HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἴωθεν 1
εἰωθυίας 1
Ἐκ 2
ἐκ 84
ἔκ 2
ἑκάστης 1
ἑκάστοις 2

Fréquences [« »]
66 μὴ
69 οὖν
72 τῷ
84 ἐκ
90 ἢ
94 διὰ
100 γίγνεται

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De la génération des animaux, livre II

ἐκ

Livre, chapitre

[2, 8]   χρόαν, οἱ δ' ὀδόντες οὐθέν· ἐκ γὰρ τῶν ὀστῶν εἰσιν, ὅσα

[2, 9]   ἄλλων πλείω συμβαίνει· καὶ γὰρ ἐκ γενετῆς ὅταν πηρωθῶσι τοὺς τόπους

[2, 10]   Προβλήμασι περὶ αὐτῶν) οὔθ' ὅλως ἐκ γνωρίμων ποιούμενος τὰς ἀρχάς. Τὰ

[2, 10]   ὥστ' ἄγονον εἶναι τὸ γενόμενον, ἐκ δὲ ἵππου θήλεος καὶ ἄρρενος

[2, 10]   γίγνεται ἑτέρων ὄντων τῷ εἴδει, ἐκ δὲ τῶν ἑτέρων τῷ εἴδει

[2, 8]   ἄλλων αἰσθητηρίων τὰ σώματα συνίστησιν, ἐκ δὲ τῶν περιττωμάτων ὀστᾶ καὶ

[2, 10]   τὰ κοῖλα τοῖς πυκνοῖς ἀλλήλων, ἐκ δὲ τῶν τοιούτων γίγνεσθαι ἐκ

[2, 10]   ζητεῖν οὔτε περὶ τῶν φυσικῶν· ἐκ δὲ (τῶν ὑπαρχόντων τῷ γένει

[2, 5]   ἐκ θήλεος καὶ ἄρρενος μηδ' ἐκ ζῴων μιγνυμένων. Καὶ περὶ μὲν

[2, 3]   ὕδωρ θερμῷ, τὸ δ' ἔσωθεν ἐκ θερμοῦ ἐξέρχεται παχύ, ψυχόμενον δὲ

[2, 3]   ἐξέρχεται παχὺ καὶ θερμὸν καὶ ἐκ θερμοῦ τοῦ σώματος· εἰ δὲ

[2, 5]   ἄρρεν, ὅσα μηδ' αὐτὰ γίγνεται ἐκ θήλεος καὶ ἄρρενος μηδ' ἐκ

[2, 4]   ὁτὲ δ' οὔ, οὕτω καὶ ἐκ θήλεος ὁτὲ μὲν θῆλυ ὁτὲ

[2, 9]   καὶ οἱ Ἰνδικοὶ δὲ κύνες (ἐκ θηρίου τινὸς κυνώδους γεννῶνται καὶ

[2, 10]   γεννήσασιν ἄρρεν ἢ θῆλυ, οἷον ἐκ κυνὸς ἄρρενος καὶ θήλεος κύων

[2, 10]   εἰ κύων ἕτερον λέοντος, καὶ ἐκ κυνὸς ἄρρενος καὶ λέοντος θήλεος

[2, 10]   καὶ λέοντος θήλεος ἕτερον (καὶ ἐκ λέοντος ἄρρενος καὶ κυνὸς θήλεος

[2, 10]   τὸ τῶν σπερμάτων γίγνεσθαι πυκνὸν ἐκ μαλακῆς (τῆς γονῆς οὔσης ἑκατέρας·

[2, 10]   ἐκ δὲ τῶν τοιούτων γίγνεσθαι ἐκ μαλακῶν σκληρὸν ὥσπερ τῷ καττιτέρῳ

[2, 3]   καὶ ἐξ ὑγροῦ στιφρὸν καὶ ἐκ μέλανος λευκόν. Αἴτιον δ' ὅτι

[2, 8]   τοῖς γιγνομένοις αὐτοῖς ἡ φύσις ἐκ μὲν τῆς καθαρωτάτης ὕλης σάρκας

[2, 10]   θήλεος ὁποτερουοῦν ὄντος, διὰ τί ἐκ μὲν τούτων γίγνεται πυκνὸν οὕτως

[2, 1]   ἐξ οὗ γίγνεται τὸ γιγνόμενον ἐκ μέρους (τὸ δὲ λοιπόν ἐστι

[2, 8]   τυχόντος, (ὥσπερ οὔτε κιβωτὸν μὴ ἐκ ξύλου ὁ τέκτων ποιήσειεν ἄν,

[2, 4]   τοῦ ἄρρενος. Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐκ πεπηρωμένων ὁτὲ μὲν γίγνεται πεπηρωμένα

[2, 8]   ἐκπίπτουσιν (ὕστερον λεχθήσεται. Διότι δ' ἐκ περιττώματός ἐστι τὰ τοιαῦτα τῶν

[2, 9]   διὰ τὸ ἀθροίζεσθαι (κατὰ μικρὸν ἐκ πολλῶν οἷον ἐξάνθημα καὶ φλεγμασία

[2, 9]   μάλιστα οἱ ῥινοβάται καλούμενοι γίγνεσθαι ἐκ ῥίνης καὶ βάτου συνδυαζομένων. Λέγεται

[2, 2]   εἴτε μή ἀδύνατον εἰ πᾶν ἐκ σπέρματος καὶ γονῆς γίγνεται. Δῆλον

[2, 10]   ταῖς ὑστέραις διὰ τὸ μὴ ἐκ συγγενῶν γενέσθαι τὴν ἀρχὴν τῶν

[2, 1]   δὲ θήλεα καὶ ἄρρενα, καὶ ἐκ συνδυαζομένων γίγνεταί τι αὐτῶν, ἀτελὲς

[2, 1]   τὰ ἔντομα σκωληκοτοκεῖ, ὅσα ἢ ἐκ συνδυασμοῦ γίγνεται ἢ αὐτὰ συνδυάζεται.

[2, 1]   πάντα γίγνεται ἀπὸ σπέρματος ὅσα ἐκ συνδυασμοῦ γίγνεται, προϊεμένου τοῦ ἄρρενος

[2, 2]   ἔχουσι καρδίαν τὸ ταύτῃ ἀνάλογον, (ἐκ ταύτης ἂν εἴη ἡ ἀρχὴ

[2, 6]   τοῖς ζῴοις αὐτοῖς ὅταν ἀπολυθῶσιν ἐκ τῆς ἐν αὑτοῖς τροφῆς· περὶ

[2, 5]   γονῇ κινήσει δημιουργεῖ τὸ συνιστάμενον ἐκ τῆς ἐν τοῖς θήλεσιν ὕλης,

[2, 8]   τι τοιοῦτον ἕτερόν ἐστι μόριον ἐκ τῆς ἐπικτήτου τροφῆς καὶ τῆς

[2, 6]   ἤδη ζῷον δυνάμει πορευτικόν. Διὸ ἐκ τῆς καρδίας τὰς δύο φλέβας

[2, 10]   ἄχρηστον (μετὰ τοῦ περιττώματος τοῦ ἐκ τῆς κύστεως ἐκκρίνεται (διόπερ οὐδὲ

[2, 8]   καὶ μετειληφότα τῆς κυριωτάτης ἀρχῆς ἐκ τῆς πεπεμμένης καὶ καθαρωτάτης καὶ

[2, 8]   συνίσταται καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν, ἐκ τῆς σπερματικῆς περιττώσεως καὶ τῆς

[2, 8]   πρώτῃ συστάσει γίγνεται τῶν μορίων ἐκ τῆς σπερματικῆς περιττώσεως, καὶ τῶν

[2, 8]   σκέπην, ὡς τοῦ δέρματος γιγνομένου ἐκ τῆς (τοιαύτης γλισχρότητος· ἔχει γάρ

[2, 5]   εἰς τὰς ὑστέρας, ὧν ὑπερπληρουμένων ἐκ τῆς τροφῆς καὶ τῆς φύσεως

[2, 6]   ζῴοις καὶ τοῖς φυτοῖς ὕστερον ἐκ τῆς τροφῆς ποιεῖ τὴν αὔξησιν,

[2, 8]   δ' ἄλλων γίγνεται μορίων ἕκαστον ἐκ τῆς τροφῆς, τὰ μὲν τιμιώτατα

[2, 9]   τοῦ ὀμφαλοῦ, ὁ δ' ὀμφαλὸς ἐκ τῆς φλεβὸς ἐφεξῆς ἀλλήλοις, ὡσπερανεὶ

[2, 8]   περιττώσεως, καὶ τῶν ζῴων αὐξανομένων (ἐκ τῆς φυσικῆς τροφῆς λαμβάνει τὴν

[2, 8]   ἀναγκαῖα μόρια καὶ τούτων (ἕνεκεν ἐκ τῆς χείρονος καὶ τῶν ὑπολειμμάτων

[2, 9]   Τὰ μὲν οὖν ἄλλα τῶν ἐκ τοιαύτης μίξεως γιγνομένων συνδυαζόμενα φαίνεται

[2, 2]   τοῖς ἔχουσι, τοῖς δ' ἄλλοις ἐκ τοῦ ἀνάλογον. ~Τί μὲν οὖν

[2, 5]   τοῦ θήλεος ἡ δὲ ψυχὴ ἐκ τοῦ ἄρρενος· ἡ γὰρ ψυχὴ

[2, 8]   καὶ κέρατα καὶ τὰ τοιαῦτα ἐκ τοῦ δέρματος, διὸ καὶ συμμεταβάλλουσι

[2, 2]   τέχνῃ ὑπ' ἐνεργείᾳ ὄντος γίγνεται ἐκ τοῦ δυνάμει τοιούτου. Τὸ μὲν

[2, 3]   Τὸ γὰρ σπέρμα ἐξέρχεται μὲν ἐκ τοῦ ζῴου παχὺ καὶ λευκόν,

[2, 5]   Ἔστι δὲ τὸ μὲν σῶμα ἐκ τοῦ θήλεος ἡ δὲ ψυχὴ

[2, 2]   ᾠοτοκεῖται, τὰ δὲ μέχρι πόρρω ἐκ τοῦ θήλεος λαμβάνει διὰ τὸ

[2, 2]   ἔχει πρώτην ἐν αὑτοῖς λαβόντα ἐκ τοῦ θήλεος, οἷον ὅσα μὴ

[2, 9]   ἀπὸ τῶν ἄρθρων· αἱ δ' ἐκ τοῦ θώρακος ὀσμαὶ πᾶσαι ποιοῦσιν

[2, 10]   ἐστὶν ἡμίονος ἀνάπηρος· καὶ γὰρ (ἐκ τοῦ ἵππου καὶ τοῦ ὄνου

[2, 7]   Ἔστι γὰρ ἡ μὲν γένεσις ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ

[2, 9]   γεγραμμένων. Πεφύκασι γὰρ τὰ ζῷα ἐκ τοῦ ὀμφαλοῦ, ὁ δ' ὀμφαλὸς

[2, 7]   τὸ ὄν, ἡ δὲ φθορὰ ἐκ τοῦ ὄντος πάλιν εἰς τὸ

[2, 2]   ἀπορία πλείων, πῶς ποτε γίγνεται ἐκ τοῦ σπέρματος τὸ φυτὸν ἢ

[2, 1]   σκώληξ ἀτελές, οὕτω τὸ τέλειον ἐκ τοῦ τελείου γίγνεσθαι πέφυκεν. Τὰ

[2, 8]   τὸ τὴν ἐνέργειαν ἔχον ποιήσει ἐκ τοῦ τυχόντος, (ὥσπερ οὔτε κιβωτὸν

[2, 5]   θύραζε ᾠοτοκούντων καὶ τὸ ζῷον ἐκ τοῦ ᾠοῦ γίγνεται ἐν τῷ

[2, 1]   καλουμένη δύναμιν (ᾠοῦ ἔχει) εἶτ' ἐκ τούτου γίγνεται ζῷον ἐν τῇ

[2, 10]   εἶναι ὅσον τὸ γενέσθαι τὸ ἐκ τούτου ψυχρότερον· τοῦτο δὲ γίγνεται

[2, 10]   γεννητικὸν ἐξ ἀλλήλων ἦν, τὸ ἐκ τούτων ἔτι μᾶλλον ἄγονον καὶ

[2, 8]   περὶ ταύτας ἐστίν, ἅτε γιγνόμενα ἐκ τούτων. Ἡ δὲ γένεσίς ἐστιν

[2, 10]   θερμὸν συμβαίνει αὐτὸ μὲν τὸ ἐκ τούτων κύημα γενόμενον σώζεσθαι καὶ

[2, 10]   ἀλλήλων εἶναι γόνιμα, τὸ δ' ἐκ τούτων μηκέτι γόνιμον ἀλλ' ἄγονον

[2, 10]   ἔπειτ' οὐ συλληπτικὰ τὰ θήλεα ἐκ τῶν ἀρρένων ἀεί, διόπερ τοὺς

[2, 10]   πραγμάτων οὐκ ὄντες. Οἱ γὰρ (ἐκ τῶν ἀρχῶν τῶν γεωμετρικῶν γεωμετρικοί,

[2, 8]   καὶ τὰ νεῦρα συνίσταται καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν, ἐκ τῆς σπερματικῆς

[2, 6]   τούτων ἀρχή. Δῆλον δὲ τοῦτο ἐκ τῶν ἱστοριῶν καὶ τῶν ἀνατομῶν.

[2, 8]   οὔτ' ἄνευ τούτου κιβωτὸς ἔσται ἐκ τῶν ξύλων. Ἡ δὲ θερμότης

[2, 10]   καὶ κενός· οἱ γὰρ μὴ ἐκ τῶν οἰκείων ἀρχῶν λόγοι κενοί,

[2, 8]   ἔχοντες τοῖς ὀστοῖς καὶ (γίγνονται ἐκ τῶν ὀστῶν, ὄνυχες δὲ καὶ

[2, 4]   ταύτην πρῶτον ἀναγκαῖόν ἐστι λαβεῖν ἐκ τῶν περὶ ψυχῆς διωρισμένων ἐν

[2, 10]   μὲν ἑκάτερον αὐτῶν ἐστι μονοτόκον ἐκ τῶν συγγενῶν ζῴων, ἔπειτ' οὐ

[2, 4]   ἀπὸ πυρὸς ἔχει τὴν ἀρχὴν ἐκ τῶν τοιούτων ἐστὶ φανερόν. Τὸ

[2, 4]   τε πάσας προϋπάρχειν φανερόν ἐστιν ἐκ τῶν τοιούτων· ὅσων γάρ ἐστιν

Livre, chapitre
[2, 8]	χρόαν, οἱ δ' ὀδόντες οὐθέν·	ἐκ	γὰρ τῶν ὀστῶν εἰσιν, ὅσα
[2, 9]	ἄλλων πλείω συμβαίνει· καὶ γὰρ	ἐκ	γενετῆς ὅταν πηρωθῶσι τοὺς τόπους
[2, 10]	Προβλήμασι περὶ αὐτῶν) οὔθ' ὅλως	ἐκ	γνωρίμων ποιούμενος τὰς ἀρχάς. Τὰ
[2, 10]	ὥστ' ἄγονον εἶναι τὸ γενόμενον,	ἐκ	δὲ ἵππου θήλεος καὶ ἄρρενος
[2, 10]	γίγνεται ἑτέρων ὄντων τῷ εἴδει,	ἐκ	δὲ τῶν ἑτέρων τῷ εἴδει
[2, 8]	ἄλλων αἰσθητηρίων τὰ σώματα συνίστησιν,	ἐκ	δὲ τῶν περιττωμάτων ὀστᾶ καὶ
[2, 10]	τὰ κοῖλα τοῖς πυκνοῖς ἀλλήλων,	ἐκ	δὲ τῶν τοιούτων γίγνεσθαι ἐκ
[2, 10]	ζητεῖν οὔτε περὶ τῶν φυσικῶν·	ἐκ	δὲ (τῶν ὑπαρχόντων τῷ γένει
[2, 5]	ἐκ θήλεος καὶ ἄρρενος μηδ'	ἐκ	ζῴων μιγνυμένων. Καὶ περὶ μὲν
[2, 3]	ὕδωρ θερμῷ, τὸ δ' ἔσωθεν	ἐκ	θερμοῦ ἐξέρχεται παχύ, ψυχόμενον δὲ
[2, 3]	ἐξέρχεται παχὺ καὶ θερμὸν καὶ	ἐκ	θερμοῦ τοῦ σώματος· εἰ δὲ
[2, 5]	ἄρρεν, ὅσα μηδ' αὐτὰ γίγνεται	ἐκ	θήλεος καὶ ἄρρενος μηδ' ἐκ
[2, 4]	ὁτὲ δ' οὔ, οὕτω καὶ	ἐκ	θήλεος ὁτὲ μὲν θῆλυ ὁτὲ
[2, 9]	καὶ οἱ Ἰνδικοὶ δὲ κύνες	(ἐκ	θηρίου τινὸς κυνώδους γεννῶνται καὶ
[2, 10]	γεννήσασιν ἄρρεν ἢ θῆλυ, οἷον	ἐκ	κυνὸς ἄρρενος καὶ θήλεος κύων
[2, 10]	εἰ κύων ἕτερον λέοντος, καὶ	ἐκ	κυνὸς ἄρρενος καὶ λέοντος θήλεος
[2, 10]	καὶ λέοντος θήλεος ἕτερον (καὶ	ἐκ	λέοντος ἄρρενος καὶ κυνὸς θήλεος
[2, 10]	τὸ τῶν σπερμάτων γίγνεσθαι πυκνὸν	ἐκ	μαλακῆς (τῆς γονῆς οὔσης ἑκατέρας·
[2, 10]	ἐκ δὲ τῶν τοιούτων γίγνεσθαι	ἐκ	μαλακῶν σκληρὸν ὥσπερ τῷ καττιτέρῳ
[2, 3]	καὶ ἐξ ὑγροῦ στιφρὸν καὶ	ἐκ	μέλανος λευκόν. Αἴτιον δ' ὅτι
[2, 8]	τοῖς γιγνομένοις αὐτοῖς ἡ φύσις	ἐκ	μὲν τῆς καθαρωτάτης ὕλης σάρκας
[2, 10]	θήλεος ὁποτερουοῦν ὄντος, διὰ τί	ἐκ	μὲν τούτων γίγνεται πυκνὸν οὕτως
[2, 1]	ἐξ οὗ γίγνεται τὸ γιγνόμενον	ἐκ	μέρους (τὸ δὲ λοιπόν ἐστι
[2, 8]	τυχόντος, (ὥσπερ οὔτε κιβωτὸν μὴ	ἐκ	ξύλου ὁ τέκτων ποιήσειεν ἄν,
[2, 4]	τοῦ ἄρρενος. Ὥσπερ γὰρ καὶ	ἐκ	πεπηρωμένων ὁτὲ μὲν γίγνεται πεπηρωμένα
[2, 8]	ἐκπίπτουσιν (ὕστερον λεχθήσεται. Διότι δ'	ἐκ	περιττώματός ἐστι τὰ τοιαῦτα τῶν
[2, 9]	διὰ τὸ ἀθροίζεσθαι (κατὰ μικρὸν	ἐκ	πολλῶν οἷον ἐξάνθημα καὶ φλεγμασία
[2, 9]	μάλιστα οἱ ῥινοβάται καλούμενοι γίγνεσθαι	ἐκ	ῥίνης καὶ βάτου συνδυαζομένων. Λέγεται
[2, 2]	εἴτε μή ἀδύνατον εἰ πᾶν	ἐκ	σπέρματος καὶ γονῆς γίγνεται. Δῆλον
[2, 10]	ταῖς ὑστέραις διὰ τὸ μὴ	ἐκ	συγγενῶν γενέσθαι τὴν ἀρχὴν τῶν
[2, 1]	δὲ θήλεα καὶ ἄρρενα, καὶ	ἐκ	συνδυαζομένων γίγνεταί τι αὐτῶν, ἀτελὲς
[2, 1]	τὰ ἔντομα σκωληκοτοκεῖ, ὅσα ἢ	ἐκ	συνδυασμοῦ γίγνεται ἢ αὐτὰ συνδυάζεται.
[2, 1]	πάντα γίγνεται ἀπὸ σπέρματος ὅσα	ἐκ	συνδυασμοῦ γίγνεται, προϊεμένου τοῦ ἄρρενος
[2, 2]	ἔχουσι καρδίαν τὸ ταύτῃ ἀνάλογον,	(ἐκ	ταύτης ἂν εἴη ἡ ἀρχὴ
[2, 6]	τοῖς ζῴοις αὐτοῖς ὅταν ἀπολυθῶσιν	ἐκ	τῆς ἐν αὑτοῖς τροφῆς· περὶ
[2, 5]	γονῇ κινήσει δημιουργεῖ τὸ συνιστάμενον	ἐκ	τῆς ἐν τοῖς θήλεσιν ὕλης,
[2, 8]	τι τοιοῦτον ἕτερόν ἐστι μόριον	ἐκ	τῆς ἐπικτήτου τροφῆς καὶ τῆς
[2, 6]	ἤδη ζῷον δυνάμει πορευτικόν. Διὸ	ἐκ	τῆς καρδίας τὰς δύο φλέβας
[2, 10]	ἄχρηστον (μετὰ τοῦ περιττώματος τοῦ	ἐκ	τῆς κύστεως ἐκκρίνεται (διόπερ οὐδὲ
[2, 8]	καὶ μετειληφότα τῆς κυριωτάτης ἀρχῆς	ἐκ	τῆς πεπεμμένης καὶ καθαρωτάτης καὶ
[2, 8]	συνίσταται καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν,	ἐκ	τῆς σπερματικῆς περιττώσεως καὶ τῆς
[2, 8]	πρώτῃ συστάσει γίγνεται τῶν μορίων	ἐκ	τῆς σπερματικῆς περιττώσεως, καὶ τῶν
[2, 8]	σκέπην, ὡς τοῦ δέρματος γιγνομένου	ἐκ	τῆς (τοιαύτης γλισχρότητος· ἔχει γάρ
[2, 5]	εἰς τὰς ὑστέρας, ὧν ὑπερπληρουμένων	ἐκ	τῆς τροφῆς καὶ τῆς φύσεως
[2, 6]	ζῴοις καὶ τοῖς φυτοῖς ὕστερον	ἐκ	τῆς τροφῆς ποιεῖ τὴν αὔξησιν,
[2, 8]	δ' ἄλλων γίγνεται μορίων ἕκαστον	ἐκ	τῆς τροφῆς, τὰ μὲν τιμιώτατα
[2, 9]	τοῦ ὀμφαλοῦ, ὁ δ' ὀμφαλὸς	ἐκ	τῆς φλεβὸς ἐφεξῆς ἀλλήλοις, ὡσπερανεὶ
[2, 8]	περιττώσεως, καὶ τῶν ζῴων αὐξανομένων	(ἐκ	τῆς φυσικῆς τροφῆς λαμβάνει τὴν
[2, 8]	ἀναγκαῖα μόρια καὶ τούτων (ἕνεκεν	ἐκ	τῆς χείρονος καὶ τῶν ὑπολειμμάτων
[2, 9]	Τὰ μὲν οὖν ἄλλα τῶν	ἐκ	τοιαύτης μίξεως γιγνομένων συνδυαζόμενα φαίνεται
[2, 2]	τοῖς ἔχουσι, τοῖς δ' ἄλλοις	ἐκ	τοῦ ἀνάλογον. ~Τί μὲν οὖν
[2, 5]	τοῦ θήλεος ἡ δὲ ψυχὴ	ἐκ	τοῦ ἄρρενος· ἡ γὰρ ψυχὴ
[2, 8]	καὶ κέρατα καὶ τὰ τοιαῦτα	ἐκ	τοῦ δέρματος, διὸ καὶ συμμεταβάλλουσι
[2, 2]	τέχνῃ ὑπ' ἐνεργείᾳ ὄντος γίγνεται	ἐκ	τοῦ δυνάμει τοιούτου. Τὸ μὲν
[2, 3]	Τὸ γὰρ σπέρμα ἐξέρχεται μὲν	ἐκ	τοῦ ζῴου παχὺ καὶ λευκόν,
[2, 5]	Ἔστι δὲ τὸ μὲν σῶμα	ἐκ	τοῦ θήλεος ἡ δὲ ψυχὴ
[2, 2]	ᾠοτοκεῖται, τὰ δὲ μέχρι πόρρω	ἐκ	τοῦ θήλεος λαμβάνει διὰ τὸ
[2, 2]	ἔχει πρώτην ἐν αὑτοῖς λαβόντα	ἐκ	τοῦ θήλεος, οἷον ὅσα μὴ
[2, 9]	ἀπὸ τῶν ἄρθρων· αἱ δ'	ἐκ	τοῦ θώρακος ὀσμαὶ πᾶσαι ποιοῦσιν
[2, 10]	ἐστὶν ἡμίονος ἀνάπηρος· καὶ γὰρ	(ἐκ	τοῦ ἵππου καὶ τοῦ ὄνου
[2, 7]	Ἔστι γὰρ ἡ μὲν γένεσις	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ
[2, 9]	γεγραμμένων. Πεφύκασι γὰρ τὰ ζῷα	ἐκ	τοῦ ὀμφαλοῦ, ὁ δ' ὀμφαλὸς
[2, 7]	τὸ ὄν, ἡ δὲ φθορὰ	ἐκ	τοῦ ὄντος πάλιν εἰς τὸ
[2, 2]	ἀπορία πλείων, πῶς ποτε γίγνεται	ἐκ	τοῦ σπέρματος τὸ φυτὸν ἢ
[2, 1]	σκώληξ ἀτελές, οὕτω τὸ τέλειον	ἐκ	τοῦ τελείου γίγνεσθαι πέφυκεν. Τὰ
[2, 8]	τὸ τὴν ἐνέργειαν ἔχον ποιήσει	ἐκ	τοῦ τυχόντος, (ὥσπερ οὔτε κιβωτὸν
[2, 5]	θύραζε ᾠοτοκούντων καὶ τὸ ζῷον	ἐκ	τοῦ ᾠοῦ γίγνεται ἐν τῷ
[2, 1]	καλουμένη δύναμιν (ᾠοῦ ἔχει) εἶτ'	ἐκ	τούτου γίγνεται ζῷον ἐν τῇ
[2, 10]	εἶναι ὅσον τὸ γενέσθαι τὸ	ἐκ	τούτου ψυχρότερον· τοῦτο δὲ γίγνεται
[2, 10]	γεννητικὸν ἐξ ἀλλήλων ἦν, τὸ	ἐκ	τούτων ἔτι μᾶλλον ἄγονον καὶ
[2, 8]	περὶ ταύτας ἐστίν, ἅτε γιγνόμενα	ἐκ	τούτων. Ἡ δὲ γένεσίς ἐστιν
[2, 10]	θερμὸν συμβαίνει αὐτὸ μὲν τὸ	ἐκ	τούτων κύημα γενόμενον σώζεσθαι καὶ
[2, 10]	ἀλλήλων εἶναι γόνιμα, τὸ δ'	ἐκ	τούτων μηκέτι γόνιμον ἀλλ' ἄγονον
[2, 10]	ἔπειτ' οὐ συλληπτικὰ τὰ θήλεα	ἐκ	τῶν ἀρρένων ἀεί, διόπερ τοὺς
[2, 10]	πραγμάτων οὐκ ὄντες. Οἱ γὰρ	(ἐκ	τῶν ἀρχῶν τῶν γεωμετρικῶν γεωμετρικοί,
[2, 8]	καὶ τὰ νεῦρα συνίσταται καὶ	ἐκ	τῶν αὐτῶν, ἐκ τῆς σπερματικῆς
[2, 6]	τούτων ἀρχή. Δῆλον δὲ τοῦτο	ἐκ	τῶν ἱστοριῶν καὶ τῶν ἀνατομῶν.
[2, 8]	οὔτ' ἄνευ τούτου κιβωτὸς ἔσται	ἐκ	τῶν ξύλων. Ἡ δὲ θερμότης
[2, 10]	καὶ κενός· οἱ γὰρ μὴ	ἐκ	τῶν οἰκείων ἀρχῶν λόγοι κενοί,
[2, 8]	ἔχοντες τοῖς ὀστοῖς καὶ (γίγνονται	ἐκ	τῶν ὀστῶν, ὄνυχες δὲ καὶ
[2, 4]	ταύτην πρῶτον ἀναγκαῖόν ἐστι λαβεῖν	ἐκ	τῶν περὶ ψυχῆς διωρισμένων ἐν
[2, 10]	μὲν ἑκάτερον αὐτῶν ἐστι μονοτόκον	ἐκ	τῶν συγγενῶν ζῴων, ἔπειτ' οὐ
[2, 4]	ἀπὸ πυρὸς ἔχει τὴν ἀρχὴν	ἐκ	τῶν τοιούτων ἐστὶ φανερόν. Τὸ
[2, 4]	τε πάσας προϋπάρχειν φανερόν ἐστιν	ἐκ	τῶν τοιούτων· ὅσων γάρ ἐστιν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/11/2009