| Paragraphes |
|---|
| [111] |
αὐτὸν
πρὸς
τὴν
βουλήν,
ἐπαγγεῖλαί
|
τ' |
ἐκέλευον
ἐμοί
τε
καὶ
Κηφισίῳ |
| [67] |
ἁμαρτίαν
αὐτοῖς
συνέκρυψα,
καὶ
μηνύσαντος
|
κατ' |
αὐτῶν
Τεύκρου
οἱ
μὲν
αὐτῶν |
| [20] |
ἐμοῦ
δόξαντος
τὰ
ὄντα
μηνῦσαι
|
κατ' |
ἐκείνου
ὑπ'
ἐμοῦ
ἀποθανεῖν,
ἢ |
| [23] |
ἀλλ'
εἰ
καὶ
ἄλλου
τινὸς
|
κατ' |
ἐμοῦ,
ἐλεγχέτω
με
ὁ
βουλόμενος |
| [124] |
σκέψασθε
πῶς
γέγονε
καὶ
πῶς
|
ἐποιήσατ' |
αὐτόν·
ταῦτα
γὰρ
καὶ
ἄξιον |
| [92] |
καὶ
ἔφυγεν·
εἰ
γὰρ
ἦλθεν,
|
ἐδέδετ' |
ἂν
ἐν
τῷ
ξύλῳ.
~Ὁ |
| [56] |
ὅτι
οὔτε
μετὰ
κακίας
οὔτε
|
μετ' |
ἀνανδρίας
οὐδεμιᾶς
τῶν
γεγενημένων
πέπρακται |
| [56] |
προνοίᾳ
δὲ
τῆς
πόλεως
ἁπάσης,
|
μετ' |
ἀρετῆς
ἀλλ'
οὐ
μετὰ
κακίας, |
| [40] |
Λεωγόρου
οἰκίαν,
ἵν'
ἐκεῖ
συγγένῃ
|
μέτ' |
ἐμοῦ
Ἀνδοκίδῃ
καὶ
ἑτέροις
οἷς |
| [9] |
ἔχειν.
Τάδε
δὲ
ὑμῶν
δέομαι,
|
μετ' |
εὐνοίας
μου
τὴν
ἀκρόασιν
τῆς |
| [150] |
τῶν
ἀπ'
ἐμοῦ
ἐλπίδων
ἀποστερήσητε
|
μήτ' |
ἐμὲ
τῶν
εἰς
ὑμᾶς.
Ἀξιῶ |
| [9] |
ἀκρόασιν
τῆς
ἀπολογίας
ποιήσασθαι,
καὶ
|
μήτ' |
ἐμοὶ
ἀντιδίκους
καταστῆναι
μήτε
ὑπονοεῖν |
| [82] |
ἐψηφίσασθε,
δοκιμάσαντες
πάντας
τοὺς
νόμους,
|
εἶτ' |
ἀναγράψαι
ἐν
τῇ
στοᾷ
τούτους |
| [146] |
πολὺ
μᾶλλον
τότ'
ἦν
ὄνειδος,
|
ὅτ' |
ἐμοῦ
φεύγοντος
Κλεοφῶν
αὐτὴν
ὁ |
| [115] |
ἄκριτον
ἀποθανεῖν,
καὶ
ὁ
πατήρ
|
ποτ' |
αὐτοῦ
Ἱππόνικος
ἐξηγήσαιτο
ταῦτα
Ἀθηναίοις, |
| [7] |
ἦν
ἔτι
πλέον
τοῖς
πεπονθόσιν.
|
Ὁπότ' |
οὖν
ἤδη
πολλὰ
τοιαῦτα
γεγένηται, |
| [23] |
λόγον
ἀνοσιώτερον
καὶ
ἀπιστότερον
οὐδένας
|
πώποτ' |
ἐγὼ
εἰπόντας
οἶδα,
οἳ
τοῦτο |
| [146] |
οἰκία
οὖσα,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
|
τότ' |
ἦν
ὄνειδος,
ὅτ'
ἐμοῦ
φεύγοντος |
| [8] |
γεγενημένα.
Ὃ
δέ
με
ποιεῖ
|
μάλιστ' |
ἀπορεῖν,
ἐγὼ
ὑμῖν
ἐρῶ,
ὅτι |
| [32] |
ἢ
τοὺς
ἠσεβηκότας
μὴ
τιμωρεῖσθαι.
|
Ὥστ' |
ἐγὼ
ὑμῖν
πολὺ
μᾶλλον
τῶν |
| [137] |
τοὺς
θεοὺς
τοιαύτην
γνώμην
ἔχειν,
|
ὥστ' |
εἰ
ἐνόμιζον
ὑπ'
ἐμοῦ
ἀδικεῖσθαι, |
| [122] |
τοῦτο
βδελυρίας
ἦλθε
καὶ
παρανομίας
|
ὥστ' |
ἔλεγε
πρὸς
τούτους
ὡς
εἰ |
| [1] |
προθυμίαν
τῶν
ἐχθρῶν
τῶν
ἐμῶν,
|
ὥστ' |
ἐμὲ
κακῶς
ποιεῖν
ἐκ
παντὸς |
| [149] |
ποιῶν
ὑμᾶς
ὑφ'
ὑμῶν
τιμᾶσθαι.
|
Ὥστ' |
ἐμοὶ
μὲν
πειθόμενοι
οὐκ
ἀποστερεῖσθε |
| [36] |
Καὶ
ἡ
πόλις
οὕτω
διέκειτο,
|
ὥστ' |
ἐπειδὴ
τὴν
βουλὴν
εἰς
τὸ |
| [64] |
ὅτι
πεποίηται.
Ὡς
οὖν
ἦν
|
ταῦτ' |
ἀληθῆ,
τόν
τε
παῖδα
τὸν |
| [69] |
τῶν
εἰς
ἀλλήλους
ὑποψιῶν.
~Καὶ
|
ταῦτ' |
εἰ
ἀληθῆ
λέγω,
ὦ
ἄνδρες, |
| [118] |
ἐναντίον
τῶν
φίλων
ἔλεγον
ὅτι
|
ταῦτ' |
εἴη
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν,
ἐν
τοῖς |
| [64] |
ἔλαβον
οἱ
πρυτάνεις,
ὅθεν
ὁρμώμενοι
|
ταῦτ' |
ἐποίουν
ἐκεῖνοι.
~Ἐξελέγχοντες
δὲ
τὸ |
| [39] |
ὅτι
οὐκ
ἦν.
Ἰδὼν
δὲ
|
ταῦτ' |
ἔφη
ἐπὶ
Λαύρειον
ἰέναι,
καὶ |
| [76] |
ἀγορὰν
μὴ
εἰσιέναι
πρόσταξις
ἦν.
|
Ταῦτ' |
οὖν
ἐψηφίσασθε
ἐξαλεῖψαι
πάντα
τὰ |
| [4] |
οἱ
ἐχθροὶ
ὡς
ἄρα
ἐγὼ
|
οὔτ' |
ἂν
ὑπομείναιμι
οἰχήσομαί
τε
φεύγων, |
| [2] |
οὐδεμιᾶς
μοι
ἀνάγκης
οὔσης
παραμεῖναι,
|
οὔτ' |
ἐγγυητὰς
καταστήσας
οὔθ'
ὑπὸ
δεσμῶν |
| [114] |
ἱκετηρίαν
ὁμολογῆσαι.
Ἀλλ'
οὔτε
ὑπήκουσα
|
οὔτ' |
ἔθηκα.
~Ἐπειδὴ
δ'
ἔλεγε
τῇ |
| [10] |
περὶ
αὐτῶν
οὔτ'
εἰ
ψευδῆ
|
οὔτ' |
εἰ
ἀληθῆ
ἐμήνυσαν·
ταῦθ'
ὑμᾶς |
| [10] |
τοὺς
μηνύσαντας
ὑμῖν
περὶ
αὐτῶν
|
οὔτ' |
εἰ
ψευδῆ
οὔτ'
εἰ
ἀληθῆ |
| [29] |
περὶ
τὼ
θεὼ
οὔτε
μεῖζον
|
οὔτ' |
ἔλαττον
οὐδὲ
ἕν.
Ὅπερ
ἐμοὶ |
| [10] |
κατέστην,
περὶ
τῶν
μυστηρίων
ὡς
|
οὔτ' |
ἐμοὶ
ἠσέβηται
οὐδὲν
οὔτε
μεμήνυται |
| [119] |
δίκαιόν
ἐστιν
οὔτε
χρήματα
ἕτερα
|
οὔτ' |
εὐτυχίαν
ἀνδρὸς
ἑλέσθαι,
ὥστε
καταφρονῆσαι |
| [102] |
εἰ
ὑπὸ
μὲν
τούτων
διὰ
|
τοῦτ' |
ἂν
ἀπωλόμην,
ὅτι
εἰς
τὴν |
| [140] |
διαφορὰς
πρὸς
ἀλλήλους
θέσθαι
καλῶς,
|
τοῦτ' |
εἰκότως
ἤδη
δοκεῖ
ἀνδρῶν
ἀγαθῶν |
| [56] |
ὦ
ἄνδρες,
τοῦδε
τοῦ
ἀγῶνος
|
τοῦτ' |
ἔστι
μέγιστον,
σωθέντι
μὴ
δοκεῖν |
