Livre, chapitre
[3, 5]	οἷς μείζω καὶ πλείω ὑπάρχει	ἢ	Ἀθηναίοις· ᾧ πολλοὶ ἐπαιρόμενοι προτρέπονταί
[3, 11]	νὴ Δί´, ἔφη, προσηκόντως μᾶλλον	ἢ	αἱ φάλαγγες· οἶσθα γὰρ ὡς
[3, 9]	ἰσχυρὸς ὥστ´ ἐπιχειρεῖν οἰκίας αἴρεσθαι	ἢ	ἄλλῳ τῳ ἐπιθέσθαι τῶν πᾶσι
[3, 3]	μὲν οὕτω κακόποδας ἢ κακοσκελεῖς	ἢ	ἀσθενεῖς, οἱ δὲ οὕτως ἀτρόφους,
[3, 9]	νομίζοι, Οὐδέν γε μᾶλλον, ἔφη,	ἢ	ἀσόφους τε καὶ ἀκρατεῖς· πάντας
[3, 10]	κἀγαθὰ καὶ ἀγαπητὰ ἤθη φαίνεται	ἢ	δι´ ὧν τὰ αἰσχρά τε
[3, 14]	ἢ εἰς τὸ κοινὸν τιθέναι	ἢ	διανέμειν ἑκάστῳ τὸ μέρος. οἱ
[3, 4]	εἰδῶμεν πότερον τὰ αὐτά ἐστιν	ἢ	διαφέρει τι. Πάνυ γε, ἔφη.
[3, 5]	κάλλιον ἢ νομιμώτερον ἢ σεμνότερον	ἢ	δικαιότερον τάς τε δίκας δικάζοντας
[3, 12]	τῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ μελλόντων ἀγωνίζεσθαι·	ἢ	δοκεῖ σοι μικρὸς εἶναι ὁ
[3, 3]	Πολὺ νὴ Δί´, ἔφη, ῥᾷον	ἢ	εἴ σοι δέοι διδάσκειν ὡς
[3, 1]	τῆς πόλεως ζημιοῖτο πολὺ μᾶλλον	ἢ	εἴ τις ἀνδριάντας ἐργολαβοίη μὴ
[3, 12]	οὕτω τύχωσι, τὴν χαλεπωτάτην δουλείαν	ἢ	εἰς τὰς ἀνάγκας τὰς ἀλγεινοτάτας
[3, 4]	τῇ πόλει τῶν πολεμικῶν νίκην	ἢ	εἰς τὴν σὺν τῇ φυλῇ
[3, 14]	Σωκράτης τὸν παῖδα τὸ μικρὸν	ἢ	εἰς τὸ κοινὸν τιθέναι ἢ
[3, 7]	πολλῷ μᾶλλον ἐν τοῖς ὄχλοις	ἢ	ἐν ταῖς ἰδίαις ὁμιλίαις παριστάμενα;
[3, 13]	οὖν ἐν τῇ ὁρμῇ σπεύδειν	ἢ	ἐν τῇ ὁδῷ. Ἄλλου δὲ
[3, 5]	Βοιωτῶν οἴει πλείω ἂν ἐκλεχθῆναι	ἢ	ἐξ Ἀθηνῶν; Οὐδὲ ταύτῃ μοι
[3, 13]	τοὺς περιπάτους, οὓς ἐν πέντε	ἢ	ἓξ ἡμέραις περιπατεῖς, ῥᾳδίως ἂν
[3, 14]	ἢ μᾶλλον τὰ ὄψα λυμαινομένη,	ἢ	ἣν ὀψοποιεῖται ὁ ἅμα πολλὰ
[3, 13]	ἱμάτιον. Μόνος δ´ ἐπορεύου, ἔφη,	ἢ	καὶ ἀκόλουθός σοι ἠκολούθει; Ἠκολούθει,
[3, 10]	ὅλοι ἐκ τῶν ὤμων κρεμάμενοι	ἢ	καὶ ἄλλο τι τοῦ σώματος
[3, 11]	σοι φίλος ὥσπερ μυῖα πρόσπτηται,	ἢ	καὶ αὐτή τι μηχανᾷ; Πῶς
[3, 1]	πότερά σε τάττειν μόνον ἐδίδαξεν,	ἢ	καὶ ὅπῃ καὶ ὅπως χρηστέον
[3, 3]	ἵππους οἱ μὲν οὕτω κακόποδας	ἢ	κακοσκελεῖς ἢ ἀσθενεῖς, οἱ δὲ
[3, 12]	τοῦ σώματος ἀδυναμίαν δοκοῦντες ἀποδειλιᾶν.	ἢ	καταφρονεῖς τῶν ἐπιτιμίων τῆς καχεξίας
[3, 6]	τυγχάνειν καὶ πότερον θαυμάζεσθαι μᾶλλον	ἢ	καταφρονεῖσθαι· ἐνθυμοῦ δὲ καὶ τῶν
[3, 6]	ἃ μὴ οἶδέ τις, ταῦτα	ἢ	λέγειν ἢ πράττειν; ἐνθυμοῦ δὲ
[3, 1]	ἐὰν ἡμῶν τις ἢ ταξιαρχῇ	ἢ	λοχαγῇ σοι, ἐπιστημονέστεροι τῶν πολεμικῶν
[3, 14]	γένοιτ´ ἄν, ἔφη, πολυτελεστέρα ὀψοποιία	ἢ	μᾶλλον τὰ ὄψα λυμαινομένη, ἢ
[3, 7]	οὐδὲν ἧττον ἐν τῷ πλήθει	ἢ	μόνος ἀριθμεῖ, καὶ οἱ κατὰ
[3, 6]	ἡ μὲν πόλις ἐκ πλειόνων	ἢ	μυρίων οἰκιῶν συνέστηκε, χαλεπὸν δ´
[3, 5]	Οἶσθα οὖν τινας, ἔφη, κάλλιον	ἢ	νομιμώτερον ἢ σεμνότερον ἢ δικαιότερον
[3, 13]	πότερος πλειόνων πληγῶν δεῖται, σὺ	ἢ	ὁ θεράπων; Φοβουμένου δέ τινος
[3, 4]	οἱ τῶν κοινῶν ἐπιμελόμενοι χρῶνται	ἢ	οἷσπερ τὰ ἴδια οἰκονομοῦντες· οἷς
[3, 11]	τὸ κτῆμα καὶ πολλῷ κρεῖττον	ἢ	οἰῶν τε καὶ αἰγῶν καὶ
[3, 10]	ἔχοντες. οἱ μὲν γὰρ ἀνάρμοστοι	ἢ	ὅλοι ἐκ τῶν ὤμων κρεμάμενοι
[3, 5]	ἧττον ἔχειν εἰπεῖν ὁπότε στρατηγεῖν	ἢ	ὁπότε παλαίειν ἤρξω μανθάνειν. καὶ
[3, 8]	Οὐδὲν διαφερόντως, ἔφη, ἀποκρίνῃ μοι	ἢ	ὅτε σε ἠρώτησα εἴ τι
[3, 4]	προσάγεσθαι δοκεῖ σοι συμφέρειν ἀμφοτέροις	ἢ	οὔ; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[3, 14]	ἕνεκα, πότερον ὀψοφάγος εἶναι δοκεῖ	ἢ	οὔ; Σχολῇ γ´ ἄν, ἔφη,
[3, 10]	ἐρασμιώτατον ἀπομιμεῖσθε τῆς ψυχῆς ἦθος;	ἢ	οὐδὲ μιμητόν ἐστι τοῦτο; Πῶς
[3, 3]	ᾤου, ἔφη, χρῆναι σιωπῇ ἱππαρχεῖν;	ἢ	οὐκ ἐντεθύμησαι ὅτι, ὅσα τε
[3, 9]	οἴει σῴζεσθαι τὸν τοῦτο ποιοῦντα	ἢ	οὕτω καὶ τάχιστ´ ἂν ἀπολέσθαι;
[3, 6]	εὐδοξεῖν ἐπιθυμῶν εἰς τοὐναντίον ἔλθῃς.	ἢ	οὐχ ὁρᾷς ὡς σφαλερόν ἐστι
[3, 8]	καὶ ποικιλίαι πλείονας εὐφροσύνας ἀποστεροῦσιν	ἢ	παρέχουσι. ναοῖς γε μὴν καὶ
[3, 3]	ἄμμον κελεύσεις, ἔνθαπερ εἰώθατε ἱππεύειν,	ἢ	πειράσῃ τὰς μελέτας ἐν τοιούτοις
[3, 5]	ἔστ´ ἂν δὲ ἢ χειμῶνα	ἢ	πολεμίους δείσωσιν, οὐ μόνον τὰ
[3, 5]	ἐπὶ τῷ καταφρονεῖν τῶν ἀρχόντων;	ἢ	πότε οὕτως ὁμονοήσουσιν, οἵ γε
[3, 8]	τῶν τοιούτων, οἷον ἢ σιτίον	ἢ	ποτὸν ἢ χρήματα ἢ ὑγίειαν
[3, 6]	οἶδέ τις, ταῦτα ἢ λέγειν	ἢ	πράττειν; ἐνθυμοῦ δὲ τῶν ἄλλων,
[3, 5]	γὰρ οὕτως Ἀθηναῖοι ὥσπερ Λακεδαιμόνιοι	ἢ	πρεσβυτέρους αἰδέσονται, οἳ ἀπὸ τῶν
[3, 11]	πολὺ διαφέρει τὰ αὐτὰ δῶρα	ἢ	πρὶν ἐπιθυμῆσαι διδόναι. καὶ ἡ
[3, 6]	δι´ ὅ τι νῦν ἐλάττω	ἢ	πρόσθεν προσέρχεται αὐτόθεν. Οὐ γὰρ
[3, 3]	σοι τοῦ ἱππικοῦ ὄφελος ἔσται;	ἢ	πῶς δυνήσῃ τοιούτων ἡγούμενος ἀγαθόν
[3, 6]	πότερον ἐλθὼν αὐτὸς ἐξήτακας τοῦτο,	ἢ	πῶς οἶσθα ὅτι κακῶς φυλάττονται;
[3, 8]	ποτὸν ἢ χρήματα ἢ ὑγίειαν	ἢ	ῥώμην ἢ τόλμαν, δεικνύοι δὴ
[3, 5]	τινας, ἔφη, κάλλιον ἢ νομιμώτερον	ἢ	σεμνότερον ἢ δικαιότερον τάς τε
[3, 8]	τι εἴποι τῶν τοιούτων, οἷον	ἢ	σιτίον ἢ ποτὸν ἢ χρήματα
[3, 10]	δὲ ῥυθμόν, ἔφη, πότερα μέτρῳ	ἢ	σταθμῷ ἀποδεικνύων πλείονος τιμᾷ; οὐ
[3, 5]	μᾶλλον οὕτω κερδαίνειν ἀπ´ ἀλλήλων	ἢ	συνωφελοῦντες αὑτούς, τοῖς δὲ κοινοῖς
[3, 5]	πατέρων ἄρχονται καταφρονεῖν τῶν γεραιτέρων,	ἢ	σωμασκήσουσιν οὕτως, οἳ οὐ μόνον
[3, 1]	ἵνα καί, ἐὰν ἡμῶν τις	ἢ	ταξιαρχῇ ἢ λοχαγῇ σοι, ἐπιστημονέστεροι
[3, 11]	ἡμῖν τὸ κάλλος ἑαυτῆς ἐπέδειξεν,	ἢ	ταύτην ἡμῖν, ὅτι ἐθεασάμεθα; ἆρ´
[3, 2]	κρατοῦντες τῶν πολεμίων εὐδαιμονέστεροι ὦσιν.	ἢ	τί δήποτε οὕτως ἐπῄνεσε τὸν
[3, 13]	λούσασθαι ψυχρότερον τὸ παρὰ σοὶ	ἢ	τὸ ἐν Ἀμφιαράου; Τὸ ἐν
[3, 13]	σοὶ ὕδωρ θερμότερον πιεῖν ἐστιν	ἢ	τὸ ἐν Ἀσκληπιοῦ; Τὸ ἐν
[3, 3]	σπουδαιότατα μάλιστα ἐπιστάμενοι κάλλιστα διαλέγονται;	ἢ	τόδε οὐκ ἐντεθύμησαι, ὡς, ὅταν
[3, 5]	ἀλλήλοις καὶ φθονοῦσιν ἑαυτοῖς μᾶλλον	ἢ	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, μάλιστα δὲ
[3, 12]	τοῖς εὖ τὰ σώματα ἔχουσιν	ἢ	τοῖς κακῶς. καὶ γὰρ ὑγιαίνουσιν
[3, 8]	χρήματα ἢ ὑγίειαν ἢ ῥώμην	ἢ	τόλμαν, δεικνύοι δὴ τοῦτο κακὸν
[3, 7]	τοὺς τέκτονας ἢ τοὺς χαλκέας	ἢ	τοὺς γεωργοὺς ἢ τοὺς ἐμπόρους
[3, 7]	τοὺς χαλκέας ἢ τοὺς γεωργοὺς	ἢ	τοὺς ἐμπόρους ἢ τοὺς ἐν
[3, 7]	τοὺς γεωργοὺς ἢ τοὺς ἐμπόρους	ἢ	τοὺς ἐν τῇ ἀγορῷ μεταβαλλομένους
[3, 7]	πότερον γὰρ τοὺς γναφέας αὐτῶν	ἢ	τοὺς σκυτέας ἢ τοὺς τέκτονας
[3, 7]	γναφέας αὐτῶν ἢ τοὺς σκυτέας	ἢ	τοὺς τέκτονας ἢ τοὺς χαλκέας
[3, 7]	τοὺς σκυτέας ἢ τοὺς τέκτονας	ἢ	τοὺς χαλκέας ἢ τοὺς γεωργοὺς
[3, 14]	πλησίον, ὁπότερα τῷ σίτῳ ὄψῳ	ἢ	τῷ ὄψῳ σίτῳ χρήσεται. Ἄλλον
[3, 7]	οἴει διαφέρειν ὃ σὺ ποιεῖς	ἢ	τῶν ἀσκητῶν ὄντα κρείττω τοὺς
[3, 12]	εἶναι τὴν καχεξίαν τῆς εὐεξίας,	ἢ	τῶν διὰ τὴν εὐεξίαν γιγνομένων
[3, 8]	σιτίον ἢ ποτὸν ἢ χρήματα	ἢ	ὑγίειαν ἢ ῥώμην ἢ τόλμαν,
[3, 12]	ἐπιμελόμενον τῆς τοῦ σώματος εὐεξίας.	ἢ	ὑγιεινότερόν τε καὶ εἰς τἆλλα
[3, 13]	καὶ προεξορμᾶν ἡμέρᾳ μιᾷ μᾶλλον	ἢ	ὑστερίζειν. τὸ μὲν γὰρ ἀναγκάζεσθαι
[3, 13]	Ἠκολούθει, ἔφη. Πότερον κενός, ἔφη,	ἢ	φέρων τι; Φέρων νὴ Δί´,
[3, 9]	ἡ ἀνδρεία πότερον εἴη διδακτὸν	ἢ	φυσικόν, Οἶμαι μέν, ἔφη, ὥσπερ
[3, 5]	εἰσιν ἀταξίας· ἔστ´ ἂν δὲ	ἢ	χειμῶνα ἢ πολεμίους δείσωσιν, οὐ
[3, 8]	οἷον ἢ σιτίον ἢ ποτὸν	ἢ	χρήματα ἢ ὑγίειαν ἢ ῥώμην
[3, 4]	ποιήσαντα ἐπιστάμενόν τε ἄλλο οὐδὲν	ἢ	χρήματα συλλέγειν; Οὐκοῦν, ἔφη ὁ
[3, 6]	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις ἐπαίνου μᾶλλον	ἢ	ψόγου τυγχάνειν καὶ πότερον θαυμάζεσθαι
[3, 9]	τῶν συμμάχων οἴει ἀζήμιον γίγνεσθαι	ἢ	ὡς ἔτυχε ζημιοῦσθαι; πότερα γὰρ
[3, 5]	φοβοῦμαι ἀεί, μή τι μεῖζον	ἢ	ὥστε φέρειν δύνασθαι κακὸν τῇ
[3, 1]	γὰρ ἐπίστηται καὶ μὴ ἀναιδὴς	ᾖ,	αἰσχυνεῖται ἀργύριον εἰληφὼς ἐνδεᾶ σε
[3, 8]	νομίζεται, πρὸς ἅπερ ἂν εὔχρηστα	ᾖ.	Ἆρ´ οὖν, ἔφη, καὶ κόφινος
[3, 8]	ὁ μὲν καλῶς πεποιημένος ᾖ,	ἡ	δὲ κακῶς. Λέγεις σύ, ἔφη,
[3, 11]	μή τις φιλωτέρα σου ἔνδον	ᾖ.	~Ἐπιγένην δὲ τῶν συνόντων τινὰ
[3, 8]	ἔργα ὁ μὲν καλῶς πεποιημένος	ᾖ,	ἡ δὲ κακῶς. Λέγεις σύ,
[3, 6]	Σωκράτης, ἐάν τις αὐτῶν κρείττων	ᾖ·	ἥττων δὲ ὢν καὶ τὰ
[3, 2]	ὁ βίος αὐτοῖς ὡς βέλτιστος	ᾖ,	καὶ στρατηγοὺς αἱροῦνται τούτου ἕνεκα,
[3, 11]	προσφέρῃ λιμὸν ἐμποιήσας, κἂν φαυλότερα	ᾖ,	πάνυ ἡδέα φαίνεται. Πῶς οὖν
[3, 6]	μὲν ἡ τῆς πόλεως κρείττων	ᾖ,	συμβουλεύῃ ἐπιχειρεῖν τῷ πολέμῳ, ἐὰν
[3, 4]	ἥκιστα δὲ τούτων, ἐὰν ἀπαράσκευος	ᾖ,	φυλάξεται συνάπτειν μάχην. μὴ καταφρόνει,
[3, 9]	εἶναι ὅτι καὶ δικαιοσύνη καὶ	ἡ	ἄλλη πᾶσα ἀρετὴ σοφία ἐστί.
[3, 9]	ἔχοντας προσιέναι. ~Πάλιν δὲ ἐρωτώμενος	ἡ	ἀνδρεία πότερον εἴη διδακτὸν ἢ
[3, 8]	κἀγαθά ἐστι; πρῶτον μὲν γὰρ	ἡ	ἀρετὴ οὐ πρὸς ἄλλα μὲν
[3, 4]	ὦ Νικομαχίδη, τῶν οἰκονομικῶν ἀνδρῶν·	ἡ	γὰρ τῶν ἰδίων ἐπιμέλεια πλήθει
[3, 3]	καλόν, ἐὰν δύνῃ ταῦτα ποιῆσαι.	ἡ	δὲ ἀρχή που ἐφ´ ἧς
[3, 5]	πάντων. καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη·	Ἡ	δὲ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλή,
[3, 7]	αἰσχύνει; ἐκ γὰρ τούτων ἁπάντων	ἡ	ἐκκλησία συνίσταται. τί δὲ οἴει
[3, 11]	εἰ μὲν ταύτῃ ὠφελιμωτέρα ἐστὶν	ἡ	ἐπίδειξις, ταύτην ἡμῖν χάριν ἑκτέον,
[3, 11]	χάριν ἑκτέον, εἰ δὲ ἡμῖν	ἡ	θέα, ἡμᾶς ταύτῃ; εἰπόντος δέ
[3, 11]	ἀναπείθεις. Μὰ τὸν Δί´, ἔφη	ἡ	Θεοδότη, ἐγὼ τούτων οὐδὲν μηχανῶμαι.
[3, 11]	θεραπεύειν, ταύτην δὲ θεραπεύεσθαι. καὶ	ἡ	Θεοδότη, Νὴ Δί´, ἔφη, εἰ
[3, 11]	ἢ πρὶν ἐπιθυμῆσαι διδόναι. καὶ	ἡ	Θεοδότη, Τί οὖν οὐ σύ
[3, 5]	ἐν Λεβαδείᾳ συμφορὰ ἐγένετο καὶ	ἡ	μεθ´ Ἱπποκράτους ἐπὶ Δηλίῳ, ἐκ
[3, 6]	δὲ ἐπιμελόμενος ἐκπληρώσει. ἀλλ´ ἐπεὶ	ἡ	μὲν πόλις ἐκ πλειόνων ἢ
[3, 4]	ἂν δέῃ μάχεσθαι, τί ὠφελήσει	ἡ	οἰκονομική; Ἐνταῦθα δήπου καὶ πλεῖστον,
[3, 10]	ἀπεικαστέον, τῶν δὲ νενικηκότων εὐφραινομένων	ἡ	ὄψις μιμητέα; Σφόδρα γ´, ἔφη.
[3, 6]	τοῦτό γε λάθῃ σέ ποτε	ἡ	πόλις ἐνδεὴς γενομένη, ἀλλ´ εἰδὼς
[3, 6]	εἴπερ τιμᾶσθαι βούλει, ὠφελητέα σοι	ἡ	πόλις ἐστί; Πάνυ μὲν οὖν,
[3, 5]	θαυμάζω γ´, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἡ	πόλις ὅπως ποτ´ ἐπὶ τὸ
[3, 12]	χρή, ὅτι οὐκ ἀσκεῖ δημοσίᾳ	ἡ	πόλις τὰ πρὸς τὸν πόλεμον,
[3, 5]	ἀγαθῷ ἄρχοντι νῦν εὐαρεστοτέρως διακεῖσθαι	ἡ	πόλις. τὸ μὲν γὰρ θάρσος
[3, 6]	τούτου δέῃ συμβουλεύειν, αὕτη σοι	ἡ	πρόφασις ἀρκέσει. Σκώπτομαι, ἔφη ὁ
[3, 6]	εἰδέναι δεῖ, ἵνα, ἐὰν μὲν	ἡ	τῆς πόλεως κρείττων ᾖ, συμβουλεύῃ
[3, 5]	Δηλίῳ, ἐκ τούτων τεταπείνωται μὲν	ἡ	τῶν Ἀθηναίων δόξα πρὸς τοὺς
[3, 5]	ἀλλ´ ὁρᾷς, ὅτι, ἀφ´ οὗ	ἥ	τε σὺν Τολμίδῃ τῶν χιλίων
[3, 11]	ἀποδιδράσκουσιν, ἄλλας κτῶνται κύνας, αἵτινες,	ᾗ	ἂν ἐκ τῆς νομῆς εἰς
[3, 11]	σῶμα· ἐν δὲ τούτῳ ψυχήν,	ᾗ	καταμανθάνεις καὶ ὡς ἂν ἐμβλέπουσα
[3, 11]	οὔσης ἐν τῇ πόλει καλῆς,	ᾗ	ὄνομα ἦν Θεοδότη, καὶ οἵας
[3, 11]	δίκτυα ἱστᾶσιν εἰς τὰς ἀτραπούς,	ᾗ	φεύγουσιν, ἵν´ εἰς ταῦτα ἐμπίπτοντες
[3, 5]	φέρειν δύνασθαι κακὸν τῇ πόλει	συμβῇ.	Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης, ὦ
[3, 13]	εἰς Ὀλυμπίαν ὁδόν, Τί, ἔφη,	φοβῇ	τὴν πορείαν; οὐ καὶ οἴκοι
[3, 1]	ἡμῶν τις ἢ ταξιαρχῇ ἢ	λοχαγῇ	σοι, ἐπιστημονέστεροι τῶν πολεμικῶν ὦμεν,
[3, 11]	ἔφη ὁ Σωκράτης· οὐ γὰρ	δὴ	ἀκούσασί γε τὸ λόγου κρεῖττον
[3, 11]	ὀρθῶς ἀνθρώπῳ προσφέρεσθαι. καὶ γὰρ	δὴ	βίᾳ μὲν οὔτ´ ἂν ἕλοις
[3, 6]	γενομένων; Εἰκὸς γοῦν, ἔφη. Λέξον	δή,	ἔφη, ἐκ τίνων νῦν αἱ
[3, 4]	ἀγαθοὶ στρατηγοὶ ἂν εἶεν. Ἴθι	δή,	ἔφη, ἐξετάσωμεν τὰ ἔργα ἑκατέρου
[3, 10]	ἀποδεικνύων πλείονος τιμᾷ; οὐ γὰρ	δὴ	ἴσους γε πάντας οὐδὲ ὁμοίους
[3, 5]	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν· οἳ	δὴ	καὶ λέγονται πολὺ διενεγκεῖν τῶν
[3, 1]	αἱρεθῆναι ἐπιμελόμενος ζημιοῖτο; τοιαῦτα μὲν	δὴ	λέγων ἔπεισεν αὐτὸν ἐλθόντα μανθάνειν.
[3, 3]	Ἔστι γὰρ οὖν, ἔφη. Ἴθι	δὴ	λέξον ἡμῖν τοῦτο πρῶτον, ὅπως
[3, 11]	ὑφήνασθαί τι θήρατρον; Οὐ γὰρ	δὴ	οὕτω γε ἀτέχνως οἴεσθαι χρὴ
[3, 14]	ὀψοφάγος καλεῖται; ἐσθίουσι μὲν γὰρ	δὴ	πάντες ἐπὶ τῷ σίτῳ ὄψον,
[3, 11]	φθάνοιτ´, ἔφη, ἀκολουθοῦντες. οὕτω μὲν	δὴ	πορευθέντες πρὸς τὴν Θεοδότην καὶ
[3, 3]	ἕνεκα ἐπεθύμησας ἱππαρχεῖν; οὐ γὰρ	δὴ	τοῦ πρῶτος τῶν ἱππέων ἐλαύνειν·
[3, 8]	ἢ ῥώμην ἢ τόλμαν, δεικνύοι	δὴ	τοῦτο κακὸν ἐνίοτε ὄν. ὁ
[3, 7]	αὐτὸς διὰ τοῦτο τιμᾶσθαι, ὀκνοίη	δὴ	τοῦτο πράττειν, οὐκ ἂν εἰκότως
[3, 3]	ἱππεῖς πεφρόντικάς τι; ἄνευ γὰρ	δὴ	τούτου οὔτε ἵππων οὔτε ἱππέων
[3, 6]	τούτων, ὅταν μηκέτι εἰκάζωμεν, ἀλλ´	ἤδη	εἰδῶμεν, τότε συμβουλεύσομεν; Ἴσως, ἔφη
[3, 13]	ἐστι καὶ φιλαργυρώτατος ὢν ἀργότατος.	Ἤδη	ποτὲ οὖν ἐπεσκέψω, πότερος πλειόνων
[3, 6]	φυλακῆς τῆς χώρας οἶδ´ ὅτι	ἤδη	σοι μεμέληκε, καὶ οἶσθα ὁπόσαι
[3, 11]	λέγοι, Οὐκοῦν, ἔφη, αὕτη μὲν	ἤδη	τε παρ´ ἡμῶν ἔπαινον κερδαίνει
[3, 11]	διαγγείλωμεν, πλείω ὠφελήσεται· ἡμεῖς δὲ	ἤδη	τε ὧν ἐθεασάμεθα ἐπιθυμοῦμεν ἅψασθαι
[3, 5]	διαλογιζόμενοι περὶ αὐτῶν ἐπισκοπῶμεν ὅπου	ἤδη	τὸ δυνατόν ἐστι; Βούλομαι, ἔφη.
[3, 11]	μέν τις προσφέρῃ πρὶν ἐπιθυμεῖν,	ἀηδῆ	φαίνεται, κεκορεσμένοις δὲ καὶ βδελυγμίαν
[3, 10]	Καὶ μὴν τά γε καλὰ	εἴδη	ἀφομοιοῦντες, ἐπειδὴ οὐ ῥᾴδιον ἑνὶ
[3, 8]	ἔχειν, ἡδὺ δὲ χειμῶνος ἀλεεινήν;	ἐπειδὴ	δὲ καὶ τοῦτο συμφαῖεν, Οὐκοῦν
[3, 10]	τά γε καλὰ εἴδη ἀφομοιοῦντες,	ἐπειδὴ	οὐ ῥᾴδιον ἑνὶ ἀνθρώπῳ περιτυχεῖν
[3, 5]	ἀφ´ οὗ ἥ τε σὺν	Τολμίδῃ	τῶν χιλίων ἐν Λεβαδείᾳ συμφορὰ
[3, 7]	ἐπιμελεῖσθαι, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ	Χαρμίδη,	εἴ τις ἱκανὸς ὢν τοὺς
[3, 4]	ἀρχαιρεσιῶν ἀπιόντα ἤρετο· Τίνες, ὦ	Νικομαχίδη,	στρατηγοὶ ᾕρηνται; καὶ ὅς, Οὐ
[3, 4]	μάχην. μὴ καταφρόνει, ἔφη, ὦ	Νικομαχίδη,	τῶν οἰκονομικῶν ἀνδρῶν· ἡ γὰρ
[3, 11]	καὶ μηχανήσει, ἐάν τί μου	δέῃ.	Εἴσιθι τοίνυν, ἔφη, θαμινά. καὶ
[3, 4]	ἔφη· ἀλλ´ ἐκεῖνο παρίης, ἂν	δέῃ	μάχεσθαι, τί ὠφελήσει ἡ οἰκονομική;
[3, 3]	Τί γάρ; ἐάν που κινδυνεύειν	δέῃ,	πότερον ἐπάγειν τοὺς πολεμίους ἐπὶ
[3, 6]	εἶναι, ὥστε, ὅταν περὶ τούτου	δέῃ	συμβουλεύειν, αὕτη σοι ἡ πρόφασις
[3, 10]	τὸ ζωτικὸν φαίνεσθαι, πῶς τοῦτο	ἐνεργάζῃ	τοῖς ἀνδριᾶσιν; ἐπεὶ δὲ ἀπορῶν
[3, 1]	κιθαρίζειν μαθών, καὶ ἐὰν μὴ	κιθαρίζῃ,	κιθαριστής ἐστι, καὶ ὁ μαθὼν
[3, 6]	προσδεῖται, ἵνα μὴ τοῦτό γε	λάθῃ	σέ ποτε ἡ πόλις ἐνδεὴς
[3, 10]	ἔφη. Τὸ δὲ καὶ τὰ	πάθη	τῶν ποιούντων τι σωμάτων ἀπομιμεῖσθαι
[3, 13]	ὁδῷ. Ἄλλου δὲ λέγοντος ὡς	παρετάθη	μακρὰν ὁδὸν πορευθείς, ἤρετο αὐτὸν
[3, 1]	οὐδ´ ἐὰν ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων	αἱρεθῇ.	ἀτάρ, ἔφη, ἵνα καί, ἐὰν
[3, 10]	καλά τε κἀγαθὰ καὶ ἀγαπητὰ	ἤθη	φαίνεται ἢ δι´ ὧν τὰ
[3, 12]	μὴ ὑγιαίνειν τὸ σῶμα; καὶ	λήθη	δὲ καὶ ἀθυμία καὶ δυσκολία
[3, 3]	προελαύνουσι γοῦν καὶ τῶν ἱππάρχων.	Ἀληθῆ	λέγεις, ἔφη. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[3, 3]	πόλει ὁμοία τῇ ἐνθάδε συνάγεται;	Ἀληθῆ	λέγεις, ἔφη. Ἀλλὰ μὴν οὔτε
[3, 3]	ἀγαθῶν καὶ ἀλκίμων οὐδὲν ὄφελος.	Ἀληθῆ	λέγεις, ἔφη· ἀλλὰ πῶς ἄν
[3, 11]	ἁλώσιμόν τε καὶ παραμόνιμόν ἐστιν.	Ἀληθῆ	λέγεις, ἔφη. Δεῖ τοίνυν, ἔφη,
[3, 10]	διὰ τῶν χρωμάτων ἀπεικάζοντες ἐκμιμεῖσθε.	Ἀληθῆ	λέγεις, ἔφη. Καὶ μὴν τά
[3, 6]	καὶ τὰ ὄντα προσαποβάλοι ἄν.	Ἀληθῆ	λέγεις, ἔφη. Οὐκοῦν, ἔφη, τόν
[3, 10]	ἑστώτων καὶ κινουμένων ἀνθρώπων διαφαίνει.	Ἀληθῆ	λέγεις, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ταῦτα
[3, 5]	καὶ ἄλκιμοι γίγνεσθαι. Ταῦτα μὲν	ἀληθῆ	λέγεις πάντα, ὦ Σώκρατες· ἀλλ´
[3, 13]	ὅτι προσειπών τινα χαίρειν οὐκ	ἀντιπροσερρήθη,	Γελοῖον, ἔφη, τό, εἰ μὲν
[3, 6]	δὲ ἥττων τῶν ἐναντίων, εὐλαβεῖσθαι	πείθῃ.	Ὀρθῶς λέγεις, ἔφη. Πρῶτον μὲν
[3, 5]	ὠφελίμων, καὶ ἐάν τι τοιοῦτον	αἴσθῃ	σεαυτὸν μὴ εἰδότα, ζητεῖν τοὺς
[3, 8]	φυλαττόμενοι μή πῃ ὁ λόγος	ἐπαλλαχθῇ,	ἀλλ´ ὡς ἂν πεπεισμένοι μάλιστα
[3, 1]	οὐδὲν χρήσιμά ἐστιν, ἐπειδὰν δὲ	ταχθῇ	κάτω μὲν καὶ ἐπιπολῆς τὰ
[3, 9]	ἁμαρτάνων δὲ ζημιωθήσεται. εἰ δὲ	φαίη	τις τῷ τυράννῳ ἐξεῖναι καὶ
[3, 2]	ἐναντίου. καὶ οὕτως ἐπισκοπῶν τίς	εἴη	ἀγαθοῦ ἡγεμόνος ἀρετὴ τὰ μὲν
[3, 8]	ἡδίστη τε καὶ καλλίστη οἴκησις	εἴη·	γραφαὶ δὲ καὶ ποικιλίαι πλείονας
[3, 9]	δὲ ἐρωτώμενος ἡ ἀνδρεία πότερον	εἴη	διδακτὸν ἢ φυσικόν, Οἶμαι μέν,
[3, 14]	ὀνομάτων, ἐφ´ οἵῳ ἔργῳ ἕκαστον	εἴη,	Ἔχοιμεν ἄν, ἔφη, ὦ ἄνδρες,
[3, 8]	πρεπωδεστάτην ἥτις ἐμφανεστάτη οὖσα ἀστιβεστάτη	εἴη·	ἡδὺ μὲν γὰρ ἰδόντας προσεύξασθαι,
[3, 11]	ὅσα καλῶς ἔχοι, Ἰτέον ἂν	εἴη	θεασομένους, ἔφη ὁ Σωκράτης· οὐ
[3, 2]	παντὶ τῷ στρατοπέδῳ τούτου αἴτιος	εἴη,	καὶ βασιλεὺς ἀγαθός, οὐκ εἰ
[3, 2]	ὧν βασιλεύοι, τούτοις εὐδαιμονίας αἴτιος	εἴη;	καὶ γὰρ βασιλεὺς αἱρεῖται οὐχ
[3, 4]	εἰκότως ἂν καὶ τούτου νικηφόρος	εἴη·	καὶ δαπανᾶν δ´ αὐτὸν εἰκὸς
[3, 14]	ἄν, ἔφη, ἄλλος τις ὀψοφάγος	εἴη.	καί τις ἄλλος τῶν παρόντων,
[3, 5]	νῦν μάλιστα πείθοιντο, ὥρα ἂν	εἴη	λέγειν, πῶς ἂν αὐτοὺς προτρεψαίμεθα
[3, 11]	τινὸς καὶ εἰπόντος ὅτι κρεῖττον	εἴη	λόγου τὸ κάλλος τῆς γυναικός,
[3, 9]	Φθόνον δὲ σκοπῶν, ὅ τι	εἴη,	λύπην μέν τινα ἐξηύρισκεν αὐτὸν
[3, 8]	τῷ καλῷ ἀνόμοιον καλὸν ἂν	εἴη;	Ὅτι νὴ Δί´, ἔφη, ἔστι
[3, 2]	ὅτι αἰχμητής τε κρατερὸς ἂν	εἴη,	οὐκ εἰ μόνος αὐτὸς εὖ
[3, 13]	δ´ αὖ λέγοντος ὅτι θερμὸν	εἴη	παρ´ ἑαυτῷ τὸ ὕδωρ ὃ
[3, 9]	αὐτό. Σχολὴν δὲ σκοπῶν, τί	εἴη,	ποιοῦντας μέν τι τοὺς πλείστους
[3, 6]	ἔφη. Οὐκοῦν πλουσιωτέρα γ´ ἂν	εἴη	προσόδων αὐτῇ πλειόνων γενομένων; Εἰκὸς
[3, 4]	ταῦτα πορίζεσθαι δύνηται, ἀγαθὸς ἂν	εἴη	προστάτης, εἴτε χοροῦ εἴτε οἴκου
[3, 10]	Πῶς γὰρ ἄν, ἔφη, μιμητὸν	εἴη,	ὦ Σώκρατες, ὃ μήτε συμμετρίαν
[3, 14]	τὸ σῶμα λυποίη μηδὲ δυσεύρετα	εἴη·	ὥστε καὶ τὸ εὐωχεῖσθαι τοῖς
[3, 8]	γὰρ αὐτὸν ἤρετο εἴ τι	εἰδείη	ἀγαθόν, ἵνα, εἴ τι εἴποι
[3, 8]	Ἀριστίππου ἐρωτῶντος αὐτὸν εἴ τι	εἰδείη	καλόν, Καὶ πολλά, ἔφη. Ἆρ´
[3, 3]	ἱππικοῦ τοῦ ἐνθάδε εἴ τις	ἐπιμεληθείη,	ὡς πολὺ ἂν καὶ τούτῳ
[3, 9]	λέγουσι, Καὶ πῶς ἄν, ἔφη,	ἐξείη	μὴ πείθεσθαι, ἐπικειμένης γε ζημίας,
[3, 14]	ἑνὶ ὄψῳ προπέμπειν, ὅτε μὴ	παρείη	πολλά, δύναιτ´ ἂν ἀλύπως τῷ
[3, 14]	τοῦ σίτου τὸ ὄψον αὐτὸ	ἐσθίῃ,	μὴ ἀσκήσεως, ἀλλ´ ἡδονῆς ἕνεκα,
[3, 1]	μᾶλλον ἢ εἴ τις ἀνδριάντας	ἐργολαβοίη	μὴ μεμαθηκὼς ἀνδριαντοποιεῖν. ὅλης γὰρ
[3, 9]	Ἐρομένου δέ τινος αὐτὸν τί	δοκοίη	αὐτῷ κράτιστον ἀνδρὶ ἐπιτήδευμα εἶναι,
[3, 14]	γὰρ πολλῶν μειονεκτεῖν ἄν τι	δοκοίη	ποθῶν τὸ σύνηθες· ὁ δὲ
[3, 7]	καὶ αὐτὸς διὰ τοῦτο τιμᾶσθαι,	ὀκνοίη	δὴ τοῦτο πράττειν, οὐκ ἂν
[3, 14]	τὴν ψυχὴν μήτε τὸ σῶμα	λυποίη	μηδὲ δυσεύρετα εἴη· ὥστε καὶ
[3, 7]	ὀκνεῖν ἐπιμελεῖσθαι, καὶ ταῦτα ὧν	ἀνάγκη	σοι μετέχειν πολίτῃ γε ὄντι.
[3, 4]	δέῃ μάχεσθαι, τί ὠφελήσει ἡ	οἰκονομική;	Ἐνταῦθα δήπου καὶ πλεῖστον, ἔφη·
[3, 3]	Οὐκοῦν εἰκός, ἔφη, καὶ ἐν	ἱππικῇ,	ὃς ἂν μάλιστα εἰδὼς φαίνηται
[3, 10]	αὐτῷ, Ἆρα, ἔφη, ὦ Παρράσιε,	γραφική	ἐστιν εἰκασία τῶν ὁρωμένων; τὰ
[3, 4]	κρατίστους, ὥσπερ ἐν τοῖς χορικοῖς,	ἐξευρίσκῃ	τε καὶ προαιρῆται, εἰκότως ἂν
[3, 4]	ὅτου ἄν τις προστατεύῃ, ἐὰν	γιγνώσκῃ	τε ὧν δεῖ καὶ ταῦτα
[3, 11]	εὑρήσει, εὑρὼν δὲ μηχανήσεται ὅπως	ἐμβάλῃ	αὐτοὺς εἰς τὰ σὰ δίκτυα.
[3, 8]	πρὸς πάλην, ἔστι δὲ ἀσπὶς	καλὴ	πρὸς τὸ προβάλλεσθαι ὡς ἔνι
[3, 1]	καὶ φιλόδωρον καὶ πλεονέκτην καὶ	ἀσφαλῆ	καὶ ἐπιθετικόν, καὶ ἄλλα πολλὰ
[3, 11]	φίλος μοι γενόμενος εὖ ποιεῖν	ἐθέλῃ,	οὗτός μοι βίος ἐστί. Νὴ
[3, 1]	καὶ μηχανικὸν καὶ ἐργαστικὸν καὶ	ἐπιμελῆ	καὶ καρτερικὸν καὶ ἀγχίνουν, καὶ
[3, 6]	τῆς χώρας. Ἐὰν δέ τις	ἀφέλῃ	γ´, ἔφη, τὰς φυλακάς, οὐκ
[3, 9]	χρήσιμον οὐδὲν ἔφη εἶναι οὔτε	θεοφιλῆ.	~Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ ποτε
[3, 9]	ὅτι καὶ δικαιοσύνη καὶ ἡ	ἄλλη	πᾶσα ἀρετὴ σοφία ἐστί. μανίαν
[3, 3]	ἐφάμιλλος γίγνεται οὐδὲ εὐανδρία ἐν	ἄλλῃ	πόλει ὁμοία τῇ ἐνθάδε συνάγεται;
[3, 12]	δὲ τὰ σώματα εὖ ἔχουσι	πολλὴ	ἀσφάλεια καὶ οὐδεὶς κίνδυνος διά
[3, 5]	καὶ κακία τῇ πόλει ἐμφύεται,	πολλὴ	δὲ ἔχθρα καὶ μῖσος ἀλλήλων
[3, 5]	δυνάμεσι μάλιστα χαίρουσιν; ἐξ ὧν	πολλὴ	μὲν ἀτηρία καὶ κακία τῇ
[3, 4]	ἂν ἐθέλειν εἰς τὴν σὺν	ὅλῃ	τῇ πόλει τῶν πολεμικῶν νίκην
[3, 11]	καὶ τῷ σφόδρα σοῦ φροντίζοντι	ὅλῃ	τῇ ψυχῇ κεχαρίσθαι· φιλεῖν γε
[3, 14]	ὀψοφάγος εἶναι δοκεῖ ἢ οὔ;	Σχολῇ	γ´ ἄν, ἔφη, ἄλλος τις
[3, 13]	ὃ πίνοι, Ὅταν ἄρ´, ἔφη,	βούλῃ	θερμῷ λούσασθαι, ἕτοιμον ἔσται σοι.
[3, 5]	Ἡ δὲ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ	βουλή,	ὦ Περίκλεις, οὐκ ἐκ τῶν
[3, 4]	ἢ εἰς τὴν σὺν τῇ	φυλῇ	τῶν χορικῶν. Λέγεις σύ, ἔφη,
[3, 8]	δὲ εἰδὼς ὅτι, ἐάν τι	ἐνοχλῇ	ἡμᾶς, δεόμεθα τοῦ παύσοντος, ἀπεκρίνατο
[3, 7]	τρόπον οἴει δυνήσεσθαι προσενεχθῆναι. ὠγαθέ,	μὴ	ἀγνόει σεαυτόν, μηδὲ ἁμάρτανε ἃ
[3, 3]	ἀλκιμωτέρους ποιεῖ, διανενόησαι; Εἰ δὲ	μή,	ἀλλὰ νῦν γε πειράσομαι, ἔφη.
[3, 7]	πρὸς τὸ σαυτῷ προσέχειν. καὶ	μὴ	ἀμέλει τῶν τῆς πόλεως, εἴ
[3, 13]	σῶμα κάκιον ἔχοντι ἀπήντησάς τῳ,	μὴ	ἂν ὀργίζεσθαι, ὅτι δὲ τὴν
[3, 1]	ἐπανερώτα· ἂν γὰρ ἐπίστηται καὶ	μὴ	ἀναιδὴς ᾖ, αἰσχυνεῖται ἀργύριον εἰληφὼς
[3, 14]	τὸ κοινὸν τιθεμένου καὶ τὸ	μὴ	ἀντιτιθέναι τὸ ἑαυτῶν· ἐτίθεσαν οὖν
[3, 8]	μεσημβρίαν, ἵνα ὁ χειμερινὸς ἥλιος	μὴ	ἀποκλείηται, χθαμαλώτερα δὲ τὰ πρὸς
[3, 10]	ἔφη, εἴ γε διὰ ταῦτα	μὴ	ἁρμόττοντας ὠνοῦνται, κακὸν ἔμοιγε δοκοῦσι
[3, 14]	σίτου τὸ ὄψον αὐτὸ ἐσθίῃ,	μὴ	ἀσκήσεως, ἀλλ´ ἡδονῆς ἕνεκα, πότερον
[3, 5]	ἐγένοντο} πορθοῦντες τὴν Βοιωτίαν, φοβοῦνται	μὴ	Βοιωτοὶ δῃώσωσι τὴν Ἀττικήν. καὶ
[3, 1]	σκοποῦμεν, ἔφη, πῶς ἂν αὐτῶν	μὴ	διαμαρτάνοιμεν; Βούλομαι, ἔφη ὁ νεανίσκος.
[3, 1]	ἐν μέσῳ δὲ τὸ χείριστον,	μὴ	διδάξας διαγιγνώσκειν τό τε καλὸν
[3, 6]	ὥσπερ, εἴ τις ἓν τάλαντον	μὴ	δύναιτο φέρειν, πῶς οὐ φανερὸν
[3, 6]	καὶ πλείοσιν ἐπιχειρήσεις· ἕνα δὲ	μὴ	δυνάμενος ὠφελῆσαι πῶς ἂν πολλούς
[3, 3]	οἱ δὲ οὕτως ἀτρόφους, ὥστε	μὴ	δύνασθαι ἀκολουθεῖν, οἱ δὲ οὕτως
[3, 9]	ἔχουσιν, ὥστε κακῶς μὲν πράττοντας	μὴ	δύνασθαι περιορᾶν, ἀλλὰ βοηθεῖν ἀτυχοῦσιν,
[3, 9]	ὅπως χρὴ ταλασιουργεῖν, τοὺς δὲ	μὴ	εἰδέναι. εἰ δέ τις πρὸς
[3, 6]	ἀναβαλούμεθα· πῶς γὰρ οἷόν τε	μὴ	εἰδότα γε τὰ ἀναλώματα καὶ
[3, 5]	ἐάν τι τοιοῦτον αἴσθῃ σεαυτὸν	μὴ	εἰδότα, ζητεῖν τοὺς ἐπισταμένους ταῦτα,
[3, 6]	φρουροὶ ἱκανοί εἰσι καὶ ὁπόσοι	μή	εἰσι· καὶ τὰς μὲν ἐπικαίρους
[3, 8]	πρὸς ἄρκτον, ἵνα οἱ ψυχροὶ	μὴ	ἐμπίπτωσιν ἄνεμοι· ὡς δὲ συνελόντι
[3, 4]	κοινὰ καλῶς πράττουσιν, οἱ δὲ	μὴ	ἐπιστάμενοι ἀμφοτέρωθι πλημμελοῦσι. ~Περικλεῖ δέ
[3, 5]	ὀρχηστῶν οὐδὲ εἷς ἐπιχειρεῖ ἄρχειν	μὴ	ἐπιστάμενος, οὐδὲ παλαιστῶν οὐδὲ παγκρατιαστῶν;
[3, 1]	μηδεὶς αὐτὸν ἕληται. ὁ δὲ	μὴ	ἐπιστάμενος οὔτε στρατηγὸς οὔτε ἰατρός
[3, 9]	τούτων οὐδὲν προελέσθαι οὔτε τοὺς	μὴ	ἐπισταμένους δύνασθαι πράττειν, ἀλλὰ καὶ
[3, 5]	ὅπως μάθῃς παρ´ αὐτῶν ἃ	μὴ	ἐπίστασαι καὶ συνεργοὺς ἀγαθοὺς ἔχῃς.
[3, 9]	πρᾶξιν ἡγοῦμαι· τὸ μὲν γὰρ	μὴ	ζητοῦντα ἐπιτυχεῖν τινι τῶν δεόντων
[3, 7]	ἐν τῇ Ἑλλάδι εὐδοκιμωτέραν ποιεῖν	μὴ	θέλοι ἀγωνίζεσθαι, ποῖόν τινα τοῦτον
[3, 1]	καὶ ὁ μαθὼν ἰᾶσθαι, κἂν	μὴ	ἰατρεύῃ, ὅμως ἰατρός ἐστιν, οὕτω
[3, 6]	οἷοι φαίνονται καὶ λέγοντες ἃ	μὴ	ἴσασι καὶ πράττοντες, πότερά σοι
[3, 6]	φυλακαὶ ἐπίκαιροί εἰσι καὶ ὁπόσαι	μή,	καὶ ὁπόσοι τε φρουροὶ ἱκανοί
[3, 7]	σοῦ καταπεφρονηκόσιν ὀκνεῖς λέγειν, δεδιὼς	μὴ	καταγελασθῇς. Τί δ´; ἔφη, οὐ
[3, 4]	ἀπαράσκευος ᾖ, φυλάξεται συνάπτειν μάχην.	μὴ	καταφρόνει, ἔφη, ὦ Νικομαχίδη, τῶν
[3, 1]	ὁ κιθαρίζειν μαθών, καὶ ἐὰν	μὴ	κιθαρίζῃ, κιθαριστής ἐστι, καὶ ὁ
[3, 14]	πολὺ φέροντες ᾐσχύνοντο τό τε	μὴ	κοινωνεῖν τοῦ εἰς τὸ κοινὸν
[3, 10]	τὸν θώρακα, ταῖς δὲ χερσὶ	μὴ	κωλύειν χρῆσθαι. ἀτάρ, ἔφη, λέξον
[3, 5]	δέ σε πολλὰ μεριμνᾶν, ὅπως	μὴ	λάθῃς σεαυτὸν ἀγνοῶν τι τῶν
[3, 10]	οὐ τοὺς ἀκριβεῖς, ἀλλὰ τοὺς	μὴ	λυποῦντας ἐν τῇ χρείᾳ. Αὐτός,
[3, 10]	οἵ τε φροντίζοντες καὶ οἱ	μή;	Μὰ Δί´ οὐ δῆτα, ἔφη·
[3, 1]	ἢ εἴ τις ἀνδριάντας ἐργολαβοίη	μὴ	μεμαθηκὼς ἀνδριαντοποιεῖν. ὅλης γὰρ τῆς
[3, 3]	οἱ δὲ οὕτως ἀναγώγους ὥστε	μὴ	μένειν ὅπου ἂν σὺ τάξῃς,
[3, 10]	ὠνεῖσθαι. ἀτάρ, ἔφη, τοῦ σώματος	μὴ	μένοντος, ἀλλὰ τοτὲ μὲν κυρτουμένου,
[3, 9]	δὲ ἀγνοεῖν ἑαυτὸν καὶ ἃ	μὴ	οἶδε δοξάζειν τε καὶ οἴεσθαι
[3, 6]	ὡς σφαλερόν ἐστι τό, ἃ	μὴ	οἶδέ τις, ταῦτα ἢ λέγειν
[3, 9]	ταῦτα πράττειν· νομίζω οὖν τοὺς	μὴ	ὀρθῶς πράττοντας οὔτε σοφοὺς οὔτε
[3, 7]	τρέπονται ἐπὶ τὸ ἑαυτοὺς ἐξετάζειν.	μὴ	οὖν ἀπορρᾳθύμει τούτου, ἀλλὰ διατείνου
[3, 6]	οἶκον καλῶς τις οἰκήσειεν, εἰ	μὴ	πάντα μὲν εἴσεται ὧν προσδεῖται,
[3, 14]	ψωμὸν ἑνὶ ὄψῳ προπέμπειν, ὅτε	μὴ	παρείη πολλά, δύναιτ´ ἂν ἀλύπως
[3, 14]	τῷ ἅμα πολλὰ ἐσθίειν ἐθισθέντι·	μὴ	παρόντων γὰρ πολλῶν μειονεκτεῖν ἄν
[3, 9]	Καὶ πῶς ἄν, ἔφη, ἐξείη	μὴ	πείθεσθαι, ἐπικειμένης γε ζημίας, ἐάν
[3, 9]	λέγοι ὅτι τῷ τυράννῳ ἔξεστι	μὴ	πείθεσθαι τοῖς ὀρθῶς λέγουσι, Καὶ
[3, 9]	ἐάν τις τῷ εὖ λέγοντι	μὴ	πείθηται; ἐν ᾧ γὰρ ἄν
[3, 9]	ᾧ γὰρ ἄν τις πράγματι	μὴ	πείθηται τῷ εὖ λέγοντι, ἁμαρτήσεται
[3, 8]	ἀπεκρίνατο οὐχ ὥσπερ οἱ φυλαττόμενοι	μή	πῃ ὁ λόγος ἐπαλλαχθῇ, ἀλλ´
[3, 9]	μὲν σοφοὺς πράττειν, τοὺς δὲ	μὴ	σοφοὺς οὐ δύνασθαι, ἀλλὰ καὶ
[3, 14]	πολυτελέστερα ποιεῖ· ἃ δὲ ἐκεῖνοι	μὴ	συμμιγνύουσιν, ὡς οὐχ ἁρμόττοντα, ὁ
[3, 5]	ἃ ἔγωγε μάλα φοβοῦμαι ἀεί,	μή	τι μεῖζον ἢ ὥστε φέρειν
[3, 1]	τοὺς κακοὺς ἐδίδαξεν· εἰ δὲ	μή,	τί σοι ὄφελος ὧν ἔμαθες;
[3, 11]	Ἀλλ´ ὑποδέξομαί σε, ἔφη, ἂν	μή	τις φιλωτέρα σου ἔνδον ᾖ.
[3, 6]	οὖν, ἔφη. Πρὸς θεῶν, ἔφη,	μὴ	τοίνυν ἀποκρύψῃ, ἀλλ´ εἶπον ἡμῖν
[3, 3]	τιμῆς τεύξεσθαι; Εἰκός γε, ἔφη.	Μὴ	τοίνυν ὄκνει, ἔφη, ἀλλὰ πειρῶ
[3, 9]	ἡγῶνται ἐπίστασθαι ἐπιμελεῖσθαι— εἰ δὲ	μή,	τοῖς ἐπισταμένοις οὐ μόνον παροῦσι
[3, 6]	φυλάττου, ἔφη, ὦ Γλαύκων, ὅπως	μὴ	τοῦ εὐδοξεῖν ἐπιθυμῶν εἰς τοὐναντίον
[3, 5]	χείρους ἐκείνων γενέσθαι· εἰ δὲ	μή,	τούς γε νῦν πρωτεύοντας μιμούμενοι
[3, 6]	εἰς τὸν ἐνιαυτὸν προσδεῖται, ἵνα	μὴ	τοῦτό γε λάθῃ σέ ποτε
[3, 12]	πολλοὶ μεγάλα σφάλλονται διὰ τὸ	μὴ	ὑγιαίνειν τὸ σῶμα; καὶ λήθη
[3, 11]	κοσμιωτάτῃ τε ὁμιλίᾳ καὶ τῷ	μὴ	φαίνεσθαι βουλομένη χαρίζεσθαι καὶ διαφεύγουσα,
[3, 11]	ἔχουσα; Οὐδὲ οἰκία, ἔφη. Ἀλλὰ	μὴ	χειροτέχναι τινές; Οὐδὲ χειροτέχναι, ἔφη.
[3, 1]	ἄλλα πολλὰ καὶ φύσει καὶ	ἐπιστήμῃ	δεῖ τὸν εὖ στρατηγήσοντα ἔχειν.
[3, 9]	ἔθεσι τρεφομένους πολὺ διαφέροντας ἀλλήλων	τόλμῃ.	νομίζω μέντοι πᾶσαν φύσιν μαθήσει
[3, 13]	παρέχει. κρεῖττον οὖν ἐν τῇ	ὁρμῇ	σπεύδειν ἢ ἐν τῇ ὁδῷ.
[3, 11]	εἰς τὴν εὐνὴν ἀπέλθωσι, τῇ	ὀσμῇ	αἰσθανόμεναι εὑρίσκουσιν αὐτούς· ὅτι δὲ
[3, 3]	ἄλλων οὔτε σωμάτων μεγέθει καὶ	ῥώμῃ,	ὅσον φιλοτιμίᾳ, ἥπερ μάλιστα παροξύνει
[3, 8]	αἰσχρὰ τὰ αὐτὰ εἶναι; Καὶ	νὴ	Δί´ ἔγωγ´, ἔφη, ἀγαθά τε
[3, 11]	φίλους ἂν ἐγὼ θηρῴην; Ἐὰν	νὴ	Δί´, ἔφη, ἀντὶ κυνὸς κτήσῃ,
[3, 10]	καὶ πονηρὰ καὶ μισητά; Πολὺ	νὴ	Δί´, ἔφη, διαφέρει, ὦ Σώκρατες.
[3, 11]	δὲ θεραπεύεσθαι. καὶ ἡ Θεοδότη,	Νὴ	Δί´, ἔφη, εἰ τοίνυν ταῦθ´
[3, 8]	ἀνόμοιον καλὸν ἂν εἴη; Ὅτι	νὴ	Δί´, ἔφη, ἔστι μὲν τῷ
[3, 8]	καὶ κόφινος κοπροφόρος καλόν ἐστι;	Νὴ	Δί´, ἔφη, καὶ χρυσῆ γε
[3, 6]	πόλεως; Ἔγωγ´, ἔφη, ὦ Σώκρατες.	Νὴ	Δί´, ἔφη, καλὸν γάρ, εἴπερ
[3, 13]	πῶς ἂν οἴει διατεθῆναι; Κακῶς	νὴ	Δί´, ἔφη· μᾶλλον δὲ οὐδ´
[3, 6]	ποιεῖν, τὰς δὲ περιττὰς ἀφαιρεῖν.	Νὴ	Δί´, ἔφη ὁ Γλαύκων, ἁπάσας
[3, 3]	μάλα, ἔφη. Καὶ ἔστι γε	νὴ	Δί´, ἔφη ὁ Σωκράτης, καλόν,
[3, 6]	οὖν ἐλήλυθα, ἔφη. Καὶ γὰρ	νὴ	Δί´, ἔφη ὁ Σωκράτης, λέγεται
[3, 1]	Δί´, ἔφη, οὐ διεσαφήνιζε ταῦτα.	Νὴ	Δί´, ἔφη, πάλιν τοίνυν ἐλθὼν
[3, 11]	συνθηρατὴς τῶν φίλων; Ἐάν γε	νὴ	Δί´, ἔφη, πείθῃς με σύ.
[3, 10]	εἴ γε ἁρμόττοντας ποιεῖς. Ἀλλὰ	νὴ	Δί´, ἔφη, ποιῶ· οὐδὲν γὰρ
[3, 11]	ἐγὼ τούτου μηχανὴν εὕροιμι; Πολὺ	νὴ	Δί´, ἔφη, προσηκόντως μᾶλλον ἢ
[3, 11]	τῶν παρ´ ἐμοὶ δυναίμην; Εἰ	νὴ	Δί´, ἔφη, πρῶτον μὲν τοῖς
[3, 3]	οὖν, ἔφη, τοῦτο διδάξω; Πολὺ	νὴ	Δί´, ἔφη, ῥᾷον ἢ εἴ
[3, 13]	ἔφη, ἢ φέρων τι; Φέρων	νὴ	Δί´, ἔφη, τά τε στρώματα
[3, 3]	ἄλλοι πολῖται διὰ σέ. Ἀλλὰ	νὴ	Δία πειράσομαι, ἔφη. ~Ἰδὼν δέ
[3, 6]	ἀπὸ πολεμίων τὴν πόλιν πλουτίζειν.	Νὴ	Δία σφόδρα γ´, ἔφη ὁ
[3, 10]	τῷ Σωκράτει θώρακας εὖ εἰργασμένους,	Νὴ	τὴν Ἥραν, ἔφη, καλόν γε,
[3, 11]	ἐθέλῃ, οὗτός μοι βίος ἐστί.	Νὴ	τὴν Ἥραν, ἔφη, ὦ Θεοδότη,
[3, 4]	οὐλὰς τῶν τραυμάτων ἀπογυμνούμενος ἐπεδείκνυεν—	Ἀντισθένη	δὲ, ἔφη, εἵλοντο τὸν οὔτε
[3, 11]	ἔφη, Ἀπολλόδωρόν τε τόνδε καὶ	Ἀντισθένη	οὐδέποτέ μου ἀπολείπεσθαι; διὰ τί
[3, 11]	ὁμιλίᾳ καὶ τῷ μὴ φαίνεσθαι	βουλομένη	χαρίζεσθαι καὶ διαφεύγουσα, ἕως ἂν
[3, 6]	σέ ποτε ἡ πόλις ἐνδεὴς	γενομένη,	ἀλλ´ εἰδὼς ἔχῃς ὑπὲρ τῶν
[3, 14]	ὀψοποιία ἢ μᾶλλον τὰ ὄψα	λυμαινομένη,	ἢ ἣν ὀψοποιεῖται ὁ ἅμα
[3, 8]	ταχὺ φέρεσθαι. Οὐδὲν διαφερόντως, ἔφη,	ἀποκρίνῃ	μοι ἢ ὅτε σε ἠρώτησα
[3, 11]	κατάσχοις φίλον, εὐεργεσίᾳ δὲ καὶ	ἡδονῇ	τὸ θηρίον τοῦτο ἁλώσιμόν τε
[3, 6]	δεῖται δέ. κἂν μὲν τοῦτον	δύνῃ,	καὶ πλείοσιν ἐπιχειρήσεις· ἕνα δὲ
[3, 3]	ἔφη ὁ Σωκράτης, καλόν, ἐὰν	δύνῃ	ταῦτα ποιῆσαι. ἡ δὲ ἀρχή
[3, 9]	πράττεται, δῆλον εἶναι ὅτι καὶ	δικαιοσύνη	καὶ ἡ ἄλλη πᾶσα ἀρετὴ
[3, 6]	δῆλον γὰρ ὅτι, ἐὰν τοῦτο	διαπράξῃ,	δυνατὸς μὲν ἔσει αὐτὸς τυγχάνειν
[3, 6]	ἀλλ´ εἶπον ἡμῖν ἐκ τίνος	ἄρξῃ	τὴν πόλιν εὐεργετεῖν. ἐπεὶ δὲ
[3, 6]	καὶ τούτων τὰς περιττὰς ἀφαιρεῖν	διανοῇ.	Ἀλλὰ μὰ τὸν Δί´, ἔφη,
[3, 3]	λέξον ἡμῖν τοῦτο πρῶτον, ὅπως	διανοῇ	τοὺς ἵππους βελτίους ποιῆσαι. καὶ
[3, 8]	οὐχ ὥσπερ οἱ φυλαττόμενοι μή	πῃ	ὁ λόγος ἐπαλλαχθῇ, ἀλλ´ ὡς
[3, 1]	τάττειν μόνον ἐδίδαξεν, ἢ καὶ	ὅπῃ	καὶ ὅπως χρηστέον ἑκάστῳ τῶν
[3, 3]	Σὺ δ´ ᾤου, ἔφη, χρῆναι	σιωπῇ	ἱππαρχεῖν; ἢ οὐκ ἐντεθύμησαι ὅτι,
[3, 14]	ἐπὶ τῷ σίτῳ ὄψον, ὅταν	παρῇ·	ἀλλ´ οὐκ οἶμαί πω ἐπὶ
[3, 11]	βδελυγμίαν παρέχει, ἐὰν δέ τις	προσφέρῃ	λιμὸν ἐμποιήσας, κἂν φαυλότερα ᾖ,
[3, 11]	τὰ ἥδιστα, ἐὰν μέν τις	προσφέρῃ	πρὶν ἐπιθυμεῖν, ἀηδῆ φαίνεται, κεκορεσμένοις
[3, 5]	καὶ τὰ προκείμενα τῆς χώρας	ὄρη	κατέχοντας βλαβεροὺς μὲν τοῖς πολεμίοις
[3, 5]	ὅτι πρόκειται τῆς χώρας ἡμῶν	ὄρη	μεγάλα, καθήκοντα ἐπὶ τὴν Βοιωτίαν,
[3, 8]	γε τὸν μέλλοντα οἰκίαν, οἵαν	χρή,	ἔχειν τοῦτο δεῖ μηχανᾶσθαι, ὅπως
[3, 1]	τὸν πόλεμον τὸν στρατηγὸν εἶναι	χρή,	καὶ ποριστικὸν τῶν ἐπιτηδείων τοῖς
[3, 9]	τούτων δῆλόν ἐστιν ὅτι πάντας	χρὴ	καὶ τοὺς εὐφυεστέρους καὶ τοὺς
[3, 8]	χρησίμους παιδεύειν ἔμοιγ´ ἐδόκει, οἵας	χρή,	οἰκοδομεῖσθαι. ἐπεσκόπει δὲ ὧδε· Ἆρά
[3, 12]	εἰς τὸν βίον καταλείπουσιν. οὔτοι	χρή,	ὅτι οὐκ ἀσκεῖ δημοσίᾳ ἡ
[3, 9]	εἶναι τὸ προστάττειν ὅ τι	χρὴ	ποιεῖν, τοῦ δὲ ἀρχομένου τὸ
[3, 9]	τὸ τὰς μὲν εἰδέναι ὅπως	χρὴ	ταλασιουργεῖν, τοὺς δὲ μὴ εἰδέναι.
[3, 11]	δὴ οὕτω γε ἀτέχνως οἴεσθαι	χρὴ	τὸ πλείστου ἄξιον ἄγρευμα, φίλους,
[3, 6]	ποιεῖν, οὕτω καὶ τὴν πόλιν	πειράσῃ	πλουσιωτέραν ποιῆσαι; Πάνυ μὲν οὖν,
[3, 3]	κελεύσεις, ἔνθαπερ εἰώθατε ἱππεύειν, ἢ	πειράσῃ	τὰς μελέτας ἐν τοιούτοις ποιεῖσθαι
[3, 5]	καὶ προσάντεις εἰσί, καὶ ὅτι	μέση	διέζωται ὄρεσιν ἐρυμνοῖς; Καὶ μάλα,
[3, 11]	ὑφηνάμεναι, ὅ τι ἂν ἐνταῦθα	ἐμπέσῃ,	τούτῳ τροφῇ χρῶνται. Καὶ ἐμοὶ
[3, 7]	καὶ αὐτὸς σὺ οὐκ ἐλάχιστα	ὠφελήσῃ.	~Ἀριστίππου δὲ ἐπιχειροῦντος ἐλέγχειν τὸν
[3, 3]	προτρέπειν, ἀφ´ ὧν αὐτός τε	ὠφελήσῃ	καὶ οἱ ἄλλοι πολῖται διὰ
[3, 3]	ἱππικοῦ ὄφελος ἔσται; ἢ πῶς	δυνήσῃ	τοιούτων ἡγούμενος ἀγαθόν τι ποιῆσαι
[3, 11]	νὴ Δί´, ἔφη, ἀντὶ κυνὸς	κτήσῃ,	ὅστις σοι ἰχνεύων μὲν τοὺς
[3, 13]	περιπατήσας ἀριστήσεις, περιπατήσας δειπνήσεις καὶ	ἀναπαύσῃ.	οὐκ οἶσθα ὅτι, εἰ ἐκτείναις
[3, 11]	τε καὶ θεραπείᾳ οὐ τῇ	τυχούσῃ,	καὶ θεραπαίνας πολλὰς καὶ εὐειδεῖς
[3, 8]	ἐστι; Νὴ Δί´, ἔφη, καὶ	χρυσῆ	γε ἀσπὶς αἰσχρόν, ἐὰν πρὸς
[3, 7]	τοὺς ἐμπόρους ἢ τοὺς ἐν	τῇ	ἀγορῷ μεταβαλλομένους καὶ φροντίζοντας ὅ
[3, 14]	καὶ ὡς τὸ εὐωχεῖσθαι ἐν	τῇ	Ἀθηναίων γλώττῃ ἐσθίειν καλοῖτο· τὸ
[3, 5]	ὅτι Μυσοὶ καὶ Πισίδαι ἐν	τῇ	βασιλέως χώρᾳ κατέχοντες ἐρυμνὰ πάνυ
[3, 5]	τῇ Ἑλλάδι γεγονυιῶν διέμειναν ἐν	τῇ	ἑαυτῶν, πολλοὶ δὲ ὑπὲρ δικαίων
[3, 5]	μέν, οἱ πρόσθεν οὐδ´ ἐν	τῇ	ἑαυτῶν τολμῶντες Ἀθηναίοις ἄνευ Λακεδαιμονίων
[3, 7]	δοκοῦσί σοι πολλάκις οἱ ἐν	τῇ	ἐκκλησίᾳ τῶν ὀρθῶς λεγόντων καταγελᾶν;
[3, 5]	Τοιγαροῦν πολλῶν μὲν μεταναστάσεων ἐν	τῇ	Ἑλλάδι γεγονυιῶν διέμειναν ἐν τῇ
[3, 7]	τιμᾶσθαι καὶ τὴν πατρίδα ἐν	τῇ	Ἑλλάδι εὐδοκιμωτέραν ποιεῖν μὴ θέλοι
[3, 6]	ἐν τῇ πόλει, ἔπειτα ἐν	τῇ	Ἑλλάδι, ἴσως δ´, ὥσπερ Θεμιστοκλῆς,
[3, 3]	εὐανδρία ἐν ἄλλῃ πόλει ὁμοία	τῇ	ἐνθάδε συνάγεται; Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη.
[3, 9]	εἴ τις φιλῶν τινα ἐπὶ	τῇ	εὐπραξίᾳ αὐτοῦ λυποῖτο, ὑπεμίμνῃσκεν ὅτι
[3, 9]	καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν	τῇ	νηὶ πάντας πειθομένους τῷ ἐπισταμένῳ,
[3, 13]	τῇ ὁρμῇ σπεύδειν ἢ ἐν	τῇ	ὁδῷ. Ἄλλου δὲ λέγοντος ὡς
[3, 13]	ῥᾳστώνην παρέχει. κρεῖττον οὖν ἐν	τῇ	ὁρμῇ σπεύδειν ἢ ἐν τῇ
[3, 11]	νομῆς εἰς τὴν εὐνὴν ἀπέλθωσι,	τῇ	ὀσμῇ αἰσθανόμεναι εὑρίσκουσιν αὐτούς· ὅτι
[3, 5]	καὶ σοὶ καλὸν ἔσται καὶ	τῇ	πόλει ἀγαθόν, ἐὰν δέ τι
[3, 3]	ἄρα ὅτι τὸ ἱππικὸν οἴει	τῇ	πόλει βέλτιον ἂν ποιήσας παραδοῦναι
[3, 6]	ἔχῃς ὑπὲρ τῶν ἀναγκαίων συμβουλεύων	τῇ	πόλει βοηθεῖν τε καὶ σῴζειν
[3, 7]	διαλεγόμενος καὶ τῶν ἐπιμελομένων τοῦ	τῇ	πόλει διαλέγεσθαι πολὺ περιών, ἐν
[3, 5]	πολλὴ μὲν ἀτηρία καὶ κακία	τῇ	πόλει ἐμφύεται, πολλὴ δὲ ἔχθρα
[3, 6]	δ´ ἔσει πρῶτον μὲν ἐν	τῇ	πόλει, ἔπειτα ἐν τῇ Ἑλλάδι,
[3, 3]	ἡγούμενος ἀγαθοῦ τινος αἴτιος γενέσθαι	τῇ	πόλει; Καὶ μάλα, ἔφη. Καὶ
[3, 6]	ἐκ τίνων νῦν αἱ πρόσοδοι	τῇ	πόλει καὶ πόσαι τινές εἰσι;
[3, 11]	~Γυναικὸς δέ ποτε οὔσης ἐν	τῇ	πόλει καλῆς, ᾗ ὄνομα ἦν
[3, 6]	εὐδοκιμεῖν τε καὶ θαυμάζεσθαι ἐν	τῇ	πόλει, πειρῶ κατεργάσασθαι ὡς μάλιστα
[3, 1]	ὦ νεανία, τὸν βουλόμενον ἐν	τῇ	πόλει στρατηγεῖν, ἐξὸν τοῦτο μαθεῖν,
[3, 5]	ἢ ὥστε φέρειν δύνασθαι κακὸν	τῇ	πόλει συμβῇ. Μηδαμῶς, ἔφη ὁ
[3, 5]	Λέγεις, ἔφη, πόρρω που εἶναι	τῇ	πόλει τὴν καλοκαγαθίαν. πότε γὰρ
[3, 1]	βουλόμενον τῆς τιμῆς ταύτης ἐν	τῇ	πόλει τυχεῖν· Αἰσχρὸν μέντοι, ὦ
[3, 4]	ἐθέλειν εἰς τὴν σὺν ὅλῃ	τῇ	πόλει τῶν πολεμικῶν νίκην ἢ
[3, 7]	σὺ γὰρ τοῖς πρωτεύουσιν ἐν	τῇ	πόλει, ὧν ἔνιοι καταφρονοῦσί σου,
[3, 4]	τοὺς κρατίστους ταῦτα. Καὶ ἐν	τῇ	στρατηγίᾳ οὖν, ἔφη ὁ Νικομαχίδης,
[3, 11]	ἀγέλην κεκτῆσθαι. ἀτάρ, ἔφη, πότερον	τῇ	τύχῃ ἐπιτρέπεις, ἐάν τίς σοι
[3, 11]	ἐσθῆτί τε καὶ θεραπείᾳ οὐ	τῇ	τυχούσῃ, καὶ θεραπαίνας πολλὰς καὶ
[3, 4]	νίκην ἢ εἰς τὴν σὺν	τῇ	φυλῇ τῶν χορικῶν. Λέγεις σύ,
[3, 10]	ἀλλὰ τοὺς μὴ λυποῦντας ἐν	τῇ	χρείᾳ. Αὐτός, ἔφη, τοῦτο λέγεις,
[3, 11]	τῷ σφόδρα σοῦ φροντίζοντι ὅλῃ	τῇ	ψυχῇ κεχαρίσθαι· φιλεῖν γε μὴν
[3, 8]	πρὸς τὸ προβάλλεσθαι ὡς ἔνι	ἀνομοιοτάτη	τῷ ἀκοντίῳ, καλῷ πρὸς τὸ
[3, 8]	εἶναι πρεπωδεστάτην ἥτις ἐμφανεστάτη οὖσα	ἀστιβεστάτη	εἴη· ἡδὺ μὲν γὰρ ἰδόντας
[3, 8]	χώραν ἔφη εἶναι πρεπωδεστάτην ἥτις	ἐμφανεστάτη	οὖσα ἀστιβεστάτη εἴη· ἡδὺ μὲν
[3, 11]	ἔπειτα τοὺς δεομένους ὑπομιμνῄσκοις ὡς	κοσμιωτάτῃ	τε ὁμιλίᾳ καὶ τῷ μὴ
[3, 8]	ὅπως ἡδίστη τε ἐνδιαιτᾶσθαι καὶ	χρησιμωτάτη	ἔσται; τούτου δὲ ὁμολογουμένου, Οὐκοῦν
[3, 6]	προστατεύειν τῆς πόλεως οὐδέπω εἴκοσιν	ἔτη	γεγονώς, τῶν ἄλλων οἰκείων τε
[3, 9]	μέντοι πᾶσαν φύσιν μαθήσει καὶ	μελέτῃ	πρὸς ἀνδρείαν αὔξεσθαι· δῆλον μὲν
[3, 8]	ἐστι; πρῶτον μὲν γὰρ ἡ	ἀρετὴ	οὐ πρὸς ἄλλα μὲν ἀγαθόν,
[3, 9]	τἆλλα καλά τε κἀγαθὰ πάντα	ἀρετῇ	πράττεται, δῆλον εἶναι ὅτι καὶ
[3, 9]	γὰρ δίκαια καὶ πάντα ὅσα	ἀρετῇ	πράττεται καλά τε κἀγαθὰ εἶναι·
[3, 9]	δικαιοσύνη καὶ ἡ ἄλλη πᾶσα	ἀρετὴ	σοφία ἐστί. μανίαν γε μὴν
[3, 2]	ἐπισκοπῶν τίς εἴη ἀγαθοῦ ἡγεμόνος	ἀρετὴ	τὰ μὲν ἄλλα περιῄρει, κατέλιπε
[3, 7]	ταῦτα ὧν ἀνάγκη σοι μετέχειν	πολίτῃ	γε ὄντι. Τὴν δὲ ἐμὴν
[3, 11]	Μὰ τὸν Δί´, ἔφη ἡ	Θεοδότη,	ἐγὼ τούτων οὐδὲν μηχανῶμαι. Καὶ
[3, 11]	κατεσκευασμένην, Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ	Θεοδότη,	ἔστι σοι ἀγρός; Οὐκ ἔμοιγ´,
[3, 11]	τὴν αὑτοῦ ἀπραγμοσύνην, Ἀλλ´, ὦ	Θεοδότη,	ἔφη, οὐ πάνυ μοι ῥᾴδιόν
[3, 11]	πόλει καλῆς, ᾗ ὄνομα ἦν	Θεοδότη,	καὶ οἵας συνεῖναι τῷ πείθοντι,
[3, 11]	Νὴ τὴν Ἥραν, ἔφη, ὦ	Θεοδότη,	καλόν γε τὸ κτῆμα καὶ
[3, 11]	ταύτην δὲ θεραπεύεσθαι. καὶ ἡ	Θεοδότη,	Νὴ Δί´, ἔφη, εἰ τοίνυν
[3, 11]	πρὶν ἐπιθυμῆσαι διδόναι. καὶ ἡ	Θεοδότη,	Τί οὖν οὐ σύ μοι,
[3, 11]	Σωκράτης, πότερον ἡμᾶς δεῖ μᾶλλον	Θεοδότῃ	χάριν ἔχειν, ὅτι ἡμῖν τὸ
[3, 8]	ἔχειν τοῦτο δεῖ μηχανᾶσθαι, ὅπως	ἡδίστη	τε ἐνδιαιτᾶσθαι καὶ χρησιμωτάτη ἔσται;
[3, 8]	ἀσφαλέστατα τιθοῖτο, αὕτη ἂν εἰκότως	ἡδίστη	τε καὶ καλλίστη οἴκησις εἴη·
[3, 8]	ἂν εἰκότως ἡδίστη τε καὶ	καλλίστη	οἴκησις εἴη· γραφαὶ δὲ καὶ
[3, 12]	ἐπεὶ καὶ ἐν ᾧ δοκεῖ	ἐλαχίστη	σώματος χρεία εἶναι, ἐν τῷ
[3, 10]	εἰ φαίης ἀσπίδα, ᾧ ἂν	ἁρμόττῃ,	τούτῳ εὔρυθμον εἶναι, καὶ χλαμύδα,
[3, 14]	τὸ εὐωχεῖσθαι ἐν τῇ Ἀθηναίων	γλώττῃ	ἐσθίειν καλοῖτο· τὸ δὲ εὖ
[3, 11]	πολυτελῶς κεκοσμημένην καὶ μητέρα παροῦσαν	αὐτῇ	ἐν ἐσθῆτί τε καὶ θεραπείᾳ
[3, 11]	πείσαιμί σε; Ζητήσεις, ἔφη, τοῦτο	αὐτὴ	καὶ μηχανήσει, ἐάν τί μου
[3, 6]	πλουσιωτέρα γ´ ἂν εἴη προσόδων	αὐτῇ	πλειόνων γενομένων; Εἰκὸς γοῦν, ἔφη.
[3, 11]	ὥσπερ μυῖα πρόσπτηται, ἢ καὶ	αὐτή	τι μηχανᾷ; Πῶς δ´ ἄν,
[3, 8]	καὶ τὰ ὄντα ἀσφαλέστατα τιθοῖτο,	αὕτη	ἂν εἰκότως ἡδίστη τε καὶ
[3, 11]	ὅτι δίκαια λέγοι, Οὐκοῦν, ἔφη,	αὕτη	μὲν ἤδη τε παρ´ ἡμῶν
[3, 6]	ὅταν περὶ τούτου δέῃ συμβουλεύειν,	αὕτη	σοι ἡ πρόφασις ἀρκέσει. Σκώπτομαι,
[3, 11]	δὲ ἡμῖν ἡ θέα, ἡμᾶς	ταύτῃ;	εἰπόντος δέ τινος ὅτι δίκαια
[3, 5]	ἐκλεχθῆναι ἢ ἐξ Ἀθηνῶν; Οὐδὲ	ταύτῃ	μοι δοκοῦσι λείπεσθαι. Εὐμενεστέρους δὲ
[3, 11]	ὅτι ἐθεασάμεθα; ἆρ´ εἰ μὲν	ταύτῃ	ὠφελιμωτέρα ἐστὶν ἡ ἐπίδειξις, ταύτην
[3, 13]	τά τε στρώματα καὶ τἆλλα	σκεύη.	Καὶ πῶς {τι} ἔφη, ἀπήλλαχεν
[3, 3]	ἄλλων ὅπλων τε καὶ ἵππων	παρασκευῇ	καὶ εὐταξίᾳ καὶ τῷ ἑτοίμως
[3, 6]	ἡ τῆς πόλεως κρείττων ᾖ,	συμβουλεύῃ	ἐπιχειρεῖν τῷ πολέμῳ, ἐὰν δὲ
[3, 1]	ὁ μαθὼν ἰᾶσθαι, κἂν μὴ	ἰατρεύῃ,	ὅμως ἰατρός ἐστιν, οὕτω καὶ
[3, 4]	ἔφη, ὡς, ὅτου ἄν τις	προστατεύῃ,	ἐὰν γιγνώσκῃ τε ὧν δεῖ
[3, 9]	ἐλογίζετο εἶναι. τοὺς μέντοι πολλοὺς	ἔφη,	ἃ μὲν οἱ πλεῖστοι ἀγνοοῦσι,
[3, 8]	εἶναι; Καὶ νὴ Δί´ ἔγωγ´,	ἔφη,	ἀγαθά τε καὶ κακά· πολλάκις
[3, 7]	μου καταγιγνώσκεις; Ἐν ταῖς συνουσίαις,	ἔφη,	αἷς σύνει τοῖς τὰ τῆς
[3, 11]	ὁ διηγησάμενος, Οὐκ ἂν φθάνοιτ´,	ἔφη,	ἀκολουθοῦντες. οὕτω μὲν δὴ πορευθέντες
[3, 5]	ζῆν ἐλεύθεροι; Καὶ τοῦτό γ´,	ἔφη,	ἀκούω. Ἀθηναίους δ´ οὐκ ἂν
[3, 11]	ἔστι σοι ἀγρός; Οὐκ ἔμοιγ´,	ἔφη.	Ἀλλ´ ἄρα οἰκία προσόδους ἔχουσα;
[3, 4]	τούτων ἀμφοτέροις συμφέρει; Πάνυ γ´,	ἔφη·	ἀλλ´ ἐκεῖνο παρίης, ἂν δέῃ
[3, 8]	οἶδα πυρετοῦ ἀγαθόν; Οὐκ ἔγωγ´,	ἔφη.	Ἀλλ´ ὀφθαλμίας; Οὐδὲ τοῦτο. Ἀλλὰ
[3, 13]	λούμενοι αὐτῷ; Μὰ τὸν Δί´,	ἔφη·	ἀλλὰ καὶ πολλάκις τεθαύμακα ὡς
[3, 4]	δύναιντ´ ἄν. καὶ ὁ Σωκράτης	ἔφη·	Ἀλλὰ καὶ φιλόνικος Ἀντισθένης ἐστίν,
[3, 11]	οἰκία προσόδους ἔχουσα; Οὐδὲ οἰκία,	ἔφη.	Ἀλλὰ μὴ χειροτέχναι τινές; Οὐδὲ
[3, 10]	ταῦτα δυνατὸν ἀπεικάζειν; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ μεγαλοπρεπές
[3, 3]	καὶ τῶν ἱππάρχων. Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τοῦ γνωσθῆναί
[3, 3]	τῇ ἐνθάδε συνάγεται; Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη.	Ἀλλὰ μὴν οὔτε εὐφωνίᾳ τοσοῦτον
[3, 3]	γε, ἔφη. Μὴ τοίνυν ὄκνει,	ἔφη,	ἀλλὰ πειρῶ τοὺς ἄνδρας ἐπὶ
[3, 3]	ἀλκίμων οὐδὲν ὄφελος. Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη·	ἀλλὰ πῶς ἄν τις μάλιστα,
[3, 13]	ἔφερε, Μὰ Δί´ οὐκ ἔγωγ´,	ἔφη,	ἀλλὰ τὸ ἱμάτιον. Μόνος δ´
[3, 4]	ἢ οὔ; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Ἀλλὰ φυλακτικοὺς τῶν ὄντων οὐκ
[3, 8]	ἀγαθὸν εἰδείης. Σὺ δ´ οἴει,	ἔφη,	ἄλλο μὲν ἀγαθόν, ἄλλο δὲ
[3, 14]	ἢ οὔ; Σχολῇ γ´ ἄν,	ἔφη,	ἄλλος τις ὀψοφάγος εἴη. καί
[3, 11]	μόνον ὑποδέχου. Ἀλλ´ ὑποδέξομαί σε,	ἔφη,	ἂν μή τις φιλωτέρα σου
[3, 8]	Ὡς οἷόν τε μὲν οὖν,	ἔφη,	ἀνομοιότατα ἔνια. Πῶς οὖν, ἔφη,
[3, 11]	ἐγὼ θηρῴην; Ἐὰν νὴ Δί´,	ἔφη,	ἀντὶ κυνὸς κτήσῃ, ὅστις σοι
[3, 13]	τἆλλα σκεύη. Καὶ πῶς {τι}	ἔφη,	ἀπήλλαχεν ἐκ τῆς ὁδοῦ; Ἐμοὶ
[3, 8]	καὶ ταχὺ φέρεσθαι. Οὐδὲν διαφερόντως,	ἔφη,	ἀποκρίνῃ μοι ἢ ὅτε σε
[3, 11]	Σώκρατες; Ἀλλὰ διὰ τί οἴει,	ἔφη,	Ἀπολλόδωρόν τε τόνδε καὶ Ἀντισθένη
[3, 8]	τι εἰδείη καλόν, Καὶ πολλά,	ἔφη.	Ἆρ´ οὖν, ἔφη, πάντα ὅμοια
[3, 10]	θώρακες ἁρμόττοιεν; Οὐδαμῶς, ἔφη. Λέγεις,	ἔφη,	ἁρμόττειν οὐ τοὺς ἀκριβεῖς, ἀλλὰ
[3, 7]	ἂν εἰκότως δειλὸς νομίζοιτο; Ἴσως,	ἔφη·	ἀτὰρ πρὸς τί με ταῦτ´
[3, 11]	τινος ὅτι δίκαια λέγοι, Οὐκοῦν,	ἔφη,	αὕτη μὲν ἤδη τε παρ´
[3, 10]	φορήματι, ἀλλὰ προσθήματι ἐοίκασιν. Εἴρηκας,	ἔφη,	αὐτὸ δι´ ὅπερ ἔγωγε τὰ
[3, 13]	τῆς ὁδοῦ; Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ,	ἔφη,	βέλτιον ἐμοῦ. Τί οὖν; ἔφη,
[3, 3]	δέ; τοὺς ἱππέας οὐκ ἐπιχειρήσεις,	ἔφη,	βελτίονας ποιῆσαι; Ἔγωγ´, ἔφη. Οὐκοῦν
[3, 13]	ὕδωρ ὃ πίνοι, Ὅταν ἄρ´,	ἔφη,	βούλῃ θερμῷ λούσασθαι, ἕτοιμον ἔσται
[3, 10]	ὅλως ὁρατόν ἐστιν; Ἆρ´ οὖν,	ἔφη,	γίγνεται ἐν ἀνθρώπῳ τό τε
[3, 9]	οὔτε σοφοὺς οὔτε σώφρονας εἶναι.	ἔφη	δὲ καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ
[3, 5]	μέμφομαι, ἔφη, τούτοις. Οὐ τοίνυν,	ἔφη,	δεῖ ἀθυμεῖν ὡς οὐκ εὐτάκτων
[3, 10]	ἡ ὄψις μιμητέα; Σφόδρα γ´,	ἔφη.	Δεῖ ἄρα, ἔφη, τὸν ἀνδριαντοποιὸν
[3, 11]	καὶ παραμόνιμόν ἐστιν. Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη.	Δεῖ τοίνυν, ἔφη, πρῶτον μὲν
[3, 7]	καταγελᾶν; Καὶ γὰρ οἱ ἕτεροι,	ἔφη·	δι´ ὃ καὶ θαυμάζω σου
[3, 10]	καὶ μισητά; Πολὺ νὴ Δί´,	ἔφη,	διαφέρει, ὦ Σώκρατες. Πρὸς δὲ
[3, 3]	ἐμοί; Ἐάν γε πρὸς τούτῳ,	ἔφη,	διδάξῃς αὐτοὺς ὡς τὸ πείθεσθαί
[3, 7]	καὶ δειλόν. Εἰ δέ τις,	ἔφη,	δυνατὸς ὢν τῶν τῆς πόλεως
[3, 14]	τις τῶν παρόντων. Τί γάρ;	ἔφη,	ἐάν τις ἄνευ τοῦ σίτου
[3, 11]	τὰ σὰ δίκτυα. Καὶ ποῖα,	ἔφη,	ἐγὼ δίκτυα ἔχω; Ἓν μὲν
[3, 11]	ἡδέα φαίνεται. Πῶς οὖν ἄν,	ἔφη,	ἐγὼ λιμὸν ἐμποιεῖν τῶν παρ´
[3, 11]	τι μηχανᾷ; Πῶς δ´ ἄν,	ἔφη,	ἐγὼ τούτου μηχανὴν εὕροιμι; Πολὺ
[3, 3]	τοὺς ἄλλους πείθεσθαι. Ἐὰν οὖν,	ἔφη,	ἐγώ, ὦ Σώκρατες, βέλτιστος ὢν
[3, 1]	Βούλομαι, ἔφη ὁ νεανίσκος. Οὐκοῦν,	ἔφη,	εἰ μὲν ἀργύριον δέοι ἁρπάζειν,
[3, 13]	ἔφη, βέλτιον ἐμοῦ. Τί οὖν;	ἔφη,	εἰ τὸ ἐκείνου φορτίον ἔδει
[3, 11]	καὶ ἡ Θεοδότη, Νὴ Δί´,	ἔφη,	εἰ τοίνυν ταῦθ´ οὕτως ἔχει,
[3, 8]	λιμοῦ; Οὐδὲ λιμοῦ. Ἀλλὰ μήν,	ἔφη,	εἴ γ´ ἐρωτᾷς με εἴ
[3, 10]	θώρακας μᾶλλον ὠνοῦνται. Ἀλλὰ μήν,	ἔφη,	εἴ γε διὰ ταῦτα μὴ
[3, 4]	τραυμάτων ἀπογυμνούμενος ἐπεδείκνυεν— Ἀντισθένη δὲ,	ἔφη,	εἵλοντο τὸν οὔτε ὁπλίτην πώποτε
[3, 12]	Ἐπίγενες. καὶ ὅς, Ἰδιώτης γάρ,	ἔφη,	εἰμί, ὦ Σώκρατες. Οὐδέν γε
[3, 9]	καὶ ἀρίστους δὲ καὶ θεοφιλεστάτους	ἔφη	εἶναι ἐν μὲν γεωργίᾳ τοὺς
[3, 9]	οὐ τοὺς τὰ σκῆπτρα ἔχοντας	ἔφη	εἶναι οὐδὲ τοὺς ὑπὸ τῶν
[3, 9]	εὖ πράττοντα οὔτε χρήσιμον οὐδὲν	ἔφη	εἶναι οὔτε θεοφιλῆ. ~Ἀλλὰ μὴν
[3, 1]	ὥσπερ Ὅμηρος τὸν Ἀγαμέμνονα γεραρὸν	ἔφη	εἶναι, οὕτω καὶ ὅδε στρατηγεῖν
[3, 8]	γε μὴν καὶ βωμοῖς χώραν	ἔφη	εἶναι πρεπωδεστάτην ἥτις ἐμφανεστάτη οὖσα
[3, 9]	μανίαν γε μὴν ἐναντίον μὲν	ἔφη	εἶναι σοφίᾳ, οὐ μέντοι γε
[3, 1]	καὶ ὅς, Ἐκ τοῦ αὐτοῦ,	ἔφη,	εἰς ὅπερ καὶ ἐτελεύτα· τὰ
[3, 6]	Εἰκὸς γοῦν, ἔφη. Λέξον δή,	ἔφη,	ἐκ τίνων νῦν αἱ πρόσοδοι
[3, 5]	μὴν ἔν γε τοῖς στρατιωτικοῖς,	ἔφη,	ἔνθα μάλιστα δεῖ σωφρονεῖν τε
[3, 13]	ἐν Ἀμφιαράου; Τὸ ἐν Ἀμφιαράου,	ἔφη.	Ἐνθυμοῦ οὖν, ἔφη, ὅτι κινδυνεύεις
[3, 9]	ὀρθῶς λέγουσι, Καὶ πῶς ἄν,	ἔφη,	ἐξείη μὴ πείθεσθαι, ἐπικειμένης γε
[3, 4]	στρατηγοὶ ἂν εἶεν. Ἴθι δή,	ἔφη,	ἐξετάσωμεν τὰ ἔργα ἑκατέρου αὐτῶν,
[3, 10]	ἐν τοῖς ὄμμασι; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Ἐπὶ δὲ τοῖς τῶν φίλων
[3, 10]	μή; Μὰ Δί´ οὐ δῆτα,	ἔφη·	ἐπὶ μὲν γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς
[3, 14]	καλοῖτο· τὸ δὲ εὖ προσκεῖσθαι	ἔφη	ἐπὶ τῷ ταῦτα ἐσθίειν, ἃ
[3, 8]	καὶ ποιεῖν κράτιστον, Ἆρά γε,	ἔφη,	ἐρωτᾷς με, εἴ τι οἶδα
[3, 8]	ἂν εἴη; Ὅτι νὴ Δί´,	ἔφη,	ἔστι μὲν τῷ καλῷ πρὸς
[3, 13]	ἕτοιμον ἔσται σοι. Ἀλλὰ ψυχρόν,	ἔφη,	ἐστὶν ὥστε λούσασθαι. Ἆρ´ οὖν,
[3, 9]	εἶναι νομίζοι, Οὐδέν γε μᾶλλον,	ἔφη,	ἢ ἀσόφους τε καὶ ἀκρατεῖς·
[3, 13]	τὸ ἱμάτιον. Μόνος δ´ ἐπορεύου,	ἔφη,	ἢ καὶ ἀκόλουθός σοι ἠκολούθει;
[3, 13]	ἠκολούθει; Ἠκολούθει, ἔφη. Πότερον κενός,	ἔφη,	ἢ φέρων τι; Φέρων νὴ
[3, 5]	εἶναι πάντων. καὶ ὁ Σωκράτης	ἔφη·	Ἡ δὲ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ
[3, 11]	ἔργῳ ἀναπείθεις. Μὰ τὸν Δί´,	ἔφη	ἡ Θεοδότη, ἐγὼ τούτων οὐδὲν
[3, 11]	τί μου δέῃ. Εἴσιθι τοίνυν,	ἔφη,	θαμινά. καὶ ὁ Σωκράτης ἐπισκώπτων
[3, 3]	σέ. Ἀλλὰ νὴ Δία πειράσομαι,	ἔφη.	~Ἰδὼν δέ ποτε Νικομαχίδην ἐξ
[3, 3]	ἀμβατῶν ἐστιν. Ἔστι γὰρ οὖν,	ἔφη.	Ἴθι δὴ λέξον ἡμῖν τοῦτο
[3, 1]	ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων αἱρεθῇ. ἀτάρ,	ἔφη,	ἵνα καί, ἐὰν ἡμῶν τις
[3, 3]	ἵππους ποιήσεις αὐτούς; Δεῖ γοῦν,	ἔφη·	καὶ γὰρ εἴ τις αὐτῶν
[3, 6]	αὐτόθεν. Οὐ γὰρ οὖν ἐλήλυθα,	ἔφη.	Καὶ γὰρ νὴ Δί´, ἔφη
[3, 9]	μέν τι τοὺς πλείστους εὑρίσκειν	ἔφη·	καὶ γὰρ τοὺς πεττεύοντας καὶ
[3, 1]	τῶν ὠθῶνται. Εἰ μὲν τοίνυν,	ἔφη,	καὶ διαγιγνώσκειν σε τοὺς ἀγαθοὺς
[3, 3]	Καὶ μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν εἰκός,	ἔφη,	καὶ ἐν ἱππικῇ, ὃς ἂν
[3, 3]	γενέσθαι τῇ πόλει; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Καὶ ἔστι γε νὴ Δί´,
[3, 13]	ἐρομένου δέ, Ποῖον; Παύσασθαι ἐσθίοντα,	ἔφη·	καὶ ἥδιόν τε καὶ εὐτελέστερον
[3, 5]	τοῖς διδασκάλοις; Τοῦτο γάρ τοι,	ἔφη,	καὶ θαυμαστόν ἐστι, τὸ τοὺς
[3, 8]	ἂν εὔχρηστα ᾖ. Ἆρ´ οὖν,	ἔφη,	καὶ κόφινος κοπροφόρος καλόν ἐστι;
[3, 11]	δίκτυα ἔχω; Ἓν μὲν δήπου,	ἔφη,	καὶ μάλα εὖ περιπλεκόμενον, τὸ
[3, 1]	ἑκάστῳ τῶν ταγμάτων; Οὐ πάνυ,	ἔφη.	Καὶ μὴν πολλά γ´ ἐστὶ
[3, 10]	χρωμάτων ἀπεικάζοντες ἐκμιμεῖσθε. Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη.	Καὶ μὴν τά γε καλὰ
[3, 4]	τοῖς ἐπιτηδείοις πράττειν; Καὶ τοῦτ´,	ἔφη.	Καὶ μὴν τὸ τοὺς κακοὺς
[3, 13]	ἐστὶν ὥστε λούσασθαι. Ἆρ´ οὖν,	ἔφη,	καὶ οἱ οἰκέται σου ἄχθονται
[3, 3]	ὅς, Ἀλλὰ καλῶς τε λέγεις,	ἔφη,	καὶ πειράσομαι τῶν ἵππων εἰς
[3, 6]	οὐδὲ γέγραπταί μοί πω. Οὐκοῦν,	ἔφη,	καὶ περὶ πολέμου συμβουλεύειν τήν
[3, 6]	κακῶς φυλάττονται; Εἰκάζω, ἔφη. Οὐκοῦν,	ἔφη,	καὶ περὶ τούτων, ὅταν μηκέτι
[3, 10]	τοῖς κακοῖς σκυθρωποὶ γίγνονται. Οὐκοῦν,	ἔφη,	καὶ ταῦτα δυνατὸν ἀπεικάζειν; Καὶ
[3, 11]	ἐμοῦ καὶ ἐπῳδάς. Ἐπίστασαι γάρ,	ἔφη,	καὶ ταῦτα, ὦ Σώκρατες; Ἀλλὰ
[3, 3]	ἔφη, καὶ τοῦτο. Οὐκοῦν οἴει,	ἔφη,	καὶ τοῦ ἱππικοῦ τοῦ ἐνθάδε
[3, 3]	ἐπιμέλειάν τινα ποιήσει; Βέλτιον γοῦν,	ἔφη,	καὶ τοῦτο. Θήγειν δὲ τὰς
[3, 3]	γε ὑπὸ πάντων γιγνώσκονται. Ἀληθές,	ἔφη,	καὶ τοῦτο λέγεις. Ἀλλ´ ἄρα
[3, 3]	τὰ καλὰ καὶ ἔντιμα. Ἀληθές,	ἔφη,	καὶ τοῦτο. Οὐκοῦν οἴει, ἔφη,
[3, 8]	κοπροφόρος καλόν ἐστι; Νὴ Δί´,	ἔφη,	καὶ χρυσῆ γε ἀσπὶς αἰσχρόν,
[3, 8]	ἡ δὲ κακῶς. Λέγεις σύ,	ἔφη,	καλά τε καὶ αἰσχρὰ τὰ
[3, 5]	μάλα, ἔφη. Οἶσθα οὖν τινας,	ἔφη,	κάλλιον ἢ νομιμώτερον ἢ σεμνότερον
[3, 6]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. Νὴ Δί´,	ἔφη,	καλὸν γάρ, εἴπερ τι καὶ
[3, 10]	εὖ εἰργασμένους, Νὴ τὴν Ἥραν,	ἔφη,	καλόν γε, ὦ Πιστία, τὸ
[3, 10]	ἂν ἀκριβεῖς θώρακες ἁρμόττοιεν; Οὐδαμῶς,	ἔφη.	Λέγεις, ἔφη, ἁρμόττειν οὐ τοὺς
[3, 6]	αὐτῇ πλειόνων γενομένων; Εἰκὸς γοῦν,	ἔφη.	Λέξον δή, ἔφη, ἐκ τίνων
[3, 6]	λέγεις, ἔφη. Πρῶτον μὲν τοίνυν,	ἔφη,	λέξον ἡμῖν τῆς πόλεως τήν
[3, 10]	χερσὶ μὴ κωλύειν χρῆσθαι. ἀτάρ,	ἔφη,	λέξον μοι, ὦ Πιστία, διὰ
[3, 7]	τὸν ἄνδρα εἶναι; Δῆλον ὅτι,	ἔφη,	μαλακόν τε καὶ δειλόν. Εἰ
[3, 13]	οἴει διατεθῆναι; Κακῶς νὴ Δί´,	ἔφη·	μᾶλλον δὲ οὐδ´ ἂν ἐδυνήθην
[3, 5]	Ἀθηναίους δ´ οὐκ ἂν οἴει,	ἔφη,	μέχρι τῆς ἐλαφρᾶς ἡλικίας ὡπλισμένους
[3, 6]	μὲν οὖν, ἔφη. Πρὸς θεῶν,	ἔφη,	μὴ τοίνυν ἀποκρύψῃ, ἀλλ´ εἶπον
[3, 3]	καὶ τιμῆς τεύξεσθαι; Εἰκός γε,	ἔφη.	Μὴ τοίνυν ὄκνει, ἔφη, ἀλλὰ
[3, 10]	ἐστι τοῦτο; Πῶς γὰρ ἄν,	ἔφη,	μιμητὸν εἴη, ὦ Σώκρατες, ὃ
[3, 11]	πρὸς ἐμὲ πορεύεσθαι. Ἀλλὰ πορεύσομαι,	ἔφη·	μόνον ὑποδέχου. Ἀλλ´ ὑποδέξομαί σε,
[3, 10]	Καὶ μάλα, ἔφη. Πότερον οὖν,	ἔφη,	νομίζεις ἥδιον ὁρᾶν τοὺς ἀνθρώπους
[3, 10]	εὔρυθμον ποιεῖς; Ὥσπερ καὶ ἁρμόττοντα,	ἔφη·	ὁ ἁρμόττων γάρ ἐστιν εὔρυθμος.
[3, 4]	οἰκονομική; Ἐνταῦθα δήπου καὶ πλεῖστον,	ἔφη·	ὁ γὰρ ἀγαθὸς οἰκονόμος, εἰδὼς
[3, 6]	σοι ἡ πρόφασις ἀρκέσει. Σκώπτομαι,	ἔφη	ὁ Γλαύκων. Ἀλλ´ ἐκείνου γέ
[3, 6]	δὲ περιττὰς ἀφαιρεῖν. Νὴ Δί´,	ἔφη	ὁ Γλαύκων, ἁπάσας μὲν οὖν
[3, 6]	ἤδη εἰδῶμεν, τότε συμβουλεύσομεν; Ἴσως,	ἔφη	ὁ Γλαύκων, βέλτιον. Εἴς γε
[3, 6]	ἐπιμεληθῆναι τούτων; Ἀλλ´, ὦ Σώκρατες,	ἔφη	ὁ Γλαύκων, δυνατόν ἐστι καὶ
[3, 6]	τε καὶ σῴζειν αὐτήν. Λέγεις,	ἔφη	ὁ Γλαύκων, παμμέγεθες πρᾶγμα, εἴ
[3, 6]	παραλείπονται, προσπορίσῃς. Ἀλλὰ μὰ Δί´,	ἔφη	ὁ Γλαύκων, ταῦτά γε οὐκ
[3, 6]	οὐδ´ ἐπειχειρητέον αὐτῷ; Ἀλλ´ ἔγωγ´,	ἔφη	ὁ Γλαύκων, ὠφελοίην ἂν τὸν
[3, 1]	ἄξιον κτῆμα, οἰκία. Ἀλλὰ πάνυ,	ἔφη	ὁ νεανίσκος, ὅμοιον, ὦ Σώκρατες,
[3, 1]	ἂν αὐτῶν μὴ διαμαρτάνοιμεν; Βούλομαι,	ἔφη	ὁ νεανίσκος. Οὐκοῦν, ἔφη, εἰ
[3, 4]	τοῖς χοροῖς νενίκηκε; Μὰ Δί´,	ἔφη	ὁ Νικομαχίδης, ἀλλ´ οὐδὲν ὅμοιόν
[3, 4]	Καὶ ἐν τῇ στρατηγίᾳ οὖν,	ἔφη	ὁ Νικομαχίδης, ἄλλους μὲν εὑρήσει
[3, 4]	πορίζειν; Καὶ γὰρ οἱ ἔμποροι,	ἔφη	ὁ Νικομαχίδης, χρήματα συλλέγειν ἱκανοί
[3, 5]	προσταχθησόμενα, ὥσπερ χορευταί. Ἀλλὰ μήν,	ἔφη	ὁ Περικλῆς, εἴ γε νῦν
[3, 5]	ταῦτα χρήσιμα εἶναι. Εἰ τοίνυν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, ἀρέσκει σοι ταῦτα,
[3, 5]	οὐ δύναμαι γνῶναι. Βούλει οὖν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, διαλογιζόμενοι περὶ αὐτῶν
[3, 4]	ἄλλους δὲ τοὺς μαχουμένους. Οὐκοῦν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, ἐάν γε καὶ
[3, 6]	πλουτίζειν. Νὴ Δία σφόδρα γ´,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, ἐάν τις αὐτῶν
[3, 5]	καὶ εὐκλείας καὶ εὐδαιμονίας. Οὐκοῦν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, εἰ μὲν ἐβουλόμεθα
[3, 5]	οὐδενὶ τούτων προσέχουσιν. Ἴσως γάρ,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, ἐν τούτοις οἱ
[3, 14]	πολὺ ὄψον ἐπεσθίων; Ἐμοὶ μέν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, καὶ οὗτος δοκεῖ
[3, 3]	Καὶ ἔστι γε νὴ Δί´,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, καλόν, ἐὰν δύνῃ
[3, 6]	ἔφη. Καὶ γὰρ νὴ Δί´,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, λέγεται βαρὺ τὸ
[3, 11]	ἔχοι, Ἰτέον ἂν εἴη θεασομένους,	ἔφη	ὁ Σωκράτης· οὐ γὰρ δὴ
[3, 6]	τοιούτων ἐπιμελεῖσθαι δεήσει. Ἀλλὰ μέντοι,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, οὐδ´ ἂν τὸν
[3, 4]	καὶ στρατεύματος προεστάναι. Καὶ μήν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, οὐδὲ ᾠδῆς γε
[3, 3]	ἑαυτοῦ ἵππου ἐπιμελεῖσθαι. Ἐὰν οὖν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, παρέχωνταί σοι τοὺς
[3, 11]	δὲ τοῦ ζωγράφου, Ὦ ἄνδρες,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, πότερον ἡμᾶς δεῖ
[3, 10]	γάρ ἐστιν εὔρυθμος. Δοκεῖς μοι,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, τὸ εὔρυθμον οὐ
[3, 6]	εἴ μοι ἐθέλοι πείθεσθαι. Εἶτα,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, τὸν θεῖον οὐ
[3, 1]	ἄλλ´ οὐδὲν ἐδίδαξεν. Ἀλλὰ μήν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, τοῦτό γε πολλοστὸν
[3, 4]	οὐδὲν ἢ χρήματα συλλέγειν; Οὐκοῦν,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, τοῦτο μὲν ἀγαθόν,
[3, 5]	κακὸν τῇ πόλει συμβῇ. Μηδαμῶς,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, ὦ Περίκλεις, οὕτως
[3, 6]	τότε σκοπῶν ὁπόθεν ἄρχοιτο, Ἆρ´,	ἔφη	ὁ Σωκράτης, ὥσπερ φίλου οἶκον
[3, 7]	ὄντι. Τὴν δὲ ἐμὴν δύναμιν,	ἔφη	ὁ Χαρμίδης, ἐν ποίῳ ἔργῳ
[3, 7]	τῷ πλήθει ἀγωνίζεσθαι. Καὶ μήν,	ἔφη,	ὅ γε ἀριθμεῖν δυνάμενος οὐδὲν
[3, 1]	φιλοτιμοτάτους προτακτέον; Οὗτοι γοῦν εἰσιν,	ἔφη,	οἱ ἕνεκα ἐπαίνου κινδυνεύειν ἐθέλοντες.
[3, 6]	Γλαύκων. Ἀλλ´ ἐκείνου γέ τοι,	ἔφη,	οἶδ´ ὅτι οὐκ ἠμέληκας, ἀλλ´
[3, 5]	τὸ χεῖρον ἔκλινεν. Ἐγὼ μέν,	ἔφη,	οἶμαι, ὁ Σωκράτης, ὥσπερ καὶ
[3, 7]	τί με ταῦτ´ ἐρωτᾷς; Ὅτι,	ἔφη,	οἶμαί σε δυνατὸν ὄντα ὀκνεῖν
[3, 5]	τῶν δεδοκιμασμένων καθίσταται; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Οἶσθα οὖν τινας, ἔφη, κάλλιον
[3, 2]	στρατηγεῖν ᾑρημένῳ τῳ, Τοῦ ἕνεκεν,	ἔφη,	Ὅμηρον οἴει τὸν Ἀγαμέμνονα προσαγορεῦσαι
[3, 3]	μή, ἀλλὰ νῦν γε πειράσομαι,	ἔφη.	Ὅπως δέ σοι πείθωνται οἱ
[3, 13]	ἐν Ἀμφιαράου, ἔφη. Ἐνθυμοῦ οὖν,	ἔφη,	ὅτι κινδυνεύεις δυσαρεστότερος εἶναι τῶν
[3, 5]	Οὐ λανθάνεις με, ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	ὅτι οὐδ´ οἰόμενός με τούτων
[3, 5]	ἐστι; Βούλομαι, ἔφη. Οὐκοῦν οἶσθα,	ἔφη,	ὅτι πλήθει μὲν οὐδὲν μείους
[3, 1]	ὡσαύτως προσήκει. Ἀλλὰ μὰ Δί´,	ἔφη,	οὐ διεσαφήνιζε ταῦτα. Νὴ Δί´,
[3, 7]	δεδιὼς μὴ καταγελασθῇς. Τί δ´;	ἔφη,	οὐ δοκοῦσί σοι πολλάκις οἱ
[3, 11]	αὑτοῦ ἀπραγμοσύνην, Ἀλλ´, ὦ Θεοδότη,	ἔφη,	οὐ πάνυ μοι ῥᾴδιόν ἐστι
[3, 6]	ἀκούσαιμι. Ἀλλὰ μὰ τὸν Δί´,	ἔφη,	οὐδὲ γέγραπταί μοί πω. Οὐκοῦν,
[3, 6]	διανοῇ. Ἀλλὰ μὰ τὸν Δί´,	ἔφη,	οὐδὲ πρὸς ταῦτά πω ἐσχόλασα.
[3, 6]	ἐναντίων. Ἀλλὰ μὰ τὸν Δί´,	ἔφη,	οὐκ ἂν ἔχοιμί σοι οὕτω
[3, 11]	ἕλκω αὐτήν. Ἀλλὰ μὰ Δί´,	ἔφη,	οὐκ αὐτὸς ἕλκεσθαι πρὸς σὲ
[3, 1]	ὄφελος ἦν. Ἀλλὰ μὰ Δί´,	ἔφη,	οὐκ ἐδίδαξεν· ὥστε αὐτοὺς ἂν
[3, 3]	καὶ ὅς, Ἀλλὰ τοῦτο μέν,	ἔφη,	οὐκ ἐμὸν οἶμαι τὸ ἔργον
[3, 3]	ὃν ἂν γεωργικώτατον. Καὶ μάλα,	ἔφη.	Οὐκοῦν εἰκός, ἔφη, καὶ ἐν
[3, 6]	οἶσθα ὅτι κακῶς φυλάττονται; Εἰκάζω,	ἔφη.	Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ περὶ τούτων,
[3, 4]	ἢ διαφέρει τι. Πάνυ γε,	ἔφη.	Οὐκοῦν, ἔφη, τὸ μὲν τοὺς
[3, 6]	ὄντα προσαποβάλοι ἄν. Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη.	Οὐκοῦν, ἔφη, τόν γε βουλευσόμενον,
[3, 4]	ἀμφοτέρους εἶναι προσήκει; Σφόδρα γ´,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ἐπιμελεῖς καὶ φιλοπόνους
[3, 10]	κινουμένων ἀνθρώπων διαφαίνει. Ἀληθῆ λέγεις,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ταῦτα μιμητά; Καὶ
[3, 10]	τέρψιν τοῖς θεωμένοις; Εἰκὸς γοῦν,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ τῶν μὲν μαχομένων
[3, 5]	ἤδη τὸ δυνατόν ἐστι; Βούλομαι,	ἔφη.	Οὐκοῦν οἶσθα, ἔφη, ὅτι πλήθει
[3, 6]	πλουσιωτέραν ποιῆσαι; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Οὐκοῦν πλουσιωτέρα γ´ ἂν εἴη
[3, 3]	ἐπιχειρήσεις, ἔφη, βελτίονας ποιῆσαι; Ἔγωγ´,	ἔφη.	Οὐκοῦν πρῶτον μὲν ἀναβατικωτέρους ἐπὶ
[3, 10]	φαίνεσθαι τοὺς ἀνδριάντας; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Οὐκοῦν τά τε ὑπὸ τῶν
[3, 10]	βλέπειν πρός τινας; Ἔμοιγε δοκεῖ,	ἔφη.	Οὐκοῦν τοῦτό γε μιμητὸν ἐν
[3, 8]	μηδενὸς ἀγαθόν ἐστιν, οὔτ´ οἶδα,	ἔφη,	οὔτε δέομαι. Πάλιν δὲ τοῦ
[3, 10]	καλὰ ποιεῖτε φαίνεσθαι. Ποιοῦμεν γάρ,	ἔφη,	οὕτως. Τί γάρ; ἔφη, τὸ
[3, 7]	κρατιστεύουσιν. Αἰδῶ δὲ καὶ φόβον,	ἔφη,	οὐχ ὁρᾷς ἔμφυτά τε ἀνθρώποις
[3, 13]	τί χαλεπαίνοι τῷ θεράποντι, Ὅτι,	ἔφη,	ὀψοφαγίστατός τε ὢν βλακότατός ἐστι
[3, 1]	οὐ διεσαφήνιζε ταῦτα. Νὴ Δί´,	ἔφη,	πάλιν τοίνυν ἐλθὼν ἐπανερώτα· ἂν
[3, 8]	Καὶ πολλά, ἔφη. Ἆρ´ οὖν,	ἔφη,	πάντα ὅμοια ἀλλήλοις; Ὡς οἷόν
[3, 4]	τὰ αὑτῶν ἔργα; Ταῦτα μέν,	ἔφη,	πάντα ὁμοίως ἀμφοτέρων ἐστίν· ἀλλὰ
[3, 6]	Ἀλλ´ εἰ γέγραπταί σοι, ἔνεγκε,	ἔφη·	πάνυ γὰρ ἡδέως ἂν τοῦτο
[3, 6]	οὐκ ἐπέσκεμμαι. Ἀλλ´ εἰ τοῦτο,	ἔφη,	παρέλιπες, τάς γε δαπάνας τῆς
[3, 11]	φίλων; Ἐάν γε νὴ Δί´,	ἔφη,	πείθῃς με σύ. Πῶς οὖν
[3, 11]	με σύ. Πῶς οὖν ἄν,	ἔφη,	πείσαιμί σε; Ζητήσεις, ἔφη, τοῦτο
[3, 11]	μὴ χειροτέχναι τινές; Οὐδὲ χειροτέχναι,	ἔφη.	Πόθεν οὖν, ἔφη, τὰ ἐπιτήδεια
[3, 10]	ἁρμόττοντας ποιεῖς. Ἀλλὰ νὴ Δί´,	ἔφη,	ποιῶ· οὐδὲν γὰρ ὄφελός ἐστι
[3, 11]	τούτων οὐδὲν μηχανῶμαι. Καὶ μήν,	ἔφη,	πολὺ διαφέρει τὸ κατὰ φύσιν
[3, 14]	παρόντων, Ὁ δὲ μικρῷ σίτῳ,	ἔφη,	πολὺ ὄψον ἐπεσθίων; Ἐμοὶ μέν,
[3, 14]	ὄψων γευόμενον, Ἆρα γένοιτ´ ἄν,	ἔφη,	πολυτελεστέρα ὀψοποιία ἢ μᾶλλον τὰ
[3, 5]	δ´ ἐπιμελέστερον, καὶ βελτίους. Λέγεις,	ἔφη,	πόρρω που εἶναι τῇ πόλει
[3, 10]	εὐρυθμοτέρους ποιῶ. Τὸν δὲ ῥυθμόν,	ἔφη,	πότερα μέτρῳ ἢ σταθμῷ ἀποδεικνύων
[3, 1]	ὄντες εὐαίρετοι ἂν εἶεν. Ἀτάρ,	ἔφη,	πότερά σε τάττειν μόνον ἐδίδαξεν,
[3, 13]	ἐν Ἀσκληπιοῦ; Τὸ ἐν Ἀσκληπιοῦ,	ἔφη.	Πότερον δὲ λούσασθαι ψυχρότερον τὸ
[3, 6]	ἐξουσίαν ἔσεσθαι τῷ βουλομένῳ; ἀτάρ,	ἔφη,	πότερον ἐλθὼν αὐτὸς ἐξήτακας τοῦτο,
[3, 13]	καὶ ἀκόλουθός σοι ἠκολούθει; Ἠκολούθει,	ἔφη.	Πότερον κενός, ἔφη, ἢ φέρων
[3, 10]	καὶ ταῦτα μιμητά; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Πότερον οὖν, ἔφη, νομίζεις ἥδιον
[3, 11]	βοῶν φίλων ἀγέλην κεκτῆσθαι. ἀτάρ,	ἔφη,	πότερον τῇ τύχῃ ἐπιτρέπεις, ἐάν
[3, 6]	πόλις ἐστί; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Πρὸς θεῶν, ἔφη, μὴ τοίνυν
[3, 11]	μηχανὴν εὕροιμι; Πολὺ νὴ Δί´,	ἔφη,	προσηκόντως μᾶλλον ἢ αἱ φάλαγγες·
[3, 6]	τοιάδε λέξας κατέσχεν, Ὦ Γλαύκων,	ἔφη,	προστατεύειν ἡμῖν διανενόησαι τῆς πόλεως;
[3, 6]	ἐναντίων, εὐλαβεῖσθαι πείθῃ. Ὀρθῶς λέγεις,	ἔφη.	Πρῶτον μὲν τοίνυν, ἔφη, λέξον
[3, 11]	ἐμοὶ δυναίμην; Εἰ νὴ Δί´,	ἔφη,	πρῶτον μὲν τοῖς κεκορεσμένοις μήτε
[3, 11]	Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη. Δεῖ τοίνυν,	ἔφη,	πρῶτον μὲν τοὺς φροντίζοντάς σου
[3, 1]	κρίνειν. Τί οὖν οὐ σκοποῦμεν,	ἔφη,	πῶς ἂν αὐτῶν μὴ διαμαρτάνοιμεν;
[3, 10]	δὲ ἄρρυθμα; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Πῶς οὖν, ἔφη, τῷ ἀρρύθμῳ
[3, 3]	τοῦτο διδάξω; Πολὺ νὴ Δί´,	ἔφη,	ῥᾷον ἢ εἴ σοι δέοι
[3, 3]	ἀμείνω καὶ λυσιτελέστερά ἐστι. Λέγεις,	ἔφη,	σὺ τὸν ἵππαρχον πρὸς τοῖς
[3, 11]	τροφῇ χρῶνται. Καὶ ἐμοὶ οὖν,	ἔφη,	συμβουλεύεις ὑφήνασθαί τι θήρατρον; Οὐ
[3, 4]	οὐ καλὸν ἀμφοτέροις; Καὶ τοῦτ´,	ἔφη.	Συμμάχους δὲ καὶ βοηθοὺς προσάγεσθαι
[3, 9]	ποιεῖν τι· πάντας δὲ τούτους	ἔφη	σχολάζειν· ἐξεῖναι γὰρ αὐτοῖς ἰέναι
[3, 10]	ἐστι θώρακος ἄνευ τούτου. Οὐκοῦν,	ἔφη,	σώματά γε ἀνθρώπων τὰ μὲν
[3, 5]	εἰσὶν Ἀθηναῖοι Βοιωτῶν; Οἶδα γάρ,	ἔφη.	Σώματα δὲ ἀγαθὰ καὶ καλὰ
[3, 11]	Οὐδὲ χειροτέχναι, ἔφη. Πόθεν οὖν,	ἔφη,	τὰ ἐπιτήδεια ἔχεις; Ἐάν τις,
[3, 13]	φέρων τι; Φέρων νὴ Δί´,	ἔφη,	τά τε στρώματα καὶ τἆλλα
[3, 6]	Γλαύκων, βέλτιον. Εἴς γε μήν,	ἔφη,	τἀργύρεια οἶδ´ ὅτι οὐκ ἀφῖξαι,
[3, 6]	Ἐὰν δέ τις ἀφέλῃ γ´,	ἔφη,	τὰς φυλακάς, οὐκ οἴει καὶ
[3, 5]	ὁ Σωκράτης, Ἀλλ´ αἰσθάνομαι μέν,	ἔφη,	ταῦτα οὕτως ἔχοντα· δοκεῖ δέ
[3, 11]	ἰύγγων ἐστί. Χρῆσον τοίνυν μοι,	ἔφη,	τὴν ἴυγγα, ἵνα ἐπὶ σοὶ
[3, 5]	τοῦτο χείρους γεγονέναι. Νῦν οὖν,	ἔφη,	τί ἂν ποιοῦντες ἀναλάβοιεν τὴν
[3, 3]	οἱ πόλεμοι γίγνονται; Βέλτιον γοῦν,	ἔφη.	Τί γάρ; τοῦ βάλλειν ὡς
[3, 5]	διέζωται ὄρεσιν ἐρυμνοῖς; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Τί δέ; ἐκεῖνο ἀκήκοας, ὅτι
[3, 4]	ἀμφοτέρων ἐστὶν ἔργον; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Τί δέ; τὸ προστάττειν ἕκαστα
[3, 14]	ὀψοφάγοι καλοῦνται. Οὐ γὰρ οὖν,	ἔφη	τις τῶν παρόντων. Τί γάρ;
[3, 10]	ποιεῖς φαίνεσθαι; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Τὸ δὲ καὶ τὰ πάθη
[3, 4]	οἶμαι προσήκειν. Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Τὸ δὲ τοὺς ὑπηκόους εὐμενεῖς
[3, 13]	τινα χαίρειν οὐκ ἀντιπροσερρήθη, Γελοῖον,	ἔφη,	τό, εἰ μὲν τὸ σῶμα
[3, 6]	πρὸς ταῦτά πω ἐσχόλασα. Οὐκοῦν,	ἔφη,	τὸ μὲν πλουσιωτέραν τὴν πόλιν
[3, 4]	τι. Πάνυ γε, ἔφη. Οὐκοῦν,	ἔφη,	τὸ μὲν τοὺς ἀρχομένους κατηκόους
[3, 13]	ἀμφότερα ταῦτα χρῶνται. Πότερον δέ,	ἔφη,	τὸ παρὰ σοὶ ὕδωρ θερμότερον
[3, 10]	γάρ, ἔφη, οὕτως. Τί γάρ;	ἔφη,	τὸ πιθανώτατον καὶ ἥδιστον καὶ
[3, 12]	κακῶς ἔχοντα ἰδών, Ὡς ἰδιωτικῶς,	ἔφη,	τὸ σῶμα ἔχεις, ὦ Ἐπίγενες.
[3, 8]	ἔφη, ἀνομοιότατα ἔνια. Πῶς οὖν,	ἔφη,	τὸ τῷ καλῷ ἀνόμοιον καλὸν
[3, 5]	καθ´ αὑτοὺς ἀνθρώπων. Λέγονται γάρ,	ἔφη.	Τοιγαροῦν πολλῶν μὲν μεταναστάσεων ἐν
[3, 11]	ταῦτα ἐμπίπτοντες συμποδίζωνται. Τίνι οὖν,	ἔφη,	τοιούτῳ φίλους ἂν ἐγὼ θηρῴην;
[3, 10]	Κλείτων οὐ ταχὺ ἀπεκρίνατο, Ἆρ´,	ἔφη,	τοῖς τῶν ζώντων εἴδεσιν ἀπεικάζων
[3, 10]	Σφόδρα γ´, ἔφη. Δεῖ ἄρα,	ἔφη,	τὸν ἀνδριαντοποιὸν τὰ τῆς ψυχῆς
[3, 6]	ἄν. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη. Οὐκοῦν,	ἔφη,	τόν γε βουλευσόμενον, πρὸς οὕστινας
[3, 10]	τε καὶ ἐπίχρυσον ὠνεῖσθαι. ἀτάρ,	ἔφη,	τοῦ σώματος μὴ μένοντος, ἀλλὰ
[3, 9]	εὖ φρονοῦντα, Τὸν δὲ ἀποκτείνοντα,	ἔφη,	τοὺς κρατίστους τῶν συμμάχων οἴει
[3, 11]	ἄν, ἔφη, πείσαιμί σε; Ζητήσεις,	ἔφη,	τοῦτο αὐτὴ καὶ μηχανήσει, ἐάν
[3, 4]	τοι ἀμφοτέροις γίγνονται; Καὶ μάλα,	ἔφη,	τοῦτό γε. Οὐκοῦν τὸ περιγενέσθαι
[3, 3]	σωτηριώτερον αὐτοῖς ἔσται. Πῶς οὖν,	ἔφη,	τοῦτο διδάξω; Πολὺ νὴ Δί´,
[3, 10]	λυποῦντας ἐν τῇ χρείᾳ. Αὐτός,	ἔφη,	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες, καὶ
[3, 6]	δὲ ταῦτα ὁ Σωκράτης, Οὐκοῦν,	ἔφη,	τοῦτο μέν, ὦ Γλαύκων, δῆλον,
[3, 9]	τοῦτον ἀσχολίας αὐτῷ οὔσης κακῶς	ἔφη	τοῦτο πράττειν. Βασιλέας δὲ καὶ
[3, 5]	τἆλλα πάντα πράττοντας; Οὐ μέμφομαι,	ἔφη,	τούτοις. Οὐ τοίνυν, ἔφη, δεῖ
[3, 14]	καὶ ὁ Σωκράτης καταμαθών, Παρατηρεῖτ´,	ἔφη,	τοῦτον οἱ πλησίον, ὁπότερα τῷ
[3, 13]	λέγοντος ὅτι ἀηδῶς ἐσθίοι, Ἀκουμενός,	ἔφη,	τούτου φάρμακον ἀγαθὸν διδάσκει. ἐρομένου
[3, 9]	Πᾶν μὲν οὖν τοὐναντίον ἔγωγ´,	ἔφη,	τύχην καὶ πρᾶξιν ἡγοῦμαι· τὸ
[3, 10]	μὲν οὖν, ἔφη. Πῶς οὖν,	ἔφη,	τῷ ἀρρύθμῳ σώματι ἁρμόττοντα τὸν
[3, 10]	Σώκρατες, εἴ τι ἔχεις. Ἧττον,	ἔφη,	τῷ βάρει πιέζουσιν οἱ ἁρμόττοντες
[3, 12]	ὦ Σώκρατες. Οὐδέν γε μᾶλλον,	ἔφη,	τῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ μελλόντων ἀγωνίζεσθαι·
[3, 9]	ἐχθρῶν εὐτυχίαις γιγνομένην, ἀλλὰ μόνους	ἔφη	φθονεῖν τοὺς ἐπὶ ταῖς τῶν
[3, 11]	τὰ ἐπιτήδεια ἔχεις; Ἐάν τις,	ἔφη,	φίλος μοι γενόμενος εὖ ποιεῖν
[3, 13]	τὴν εἰς Ὀλυμπίαν ὁδόν, Τί,	ἔφη,	φοβῇ τὴν πορείαν; οὐ καὶ
[3, 3]	λέγειν δύνασθαι; Σὺ δ´ ᾤου,	ἔφη,	χρῆναι σιωπῇ ἱππαρχεῖν; ἢ οὐκ
[3, 14]	ἔργῳ ἕκαστον εἴη, Ἔχοιμεν ἄν,	ἔφη,	ὦ ἄνδρες, εἰπεῖν, ἐπὶ ποίῳ
[3, 6]	δυνήσεσθαι ποιῆσαι πείθεσθαί σοι; φυλάττου,	ἔφη,	ὦ Γλαύκων, ὅπως μὴ τοῦ
[3, 11]	οἰκίαν ἀφθόνως κατεσκευασμένην, Εἰπέ μοι,	ἔφη,	ὦ Θεοδότη, ἔστι σοι ἀγρός;
[3, 11]	βίος ἐστί. Νὴ τὴν Ἥραν,	ἔφη,	ὦ Θεοδότη, καλόν γε τὸ
[3, 10]	καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ, Ὅτι μέν,	ἔφη,	ὦ Κλείτων, καλοὶ οὓς ποιεῖς
[3, 3]	αὐτὸν τοιάδε διαλεχθέντα· Ἔχοις ἄν,	ἔφη,	ὦ νεανία, εἰπεῖν ἡμῖν ὅτου
[3, 4]	φυλάξεται συνάπτειν μάχην. μὴ καταφρόνει,	ἔφη,	ὦ Νικομαχίδη, τῶν οἰκονομικῶν ἀνδρῶν·
[3, 10]	ζωγράφον καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ, Ἆρα,	ἔφη,	ὦ Παρράσιε, γραφική ἐστιν εἰκασία
[3, 5]	Περικλέους υἱῷ διαλεγόμενος, Ἐγώ τοι,	ἔφη,	ὦ Περίκλεις, ἐλπίδα ἔχω σοῦ
[3, 5]	κἀγώ σοι ταῦτα. Τοῦτο δ´,	ἔφη,	ὦ Περίκλεις, κατανενόηκας, ὅτι πρόκειται
[3, 5]	καὶ ὁ Περικλῆς, Βουλοίμην ἄν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἃ λέγεις· ὅπως
[3, 11]	Τί οὖν οὐ σύ μοι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἐγένου συνθηρατὴς τῶν
[3, 10]	ἀγαθὸν τῷ ἁρμόττειν πρόσεστι. Δίδαξον,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, εἴ τι ἔχεις.
[3, 10]	τοὺς θώρακας πλείονος πωλεῖς; Ὅτι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, εὐρυθμοτέρους ποιῶ. Τὸν
[3, 5]	ὁ Περικλῆς, Καὶ θαυμάζω γ´,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἡ πόλις ὅπως
[3, 7]	ὀρθῶς ἐπιτιμῶντα. Οὐ ταὐτόν ἐστιν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἰδίᾳ τε διαλέγεσθαι
[3, 5]	καὶ ὁ Περικλῆς, Πάντ´ οἶμαι,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, καὶ ταῦτα χρήσιμα
[3, 6]	ἡμῖν διανενόησαι τῆς πόλεως; Ἔγωγ´,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες. Νὴ Δί´, ἔφη,
[3, 4]	καὶ ὁ Νικομαχίδης, Μὰ Δί´,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, οὐκ ἄν ποτε
[3, 4]	ᾕρηνται; καὶ ὅς, Οὐ γάρ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, τοιοῦτοί εἰσιν Ἀθηναῖοι,
[3, 4]	φυλῇ τῶν χορικῶν. Λέγεις σύ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ὡς τοῦ αὐτοῦ
[3, 7]	πόλεως πραγμάτων ἐπιμελεῖσθαι, Εἰπέ μοι,	ἔφη,	ὦ Χαρμίδη, εἴ τις ἱκανὸς
[3, 7]	παριστάμενα; Καὶ σέ γε διδάξων,	ἔφη,	ὥρμημαι· οὔτε τοὺς φρονιμωτάτους αἰδούμενος
[3, 4]	καλῶς καὶ στρατηγεῖν; Λέγω ἔγωγ´,	ἔφη,	ὡς, ὅτου ἄν τις προστατεύῃ,
[3, 9]	διδακτὸν ἢ φυσικόν, Οἶμαι μέν,	ἔφη,	ὥσπερ σῶμα σώματος ἰσχυρότερον πρὸς
[3, 11]	τι ἂν ἐνταῦθα ἐμπέσῃ, τούτῳ	τροφῇ	χρῶνται. Καὶ ἐμοὶ οὖν, ἔφη,
[3, 8]	ἐστι πρὸς ἃ ἂν εὖ	ἔχῃ,	κακὰ δὲ καὶ αἰσχρὰ πρὸς
[3, 10]	ὦ Σώκρατες, καὶ πάνυ ὀρθῶς	ἀποδέχῃ.	~Γυναικὸς δέ ποτε οὔσης ἐν
[3, 3]	δύνῃ ταῦτα ποιῆσαι. ἡ δὲ	ἀρχή	που ἐφ´ ἧς ᾕρησαι ἵππων
[3, 1]	καί, ἐὰν ἡμῶν τις ἢ	ταξιαρχῇ	ἢ λοχαγῇ σοι, ἐπιστημονέστεροι τῶν
[3, 11]	κεκτῆσθαι. ἀτάρ, ἔφη, πότερον τῇ	τύχῃ	ἐπιτρέπεις, ἐάν τίς σοι φίλος
[3, 11]	σφόδρα σοῦ φροντίζοντι ὅλῃ τῇ	ψυχῇ	κεχαρίσθαι· φιλεῖν γε μὴν εὖ
[3, 6]	Πρὸς θεῶν, ἔφη, μὴ τοίνυν	ἀποκρύψῃ,	ἀλλ´ εἶπον ἡμῖν ἐκ τίνος