Livre, chapitre
[3, 2]	ἐπιμελεῖσθαι, ὅπως σῶαί τε ἔσονται	αἱ	οἶες καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι
[3, 6]	δή, ἔφη, ἐκ τίνων νῦν	αἱ	πρόσοδοι τῇ πόλει καὶ πόσαι
[3, 11]	Δί´, ἔφη, προσηκόντως μᾶλλον ἢ	αἱ	φάλαγγες· οἶσθα γὰρ ὡς ἐκεῖναι
[3, 1]	ὁ κέραμος, ἐν μέσῳ δὲ	αἵ	τε πλίνθοι καὶ τὰ ξύλα,
[3, 11]	εἰσὶ δὲ καὶ φίλαι μοι,	αἳ	οὔτε ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἀφ´
[3, 5]	ἐκεῖνο ἀκήκοας, ὅτι Μυσοὶ καὶ	Πισίδαι	ἐν τῇ βασιλέως χώρᾳ κατέχοντες
[3, 1]	κιθαριστής ἐστι, καὶ ὁ μαθὼν	ἰᾶσθαι,	κἂν μὴ ἰατρεύῃ, ὅμως ἰατρός
[3, 6]	ὦ Γλαύκων, δῆλον, ὅτι, εἴπερ	τιμᾶσθαι	βούλει, ὠφελητέα σοι ἡ πόλις
[3, 7]	καὶ διὰ τοῦτο αὐτός τε	τιμᾶσθαι	καὶ τὴν πατρίδα ἐν τῇ
[3, 7]	αὔξειν καὶ αὐτὸς διὰ τοῦτο	τιμᾶσθαι,	ὀκνοίη δὴ τοῦτο πράττειν, οὐκ
[3, 8]	οἵαν χρή, ἔχειν τοῦτο δεῖ	μηχανᾶσθαι,	ὅπως ἡδίστη τε ἐνδιαιτᾶσθαι καὶ
[3, 11]	Καὶ ἐμοὶ οὖν, ἔφη, συμβουλεύεις	ὑφήνασθαί	τι θήρατρον; Οὐ γὰρ δὴ
[3, 3]	δὲ οὕτως ἀτρόφους, ὥστε μὴ	δύνασθαι	ἀκολουθεῖν, οἱ δὲ οὕτως ἀναγώγους
[3, 9]	τοὺς δὲ μὴ σοφοὺς οὐ	δύνασθαι,	ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐγχειρῶσιν, ἁμαρτάνειν.
[3, 5]	τι μεῖζον ἢ ὥστε φέρειν	δύνασθαι	κακὸν τῇ πόλει συμβῇ. Μηδαμῶς,
[3, 9]	ὥστε κακῶς μὲν πράττοντας μὴ	δύνασθαι	περιορᾶν, ἀλλὰ βοηθεῖν ἀτυχοῦσιν, εὐτυχούντων
[3, 13]	οὖν τοσούτῳ ἧττον τοῦ παιδὸς	δύνασθαι	πονεῖν πῶς ἠσκημένου δοκεῖ σοι
[3, 9]	προελέσθαι οὔτε τοὺς μὴ ἐπισταμένους	δύνασθαι	πράττειν, ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐγχειρῶσιν,
[3, 3]	ἐπιμελεῖσθαι δεῖν καὶ τοῦ λέγειν	δύνασθαι;	Σὺ δ´ ᾤου, ἔφη, χρῆναι
[3, 8]	εἴη· ἡδὺ μὲν γὰρ ἰδόντας	προσεύξασθαι,	ἡδὺ δὲ ἁγνῶς ἔχοντας προσιέναι.
[3, 6]	θαυμάζεσθαι ἐν τῇ πόλει, πειρῶ	κατεργάσασθαι	ὡς μάλιστα τὸ εἰδέναι ἃ
[3, 13]	ἀγαθὸν διδάσκει. ἐρομένου δέ, Ποῖον;	Παύσασθαι	ἐσθίοντα, ἔφη· καὶ ἥδιόν τε
[3, 13]	Ἀλλὰ ψυχρόν, ἔφη, ἐστὶν ὥστε	λούσασθαι.	Ἆρ´ οὖν, ἔφη, καὶ οἱ
[3, 13]	Ὅταν ἄρ´, ἔφη, βούλῃ θερμῷ	λούσασθαι,	ἕτοιμον ἔσται σοι. Ἀλλὰ ψυχρόν,
[3, 13]	ἐν Ἀσκληπιοῦ, ἔφη. Πότερον δὲ	λούσασθαι	ψυχρότερον τὸ παρὰ σοὶ ἢ
[3, 8]	δεῖ μηχανᾶσθαι, ὅπως ἡδίστη τε	ἐνδιαιτᾶσθαι	καὶ χρησιμωτάτη ἔσται; τούτου δὲ
[3, 9]	δεόμενον, ἂν μὲν αὐτοὶ ἡγῶνται	ἐπίστασθαι	ἐπιμελεῖσθαι— εἰ δὲ μή, τοῖς
[3, 4]	τε καὶ ζημιῶδες, ὡς τὸ	ἡττᾶσθαι,	προθύμως μὲν τὰ πρὸς τὸ
[3, 4]	ἐπιμελῶς δὲ τὰ πρὸς τὸ	ἡττᾶσθαι	φέροντα σκέψεται καὶ φυλάξεται, ἐνεργῶς
[3, 12]	διὰ τὸ βέλτιον τὸ σῶμα	παρεσκευάσθαι·	πρὸς πάντα γὰρ ὅσα πράττουσιν
[3, 5]	προβολὴν τοῖς πολίταις τῆς χώρας	κατεσκευάσθαι;	καὶ ὁ Περικλῆς, Πάντ´ οἶμαι,
[3, 11]	ἤδη τε ὧν ἐθεασάμεθα ἐπιθυμοῦμεν	ἅψασθαι	καὶ ἄπιμεν ὑποκνιζόμενοι καὶ ἀπελθόντες
[3, 11]	καὶ ἀρρωστήσαντός γε φίλου φροντιστικῶς	ἐπισκέψασθαι	καὶ καλόν τι πράξαντος σφόδρα
[3, 1]	αἰσχυνεῖται ἀργύριον εἰληφὼς ἐνδεᾶ σε	ἀποπέμψασθαι.	~Ἐντυχὼν δέ ποτε στρατηγεῖν ᾑρημένῳ
[3, 11]	μικρότατα μελήσει, ἔπειτα δὲ αὐτὴν	ἀμείβεσθαι	χαριζομένην τὸν αὐτὸν τρόπον· οὕτω
[3, 4]	ἔφη. Συμμάχους δὲ καὶ βοηθοὺς	προσάγεσθαι	δοκεῖ σοι συμφέρειν ἀμφοτέροις ἢ
[3, 7]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἰδίᾳ τε	διαλέγεσθαι	καὶ ἐν τῷ πλήθει ἀγωνίζεσθαι.
[3, 7]	τῶν ἐπιμελομένων τοῦ τῇ πόλει	διαλέγεσθαι	πολὺ περιών, ἐν τοῖς μηδεπώποτε
[3, 13]	ἢ ὑστερίζειν. τὸ μὲν γὰρ	ἀναγκάζεσθαι	περαιτέρω τοῦ μετρίου μηκύνειν τὰς
[3, 6]	οὖν ἐπιθυμεῖς εὐδοκιμεῖν τε καὶ	θαυμάζεσθαι	ἐν τῇ πόλει, πειρῶ κατεργάσασθαι
[3, 6]	ἢ ψόγου τυγχάνειν καὶ πότερον	θαυμάζεσθαι	μᾶλλον ἢ καταφρονεῖσθαι· ἐνθυμοῦ δὲ
[3, 14]	καίτοι πῶς οὐ γελοῖόν ἐστι	παρασκευάζεσθαι	μὲν ὀψοποιοὺς τοὺς ἄριστα ἐπισταμένους,
[3, 13]	ἔχοντι ἀπήντησάς τῳ, μὴ ἂν	ὀργίζεσθαι,	ὅτι δὲ τὴν ψυχὴν ἀγροικοτέρως
[3, 12]	ἔφη, τῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ μελλόντων	ἀγωνίζεσθαι·	ἢ δοκεῖ σοι μικρὸς εἶναι
[3, 7]	διαλέγεσθαι καὶ ἐν τῷ πλήθει	ἀγωνίζεσθαι.	Καὶ μήν, ἔφη, ὅ γε
[3, 7]	Ἑλλάδι εὐδοκιμωτέραν ποιεῖν μὴ θέλοι	ἀγωνίζεσθαι,	ποῖόν τινα τοῦτον νομίζοις ἂν
[3, 9]	οὔτε Σκύθαις τόξοις ἐθέλοιεν ἂν	διαγωνίζεσθαι.	ὁρῶ δ´ ἔγωγε καὶ ἐπὶ
[3, 11]	καὶ τῷ μὴ φαίνεσθαι βουλομένη	χαρίζεσθαι	καὶ διαφεύγουσα, ἕως ἂν ὡς
[3, 4]	τε ὧν δεῖ καὶ ταῦτα	πορίζεσθαι	δύνηται, ἀγαθὸς ἂν εἴη προστάτης,
[3, 9]	πότερα γὰρ ἂν μᾶλλον οἴει	σῴζεσθαι	τὸν τοῦτο ποιοῦντα ἢ οὕτω
[3, 3]	ἀρκέσει μοι τοῦτο εἰς τὸ	πείθεσθαι	αὐτοὺς ἐμοί; Ἐάν γε πρὸς
[3, 3]	τούτῳ μάλιστα ἐθέλειν τοὺς ἄλλους	πείθεσθαι.	Ἐὰν οὖν, ἔφη, ἐγώ, ὦ
[3, 6]	θείου οἶκον, εἴ μοι ἐθέλοι	πείθεσθαι.	Εἶτα, ἔφη ὁ Σωκράτης, τὸν
[3, 9]	ποιεῖν, τοῦ δὲ ἀρχομένου τὸ	πείθεσθαι,	ἐπεδείκνυεν ἔν τε νηὶ τὸν
[3, 9]	πῶς ἄν, ἔφη, ἐξείη μὴ	πείθεσθαι,	ἐπικειμένης γε ζημίας, ἐάν τις
[3, 3]	οἱ ἄνθρωποι τούτοις μάλιστα ἐθέλουσι	πείθεσθαι	οὓς ἂν ἡγῶνται βελτίστους εἶναι.
[3, 3]	ἔφη, διδάξῃς αὐτοὺς ὡς τὸ	πείθεσθαί	σοι κάλλιόν τε καὶ σωτηριώτερον
[3, 6]	τοῦ θείου νομίζεις δυνήσεσθαι ποιῆσαι	πείθεσθαί	σοι; φυλάττου, ἔφη, ὦ Γλαύκων,
[3, 9]	ὅτι τῷ τυράννῳ ἔξεστι μὴ	πείθεσθαι	τοῖς ὀρθῶς λέγουσι, Καὶ πῶς
[3, 9]	οἰκίας αἴρεσθαι ἢ ἄλλῳ τῳ	ἐπιθέσθαι	τῶν πᾶσι δήλων ὅτι ἀδύνατά
[3, 9]	μὴ οἶδε δοξάζειν τε καὶ	οἴεσθαι	γιγνώσκειν ἐγγυτάτω μανίας ἐλογίζετο εἶναι.
[3, 11]	γὰρ δὴ οὕτω γε ἀτέχνως	οἴεσθαι	χρὴ τὸ πλείστου ἄξιον ἄγρευμα,
[3, 11]	μὰ Δί´, ἔφη, οὐκ αὐτὸς	ἕλκεσθαι	πρὸς σὲ βούλομαι, ἀλλὰ σὲ
[3, 9]	εἰδότας ἄλλο ἀντὶ τούτων οὐδὲν	προελέσθαι	οὔτε τοὺς μὴ ἐπισταμένους δύνασθαι
[3, 8]	δὲ ἀσπὶς καλὴ πρὸς τὸ	προβάλλεσθαι	ὡς ἔνι ἀνομοιοτάτη τῷ ἀκοντίῳ,
[3, 9]	ἢ οὕτω καὶ τάχιστ´ ἂν	ἀπολέσθαι;	Ἐρομένου δέ τινος αὐτὸν τί
[3, 9]	κρατίστους τῶν συμμάχων οἴει ἀζήμιον	γίγνεσθαι	ἢ ὡς ἔτυχε ζημιοῦσθαι; πότερα
[3, 8]	γε καλῶς ἔχει ταῦτα οὕτω	γίγνεσθαι,	οἰκοδομεῖν δεῖ ὑψηλότερα μὲν τὰ
[3, 12]	ἀμελοῦντα· οὐ γὰρ ἐθέλει αὐτόματα	γίγνεσθαι.	~Ὀργιζομένου δέ ποτέ τινος, ὅτι
[3, 9]	ἐρρωμενεστέραν πρὸς τὰ δεινὰ φύσει	γίγνεσθαι·	ὁρῶ γὰρ ἐν τοῖς αὐτοῖς
[3, 1]	καὶ τὰ κακὰ διαμαρτάνοντος εἰκὸς	γίγνεσθαι.	πῶς οὖν οὐκ ἂν δικαίως
[3, 5]	τε ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄλκιμοι	γίγνεσθαι.	Ταῦτα μὲν ἀληθῆ λέγεις πάντα,
[3, 11]	καὶ Κέβητα καὶ Σιμίαν Θήβηθεν	παραγίγνεσθαι;	εὖ ἴσθι ὅτι ταῦτα οὐκ
[3, 5]	ἐπιτηδεύοιεν, οὐδὲν ἂν χείρους ἐκείνων	γενέσθαι·	εἰ δὲ μή, τούς γε
[3, 9]	ἐν οἷς ἂν ἀξιόλογοι βούλωνται	γενέσθαι,	ταῦτα καὶ μανθάνειν καὶ μελετᾶν.
[3, 3]	τούτων ἡγούμενος ἀγαθοῦ τινος αἴτιος	γενέσθαι	τῇ πόλει; Καὶ μάλα, ἔφη.
[3, 4]	ἔφη, τοῦτό γε. Οὐκοῦν τὸ	περιγενέσθαι	τούτων ἀμφοτέροις συμφέρει; Πάνυ γ´,
[3, 9]	διαμαρτάνοντας οὐ δοκεῖν τοῖς πολλοῖς	μαίνεσθαι,	ἀλλ´, ὥσπερ τὴν ἰσχυρὰν ἐπιθυμίαν
[3, 9]	τοὺς διημαρτηκότας τούτων οὐ φάσκειν	μαίνεσθαι,	τοὺς δὲ διημαρτηκότας ὧν οἱ
[3, 9]	δήλων ὅτι ἀδύνατά ἐστι, τοῦτον	μαίνεσθαι	φάσκειν, τοὺς δὲ μικρὸν διαμαρτάνοντας
[3, 11]	τε ὁμιλίᾳ καὶ τῷ μὴ	φαίνεσθαι	βουλομένη χαρίζεσθαι καὶ διαφεύγουσα, ἕως
[3, 1]	καὶ ὅδε στρατηγεῖν μαθὼν γεραρώτερος	φαίνεσθαι;	καὶ γάρ, ὥσπερ ὁ κιθαρίζειν
[3, 10]	τοῖς ἀληθινοῖς καὶ πιθανώτερα ποιεῖς	φαίνεσθαι;	Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Τὸ
[3, 10]	ὅλα τὰ σώματα καλὰ ποιεῖτε	φαίνεσθαι.	Ποιοῦμεν γάρ, ἔφη, οὕτως. Τί
[3, 10]	ὄψεως τοὺς ἀνθρώπους, τὸ ζωτικὸν	φαίνεσθαι,	πῶς τοῦτο ἐνεργάζῃ τοῖς ἀνδριᾶσιν;
[3, 10]	ἀπεικάζων τὸ ἔργον ζωτικωτέρους ποιεῖς	φαίνεσθαι	τοὺς ἀνδριάντας; Καὶ μάλα, ἔφη.
[3, 9]	μαθήσει καὶ μελέτῃ πρὸς ἀνδρείαν	αὔξεσθαι·	δῆλον μὲν γὰρ ὅτι Σκύθαι
[3, 3]	ταῦτα ποιοῦντες ἐπαίνου καὶ τιμῆς	τεύξεσθαι;	Εἰκός γε, ἔφη. Μὴ τοίνυν
[3, 5]	Ἀθηνῶν; Οὐδὲ ταύτῃ μοι δοκοῦσι	λείπεσθαι.	Εὐμενεστέρους δὲ ποτέρους ἑαυτοῖς εἶναι
[3, 11]	τόνδε καὶ Ἀντισθένη οὐδέποτέ μου	ἀπολείπεσθαι;	διὰ τί δὲ καὶ Κέβητα
[3, 8]	τὸ σφόδρα τε καὶ ταχὺ	φέρεσθαι.	Οὐδὲν διαφερόντως, ἔφη, ἀποκρίνῃ μοι
[3, 11]	φύσιν τε καὶ ὀρθῶς ἀνθρώπῳ	προσφέρεσθαι.	καὶ γὰρ δὴ βίᾳ μὲν
[3, 9]	οὕτως ἰσχυρὸς ὥστ´ ἐπιχειρεῖν οἰκίας	αἴρεσθαι	ἢ ἄλλῳ τῳ ἐπιθέσθαι τῶν
[3, 5]	τὴν πόλιν εἰς τὰ πολεμικὰ	ἔσεσθαι	καὶ τῶν πολεμίων κρατήσειν. καὶ
[3, 6]	οὐκ οἴει καὶ ἁρπάζειν ἐξουσίαν	ἔσεσθαι	τῷ βουλομένῳ; ἀτάρ, ἔφη, πότερον
[3, 6]	πάντας μετὰ τοῦ θείου νομίζεις	δυνήσεσθαι	ποιῆσαι πείθεσθαί σοι; φυλάττου, ἔφη,
[3, 7]	χειρούμενος, τούτοις μηδένα τρόπον οἴει	δυνήσεσθαι	προσενεχθῆναι. ὠγαθέ, μὴ ἀγνόει σεαυτόν,
[3, 6]	τοῦ οὕτως αὐτὰς φυλάττεσθαι ὥστε	κλέπτεσθαι	τὰ ἐκ τῆς χώρας. Ἐὰν
[3, 6]	ἕνεκά γε τοῦ οὕτως αὐτὰς	φυλάττεσθαι	ὥστε κλέπτεσθαι τὰ ἐκ τῆς
[3, 5]	τε καὶ τῶν ἄλλων Πελοποννησίων	ἀντιτάττεσθαι,	νῦν ἀπειλοῦσιν αὐτοὶ καθ´ αὑτοὺς
[3, 11]	ἡμᾶς μὲν θεραπεύειν, ταύτην δὲ	θεραπεύεσθαι.	καὶ ἡ Θεοδότη, Νὴ Δί´,
[3, 11]	βούλομαι, ἀλλὰ σὲ πρὸς ἐμὲ	πορεύεσθαι.	Ἀλλὰ πορεύσομαι, ἔφη· μόνον ὑποδέχου.
[3, 4]	ὁμοίως ἀμφοτέρων ἐστίν· ἀλλὰ τὸ	μάχεσθαι	οὐκέτι ἀμφοτέρων. Ἀλλ´ ἐχθροί γέ
[3, 4]	ἀλλ´ ἐκεῖνο παρίης, ἂν δέῃ	μάχεσθαι,	τί ὠφελήσει ἡ οἰκονομική; Ἐνταῦθα
[3, 9]	ἀσπίδας καὶ δόρατα λαβόντες Λακεδαιμονίοις	διαμάχεσθαι·	φανερὸν δ´ ὅτι Λακεδαιμόνιοι οὔτ´
[3, 11]	δεῖ τὸν μὲν ἐπιμελόμενον ἀσμένως	ὑποδέχεσθαι,	τὸν δὲ τρυφῶντα ἀποκλείειν, καὶ
[3, 5]	μάλιστ´ ἂν οὕτως αὐτοὺς ἐξωρμῶμεν	ἀντέχεσθαι	τούτων· ἐπεὶ δὲ τοῦ μετ´
[3, 14]	νομίσας ὁ νεανίσκος εἰς αὑτὸν	εἰρῆσθαι	τὰ λεχθέντα τὸ μὲν ὄψον
[3, 10]	ταῖς δὲ χερσὶ μὴ κωλύειν	χρῆσθαι.	ἀτάρ, ἔφη, λέξον μοι, ὦ
[3, 9]	μὲν καλά τε κἀγαθὰ γιγνώσκοντα	χρῆσθαι	αὐτοῖς καὶ τὸν τὰ αἰσχρὰ
[3, 14]	δύναιτ´ ἂν ἀλύπως τῷ ἑνὶ	χρῆσθαι.	Ἔλεγε δὲ καὶ ὡς τὸ
[3, 4]	ἴδια οἰκονομοῦντες· οἷς οἱ ἐπιστάμενοι	χρῆσθαι	καὶ τὰ ἴδια καὶ τὰ
[3, 11]	αἰγῶν καὶ βοῶν φίλων ἀγέλην	κεκτῆσθαι.	ἀτάρ, ἔφη, πότερον τῇ τύχῃ
[3, 6]	ἐὰν δὲ ἥττων τῶν ἐναντίων,	εὐλαβεῖσθαι	πείθῃ. Ὀρθῶς λέγεις, ἔφη. Πρῶτον
[3, 9]	καὶ τὸν τὰ αἰσχρὰ εἰδότα	εὐλαβεῖσθαι	σοφόν τε καὶ σώφρονα ἔκρινε.
[3, 7]	ἀσκητῶν ὄντα κρείττω τοὺς ἰδιώτας	φοβεῖσθαι;	σὺ γὰρ τοῖς πρωτεύουσιν ἐν
[3, 4]	Τὸ δὲ τοὺς ὑπηκόους εὐμενεῖς	ποιεῖσθαι	πῶς οὐ καλὸν ἀμφοτέροις; Καὶ
[3, 3]	πειράσῃ τὰς μελέτας ἐν τοιούτοις	ποιεῖσθαι	χωρίοις ἐν οἵοισπερ οἱ πόλεμοι
[3, 5]	αὐτοὺς ὧν οἱ ἄλλοι εἶχον	ἀντιποιεῖσθαι,	ἀποδεικνύντες αὐτοῖς ταῦτα πατρῷά τε
[3, 5]	ἀνδρὶ ἀγαθῷ ἄρχοντι νῦν εὐαρεστοτέρως	διακεῖσθαι	ἡ πόλις. τὸ μὲν γὰρ
[3, 14]	ἐσθίειν καλοῖτο· τὸ δὲ εὖ	προσκεῖσθαι	ἔφη ἐπὶ τῷ ταῦτα ἐσθίειν,
[3, 14]	οὗτος δοκεῖ δικαίως ἂν ὀψοφάγος	καλεῖσθαι·	καὶ ὅταν γε οἱ ἄλλοι
[3, 5]	τοῦ μετ´ ἀρετῆς πρωτεύειν αὐτοὺς	ἐπιμελεῖσθαι	βουλόμεθα, τοῦτ´ αὖ δεικτέον ἐκ
[3, 6]	εἴ γε καὶ τῶν τοιούτων	ἐπιμελεῖσθαι	δεήσει. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη ὁ
[3, 5]	τὸν μέλλοντα στρατηγεῖν τούτων ἁπάντων	ἐπιμελεῖσθαι	δεῖ. ὁμολογῶ μέντοι κἀγώ σοι
[3, 2]	ἔσται, οὕτω καὶ τὸν στρατηγὸν	ἐπιμελεῖσθαι	δεῖ, ὅπως σῶοί τε οἱ
[3, 3]	τὸν ἵππαρχον πρὸς τοῖς ἄλλοις	ἐπιμελεῖσθαι	δεῖν καὶ τοῦ λέγειν δύνασθαι;
[3, 3]	ἕκαστον δεῖν τοῦ ἑαυτοῦ ἵππου	ἐπιμελεῖσθαι.	Ἐὰν οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 9]	ἂν μὲν αὐτοὶ ἡγῶνται ἐπίστασθαι	ἐπιμελεῖσθαι—	εἰ δὲ μή, τοῖς ἐπισταμένοις
[3, 7]	καὶ τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων	ἐπιμελεῖσθαι,	Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Χαρμίδη,
[3, 12]	ἰδίᾳ ἀμελεῖν, ἀλλὰ μηδὲν ἧττον	ἐπιμελεῖσθαι.	εὖ γὰρ ἴσθι ὅτι οὐδὲ
[3, 5]	πολλοὶ ἐπαιρόμενοι προτρέπονταί τε ἀρετῆς	ἐπιμελεῖσθαι	καὶ ἄλκιμοι γίγνεσθαι. Ταῦτα μὲν
[3, 7]	οἶμαί σε δυνατὸν ὄντα ὀκνεῖν	ἐπιμελεῖσθαι,	καὶ ταῦτα ὧν ἀνάγκη σοι
[3, 2]	ὅτι, ὥσπερ τὸν ποιμένα δεῖ	ἐπιμελεῖσθαι,	ὅπως σῶαί τε ἔσονται αἱ
[3, 6]	δ´ ἐστὶν ἅμα τοσούτων οἴκων	ἐπιμελεῖσθαι,	πῶς οὐχ ἕνα τὸν τοῦ
[3, 5]	ὅτι οὐδ´ οἰόμενός με τούτων	ἐπιμελεῖσθαι	ταῦτα λέγεις, ἀλλ´ ἐγχειρῶν με
[3, 3]	τῶν ἵππων εἰς τὸ δυνατὸν	ἐπιμελεῖσθαι.	Τί δέ; τοὺς ἱππέας οὐκ
[3, 10]	πάθη τῶν ποιούντων τι σωμάτων	ἀπομιμεῖσθαι	οὐ ποιεῖ τινα τέρψιν τοῖς
[3, 8]	παιδεύειν ἔμοιγ´ ἐδόκει, οἵας χρή,	οἰκοδομεῖσθαι.	ἐπεσκόπει δὲ ὧδε· Ἆρά γε
[3, 6]	καὶ πότερον θαυμάζεσθαι μᾶλλον ἢ	καταφρονεῖσθαι·	ἐνθυμοῦ δὲ καὶ τῶν εἰδότων
[3, 10]	δοκοῦσι ποικίλον τε καὶ ἐπίχρυσον	ὠνεῖσθαι.	ἀτάρ, ἔφη, τοῦ σώματος μὴ
[3, 12]	σώματος χρεία εἶναι, ἐν τῷ	διανοεῖσθαι,	τίς οὐκ οἶδεν ὅτι καὶ
[3, 9]	ἀλλὰ βοηθεῖν ἀτυχοῦσιν, εὐτυχούντων δὲ	λυπεῖσθαι.	τοῦτο μέντοι φρονίμῳ μὲν ἀνδρὶ
[3, 14]	Ἔλεγε δὲ καὶ ὡς τὸ	εὐωχεῖσθαι	ἐν τῇ Ἀθηναίων γλώττῃ ἐσθίειν
[3, 14]	δυσεύρετα εἴη· ὥστε καὶ τὸ	εὐωχεῖσθαι	τοῖς κοσμίως διαιτωμένοις ἀνετίθει.
[3, 11]	σοῦ φροντίζοντι ὅλῃ τῇ ψυχῇ	κεχαρίσθαι·	φιλεῖν γε μὴν εὖ οἶδ´
[3, 5]	τοὺς ἱππέας, οἳ δοκοῦσι καλοκαγαθίᾳ	προκεκρίσθαι	τῶν πολιτῶν, ἀπειθεστάτους εἶναι πάντων.
[3, 9]	ἀζήμιον γίγνεσθαι ἢ ὡς ἔτυχε	ζημιοῦσθαι;	πότερα γὰρ ἂν μᾶλλον οἴει
[3, 9]	αὔξεσθαι· δῆλον μὲν γὰρ ὅτι	Σκύθαι	καὶ Θρᾷκες οὐκ ἂν τολμήσειαν
[3, 8]	οἴκησις εἴη· γραφαὶ δὲ καὶ	ποικιλίαι	πλείονας εὐφροσύνας ἀποστεροῦσιν ἢ παρέχουσι.
[3, 9]	ἐνόμιζε· τὸ δὲ ἀγνοεῖν ἑαυτὸν	καὶ	ἃ μὴ οἶδε δοξάζειν τε
[3, 5]	οὕτω πείσονται τοῖς ἄρχουσιν, οἳ	καὶ	ἀγάλλονται ἐπὶ τῷ καταφρονεῖν τῶν
[3, 10]	ὧν τὰ καλά τε κἀγαθὰ	καὶ	ἀγαπητὰ ἤθη φαίνεται ἢ δι´
[3, 1]	ἐργαστικὸν καὶ ἐπιμελῆ καὶ καρτερικὸν	καὶ	ἀγχίνουν, καὶ φιλόφρονά τε καὶ
[3, 5]	καταρρᾳθυμήσαντες ὑστερίζουσι τῶν ἀντιπάλων, οὕτω	καὶ	Ἀθηναίους πολὺ διενεγκόντας ἀμελῆσαι ἑαυτῶν
[3, 5]	ἔφη, οἶμαι, ὁ Σωκράτης, ὥσπερ	καὶ	ἀθληταί τινες διὰ τὸ πολὺ
[3, 12]	τὸ σῶμα; καὶ λήθη δὲ	καὶ	ἀθυμία καὶ δυσκολία καὶ μανία
[3, 11]	πολλῷ κρεῖττον ἢ οἰῶν τε	καὶ	αἰγῶν καὶ βοῶν φίλων ἀγέλην
[3, 8]	ἂν εὖ ἔχῃ, κακὰ δὲ	καὶ	αἰσχρὰ πρὸς ἃ ἂν κακῶς.
[3, 8]	Λέγεις σύ, ἔφη, καλά τε	καὶ	αἰσχρὰ τὰ αὐτὰ εἶναι; Καὶ
[3, 12]	τε ἐν τοῖς πολεμικοῖς κινδύνοις	καὶ	αἰσχρῶς σῴζονται· πολλοὶ δὲ δι´
[3, 13]	Μόνος δ´ ἐπορεύου, ἔφη, ἢ	καὶ	ἀκόλουθός σοι ἠκολούθει; Ἠκολούθει, ἔφη.
[3, 9]	Λακεδαιμόνιοι οὔτ´ ἂν Θρᾳξὶ πέλταις	καὶ	ἀκοντίοις οὔτε Σκύθαις τόξοις ἐθέλοιεν
[3, 9]	ποιοῦντας δὲ τἀναντία σοφούς τε	καὶ	ἀκρατεῖς εἶναι νομίζοι, Οὐδέν γε
[3, 9]	μᾶλλον, ἔφη, ἢ ἀσόφους τε	καὶ	ἀκρατεῖς· πάντας γὰρ οἶμαι προαιρουμένους
[3, 5]	ἐπαιρόμενοι προτρέπονταί τε ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι	καὶ	ἄλκιμοι γίγνεσθαι. Ταῦτα μὲν ἀληθῆ
[3, 3]	οὔτε ἵππων οὔτε ἱππέων ἀγαθῶν	καὶ	ἀλκίμων οὐδὲν ὄφελος. Ἀληθῆ λέγεις,
[3, 1]	τὰ γὰρ τακτικὰ ἐμέ γε	καὶ	ἄλλ´ οὐδὲν ἐδίδαξεν. Ἀλλὰ μήν,
[3, 1]	πλεονέκτην καὶ ἀσφαλῆ καὶ ἐπιθετικόν,	καὶ	ἄλλα πολλὰ καὶ φύσει καὶ
[3, 14]	τὰ ὑπ´ ἐκείνων ποιούμενα μετατιθέναι;	καὶ	ἄλλο δέ τι προσγίγνεται τῷ
[3, 10]	τῷ σῷ λόγῳ. ἴσως δὲ	καὶ	ἄλλο τι οὐ μικρὸν ἀγαθὸν
[3, 10]	ἐκ τῶν ὤμων κρεμάμενοι ἢ	καὶ	ἄλλο τι τοῦ σώματος σφόδρα
[3, 6]	ἔφη, καλὸν γάρ, εἴπερ τι	καὶ	ἄλλο τῶν ἐν ἀνθρώποις. δῆλον
[3, 12]	αὐτὸ τοῦτο ζῶντές τε ἁλίσκονται	καὶ	ἁλόντες ἤτοι δουλεύουσι τὸν λοιπὸν
[3, 14]	ὀψοποιεῖται ὁ ἅμα πολλὰ ἐσθίων	καὶ	ἅμα παντοδαπὰ ἡδύσματα εἰς τὸ
[3, 3]	ἐφ´ ἧς ᾕρησαι ἵππων τε	καὶ	ἀμβατῶν ἐστιν. Ἔστι γὰρ οὖν,
[3, 13]	πορευόμενος περιπατήσας ἀριστήσεις, περιπατήσας δειπνήσεις	καὶ	ἀναπαύσῃ. οὐκ οἶσθα ὅτι, εἰ
[3, 10]	ἐλευθέριον καὶ τὸ ταπεινόν τε	καὶ	ἀνελεύθερον καὶ τὸ σωφρονικόν τε
[3, 11]	οἴει, ἔφη, Ἀπολλόδωρόν τε τόνδε	καὶ	Ἀντισθένη οὐδέποτέ μου ἀπολείπεσθαι; διὰ
[3, 5]	θάρσος ἀμέλειάν τε καὶ ῥᾳθυμίαν	καὶ	ἀπείθειαν ἐμβάλλει, ὁ δὲ φόβος
[3, 10]	φρόνιμον καὶ τὸ ὑβριστικόν τε	καὶ	ἀπειρόκαλον καὶ διὰ τοῦ προσώπου
[3, 11]	ἐπιθυμοῦμεν ἅψασθαι καὶ ἄπιμεν ὑποκνιζόμενοι	καὶ	ἀπελθόντες ποθήσομεν. ἐκ δὲ τούτων
[3, 11]	τε ὧν ἐθεασάμεθα ἐπιθυμοῦμεν ἅψασθαι	καὶ	ἄπιμεν ὑποκνιζόμενοι καὶ ἀπελθόντες ποθήσομεν.
[3, 1]	καὶ φιλόφρονά τε καὶ ὠμόν,	καὶ	ἁπλοῦν τε καὶ ἐπίβουλον, καὶ
[3, 6]	ἔφη ὁ Γλαύκων, δυνατόν ἐστι	καὶ	ἀπὸ πολεμίων τὴν πόλιν πλουτίζειν.
[3, 5]	ποιεῖ. τεκμήραιο δ´ ἂν τοῦτο	καὶ	ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ναυσίν·
[3, 9]	φαίη τις τῷ τυράννῳ ἐξεῖναι	καὶ	ἀποκτεῖναι τὸν εὖ φρονοῦντα, Τὸν
[3, 9]	οὐ μόνον παροῦσι πειθομένους, ἀλλὰ	καὶ	ἀπόντας μεταπεμπομένους, ὅπως ἐκείνοις πειθόμενοι
[3, 9]	ἐπιτηδεύοντες δοκοῦσί μοι εὖ πράττειν.	καὶ	ἀρίστους δὲ καὶ θεοφιλεστάτους ἔφη
[3, 10]	τὸν θώρακα εὔρυθμον ποιεῖς; Ὥσπερ	καὶ	ἁρμόττοντα, ἔφη· ὁ ἁρμόττων γάρ
[3, 1]	τε καὶ κλέπτην, καὶ προετικὸν	καὶ	ἅρπαγα καὶ φιλόδωρον καὶ πλεονέκτην
[3, 6]	ἔφη, τὰς φυλακάς, οὐκ οἴει	καὶ	ἁρπάζειν ἐξουσίαν ἔσεσθαι τῷ βουλομένῳ;
[3, 11]	ὑποδέχεσθαι, τὸν δὲ τρυφῶντα ἀποκλείειν,	καὶ	ἀρρωστήσαντός γε φίλου φροντιστικῶς ἐπισκέψασθαι
[3, 9]	ἔφη τοῦτο πράττειν. Βασιλέας δὲ	καὶ	ἄρχοντας οὐ τοὺς τὰ σκῆπτρα
[3, 7]	φοβούμενος ἐν τοῖς ἀφρονεστάτοις τε	καὶ	ἀσθενεστάτοις αἰσχύνει λέγειν. πότερον γὰρ
[3, 1]	ἅρπαγα καὶ φιλόδωρον καὶ πλεονέκτην	καὶ	ἀσφαλῆ καὶ ἐπιθετικόν, καὶ ἄλλα
[3, 11]	φίλος ὥσπερ μυῖα πρόσπτηται, ἢ	καὶ	αὐτή τι μηχανᾷ; Πῶς δ´
[3, 7]	ἐπιμελόμενος τήν τε πόλιν αὔξειν	καὶ	αὐτὸς διὰ τοῦτο τιμᾶσθαι, ὀκνοίη
[3, 7]	ἀλλὰ καὶ οἱ σοὶ φίλοι	καὶ	αὐτὸς σὺ οὐκ ἐλάχιστα ὠφελήσῃ.
[3, 5]	καὶ πλείστην τῶν προγεγονότων δύναμιν	καὶ	ἀφορμὴν κεκτημένους καὶ μέγιστα ἔργα
[3, 2]	τῷ στρατοπέδῳ τούτου αἴτιος εἴη,	καὶ	βασιλεὺς ἀγαθός, οὐκ εἰ μόνον
[3, 11]	ἐπιθυμεῖν, ἀηδῆ φαίνεται, κεκορεσμένοις δὲ	καὶ	βδελυγμίαν παρέχει, ἐὰν δέ τις
[3, 5]	ἐκείνων εἶεν, εἰ δ´ ἐπιμελέστερον,	καὶ	βελτίους. Λέγεις, ἔφη, πόρρω που
[3, 4]	Καὶ τοῦτ´, ἔφη. Συμμάχους δὲ	καὶ	βοηθοὺς προσάγεσθαι δοκεῖ σοι συμφέρειν
[3, 11]	ἢ οἰῶν τε καὶ αἰγῶν	καὶ	βοῶν φίλων ἀγέλην κεκτῆσθαι. ἀτάρ,
[3, 8]	ἢ παρέχουσι. ναοῖς γε μὴν	καὶ	βωμοῖς χώραν ἔφη εἶναι πρεπωδεστάτην
[3, 2]	βασιλεύοι, τούτοις εὐδαιμονίας αἴτιος εἴη;	καὶ	γὰρ βασιλεὺς αἱρεῖται οὐχ ἵνα
[3, 11]	τε καὶ ὀρθῶς ἀνθρώπῳ προσφέρεσθαι.	καὶ	γὰρ δὴ βίᾳ μὲν οὔτ´
[3, 3]	ποιήσεις αὐτούς; Δεῖ γοῦν, ἔφη·	καὶ	γὰρ εἴ τις αὐτῶν καταπέσοι,
[3, 3]	οὓς ἂν ἡγῶνται βελτίστους εἶναι.	καὶ	γὰρ ἐν νόσῳ, ὃν ἂν
[3, 1]	νεανίσκος, ὅμοιον, ὦ Σώκρατες, εἴρηκας.	καὶ	γὰρ ἐν τῷ πολέμῳ τοὺς
[3, 11]	πάνυ μοι ῥᾴδιόν ἐστι σχολάσαι·	καὶ	γὰρ ἴδια πράγματα πολλὰ καὶ
[3, 6]	Οὐ γὰρ οὖν ἐλήλυθα, ἔφη.	Καὶ	γὰρ νὴ Δί´, ἔφη ὁ
[3, 4]	ἱκανὸς ἔσται τὰ ἐπιτήδεια πορίζειν;	Καὶ	γὰρ οἱ ἔμποροι, ἔφη ὁ
[3, 7]	ἐκκλησίᾳ τῶν ὀρθῶς λεγόντων καταγελᾶν;	Καὶ	γὰρ οἱ ἕτεροι, ἔφη· δι´
[3, 3]	τοῦ πρῶτος τῶν ἱππέων ἐλαύνειν·	καὶ	γὰρ οἱ ἱπποτοξόται τούτου γε
[3, 7]	τοῖς τὰ τῆς πόλεως πράττουσι·	καὶ	γὰρ ὅταν τι ἀνακοινῶνταί σοι,
[3, 2]	παρασκευάζειν τοῖς ἑλομένοις αὐτὸν στρατηγόν·	καὶ	γὰρ οὔτε κάλλιον τούτου ἄλλο
[3, 1]	γε πολλοστὸν μέρος ἐστὶ στρατηγίας.	καὶ	γὰρ παρασκευαστικὸν τῶν εἰς τὸν
[3, 9]	τι τοὺς πλείστους εὑρίσκειν ἔφη·	καὶ	γὰρ τοὺς πεττεύοντας καὶ τοὺς
[3, 12]	σώματα ἔχουσιν ἢ τοῖς κακῶς.	καὶ	γὰρ ὑγιαίνουσιν οἱ τὰ σώματα
[3, 1]	ὅδε στρατηγεῖν μαθὼν γεραρώτερος φαίνεσθαι;	καὶ	γάρ, ὥσπερ ὁ κιθαρίζειν μαθών,
[3, 5]	καὶ τὴν Ἐρεχθέως γε τροφὴν	καὶ	γένεσιν, καὶ τὸν πόλεμον τὸν
[3, 4]	ἂν καὶ τούτου νικηφόρος εἴη·	καὶ	δαπανᾶν δ´ αὐτὸν εἰκὸς μᾶλλον
[3, 7]	Δῆλον ὅτι, ἔφη, μαλακόν τε	καὶ	δειλόν. Εἰ δέ τις, ἔφη,
[3, 11]	καὶ γὰρ ἴδια πράγματα πολλὰ	καὶ	δημόσια παρέχει μοι ἀσχολίαν· εἰσὶ
[3, 6]	διά τε Χαρμίδην τὸν Γλαύκωνος	καὶ	διὰ Πλάτωνα, μόνος ἔπαυσεν. ἐντυχὼν
[3, 12]	κτῶνται καὶ τιμῶν καλλίστων τυγχάνουσι	καὶ	διὰ ταῦτα τόν τε λοιπὸν
[3, 12]	βοηθοῦσι καὶ τὴν πατρίδα εὐεργετοῦσι	καὶ	διὰ ταῦτα χάριτός τε ἀξιοῦνται
[3, 6]	γε πρώτην ἐπισχήσομεν· ἴσως γὰρ	καὶ	διὰ τὸ μέγεθος αὐτῶν ἄρτι
[3, 10]	τὸ ὑβριστικόν τε καὶ ἀπειρόκαλον	καὶ	διὰ τοῦ προσώπου καὶ διὰ
[3, 7]	ὢν τοὺς στεφανίτας ἀγῶνας νικᾶν	καὶ	διὰ τοῦτο αὐτός τε τιμᾶσθαι
[3, 5]	Ἀθηναίους πολὺ διενεγκόντας ἀμελῆσαι ἑαυτῶν	καὶ	διὰ τοῦτο χείρους γεγονέναι. Νῦν
[3, 10]	ἀπειρόκαλον καὶ διὰ τοῦ προσώπου	καὶ	διὰ τῶν σχημάτων καὶ ἑστώτων
[3, 1]	ὠθῶνται. Εἰ μὲν τοίνυν, ἔφη,	καὶ	διαγιγνώσκειν σε τοὺς ἀγαθοὺς καὶ
[3, 10]	ποτε πρὸς Παρράσιον τὸν ζωγράφον	καὶ	διαλεγόμενος αὐτῷ, Ἆρα, ἔφη, ὦ
[3, 10]	Κλείτωνα τὸν ἀνδριαντοποιὸν εἰσελθών ποτε	καὶ	διαλεγόμενος αὐτῷ, Ὅτι μέν, ἔφη,
[3, 11]	τῷ μὴ φαίνεσθαι βουλομένη χαρίζεσθαι	καὶ	διαφεύγουσα, ἕως ἂν ὡς μάλιστα
[3, 9]	ἀρετῇ πράττεται, δῆλον εἶναι ὅτι	καὶ	δικαιοσύνη καὶ ἡ ἄλλη πᾶσα
[3, 1]	ἐξὸν τοῦτο μαθεῖν, ἀμελῆσαι αὐτοῦ·	καὶ	δικαίως ἂν οὗτος ὑπὸ τῆς
[3, 12]	διὰ ταῦτα χάριτός τε ἀξιοῦνται	καὶ	δόξαν μεγάλην κτῶνται καὶ τιμῶν
[3, 9]	Θρᾷκες οὐκ ἂν τολμήσειαν ἀσπίδας	καὶ	δόρατα λαβόντες Λακεδαιμονίοις διαμάχεσθαι· φανερὸν
[3, 12]	καὶ λήθη δὲ καὶ ἀθυμία	καὶ	δυσκολία καὶ μανία πολλάκις πολλοῖς
[3, 9]	μὴ σοφοὺς οὐ δύνασθαι, ἀλλὰ	καὶ	ἐὰν ἐγχειρῶσιν, ἁμαρτάνειν. ἐπεὶ οὖν
[3, 9]	μὴ ἐπισταμένους δύνασθαι πράττειν, ἀλλὰ	καὶ	ἐὰν ἐγχειρῶσιν, ἁμαρτάνειν· οὕτω {καὶ}
[3, 1]	ἀνθρώπων αἱρεθῇ. ἀτάρ, ἔφη, ἵνα	καί,	ἐὰν ἡμῶν τις ἢ ταξιαρχῇ
[3, 1]	γάρ, ὥσπερ ὁ κιθαρίζειν μαθών,	καὶ	ἐὰν μὴ κιθαρίζῃ, κιθαριστής ἐστι,
[3, 5]	τι τῶν εἰς στρατηγίαν ὠφελίμων,	καὶ	ἐάν τι τοιοῦτον αἴσθῃ σεαυτὸν
[3, 9]	ἐν τοῖς αὐτοῖς νόμοις τε	καὶ	ἔθεσι τρεφομένους πολὺ διαφέροντας ἀλλήλων
[3, 10]	εἶναι οὔτε θεοφιλῆ. ~Ἀλλὰ μὴν	καὶ	εἴ ποτε τῶν τὰς τέχνας
[3, 3]	ταῦτα πάντα διὰ λόγου ἐμάθομεν,	καὶ	εἴ τι ἄλλο καλὸν μανθάνει
[3, 3]	πόλει βέλτιον ἂν ποιήσας παραδοῦναι	καί,	εἴ τις χρεία γίγνοιτο ἱππέων,
[3, 11]	μνησθέντος αὐτῆς τῶν παρόντων τινὸς	καὶ	εἰπόντος ὅτι κρεῖττον εἴη λόγου
[3, 12]	σώματος εὐεξίας. ἢ ὑγιεινότερόν τε	καὶ	εἰς τἆλλα χρησιμώτερον νομίζεις εἶναι
[3, 11]	ὅτι δὲ ποδώκεις εἰσὶν ὥστε	καὶ	ἐκ τοῦ φανεροῦ τρέχοντες ἀποφεύγειν,
[3, 13]	σχεδὸν ὅλην τὴν ἡμέραν περιπατεῖς;	καὶ	ἐκεῖσε πορευόμενος περιπατήσας ἀριστήσεις, περιπατήσας
[3, 12]	τὰς ἀνάγκας τὰς ἀλγεινοτάτας ἐμπεσόντες	καὶ	ἐκτείσαντες ἐνίοτε πλείω τῶν ὑπαρχόντων
[3, 10]	μὴν καὶ τὸ μεγαλοπρεπές τε	καὶ	ἐλευθέριον καὶ τὸ ταπεινόν τε
[3, 11]	ἐνταῦθα ἐμπέσῃ, τούτῳ τροφῇ χρῶνται.	Καὶ	ἐμοὶ οὖν, ἔφη, συμβουλεύεις ὑφήνασθαί
[3, 3]	οἱ πλέοντες, ὃν ἂν κυβερνητικώτατον,	καὶ	ἐν γεωργίᾳ, ὃν ἂν γεωργικώτατον.
[3, 9]	νηὶ πάντας πειθομένους τῷ ἐπισταμένῳ,	καὶ	ἐν γεωργίᾳ τοὺς κεκτημένους ἀγρούς,
[3, 3]	μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν εἰκός, ἔφη,	καὶ	ἐν ἱππικῇ, ὃς ἂν μάλιστα
[3, 9]	ἐν γεωργίᾳ τοὺς κεκτημένους ἀγρούς,	καὶ	ἐν νόσῳ τοὺς νοσοῦντας, καὶ
[3, 3]	ἰατρικώτατον εἶναι, τούτῳ μάλιστα πείθονται,	καὶ	ἐν πλοίῳ οἱ πλέοντες, ὃν
[3, 9]	καὶ ἐν νόσῳ τοὺς νοσοῦντας,	καὶ	ἐν σωμασκίᾳ τοὺς σωμασκοῦντας, καὶ
[3, 4]	ἱκανὸς εὑρεῖν τοὺς κρατίστους ταῦτα.	Καὶ	ἐν τῇ στρατηγίᾳ οὖν, ἔφη
[3, 6]	Ἑλλάδι, ἴσως δ´, ὥσπερ Θεμιστοκλῆς,	καὶ	ἐν τοῖς βαρβάροις· ὅπου δ´
[3, 4]	ἔφη ὁ Σωκράτης, ἐάν γε	καὶ	ἐν τοῖς πολεμικοῖς τοὺς κρατίστους,
[3, 12]	διανοεῖσθαι, τίς οὐκ οἶδεν ὅτι	καὶ	ἐν τούτῳ πολλοὶ μεγάλα σφάλλονται
[3, 7]	ὦ Σώκρατες, ἰδίᾳ τε διαλέγεσθαι	καὶ	ἐν τῷ πλήθει ἀγωνίζεσθαι. Καὶ
[3, 7]	κατὰ μόνας ἄριστα κιθαρίζοντες οὗτοι	καὶ	ἐν τῷ πλήθει κρατιστεύουσιν. Αἰδῶ
[3, 12]	βέλτιστα τὸ σῶμα ἔχειν· ἐπεὶ	καὶ	ἐν ᾧ δοκεῖ ἐλαχίστη σώματος
[3, 5]	ἔχω σοῦ στρατηγήσαντος ἀμείνω τε	καὶ	ἐνδοξοτέραν τὴν πόλιν εἰς τὰ
[3, 3]	μάλιστα παροξύνει πρὸς τὰ καλὰ	καὶ	ἔντιμα. Ἀληθές, ἔφη, καὶ τοῦτο.
[3, 3]	δὲ τὰς ψυχὰς τῶν ἱππέων	καὶ	ἐξοργίζειν πρὸς τοὺς πολεμίους, ἅπερ
[3, 14]	τὸ ἑαυτῶν εἰς τὸ κοινόν.	καὶ	ἐπεὶ οὐδὲν πλέον εἶχον τῶν
[3, 11]	τε παρ´ ἡμῶν ἔπαινον κερδαίνει	καί,	ἐπειδὰν εἰς πλείους διαγγείλωμεν, πλείω
[3, 9]	ἂν διαγωνίζεσθαι. ὁρῶ δ´ ἔγωγε	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων πάντων ὁμοίως
[3, 1]	καὶ ὠμόν, καὶ ἁπλοῦν τε	καὶ	ἐπίβουλον, καὶ φυλακτικόν τε καὶ
[3, 1]	φιλόδωρον καὶ πλεονέκτην καὶ ἀσφαλῆ	καὶ	ἐπιθετικόν, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ
[3, 9]	φύσει διαφέροντας ἀλλήλων τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	ἐπιμελείᾳ πολὺ ἐπιδιδόντας. ἐκ δὲ
[3, 4]	προσήκει; Σφόδρα γ´, ἔφη. Οὐκοῦν	καὶ	ἐπιμελεῖς καὶ φιλοπόνους ἀμφοτέρους εἶναι
[3, 1]	στρατιώταις, καὶ μηχανικὸν καὶ ἐργαστικὸν	καὶ	ἐπιμελῆ καὶ καρτερικὸν καὶ ἀγχίνουν,
[3, 1]	ἐπειδὰν δὲ ταχθῇ κάτω μὲν	καὶ	ἐπιπολῆς τὰ μήτε σηπόμενα μήτε
[3, 1]	καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ φύσει	καὶ	ἐπιστήμῃ δεῖ τὸν εὖ στρατηγήσοντα
[3, 10]	κακὸν ἔμοιγε δοκοῦσι ποικίλον τε	καὶ	ἐπίχρυσον ὠνεῖσθαι. ἀτάρ, ἔφη, τοῦ
[3, 11]	φίλτρα τε μανθάνουσαι παρ´ ἐμοῦ	καὶ	ἐπῳδάς. Ἐπίστασαι γάρ, ἔφη, καὶ
[3, 11]	οὐκ ἄνευ πολλῶν φίλτρων τε	καὶ	ἐπῳδῶν καὶ ἰύγγων ἐστί. Χρῆσον
[3, 10]	τὸ μὲν ὑπὸ τῶν κλειδῶν	καὶ	ἐπωμίδων, τὸ δ´ ὑπὸ τῶν
[3, 10]	ἥδιστον καὶ φιλικώτατον καὶ ποθεινότατον	καὶ	ἐρασμιώτατον ἀπομιμεῖσθε τῆς ψυχῆς ἦθος;
[3, 10]	ποτε τῶν τὰς τέχνας ἐχόντων	καὶ	ἐργασίας ἕνεκα χρωμένων αὐταῖς διαλέγοιτό
[3, 1]	ἐπιτηδείων τοῖς στρατιώταις, καὶ μηχανικὸν	καὶ	ἐργαστικὸν καὶ ἐπιμελῆ καὶ καρτερικὸν
[3, 3]	τῇ πόλει; Καὶ μάλα, ἔφη.	Καὶ	ἔστι γε νὴ Δί´, ἔφη
[3, 10]	προσώπου καὶ διὰ τῶν σχημάτων	καὶ	ἑστώτων καὶ κινουμένων ἀνθρώπων διαφαίνει.
[3, 1]	τοῦ αὐτοῦ, ἔφη, εἰς ὅπερ	καὶ	ἐτελεύτα· τὰ γὰρ τακτικὰ ἐμέ
[3, 5]	ἀρχαίας ἀρετῆς τε καὶ εὐκλείας	καὶ	εὐδαιμονίας. Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 11]	τῇ τυχούσῃ, καὶ θεραπαίνας πολλὰς	καὶ	εὐειδεῖς καὶ οὐδὲ ταύτας ἠμελημένως
[3, 5]	ἀνερασθῆναι τῆς ἀρχαίας ἀρετῆς τε	καὶ	εὐκλείας καὶ εὐδαιμονίας. Οὐκοῦν, ἔφη
[3, 11]	ἐπίστασαι οὐ μόνον μαλακῶς, ἀλλὰ	καὶ	εὐνοϊκῶς· καὶ ὅτι ἀρεστοί σοί
[3, 4]	μὲν τοὺς ἀρχομένους κατηκόους τε	καὶ	εὐπειθεῖς ἑαυτοῖς παρασκευάζειν ἀμφοτέρων ἐστὶν
[3, 5]	ὁ δὲ φόβος προσεκτικωτέρους τε	καὶ	εὐπειθεστέρους καὶ εὐτακτοτέρους ποιεῖ. τεκμήραιο
[3, 5]	ἔνθα μάλιστα δεῖ σωφρονεῖν τε	καὶ	εὐτακτεῖν καὶ πειθαρχεῖν, οὐδενὶ τούτων
[3, 5]	φόβος προσεκτικωτέρους τε καὶ εὐπειθεστέρους	καὶ	εὐτακτοτέρους ποιεῖ. τεκμήραιο δ´ ἂν
[3, 3]	ὅπλων τε καὶ ἵππων παρασκευῇ	καὶ	εὐταξίᾳ καὶ τῷ ἑτοίμως κινδυνεύειν
[3, 13]	ἐσθίοντα, ἔφη· καὶ ἥδιόν τε	καὶ	εὐτελέστερον καὶ ὑγιεινότερον διάξειν παυσάμενον.
[3, 4]	νικᾶν, οὐδὲ οὕτως ἀλυσιτελές τε	καὶ	ζημιῶδες, ὡς τὸ ἡττᾶσθαι, προθύμως
[3, 11]	λόγου τὸ κάλλος τῆς γυναικός,	καὶ	ζωγράφους φήσαντος εἰσιέναι πρὸς αὐτὴν
[3, 9]	δῆλον εἶναι ὅτι καὶ δικαιοσύνη	καὶ	ἡ ἄλλη πᾶσα ἀρετὴ σοφία
[3, 11]	μὲν θεραπεύειν, ταύτην δὲ θεραπεύεσθαι.	καὶ	ἡ Θεοδότη, Νὴ Δί´, ἔφη,
[3, 11]	δῶρα ἢ πρὶν ἐπιθυμῆσαι διδόναι.	καὶ	ἡ Θεοδότη, Τί οὖν οὐ
[3, 5]	χιλίων ἐν Λεβαδείᾳ συμφορὰ ἐγένετο	καὶ	ἡ μεθ´ Ἱπποκράτους ἐπὶ Δηλίῳ,
[3, 6]	οὖν ἀκούων ὁ Γλαύκων ἐμεγαλύνετο	καὶ	ἡδέως παρέμενε. μετὰ δὲ ταῦτα
[3, 13]	δέ, Ποῖον; Παύσασθαι ἐσθίοντα, ἔφη·	καὶ	ἥδιόν τε καὶ εὐτελέστερον καὶ
[3, 10]	Τί γάρ; ἔφη, τὸ πιθανώτατον	καὶ	ἥδιστον καὶ φιλικώτατον καὶ ποθεινότατον
[3, 12]	μὴν οἶμαί γε πολλῷ ῥᾴω	καὶ	ἡδίω τούτων εἶναι ἃ δεῖ
[3, 11]	οὔτε κατάσχοις φίλον, εὐεργεσίᾳ δὲ	καὶ	ἡδονῇ τὸ θηρίον τοῦτο ἁλώσιμόν
[3, 6]	εἰ οὖν ἐπιθυμεῖς εὐδοκιμεῖν τε	καὶ	θαυμάζεσθαι ἐν τῇ πόλει, πειρῶ
[3, 6]	ἔργοις τοὺς μὲν εὐδοκιμοῦντάς τε	καὶ	θαυμαζομένους ἐκ τῶν μάλιστα ἐπισταμένων
[3, 5]	πρὸς ἐκείνους. καὶ ὁ Περικλῆς,	Καὶ	θαυμάζω γ´, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[3, 7]	οἱ ἕτεροι, ἔφη· δι´ ὃ	καὶ	θαυμάζω σου εἰ, ἐκείνους, ὅταν
[3, 5]	διδασκάλοις; Τοῦτο γάρ τοι, ἔφη,	καὶ	θαυμαστόν ἐστι, τὸ τοὺς μὲν
[3, 9]	εὖ πράττειν. καὶ ἀρίστους δὲ	καὶ	θεοφιλεστάτους ἔφη εἶναι ἐν μὲν
[3, 11]	καὶ θεραπείᾳ οὐ τῇ τυχούσῃ,	καὶ	θεραπαίνας πολλὰς καὶ εὐειδεῖς καὶ
[3, 11]	παροῦσαν αὐτῇ ἐν ἐσθῆτί τε	καὶ	θεραπείᾳ οὐ τῇ τυχούσῃ, καὶ
[3, 9]	δῆλον μὲν γὰρ ὅτι Σκύθαι	καὶ	Θρᾷκες οὐκ ἂν τολμήσειαν ἀσπίδας
[3, 12]	πρὸς τὸν πόλεμον, διὰ τοῦτο	καὶ	ἰδίᾳ ἀμελεῖν, ἀλλὰ μηδὲν ἧττον
[3, 3]	εὐδαίμονας ποιεῖν ὧν ἂν ἡγῆται.	~Καὶ	ἱππαρχεῖν δέ τινι ᾑρημένῳ οἶδά
[3, 3]	διενέγκοιεν τῶν ἄλλων ὅπλων τε	καὶ	ἵππων παρασκευῇ καὶ εὐταξίᾳ καὶ
[3, 12]	οἱ τὰ σώματα εὖ ἔχοντες	καὶ	ἰσχύουσι· καὶ πολλοὶ μὲν διὰ
[3, 11]	πολλῶν φίλτρων τε καὶ ἐπῳδῶν	καὶ	ἰύγγων ἐστί. Χρῆσον τοίνυν μοι,
[3, 8]	Δί´ ἔγωγ´, ἔφη, ἀγαθά τε	καὶ	κακά· πολλάκις γὰρ τό γε
[3, 5]	ἐξ ὧν πολλὴ μὲν ἀτηρία	καὶ	κακία τῇ πόλει ἐμφύεται, πολλὴ
[3, 12]	βίον ἐνδεεῖς τῶν ἀναγκαίων ὄντες	καὶ	κακοπαθοῦντες διαζῶσι· πολλοὶ δὲ δόξαν
[3, 8]	αἰσχρόν· πάντα γὰρ ἀγαθὰ μὲν	καὶ	καλά ἐστι πρὸς ἃ ἂν
[3, 5]	γάρ, ἔφη. Σώματα δὲ ἀγαθὰ	καὶ	καλὰ πότερον ἐκ Βοιωτῶν οἴει
[3, 12]	τόν τε λοιπὸν βίον ἥδιον	καὶ	κάλλιον διαζῶσι καὶ τοῖς ἑαυτῶν
[3, 8]	αὕτη ἂν εἰκότως ἡδίστη τε	καὶ	καλλίστη οἴκησις εἴη· γραφαὶ δὲ
[3, 11]	ἀρρωστήσαντός γε φίλου φροντιστικῶς ἐπισκέψασθαι	καὶ	καλόν τι πράξαντος σφόδρα συνησθῆναι
[3, 1]	μηχανικὸν καὶ ἐργαστικὸν καὶ ἐπιμελῆ	καὶ	καρτερικὸν καὶ ἀγχίνουν, καὶ φιλόφρονά
[3, 5]	δὲ καὶ μετὰ Πελοποννησίων ἀριστεύοντες	καὶ	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν·
[3, 5]	Πελοποννησίων ἀριστεύοντες καὶ κατὰ γῆν	καὶ	κατὰ θάλατταν· οἳ δὴ καὶ
[3, 6]	ἑλκόμενόν τε ἀπὸ τοῦ βήματος	καὶ	καταγέλαστον ὄντα· Σωκράτης δέ, εὔνους
[3, 11]	δὴ πορευθέντες πρὸς τὴν Θεοδότην	καὶ	καταλαβόντες ζωγράφῳ τινὶ παρεστηκυῖαν ἐθεάσαντο.
[3, 14]	ἐκεῖνοι ὀρθῶς ποιοῦσιν, ἁμαρτάνει τε	καὶ	καταλύει τὴν τέχνην αὐτῶν. καίτοι
[3, 6]	ὄντας, τοὺς δὲ κακοδοξοῦντάς τε	καὶ	καταφρονουμένους ἐκ τῶν ἀμαθεστάτων. εἰ
[3, 11]	μου ἀπολείπεσθαι; διὰ τί δὲ	καὶ	Κέβητα καὶ Σιμίαν Θήβηθεν παραγίγνεσθαι;
[3, 1]	τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα	καὶ	κέραμος ἀτάκτως μὲν ἐρριμμένα οὐδὲν
[3, 4]	ὅτι οὐδὲν οὕτω λυσιτελές τε	καὶ	κερδαλέον ἐστίν, ὡς τὸ μαχόμενον
[3, 10]	διὰ τῶν σχημάτων καὶ ἑστώτων	καὶ	κινουμένων ἀνθρώπων διαφαίνει. Ἀληθῆ λέγεις,
[3, 1]	καὶ ἐπίβουλον, καὶ φυλακτικόν τε	καὶ	κλέπτην, καὶ προετικὸν καὶ ἅρπαγα
[3, 5]	χώρᾳ κατέχοντες ἐρυμνὰ πάνυ χωρία	καὶ	κούφως ὡπλισμένοι δύνανται πολλὰ μὲν
[3, 8]	εὔχρηστα ᾖ. Ἆρ´ οὖν, ἔφη,	καὶ	κόφινος κοπροφόρος καλόν ἐστι; Νὴ
[3, 5]	τινες διὰ τὸ πολὺ ὑπερενεγκεῖν	καὶ	κρατιστεῦσαι καταρρᾳθυμήσαντες ὑστερίζουσι τῶν ἀντιπάλων,
[3, 12]	ἰδεῖν ἑαυτὸν ποῖος ἂν κάλλιστος	καὶ	κράτιστος τῷ σώματι γένοιτο· ταῦτα
[3, 5]	καὶ κατὰ θάλατταν· οἳ δὴ	καὶ	λέγονται πολὺ διενεγκεῖν τῶν καθ´
[3, 6]	ὅσους οἶσθα τοιούτους, οἷοι φαίνονται	καὶ	λέγοντες ἃ μὴ ἴσασι καὶ
[3, 12]	τὸ μὴ ὑγιαίνειν τὸ σῶμα;	καὶ	λήθη δὲ καὶ ἀθυμία καὶ
[3, 13]	σου ἄχθονται πίνοντές τε αὐτὸ	καὶ	λούμενοι αὐτῷ; Μὰ τὸν Δί´,
[3, 4]	ὃς ἐκ καταλόγου στρατευόμενος κατατέτριμμαι	καὶ	λοχαγῶν καὶ ταξιαρχῶν καὶ τραύματα
[3, 3]	τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν ἀμείνω	καὶ	λυσιτελέστερά ἐστι. Λέγεις, ἔφη, σὺ
[3, 11]	ἔχω; Ἓν μὲν δήπου, ἔφη,	καὶ	μάλα εὖ περιπλεκόμενον, τὸ σῶμα·
[3, 10]	ἔφη, καὶ ταῦτα δυνατὸν ἀπεικάζειν;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[3, 10]	γε μιμητὸν ἐν τοῖς ὄμμασι;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Ἐπὶ δὲ τοῖς
[3, 3]	τινος αἴτιος γενέσθαι τῇ πόλει;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Καὶ ἔστι γε
[3, 5]	οὐκ ἐκ τῶν δεδοκιμασμένων καθίσταται;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Οἶσθα οὖν τινας,
[3, 3]	ἐν γεωργίᾳ, ὃν ἂν γεωργικώτατον.	Καὶ	μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν εἰκός, ἔφη,
[3, 10]	ζωτικωτέρους ποιεῖς φαίνεσθαι τοὺς ἀνδριάντας;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν τά τε
[3, 10]	ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ταῦτα μιμητά;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Πότερον οὖν, ἔφη,
[3, 5]	ὅτι μέση διέζωται ὄρεσιν ἐρυμνοῖς;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Τί δέ; ἐκεῖνο
[3, 4]	ἑαυτοῖς παρασκευάζειν ἀμφοτέρων ἐστὶν ἔργον;	Καὶ	μάλα, ἔφη. Τί δέ; τὸ
[3, 4]	ἐχθροί γέ τοι ἀμφοτέροις γίγνονται;	Καὶ	μάλα, ἔφη, τοῦτό γε. Οὐκοῦν
[3, 9]	ἂν ἀξιόλογοι βούλωνται γενέσθαι, ταῦτα	καὶ	μανθάνειν καὶ μελετᾶν. Σοφίαν δὲ
[3, 12]	δὲ καὶ ἀθυμία καὶ δυσκολία	καὶ	μανία πολλάκις πολλοῖς διὰ τὴν
[3, 5]	προγεγονότων δύναμιν καὶ ἀφορμὴν κεκτημένους	καὶ	μέγιστα ἔργα κατειργασμένους, τὰ δὲ
[3, 11]	γίγνοιντο καὶ πλεῖστον χρόνον φιλοῖεν	καὶ	μέγιστα εὐεργετοῖεν. χαρίζοιο δ´ ἂν
[3, 9]	βούλωνται γενέσθαι, ταῦτα καὶ μανθάνειν	καὶ	μελετᾶν. Σοφίαν δὲ καὶ σωφροσύνην
[3, 9]	νομίζω μέντοι πᾶσαν φύσιν μαθήσει	καὶ	μελέτῃ πρὸς ἀνδρείαν αὔξεσθαι· δῆλον
[3, 9]	εἶναι, τὸ δὲ μαθόντα τε	καὶ	μελετήσαντά τι εὖ ποιεῖν εὐπραξίαν
[3, 5]	μέγιστα ἔργα κατειργασμένους, τὰ δὲ	καὶ	μετὰ Πελοποννησίων ἀριστεύοντες καὶ κατὰ
[3, 7]	μᾶλλον πρὸς τὸ σαυτῷ προσέχειν.	καὶ	μὴ ἀμέλει τῶν τῆς πόλεως,
[3, 1]	ἐλθὼν ἐπανερώτα· ἂν γὰρ ἐπίστηται	καὶ	μὴ ἀναιδὴς ᾖ, αἰσχυνεῖται ἀργύριον
[3, 5]	ὡς οὐκ εὐτάκτων ὄντων Ἀθηναίων.	Καὶ	μὴν ἔν γε τοῖς στρατιωτικοῖς,
[3, 4]	χοροῦ τε καὶ στρατεύματος προεστάναι.	Καὶ	μήν, ἔφη ὁ Σωκράτης, οὐδὲ
[3, 7]	καὶ ἐν τῷ πλήθει ἀγωνίζεσθαι.	Καὶ	μήν, ἔφη, ὅ γε ἀριθμεῖν
[3, 11]	Θεοδότη, ἐγὼ τούτων οὐδὲν μηχανῶμαι.	Καὶ	μήν, ἔφη, πολὺ διαφέρει τὸ
[3, 12]	ἂν οἴει φέρειν τὰ τοιαῦτα;	καὶ	μὴν οἶμαί γε πολλῷ ῥᾴω
[3, 12]	ὃν Ἀθηναῖοι θήσουσιν, ὅταν τύχωσι;	καὶ	μὴν οὐκ ὀλίγοι μὲν διὰ
[3, 12]	διὰ τὴν εὐεξίαν γιγνομένων καταφρονεῖς;	καὶ	μὴν πάντα γε τἀναντία συμβαίνει
[3, 1]	τῶν ταγμάτων; Οὐ πάνυ, ἔφη.	Καὶ	μὴν πολλά γ´ ἐστὶ πρὸς
[3, 5]	Οὐδὲ ἐν τούτοις Ἀθηναῖοι μεμπτοί.	Καὶ	μὴν προγόνων γε καλὰ ἔργα
[3, 10]	ἀπεικάζοντες ἐκμιμεῖσθε. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη.	Καὶ	μὴν τά γε καλὰ εἴδη
[3, 4]	ἐπιτηδείοις πράττειν; Καὶ τοῦτ´, ἔφη.	Καὶ	μὴν τὸ τοὺς κακοὺς κολάζειν
[3, 11]	ὁρῶν αὐτήν τε πολυτελῶς κεκοσμημένην	καὶ	μητέρα παροῦσαν αὐτῇ ἐν ἐσθῆτί
[3, 11]	σε; Ζητήσεις, ἔφη, τοῦτο αὐτὴ	καὶ	μηχανήσει, ἐάν τί μου δέῃ.
[3, 1]	ποριστικὸν τῶν ἐπιτηδείων τοῖς στρατιώταις,	καὶ	μηχανικὸν καὶ ἐργαστικὸν καὶ ἐπιμελῆ
[3, 10]	τὰ αἰσχρά τε καὶ πονηρὰ	καὶ	μισητά; Πολὺ νὴ Δί´, ἔφη,
[3, 5]	πόλει ἐμφύεται, πολλὴ δὲ ἔχθρα	καὶ	μῖσος ἀλλήλων τοῖς πολίταις ἐγγίγνεται,
[3, 8]	καὶ αἰσχρὰ τὰ αὐτὰ εἶναι;	Καὶ	νὴ Δί´ ἔγωγ´, ἔφη, ἀγαθά
[3, 1]	ὥσπερ λίθοι τε καὶ πλίνθοι	καὶ	ξύλα καὶ κέραμος ἀτάκτως μὲν
[3, 11]	τὸ λόγου κρεῖττον ἔστι καταμαθεῖν.	καὶ	ὁ διηγησάμενος, Οὐκ ἂν φθάνοιτ´,
[3, 1]	μήτε τηκόμενα, οἵ τε λίθοι	καὶ	ὁ κέραμος, ἐν μέσῳ δὲ
[3, 1]	ἐὰν μὴ κιθαρίζῃ, κιθαριστής ἐστι,	καὶ	ὁ μαθὼν ἰᾶσθαι, κἂν μὴ
[3, 4]	εἴτε πόλεως εἴτε στρατεύματος προστατεύοι.	καὶ	ὁ Νικομαχίδης, Μὰ Δί´, ἔφη,
[3, 5]	ἔσεσθαι καὶ τῶν πολεμίων κρατήσειν.	καὶ	ὁ Περικλῆς, Βουλοίμην ἄν, ἔφη,
[3, 5]	κρειττόνων ὑβριζόμενοι κατέφευγον πρὸς ἐκείνους.	καὶ	ὁ Περικλῆς, Καὶ θαυμάζω γ´,
[3, 5]	ἐπίστασαι καὶ συνεργοὺς ἀγαθοὺς ἔχῃς.	καὶ	ὁ Περικλῆς, Οὐ λανθάνεις με,
[3, 5]	τοῖς πολίταις τῆς χώρας κατεσκευάσθαι;	καὶ	ὁ Περικλῆς, Πάντ´ οἶμαι, ἔφη,
[3, 5]	μὴ Βοιωτοὶ δῃώσωσι τὴν Ἀττικήν.	καὶ	ὁ Σωκράτης, Ἀλλ´ αἰσθάνομαι μέν,
[3, 11]	δέῃ. Εἴσιθι τοίνυν, ἔφη, θαμινά.	καὶ	ὁ Σωκράτης ἐπισκώπτων τὴν αὑτοῦ
[3, 4]	τούτου καὶ στρατηγεῖν δύναιντ´ ἄν.	καὶ	ὁ Σωκράτης ἔφη· Ἀλλὰ καὶ
[3, 5]	τῶν πολιτῶν, ἀπειθεστάτους εἶναι πάντων.	καὶ	ὁ Σωκράτης ἔφη· Ἡ δὲ
[3, 14]	ἐπαύσατο ἐσθίων, ἄρτον δὲ προσέλαβε.	καὶ	ὁ Σωκράτης καταμαθών, Παρατηρεῖτ´, ἔφη,
[3, 5]	ποιοῦντες ἀναλάβοιεν τὴν ἀρχαίαν ἀρετήν;	καὶ	ὁ Σωκράτης· Οὐδὲν ἀπόκρυφον δοκεῖ
[3, 11]	καὶ ὡς ἂν ἐμβλέπουσα χαρίζοιο	καὶ	ὅ τι ἂν λέγουσα εὐφραίνοις,
[3, 6]	εἰδότων ὅ τι τε λέγουσι	καὶ	ὅ τι ποιοῦσι· καί, ὡς
[3, 1]	ἰατρεύῃ, ὅμως ἰατρός ἐστιν, οὕτω	καὶ	ὅδε ἀπὸ τοῦδε τοῦ χρόνου
[3, 1]	Ἀγαμέμνονα γεραρὸν ἔφη εἶναι, οὕτω	καὶ	ὅδε στρατηγεῖν μαθὼν γεραρώτερος φαίνεσθαι;
[3, 3]	ἀφ´ ὧν αὐτός τε ὠφελήσῃ	καὶ	οἱ ἄλλοι πολῖται διὰ σέ.
[3, 3]	τις μάθημα, διὰ λόγου μανθάνει,	καὶ	οἱ ἄριστα διδάσκοντες μάλιστα λόγῳ
[3, 2]	ἑαυτοῦ καλῶς ἐπιμελῆται, ἀλλ´ ἵνα	καὶ	οἱ ἑλόμενοι δι´ αὐτὸν εὖ
[3, 7]	τῷ πλήθει ἢ μόνος ἀριθμεῖ,	καὶ	οἱ κατὰ μόνας ἄριστα κιθαρίζοντες
[3, 3]	οὐδὲ τοῦ γνωσθῆναί γε· ἐπεὶ	καὶ	οἱ μαινόμενοί γε ὑπὸ πάντων
[3, 10]	τὰ πρόσωπα οἵ τε φροντίζοντες	καὶ	οἱ μή; Μὰ Δί´ οὐ
[3, 13]	ὥστε λούσασθαι. Ἆρ´ οὖν, ἔφη,	καὶ	οἱ οἰκέται σου ἄχθονται πίνοντές
[3, 7]	μόνον οἱ ἄλλοι πολῖται, ἀλλὰ	καὶ	οἱ σοὶ φίλοι καὶ αὐτὸς
[3, 3]	ἄριστα διδάσκοντες μάλιστα λόγῳ χρῶνται	καὶ	οἱ τὰ σπουδαιότατα μάλιστα ἐπιστάμενοι
[3, 9]	τι εὖ ποιεῖν εὐπραξίαν νομίζω,	καὶ	οἱ τοῦτο ἐπιτηδεύοντες δοκοῦσί μοι
[3, 11]	καλῆς, ᾗ ὄνομα ἦν Θεοδότη,	καὶ	οἵας συνεῖναι τῷ πείθοντι, μνησθέντος
[3, 10]	πύκτας καὶ παγκρατιαστάς, ὁρῶ τε	καὶ	οἶδα· ὃ δὲ μάλιστα ψυχαγωγεῖ
[3, 9]	ἃ μὴ οἶδε δοξάζειν τε	καὶ	οἴεσθαι γιγνώσκειν ἐγγυτάτω μανίας ἐλογίζετο
[3, 8]	αἰσχρὰ πρὸς ἃ ἂν κακῶς.	Καὶ	οἰκίας δὲ λέγων τὰς αὐτὰς
[3, 13]	ἔφη, φοβῇ τὴν πορείαν; οὐ	καὶ	οἴκοι σχεδὸν ὅλην τὴν ἡμέραν
[3, 6]	οἶδ´ ὅτι ἤδη σοι μεμέληκε,	καὶ	οἶσθα ὁπόσαι τε φυλακαὶ ἐπίκαιροί
[3, 1]	σε τάττειν μόνον ἐδίδαξεν, ἢ	καὶ	ὅπῃ καὶ ὅπως χρηστέον ἑκάστῳ
[3, 6]	ὁπόσαι τε φυλακαὶ ἐπίκαιροί εἰσι	καὶ	ὁπόσαι μή, καὶ ὁπόσοι τε
[3, 6]	ὁπόσοι τε φρουροὶ ἱκανοί εἰσι	καὶ	ὁπόσοι μή εἰσι· καὶ τὰς
[3, 6]	ἐπίκαιροί εἰσι καὶ ὁπόσαι μή,	καὶ	ὁπόσοι τε φρουροὶ ἱκανοί εἰσι
[3, 1]	μόνον ἐδίδαξεν, ἢ καὶ ὅπῃ	καὶ	ὅπως χρηστέον ἑκάστῳ τῶν ταγμάτων;
[3, 11]	διαφέρει τὸ κατὰ φύσιν τε	καὶ	ὀρθῶς ἀνθρώπῳ προσφέρεσθαι. καὶ γὰρ
[3, 5]	ὅτι κιθαριστῶν μὲν καὶ χορευτῶν	καὶ	ὀρχηστῶν οὐδὲ εἷς ἐπιχειρεῖ ἄρχειν
[3, 3]	ἀγαθόν τι ποιῆσαι τὴν πόλιν;	καὶ	ὅς, Ἀλλὰ καλῶς τε λέγεις,
[3, 3]	διανοῇ τοὺς ἵππους βελτίους ποιῆσαι.	καὶ	ὅς, Ἀλλὰ τοῦτο μέν, ἔφη,
[3, 1]	ἤρξατό σε διδάσκειν τὴν στρατηγίαν.	καὶ	ὅς, Ἐκ τοῦ αὐτοῦ, ἔφη,
[3, 12]	τὸ σῶμα ἔχεις, ὦ Ἐπίγενες.	καὶ	ὅς, Ἰδιώτης γάρ, ἔφη, εἰμί,
[3, 4]	Τίνες, ὦ Νικομαχίδη, στρατηγοὶ ᾕρηνται;	καὶ	ὅς, Οὐ γάρ, ἔφη, ὦ
[3, 4]	ἐπιτήδειόν ἐστιν· οὐχ ὁρᾷς ὅτι	καὶ	ὁσάκις κεχορήγηκε πᾶσι τοῖς χοροῖς
[3, 14]	δοκεῖ δικαίως ἂν ὀψοφάγος καλεῖσθαι·	καὶ	ὅταν γε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι
[3, 7]	σοι, ὁρῶ σε καλῶς συμβουλεύοντα,	καὶ	ὅταν τι ἁμαρτάνωσιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντα.
[3, 11]	μόνον μαλακῶς, ἀλλὰ καὶ εὐνοϊκῶς·	καὶ	ὅτι ἀρεστοί σοί εἰσιν οἱ
[3, 11]	ὅ τι ἂν λέγουσα εὐφραίνοις,	καὶ	ὅτι δεῖ τὸν μὲν ἐπιμελόμενον
[3, 5]	στεναί τε καὶ προσάντεις εἰσί,	καὶ	ὅτι μέση διέζωται ὄρεσιν ἐρυμνοῖς;
[3, 2]	ἔσονται καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι	καί,	οὗ ἕνεκα στρατεύονται, τοῦτο ἔσται;
[3, 2]	οἶες καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι	καί,	οὗ ἕνεκα τρέφονται, τοῦτο ἔσται,
[3, 11]	καὶ θεραπαίνας πολλὰς καὶ εὐειδεῖς	καὶ	οὐδὲ ταύτας ἠμελημένως ἐχούσας, καὶ
[3, 12]	σώματα εὖ ἔχουσι πολλὴ ἀσφάλεια	καὶ	οὐδεὶς κίνδυνος διά γε τὴν
[3, 9]	πράττεται καλά τε κἀγαθὰ εἶναι·	καὶ	οὔτ´ ἂν τοὺς ταῦτα εἰδότας
[3, 14]	Ἐμοὶ μέν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	καὶ	οὗτος δοκεῖ δικαίως ἂν ὀψοφάγος
[3, 2]	εὑρεῖν οὔτε αἴσχιον τοῦ ἐναντίου.	καὶ	οὕτως ἐπισκοπῶν τίς εἴη ἀγαθοῦ
[3, 10]	τε καὶ παλαιστὰς καὶ πύκτας	καὶ	παγκρατιαστάς, ὁρῶ τε καὶ οἶδα·
[3, 10]	καλοὶ οὓς ποιεῖς δρομέας τε	καὶ	παλαιστὰς καὶ πύκτας καὶ παγκρατιαστάς,
[3, 9]	εἶναι. τά τε γὰρ δίκαια	καὶ	πάντα ὅσα ἀρετῇ πράττεται καλά
[3, 5]	Ἡρακλειδῶν πρὸς τοὺς ἐν Πελοποννήσῳ,	καὶ	πάντας τοὺς ἐπὶ Θησέως πολεμηθέντας,
[3, 2]	πρὸς τοὺς πολεμίους, ἀλλ´ εἰ	καὶ	παντὶ τῷ στρατοπέδῳ τούτου αἴτιος
[3, 10]	ἔφη, τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες,	καὶ	πάνυ ὀρθῶς ἀποδέχῃ. ~Γυναικὸς δέ
[3, 11]	τὸ θηρίον τοῦτο ἁλώσιμόν τε	καὶ	παραμόνιμόν ἐστιν. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη.
[3, 4]	πρὸς τὸ νικᾶν συμφέροντα ζητήσει	καὶ	παρασκευάσεται, ἐπιμελῶς δὲ τὰ πρὸς
[3, 5]	παροξύνει κινδυνεύειν ὑπὲρ εὐδοξίας τε	καὶ	πατρίδος. Οὐδὲ ἐν τούτοις Ἀθηναῖοι
[3, 5]	δεῖ σωφρονεῖν τε καὶ εὐτακτεῖν	καὶ	πειθαρχεῖν, οὐδενὶ τούτων προσέχουσιν. Ἴσως
[3, 3]	Ἀλλὰ καλῶς τε λέγεις, ἔφη,	καὶ	πειράσομαι τῶν ἵππων εἰς τὸ
[3, 6]	γέγραπταί μοί πω. Οὐκοῦν, ἔφη,	καὶ	περὶ πολέμου συμβουλεύειν τήν γε
[3, 6]	φυλάττονται; Εἰκάζω, ἔφη. Οὐκοῦν, ἔφη,	καὶ	περὶ τούτων, ὅταν μηκέτι εἰκάζωμεν,
[3, 10]	ἀπεικάζων ὁμοιότερά τε τοῖς ἀληθινοῖς	καὶ	πιθανώτερα ποιεῖς φαίνεσθαι; Πάνυ μὲν
[3, 5]	δέ; ἐκεῖνο ἀκήκοας, ὅτι Μυσοὶ	καὶ	Πισίδαι ἐν τῇ βασιλέως χώρᾳ
[3, 6]	δέ. κἂν μὲν τοῦτον δύνῃ,	καὶ	πλείοσιν ἐπιχειρήσεις· ἕνα δὲ μὴ
[3, 5]	συνόδοις καὶ ταῖς κοιναῖς διαφέρονται	καὶ	πλείστας δίκας ἀλλήλοις δικάζονται καὶ
[3, 5]	καὶ τῆς Εὐρώπης μέχρι Μακεδονίας	καὶ	πλείστην τῶν προγεγονότων δύναμιν καὶ
[3, 4]	ὠφελήσει ἡ οἰκονομική; Ἐνταῦθα δήπου	καὶ	πλεῖστον, ἔφη· ὁ γὰρ ἀγαθὸς
[3, 11]	γὰρ ἂν μάλιστα φίλοι γίγνοιντο	καὶ	πλεῖστον χρόνον φιλοῖεν καὶ μέγιστα
[3, 5]	ἔργα οὐκ ἔστιν οἷς μείζω	καὶ	πλείω ὑπάρχει ἢ Ἀθηναίοις· ᾧ
[3, 1]	προετικὸν καὶ ἅρπαγα καὶ φιλόδωρον	καὶ	πλεονέκτην καὶ ἀσφαλῆ καὶ ἐπιθετικόν,
[3, 1]	τεταγμένον ἀτάκτου, ὥσπερ λίθοι τε	καὶ	πλίνθοι καὶ ξύλα καὶ κέραμος
[3, 11]	σοι ἰχνεύων μὲν τοὺς φιλοκάλους	καὶ	πλουσίους εὑρήσει, εὑρὼν δὲ μηχανήσεται
[3, 10]	πιθανώτατον καὶ ἥδιστον καὶ φιλικώτατον	καὶ	ποθεινότατον καὶ ἐρασμιώτατον ἀπομιμεῖσθε τῆς
[3, 11]	αὐτοὺς εἰς τὰ σὰ δίκτυα.	Καὶ	ποῖα, ἔφη, ἐγὼ δίκτυα ἔχω;
[3, 8]	δεόμεθα τοῦ παύσοντος, ἀπεκρίνατο ᾗπερ	καὶ	ποιεῖν κράτιστον, Ἆρά γε, ἔφη,
[3, 8]	καλλίστη οἴκησις εἴη· γραφαὶ δὲ	καὶ	ποικιλίαι πλείονας εὐφροσύνας ἀποστεροῦσιν ἢ
[3, 8]	αὐτὸν εἴ τι εἰδείη καλόν,	Καὶ	πολλά, ἔφη. Ἆρ´ οὖν, ἔφη,
[3, 5]	ἢ ὁπότε παλαίειν ἤρξω μανθάνειν.	καὶ	πολλὰ μὲν οἶμαί σε τῶν
[3, 13]	Μὰ τὸν Δί´, ἔφη· ἀλλὰ	καὶ	πολλάκις τεθαύμακα ὡς ἡδέως αὐτῷ
[3, 12]	σώματα εὖ ἔχοντες καὶ ἰσχύουσι·	καὶ	πολλοὶ μὲν διὰ τοῦτο ἐκ
[3, 7]	ὁρῶν ἀξιόλογον μὲν ἄνδρα ὄντα	καὶ	πολλῷ δυνατώτερον τῶν τὰ πολιτικὰ
[3, 11]	Θεοδότη, καλόν γε τὸ κτῆμα	καὶ	πολλῷ κρεῖττον ἢ οἰῶν τε
[3, 7]	ὁρᾷς ἔμφυτά τε ἀνθρώποις ὄντα	καὶ	πολλῷ μᾶλλον ἐν τοῖς ὄχλοις
[3, 10]	δι´ ὧν τὰ αἰσχρά τε	καὶ	πονηρὰ καὶ μισητά; Πολὺ νὴ
[3, 1]	πόλεμον τὸν στρατηγὸν εἶναι χρή,	καὶ	ποριστικὸν τῶν ἐπιτηδείων τοῖς στρατιώταις,
[3, 6]	νῦν αἱ πρόσοδοι τῇ πόλει	καὶ	πόσαι τινές εἰσι; δῆλον γὰρ
[3, 6]	γιγνόμενος σῖτος διατρέφειν τὴν πόλιν,	καὶ	πόσου εἰς τὸν ἐνιαυτὸν προσδεῖται,
[3, 6]	ἐπαίνου μᾶλλον ἢ ψόγου τυγχάνειν	καὶ	πότερον θαυμάζεσθαι μᾶλλον ἢ καταφρονεῖσθαι·
[3, 9]	οὖν τοὐναντίον ἔγωγ´, ἔφη, τύχην	καὶ	πρᾶξιν ἡγοῦμαι· τὸ μὲν γὰρ
[3, 6]	καὶ λέγοντες ἃ μὴ ἴσασι	καὶ	πράττοντες, πότερά σοι δοκοῦσιν ἐπὶ
[3, 4]	ἐν τοῖς χορικοῖς, ἐξευρίσκῃ τε	καὶ	προαιρῆται, εἰκότως ἂν καὶ τούτου
[3, 5]	καὶ πλείστας δίκας ἀλλήλοις δικάζονται	καὶ	προαιροῦνται μᾶλλον οὕτω κερδαίνειν ἀπ´
[3, 13]	εἰς Ὀλυμπίαν ἀφίκοιο; χαριέστερον δὲ	καὶ	προεξορμᾶν ἡμέρᾳ μιᾷ μᾶλλον ἢ
[3, 1]	καὶ φυλακτικόν τε καὶ κλέπτην,	καὶ	προετικὸν καὶ ἅρπαγα καὶ φιλόδωρον
[3, 8]	οἱ ἄνθρωποι τὸ αὐτό τε	καὶ	πρὸς τὰ αὐτὰ καλοί τε
[3, 5]	τὴν χώραν εἴσοδοι στεναί τε	καὶ	προσάντεις εἰσί, καὶ ὅτι μέση
[3, 5]	αὐτοῖς ταῦτα πατρῷά τε ὄντα	καὶ	προσήκοντα μάλιστ´ ἂν οὕτως αὐτοὺς
[3, 10]	ποιεῖς δρομέας τε καὶ παλαιστὰς	καὶ	πύκτας καὶ παγκρατιαστάς, ὁρῶ τε
[3, 9]	μὴ πείθεσθαι τοῖς ὀρθῶς λέγουσι,	Καὶ	πῶς ἄν, ἔφη, ἐξείη μὴ
[3, 13]	τε στρώματα καὶ τἆλλα σκεύη.	Καὶ	πῶς {τι} ἔφη, ἀπήλλαχεν ἐκ
[3, 12]	τῶν ἐπιτιμίων τῆς καχεξίας τούτων,	καὶ	ῥᾳδίως ἂν οἴει φέρειν τὰ
[3, 5]	μὲν γὰρ θάρσος ἀμέλειάν τε	καὶ	ῥᾳθυμίαν καὶ ἀπείθειαν ἐμβάλλει, ὁ
[3, 3]	τῶν ἄλλων οὔτε σωμάτων μεγέθει	καὶ	ῥώμῃ, ὅσον φιλοτιμίᾳ, ἥπερ μάλιστα
[3, 7]	ἐν ταῖς ἰδίαις ὁμιλίαις παριστάμενα;	Καὶ	σέ γε διδάξων, ἔφη, ὥρμημαι·
[3, 5]	τὰ κελευόμενα πάντα ποιοῦσιν, ἀλλὰ	καὶ	σιγῶσι καραδοκοῦντες τὰ προσταχθησόμενα, ὥσπερ
[3, 11]	διὰ τί δὲ καὶ Κέβητα	καὶ	Σιμίαν Θήβηθεν παραγίγνεσθαι; εὖ ἴσθι
[3, 5]	μὲν γὰρ ἂν τούτων καταπράξῃς,	καὶ	σοὶ καλὸν ἔσται καὶ τῇ
[3, 4]	οὐδὲν ὅμοιόν ἐστι χοροῦ τε	καὶ	στρατεύματος προεστάναι. Καὶ μήν, ἔφη
[3, 2]	ἑλόμενοι δι´ αὐτὸν εὖ πράττωσι·	καὶ	στρατεύονται δὲ πάντες, ἵνα ὁ
[3, 4]	εἰσιν. ἀλλ´ οὐχ ἕνεκα τούτου	καὶ	στρατηγεῖν δύναιντ´ ἄν. καὶ ὁ
[3, 4]	ἀνδρός ἐστι χορηγεῖν τε καλῶς	καὶ	στρατηγεῖν; Λέγω ἔγωγ´, ἔφη, ὡς,
[3, 2]	βίος αὐτοῖς ὡς βέλτιστος ᾖ,	καὶ	στρατηγοὺς αἱροῦνται τούτου ἕνεκα, ἵνα
[3, 5]	παρ´ αὐτῶν ἃ μὴ ἐπίστασαι	καὶ	συνεργοὺς ἀγαθοὺς ἔχῃς. καὶ ὁ
[3, 6]	συμβουλεύων τῇ πόλει βοηθεῖν τε	καὶ	σῴζειν αὐτήν. Λέγεις, ἔφη ὁ
[3, 3]	τὸ πείθεσθαί σοι κάλλιόν τε	καὶ	σωτηριώτερον αὐτοῖς ἔσται. Πῶς οὖν,
[3, 9]	αἰσχρὰ εἰδότα εὐλαβεῖσθαι σοφόν τε	καὶ	σώφρονα ἔκρινε. προσερωτώμενος δὲ εἰ
[3, 9]	μανθάνειν καὶ μελετᾶν. Σοφίαν δὲ	καὶ	σωφροσύνην οὐ διώριζεν, ἀλλὰ τὸν
[3, 10]	τὰ διελκόμενα καὶ τὰ ἐντεινόμενα	καὶ	τὰ ἀνιέμενα ἀπεικάζων ὁμοιότερά τε
[3, 12]	πολεμικῶν ἀγώνων σῴζονταί τε εὐσχημόνως	καὶ	τὰ δεινὰ πάντα διαφεύγουσι, πολλοὶ
[3, 10]	τοῖς σώμασι καὶ τὰ συμπιεζόμενα	καὶ	τὰ διελκόμενα καὶ τὰ ἐντεινόμενα
[3, 10]	τὰ συμπιεζόμενα καὶ τὰ διελκόμενα	καὶ	τὰ ἐντεινόμενα καὶ τὰ ἀνιέμενα
[3, 2]	σῶοί τε οἱ στρατιῶται ἔσονται	καὶ	τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι καί, οὗ
[3, 2]	σῶαί τε ἔσονται αἱ οἶες	καὶ	τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι καί, οὗ
[3, 4]	οἰκονομοῦντες· οἷς οἱ ἐπιστάμενοι χρῆσθαι	καὶ	τὰ ἴδια καὶ τὰ κοινὰ
[3, 1]	τά τε ἀγαθὰ κατορθοῦντος αὐτοῦ	καὶ	τὰ κακὰ διαμαρτάνοντος εἰκὸς γίγνεσθαι.
[3, 9]	καὶ ἐὰν ἐγχειρῶσιν, ἁμαρτάνειν· οὕτω	{καὶ}	τὰ καλά τε κἀγαθὰ τοὺς
[3, 4]	ἐπιστάμενοι χρῆσθαι καὶ τὰ ἴδια	καὶ	τὰ κοινὰ καλῶς πράττουσιν, οἱ
[3, 10]	τὰ μαλακὰ καὶ τὰ τραχέα	καὶ	τὰ λεῖα καὶ τὰ νέα
[3, 10]	τὰ φωτεινὰ καὶ τὰ σκληρὰ	καὶ	τὰ μαλακὰ καὶ τὰ τραχέα
[3, 10]	τὰ τραχέα καὶ τὰ λεῖα	καὶ	τὰ νέα καὶ τὰ παλαιὰ
[3, 1]	μέσῳ δὲ αἵ τε πλίνθοι	καὶ	τὰ ξύλα, ὥσπερ ἐν οἰκοδομίᾳ
[3, 8]	αὐτός τε ἂν ἥδιστα καταφεύγοι	καὶ	τὰ ὄντα ἀσφαλέστατα τιθοῖτο, αὕτη
[3, 6]	κρείττων ᾖ· ἥττων δὲ ὢν	καὶ	τὰ ὄντα προσαποβάλοι ἄν. Ἀληθῆ
[3, 10]	μὲν οὖν, ἔφη. Τὸ δὲ	καὶ	τὰ πάθη τῶν ποιούντων τι
[3, 10]	τὰ λεῖα καὶ τὰ νέα	καὶ	τὰ παλαιὰ σώματα διὰ τῶν
[3, 5]	ἐλαφρᾶς ἡλικίας ὡπλισμένους κουφοτέροις ὅπλοις	καὶ	τὰ προκείμενα τῆς χώρας ὄρη
[3, 10]	τὰ σκοτεινὰ καὶ τὰ φωτεινὰ	καὶ	τὰ σκληρὰ καὶ τὰ μαλακὰ
[3, 10]	γοῦν κοῖλα καὶ τὰ ὑψηλὰ	καὶ	τὰ σκοτεινὰ καὶ τὰ φωτεινὰ
[3, 10]	καὶ τἀνασπώμενα ἐν τοῖς σώμασι	καὶ	τὰ συμπιεζόμενα καὶ τὰ διελκόμενα
[3, 8]	λέγονται, πρὸς τὰ αὐτὰ δὲ	καὶ	τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων καλά
[3, 10]	τὰ σκληρὰ καὶ τὰ μαλακὰ	καὶ	τὰ τραχέα καὶ τὰ λεῖα
[3, 10]	τῶν ὁρωμένων; τὰ γοῦν κοῖλα	καὶ	τὰ ὑψηλὰ καὶ τὰ σκοτεινὰ
[3, 10]	τὰ ὑψηλὰ καὶ τὰ σκοτεινὰ	καὶ	τὰ φωτεινὰ καὶ τὰ σκληρὰ
[3, 5]	χρώμενοι περὶ τούτων αὖ μάχονται	καὶ	ταῖς εἰς τὰ τοιαῦτα δυνάμεσι
[3, 5]	ἔν τε ταῖς ἰδίαις συνόδοις	καὶ	ταῖς κοιναῖς διαφέρονται καὶ πλείστας
[3, 9]	ἐπεὶ οὖν τά τε δίκαια	καὶ	τἆλλα καλά τε κἀγαθὰ πάντα
[3, 8]	κἀγαθὰ φαίνεται, πρὸς ταὐτὰ δὲ	καὶ	τἆλλα πάντα οἷς ἄνθρωποι χρῶνται
[3, 5]	δικαιότερον τάς τε δίκας δικάζοντας	καὶ	τἆλλα πάντα πράττοντας; Οὐ μέμφομαι,
[3, 13]	Δί´, ἔφη, τά τε στρώματα	καὶ	τἆλλα σκεύη. Καὶ πῶς {τι}
[3, 10]	τούτῳ εὔρυθμον εἶναι, καὶ χλαμύδα,	καὶ	τἆλλα ὡσαύτως ἔοικεν ἔχειν τῷ
[3, 10]	τε ὑπὸ τῶν σχημάτων κατασπώμενα	καὶ	τἀνασπώμενα ἐν τοῖς σώμασι καὶ
[3, 4]	καταλόγου στρατευόμενος κατατέτριμμαι καὶ λοχαγῶν	καὶ	ταξιαρχῶν καὶ τραύματα ὑπὸ τῶν
[3, 9]	δέοντα πράττωσιν· ἐν δὲ ταλασίᾳ	καὶ	τὰς γυναῖκας ἐπεδείκνυεν ἀρχούσας τῶν
[3, 12]	τὴν διάνοιαν ἐμπίπτουσιν οὕτως ὥστε	καὶ	τὰς ἐπιστήμας ἐκβάλλειν. τοῖς δὲ
[3, 6]	εἰσι καὶ ὁπόσοι μή εἰσι·	καὶ	τὰς μὲν ἐπικαίρους φυλακὰς συμβουλεύσεις
[3, 4]	πολεμίων τοσαῦτα ἔχων— ἅμα δὲ	καὶ	τὰς οὐλὰς τῶν τραυμάτων ἀπογυμνούμενος
[3, 6]	μὴ εἰδότα γε τὰ ἀναλώματα	καὶ	τὰς προσόδους ἐπιμεληθῆναι τούτων; Ἀλλ´,
[3, 10]	κακοῖς σκυθρωποὶ γίγνονται. Οὐκοῦν, ἔφη,	καὶ	ταῦτα δυνατὸν ἀπεικάζειν; Καὶ μάλα,
[3, 10]	διαφαίνει. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη. Οὐκοῦν	καὶ	ταῦτα μιμητά; Καὶ μάλα, ἔφη.
[3, 4]	ἐὰν γιγνώσκῃ τε ὧν δεῖ	καὶ	ταῦτα πορίζεσθαι δύνηται, ἀγαθὸς ἂν
[3, 5]	Πάντ´ οἶμαι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ταῦτα χρήσιμα εἶναι. Εἰ τοίνυν,
[3, 11]	καὶ ἐπῳδάς. Ἐπίστασαι γάρ, ἔφη,	καὶ	ταῦτα, ὦ Σώκρατες; Ἀλλὰ διὰ
[3, 7]	σε δυνατὸν ὄντα ὀκνεῖν ἐπιμελεῖσθαι,	καὶ	ταῦτα ὧν ἀνάγκη σοι μετέχειν
[3, 11]	κατὰ πόδας ἁλίσκωνται· ὅτι δὲ	καὶ	ταύτας αὐτῶν τινες ἀποφεύγουσι, δίκτυα
[3, 9]	τὸν τοῦτο ποιοῦντα ἢ οὕτω	καὶ	τάχιστ´ ἂν ἀπολέσθαι; Ἐρομένου δέ
[3, 8]	καλῷ πρὸς τὸ σφόδρα τε	καὶ	ταχὺ φέρεσθαι. Οὐδὲν διαφερόντως, ἔφη,
[3, 1]	σε ἀργύριον ἐκέλευσε πρῶτον μὲν	καὶ	τελευταῖον τὸ κάλλιστον τάττειν, ἐν
[3, 1]	τοὺς ἀρίστους δεῖ πρώτους τάττειν	καὶ	τελευταίους, ἐν μέσῳ δὲ τοὺς
[3, 5]	καταπράξῃς, καὶ σοὶ καλὸν ἔσται	καὶ	τῇ πόλει ἀγαθόν, ἐὰν δέ
[3, 9]	ἔφη δὲ καὶ τὴν δικαιοσύνην	καὶ	τὴν ἄλλην πᾶσαν ἀρετὴν σοφίαν
[3, 9]	οὔτε σώφρονας εἶναι. ἔφη δὲ	καὶ	τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην
[3, 5]	δι´ ἀρετὴν ἔκριναν; Λέγω γάρ,	καὶ	τὴν Ἐρεχθέως γε τροφὴν καὶ
[3, 12]	τῶν διὰ τὴν καχεξίαν γιγνομένων	{καὶ}	τὴν εὐεξίαν χρήσιμον εἶναι· καίτοι
[3, 9]	Εὐπραξία. ἐρομένου δὲ πάλιν εἰ	καὶ	τὴν εὐτυχίαν ἐπιτήδευμα νομίζοι εἶναι,
[3, 9]	ἰσχυρὰν ἐπιθυμίαν ἔρωτα καλοῦσιν, οὕτω	καὶ	τὴν μεγάλην παράνοιαν μανίαν αὐτοὺς
[3, 6]	τῆς πόλεως τήν τε πεζικὴν	καὶ	τὴν ναυτικὴν δύναμιν, εἶτα τὴν
[3, 7]	διὰ τοῦτο αὐτός τε τιμᾶσθαι	καὶ	τὴν πατρίδα ἐν τῇ Ἑλλάδι
[3, 12]	πολλοὶ δὲ φίλοις τε βοηθοῦσι	καὶ	τὴν πατρίδα εὐεργετοῦσι καὶ διὰ
[3, 6]	αὐτὸν ἐπιχειροίης ἂν ποιεῖν, οὕτω	καὶ	τὴν πόλιν πειράσῃ πλουσιωτέραν ποιῆσαι;
[3, 6]	τήν τε τῆς πόλεως δύναμιν	καὶ	τὴν τῶν ἐναντίων εἰδέναι δεῖ,
[3, 5]	κυριεύοντας τῆς τε Ἀσίας πάσης	καὶ	τῆς Εὐρώπης μέχρι Μακεδονίας καὶ
[3, 3]	εἰ νομίσειαν ταῦτα ποιοῦντες ἐπαίνου	καὶ	τιμῆς τεύξεσθαι; Εἰκός γε, ἔφη.
[3, 12]	ἀξιοῦνται καὶ δόξαν μεγάλην κτῶνται	καὶ	τιμῶν καλλίστων τυγχάνουσι καὶ διὰ
[3, 14]	ἔφη, ἄλλος τις ὀψοφάγος εἴη.	καί	τις ἄλλος τῶν παρόντων, Ὁ
[3, 12]	νοῦν ἔχων ὑπομείνειεν; αἰσχρὸν δὲ	καὶ	τὸ διὰ τὴν ἀμέλειαν γηρᾶναι,
[3, 14]	ἀντιτιθέναι τὸ ἑαυτῶν· ἐτίθεσαν οὖν	καὶ	τὸ ἑαυτῶν εἰς τὸ κοινόν.
[3, 14]	λυποίη μηδὲ δυσεύρετα εἴη· ὥστε	καὶ	τὸ εὐωχεῖσθαι τοῖς κοσμίως διαιτωμένοις
[3, 10]	ἐν ἀνθρώπῳ τό τε φιλοφρόνως	καὶ	τὸ ἐχθρῶς βλέπειν πρός τινας;
[3, 1]	διδάξας διαγιγνώσκειν τό τε καλὸν	καὶ	τὸ κίβδηλον, οὐδὲν ἄν σοι
[3, 10]	Καὶ μάλα, ἔφη. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τὸ μεγαλοπρεπές τε καὶ ἐλευθέριον
[3, 14]	τοῦ εἰς τὸ κοινὸν τιθεμένου	καὶ	τὸ μὴ ἀντιτιθέναι τὸ ἑαυτῶν·
[3, 11]	φίλους, θηράσειν. οὐχ ὁρᾷς ὅτι	καὶ	τὸ μικροῦ ἄξιον, τοὺς λαγῶς,
[3, 8]	λιμοῦ ἀγαθὸν πυρετοῦ κακόν ἐστι	καὶ	τὸ πυρετοῦ ἀγαθὸν λιμοῦ κακόν
[3, 12]	συνόντων τινὰ νέον τε ὄντα	καὶ	τὸ σῶμα κακῶς ἔχοντα ἰδών,
[3, 10]	τὸ ταπεινόν τε καὶ ἀνελεύθερον	καὶ	τὸ σωφρονικόν τε καὶ φρόνιμον
[3, 1]	εὖ στρατηγήσοντα ἔχειν. καλὸν δὲ	καὶ	τὸ τακτικὸν εἶναι· πολὺ γὰρ
[3, 10]	τὸ μεγαλοπρεπές τε καὶ ἐλευθέριον	καὶ	τὸ ταπεινόν τε καὶ ἀνελεύθερον
[3, 10]	τὸ σωφρονικόν τε καὶ φρόνιμον	καὶ	τὸ ὑβριστικόν τε καὶ ἀπειρόκαλον
[3, 11]	καὶ οὐδὲ ταύτας ἠμελημένως ἐχούσας,	καὶ	τοῖς ἄλλοις τὴν οἰκίαν ἀφθόνως
[3, 12]	βίον ἥδιον καὶ κάλλιον διαζῶσι	καὶ	τοῖς ἑαυτῶν παισὶ καλλίους ἀφορμὰς
[3, 10]	δὲ τοῖς τῶν φίλων ἀγαθοῖς	καὶ	τοῖς κακοῖς ὁμοίως σοι δοκοῦσιν
[3, 5]	ἐκ τῆς ἐχομένης ἠπείρου πάσης,	καὶ	τὸν ἐφ´ Ἡρακλειδῶν πρὸς τοὺς
[3, 5]	Ἐρεχθέως γε τροφὴν καὶ γένεσιν,	καὶ	τὸν πόλεμον τὸν ἐπ´ ἐκείνου
[3, 2]	ἕνεκα τρέφονται, τοῦτο ἔσται, οὕτω	καὶ	τὸν στρατηγὸν ἐπιμελεῖσθαι δεῖ, ὅπως
[3, 9]	τε κἀγαθὰ γιγνώσκοντα χρῆσθαι αὐτοῖς	καὶ	τὸν τὰ αἰσχρὰ εἰδότα εὐλαβεῖσθαι
[3, 3]	καὶ τοῦτο. Οὐκοῦν οἴει, ἔφη,	καὶ	τοῦ ἱππικοῦ τοῦ ἐνθάδε εἴ
[3, 3]	πρὸς τοῖς ἄλλοις ἐπιμελεῖσθαι δεῖν	καὶ	τοῦ λέγειν δύνασθαι; Σὺ δ´
[3, 4]	μὴν τὸ τοὺς κακοὺς κολάζειν	καὶ	τοὺς ἀγαθοὺς τιμᾶν ἀμφοτέροις οἶμαι
[3, 9]	καὶ ἐν σωμασκίᾳ τοὺς σωμασκοῦντας,	καὶ	τοὺς ἄλλους πάντας οἷς ὑπάρχει
[3, 9]	ἐπιστάμενον ἄρχοντα, τὸν δὲ ναύκληρον	καὶ	τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν τῇ
[3, 9]	πάντας χρὴ καὶ τοὺς εὐφυεστέρους	καὶ	τοὺς ἀμβλυτέρους τὴν φύσιν, ἐν
[3, 9]	ἔφη· καὶ γὰρ τοὺς πεττεύοντας	καὶ	τοὺς γελωτοποιοῦντας ποιεῖν τι· πάντας
[3, 10]	εἶναι. ἔνιοι μέντοι τοὺς ποικίλους	καὶ	τοὺς ἐπιχρύσους θώρακας μᾶλλον ὠνοῦνται.
[3, 9]	δῆλόν ἐστιν ὅτι πάντας χρὴ	καὶ	τοὺς εὐφυεστέρους καὶ τοὺς ἀμβλυτέρους
[3, 5]	τοῖς ἐφεστῶσι, τοὺς δὲ ὁπλίτας	καὶ	τοὺς ἱππέας, οἳ δοκοῦσι καλοκαγαθίᾳ
[3, 1]	καὶ διαγιγνώσκειν σε τοὺς ἀγαθοὺς	καὶ	τοὺς κακοὺς ἐδίδαξεν· εἰ δὲ
[3, 1]	ἡμᾶς δέοι τούς τε ἀγαθοὺς	καὶ	τοὺς κακοὺς κρίνειν. Τί οὖν
[3, 4]	προστάττειν ἕκαστα τοῖς ἐπιτηδείοις πράττειν;	Καὶ	τοῦτ´, ἔφη. Καὶ μὴν τὸ
[3, 4]	ποιεῖσθαι πῶς οὐ καλὸν ἀμφοτέροις;	Καὶ	τοῦτ´, ἔφη. Συμμάχους δὲ καὶ
[3, 5]	κακοποιεῖν, αὐτοὶ δὲ ζῆν ἐλεύθεροι;	Καὶ	τοῦτό γ´, ἔφη, ἀκούω. Ἀθηναίους
[3, 3]	τινα ποιήσει; Βέλτιον γοῦν, ἔφη,	καὶ	τοῦτο. Θήγειν δὲ τὰς ψυχὰς
[3, 3]	ὑπὸ πάντων γιγνώσκονται. Ἀληθές, ἔφη,	καὶ	τοῦτο λέγεις. Ἀλλ´ ἄρα ὅτι
[3, 3]	καλὰ καὶ ἔντιμα. Ἀληθές, ἔφη,	καὶ	τοῦτο. Οὐκοῦν οἴει, ἔφη, καὶ
[3, 8]	δὲ χειμῶνος ἀλεεινήν; ἐπειδὴ δὲ	καὶ	τοῦτο συμφαῖεν, Οὐκοῦν ἐν ταῖς
[3, 5]	τούς γε νῦν πρωτεύοντας μιμούμενοι	καὶ	τούτοις τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύοντες, ὁμοίως
[3, 10]	ἕνεκα χρωμένων αὐταῖς διαλέγοιτό τινι,	καὶ	τούτοις ὠφέλιμος ἦν. εἰσελθὼν μὲν
[3, 4]	τε καὶ προαιρῆται, εἰκότως ἂν	καὶ	τούτου νικηφόρος εἴη· καὶ δαπανᾶν
[3, 3]	τις ἐπιμεληθείη, ὡς πολὺ ἂν	καὶ	τούτῳ διενέγκοιεν τῶν ἄλλων ὅπλων
[3, 6]	ἡμῖν εἰπέ· δῆλον γὰρ ὅτι	καὶ	τούτων τὰς περιττὰς ἀφαιρεῖν διανοῇ.
[3, 4]	κατατέτριμμαι καὶ λοχαγῶν καὶ ταξιαρχῶν	καὶ	τραύματα ὑπὸ τῶν πολεμίων τοσαῦτα
[3, 3]	καὶ ἵππων παρασκευῇ καὶ εὐταξίᾳ	καὶ	τῷ ἑτοίμως κινδυνεύειν πρὸς τοὺς
[3, 11]	ὑπομιμνῄσκοις ὡς κοσμιωτάτῃ τε ὁμιλίᾳ	καὶ	τῷ μὴ φαίνεσθαι βουλομένη χαρίζεσθαι
[3, 11]	καλόν τι πράξαντος σφόδρα συνησθῆναι	καὶ	τῷ σφόδρα σοῦ φροντίζοντι ὅλῃ
[3, 5]	τολμῶντες Ἀθηναίοις ἄνευ Λακεδαιμονίων τε	καὶ	τῶν ἄλλων Πελοποννησίων ἀντιτάττεσθαι, νῦν
[3, 13]	δυσαρεστότερος εἶναι τῶν τε οἰκετῶν	καὶ	τῶν ἀρρωστούντων. Κολάσαντος δέ τινος
[3, 11]	παρὰ σεαυτῆς· ὁρᾷς γὰρ ὅτι	καὶ	τῶν βρωμάτων τὰ ἥδιστα, ἐὰν
[3, 6]	μᾶλλον ἢ καταφρονεῖσθαι· ἐνθυμοῦ δὲ	καὶ	τῶν εἰδότων ὅ τι τε
[3, 5]	μόνον αὐτοὶ εὐεξίας ἀμελοῦσιν, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἐπιμελομένων καταγελῶσι; πότε δὲ
[3, 7]	ἔνιοι καταφρονοῦσί σου, ῥᾳδίως διαλεγόμενος	καὶ	τῶν ἐπιμελομένων τοῦ τῇ πόλει
[3, 3]	τούτου γε ἀξιοῦνται· προελαύνουσι γοῦν	καὶ	τῶν ἱππάρχων. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη.
[3, 10]	θεωμένοις; Εἰκὸς γοῦν, ἔφη. Οὐκοῦν	καὶ	τῶν μὲν μαχομένων ἀπειλητικὰ τὰ
[3, 5]	πόλιν εἰς τὰ πολεμικὰ ἔσεσθαι	καὶ	τῶν πολεμίων κρατήσειν. καὶ ὁ
[3, 8]	δὲ θέρους ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν	καὶ	τῶν στεγῶν πορευόμενος σκιὰν παρέχει.
[3, 7]	ὀκνοῦντα δὲ προσιέναι τῷ δήμῳ	καὶ	τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων ἐπιμελεῖσθαι,
[3, 6]	Γλαύκων, παμμέγεθες πρᾶγμα, εἴ γε	καὶ	τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθαι δεήσει. Ἀλλὰ
[3, 13]	καὶ ἥδιόν τε καὶ εὐτελέστερον	καὶ	ὑγιεινότερον διάξειν παυσάμενον. Ἄλλου δ´
[3, 5]	ἑαυτοῖς τὰ συμφέροντα ἐπηρεάζουσιν ἀλλήλοις	καὶ	φθονοῦσιν ἑαυτοῖς μᾶλλον ἢ τοῖς
[3, 11]	παρέχει μοι ἀσχολίαν· εἰσὶ δὲ	καὶ	φίλαι μοι, αἳ οὔτε ἡμέρας
[3, 13]	ὀψοφαγίστατός τε ὢν βλακότατός ἐστι	καὶ	φιλαργυρώτατος ὢν ἀργότατος. Ἤδη ποτὲ
[3, 10]	ἔφη, τὸ πιθανώτατον καὶ ἥδιστον	καὶ	φιλικώτατον καὶ ποθεινότατον καὶ ἐρασμιώτατον
[3, 1]	κλέπτην, καὶ προετικὸν καὶ ἅρπαγα	καὶ	φιλόδωρον καὶ πλεονέκτην καὶ ἀσφαλῆ
[3, 4]	καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη· Ἀλλὰ	καὶ	φιλόνικος Ἀντισθένης ἐστίν, ὃ στρατηγῷ
[3, 4]	γ´, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ἐπιμελεῖς	καὶ	φιλοπόνους ἀμφοτέρους εἶναι προσήκει περὶ
[3, 1]	ἐπιμελῆ καὶ καρτερικὸν καὶ ἀγχίνουν,	καὶ	φιλόφρονά τε καὶ ὠμόν, καὶ
[3, 5]	τοιοῦτον. Ἀλλὰ μὴν φιλοτιμότατοί γε	καὶ	φιλοφρονέστατοι πάντων εἰσίν· ἅπερ οὐχ
[3, 6]	γεγονώς, τῶν ἄλλων οἰκείων τε	καὶ	φίλων οὐδεὶς ἐδύνατο παῦσαι ἑλκόμενόν
[3, 7]	τῷ πλήθει κρατιστεύουσιν. Αἰδῶ δὲ	καὶ	φόβον, ἔφη, οὐχ ὁρᾷς ἔμφυτά
[3, 13]	ὁδὸν πορευθείς, ἤρετο αὐτὸν εἰ	καὶ	φορτίον ἔφερε, Μὰ Δί´ οὐκ
[3, 10]	ἀνελεύθερον καὶ τὸ σωφρονικόν τε	καὶ	φρόνιμον καὶ τὸ ὑβριστικόν τε
[3, 7]	τοὺς ἐν τῇ ἀγορῷ μεταβαλλομένους	καὶ	φροντίζοντας ὅ τι ἐλάττονος πριάμενοι
[3, 1]	καὶ ἁπλοῦν τε καὶ ἐπίβουλον,	καὶ	φυλακτικόν τε καὶ κλέπτην, καὶ
[3, 4]	πρὸς τὸ ἡττᾶσθαι φέροντα σκέψεται	καὶ	φυλάξεται, ἐνεργῶς δ´, ἂν τὴν
[3, 9]	ἐπὶ τῶν ἄλλων πάντων ὁμοίως	καὶ	φύσει διαφέροντας ἀλλήλων τοὺς ἀνθρώπους
[3, 1]	καὶ ἐπιθετικόν, καὶ ἄλλα πολλὰ	καὶ	φύσει καὶ ἐπιστήμῃ δεῖ τὸν
[3, 10]	τοῦ σώματος σφόδρα πιέζοντες δύσφοροι	καὶ	χαλεποὶ γίγνονται· οἱ δὲ ἁρμόττοντες,
[3, 10]	ἂν ἁρμόττῃ, τούτῳ εὔρυθμον εἶναι,	καὶ	χλαμύδα, καὶ τἆλλα ὡσαύτως ἔοικεν
[3, 5]	οὐχ ὁρᾷς ὅτι κιθαριστῶν μὲν	καὶ	χορευτῶν καὶ ὀρχηστῶν οὐδὲ εἷς
[3, 8]	τὰς αὐτὰς καλάς τε εἶναι	καὶ	χρησίμους παιδεύειν ἔμοιγ´ ἐδόκει, οἵας
[3, 8]	μηχανᾶσθαι, ὅπως ἡδίστη τε ἐνδιαιτᾶσθαι	καὶ	χρησιμωτάτη ἔσται; τούτου δὲ ὁμολογουμένου,
[3, 8]	καλόν ἐστι; Νὴ Δί´, ἔφη,	καὶ	χρυσῆ γε ἀσπὶς αἰσχρόν, ἐὰν
[3, 9]	πρὸς τοὺς πόνους φύεται, οὕτω	καὶ	ψυχὴν ψυχῆς ἐρρωμενεστέραν πρὸς τὰ
[3, 1]	καὶ ἀγχίνουν, καὶ φιλόφρονά τε	καὶ	ὠμόν, καὶ ἁπλοῦν τε καὶ
[3, 2]	βίου καλῶς προεστήκοι, ἀλλ´ εἰ	καί,	ὧν βασιλεύοι, τούτοις εὐδαιμονίας αἴτιος
[3, 11]	δὲ τούτῳ ψυχήν, ᾗ καταμανθάνεις	καὶ	ὡς ἂν ἐμβλέπουσα χαρίζοιο καὶ
[3, 6]	λέγουσι καὶ ὅ τι ποιοῦσι·	καί,	ὡς ἐγὼ νομίζω, εὑρήσεις ἐν
[3, 14]	τῷ ἑνὶ χρῆσθαι. Ἔλεγε δὲ	καὶ	ὡς τὸ εὐωχεῖσθαι ἐν τῇ
[3, 5]	ἐκ παλαιοῦ μάλιστα προσῆκον αὐτοῖς,	καὶ	ὡς τούτου ἐπιμελόμενοι πάντων ἂν
[3, 6]	μεμέληκε, καὶ οἶσθα ὁπόσαι τε	φυλακαὶ	ἐπίκαιροί εἰσι καὶ ὁπόσαι μή,
[3, 11]	μοι ἀσχολίαν· εἰσὶ δὲ καὶ	φίλαι	μοι, αἳ οὔτε ἡμέρας οὔτε
[3, 5]	δὲ ταῦτα γένοιτ´ ἄν, οὐ	δύναμαι	γνῶναι. Βούλει οὖν, ἔφη ὁ
[3, 7]	Καὶ σέ γε διδάξων, ἔφη,	ὥρμημαι·	οὔτε τοὺς φρονιμωτάτους αἰδούμενος οὔτε
[3, 12]	φέρειν τὰ τοιαῦτα; καὶ μὴν	οἶμαί	γε πολλῷ ῥᾴω καὶ ἡδίω
[3, 5]	μαθεῖν τι ὠφέλιμον εἰς στρατηγίαν.	οἶμαι	δέ σε πολλὰ μεριμνᾶν, ὅπως
[3, 9]	ἐπιτυχεῖν τινι τῶν δεόντων εὐτυχίαν	οἶμαι	εἶναι, τὸ δὲ μαθόντα τε
[3, 5]	κατεσκευάσθαι; καὶ ὁ Περικλῆς, Πάντ´	οἶμαι,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, καὶ ταῦτα
[3, 5]	Πῶς οὖν ἂν τοῦτο διδάσκοιμεν;	Οἶμαι	μέν, εἰ τούς γε παλαιτάτους
[3, 9]	πότερον εἴη διδακτὸν ἢ φυσικόν,	Οἶμαι	μέν, ἔφη, ὥσπερ σῶμα σώματος
[3, 5]	χεῖρον ἔκλινεν. Ἐγὼ μέν, ἔφη,	οἶμαι,	ὁ Σωκράτης, ὥσπερ καὶ ἀθληταί
[3, 9]	τε καὶ ἀκρατεῖς· πάντας γὰρ	οἶμαι	προαιρουμένους ἐκ τῶν ἐνδεχομένων ἃ
[3, 4]	καὶ τοὺς ἀγαθοὺς τιμᾶν ἀμφοτέροις	οἶμαι	προσήκειν. Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[3, 14]	ὄψον, ὅταν παρῇ· ἀλλ´ οὐκ	οἶμαί	πω ἐπὶ τούτῳ γε ὀψοφάγοι
[3, 7]	με ταῦτ´ ἐρωτᾷς; Ὅτι, ἔφη,	οἶμαί	σε δυνατὸν ὄντα ὀκνεῖν ἐπιμελεῖσθαι,
[3, 5]	τοιοῦτον ἐγὼ νομίζω εἶναι, ἀλλ´	οἶμαί	σε οὐδὲν ἧττον ἔχειν εἰπεῖν
[3, 10]	ἴσους γε πάντας οὐδὲ ὁμοίους	οἶμαί	σε ποιεῖν, εἴ γε ἁρμόττοντας
[3, 5]	ἤρξω μανθάνειν. καὶ πολλὰ μὲν	οἶμαί	σε τῶν πατρῴων στρατηγημάτων παρειληφότα
[3, 3]	τοῦτο μέν, ἔφη, οὐκ ἐμὸν	οἶμαι	τὸ ἔργον εἶναι, ἀλλὰ ἰδίᾳ
[3, 6]	ὁ Γλαύκων, ταῦτά γε οὐκ	ἐπέσκεμμαι.	Ἀλλ´ εἰ τοῦτο, ἔφη, παρέλιπες,
[3, 4]	εἵλοντο, ὃς ἐκ καταλόγου στρατευόμενος	κατατέτριμμαι	καὶ λοχαγῶν καὶ ταξιαρχῶν καὶ
[3, 8]	ἐστιν, οὔτ´ οἶδα, ἔφη, οὔτε	δέομαι.	Πάλιν δὲ τοῦ Ἀριστίππου ἐρωτῶντος
[3, 11]	οὐκ αὐτὸς ἕλκεσθαι πρὸς σὲ	βούλομαι,	ἀλλὰ σὲ πρὸς ἐμὲ πορεύεσθαι.
[3, 1]	πῶς ἂν αὐτῶν μὴ διαμαρτάνοιμεν;	Βούλομαι,	ἔφη ὁ νεανίσκος. Οὐκοῦν, ἔφη,
[3, 5]	ὅπου ἤδη τὸ δυνατόν ἐστι;	Βούλομαι,	ἔφη. Οὐκοῦν οἶσθα, ἔφη, ὅτι
[3, 5]	Ἀττικήν. καὶ ὁ Σωκράτης, Ἀλλ´	αἰσθάνομαι	μέν, ἔφη, ταῦτα οὕτως ἔχοντα·
[3, 11]	πορεύσομαι, ἔφη· μόνον ὑποδέχου. Ἀλλ´	ὑποδέξομαί	σε, ἔφη, ἂν μή τις
[3, 3]	διὰ σέ. Ἀλλὰ νὴ Δία	πειράσομαι,	ἔφη. ~Ἰδὼν δέ ποτε Νικομαχίδην
[3, 3]	δὲ μή, ἀλλὰ νῦν γε	πειράσομαι,	ἔφη. Ὅπως δέ σοι πείθωνται
[3, 3]	καλῶς τε λέγεις, ἔφη, καὶ	πειράσομαι	τῶν ἵππων εἰς τὸ δυνατὸν
[3, 1]	ὀρέγοιντο ποιῶν ὠφέλει, νῦν τοῦτο	διηγήσομαι.	ἀκούσας γάρ ποτε Διονυσόδωρον εἰς
[3, 11]	σὲ πρὸς ἐμὲ πορεύεσθαι. Ἀλλὰ	πορεύσομαι,	ἔφη· μόνον ὑποδέχου. Ἀλλ´ ὑποδέξομαί
[3, 6]	αὕτη σοι ἡ πρόφασις ἀρκέσει.	Σκώπτομαι,	ἔφη ὁ Γλαύκων. Ἀλλ´ ἐκείνου
[3, 5]	καὶ τἆλλα πάντα πράττοντας; Οὐ	μέμφομαι,	ἔφη, τούτοις. Οὐ τοίνυν, ἔφη,
[3, 5]	ἐγγίγνεται, δι´ ἃ ἔγωγε μάλα	φοβοῦμαι	ἀεί, μή τι μεῖζον ἢ
[3, 9]	ἔγωγ´, ἔφη, τύχην καὶ πρᾶξιν	ἡγοῦμαι·	τὸ μὲν γὰρ μὴ ζητοῦντα
[3, 11]	ἡ Θεοδότη, ἐγὼ τούτων οὐδὲν	μηχανῶμαι.	Καὶ μήν, ἔφη, πολὺ διαφέρει
[3, 12]	καὶ τὸ διὰ τὴν ἀμέλειαν	γηρᾶναι,	πρὶν ἰδεῖν ἑαυτὸν ποῖος ἂν
[3, 4]	ἐστι χοροῦ τε καὶ στρατεύματος	προεστάναι.	Καὶ μήν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 6]	πειρῶ κατεργάσασθαι ὡς μάλιστα τὸ	εἰδέναι	ἃ βούλει πράττειν· ἐὰν γὰρ
[3, 6]	δύναμιν καὶ τὴν τῶν ἐναντίων	εἰδέναι	δεῖ, ἵνα, ἐὰν μὲν ἡ
[3, 9]	χρὴ ταλασιουργεῖν, τοὺς δὲ μὴ	εἰδέναι.	εἰ δέ τις πρὸς ταῦτα
[3, 9]	ἀνδρῶν διὰ τὸ τὰς μὲν	εἰδέναι	ὅπως χρὴ ταλασιουργεῖν, τοὺς δὲ
[3, 14]	μικρὸν ἢ εἰς τὸ κοινὸν	τιθέναι	ἢ διανέμειν ἑκάστῳ τὸ μέρος.
[3, 14]	ταύτης τὰ ὑπ´ ἐκείνων ποιούμενα	μετατιθέναι;	καὶ ἄλλο δέ τι προσγίγνεται
[3, 14]	κοινὸν τιθεμένου καὶ τὸ μὴ	ἀντιτιθέναι	τὸ ἑαυτῶν· ἐτίθεσαν οὖν καὶ
[3, 9]	τῶν βελτιόνων ἐπὶ τὰ χείρω	ἰέναι	οὐδένα σχολάζειν· εἰ δέ τις
[3, 9]	ἔφη σχολάζειν· ἐξεῖναι γὰρ αὐτοῖς	ἰέναι	πράξοντας τὰ βελτίω τούτων. ἀπὸ
[3, 11]	νυκτὸς ἀφ´ αὑτῶν ἐάσουσί με	ἀπιέναι,	φίλτρα τε μανθάνουσαι παρ´ ἐμοῦ
[3, 11]	τῆς γυναικός, καὶ ζωγράφους φήσαντος	εἰσιέναι	πρὸς αὐτὴν ἀπεικασομένους, οἷς ἐκείνην
[3, 8]	προσεύξασθαι, ἡδὺ δὲ ἁγνῶς ἔχοντας	προσιέναι.	~Πάλιν δὲ ἐρωτώμενος ἡ ἀνδρεία
[3, 7]	πολιτικὰ τότε πραττόντων, ὀκνοῦντα δὲ	προσιέναι	τῷ δήμῳ καὶ τῶν τῆς
[3, 11]	βίον· ἀράχνια γὰρ δήπου λεπτὰ	ὑφηνάμεναι,	ὅ τι ἂν ἐνταῦθα ἐμπέσῃ,
[3, 11]	τὴν εὐνὴν ἀπέλθωσι, τῇ ὀσμῇ	αἰσθανόμεναι	εὑρίσκουσιν αὐτούς· ὅτι δὲ ποδώκεις
[3, 5]	αὐτῶν ἀναμιμνῄσκοιμεν αὐτοὺς ἀκηκοότας ἀρίστους	γεγονέναι.	Ἆρα λέγεις τὴν τῶν θεῶν
[3, 5]	ἑαυτῶν καὶ διὰ τοῦτο χείρους	γεγονέναι.	Νῦν οὖν, ἔφη, τί ἂν
[3, 5]	ὧν εἰς τὴν χώραν εἴσοδοι	στεναί	τε καὶ προσάντεις εἰσί, καὶ
[3, 5]	παρειληφότα διασῴζειν, πολλὰ δὲ πανταχόθεν	συνηχέναι,	ὁπόθεν οἷόν τε ἦν μαθεῖν
[3, 9]	φρονίμῳ μὲν ἀνδρὶ οὐκ ἂν	συμβῆναι,	τοὺς ἠλιθίους δὲ ἀεὶ πάσχειν
[3, 1]	μανθάνειν τοῦτο ἀμελῶν, τοῦ δὲ	αἱρεθῆναι	ἐπιμελόμενος ζημιοῖτο; τοιαῦτα μὲν δὴ
[3, 13]	σε φέρειν, πῶς ἂν οἴει	διατεθῆναι;	Κακῶς νὴ Δί´, ἔφη· μᾶλλον
[3, 6]	τὰ ἀναλώματα καὶ τὰς προσόδους	ἐπιμεληθῆναι	τούτων; Ἀλλ´, ὦ Σώκρατες, ἔφη
[3, 5]	πῶς ἂν αὐτοὺς προτρεψαίμεθα πάλιν	ἀνερασθῆναι	τῆς ἀρχαίας ἀρετῆς τε καὶ
[3, 11]	καὶ καλόν τι πράξαντος σφόδρα	συνησθῆναι	καὶ τῷ σφόδρα σοῦ φροντίζοντι
[3, 3]	ἔφη. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τοῦ	γνωσθῆναί	γε· ἐπεὶ καὶ οἱ μαινόμενοί
[3, 13]	τὸ δὲ μιᾷ ἡμέρᾳ πλείους	πορευθῆναι	πολλὴν ῥᾳστώνην παρέχει. κρεῖττον οὖν
[3, 5]	ἐκ Βοιωτῶν οἴει πλείω ἂν	ἐκλεχθῆναι	ἢ ἐξ Ἀθηνῶν; Οὐδὲ ταύτῃ
[3, 7]	τούτοις μηδένα τρόπον οἴει δυνήσεσθαι	προσενεχθῆναι.	ὠγαθέ, μὴ ἀγνόει σεαυτόν, μηδὲ
[3, 3]	δύνασθαι; Σὺ δ´ ᾤου, ἔφη,	χρῆναι	σιωπῇ ἱππαρχεῖν; ἢ οὐκ ἐντεθύμησαι
[3, 12]	πολλῷ ῥᾴω καὶ ἡδίω τούτων	εἶναι	ἃ δεῖ ὑπομένειν τὸν ἐπιμελόμενον
[3, 5]	Σωκράτης· Οὐδὲν ἀπόκρυφον δοκεῖ μοι	εἶναι,	ἀλλ´ εἰ μὲν ἐξευρόντες τὰ
[3, 5]	σέ γε τοιοῦτον ἐγὼ νομίζω	εἶναι,	ἀλλ´ οἶμαί σε οὐδὲν ἧττον
[3, 3]	οὐκ ἐμὸν οἶμαι τὸ ἔργον	εἶναι,	ἀλλὰ ἰδίᾳ ἕκαστον δεῖν τοῦ
[3, 9]	δοκοίη αὐτῷ κράτιστον ἀνδρὶ ἐπιτήδευμα	εἶναι,	ἀπεκρίνατο· Εὐπραξία. ἐρομένου δὲ πάλιν
[3, 7]	τοῦτον νομίζοις ἂν τὸν ἄνδρα	εἶναι;	Δῆλον ὅτι, ἔφη, μαλακόν τε
[3, 14]	ἀλλ´ ἡδονῆς ἕνεκα, πότερον ὀψοφάγος	εἶναι	δοκεῖ ἢ οὔ; Σχολῇ γ´
[3, 5]	ὦ Σώκρατες, καὶ ταῦτα χρήσιμα	εἶναι.	Εἰ τοίνυν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 9]	ἀρίστους δὲ καὶ θεοφιλεστάτους ἔφη	εἶναι	ἐν μὲν γεωργίᾳ τοὺς τὰ
[3, 12]	ᾧ δοκεῖ ἐλαχίστη σώματος χρεία	εἶναι,	ἐν τῷ διανοεῖσθαι, τίς οὐκ
[3, 10]	ἐμὰ ἔργα πλείστου ἄξια νομίζω	εἶναι.	ἔνιοι μέντοι τοὺς ποικίλους καὶ
[3, 9]	πράττοντας οὔτε σοφοὺς οὔτε σώφρονας	εἶναι.	ἔφη δὲ καὶ τὴν δικαιοσύνην
[3, 3]	πείθεσθαι οὓς ἂν ἡγῶνται βελτίστους	εἶναι.	καὶ γὰρ ἐν νόσῳ, ὃν
[3, 8]	τε καὶ αἰσχρὰ τὰ αὐτὰ	εἶναι;	Καὶ νὴ Δί´ ἔγωγ´, ἔφη,
[3, 9]	ἀρετῇ πράττεται καλά τε κἀγαθὰ	εἶναι·	καὶ οὔτ´ ἂν τοὺς ταῦτα
[3, 10]	ᾧ ἂν ἁρμόττῃ, τούτῳ εὔρυθμον	εἶναι,	καὶ χλαμύδα, καὶ τἆλλα ὡσαύτως
[3, 8]	λέγων τὰς αὐτὰς καλάς τε	εἶναι	καὶ χρησίμους παιδεύειν ἔμοιγ´ ἐδόκει,
[3, 12]	γιγνομένων {καὶ} τὴν εὐεξίαν χρήσιμον	εἶναι·	καίτοι τῶν γε τοῖς εἰρημένοις
[3, 5]	κατέχοντας βλαβεροὺς μὲν τοῖς πολεμίοις	εἶναι,	μεγάλην δὲ προβολὴν τοῖς πολίταις
[3, 5]	λείπεσθαι. Εὐμενεστέρους δὲ ποτέρους ἑαυτοῖς	εἶναι	νομίζεις; Ἀθηναίους ἔγωγε· Βοιωτῶν μὲν
[3, 9]	τἀναντία σοφούς τε καὶ ἀκρατεῖς	εἶναι	νομίζοι, Οὐδέν γε μᾶλλον, ἔφη,
[3, 12]	ἀγωνίζεσθαι· ἢ δοκεῖ σοι μικρὸς	εἶναι	ὁ περὶ τῆς ψυχῆς πρὸς
[3, 13]	πῶς ἠσκημένου δοκεῖ σοι ἀνδρὸς	εἶναι;	~Ὁπότε δὲ τῶν συνιόντων ἐπὶ
[3, 9]	κἀγαθὰ πάντα ἀρετῇ πράττεται, δῆλον	εἶναι	ὅτι καὶ δικαιοσύνη καὶ ἡ
[3, 9]	τοὺς τὰ σκῆπτρα ἔχοντας ἔφη	εἶναι	οὐδὲ τοὺς ὑπὸ τῶν τυχόντων
[3, 8]	μὲν ἀγαθόν, ἄλλο δὲ καλὸν	εἶναι;	οὐκ οἶσθ´ ὅτι πρὸς ταὐτὰ
[3, 9]	πράττοντα οὔτε χρήσιμον οὐδὲν ἔφη	εἶναι	οὔτε θεοφιλῆ. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ
[3, 1]	Ὅμηρος τὸν Ἀγαμέμνονα γεραρὸν ἔφη	εἶναι,	οὕτω καὶ ὅδε στρατηγεῖν μαθὼν
[3, 9]	καὶ τὴν εὐτυχίαν ἐπιτήδευμα νομίζοι	εἶναι,	Πᾶν μὲν οὖν τοὐναντίον ἔγωγ´,
[3, 5]	καλοκαγαθίᾳ προκεκρίσθαι τῶν πολιτῶν, ἀπειθεστάτους	εἶναι	πάντων. καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη·
[3, 1]	καλὸν δὲ καὶ τὸ τακτικὸν	εἶναι·	πολὺ γὰρ διαφέρει στράτευμα τεταγμένον
[3, 8]	μὴν καὶ βωμοῖς χώραν ἔφη	εἶναι	πρεπωδεστάτην ἥτις ἐμφανεστάτη οὖσα ἀστιβεστάτη
[3, 4]	καὶ ἐπιμελεῖς καὶ φιλοπόνους ἀμφοτέρους	εἶναι	προσήκει περὶ τὰ αὑτῶν ἔργα;
[3, 4]	φυλακτικοὺς τῶν ὄντων οὐκ ἀμφοτέρους	εἶναι	προσήκει; Σφόδρα γ´, ἔφη. Οὐκοῦν
[3, 9]	γε μὴν ἐναντίον μὲν ἔφη	εἶναι	σοφίᾳ, οὐ μέντοι γε τὴν
[3, 9]	τὴν ἄλλην πᾶσαν ἀρετὴν σοφίαν	εἶναι.	τά τε γὰρ δίκαια καὶ
[3, 9]	ἐνδεχομένων ἃ οἴονται συμφορώτατα αὑτοῖς	εἶναι,	ταῦτα πράττειν· νομίζω οὖν τοὺς
[3, 5]	βελτίους. Λέγεις, ἔφη, πόρρω που	εἶναι	τῇ πόλει τὴν καλοκαγαθίαν. πότε
[3, 12]	καὶ εἰς τἆλλα χρησιμώτερον νομίζεις	εἶναι	τὴν καχεξίαν τῆς εὐεξίας, ἢ
[3, 3]	λακτιστὰς ὥστε μηδὲ τάξαι δυνατὸν	εἶναι,	τί σοι τοῦ ἱππικοῦ ὄφελος
[3, 9]	τινι τῶν δεόντων εὐτυχίαν οἶμαι	εἶναι,	τὸ δὲ μαθόντα τε καὶ
[3, 9]	τις ὁμολογήσειε τοῦ μὲν ἄρχοντος	εἶναι	τὸ προστάττειν ὅ τι χρὴ
[3, 9]	οἴεσθαι γιγνώσκειν ἐγγυτάτω μανίας ἐλογίζετο	εἶναι.	τοὺς μέντοι πολλοὺς ἔφη, ἃ
[3, 3]	νόσῳ, ὃν ἂν ἡγῶνται ἰατρικώτατον	εἶναι,	τούτῳ μάλιστα πείθονται, καὶ ἐν
[3, 13]	οὖν, ἔφη, ὅτι κινδυνεύεις δυσαρεστότερος	εἶναι	τῶν τε οἰκετῶν καὶ τῶν
[3, 1]	εἰς τὸν πόλεμον τὸν στρατηγὸν	εἶναι	χρή, καὶ ποριστικὸν τῶν ἐπιτηδείων
[3, 9]	γάρ τις μέγας οὕτως οἴηται	εἶναι	ὥστε κύπτειν τὰς πύλας τοῦ
[3, 6]	Σωκράτης, λέγεται βαρὺ τὸ χωρίον	εἶναι,	ὥστε, ὅταν περὶ τούτου δέῃ
[3, 11]	αἱ φάλαγγες· οἶσθα γὰρ ὡς	ἐκεῖναι	θηρῶσι τὰ πρὸς τὸν βίον·
[3, 11]	ὄνομα ἦν Θεοδότη, καὶ οἵας	συνεῖναι	τῷ πείθοντι, μνησθέντος αὐτῆς τῶν
[3, 9]	πάντας δὲ τούτους ἔφη σχολάζειν·	ἐξεῖναι	γὰρ αὐτοῖς ἰέναι πράξοντας τὰ
[3, 9]	δὲ φαίη τις τῷ τυράννῳ	ἐξεῖναι	καὶ ἀποκτεῖναι τὸν εὖ φρονοῦντα,
[3, 4]	φιλόνικος Ἀντισθένης ἐστίν, ὃ στρατηγῷ	προσεῖναι	ἐπιτήδειόν ἐστιν· οὐχ ὁρᾷς ὅτι
[3, 9]	τις τῷ τυράννῳ ἐξεῖναι καὶ	ἀποκτεῖναι	τὸν εὖ φρονοῦντα, Τὸν δὲ
[3, 11]	αὐτὰ δῶρα ἢ πρὶν ἐπιθυμῆσαι	διδόναι.	καὶ ἡ Θεοδότη, Τί οὖν
[3, 3]	τῇ πόλει βέλτιον ἂν ποιήσας	παραδοῦναι	καί, εἴ τις χρεία γίγνοιτο
[3, 11]	Ἀλλὰ μὴ χειροτέχναι τινές; Οὐδὲ	χειροτέχναι,	ἔφη. Πόθεν οὖν, ἔφη, τὰ
[3, 11]	Οὐδὲ οἰκία, ἔφη. Ἀλλὰ μὴ	χειροτέχναι	τινές; Οὐδὲ χειροτέχναι, ἔφη. Πόθεν
[3, 5]	ταῦτα γένοιτ´ ἄν, οὐ δύναμαι	γνῶναι.	Βούλει οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 3]	δὲ οὕτω λακτιστὰς ὥστε μηδὲ	τάξαι	δυνατὸν εἶναι, τί σοι τοῦ
[3, 5]	πάντες οἱ τούτων ἄρχοντες ἔχουσι	δεῖξαι	ὁπόθεν ἔμαθον ταῦτα ἐφ´ οἷς
[3, 6]	ἔφη, τἀργύρεια οἶδ´ ὅτι οὐκ	ἀφῖξαι,	ὥστ´ ἔχειν εἰπεῖν δι´ ὅ
[3, 11]	οὐ πάνυ μοι ῥᾴδιόν ἐστι	σχολάσαι·	καὶ γὰρ ἴδια πράγματα πολλὰ
[3, 11]	μανθάνουσαι παρ´ ἐμοῦ καὶ ἐπῳδάς.	Ἐπίστασαι	γάρ, ἔφη, καὶ ταῦτα, ὦ
[3, 5]	μάθῃς παρ´ αὐτῶν ἃ μὴ	ἐπίστασαι	καὶ συνεργοὺς ἀγαθοὺς ἔχῃς. καὶ
[3, 11]	γε μὴν εὖ οἶδ´ ὅτι	ἐπίστασαι	οὐ μόνον μαλακῶς, ἀλλὰ καὶ
[3, 3]	ἱππέας οὐκ ἐπιχειρήσεις, ἔφη, βελτίονας	ποιῆσαι;	Ἔγωγ´, ἔφη. Οὐκοῦν πρῶτον μὲν
[3, 3]	Σωκράτης, καλόν, ἐὰν δύνῃ ταῦτα	ποιῆσαι.	ἡ δὲ ἀρχή που ἐφ´
[3, 3]	ὅπως διανοῇ τοὺς ἵππους βελτίους	ποιῆσαι.	καὶ ὅς, Ἀλλὰ τοῦτο μέν,
[3, 6]	καὶ τὴν πόλιν πειράσῃ πλουσιωτέραν	ποιῆσαι;	Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν
[3, 6]	μετὰ τοῦ θείου νομίζεις δυνήσεσθαι	ποιῆσαι	πείθεσθαί σοι; φυλάττου, ἔφη, ὦ
[3, 3]	δυνήσῃ τοιούτων ἡγούμενος ἀγαθόν τι	ποιῆσαι	τὴν πόλιν; καὶ ὅς, Ἀλλὰ
[3, 6]	αὐτῷ πρῶτον μὲν εἰς τὸ	ἐθελῆσαι	ἀκούειν τοιάδε λέξας κατέσχεν, Ὦ
[3, 1]	πόλει στρατηγεῖν, ἐξὸν τοῦτο μαθεῖν,	ἀμελῆσαι	αὐτοῦ· καὶ δικαίως ἂν οὗτος
[3, 5]	οὕτω καὶ Ἀθηναίους πολὺ διενεγκόντας	ἀμελῆσαι	ἑαυτῶν καὶ διὰ τοῦτο χείρους
[3, 6]	ἐπιχειρήσεις· ἕνα δὲ μὴ δυνάμενος	ὠφελῆσαι	πῶς ἂν πολλούς γε δυνηθείης;
[3, 3]	χρῆναι σιωπῇ ἱππαρχεῖν; ἢ οὐκ	ἐντεθύμησαι	ὅτι, ὅσα τε νόμῳ μεμαθήκαμεν
[3, 3]	κάλλιστα διαλέγονται; ἢ τόδε οὐκ	ἐντεθύμησαι,	ὡς, ὅταν γε χορὸς εἷς
[3, 11]	τὰ αὐτὰ δῶρα ἢ πρὶν	ἐπιθυμῆσαι	διδόναι. καὶ ἡ Θεοδότη, Τί
[3, 6]	Σωκράτης, ὥσπερ φίλου οἶκον εἰ	αὐξῆσαι	βούλοιο, πλουσιώτερον αὐτὸν ἐπιχειροίης ἂν
[3, 6]	τὸν τοῦ θείου πρῶτον ἐπειράθης	αὐξῆσαι;	δεῖται δέ. κἂν μὲν τοῦτον
[3, 3]	τοὺς πολεμίους, ἅπερ ἀλκιμωτέρους ποιεῖ,	διανενόησαι;	Εἰ δὲ μή, ἀλλὰ νῦν
[3, 6]	Ὦ Γλαύκων, ἔφη, προστατεύειν ἡμῖν	διανενόησαι	τῆς πόλεως; Ἔγωγ´, ἔφη, ὦ
[3, 3]	δὲ ἀρχή που ἐφ´ ἧς	ᾕρησαι	ἵππων τε καὶ ἀμβατῶν ἐστιν.
[3, 6]	Σωκράτης, τὸν θεῖον οὐ δυνάμενος	πεῖσαι,	Ἀθηναίους πάντας μετὰ τοῦ θείου
[3, 13]	μᾶλλον δὲ οὐδ´ ἂν ἐδυνήθην	κομίσαι.	Τὸ οὖν τοσούτῳ ἧττον τοῦ
[3, 6]	αἱ πρόσοδοι τῇ πόλει καὶ	πόσαι	τινές εἰσι; δῆλον γὰρ ὅτι
[3, 6]	τε φυλακαὶ ἐπίκαιροί εἰσι καὶ	ὁπόσαι	μή, καὶ ὁπόσοι τε φρουροὶ
[3, 6]	ἤδη σοι μεμέληκε, καὶ οἶσθα	ὁπόσαι	τε φυλακαὶ ἐπίκαιροί εἰσι καὶ
[3, 6]	τε καὶ φίλων οὐδεὶς ἐδύνατο	παῦσαι	ἑλκόμενόν τε ἀπὸ τοῦ βήματος
[3, 2]	ἔφη, Ὅμηρον οἴει τὸν Ἀγαμέμνονα	προσαγορεῦσαι	ποιμένα λαῶν; ἆρά γε ὅτι,
[3, 5]	διὰ τὸ πολὺ ὑπερενεγκεῖν καὶ	κρατιστεῦσαι	καταρρᾳθυμήσαντες ὑστερίζουσι τῶν ἀντιπάλων, οὕτω
[3, 4]	ἄν ποτε ᾤμην ἐγὼ σοῦ	ἀκοῦσαι	ὡς οἱ ἀγαθοὶ οἰκονόμοι ἀγαθοὶ
[3, 11]	ἐάσουσί με ἀπιέναι, φίλτρα τε	μανθάνουσαι	παρ´ ἐμοῦ καὶ ἐπῳδάς. Ἐπίστασαι
[3, 5]	Περίκλεις, οὐκ ἐκ τῶν δεδοκιμασμένων	καθίσταται;	Καὶ μάλα, ἔφη. Οἶσθα οὖν
[3, 7]	γὰρ τούτων ἁπάντων ἡ ἐκκλησία	συνίσταται.	τί δὲ οἴει διαφέρειν ὃ
[3, 3]	ἄλλῃ πόλει ὁμοία τῇ ἐνθάδε	συνάγεται;	Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη. Ἀλλὰ μὴν
[3, 6]	νὴ Δί´, ἔφη ὁ Σωκράτης,	λέγεται	βαρὺ τὸ χωρίον εἶναι, ὥστε,
[3, 8]	ἄνθρωποι χρῶνται καλά τε κἀγαθὰ	νομίζεται,	πρὸς ἅπερ ἂν εὔχρηστα ᾖ.
[3, 1]	τὰ ξύλα, ὥσπερ ἐν οἰκοδομίᾳ	συντίθεται,	τότε γίγνεται πολλοῦ ἄξιον κτῆμα,
[3, 13]	Ἆρ´ οὖν, ἔφη, καὶ οἱ	οἰκέται	σου ἄχθονται πίνοντές τε αὐτὸ
[3, 10]	ὁρατόν ἐστιν; Ἆρ´ οὖν, ἔφη,	γίγνεται	ἐν ἀνθρώπῳ τό τε φιλοφρόνως
[3, 3]	οὐδεὶς ἄλλοθεν οὐδαμόθεν τούτῳ ἐφάμιλλος	γίγνεται	οὐδὲ εὐανδρία ἐν ἄλλῃ πόλει
[3, 4]	ὅτι οὔτε ἄνευ ἀνθρώπων οὐδετέρα	γίγνεται	οὔτε δι´ ἄλλων μὲν ἀνθρώπων
[3, 1]	ὥσπερ ἐν οἰκοδομίᾳ συντίθεται, τότε	γίγνεται	πολλοῦ ἄξιον κτῆμα, οἰκία. Ἀλλὰ
[3, 5]	καὶ μῖσος ἀλλήλων τοῖς πολίταις	ἐγγίγνεται,	δι´ ἃ ἔγωγε μάλα φοβοῦμαι
[3, 14]	μετατιθέναι; καὶ ἄλλο δέ τι	προσγίγνεται	τῷ ἅμα πολλὰ ἐσθίειν ἐθισθέντι·
[3, 10]	τε κἀγαθὰ καὶ ἀγαπητὰ ἤθη	φαίνεται	ἢ δι´ ὧν τὰ αἰσχρά
[3, 11]	τις προσφέρῃ πρὶν ἐπιθυμεῖν, ἀηδῆ	φαίνεται,	κεκορεσμένοις δὲ καὶ βδελυγμίαν παρέχει,
[3, 8]	τῶν ἀνθρώπων καλά τε κἀγαθὰ	φαίνεται,	πρὸς ταὐτὰ δὲ καὶ τἆλλα
[3, 11]	κἂν φαυλότερα ᾖ, πάνυ ἡδέα	φαίνεται.	Πῶς οὖν ἄν, ἔφη, ἐγὼ
[3, 4]	τὸ ἡττᾶσθαι φέροντα σκέψεται καὶ	φυλάξεται,	ἐνεργῶς δ´, ἂν τὴν παρασκευὴν
[3, 4]	δὲ τούτων, ἐὰν ἀπαράσκευος ᾖ,	φυλάξεται	συνάπτειν μάχην. μὴ καταφρόνει, ἔφη,
[3, 4]	τὸ νικᾶν συμφέροντα ζητήσει καὶ	παρασκευάσεται,	ἐπιμελῶς δὲ τὰ πρὸς τὸ
[3, 9]	λέγοντι, ἁμαρτήσεται δήπου, ἁμαρτάνων δὲ	ζημιωθήσεται.	εἰ δὲ φαίη τις τῷ
[3, 11]	ἐπειδὰν εἰς πλείους διαγγείλωμεν, πλείω	ὠφελήσεται·	ἡμεῖς δὲ ἤδη τε ὧν
[3, 11]	καὶ πλουσίους εὑρήσει, εὑρὼν δὲ	μηχανήσεται	ὅπως ἐμβάλῃ αὐτοὺς εἰς τὰ
[3, 14]	ὄψῳ ἢ τῷ ὄψῳ σίτῳ	χρήσεται.	Ἄλλον δέ ποτε τῶν συνδείπνων
[3, 9]	μὴ πείθηται τῷ εὖ λέγοντι,	ἁμαρτήσεται	δήπου, ἁμαρτάνων δὲ ζημιωθήσεται. εἰ
[3, 6]	οἰκήσειεν, εἰ μὴ πάντα μὲν	εἴσεται	ὧν προσδεῖται, πάντων δὲ ἐπιμελόμενος
[3, 9]	καλά τε κἀγαθὰ πάντα ἀρετῇ	πράττεται,	δῆλον εἶναι ὅτι καὶ δικαιοσύνη
[3, 4]	ἄλλων μὲν ἀνθρώπων τὰ ἴδια	πράττεται,	δι´ ἄλλων δὲ τὰ κοινά.
[3, 9]	δίκαια καὶ πάντα ὅσα ἀρετῇ	πράττεται	καλά τε κἀγαθὰ εἶναι· καὶ
[3, 9]	σώματος ἰσχυρότερον πρὸς τοὺς πόνους	φύεται,	οὕτω καὶ ψυχὴν ψυχῆς ἐρρωμενεστέραν
[3, 5]	ἀτηρία καὶ κακία τῇ πόλει	ἐμφύεται,	πολλὴ δὲ ἔχθρα καὶ μῖσος
[3, 6]	τι νῦν ἐλάττω ἢ πρόσθεν	προσέρχεται	αὐτόθεν. Οὐ γὰρ οὖν ἐλήλυθα,
[3, 4]	τὰ πρὸς τὸ ἡττᾶσθαι φέροντα	σκέψεται	καὶ φυλάξεται, ἐνεργῶς δ´, ἂν
[3, 2]	τὸ εὐδαίμονας ποιεῖν ὧν ἂν	ἡγῆται.	~Καὶ ἱππαρχεῖν δέ τινι ᾑρημένῳ
[3, 9]	τις τῷ εὖ λέγοντι μὴ	πείθηται;	ἐν ᾧ γὰρ ἄν τις
[3, 9]	γὰρ ἄν τις πράγματι μὴ	πείθηται	τῷ εὖ λέγοντι, ἁμαρτήσεται δήπου,
[3, 8]	ἵνα ὁ χειμερινὸς ἥλιος μὴ	ἀποκλείηται,	χθαμαλώτερα δὲ τὰ πρὸς ἄρκτον,
[3, 9]	τε γάρ τις μέγας οὕτως	οἴηται	εἶναι ὥστε κύπτειν τὰς πύλας
[3, 1]	στρατηγὸς ὤν, κἂν μηδεὶς αὐτὸν	ἕληται.	ὁ δὲ μὴ ἐπιστάμενος οὔτε
[3, 2]	αἱρεῖται οὐχ ἵνα ἑαυτοῦ καλῶς	ἐπιμελῆται,	ἀλλ´ ἵνα καὶ οἱ ἑλόμενοι
[3, 5]	οἶμαι, ὁ Σωκράτης, ὥσπερ καὶ	ἀθληταί	τινες διὰ τὸ πολὺ ὑπερενεγκεῖν
[3, 3]	εἷς ἐκ τῆσδε τῆς πόλεως	γίγνηται,	ὥσπερ ὁ εἰς Δῆλον πεμπόμενος,
[3, 3]	ἱππικῇ, ὃς ἂν μάλιστα εἰδὼς	φαίνηται	ἃ δεῖ ποιεῖν, τούτῳ μάλιστα
[3, 4]	ὧν δεῖ καὶ ταῦτα πορίζεσθαι	δύνηται,	ἀγαθὸς ἂν εἴη προστάτης, εἴτε
[3, 4]	τοῖς χορικοῖς, ἐξευρίσκῃ τε καὶ	προαιρῆται,	εἰκότως ἂν καὶ τούτου νικηφόρος
[3, 11]	τίς σοι φίλος ὥσπερ μυῖα	πρόσπτηται,	ἢ καὶ αὐτή τι μηχανᾷ;
[3, 1]	τοίνυν ἐλθὼν ἐπανερώτα· ἂν γὰρ	ἐπίστηται	καὶ μὴ ἀναιδὴς ᾖ, αἰσχυνεῖται
[3, 6]	τοῦ θείου πρῶτον ἐπειράθης αὐξῆσαι;	δεῖται	δέ. κἂν μὲν τοῦτον δύνῃ,
[3, 13]	οὖν ἐπεσκέψω, πότερος πλειόνων πληγῶν	δεῖται,	σὺ ἢ ὁ θεράπων; Φοβουμένου
[3, 6]	καὶ πόσου εἰς τὸν ἐνιαυτὸν	προσδεῖται,	ἵνα μὴ τοῦτό γε λάθῃ
[3, 6]	μὴ πάντα μὲν εἴσεται ὧν	προσδεῖται,	πάντων δὲ ἐπιμελόμενος ἐκπληρώσει. ἀλλ´
[3, 14]	τὰ ὄψα λυμαινομένη, ἢ ἣν	ὀψοποιεῖται	ὁ ἅμα πολλὰ ἐσθίων καὶ
[3, 5]	ἔφη, ὦ Περίκλεις, κατανενόηκας, ὅτι	πρόκειται	τῆς χώρας ἡμῶν ὄρη μεγάλα,
[3, 14]	ποίῳ ποτὲ ἔργῳ ἄνθρωπος ὀψοφάγος	καλεῖται;	ἐσθίουσι μὲν γὰρ δὴ πάντες
[3, 1]	ἐπίστηται καὶ μὴ ἀναιδὴς ᾖ,	αἰσχυνεῖται	ἀργύριον εἰληφὼς ἐνδεᾶ σε ἀποπέμψασθαι.
[3, 2]	αἴτιος εἴη; καὶ γὰρ βασιλεὺς	αἱρεῖται	οὐχ ἵνα ἑαυτοῦ καλῶς ἐπιμελῆται,
[3, 4]	τὴν παρασκευὴν ὁρᾷ νικητικὴν οὖσαν,	μαχεῖται,	οὐχ ἥκιστα δὲ τούτων, ἐὰν
[3, 7]	ἐχόντων οὐ μόνον οἱ ἄλλοι	πολῖται,	ἀλλὰ καὶ οἱ σοὶ φίλοι
[3, 3]	τε ὠφελήσῃ καὶ οἱ ἄλλοι	πολῖται	διὰ σέ. Ἀλλὰ νὴ Δία
[3, 5]	πάνυ χωρία καὶ κούφως ὡπλισμένοι	δύνανται	πολλὰ μὲν τὴν βασιλέως χώραν
[3, 4]	ἤρετο· Τίνες, ὦ Νικομαχίδη, στρατηγοὶ	ᾕρηνται;	καὶ ὅς, Οὐ γάρ, ἔφη,
[3, 5]	διενεγκεῖν τῶν καθ´ αὑτοὺς ἀνθρώπων.	Λέγονται	γάρ, ἔφη. Τοιγαροῦν πολλῶν μὲν
[3, 5]	κατὰ θάλατταν· οἳ δὴ καὶ	λέγονται	πολὺ διενεγκεῖν τῶν καθ´ αὑτοὺς
[3, 8]	τὰ αὐτὰ καλοί τε κἀγαθοὶ	λέγονται,	πρὸς τὰ αὐτὰ δὲ καὶ
[3, 3]	τὰ σπουδαιότατα μάλιστα ἐπιστάμενοι κάλλιστα	διαλέγονται;	ἢ τόδε οὐκ ἐντεθύμησαι, ὡς,
[3, 5]	διαφέρονται καὶ πλείστας δίκας ἀλλήλοις	δικάζονται	καὶ προαιροῦνται μᾶλλον οὕτω κερδαίνειν
[3, 11]	ἀποφεύγειν, ἄλλας αὖ κύνας ταχείας	παρασκευάζονται,	ἵνα κατὰ πόδας ἁλίσκωνται· ὅτι
[3, 12]	τοῖς πολεμικοῖς κινδύνοις καὶ αἰσχρῶς	σῴζονται·	πολλοὶ δὲ δι´ αὐτὸ τοῦτο
[3, 12]	τοῦτο ἐκ τῶν πολεμικῶν ἀγώνων	σῴζονταί	τε εὐσχημόνως καὶ τὰ δεινὰ
[3, 3]	ἡγῶνται ἰατρικώτατον εἶναι, τούτῳ μάλιστα	πείθονται,	καὶ ἐν πλοίῳ οἱ πλέοντες,
[3, 5]	δ´ ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι	πείθονται	τοῖς ἐπιστάταις, οὐδένων δὲ καταδεέστερον
[3, 13]	ἔφη, καὶ οἱ οἰκέται σου	ἄχθονται	πίνοντές τε αὐτὸ καὶ λούμενοι
[3, 9]	προαιρουμένους ἐκ τῶν ἐνδεχομένων ἃ	οἴονται	συμφορώτατα αὑτοῖς εἶναι, ταῦτα πράττειν·
[3, 12]	δι´ αὐτὸ τοῦτο ζῶντές τε	ἁλίσκονται	καὶ ἁλόντες ἤτοι δουλεύουσι τὸν
[3, 3]	οἱ μαινόμενοί γε ὑπὸ πάντων	γιγνώσκονται.	Ἀληθές, ἔφη, καὶ τοῦτο λέγεις.
[3, 5]	πείσονται τοῖς ἄρχουσιν, οἳ καὶ	ἀγάλλονται	ἐπὶ τῷ καταφρονεῖν τῶν ἀρχόντων;
[3, 12]	καὶ ἐν τούτῳ πολλοὶ μεγάλα	σφάλλονται	διὰ τὸ μὴ ὑγιαίνειν τὸ
[3, 11]	ὅτι μὲν γὰρ τῆς νυκτὸς	νέμονται,	κύνας νυκτερευτικὰς πορισάμενοι, ταύταις αὐτοὺς
[3, 3]	χωρίοις ἐν οἵοισπερ οἱ πόλεμοι	γίγνονται;	Βέλτιον γοῦν, ἔφη. Τί γάρ;
[3, 4]	Ἀλλ´ ἐχθροί γέ τοι ἀμφοτέροις	γίγνονται;	Καὶ μάλα, ἔφη, τοῦτό γε.
[3, 10]	σφόδρα πιέζοντες δύσφοροι καὶ χαλεποὶ	γίγνονται·	οἱ δὲ ἁρμόττοντες, διειλημμένοι τὸ
[3, 10]	ἐπὶ δὲ τοῖς κακοῖς σκυθρωποὶ	γίγνονται.	Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ ταῦτα δυνατὸν
[3, 6]	ἄλλων, ὅσους οἶσθα τοιούτους, οἷοι	φαίνονται	καὶ λέγοντες ἃ μὴ ἴσασι
[3, 7]	τὰ τῶν ἄλλων πράγματα οὐ	τρέπονται	ἐπὶ τὸ ἑαυτοὺς ἐξετάζειν. μὴ
[3, 5]	ἢ Ἀθηναίοις· ᾧ πολλοὶ ἐπαιρόμενοι	προτρέπονταί	τε ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄλκιμοι
[3, 6]	ἐνδεῶς ἔχουσιν, ἐκπληρώσῃς, εἰ δὲ	παραλείπονται,	προσπορίσῃς. Ἀλλὰ μὰ Δί´, ἔφη
[3, 5]	ἰδίαις συνόδοις καὶ ταῖς κοιναῖς	διαφέρονται	καὶ πλείστας δίκας ἀλλήλοις δικάζονται
[3, 2]	δεῖ ἐπιμελεῖσθαι, ὅπως σῶαί τε	ἔσονται	αἱ οἶες καὶ τὰ ἐπιτήδεια
[3, 2]	ὅπως σῶοί τε οἱ στρατιῶται	ἔσονται	καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι καί,
[3, 5]	Ἀθηναῖοι ὥσπερ Λακεδαιμόνιοι ἢ πρεσβυτέρους	αἰδέσονται,	οἳ ἀπὸ τῶν πατέρων ἄρχονται
[3, 5]	ἐπιμελομένων καταγελῶσι; πότε δὲ οὕτω	πείσονται	τοῖς ἄρχουσιν, οἳ καὶ ἀγάλλονται
[3, 6]	ἢ πῶς οἶσθα ὅτι κακῶς	φυλάττονται;	Εἰκάζω, ἔφη. Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ
[3, 2]	οὗ ἕνεκα στρατεύονται, τοῦτο ἔσται;	στρατεύονται	δέ, ἵνα κρατοῦντες τῶν πολεμίων
[3, 2]	δι´ αὐτὸν εὖ πράττωσι· καὶ	στρατεύονται	δὲ πάντες, ἵνα ὁ βίος
[3, 2]	ἐπιτήδεια ἕξουσι καί, οὗ ἕνεκα	στρατεύονται,	τοῦτο ἔσται; στρατεύονται δέ, ἵνα
[3, 2]	ἐπιτήδεια ἕξουσι καί, οὗ ἕνεκα	τρέφονται,	τοῦτο ἔσται, οὕτω καὶ τὸν
[3, 5]	ἀλλοτρίοις χρώμενοι περὶ τούτων αὖ	μάχονται	καὶ ταῖς εἰς τὰ τοιαῦτα
[3, 5]	αἰδέσονται, οἳ ἀπὸ τῶν πατέρων	ἄρχονται	καταφρονεῖν τῶν γεραιτέρων, ἢ σωμασκήσουσιν
[3, 5]	μόνοι ἐγένοντο} πορθοῦντες τὴν Βοιωτίαν,	φοβοῦνται	μὴ Βοιωτοὶ δῃώσωσι τὴν Ἀττικήν.
[3, 12]	καὶ διὰ ταῦτα χάριτός τε	ἀξιοῦνται	καὶ δόξαν μεγάλην κτῶνται καὶ
[3, 3]	γὰρ οἱ ἱπποτοξόται τούτου γε	ἀξιοῦνται·	προελαύνουσι γοῦν καὶ τῶν ἱππάρχων.
[3, 14]	πω ἐπὶ τούτῳ γε ὀψοφάγοι	καλοῦνται.	Οὐ γὰρ οὖν, ἔφη τις
[3, 10]	καὶ τοὺς ἐπιχρύσους θώρακας μᾶλλον	ὠνοῦνται.	Ἀλλὰ μήν, ἔφη, εἴ γε
[3, 10]	γε διὰ ταῦτα μὴ ἁρμόττοντας	ὠνοῦνται,	κακὸν ἔμοιγε δοκοῦσι ποικίλον τε
[3, 2]	ὡς βέλτιστος ᾖ, καὶ στρατηγοὺς	αἱροῦνται	τούτου ἕνεκα, ἵνα πρὸς τοῦτο
[3, 5]	πλείστας δίκας ἀλλήλοις δικάζονται καὶ	προαιροῦνται	μᾶλλον οὕτω κερδαίνειν ἀπ´ ἀλλήλων
[3, 5]	ὅταν μὲν γὰρ δήπου μηδὲν	φοβῶνται,	μεστοί εἰσιν ἀταξίας· ἔστ´ ἂν
[3, 1]	χειρίστους, ἵνα ὑπὸ μὲν τῶν	ἄγωνται,	ὑπὸ δὲ τῶν ὠθῶνται. Εἰ
[3, 3]	μάλιστα ἐθέλουσι πείθεσθαι οὓς ἂν	ἡγῶνται	βελτίστους εἶναι. καὶ γὰρ ἐν
[3, 9]	ἐπιμελείας δεόμενον, ἂν μὲν αὐτοὶ	ἡγῶνται	ἐπίστασθαι ἐπιμελεῖσθαι— εἰ δὲ μή,
[3, 3]	γὰρ ἐν νόσῳ, ὃν ἂν	ἡγῶνται	ἰατρικώτατον εἶναι, τούτῳ μάλιστα πείθονται,
[3, 7]	ὅ τι ἐλάττονος πριάμενοι πλείονος	ἀποδῶνται	αἰσχύνει; ἐκ γὰρ τούτων ἁπάντων
[3, 11]	ἂν τῆς πλησμονῆς παυσάμενοι πάλιν	δέωνται,	ἔπειτα τοὺς δεομένους ὑπομιμνῄσκοις ὡς
[3, 11]	φεύγουσιν, ἵν´ εἰς ταῦτα ἐμπίπτοντες	συμποδίζωνται.	Τίνι οὖν, ἔφη, τοιούτῳ φίλους
[3, 3]	πειράσομαι, ἔφη. Ὅπως δέ σοι	πείθωνται	οἱ ἱππεῖς πεφρόντικάς τι; ἄνευ
[3, 1]	τῶν ἄγωνται, ὑπὸ δὲ τῶν	ὠθῶνται.	Εἰ μὲν τοίνυν, ἔφη, καὶ
[3, 11]	ταχείας παρασκευάζονται, ἵνα κατὰ πόδας	ἁλίσκωνται·	ὅτι δὲ καὶ ταύτας αὐτῶν
[3, 9]	φύσιν, ἐν οἷς ἂν ἀξιόλογοι	βούλωνται	γενέσθαι, ταῦτα καὶ μανθάνειν καὶ
[3, 7]	πράττουσι· καὶ γὰρ ὅταν τι	ἀνακοινῶνταί	σοι, ὁρῶ σε καλῶς συμβουλεύοντα,
[3, 4]	ἀνθρώποις οἱ τῶν κοινῶν ἐπιμελόμενοι	χρῶνται	ἢ οἷσπερ τὰ ἴδια οἰκονομοῦντες·
[3, 11]	ἂν ἐνταῦθα ἐμπέσῃ, τούτῳ τροφῇ	χρῶνται.	Καὶ ἐμοὶ οὖν, ἔφη, συμβουλεύεις
[3, 3]	οἱ ἄριστα διδάσκοντες μάλιστα λόγῳ	χρῶνται	καὶ οἱ τὰ σπουδαιότατα μάλιστα
[3, 8]	καὶ τἆλλα πάντα οἷς ἄνθρωποι	χρῶνται	καλά τε κἀγαθὰ νομίζεται, πρὸς
[3, 13]	ἡδέως αὐτῷ πρὸς ἀμφότερα ταῦτα	χρῶνται.	Πότερον δέ, ἔφη, τὸ παρὰ
[3, 12]	διαζῶσι· πολλοὶ δὲ δόξαν αἰσχρὰν	κτῶνται	διὰ τὴν τοῦ σώματος ἀδυναμίαν
[3, 12]	τε ἀξιοῦνται καὶ δόξαν μεγάλην	κτῶνται	καὶ τιμῶν καλλίστων τυγχάνουσι καὶ
[3, 11]	δὲ μεθ´ ἡμέραν ἀποδιδράσκουσιν, ἄλλας	κτῶνται	κύνας, αἵτινες, ᾗ ἂν ἐκ
[3, 3]	Ἐὰν οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	παρέχωνταί	σοι τοὺς ἵππους οἱ μὲν
[3, 14]	οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τοῖς θεοῖς	εὔχωνται	πολυκαρπίαν, εἰκότως ἂν οὗτος πολυοψίαν
[3, 3]	ἱππέων ἐλαύνειν· καὶ γὰρ οἱ	ἱπποτοξόται	τούτου γε ἀξιοῦνται· προελαύνουσι γοῦν
[3, 6]	μὰ τὸν Δί´, ἔφη, οὐδὲ	γέγραπταί	μοί πω. Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ
[3, 6]	ἀπὸ στόματος εἰπεῖν. Ἀλλ´ εἰ	γέγραπταί	σοι, ἔνεγκε, ἔφη· πάνυ γὰρ
[3, 5]	Ἀθηναίων δόξα πρὸς τοὺς Βοιωτούς,	ἐπῆρται	δὲ τὸ τῶν Θηβαίων φρόνημα
[3, 3]	τί σοι τοῦ ἱππικοῦ ὄφελος	ἔσται;	ἢ πῶς δυνήσῃ τοιούτων ἡγούμενος
[3, 5]	τούτων καταπράξῃς, καὶ σοὶ καλὸν	ἔσται	καὶ τῇ πόλει ἀγαθόν, ἐὰν
[3, 2]	καί, οὗ ἕνεκα τρέφονται, τοῦτο	ἔσται,	οὕτω καὶ τὸν στρατηγὸν ἐπιμελεῖσθαι
[3, 3]	κάλλιόν τε καὶ σωτηριώτερον αὐτοῖς	ἔσται.	Πῶς οὖν, ἔφη, τοῦτο διδάξω;
[3, 13]	ἔφη, βούλῃ θερμῷ λούσασθαι, ἕτοιμον	ἔσται	σοι. Ἀλλὰ ψυχρόν, ἔφη, ἐστὶν
[3, 2]	καί, οὗ ἕνεκα στρατεύονται, τοῦτο	ἔσται;	στρατεύονται δέ, ἵνα κρατοῦντες τῶν
[3, 4]	εἴ γε τοῖς στρατιώταις ἱκανὸς	ἔσται	τὰ ἐπιτήδεια πορίζειν; Καὶ γὰρ
[3, 8]	ἡδίστη τε ἐνδιαιτᾶσθαι καὶ χρησιμωτάτη	ἔσται;	τούτου δὲ ὁμολογουμένου, Οὐκοῦν ἡδὺ
[3, 5]	σιγῶσι καραδοκοῦντες τὰ προσταχθησόμενα, ὥσπερ	χορευταί.	Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Περικλῆς,
[3, 5]	προσάντεις εἰσί, καὶ ὅτι μέση	διέζωται	ὄρεσιν ἐρυμνοῖς; Καὶ μάλα, ἔφη.
[3, 2]	δεῖ, ὅπως σῶοί τε οἱ	στρατιῶται	ἔσονται καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσι
[3, 5]	Ἱπποκράτους ἐπὶ Δηλίῳ, ἐκ τούτων	τεταπείνωται	μὲν ἡ τῶν Ἀθηναίων δόξα
[3, 8]	τε καὶ καλλίστη οἴκησις εἴη·	γραφαὶ	δὲ καὶ ποικιλίαι πλείονας εὐφροσύνας
[3, 6]	τινές εἰσι; δῆλον γὰρ ὅτι	ἔσκεψαι,	ἵνα, εἰ μέν τινες αὐτῶν
[3, 6]	οἶδ´ ὅτι οὐκ ἠμέληκας, ἀλλ´	ἔσκεψαι,	πόσον χρόνον ἱκανός ἐστιν ὁ
[3, 2]	τὸν ποιμένα δεῖ ἐπιμελεῖσθαι, ὅπως	σῶαί	τε ἔσονται αἱ οἶες καὶ
[3, 5]	πολλῶν μὲν μεταναστάσεων ἐν τῇ	Ἑλλάδι	γεγονυιῶν διέμειναν ἐν τῇ ἑαυτῶν,
[3, 7]	καὶ τὴν πατρίδα ἐν τῇ	Ἑλλάδι	εὐδοκιμωτέραν ποιεῖν μὴ θέλοι ἀγωνίζεσθαι,
[3, 6]	τῇ πόλει, ἔπειτα ἐν τῇ	Ἑλλάδι,	ἴσως δ´, ὥσπερ Θεμιστοκλῆς, καὶ
[3, 6]	ὁ Σωκράτης, ὥσπερ φίλου οἶκον	εἰ	αὐξῆσαι βούλοιο, πλουσιώτερον αὐτὸν ἐπιχειροίης
[3, 6]	γε ἀπὸ στόματος εἰπεῖν. Ἀλλ´	εἰ	γέγραπταί σοι, ἔνεγκε, ἔφη· πάνυ
[3, 5]	οὐδὲν ἂν χείρους ἐκείνων εἶεν,	εἰ	δ´ ἐπιμελέστερον, καὶ βελτίους. Λέγεις,
[3, 5]	τῶν καθ´ ἑαυτοὺς ἀνθρώπων ἀριστεύσαντες·	εἰ	δὲ βούλει, ἃ ὕστερον οἱ
[3, 11]	ἐπίδειξις, ταύτην ἡμῖν χάριν ἑκτέον,	εἰ	δὲ ἡμῖν ἡ θέα, ἡμᾶς
[3, 3]	πολεμίους, ἅπερ ἀλκιμωτέρους ποιεῖ, διανενόησαι;	Εἰ	δὲ μή, ἀλλὰ νῦν γε
[3, 1]	ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακοὺς ἐδίδαξεν·	εἰ	δὲ μή, τί σοι ὄφελος
[3, 9]	μὲν αὐτοὶ ἡγῶνται ἐπίστασθαι ἐπιμελεῖσθαι—	εἰ	δὲ μή, τοῖς ἐπισταμένοις οὐ
[3, 5]	οὐδὲν ἂν χείρους ἐκείνων γενέσθαι·	εἰ	δὲ μή, τούς γε νῦν
[3, 6]	τινες αὐτῶν ἐνδεῶς ἔχουσιν, ἐκπληρώσῃς,	εἰ	δὲ παραλείπονται, προσπορίσῃς. Ἀλλὰ μὰ
[3, 7]	ἔφη, μαλακόν τε καὶ δειλόν.	Εἰ	δέ τις, ἔφη, δυνατὸς ὢν
[3, 9]	τὰ χείρω ἰέναι οὐδένα σχολάζειν·	εἰ	δέ τις ἴοι, τοῦτον ἀσχολίας
[3, 9]	ταλασιουργεῖν, τοὺς δὲ μὴ εἰδέναι.	εἰ	δέ τις πρὸς ταῦτα λέγοι
[3, 9]	ἁμαρτήσεται δήπου, ἁμαρτάνων δὲ ζημιωθήσεται.	εἰ	δὲ φαίη τις τῷ τυράννῳ
[3, 11]	εὐεργετοῖεν. χαρίζοιο δ´ ἂν μάλιστα,	εἰ	δεομένοις δωροῖο τὰ παρὰ σεαυτῆς·
[3, 7]	δι´ ὃ καὶ θαυμάζω σου	εἰ,	ἐκείνους, ὅταν τοῦτο ποιῶσι, ῥᾳδίως
[3, 13]	καὶ ἀναπαύσῃ. οὐκ οἶσθα ὅτι,	εἰ	ἐκτείναις τοὺς περιπάτους, οὓς ἐν
[3, 2]	ἀγωνίζοιτο πρὸς τοὺς πολεμίους, ἀλλ´	εἰ	καὶ παντὶ τῷ στρατοπέδῳ τούτου
[3, 9]	ἀπεκρίνατο· Εὐπραξία. ἐρομένου δὲ πάλιν	εἰ	καὶ τὴν εὐτυχίαν ἐπιτήδευμα νομίζοι
[3, 13]	μακρὰν ὁδὸν πορευθείς, ἤρετο αὐτὸν	εἰ	καὶ φορτίον ἔφερε, Μὰ Δί´
[3, 2]	ἑαυτοῦ βίου καλῶς προεστήκοι, ἀλλ´	εἰ	καί, ὧν βασιλεύοι, τούτοις εὐδαιμονίας
[3, 1]	ἔφη ὁ νεανίσκος. Οὐκοῦν, ἔφη,	εἰ	μὲν ἀργύριον δέοι ἁρπάζειν, τοὺς
[3, 5]	εὐδαιμονίας. Οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	εἰ	μὲν ἐβουλόμεθα χρημάτων αὐτοὺς ὧν
[3, 5]	ἀπόκρυφον δοκεῖ μοι εἶναι, ἀλλ´	εἰ	μὲν ἐξευρόντες τὰ τῶν προγόνων
[3, 11]	ταύτην ἡμῖν, ὅτι ἐθεασάμεθα; ἆρ´	εἰ	μὲν ταύτῃ ὠφελιμωτέρα ἐστὶν ἡ
[3, 6]	δῆλον γὰρ ὅτι ἔσκεψαι, ἵνα,	εἰ	μέν τινες αὐτῶν ἐνδεῶς ἔχουσιν,
[3, 13]	οὐκ ἀντιπροσερρήθη, Γελοῖον, ἔφη, τό,	εἰ	μὲν τὸ σῶμα κάκιον ἔχοντι
[3, 1]	ἄγωνται, ὑπὸ δὲ τῶν ὠθῶνται.	Εἰ	μὲν τοίνυν, ἔφη, καὶ διαγιγνώσκειν
[3, 6]	ποτε οἶκον καλῶς τις οἰκήσειεν,	εἰ	μὴ πάντα μὲν εἴσεται ὧν
[3, 2]	εἴη, καὶ βασιλεὺς ἀγαθός, οὐκ	εἰ	μόνον τοῦ ἑαυτοῦ βίου καλῶς
[3, 2]	τε κρατερὸς ἂν εἴη, οὐκ	εἰ	μόνος αὐτὸς εὖ ἀγωνίζοιτο πρὸς
[3, 11]	ἐμποιεῖν τῶν παρ´ ἐμοὶ δυναίμην;	Εἰ	νὴ Δί´, ἔφη, πρῶτον μὲν
[3, 3]	ἑτοίμως κινδυνεύειν πρὸς τοὺς πολεμίους,	εἰ	νομίσειαν ταῦτα ποιοῦντες ἐπαίνου καὶ
[3, 6]	καὶ καταφρονουμένους ἐκ τῶν ἀμαθεστάτων.	εἰ	οὖν ἐπιθυμεῖς εὐδοκιμεῖν τε καὶ
[3, 6]	πόλεως πράττειν, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι	εἰ	πάνυ ῥᾳδίως τύχοις ὧν ἐπιθυμεῖς.
[3, 13]	βέλτιον ἐμοῦ. Τί οὖν; ἔφη,	εἰ	τὸ ἐκείνου φορτίον ἔδει σε
[3, 5]	Σώκρατες, καὶ ταῦτα χρήσιμα εἶναι.	Εἰ	τοίνυν, ἔφη ὁ Σωκράτης, ἀρέσκει
[3, 11]	ἡ Θεοδότη, Νὴ Δί´, ἔφη,	εἰ	τοίνυν ταῦθ´ οὕτως ἔχει, ἐμὲ
[3, 5]	ἂν τοῦτο διδάσκοιμεν; Οἶμαι μέν,	εἰ	τούς γε παλαιτάτους ὧν ἀκούομεν
[3, 9]	καὶ σώφρονα ἔκρινε. προσερωτώμενος δὲ	εἰ	τοὺς ἐπισταμένους μὲν ἃ δεῖ
[3, 6]	ταῦτά γε οὐκ ἐπέσκεμμαι. Ἀλλ´	εἰ	τοῦτο, ἔφη, παρέλιπες, τάς γε
[3, 10]	πρὸς τὸν χρώμενον, ὥσπερ ἂν	εἰ	φαίης ἀσπίδα, ᾧ ἂν ἁρμόττῃ,
[3, 8]	Οὐδὲ λιμοῦ. Ἀλλὰ μήν, ἔφη,	εἴ	γ´ ἐρωτᾷς με εἴ τι
[3, 10]	οὐδὲ ὁμοίους οἶμαί σε ποιεῖν,	εἴ	γε ἁρμόττοντας ποιεῖς. Ἀλλὰ νὴ
[3, 10]	μᾶλλον ὠνοῦνται. Ἀλλὰ μήν, ἔφη,	εἴ	γε διὰ ταῦτα μὴ ἁρμόττοντας
[3, 6]	ἔφη ὁ Γλαύκων, παμμέγεθες πρᾶγμα,	εἴ	γε καὶ τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθαι
[3, 8]	στεγῶν πορευόμενος σκιὰν παρέχει. οὐκοῦν,	εἴ	γε καλῶς ἔχει ταῦτα οὕτω
[3, 5]	Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ Περικλῆς,	εἴ	γε νῦν μάλιστα πείθοιντο, ὥρα
[3, 4]	ὁ Σωκράτης, τοῦτο μὲν ἀγαθόν,	εἴ	γε τοῖς στρατιώταις ἱκανὸς ἔσται
[3, 6]	ἂν τὸν τοῦ θείου οἶκον,	εἴ	μοι ἐθέλοι πείθεσθαι. Εἶτα, ἔφη
[3, 10]	οὔτε θεοφιλῆ. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ	εἴ	ποτε τῶν τὰς τέχνας ἐχόντων
[3, 1]	ὄφελος ὧν ἔμαθες; οὐδὲ γὰρ	εἴ	σε ἀργύριον ἐκέλευσε πρῶτον μὲν
[3, 3]	νὴ Δί´, ἔφη, ῥᾷον ἢ	εἴ	σοι δέοι διδάσκειν ὡς τὰ
[3, 8]	μοι ἢ ὅτε σε ἠρώτησα	εἴ	τι ἀγαθὸν εἰδείης. Σὺ δ´
[3, 8]	ἔφη, εἴ γ´ ἐρωτᾷς με	εἴ	τι ἀγαθὸν οἶδα ὃ μηδενὸς
[3, 3]	πάντα διὰ λόγου ἐμάθομεν, καὶ	εἴ	τι ἄλλο καλὸν μανθάνει τις
[3, 7]	μὴ ἀμέλει τῶν τῆς πόλεως,	εἴ	τι δυνατόν ἐστι διὰ σὲ
[3, 8]	ὁ μὲν γὰρ αὐτὸν ἤρετο	εἴ	τι εἰδείη ἀγαθόν, ἵνα, εἴ
[3, 8]	δὲ τοῦ Ἀριστίππου ἐρωτῶντος αὐτὸν	εἴ	τι εἰδείη καλόν, Καὶ πολλά,
[3, 8]	εἴ τι εἰδείη ἀγαθόν, ἵνα,	εἴ	τι εἴποι τῶν τοιούτων, οἷον
[3, 10]	πρόσεστι. Δίδαξον, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	εἴ	τι ἔχεις. Ἧττον, ἔφη, τῷ
[3, 8]	Ἆρά γε, ἔφη, ἐρωτᾷς με,	εἴ	τι οἶδα πυρετοῦ ἀγαθόν; Οὐκ
[3, 1]	πόλεως ζημιοῖτο πολὺ μᾶλλον ἢ	εἴ	τις ἀνδριάντας ἐργολαβοίη μὴ μεμαθηκὼς
[3, 3]	Δεῖ γοῦν, ἔφη· καὶ γὰρ	εἴ	τις αὐτῶν καταπέσοι, μᾶλλον ἂν
[3, 6]	ἂν πολλούς γε δυνηθείης; ὥσπερ,	εἴ	τις ἓν τάλαντον μὴ δύναιτο
[3, 3]	καὶ τοῦ ἱππικοῦ τοῦ ἐνθάδε	εἴ	τις ἐπιμεληθείη, ὡς πολὺ ἂν
[3, 7]	Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Χαρμίδη,	εἴ	τις ἱκανὸς ὢν τοὺς στεφανίτας
[3, 9]	εὐπραξίαις ἀνιωμένους. θαυμαζόντων δέ τινων	εἴ	τις φιλῶν τινα ἐπὶ τῇ
[3, 3]	βέλτιον ἂν ποιήσας παραδοῦναι καί,	εἴ	τις χρεία γίγνοιτο ἱππέων, τούτων
[3, 5]	δι´ ἃ ἔγωγε μάλα φοβοῦμαι	ἀεί,	μή τι μεῖζον ἢ ὥστε
[3, 9]	ἂν συμβῆναι, τοὺς ἠλιθίους δὲ	ἀεὶ	πάσχειν αὐτό. Σχολὴν δὲ σκοπῶν,
[3, 10]	καὶ οἶδα· ὃ δὲ μάλιστα	ψυχαγωγεῖ	διὰ τῆς ὄψεως τοὺς ἀνθρώπους,
[3, 5]	ἔφη, τούτοις. Οὐ τοίνυν, ἔφη,	δεῖ	ἀθυμεῖν ὡς οὐκ εὐτάκτων ὄντων
[3, 10]	ὄψις μιμητέα; Σφόδρα γ´, ἔφη.	Δεῖ	ἄρα, ἔφη, τὸν ἀνδριαντοποιὸν τὰ
[3, 3]	ἐπὶ τοὺς ἵππους ποιήσεις αὐτούς;	Δεῖ	γοῦν, ἔφη· καὶ γὰρ εἴ
[3, 2]	γε ὅτι, ὥσπερ τὸν ποιμένα	δεῖ	ἐπιμελεῖσθαι, ὅπως σῶαί τε ἔσονται
[3, 6]	καὶ τὴν τῶν ἐναντίων εἰδέναι	δεῖ,	ἵνα, ἐὰν μὲν ἡ τῆς
[3, 4]	προστατεύῃ, ἐὰν γιγνώσκῃ τε ὧν	δεῖ	καὶ ταῦτα πορίζεσθαι δύνηται, ἀγαθὸς
[3, 11]	ἔφη ὁ Σωκράτης, πότερον ἡμᾶς	δεῖ	μᾶλλον Θεοδότῃ χάριν ἔχειν, ὅτι
[3, 8]	οἰκίαν, οἵαν χρή, ἔχειν τοῦτο	δεῖ	μηχανᾶσθαι, ὅπως ἡδίστη τε ἐνδιαιτᾶσθαι
[3, 5]	μέλλοντα στρατηγεῖν τούτων ἁπάντων ἐπιμελεῖσθαι	δεῖ.	ὁμολογῶ μέντοι κἀγώ σοι ταῦτα.
[3, 2]	οὕτω καὶ τὸν στρατηγὸν ἐπιμελεῖσθαι	δεῖ,	ὅπως σῶοί τε οἱ στρατιῶται
[3, 2]	πρὸς τοῦτο αὐτοῖς ἡγεμόνες ὦσι.	δεῖ	οὖν τὸν στρατηγοῦντα τοῦτο παρασκευάζειν
[3, 3]	ἂν μάλιστα εἰδὼς φαίνηται ἃ	δεῖ	ποιεῖν, τούτῳ μάλιστα ἐθέλειν τοὺς
[3, 6]	τόν γε βουλευσόμενον, πρὸς οὕστινας	δεῖ	πολεμεῖν, τήν τε τῆς πόλεως
[3, 9]	εἰ τοὺς ἐπισταμένους μὲν ἃ	δεῖ	πράττειν, ποιοῦντας δὲ τἀναντία σοφούς
[3, 1]	ἐν τῷ πολέμῳ τοὺς ἀρίστους	δεῖ	πρώτους τάττειν καὶ τελευταίους, ἐν
[3, 5]	τοῖς στρατιωτικοῖς, ἔφη, ἔνθα μάλιστα	δεῖ	σωφρονεῖν τε καὶ εὐτακτεῖν καὶ
[3, 11]	παραμόνιμόν ἐστιν. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη.	Δεῖ	τοίνυν, ἔφη, πρῶτον μὲν τοὺς
[3, 1]	πολλὰ καὶ φύσει καὶ ἐπιστήμῃ	δεῖ	τὸν εὖ στρατηγήσοντα ἔχειν. καλὸν
[3, 11]	ἂν λέγουσα εὐφραίνοις, καὶ ὅτι	δεῖ	τὸν μὲν ἐπιμελόμενον ἀσμένως ὑποδέχεσθαι,
[3, 12]	καὶ ἡδίω τούτων εἶναι ἃ	δεῖ	ὑπομένειν τὸν ἐπιμελόμενον τῆς τοῦ
[3, 8]	ἔχει ταῦτα οὕτω γίγνεσθαι, οἰκοδομεῖν	δεῖ	ὑψηλότερα μὲν τὰ πρὸς μεσημβρίαν,
[3, 13]	ἔφη, εἰ τὸ ἐκείνου φορτίον	ἔδει	σε φέρειν, πῶς ἂν οἴει
[3, 10]	τὰ τῆς ψυχῆς ἔργα τῷ	εἴδει	προσεικάζειν. Πρὸς δὲ Πιστίαν τὸν
[3, 3]	Ἀθηναῖοι τῶν ἄλλων οὔτε σωμάτων	μεγέθει	καὶ ῥώμῃ, ὅσον φιλοτιμίᾳ, ἥπερ
[3, 7]	τε διαλέγεσθαι καὶ ἐν τῷ	πλήθει	ἀγωνίζεσθαι. Καὶ μήν, ἔφη, ὅ
[3, 7]	δυνάμενος οὐδὲν ἧττον ἐν τῷ	πλήθει	ἢ μόνος ἀριθμεῖ, καὶ οἱ
[3, 7]	κιθαρίζοντες οὗτοι καὶ ἐν τῷ	πλήθει	κρατιστεύουσιν. Αἰδῶ δὲ καὶ φόβον,
[3, 5]	ἔφη. Οὐκοῦν οἶσθα, ἔφη, ὅτι	πλήθει	μὲν οὐδὲν μείους εἰσὶν Ἀθηναῖοι
[3, 4]	ἡ γὰρ τῶν ἰδίων ἐπιμέλεια	πλήθει	μόνον διαφέρει τῆς τῶν κοινῶν,
[3, 14]	τὸ εὐωχεῖσθαι τοῖς κοσμίως διαιτωμένοις	ἀνετίθει.
[3, 13]	ἢ καὶ ἀκόλουθός σοι ἠκολούθει;	Ἠκολούθει,	ἔφη. Πότερον κενός, ἔφη, ἢ
[3, 13]	ἔφη, ἢ καὶ ἀκόλουθός σοι	ἠκολούθει;	Ἠκολούθει, ἔφη. Πότερον κενός, ἔφη,
[3, 9]	ἔφη, τοὺς κρατίστους τῶν συμμάχων	οἴει	ἀζήμιον γίγνεσθαι ἢ ὡς ἔτυχε
[3, 13]	ἔδει σε φέρειν, πῶς ἂν	οἴει	διατεθῆναι; Κακῶς νὴ Δί´, ἔφη·
[3, 7]	ἡ ἐκκλησία συνίσταται. τί δὲ	οἴει	διαφέρειν ὃ σὺ ποιεῖς ἢ
[3, 7]	ῥᾳδίως χειρούμενος, τούτοις μηδένα τρόπον	οἴει	δυνήσεσθαι προσενεχθῆναι. ὠγαθέ, μὴ ἀγνόει
[3, 8]	τι ἀγαθὸν εἰδείης. Σὺ δ´	οἴει,	ἔφη, ἄλλο μὲν ἀγαθόν, ἄλλο
[3, 11]	ὦ Σώκρατες; Ἀλλὰ διὰ τί	οἴει,	ἔφη, Ἀπολλόδωρόν τε τόνδε καὶ
[3, 3]	Ἀληθές, ἔφη, καὶ τοῦτο. Οὐκοῦν	οἴει,	ἔφη, καὶ τοῦ ἱππικοῦ τοῦ
[3, 5]	ἀκούω. Ἀθηναίους δ´ οὐκ ἂν	οἴει,	ἔφη, μέχρι τῆς ἐλαφρᾶς ἡλικίας
[3, 6]	γ´, ἔφη, τὰς φυλακάς, οὐκ	οἴει	καὶ ἁρπάζειν ἐξουσίαν ἔσεσθαι τῷ
[3, 5]	καὶ καλὰ πότερον ἐκ Βοιωτῶν	οἴει	πλείω ἂν ἐκλεχθῆναι ἢ ἐξ
[3, 9]	ζημιοῦσθαι; πότερα γὰρ ἂν μᾶλλον	οἴει	σῴζεσθαι τὸν τοῦτο ποιοῦντα ἢ
[3, 3]	Ἀλλ´ ἄρα ὅτι τὸ ἱππικὸν	οἴει	τῇ πόλει βέλτιον ἂν ποιήσας
[3, 2]	τῳ, Τοῦ ἕνεκεν, ἔφη, Ὅμηρον	οἴει	τὸν Ἀγαμέμνονα προσαγορεῦσαι ποιμένα λαῶν;
[3, 12]	καχεξίας τούτων, καὶ ῥᾳδίως ἂν	οἴει	φέρειν τὰ τοιαῦτα; καὶ μὴν
[3, 14]	γε τῶν ὀψοποιῶν συμμιγνύων πολυτελέστερα	ποιεῖ·	ἃ δὲ ἐκεῖνοι μὴ συμμιγνύουσιν,
[3, 3]	πρὸς τοὺς πολεμίους, ἅπερ ἀλκιμωτέρους	ποιεῖ,	διανενόησαι; Εἰ δὲ μή, ἀλλὰ
[3, 5]	τε καὶ εὐπειθεστέρους καὶ εὐτακτοτέρους	ποιεῖ.	τεκμήραιο δ´ ἂν τοῦτο καὶ
[3, 10]	ποιούντων τι σωμάτων ἀπομιμεῖσθαι οὐ	ποιεῖ	τινα τέρψιν τοῖς θεωμένοις; Εἰκὸς
[3, 1]	οὔτε τάττειν οὔτε ἄγειν ὡσαύτως	προσήκει.	Ἀλλὰ μὰ Δί´, ἔφη, οὐ
[3, 4]	ἐπιμελεῖς καὶ φιλοπόνους ἀμφοτέρους εἶναι	προσήκει	περὶ τὰ αὑτῶν ἔργα; Ταῦτα
[3, 4]	τῶν ὄντων οὐκ ἀμφοτέρους εἶναι	προσήκει;	Σφόδρα γ´, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ
[3, 5]	μέν, ἔφη, ταῦτα οὕτως ἔχοντα·	δοκεῖ	δέ μοι ἀνδρὶ ἀγαθῷ ἄρχοντι
[3, 14]	ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ οὗτος	δοκεῖ	δικαίως ἂν ὀψοφάγος καλεῖσθαι· καὶ
[3, 12]	ἔχειν· ἐπεὶ καὶ ἐν ᾧ	δοκεῖ	ἐλαχίστη σώματος χρεία εἶναι, ἐν
[3, 13]	ἐκ τῆς ὁδοῦ; Ἐμοὶ μὲν	δοκεῖ,	ἔφη, βέλτιον ἐμοῦ. Τί οὖν;
[3, 10]	ἐχθρῶς βλέπειν πρός τινας; Ἔμοιγε	δοκεῖ,	ἔφη. Οὐκοῦν τοῦτό γε μιμητὸν
[3, 14]	ἡδονῆς ἕνεκα, πότερον ὀψοφάγος εἶναι	δοκεῖ	ἢ οὔ; Σχολῇ γ´ ἄν,
[3, 5]	καὶ ὁ Σωκράτης· Οὐδὲν ἀπόκρυφον	δοκεῖ	μοι εἶναι, ἀλλ´ εἰ μὲν
[3, 13]	παιδὸς δύνασθαι πονεῖν πῶς ἠσκημένου	δοκεῖ	σοι ἀνδρὸς εἶναι; ~Ὁπότε δὲ
[3, 12]	ἐν Ὀλυμπίᾳ μελλόντων ἀγωνίζεσθαι· ἢ	δοκεῖ	σοι μικρὸς εἶναι ὁ περὶ
[3, 4]	Συμμάχους δὲ καὶ βοηθοὺς προσάγεσθαι	δοκεῖ	σοι συμφέρειν ἀμφοτέροις ἢ οὔ;
[3, 1]	καθιστάντες ὀρθῶς ἂν τάττοιμεν; Ἔμοιγε	δοκεῖ.	Τί δὲ τοὺς κινδυνεύειν μέλλοντας;
[3, 1]	ἧκε, προσέπαιζεν αὐτῷ λέγων· Οὐ	δοκεῖ	ὑμῖν, ὦ ἄνδρες, ὥσπερ Ὅμηρος
[3, 8]	εἶναι καὶ χρησίμους παιδεύειν ἔμοιγ´	ἐδόκει,	οἵας χρή, οἰκοδομεῖσθαι. ἐπεσκόπει δὲ
[3, 12]	καταλείπουσιν. οὔτοι χρή, ὅτι οὐκ	ἀσκεῖ	δημοσίᾳ ἡ πόλις τὰ πρὸς
[3, 13]	Ἀκουμενός, ἔφη, τούτου φάρμακον ἀγαθὸν	διδάσκει.	ἐρομένου δέ, Ποῖον; Παύσασθαι ἐσθίοντα,
[3, 5]	Εἰ τοίνυν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	ἀρέσκει	σοι ταῦτα, ἐπιχείρει αὐτοῖς, ὦ
[3, 12]	ἔστιν ἰδεῖν ἀμελοῦντα· οὐ γὰρ	ἐθέλει	αὐτόματα γίγνεσθαι. ~Ὀργιζομένου δέ ποτέ
[3, 7]	τὸ σαυτῷ προσέχειν. καὶ μὴ	ἀμέλει	τῶν τῆς πόλεως, εἴ τι
[3, 1]	ὅδε ἀπὸ τοῦδε τοῦ χρόνου	διατελεῖ	στρατηγὸς ὤν, κἂν μηδεὶς αὐτὸν
[3, 1]	καλῶν ἐπιμελεῖς ὧν ὀρέγοιντο ποιῶν	ὠφέλει,	νῦν τοῦτο διηγήσομαι. ἀκούσας γάρ
[3, 5]	δὲ μὴ ἐπιστάμενοι ἀμφοτέρωθι πλημμελοῦσι.	~Περικλεῖ	δέ ποτε τῷ τοῦ πάνυ
[3, 5]	τε καὶ ῥᾳθυμίαν καὶ ἀπείθειαν	ἐμβάλλει,	ὁ δὲ φόβος προσεκτικωτέρους τε
[3, 5]	σοὶ καλὸν ἔσται καὶ τῇ	πόλει	ἀγαθόν, ἐὰν δέ τι αὐτῶν
[3, 3]	ὅτι τὸ ἱππικὸν οἴει τῇ	πόλει	βέλτιον ἂν ποιήσας παραδοῦναι καί,
[3, 6]	ὑπὲρ τῶν ἀναγκαίων συμβουλεύων τῇ	πόλει	βοηθεῖν τε καὶ σῴζειν αὐτήν.
[3, 7]	καὶ τῶν ἐπιμελομένων τοῦ τῇ	πόλει	διαλέγεσθαι πολὺ περιών, ἐν τοῖς
[3, 5]	μὲν ἀτηρία καὶ κακία τῇ	πόλει	ἐμφύεται, πολλὴ δὲ ἔχθρα καὶ
[3, 6]	ἔσει πρῶτον μὲν ἐν τῇ	πόλει,	ἔπειτα ἐν τῇ Ἑλλάδι, ἴσως
[3, 3]	ἀγαθοῦ τινος αἴτιος γενέσθαι τῇ	πόλει;	Καὶ μάλα, ἔφη. Καὶ ἔστι
[3, 6]	τίνων νῦν αἱ πρόσοδοι τῇ	πόλει	καὶ πόσαι τινές εἰσι; δῆλον
[3, 11]	δέ ποτε οὔσης ἐν τῇ	πόλει	καλῆς, ᾗ ὄνομα ἦν Θεοδότη,
[3, 3]	γίγνεται οὐδὲ εὐανδρία ἐν ἄλλῃ	πόλει	ὁμοία τῇ ἐνθάδε συνάγεται; Ἀληθῆ
[3, 6]	τε καὶ θαυμάζεσθαι ἐν τῇ	πόλει,	πειρῶ κατεργάσασθαι ὡς μάλιστα τὸ
[3, 1]	νεανία, τὸν βουλόμενον ἐν τῇ	πόλει	στρατηγεῖν, ἐξὸν τοῦτο μαθεῖν, ἀμελῆσαι
[3, 5]	ὥστε φέρειν δύνασθαι κακὸν τῇ	πόλει	συμβῇ. Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 5]	ἔφη, πόρρω που εἶναι τῇ	πόλει	τὴν καλοκαγαθίαν. πότε γὰρ οὕτως
[3, 1]	τῆς τιμῆς ταύτης ἐν τῇ	πόλει	τυχεῖν· Αἰσχρὸν μέντοι, ὦ νεανία,
[3, 4]	εἰς τὴν σὺν ὅλῃ τῇ	πόλει	τῶν πολεμικῶν νίκην ἢ εἰς
[3, 7]	γὰρ τοῖς πρωτεύουσιν ἐν τῇ	πόλει,	ὧν ἔνιοι καταφρονοῦσί σου, ῥᾳδίως
[3, 5]	ἑαυτοὺς ἀνθρώπων ἀριστεύσαντες· εἰ δὲ	βούλει,	ἃ ὕστερον οἱ ἐκείνων μὲν
[3, 5]	γένοιτ´ ἄν, οὐ δύναμαι γνῶναι.	Βούλει	οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, διαλογιζόμενοι
[3, 6]	ὡς μάλιστα τὸ εἰδέναι ἃ	βούλει	πράττειν· ἐὰν γὰρ τούτῳ διενέγκας
[3, 6]	Γλαύκων, δῆλον, ὅτι, εἴπερ τιμᾶσθαι	βούλει,	ὠφελητέα σοι ἡ πόλις ἐστί;
[3, 7]	ἐν τῷ πλήθει ἢ μόνος	ἀριθμεῖ,	καὶ οἱ κατὰ μόνας ἄριστα
[3, 7]	τὸ ἑαυτοὺς ἐξετάζειν. μὴ οὖν	ἀπορρᾳθύμει	τούτου, ἀλλὰ διατείνου μᾶλλον πρὸς
[3, 3]	μανθάνει τις μάθημα, διὰ λόγου	μανθάνει,	καὶ οἱ ἄριστα διδάσκοντες μάλιστα
[3, 3]	καὶ εἴ τι ἄλλο καλὸν	μανθάνει	τις μάθημα, διὰ λόγου μανθάνει,
[3, 14]	συμμιγνύων, εἴπερ ἐκεῖνοι ὀρθῶς ποιοῦσιν,	ἁμαρτάνει	τε καὶ καταλύει τὴν τέχνην
[3, 12]	καὶ μὴν πάντα γε τἀναντία	συμβαίνει	τοῖς εὖ τὰ σώματα ἔχουσιν
[3, 11]	ἤδη τε παρ´ ἡμῶν ἔπαινον	κερδαίνει	καί, ἐπειδὰν εἰς πλείους διαγγείλωμεν,
[3, 10]	καὶ ἑστώτων καὶ κινουμένων ἀνθρώπων	διαφαίνει.	Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ
[3, 3]	Εἰκός γε, ἔφη. Μὴ τοίνυν	ὄκνει,	ἔφη, ἀλλὰ πειρῶ τοὺς ἄνδρας
[3, 4]	ᾖ, φυλάξεται συνάπτειν μάχην. μὴ	καταφρόνει,	ἔφη, ὦ Νικομαχίδη, τῶν οἰκονομικῶν
[3, 5]	πάντων εἰσίν· ἅπερ οὐχ ἥκιστα	παροξύνει	κινδυνεύειν ὑπὲρ εὐδοξίας τε καὶ
[3, 3]	ῥώμῃ, ὅσον φιλοτιμίᾳ, ἥπερ μάλιστα	παροξύνει	πρὸς τὰ καλὰ καὶ ἔντιμα.
[3, 7]	Ἐν ταῖς συνουσίαις, ἔφη, αἷς	σύνει	τοῖς τὰ τῆς πόλεως πράττουσι·
[3, 7]	τι ἐλάττονος πριάμενοι πλείονος ἀποδῶνται	αἰσχύνει;	ἐκ γὰρ τούτων ἁπάντων ἡ
[3, 7]	τοῖς ἀφρονεστάτοις τε καὶ ἀσθενεστάτοις	αἰσχύνει	λέγειν. πότερον γὰρ τοὺς γναφέας
[3, 12]	ἄλλῳ οὐδενὶ ἀγῶνι οὐδὲ ἐν	πράξει	οὐδεμιᾷ μεῖον ἕξεις διὰ τὸ
[3, 7]	οἴει δυνήσεσθαι προσενεχθῆναι. ὠγαθέ, μὴ	ἀγνόει	σεαυτόν, μηδὲ ἁμάρτανε ἃ οἱ
[3, 10]	πῶς τοῦτο ἐνεργάζῃ τοῖς ἀνδριᾶσιν;	ἐπεὶ	δὲ ἀπορῶν ὁ Κλείτων οὐ
[3, 1]	λέγων ἔπεισεν αὐτὸν ἐλθόντα μανθάνειν.	ἐπεὶ	δὲ μεμαθηκὼς ἧκε, προσέπαιζεν αὐτῷ
[3, 6]	τίνος ἄρξῃ τὴν πόλιν εὐεργετεῖν.	ἐπεὶ	δὲ ὁ Γλαύκων διεσιώπησεν, ὡς
[3, 5]	οὕτως αὐτοὺς ἐξωρμῶμεν ἀντέχεσθαι τούτων·	ἐπεὶ	δὲ τοῦ μετ´ ἀρετῆς πρωτεύειν
[3, 6]	πάντων δὲ ἐπιμελόμενος ἐκπληρώσει. ἀλλ´	ἐπεὶ	ἡ μὲν πόλις ἐκ πλειόνων
[3, 12]	ὡς βέλτιστα τὸ σῶμα ἔχειν·	ἐπεὶ	καὶ ἐν ᾧ δοκεῖ ἐλαχίστη
[3, 3]	μὴν οὐδὲ τοῦ γνωσθῆναί γε·	ἐπεὶ	καὶ οἱ μαινόμενοί γε ὑπὸ
[3, 14]	ἑαυτῶν εἰς τὸ κοινόν. καὶ	ἐπεὶ	οὐδὲν πλέον εἶχον τῶν μικρὸν
[3, 9]	ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐγχειρῶσιν, ἁμαρτάνειν.	ἐπεὶ	οὖν τά τε δίκαια καὶ
[3, 8]	ὁ ἥλιος εἰς τὰς παστάδας	ὑπολάμπει,	τοῦ δὲ θέρους ὑπὲρ ἡμῶν
[3, 8]	ἔμοιγ´ ἐδόκει, οἵας χρή, οἰκοδομεῖσθαι.	ἐπεσκόπει	δὲ ὧδε· Ἆρά γε τὸν
[3, 13]	ἀγροικοτέρως διακειμένῳ περιέτυχες, τοῦτό σε	λυπεῖ.	Ἄλλου δὲ λέγοντος ὅτι ἀηδῶς
[3, 10]	τι ἔχεις. Ἧττον, ἔφη, τῷ	βάρει	πιέζουσιν οἱ ἁρμόττοντες τῶν ἀναρμόστων
[3, 1]	τὸ τακτικὸν εἶναι· πολὺ γὰρ	διαφέρει	στράτευμα τεταγμένον ἀτάκτου, ὥσπερ λίθοι
[3, 11]	μάλιστα δεηθῶσι· τηνικαῦτα γὰρ πολὺ	διαφέρει	τὰ αὐτὰ δῶρα ἢ πρὶν
[3, 4]	τῶν ἰδίων ἐπιμέλεια πλήθει μόνον	διαφέρει	τῆς τῶν κοινῶν, τὰ δὲ
[3, 4]	πότερον τὰ αὐτά ἐστιν ἢ	διαφέρει	τι. Πάνυ γε, ἔφη. Οὐκοῦν,
[3, 11]	μηχανῶμαι. Καὶ μήν, ἔφη, πολὺ	διαφέρει	τὸ κατὰ φύσιν τε καὶ
[3, 10]	μισητά; Πολὺ νὴ Δί´, ἔφη,	διαφέρει,	ὦ Σώκρατες. Πρὸς δὲ Κλείτωνα
[3, 12]	ταῖς τοῦ σώματος χρείαις πολὺ	διαφέρει	ὡς βέλτιστα τὸ σῶμα ἔχειν·
[3, 4]	Οὐκοῦν τὸ περιγενέσθαι τούτων ἀμφοτέροις	συμφέρει;	Πάνυ γ´, ἔφη· ἀλλ´ ἐκεῖνο
[3, 2]	ἡγεμόνος ἀρετὴ τὰ μὲν ἄλλα	περιῄρει,	κατέλιπε δὲ τὸ εὐδαίμονας ποιεῖν
[3, 6]	~Γλαύκωνα δὲ τὸν Ἀρίστωνος, ὅτ´	ἐπεχείρει	δημηγορεῖν, ἐπιθυμῶν προστατεύειν τῆς πόλεως
[3, 5]	χορευτῶν καὶ ὀρχηστῶν οὐδὲ εἷς	ἐπιχειρεῖ	ἄρχειν μὴ ἐπιστάμενος, οὐδὲ παλαιστῶν
[3, 5]	ὁ Σωκράτης, ἀρέσκει σοι ταῦτα,	ἐπιχείρει	αὐτοῖς, ὦ ἄριστε· ὅ τι
[3, 6]	ἐὰν τοῦτο διαπράξῃ, δυνατὸς μὲν	ἔσει	αὐτὸς τυγχάνειν ὅτου ἂν ἐπιθυμῇς,
[3, 6]	δὲ τὴν πατρίδα, ὀνομαστὸς δ´	ἔσει	πρῶτον μὲν ἐν τῇ πόλει,
[3, 6]	δ´ ἂν ᾖς, πανταχοῦ περίβλεπτος	ἔσει.	ταῦτ´ οὖν ἀκούων ὁ Γλαύκων
[3, 3]	βέλτιστος ὢν αὐτῶν δῆλος ὦ,	ἀρκέσει	μοι τοῦτο εἰς τὸ πείθεσθαι
[3, 6]	συμβουλεύειν, αὕτη σοι ἡ πρόφασις	ἀρκέσει.	Σκώπτομαι, ἔφη ὁ Γλαύκων. Ἀλλ´
[3, 6]	γε καὶ τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθαι	δεήσει.	Ἀλλὰ μέντοι, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 9]	τόλμῃ. νομίζω μέντοι πᾶσαν φύσιν	μαθήσει	καὶ μελέτῃ πρὸς ἀνδρείαν αὔξεσθαι·
[3, 3]	ἀπὸ τῶν ἵππων ἐπιμέλειάν τινα	ποιήσει;	Βέλτιον γοῦν, ἔφη, καὶ τοῦτο.
[3, 11]	ἀξιοῦν, οἷα ποιοῦσιν αὐτοῖς μικρότατα	μελήσει,	ἔπειτα δὲ αὐτὴν ἀμείβεσθαι χαριζομένην
[3, 4]	παρίης, ἂν δέῃ μάχεσθαι, τί	ὠφελήσει	ἡ οἰκονομική; Ἐνταῦθα δήπου καὶ
[3, 11]	Ζητήσεις, ἔφη, τοῦτο αὐτὴ καὶ	μηχανήσει,	ἐάν τί μου δέῃ. Εἴσιθι
[3, 11]	μὲν τοὺς φιλοκάλους καὶ πλουσίους	εὑρήσει,	εὑρὼν δὲ μηχανήσεται ὅπως ἐμβάλῃ
[3, 4]	ἔφη ὁ Νικομαχίδης, ἄλλους μὲν	εὑρήσει	τοὺς τάξοντας ἀνθ´ ἑαυτοῦ, ἄλλους
[3, 4]	τὰ πρὸς τὸ νικᾶν συμφέροντα	ζητήσει	καὶ παρασκευάσεται, ἐπιμελῶς δὲ τὰ
[3, 9]	ψυχῆς ἐρρωμενεστέραν πρὸς τὰ δεινὰ	φύσει	γίγνεσθαι· ὁρῶ γὰρ ἐν τοῖς
[3, 9]	τῶν ἄλλων πάντων ὁμοίως καὶ	φύσει	διαφέροντας ἀλλήλων τοὺς ἀνθρώπους καὶ
[3, 1]	ἐπιθετικόν, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ	φύσει	καὶ ἐπιστήμῃ δεῖ τὸν εὖ
[3, 6]	ὧν προσδεῖται, πάντων δὲ ἐπιμελόμενος	ἐκπληρώσει.	ἀλλ´ ἐπεὶ ἡ μὲν πόλις
[3, 10]	θωρακοποιὸν εἰσελθών, ἐπιδείξαντος αὐτοῦ τῷ	Σωκράτει	θώρακας εὖ εἰργασμένους, Νὴ τὴν
[3, 14]	ὀρθῶς ποιοῦσιν, ἁμαρτάνει τε καὶ	καταλύει	τὴν τέχνην αὐτῶν. καίτοι πῶς
[3, 11]	ἔφη, εἰ τοίνυν ταῦθ´ οὕτως	ἔχει,	ἐμὲ ἂν δέοι ὑμῖν τῆς
[3, 10]	ὧν σὺ εἶπας ἄρτι μηδὲν	ἔχει	μηδὲ ὅλως ὁρατόν ἐστιν; Ἆρ´
[3, 8]	παρέχει. οὐκοῦν, εἴ γε καλῶς	ἔχει	ταῦτα οὕτω γίγνεσθαι, οἰκοδομεῖν δεῖ
[3, 4]	κοινῶν, τὰ δὲ ἄλλα παραπλήσια	ἔχει,	τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι οὔτε
[3, 11]	φαίνεται, κεκορεσμένοις δὲ καὶ βδελυγμίαν	παρέχει,	ἐὰν δέ τις προσφέρῃ λιμὸν
[3, 13]	ἡμέρᾳ πλείους πορευθῆναι πολλὴν ῥᾳστώνην	παρέχει.	κρεῖττον οὖν ἐν τῇ ὁρμῇ
[3, 11]	ἴδια πράγματα πολλὰ καὶ δημόσια	παρέχει	μοι ἀσχολίαν· εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 8]	καὶ τῶν στεγῶν πορευόμενος σκιὰν	παρέχει.	οὐκοῦν, εἴ γε καλῶς ἔχει
[3, 5]	ἔστιν οἷς μείζω καὶ πλείω	ὑπάρχει	ἢ Ἀθηναίοις· ᾧ πολλοὶ ἐπαιρόμενοι
[3, 9]	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας οἷς	ὑπάρχει	τι ἐπιμελείας δεόμενον, ἂν μὲν
[3, 9]	τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν τῇ	νηὶ	πάντας πειθομένους τῷ ἐπισταμένῳ, καὶ
[3, 9]	τὸ πείθεσθαι, ἐπεδείκνυεν ἔν τε	νηὶ	τὸν μὲν ἐπιστάμενον ἄρχοντα, τὸν
[3, 4]	οἰκονόμοι ἀγαθοὶ στρατηγοὶ ἂν εἶεν.	Ἴθι	δή, ἔφη, ἐξετάσωμεν τὰ ἔργα
[3, 3]	ἐστιν. Ἔστι γὰρ οὖν, ἔφη.	Ἴθι	δὴ λέξον ἡμῖν τοῦτο πρῶτον,
[3, 11]	μηχανήσει, ἐάν τί μου δέῃ.	Εἴσιθι	τοίνυν, ἔφη, θαμινά. καὶ ὁ
[3, 12]	μηδὲν ἧττον ἐπιμελεῖσθαι. εὖ γὰρ	ἴσθι	ὅτι οὐδὲ ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ
[3, 11]	καὶ Σιμίαν Θήβηθεν παραγίγνεσθαι; εὖ	ἴσθι	ὅτι ταῦτα οὐκ ἄνευ πολλῶν
[3, 4]	πράττουσιν, οἱ δὲ μὴ ἐπιστάμενοι	ἀμφοτέρωθι	πλημμελοῦσι. ~Περικλεῖ δέ ποτε τῷ
[3, 6]	τῆς πόλεως πράττειν, οὐκ ἂν	θαυμάσαιμι	εἰ πάνυ ῥᾳδίως τύχοις ὧν
[3, 11]	σύ. Πῶς οὖν ἄν, ἔφη,	πείσαιμί	σε; Ζητήσεις, ἔφη, τοῦτο αὐτὴ
[3, 6]	πάνυ γὰρ ἡδέως ἂν τοῦτο	ἀκούσαιμι.	Ἀλλὰ μὰ τὸν Δί´, ἔφη,
[3, 12]	καὶ ὅς, Ἰδιώτης γάρ, ἔφη,	εἰμί,	ὦ Σώκρατες. Οὐδέν γε μᾶλλον,
[3, 11]	ἄν, ἔφη, ἐγὼ τούτου μηχανὴν	εὕροιμι;	Πολὺ νὴ Δί´, ἔφη, προσηκόντως
[3, 6]	τὸν Δί´, ἔφη, οὐκ ἂν	ἔχοιμί	σοι οὕτω γε ἀπὸ στόματος
[3, 8]	καλὴ πρὸς τὸ προβάλλεσθαι ὡς	ἔνι	ἀνομοιοτάτη τῷ ἀκοντίῳ, καλῷ πρὸς
[3, 10]	εἴδη ἀφομοιοῦντες, ἐπειδὴ οὐ ῥᾴδιον	ἑνὶ	ἀνθρώπῳ περιτυχεῖν ἄμεμπτα πάντα ἔχοντι,
[3, 14]	δὲ συνεθισθεὶς τὸν ἕνα ψωμὸν	ἑνὶ	ὄψῳ προπέμπειν, ὅτε μὴ παρείη
[3, 14]	πολλά, δύναιτ´ ἂν ἀλύπως τῷ	ἑνὶ	χρῆσθαι. Ἔλεγε δὲ καὶ ὡς
[3, 14]	τῶν συνδείπνων ἰδὼν ἐπὶ τῷ	ἑνὶ	ψωμῷ πλειόνων ὄψων γευόμενον, Ἆρα
[3, 12]	ἴσθι ὅτι οὐδὲ ἐν ἄλλῳ	οὐδενὶ	ἀγῶνι οὐδὲ ἐν πράξει οὐδεμιᾷ
[3, 5]	τε καὶ εὐτακτεῖν καὶ πειθαρχεῖν,	οὐδενὶ	τούτων προσέχουσιν. Ἴσως γάρ, ἔφη
[3, 3]	ἂν ἡγῆται. ~Καὶ ἱππαρχεῖν δέ	τινι	ᾑρημένῳ οἶδά ποτε αὐτὸν τοιάδε
[3, 10]	ἐργασίας ἕνεκα χρωμένων αὐταῖς διαλέγοιτό	τινι,	καὶ τούτοις ὠφέλιμος ἦν. εἰσελθὼν
[3, 11]	ἵν´ εἰς ταῦτα ἐμπίπτοντες συμποδίζωνται.	Τίνι	οὖν, ἔφη, τοιούτῳ φίλους ἂν
[3, 11]	τὴν Θεοδότην καὶ καταλαβόντες ζωγράφῳ	τινὶ	παρεστηκυῖαν ἐθεάσαντο. παυσαμένου δὲ τοῦ
[3, 9]	μὲν γὰρ μὴ ζητοῦντα ἐπιτυχεῖν	τινι	τῶν δεόντων εὐτυχίαν οἶμαι εἶναι,
[3, 12]	ὅτι οὐδὲ ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ	ἀγῶνι	οὐδὲ ἐν πράξει οὐδεμιᾷ μεῖον
[3, 9]	δ´ ὅτι Λακεδαιμόνιοι οὔτ´ ἂν	Θρᾳξὶ	πέλταις καὶ ἀκοντίοις οὔτε Σκύθαις
[3, 4]	ᾤμην ἐγὼ σοῦ ἀκοῦσαι ὡς	οἱ	ἀγαθοὶ οἰκονόμοι ἀγαθοὶ στρατηγοὶ ἂν
[3, 14]	ὀψοφάγος καλεῖσθαι· καὶ ὅταν γε	οἱ	ἄλλοι ἄνθρωποι τοῖς θεοῖς εὔχωνται
[3, 5]	μὲν ἐβουλόμεθα χρημάτων αὐτοὺς ὧν	οἱ	ἄλλοι εἶχον ἀντιποιεῖσθαι, ἀποδεικνύντες αὐτοῖς
[3, 7]	γὰρ καλῶς ἐχόντων οὐ μόνον	οἱ	ἄλλοι πολῖται, ἀλλὰ καὶ οἱ
[3, 3]	ὧν αὐτός τε ὠφελήσῃ καὶ	οἱ	ἄλλοι πολῖται διὰ σέ. Ἀλλὰ
[3, 8]	ἄλλα δὲ καλόν ἐστιν, ἔπειτα	οἱ	ἄνθρωποι τὸ αὐτό τε καὶ
[3, 3]	οἶσθα, ὅτι ἐν παντὶ πράγματι	οἱ	ἄνθρωποι τούτοις μάλιστα ἐθέλουσι πείθεσθαι
[3, 3]	μάθημα, διὰ λόγου μανθάνει, καὶ	οἱ	ἄριστα διδάσκοντες μάλιστα λόγῳ χρῶνται
[3, 10]	Ἧττον, ἔφη, τῷ βάρει πιέζουσιν	οἱ	ἁρμόττοντες τῶν ἀναρμόστων τὸν αὐτὸν
[3, 7]	ἁμάρτανε ἃ οἱ πλεῖστοι ἁμαρτάνουσιν·	οἱ	γὰρ πολλοὶ ὡρμηκότες ἐπὶ τὸ
[3, 10]	πιέζοντες δύσφοροι καὶ χαλεποὶ γίγνονται·	οἱ	δὲ ἁρμόττοντες, διειλημμένοι τὸ βάρος
[3, 4]	καὶ τὰ κοινὰ καλῶς πράττουσιν,	οἱ	δὲ μὴ ἐπιστάμενοι ἀμφοτέρωθι πλημμελοῦσι.
[3, 3]	μένειν ὅπου ἂν σὺ τάξῃς,	οἱ	δὲ οὕτω λακτιστὰς ὥστε μηδὲ
[3, 3]	ἀτρόφους, ὥστε μὴ δύνασθαι ἀκολουθεῖν,	οἱ	δὲ οὕτως ἀναγώγους ὥστε μὴ
[3, 3]	κακόποδας ἢ κακοσκελεῖς ἢ ἀσθενεῖς,	οἱ	δὲ οὕτως ἀτρόφους, ὥστε μὴ
[3, 14]	δεῖπνον οἱ μὲν μικρὸν ὄψον,	οἱ	δὲ πολὺ φέροιεν, ἐκέλευεν ὁ
[3, 5]	εἰ δὲ βούλει, ἃ ὕστερον	οἱ	ἐκείνων μὲν ἀπόγονοι, οὐ πολὺ
[3, 2]	καλῶς ἐπιμελῆται, ἀλλ´ ἵνα καὶ	οἱ	ἑλόμενοι δι´ αὐτὸν εὖ πράττωσι·
[3, 4]	τὰ ἐπιτήδεια πορίζειν; Καὶ γὰρ	οἱ	ἔμποροι, ἔφη ὁ Νικομαχίδης, χρήματα
[3, 7]	ἔφη, οὐ δοκοῦσί σοι πολλάκις	οἱ	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τῶν ὀρθῶς
[3, 1]	προτακτέον; Οὗτοι γοῦν εἰσιν, ἔφη,	οἱ	ἕνεκα ἐπαίνου κινδυνεύειν ἐθέλοντες. οὐ
[3, 4]	οἷσπερ τὰ ἴδια οἰκονομοῦντες· οἷς	οἱ	ἐπιστάμενοι χρῆσθαι καὶ τὰ ἴδια
[3, 7]	ὀρθῶς λεγόντων καταγελᾶν; Καὶ γὰρ	οἱ	ἕτεροι, ἔφη· δι´ ὃ καὶ
[3, 5]	ἔφη ὁ Σωκράτης, ἐν τούτοις	οἱ	ἥκιστα ἐπιστάμενοι ἄρχουσιν αὐτῶν. οὐχ
[3, 3]	ἔφη. Ὅπως δέ σοι πείθωνται	οἱ	ἱππεῖς πεφρόντικάς τι; ἄνευ γὰρ
[3, 3]	τῶν ἱππέων ἐλαύνειν· καὶ γὰρ	οἱ	ἱπποτοξόται τούτου γε ἀξιοῦνται· προελαύνουσι
[3, 7]	πλήθει ἢ μόνος ἀριθμεῖ, καὶ	οἱ	κατὰ μόνας ἄριστα κιθαρίζοντες οὗτοι
[3, 3]	τοῦ γνωσθῆναί γε· ἐπεὶ καὶ	οἱ	μαινόμενοί γε ὑπὸ πάντων γιγνώσκονται.
[3, 10]	ἀναρμόστων τὸν αὐτὸν σταθμὸν ἔχοντες.	οἱ	μὲν γὰρ ἀνάρμοστοι ἢ ὅλοι
[3, 14]	δὲ τῶν συνιόντων ἐπὶ δεῖπνον	οἱ	μὲν μικρὸν ὄψον, οἱ δὲ
[3, 3]	Σωκράτης, παρέχωνταί σοι τοὺς ἵππους	οἱ	μὲν οὕτω κακόποδας ἢ κακοσκελεῖς
[3, 10]	πρόσωπα οἵ τε φροντίζοντες καὶ	οἱ	μή; Μὰ Δί´ οὐ δῆτα,
[3, 13]	λούσασθαι. Ἆρ´ οὖν, ἔφη, καὶ	οἱ	οἰκέται σου ἄχθονται πίνοντές τε
[3, 14]	ἢ διανέμειν ἑκάστῳ τὸ μέρος.	οἱ	οὖν τὸ πολὺ φέροντες ᾐσχύνοντο
[3, 5]	τὴν τῶν θεῶν κρίσιν, ἣν	οἱ	περὶ Κέκροπα δι´ ἀρετὴν ἔκριναν;
[3, 9]	μέντοι πολλοὺς ἔφη, ἃ μὲν	οἱ	πλεῖστοι ἀγνοοῦσι, τοὺς διημαρτηκότας τούτων
[3, 7]	ἀγνόει σεαυτόν, μηδὲ ἁμάρτανε ἃ	οἱ	πλεῖστοι ἁμαρτάνουσιν· οἱ γὰρ πολλοὶ
[3, 5]	οἷς ἐφεστᾶσι· τῶν δὲ στρατηγῶν	οἱ	πλεῖστοι αὐτοσχεδιάζουσιν. οὐ μέντοι σέ
[3, 3]	μάλιστα πείθονται, καὶ ἐν πλοίῳ	οἱ	πλέοντες, ὃν ἂν κυβερνητικώτατον, καὶ
[3, 14]	Σωκράτης καταμαθών, Παρατηρεῖτ´, ἔφη, τοῦτον	οἱ	πλησίον, ὁπότερα τῷ σίτῳ ὄψῳ
[3, 3]	τοιούτοις ποιεῖσθαι χωρίοις ἐν οἵοισπερ	οἱ	πόλεμοι γίγνονται; Βέλτιον γοῦν, ἔφη.
[3, 9]	μαίνεσθαι, τοὺς δὲ διημαρτηκότας ὧν	οἱ	πολλοὶ γιγνώσκουσι μαινομένους καλεῖν· ἐάν
[3, 5]	τοὺς Ἀθηναίους· ὥστε Βοιωτοὶ μέν,	οἱ	πρόσθεν οὐδ´ ἐν τῇ ἑαυτῶν
[3, 5]	εἰς τὴν Ἀττικήν, Ἀθηναῖοι δέ,	οἱ	πρότερον {ὅτε Βοιωτοὶ μόνοι ἐγένοντο}
[3, 7]	οἱ ἄλλοι πολῖται, ἀλλὰ καὶ	οἱ	σοὶ φίλοι καὶ αὐτὸς σὺ
[3, 2]	ἐπιμελεῖσθαι δεῖ, ὅπως σῶοί τε	οἱ	στρατιῶται ἔσονται καὶ τὰ ἐπιτήδεια
[3, 3]	διδάσκοντες μάλιστα λόγῳ χρῶνται καὶ	οἱ	τὰ σπουδαιότατα μάλιστα ἐπιστάμενοι κάλλιστα
[3, 12]	τοῖς κακῶς. καὶ γὰρ ὑγιαίνουσιν	οἱ	τὰ σώματα εὖ ἔχοντες καὶ
[3, 9]	εὖ ποιεῖν εὐπραξίαν νομίζω, καὶ	οἱ	τοῦτο ἐπιτηδεύοντες δοκοῦσί μοι εὖ
[3, 5]	παλαιστῶν οὐδὲ παγκρατιαστῶν; ἀλλὰ πάντες	οἱ	τούτων ἄρχοντες ἔχουσι δεῖξαι ὁπόθεν
[3, 4]	οὐ γὰρ ἄλλοις τισὶν ἀνθρώποις	οἱ	τῶν κοινῶν ἐπιμελόμενοι χρῶνται ἢ
[3, 11]	καὶ ὅτι ἀρεστοί σοί εἰσιν	οἱ	φίλοι, οἶδ´ ὅτι οὐ λόγῳ
[3, 8]	ὁ Σωκράτης ἀπεκρίνατο οὐχ ὥσπερ	οἱ	φυλαττόμενοι μή πῃ ὁ λόγος
[3, 8]	δὲ τὰ πρὸς ἄρκτον, ἵνα	οἱ	ψυχροὶ μὴ ἐμπίπτωσιν ἄνεμοι· ὡς
[3, 5]	ἀρχόντων; ἢ πότε οὕτως ὁμονοήσουσιν,	οἵ	γε ἀντὶ μὲν τοῦ συνεργεῖν
[3, 1]	τὰ μήτε σηπόμενα μήτε τηκόμενα,	οἵ	τε λίθοι καὶ ὁ κέραμος,
[3, 10]	σοι δοκοῦσιν ἔχειν τὰ πρόσωπα	οἵ	τε φροντίζοντες καὶ οἱ μή;
[3, 5]	ὥσπερ Λακεδαιμόνιοι ἢ πρεσβυτέρους αἰδέσονται,	οἳ	ἀπὸ τῶν πατέρων ἄρχονται καταφρονεῖν
[3, 5]	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν·	οἳ	δὴ καὶ λέγονται πολὺ διενεγκεῖν
[3, 5]	δὲ ὁπλίτας καὶ τοὺς ἱππέας,	οἳ	δοκοῦσι καλοκαγαθίᾳ προκεκρίσθαι τῶν πολιτῶν,
[3, 5]	δὲ οὕτω πείσονται τοῖς ἄρχουσιν,	οἳ	καὶ ἀγάλλονται ἐπὶ τῷ καταφρονεῖν
[3, 5]	τῶν γεραιτέρων, ἢ σωμασκήσουσιν οὕτως,	οἳ	οὐ μόνον αὐτοὶ εὐεξίας ἀμελοῦσιν,
[3, 14]	οἶμαί πω ἐπὶ τούτῳ γε	ὀψοφάγοι	καλοῦνται. Οὐ γὰρ οὖν, ἔφη
[3, 9]	εἰ δέ τις πρὸς ταῦτα	λέγοι	ὅτι τῷ τυράννῳ ἔξεστι μὴ
[3, 11]	εἰπόντος δέ τινος ὅτι δίκαια	λέγοι,	Οὐκοῦν, ἔφη, αὕτη μὲν ἤδη
[3, 4]	ὡς οἱ ἀγαθοὶ οἰκονόμοι ἀγαθοὶ	στρατηγοὶ	ἂν εἶεν. Ἴθι δή, ἔφη,
[3, 4]	ἀπιόντα ἤρετο· Τίνες, ὦ Νικομαχίδη,	στρατηγοὶ	ᾕρηνται; καὶ ὅς, Οὐ γάρ,
[3, 12]	ὅταν τύχωσι; καὶ μὴν οὐκ	ὀλίγοι	μὲν διὰ τὴν τοῦ σώματος
[3, 9]	τὴν φύσιν, ἐν οἷς ἂν	ἀξιόλογοι	βούλωνται γενέσθαι, ταῦτα καὶ μανθάνειν
[3, 8]	ὥρας αὐτός τε ἂν ἥδιστα	καταφεύγοι	καὶ τὰ ὄντα ἀσφαλέστατα τιθοῖτο,
[3, 5]	δι´ ὧν εἰς τὴν χώραν	εἴσοδοι	στεναί τε καὶ προσάντεις εἰσί,
[3, 6]	ἔφη, ἐκ τίνων νῦν αἱ	πρόσοδοι	τῇ πόλει καὶ πόσαι τινές
[3, 1]	Οὐκοῦν, ἔφη, εἰ μὲν ἀργύριον	δέοι	ἁρπάζειν, τοὺς φιλαργυρωτάτους πρώτους καθιστάντες
[3, 3]	ἔφη, ῥᾷον ἢ εἴ σοι	δέοι	διδάσκειν ὡς τὰ κακὰ τῶν
[3, 1]	ἐδίδαξεν· ὥστε αὐτοὺς ἂν ἡμᾶς	δέοι	τούς τε ἀγαθοὺς καὶ τοὺς
[3, 11]	ταῦθ´ οὕτως ἔχει, ἐμὲ ἂν	δέοι	ὑμῖν τῆς θέας χάριν ἔχειν.
[3, 9]	εἰ καὶ τὴν εὐτυχίαν ἐπιτήδευμα	νομίζοι	εἶναι, Πᾶν μὲν οὖν τοὐναντίον
[3, 9]	σοφούς τε καὶ ἀκρατεῖς εἶναι	νομίζοι,	Οὐδέν γε μᾶλλον, ἔφη, ἢ
[3, 4]	ἐγὼ σοῦ ἀκοῦσαι ὡς οἱ	ἀγαθοὶ	οἰκονόμοι ἀγαθοὶ στρατηγοὶ ἂν εἶεν.
[3, 4]	ἀκοῦσαι ὡς οἱ ἀγαθοὶ οἰκονόμοι	ἀγαθοὶ	στρατηγοὶ ἂν εἶεν. Ἴθι δή,
[3, 8]	πρὸς τὰ αὐτὰ καλοί τε	κἀγαθοὶ	λέγονται, πρὸς τὰ αὐτὰ δὲ
[3, 1]	σηπόμενα μήτε τηκόμενα, οἵ τε	λίθοι	καὶ ὁ κέραμος, ἐν μέσῳ
[3, 1]	διαφέρει στράτευμα τεταγμένον ἀτάκτου, ὥσπερ	λίθοι	τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα
[3, 1]	ἀτάκτου, ὥσπερ λίθοι τε καὶ	πλίνθοι	καὶ ξύλα καὶ κέραμος ἀτάκτως
[3, 1]	ἐν μέσῳ δὲ αἵ τε	πλίνθοι	καὶ τὰ ξύλα, ὥσπερ ἐν
[3, 9]	οὐδένα σχολάζειν· εἰ δέ τις	ἴοι,	τοῦτον ἀσχολίας αὐτῷ οὔσης κακῶς
[3, 5]	πλήθει μὲν οὐδὲν μείους εἰσὶν	Ἀθηναῖοι	Βοιωτῶν; Οἶδα γάρ, ἔφη. Σώματα
[3, 5]	αὑτοὺς ἐμβαλεῖν εἰς τὴν Ἀττικήν,	Ἀθηναῖοι	δέ, οἱ πρότερον {ὅτε Βοιωτοὶ
[3, 12]	πρὸς τοὺς πολεμίους ἀγών, ὃν	Ἀθηναῖοι	θήσουσιν, ὅταν τύχωσι; καὶ μὴν
[3, 5]	καὶ πατρίδος. Οὐδὲ ἐν τούτοις	Ἀθηναῖοι	μεμπτοί. Καὶ μὴν προγόνων γε
[3, 3]	μὴν οὔτε εὐφωνίᾳ τοσοῦτον διαφέρουσιν	Ἀθηναῖοι	τῶν ἄλλων οὔτε σωμάτων μεγέθει
[3, 5]	τὴν καλοκαγαθίαν. πότε γὰρ οὕτως	Ἀθηναῖοι	ὥσπερ Λακεδαιμόνιοι ἢ πρεσβυτέρους αἰδέσονται,
[3, 4]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, τοιοῦτοί εἰσιν	Ἀθηναῖοι,	ὥστε ἐμὲ μὲν οὐχ εἵλοντο,
[3, 13]	Ἄλλου δὲ λέγοντος ὅτι ἀηδῶς	ἐσθίοι,	Ἀκουμενός, ἔφη, τούτου φάρμακον ἀγαθὸν
[3, 7]	πρωτεύουσιν ἐν τῇ πόλει, ὧν	ἔνιοι	καταφρονοῦσί σου, ῥᾳδίως διαλεγόμενος καὶ
[3, 10]	ἔργα πλείστου ἄξια νομίζω εἶναι.	ἔνιοι	μέντοι τοὺς ποικίλους καὶ τοὺς
[3, 5]	πότε γὰρ οὕτως Ἀθηναῖοι ὥσπερ	Λακεδαιμόνιοι	ἢ πρεσβυτέρους αἰδέσονται, οἳ ἀπὸ
[3, 9]	Λακεδαιμονίοις διαμάχεσθαι· φανερὸν δ´ ὅτι	Λακεδαιμόνιοι	οὔτ´ ἂν Θρᾳξὶ πέλταις καὶ
[3, 6]	τῶν ἄλλων, ὅσους οἶσθα τοιούτους,	οἷοι	φαίνονται καὶ λέγοντες ἃ μὴ
[3, 2]	μόνον τοῦ ἑαυτοῦ βίου καλῶς	προεστήκοι,	ἀλλ´ εἰ καί, ὧν βασιλεύοι,
[3, 13]	φοβῇ τὴν πορείαν; οὐ καὶ	οἴκοι	σχεδὸν ὅλην τὴν ἡμέραν περιπατεῖς;
[3, 6]	δὲ ὢν καὶ τὰ ὄντα	προσαποβάλοι	ἄν. Ἀληθῆ λέγεις, ἔφη. Οὐκοῦν,
[3, 10]	Ὅτι μέν, ἔφη, ὦ Κλείτων,	καλοὶ	οὓς ποιεῖς δρομέας τε καὶ
[3, 8]	τε καὶ πρὸς τὰ αὐτὰ	καλοί	τε κἀγαθοὶ λέγονται, πρὸς τὰ
[3, 7]	τῇ Ἑλλάδι εὐδοκιμωτέραν ποιεῖν μὴ	θέλοι	ἀγωνίζεσθαι, ποῖόν τινα τοῦτον νομίζοις
[3, 6]	τοῦ θείου οἶκον, εἴ μοι	ἐθέλοι	πείθεσθαι. Εἶτα, ἔφη ὁ Σωκράτης,
[3, 5]	πολεμηθέντας, ἐν οἷς πᾶσιν ἐκεῖνοι	δῆλοι	γεγόνασι τῶν καθ´ ἑαυτοὺς ἀνθρώπων
[3, 1]	ἐθέλοντες. οὐ τοίνυν οὗτοί γε	ἄδηλοι,	ἀλλ´ ἐπιφανεῖς πανταχοῦ ὄντες εὐαίρετοι
[3, 11]	τρόπον· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα	φίλοι	γίγνοιντο καὶ πλεῖστον χρόνον φιλοῖεν
[3, 7]	πολῖται, ἀλλὰ καὶ οἱ σοὶ	φίλοι	καὶ αὐτὸς σὺ οὐκ ἐλάχιστα
[3, 11]	ὅτι ἀρεστοί σοί εἰσιν οἱ	φίλοι,	οἶδ´ ὅτι οὐ λόγῳ ἀλλ´
[3, 14]	καλεῖσθαι· καὶ ὅταν γε οἱ	ἄλλοι	ἄνθρωποι τοῖς θεοῖς εὔχωνται πολυκαρπίαν,
[3, 5]	ἐβουλόμεθα χρημάτων αὐτοὺς ὧν οἱ	ἄλλοι	εἶχον ἀντιποιεῖσθαι, ἀποδεικνύντες αὐτοῖς ταῦτα
[3, 7]	καλῶς ἐχόντων οὐ μόνον οἱ	ἄλλοι	πολῖται, ἀλλὰ καὶ οἱ σοὶ
[3, 3]	αὐτός τε ὠφελήσῃ καὶ οἱ	ἄλλοι	πολῖται διὰ σέ. Ἀλλὰ νὴ
[3, 9]	τοὺς δὲ διημαρτηκότας ὧν οἱ	πολλοὶ	γιγνώσκουσι μαινομένους καλεῖν· ἐάν τε
[3, 12]	πολεμικοῖς κινδύνοις καὶ αἰσχρῶς σῴζονται·	πολλοὶ	δὲ δι´ αὐτὸ τοῦτο ζῶντές
[3, 12]	ἀναγκαίων ὄντες καὶ κακοπαθοῦντες διαζῶσι·	πολλοὶ	δὲ δόξαν αἰσχρὰν κτῶνται διὰ
[3, 5]	γεγονυιῶν διέμειναν ἐν τῇ ἑαυτῶν,	πολλοὶ	δὲ ὑπὲρ δικαίων ἀντιλέγοντες ἐπέτρεπον
[3, 5]	ὑπὲρ δικαίων ἀντιλέγοντες ἐπέτρεπον ἐκείνοις,	πολλοὶ	δὲ ὑπὸ κρειττόνων ὑβριζόμενοι κατέφευγον
[3, 12]	καὶ τὰ δεινὰ πάντα διαφεύγουσι,	πολλοὶ	δὲ φίλοις τε βοηθοῦσι καὶ
[3, 5]	πλείω ὑπάρχει ἢ Ἀθηναίοις· ᾧ	πολλοὶ	ἐπαιρόμενοι προτρέπονταί τε ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι
[3, 12]	οἶδεν ὅτι καὶ ἐν τούτῳ	πολλοὶ	μεγάλα σφάλλονται διὰ τὸ μὴ
[3, 12]	εὖ ἔχοντες καὶ ἰσχύουσι· καὶ	πολλοὶ	μὲν διὰ τοῦτο ἐκ τῶν
[3, 9]	εὐπραξίᾳ αὐτοῦ λυποῖτο, ὑπεμίμνῃσκεν ὅτι	πολλοὶ	οὕτω πρός τινας ἔχουσιν, ὥστε
[3, 5]	Ἀθηναίους ἔγωγε· Βοιωτῶν μὲν γὰρ	πολλοὶ	πλεονεκτούμενοι ὑπὸ Θηβαίων δυσμενῶς αὐτοῖς
[3, 7]	οἱ πλεῖστοι ἁμαρτάνουσιν· οἱ γὰρ	πολλοὶ	ὡρμηκότες ἐπὶ τὸ σκοπεῖν τὰ
[3, 10]	οἱ μὲν γὰρ ἀνάρμοστοι ἢ	ὅλοι	ἐκ τῶν ὤμων κρεμάμενοι ἢ
[3, 11]	ἀσχολίαν· εἰσὶ δὲ καὶ φίλαι	μοι,	αἳ οὔτε ἡμέρας οὔτε νυκτὸς
[3, 5]	ταῦτα οὕτως ἔχοντα· δοκεῖ δέ	μοι	ἀνδρὶ ἀγαθῷ ἄρχοντι νῦν εὐαρεστοτέρως
[3, 11]	πράγματα πολλὰ καὶ δημόσια παρέχει	μοι	ἀσχολίαν· εἰσὶ δὲ καὶ φίλαι
[3, 11]	γενόμενος εὖ ποιεῖν ἐθέλῃ, οὗτός	μοι	βίος ἐστί. Νὴ τὴν Ἥραν,
[3, 11]	ἔχεις; Ἐάν τις, ἔφη, φίλος	μοι	γενόμενος εὖ ποιεῖν ἐθέλῃ, οὗτός
[3, 5]	ἢ ἐξ Ἀθηνῶν; Οὐδὲ ταύτῃ	μοι	δοκοῦσι λείπεσθαι. Εὐμενεστέρους δὲ ποτέρους
[3, 6]	τὸν τοῦ θείου οἶκον, εἴ	μοι	ἐθέλοι πείθεσθαι. Εἶτα, ἔφη ὁ
[3, 5]	ὁ Σωκράτης· Οὐδὲν ἀπόκρυφον δοκεῖ	μοι	εἶναι, ἀλλ´ εἰ μὲν ἐξευρόντες
[3, 9]	καὶ οἱ τοῦτο ἐπιτηδεύοντες δοκοῦσί	μοι	εὖ πράττειν. καὶ ἀρίστους δὲ
[3, 10]	ἁρμόττων γάρ ἐστιν εὔρυθμος. Δοκεῖς	μοι,	ἔφη ὁ Σωκράτης, τὸ εὔρυθμον
[3, 11]	καὶ ἰύγγων ἐστί. Χρῆσον τοίνυν	μοι,	ἔφη, τὴν ἴυγγα, ἵνα ἐπὶ
[3, 11]	τὴν οἰκίαν ἀφθόνως κατεσκευασμένην, Εἰπέ	μοι,	ἔφη, ὦ Θεοδότη, ἔστι σοι
[3, 11]	Θεοδότη, Τί οὖν οὐ σύ	μοι,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐγένου συνθηρατὴς
[3, 7]	τῆς πόλεως πραγμάτων ἐπιμελεῖσθαι, Εἰπέ	μοι,	ἔφη, ὦ Χαρμίδη, εἴ τις
[3, 8]	φέρεσθαι. Οὐδὲν διαφερόντως, ἔφη, ἀποκρίνῃ	μοι	ἢ ὅτε σε ἠρώτησα εἴ
[3, 6]	τὸν Δί´, ἔφη, οὐδὲ γέγραπταί	μοί	πω. Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ περὶ
[3, 11]	ὦ Θεοδότη, ἔφη, οὐ πάνυ	μοι	ῥᾴδιόν ἐστι σχολάσαι· καὶ γὰρ
[3, 3]	ὢν αὐτῶν δῆλος ὦ, ἀρκέσει	μοι	τοῦτο εἰς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς
[3, 10]	κωλύειν χρῆσθαι. ἀτάρ, ἔφη, λέξον	μοι,	ὦ Πιστία, διὰ τί οὔτ´
[3, 11]	ἐγὼ λιμὸν ἐμποιεῖν τῶν παρ´	ἐμοὶ	δυναίμην; Εἰ νὴ Δί´, ἔφη,
[3, 3]	τοῦτο εἰς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς	ἐμοί;	Ἐάν γε πρὸς τούτῳ, ἔφη,
[3, 13]	ἔφη, ἀπήλλαχεν ἐκ τῆς ὁδοῦ;	Ἐμοὶ	μὲν δοκεῖ, ἔφη, βέλτιον ἐμοῦ.
[3, 14]	σίτῳ, ἔφη, πολὺ ὄψον ἐπεσθίων;	Ἐμοὶ	μέν, ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ
[3, 11]	ἐμπέσῃ, τούτῳ τροφῇ χρῶνται. Καὶ	ἐμοὶ	οὖν, ἔφη, συμβουλεύεις ὑφήνασθαί τι
[3, 3]	ποιεῖσθαι χωρίοις ἐν οἵοισπερ οἱ	πόλεμοι	γίγνονται; Βέλτιον γοῦν, ἔφη. Τί
[3, 8]	ἵνα οἱ ψυχροὶ μὴ ἐμπίπτωσιν	ἄνεμοι·	ὡς δὲ συνελόντι εἰπεῖν, ὅποι
[3, 5]	προτρέπονταί τε ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι καὶ	ἄλκιμοι	γίγνεσθαι. Ταῦτα μὲν ἀληθῆ λέγεις
[3, 4]	σοῦ ἀκοῦσαι ὡς οἱ ἀγαθοὶ	οἰκονόμοι	ἀγαθοὶ στρατηγοὶ ἂν εἶεν. Ἴθι
[3, 6]	μή, καὶ ὁπόσοι τε φρουροὶ	ἱκανοί	εἰσι καὶ ὁπόσοι μή εἰσι·
[3, 4]	ἔφη ὁ Νικομαχίδης, χρήματα συλλέγειν	ἱκανοί	εἰσιν. ἀλλ´ οὐχ ἕνεκα τούτου
[3, 7]	καὶ φροντίζοντας ὅ τι ἐλάττονος	πριάμενοι	πλείονος ἀποδῶνται αἰσχύνει; ἐκ γὰρ
[3, 10]	ἢ ὅλοι ἐκ τῶν ὤμων	κρεμάμενοι	ἢ καὶ ἄλλο τι τοῦ
[3, 11]	τῆς νυκτὸς νέμονται, κύνας νυκτερευτικὰς	πορισάμενοι,	ταύταις αὐτοὺς θηρῶσιν· ὅτι δὲ
[3, 11]	ὑπομιμνῄσκοις, ἕως ἂν τῆς πλησμονῆς	παυσάμενοι	πάλιν δέωνται, ἔπειτα τοὺς δεομένους
[3, 4]	καλῶς πράττουσιν, οἱ δὲ μὴ	ἐπιστάμενοι	ἀμφοτέρωθι πλημμελοῦσι. ~Περικλεῖ δέ ποτε
[3, 5]	Σωκράτης, ἐν τούτοις οἱ ἥκιστα	ἐπιστάμενοι	ἄρχουσιν αὐτῶν. οὐχ ὁρᾷς ὅτι
[3, 3]	καὶ οἱ τὰ σπουδαιότατα μάλιστα	ἐπιστάμενοι	κάλλιστα διαλέγονται; ἢ τόδε οὐκ
[3, 4]	τὰ ἴδια οἰκονομοῦντες· οἷς οἱ	ἐπιστάμενοι	χρῆσθαι καὶ τὰ ἴδια καὶ
[3, 10]	χαλεποὶ γίγνονται· οἱ δὲ ἁρμόττοντες,	διειλημμένοι	τὸ βάρος τὸ μὲν ὑπὸ
[3, 5]	Βούλει οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης,	διαλογιζόμενοι	περὶ αὐτῶν ἐπισκοπῶμεν ὅπου ἤδη
[3, 11]	ἐθεασάμεθα ἐπιθυμοῦμεν ἅψασθαι καὶ ἄπιμεν	ὑποκνιζόμενοι	καὶ ἀπελθόντες ποθήσομεν. ἐκ δὲ
[3, 5]	τὰ μὲν αὐτοὶ καθ´ αὑτοὺς	ἀγωνιζόμενοι	πρὸς τοὺς κυριεύοντας τῆς τε
[3, 5]	ἐκείνοις, πολλοὶ δὲ ὑπὸ κρειττόνων	ὑβριζόμενοι	κατέφευγον πρὸς ἐκείνους. καὶ ὁ
[3, 9]	καὶ ἀπόντας μεταπεμπομένους, ὅπως ἐκείνοις	πειθόμενοι	τὰ δέοντα πράττωσιν· ἐν δὲ
[3, 2]	ἐπιμελῆται, ἀλλ´ ἵνα καὶ οἱ	ἑλόμενοι	δι´ αὐτὸν εὖ πράττωσι· καὶ
[3, 5]	προσῆκον αὐτοῖς, καὶ ὡς τούτου	ἐπιμελόμενοι	πάντων ἂν εἶεν κράτιστοι. Πῶς
[3, 4]	τισὶν ἀνθρώποις οἱ τῶν κοινῶν	ἐπιμελόμενοι	χρῶνται ἢ οἷσπερ τὰ ἴδια
[3, 3]	γνωσθῆναί γε· ἐπεὶ καὶ οἱ	μαινόμενοί	γε ὑπὸ πάντων γιγνώσκονται. Ἀληθές,
[3, 5]	ὑπάρχει ἢ Ἀθηναίοις· ᾧ πολλοὶ	ἐπαιρόμενοι	προτρέπονταί τε ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι καὶ
[3, 8]	Σωκράτης ἀπεκρίνατο οὐχ ὥσπερ οἱ	φυλαττόμενοι	μή πῃ ὁ λόγος ἐπαλλαχθῇ,
[3, 8]	λόγος ἐπαλλαχθῇ, ἀλλ´ ὡς ἂν	πεπεισμένοι	μάλιστα πράττειν τὰ δέοντα. ὁ
[3, 5]	ἐρυμνὰ πάνυ χωρία καὶ κούφως	ὡπλισμένοι	δύνανται πολλὰ μὲν τὴν βασιλέως
[3, 13]	ἄχθονται πίνοντές τε αὐτὸ καὶ	λούμενοι	αὐτῷ; Μὰ τὸν Δί´, ἔφη·
[3, 5]	μή, τούς γε νῦν πρωτεύοντας	μιμούμενοι	καὶ τούτοις τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύοντες,
[3, 5]	ἔγωγε· Βοιωτῶν μὲν γὰρ πολλοὶ	πλεονεκτούμενοι	ὑπὸ Θηβαίων δυσμενῶς αὐτοῖς ἔχουσιν,
[3, 5]	ἐπιτηδεύοντες, ὁμοίως μὲν τοῖς αὐτοῖς	χρώμενοι	οὐδὲν ἂν χείρους ἐκείνων εἶεν,
[3, 5]	τοῖς δὲ κοινοῖς ὥσπερ ἀλλοτρίοις	χρώμενοι	περὶ τούτων αὖ μάχονται καὶ
[3, 13]	τινος ἰσχυρῶς ἀκόλουθον, ἤρετο τί	χαλεπαίνοι	τῷ θεράποντι, Ὅτι, ἔφη, ὀψοφαγίστατός
[3, 5]	Θησέως πολεμηθέντας, ἐν οἷς πᾶσιν	ἐκεῖνοι	δῆλοι γεγόνασι τῶν καθ´ ἑαυτοὺς
[3, 14]	συμμιγνύων πολυτελέστερα ποιεῖ· ἃ δὲ	ἐκεῖνοι	μὴ συμμιγνύουσιν, ὡς οὐχ ἁρμόττοντα,
[3, 14]	οὐχ ἁρμόττοντα, ὁ συμμιγνύων, εἴπερ	ἐκεῖνοι	ὀρθῶς ποιοῦσιν, ἁμαρτάνει τε καὶ
[3, 13]	παρ´ ἑαυτῷ τὸ ὕδωρ ὃ	πίνοι,	Ὅταν ἄρ´, ἔφη, βούλῃ θερμῷ
[3, 5]	ἃ ὕστερον οἱ ἐκείνων μὲν	ἀπόγονοι,	οὐ πολὺ δὲ πρὸ ἡμῶν
[3, 5]	δέ, οἱ πρότερον {ὅτε Βοιωτοὶ	μόνοι	ἐγένοντο} πορθοῦντες τὴν Βοιωτίαν, φοβοῦνται
[3, 10]	σώματος σφόδρα πιέζοντες δύσφοροι καὶ	χαλεποὶ	γίγνονται· οἱ δὲ ἁρμόττοντες, διειλημμένοι
[3, 8]	εἰδείη ἀγαθόν, ἵνα, εἴ τι	εἴποι	τῶν τοιούτων, οἷον ἢ σιτίον
[3, 8]	ἄνεμοι· ὡς δὲ συνελόντι εἰπεῖν,	ὅποι	πάσας ὥρας αὐτός τε ἂν
[3, 8]	δὲ καλόν ἐστιν, ἔπειτα οἱ	ἄνθρωποι	τὸ αὐτό τε καὶ πρὸς
[3, 14]	καὶ ὅταν γε οἱ ἄλλοι	ἄνθρωποι	τοῖς θεοῖς εὔχωνται πολυκαρπίαν, εἰκότως
[3, 3]	ὅτι ἐν παντὶ πράγματι οἱ	ἄνθρωποι	τούτοις μάλιστα ἐθέλουσι πείθεσθαι οὓς
[3, 12]	πρὸς πάντα γὰρ ὅσα πράττουσιν	ἄνθρωποι	χρήσιμον τὸ σῶμά ἐστιν· ἐν
[3, 8]	δὲ καὶ τἆλλα πάντα οἷς	ἄνθρωποι	χρῶνται καλά τε κἀγαθὰ νομίζεται,
[3, 10]	φαιδροί, ἐπὶ δὲ τοῖς κακοῖς	σκυθρωποὶ	γίγνονται. Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ ταῦτα
[3, 10]	ἐπὶ μὲν γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς	φαιδροί,	ἐπὶ δὲ τοῖς κακοῖς σκυθρωποὶ
[3, 5]	καταθέοντες κακοποιεῖν, αὐτοὶ δὲ ζῆν	ἐλεύθεροι;	Καὶ τοῦτό γ´, ἔφη, ἀκούω.
[3, 7]	λεγόντων καταγελᾶν; Καὶ γὰρ οἱ	ἕτεροι,	ἔφη· δι´ ὃ καὶ θαυμάζω
[3, 1]	ἢ ταξιαρχῇ ἢ λοχαγῇ σοι,	ἐπιστημονέστεροι	τῶν πολεμικῶν ὦμεν, λέξον ἡμῖν
[3, 2]	δέ, ἵνα κρατοῦντες τῶν πολεμίων	εὐδαιμονέστεροι	ὦσιν. ἢ τί δήποτε οὕτως
[3, 4]	τὸ μάχεσθαι οὐκέτι ἀμφοτέρων. Ἀλλ´	ἐχθροί	γέ τοι ἀμφοτέροις γίγνονται; Καὶ
[3, 6]	καὶ οἶσθα ὁπόσαι τε φυλακαὶ	ἐπίκαιροί	εἰσι καὶ ὁπόσαι μή, καὶ
[3, 4]	ἐπιτήδεια πορίζειν; Καὶ γὰρ οἱ	ἔμποροι,	ἔφη ὁ Νικομαχίδης, χρήματα συλλέγειν
[3, 10]	τι τοῦ σώματος σφόδρα πιέζοντες	δύσφοροι	καὶ χαλεποὶ γίγνονται· οἱ δὲ
[3, 6]	ὁπόσαι μή, καὶ ὁπόσοι τε	φρουροὶ	ἱκανοί εἰσι καὶ ὁπόσοι μή
[3, 8]	τὰ πρὸς ἄρκτον, ἵνα οἱ	ψυχροὶ	μὴ ἐμπίπτωσιν ἄνεμοι· ὡς δὲ
[3, 11]	μοι, ἔφη, ὦ Θεοδότη, ἔστι	σοι	ἀγρός; Οὐκ ἔμοιγ´, ἔφη. Ἀλλ´
[3, 13]	βούλῃ θερμῷ λούσασθαι, ἕτοιμον ἔσται	σοι.	Ἀλλὰ ψυχρόν, ἔφη, ἐστὶν ὥστε
[3, 13]	δύνασθαι πονεῖν πῶς ἠσκημένου δοκεῖ	σοι	ἀνδρὸς εἶναι; ~Ὁπότε δὲ τῶν
[3, 3]	Δί´, ἔφη, ῥᾷον ἢ εἴ	σοι	δέοι διδάσκειν ὡς τὰ κακὰ
[3, 6]	μὴ ἴσασι καὶ πράττοντες, πότερά	σοι	δοκοῦσιν ἐπὶ τοῖς τοιούτοις ἐπαίνου
[3, 10]	ἀγαθοῖς καὶ τοῖς κακοῖς ὁμοίως	σοι	δοκοῦσιν ἔχειν τὰ πρόσωπα οἵ
[3, 11]	καὶ εὐνοϊκῶς· καὶ ὅτι ἀρεστοί	σοί	εἰσιν οἱ φίλοι, οἶδ´ ὅτι
[3, 6]	στόματος εἰπεῖν. Ἀλλ´ εἰ γέγραπταί	σοι,	ἔνεγκε, ἔφη· πάνυ γὰρ ἡδέως
[3, 1]	τις ἢ ταξιαρχῇ ἢ λοχαγῇ	σοι,	ἐπιστημονέστεροι τῶν πολεμικῶν ὦμεν, λέξον
[3, 13]	δὲ λούσασθαι ψυχρότερον τὸ παρὰ	σοὶ	ἢ τὸ ἐν Ἀμφιαράου; Τὸ
[3, 6]	ὅτι, εἴπερ τιμᾶσθαι βούλει, ὠφελητέα	σοι	ἡ πόλις ἐστί; Πάνυ μὲν
[3, 6]	περὶ τούτου δέῃ συμβουλεύειν, αὕτη	σοι	ἡ πρόφασις ἀρκέσει. Σκώπτομαι, ἔφη
[3, 13]	ἐπορεύου, ἔφη, ἢ καὶ ἀκόλουθός	σοι	ἠκολούθει; Ἠκολούθει, ἔφη. Πότερον κενός,
[3, 11]	ἔφη, ἀντὶ κυνὸς κτήσῃ, ὅστις	σοι	ἰχνεύων μὲν τοὺς φιλοκάλους καὶ
[3, 3]	διδάξῃς αὐτοὺς ὡς τὸ πείθεσθαί	σοι	κάλλιόν τε καὶ σωτηριώτερον αὐτοῖς
[3, 5]	γὰρ ἂν τούτων καταπράξῃς, καὶ	σοὶ	καλὸν ἔσται καὶ τῇ πόλει
[3, 6]	τῆς χώρας οἶδ´ ὅτι ἤδη	σοι	μεμέληκε, καὶ οἶσθα ὁπόσαι τε
[3, 7]	ἐπιμελεῖσθαι, καὶ ταῦτα ὧν ἀνάγκη	σοι	μετέχειν πολίτῃ γε ὄντι. Τὴν
[3, 12]	Ὀλυμπίᾳ μελλόντων ἀγωνίζεσθαι· ἢ δοκεῖ	σοι	μικρὸς εἶναι ὁ περὶ τῆς
[3, 7]	καὶ γὰρ ὅταν τι ἀνακοινῶνταί	σοι,	ὁρῶ σε καλῶς συμβουλεύοντα, καὶ
[3, 6]	Δί´, ἔφη, οὐκ ἂν ἔχοιμί	σοι	οὕτω γε ἀπὸ στόματος εἰπεῖν.
[3, 1]	καὶ τὸ κίβδηλον, οὐδὲν ἄν	σοι	ὄφελος ἦν. Ἀλλὰ μὰ Δί´,
[3, 1]	ἐδίδαξεν· εἰ δὲ μή, τί	σοι	ὄφελος ὧν ἔμαθες; οὐδὲ γὰρ
[3, 3]	γε πειράσομαι, ἔφη. Ὅπως δέ	σοι	πείθωνται οἱ ἱππεῖς πεφρόντικάς τι;
[3, 7]	Τί δ´; ἔφη, οὐ δοκοῦσί	σοι	πολλάκις οἱ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ
[3, 11]	ἔφη, τὴν ἴυγγα, ἵνα ἐπὶ	σοὶ	πρῶτον ἕλκω αὐτήν. Ἀλλὰ μὰ
[3, 4]	δὲ καὶ βοηθοὺς προσάγεσθαι δοκεῖ	σοι	συμφέρειν ἀμφοτέροις ἢ οὔ; Πάνυ
[3, 5]	τοίνυν, ἔφη ὁ Σωκράτης, ἀρέσκει	σοι	ταῦτα, ἐπιχείρει αὐτοῖς, ὦ ἄριστε·
[3, 5]	ἐπιμελεῖσθαι δεῖ. ὁμολογῶ μέντοι κἀγώ	σοι	ταῦτα. Τοῦτο δ´, ἔφη, ὦ
[3, 3]	μηδὲ τάξαι δυνατὸν εἶναι, τί	σοι	τοῦ ἱππικοῦ ὄφελος ἔσται; ἢ
[3, 3]	οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, παρέχωνταί	σοι	τοὺς ἵππους οἱ μὲν οὕτω
[3, 13]	Πότερον δέ, ἔφη, τὸ παρὰ	σοὶ	ὕδωρ θερμότερον πιεῖν ἐστιν ἢ
[3, 7]	ἄλλοι πολῖται, ἀλλὰ καὶ οἱ	σοὶ	φίλοι καὶ αὐτὸς σὺ οὐκ
[3, 11]	τῇ τύχῃ ἐπιτρέπεις, ἐάν τίς	σοι	φίλος ὥσπερ μυῖα πρόσπτηται, ἢ
[3, 6]	θείου νομίζεις δυνήσεσθαι ποιῆσαι πείθεσθαί	σοι;	φυλάττου, ἔφη, ὦ Γλαύκων, ὅπως
[3, 3]	καὶ γὰρ εἴ τις αὐτῶν	καταπέσοι,	μᾶλλον ἂν οὕτω σῴζοιτο. Τί
[3, 6]	τε φρουροὶ ἱκανοί εἰσι καὶ	ὁπόσοι	μή εἰσι· καὶ τὰς μὲν
[3, 6]	εἰσι καὶ ὁπόσαι μή, καὶ	ὁπόσοι	τε φρουροὶ ἱκανοί εἰσι καὶ
[3, 5]	Τί δέ; ἐκεῖνο ἀκήκοας, ὅτι	Μυσοὶ	καὶ Πισίδαι ἐν τῇ βασιλέως
[3, 4]	οὐκέτι ἀμφοτέρων. Ἀλλ´ ἐχθροί γέ	τοι	ἀμφοτέροις γίγνονται; Καὶ μάλα, ἔφη,
[3, 5]	ὑπηρετοῦσι τοῖς διδασκάλοις; Τοῦτο γάρ	τοι,	ἔφη, καὶ θαυμαστόν ἐστι, τὸ
[3, 6]	ὁ Γλαύκων. Ἀλλ´ ἐκείνου γέ	τοι,	ἔφη, οἶδ´ ὅτι οὐκ ἠμέληκας,
[3, 5]	πάνυ Περικλέους υἱῷ διαλεγόμενος, Ἐγώ	τοι,	ἔφη, ὦ Περίκλεις, ἐλπίδα ἔχω
[3, 6]	τῆς προστατείας οὔπω ἐξήτακας. ἀλλά	τοι	περί γε φυλακῆς τῆς χώρας
[3, 5]	οὐδὲν ὁρῶ τοιοῦτον. Ἀλλὰ μὴν	φιλοτιμότατοί	γε καὶ φιλοφρονέστατοι πάντων εἰσίν·
[3, 5]	Ἀλλὰ μὴν φιλοτιμότατοί γε καὶ	φιλοφρονέστατοι	πάντων εἰσίν· ἅπερ οὐχ ἥκιστα
[3, 1]	ἄδηλοι, ἀλλ´ ἐπιφανεῖς πανταχοῦ ὄντες	εὐαίρετοι	ἂν εἶεν. Ἀτάρ, ἔφη, πότερά
[3, 12]	ζῶντές τε ἁλίσκονται καὶ ἁλόντες	ἤτοι	δουλεύουσι τὸν λοιπὸν βίον, ἐὰν
[3, 14]	καὶ καταλύει τὴν τέχνην αὐτῶν.	καίτοι	πῶς οὐ γελοῖόν ἐστι παρασκευάζεσθαι
[3, 12]	{καὶ} τὴν εὐεξίαν χρήσιμον εἶναι·	καίτοι	τῶν γε τοῖς εἰρημένοις ἐναντίων
[3, 5]	νοσεῖν Ἀθηναίους. οὐχ ὁρᾷς, ὡς	εὔτακτοι	μέν εἰσιν ἐν τοῖς ναυτικοῖς,
[3, 9]	μὲν ἔφη εἶναι σοφίᾳ, οὐ	μέντοι	γε τὴν ἀνεπιστημοσύνην μανίαν ἐνόμιζε·
[3, 6]	τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθαι δεήσει. Ἀλλὰ	μέντοι,	ἔφη ὁ Σωκράτης, οὐδ´ ἂν
[3, 5]	τούτων ἁπάντων ἐπιμελεῖσθαι δεῖ. ὁμολογῶ	μέντοι	κἀγώ σοι ταῦτα. Τοῦτο δ´,
[3, 9]	πολὺ διαφέροντας ἀλλήλων τόλμῃ. νομίζω	μέντοι	πᾶσαν φύσιν μαθήσει καὶ μελέτῃ
[3, 9]	ἐγγυτάτω μανίας ἐλογίζετο εἶναι. τοὺς	μέντοι	πολλοὺς ἔφη, ἃ μὲν οἱ
[3, 5]	στρατηγῶν οἱ πλεῖστοι αὐτοσχεδιάζουσιν. οὐ	μέντοι	σέ γε τοιοῦτον ἐγὼ νομίζω
[3, 9]	τινα ἐξηύρισκεν αὐτὸν ὄντα, οὔτε	μέντοι	τὴν ἐπὶ φίλων ἀτυχίαις οὔτε
[3, 10]	πλείστου ἄξια νομίζω εἶναι. ἔνιοι	μέντοι	τοὺς ποικίλους καὶ τοὺς ἐπιχρύσους
[3, 9]	πράξοντας τὰ βελτίω τούτων. ἀπὸ	μέντοι	τῶν βελτιόνων ἐπὶ τὰ χείρω
[3, 9]	ἀτυχοῦσιν, εὐτυχούντων δὲ λυπεῖσθαι. τοῦτο	μέντοι	φρονίμῳ μὲν ἀνδρὶ οὐκ ἂν
[3, 1]	ἐν τῇ πόλει τυχεῖν· Αἰσχρὸν	μέντοι,	ὦ νεανία, τὸν βουλόμενον ἐν
[3, 5]	πατρίδος. Οὐδὲ ἐν τούτοις Ἀθηναῖοι	μεμπτοί.	Καὶ μὴν προγόνων γε καλὰ
[3, 5]	μὲν γὰρ δήπου μηδὲν φοβῶνται,	μεστοί	εἰσιν ἀταξίας· ἔστ´ ἂν δὲ
[3, 11]	ἀλλὰ καὶ εὐνοϊκῶς· καὶ ὅτι	ἀρεστοί	σοί εἰσιν οἱ φίλοι, οἶδ´
[3, 9]	πολλοὺς ἔφη, ἃ μὲν οἱ	πλεῖστοι	ἀγνοοῦσι, τοὺς διημαρτηκότας τούτων οὐ
[3, 7]	σεαυτόν, μηδὲ ἁμάρτανε ἃ οἱ	πλεῖστοι	ἁμαρτάνουσιν· οἱ γὰρ πολλοὶ ὡρμηκότες
[3, 5]	ἐφεστᾶσι· τῶν δὲ στρατηγῶν οἱ	πλεῖστοι	αὐτοσχεδιάζουσιν. οὐ μέντοι σέ γε
[3, 5]	τούτου ἐπιμελόμενοι πάντων ἂν εἶεν	κράτιστοι.	Πῶς οὖν ἂν τοῦτο διδάσκοιμεν;
[3, 10]	σταθμὸν ἔχοντες. οἱ μὲν γὰρ	ἀνάρμοστοι	ἢ ὅλοι ἐκ τῶν ὤμων
[3, 5]	τὴν βασιλέως χώραν καταθέοντες κακοποιεῖν,	αὐτοὶ	δὲ ζῆν ἐλεύθεροι; Καὶ τοῦτό
[3, 5]	σωμασκήσουσιν οὕτως, οἳ οὐ μόνον	αὐτοὶ	εὐεξίας ἀμελοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν
[3, 9]	τι ἐπιμελείας δεόμενον, ἂν μὲν	αὐτοὶ	ἡγῶνται ἐπίστασθαι ἐπιμελεῖσθαι— εἰ δὲ
[3, 5]	ἡμῶν γεγονότες ἔπραξαν, τὰ μὲν	αὐτοὶ	καθ´ αὑτοὺς ἀγωνιζόμενοι πρὸς τοὺς
[3, 5]	ἄλλων Πελοποννησίων ἀντιτάττεσθαι, νῦν ἀπειλοῦσιν	αὐτοὶ	καθ´ αὑτοὺς ἐμβαλεῖν εἰς τὴν
[3, 12]	ἀφορμὰς εἰς τὸν βίον καταλείπουσιν.	οὔτοι	χρή, ὅτι οὐκ ἀσκεῖ δημοσίᾳ
[3, 1]	ἐπαίνου κινδυνεύειν ἐθέλοντες. οὐ τοίνυν	οὗτοί	γε ἄδηλοι, ἀλλ´ ἐπιφανεῖς πανταχοῦ
[3, 1]	μέλλοντας; ἆρα τοὺς φιλοτιμοτάτους προτακτέον;	Οὗτοι	γοῦν εἰσιν, ἔφη, οἱ ἕνεκα
[3, 7]	οἱ κατὰ μόνας ἄριστα κιθαρίζοντες	οὗτοι	καὶ ἐν τῷ πλήθει κρατιστεύουσιν.
[3, 4]	Οὐ γάρ, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	τοιοῦτοί	εἰσιν Ἀθηναῖοι, ὥστε ἐμὲ μὲν
[3, 5]	πορθοῦντες τὴν Βοιωτίαν, φοβοῦνται μὴ	Βοιωτοὶ	δῃώσωσι τὴν Ἀττικήν. καὶ ὁ
[3, 5]	φρόνημα πρὸς τοὺς Ἀθηναίους· ὥστε	Βοιωτοὶ	μέν, οἱ πρόσθεν οὐδ´ ἐν
[3, 5]	Ἀθηναῖοι δέ, οἱ πρότερον {ὅτε	Βοιωτοὶ	μόνοι ἐγένοντο} πορθοῦντες τὴν Βοιωτίαν,
[3, 2]	προεστήκοι, ἀλλ´ εἰ καί, ὧν	βασιλεύοι,	τούτοις εὐδαιμονίας αἴτιος εἴη; καὶ
[3, 4]	οἴκου εἴτε πόλεως εἴτε στρατεύματος	προστατεύοι.	καὶ ὁ Νικομαχίδης, Μὰ Δί´,
[3, 8]	ὑγίειαν ἢ ῥώμην ἢ τόλμαν,	δεικνύοι	δὴ τοῦτο κακὸν ἐνίοτε ὄν.
[3, 11]	ἐκείνην ἐπιδεικνύειν ἑαυτῆς ὅσα καλῶς	ἔχοι,	Ἰτέον ἂν εἴη θεασομένους, ἔφη
[3, 2]	τὸν στρατηγὸν ἐπιμελεῖσθαι δεῖ, ὅπως	σῶοί	τε οἱ στρατιῶται ἔσονται καὶ
[3, 10]	μὲν γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς φαιδροί,	ἐπὶ	δὲ τοῖς κακοῖς σκυθρωποὶ γίγνονται.
[3, 10]	τοῖς ὄμμασι; Καὶ μάλα, ἔφη.	Ἐπὶ	δὲ τοῖς τῶν φίλων ἀγαθοῖς
[3, 14]	εἶναι; ~Ὁπότε δὲ τῶν συνιόντων	ἐπὶ	δεῖπνον οἱ μὲν μικρὸν ὄψον,
[3, 5]	ἐγένετο καὶ ἡ μεθ´ Ἱπποκράτους	ἐπὶ	Δηλίῳ, ἐκ τούτων τεταπείνωται μὲν
[3, 5]	ἐν Πελοποννήσῳ, καὶ πάντας τοὺς	ἐπὶ	Θησέως πολεμηθέντας, ἐν οἷς πᾶσιν
[3, 10]	Μὰ Δί´ οὐ δῆτα, ἔφη·	ἐπὶ	μὲν γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς φαιδροί,
[3, 14]	ἄν, ἔφη, ὦ ἄνδρες, εἰπεῖν,	ἐπὶ	ποίῳ ποτὲ ἔργῳ ἄνθρωπος ὀψοφάγος
[3, 11]	μοι, ἔφη, τὴν ἴυγγα, ἵνα	ἐπὶ	σοὶ πρῶτον ἕλκω αὐτήν. Ἀλλὰ
[3, 9]	τούτων. ἀπὸ μέντοι τῶν βελτιόνων	ἐπὶ	τὰ χείρω ἰέναι οὐδένα σχολάζειν·
[3, 9]	ἀλλὰ μόνους ἔφη φθονεῖν τοὺς	ἐπὶ	ταῖς τῶν φίλων εὐπραξίαις ἀνιωμένους.
[3, 3]	ἔφη, ἀλλὰ πειρῶ τοὺς ἄνδρας	ἐπὶ	ταῦτα προτρέπειν, ἀφ´ ὧν αὐτός
[3, 9]	τινων εἴ τις φιλῶν τινα	ἐπὶ	τῇ εὐπραξίᾳ αὐτοῦ λυποῖτο, ὑπεμίμνῃσκεν
[3, 3]	δέῃ, πότερον ἐπάγειν τοὺς πολεμίους	ἐπὶ	τὴν ἄμμον κελεύσεις, ἔνθαπερ εἰώθατε
[3, 5]	χώρας ἡμῶν ὄρη μεγάλα, καθήκοντα	ἐπὶ	τὴν Βοιωτίαν, δι´ ὧν εἰς
[3, 7]	τῶν ἄλλων πράγματα οὐ τρέπονται	ἐπὶ	τὸ ἑαυτοὺς ἐξετάζειν. μὴ οὖν
[3, 7]	ἁμαρτάνουσιν· οἱ γὰρ πολλοὶ ὡρμηκότες	ἐπὶ	τὸ σκοπεῖν τὰ τῶν ἄλλων
[3, 5]	Σώκρατες, ἡ πόλις ὅπως ποτ´	ἐπὶ	τὸ χεῖρον ἔκλινεν. Ἐγὼ μέν,
[3, 6]	καὶ πράττοντες, πότερά σοι δοκοῦσιν	ἐπὶ	τοῖς τοιούτοις ἐπαίνου μᾶλλον ἢ
[3, 3]	ἔφη. Οὐκοῦν πρῶτον μὲν ἀναβατικωτέρους	ἐπὶ	τοὺς ἵππους ποιήσεις αὐτούς; Δεῖ
[3, 3]	ἄν τις μάλιστα, ὦ Σώκρατες,	ἐπὶ	τοῦτο αὐτοὺς προτρέψαιτο; Ἐκεῖνο μὲν
[3, 14]	παρῇ· ἀλλ´ οὐκ οἶμαί πω	ἐπὶ	τούτῳ γε ὀψοφάγοι καλοῦνται. Οὐ
[3, 14]	δέ ποτε τῶν συνδείπνων ἰδὼν	ἐπὶ	τῷ ἑνὶ ψωμῷ πλειόνων ὄψων
[3, 5]	τοῖς ἄρχουσιν, οἳ καὶ ἀγάλλονται	ἐπὶ	τῷ καταφρονεῖν τῶν ἀρχόντων; ἢ
[3, 14]	ἐσθίουσι μὲν γὰρ δὴ πάντες	ἐπὶ	τῷ σίτῳ ὄψον, ὅταν παρῇ·
[3, 14]	τὸ δὲ εὖ προσκεῖσθαι ἔφη	ἐπὶ	τῷ ταῦτα ἐσθίειν, ἃ μήτε
[3, 9]	διαγωνίζεσθαι. ὁρῶ δ´ ἔγωγε καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων πάντων ὁμοίως καὶ
[3, 9]	αὐτὸν ὄντα, οὔτε μέντοι τὴν	ἐπὶ	φίλων ἀτυχίαις οὔτε τὴν ἐπ´
[3, 5]	οὕτως ἔχοντα· δοκεῖ δέ μοι	ἀνδρὶ	ἀγαθῷ ἄρχοντι νῦν εὐαρεστοτέρως διακεῖσθαι
[3, 9]	αὐτὸν τί δοκοίη αὐτῷ κράτιστον	ἀνδρὶ	ἐπιτήδευμα εἶναι, ἀπεκρίνατο· Εὐπραξία. ἐρομένου
[3, 9]	λυπεῖσθαι. τοῦτο μέντοι φρονίμῳ μὲν	ἀνδρὶ	οὐκ ἂν συμβῆναι, τοὺς ἠλιθίους
[3, 5]	οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτης, διαλογιζόμενοι	περὶ	αὐτῶν ἐπισκοπῶμεν ὅπου ἤδη τὸ
[3, 6]	προστατείας οὔπω ἐξήτακας. ἀλλά τοι	περί	γε φυλακῆς τῆς χώρας οἶδ´
[3, 5]	τῶν θεῶν κρίσιν, ἣν οἱ	περὶ	Κέκροπα δι´ ἀρετὴν ἔκριναν; Λέγω
[3, 14]	καθ´ αὑτὸ ἐσθίοντα, λόγου ὄντος	περὶ	ὀνομάτων, ἐφ´ οἵῳ ἔργῳ ἕκαστον
[3, 6]	μοί πω. Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ	περὶ	πολέμου συμβουλεύειν τήν γε πρώτην
[3, 4]	καὶ φιλοπόνους ἀμφοτέρους εἶναι προσήκει	περὶ	τὰ αὑτῶν ἔργα; Ταῦτα μέν,
[3, 12]	δοκεῖ σοι μικρὸς εἶναι ὁ	περὶ	τῆς ψυχῆς πρὸς τοὺς πολεμίους
[3, 6]	τὸ χωρίον εἶναι, ὥστε, ὅταν	περὶ	τούτου δέῃ συμβουλεύειν, αὕτη σοι
[3, 5]	δὲ κοινοῖς ὥσπερ ἀλλοτρίοις χρώμενοι	περὶ	τούτων αὖ μάχονται καὶ ταῖς
[3, 6]	Εἰκάζω, ἔφη. Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ	περὶ	τούτων, ὅταν μηκέτι εἰκάζωμεν, ἀλλ´
[3, 5]	Ἀσίας πάσης καὶ τῆς Εὐρώπης	μέχρι	Μακεδονίας καὶ πλείστην τῶν προγεγονότων
[3, 5]	δ´ οὐκ ἂν οἴει, ἔφη,	μέχρι	τῆς ἐλαφρᾶς ἡλικίας ὡπλισμένους κουφοτέροις
[3, 10]	τοῦτό γε μιμητὸν ἐν τοῖς	ὄμμασι;	Καὶ μάλα, ἔφη. Ἐπὶ δὲ
[3, 10]	κατασπώμενα καὶ τἀνασπώμενα ἐν τοῖς	σώμασι	καὶ τὰ συμπιεζόμενα καὶ τὰ
[3, 5]	ἐν οἷς πᾶσιν ἐκεῖνοι δῆλοι	γεγόνασι	τῶν καθ´ ἑαυτοὺς ἀνθρώπων ἀριστεύσαντες·
[3, 9]	ἢ ἄλλῳ τῳ ἐπιθέσθαι τῶν	πᾶσι	δήλων ὅτι ἀδύνατά ἐστι, τοῦτον
[3, 4]	ὁρᾷς ὅτι καὶ ὁσάκις κεχορήγηκε	πᾶσι	τοῖς χοροῖς νενίκηκε; Μὰ Δί´,
[3, 6]	φαίνονται καὶ λέγοντες ἃ μὴ	ἴσασι	καὶ πράττοντες, πότερά σοι δοκοῦσιν
[3, 7]	πολὺ περιών, ἐν τοῖς μηδεπώποτε	φροντίσασι	τῶν πολιτικῶν μηδὲ σοῦ καταπεφρονηκόσιν
[3, 11]	ὁ Σωκράτης· οὐ γὰρ δὴ	ἀκούσασί	γε τὸ λόγου κρεῖττον ἔστι
[3, 5]	ὁπόθεν ἔμαθον ταῦτα ἐφ´ οἷς	ἐφεστᾶσι·	τῶν δὲ στρατηγῶν οἱ πλεῖστοι
[3, 9]	τοῖς αὐτοῖς νόμοις τε καὶ	ἔθεσι	τρεφομένους πολὺ διαφέροντας ἀλλήλων τόλμῃ.
[3, 5]	καὶ ταῖς εἰς τὰ τοιαῦτα	δυνάμεσι	μάλιστα χαίρουσιν; ἐξ ὧν πολλὴ
[3, 5]	ὑπὸ Θηβαίων δυσμενῶς αὐτοῖς ἔχουσιν,	Ἀθήνησι	δὲ οὐδὲν ὁρῶ τοιοῦτον. Ἀλλὰ
[3, 12]	κάλλιον διαζῶσι καὶ τοῖς ἑαυτῶν	παισὶ	καλλίους ἀφορμὰς εἰς τὸν βίον
[3, 11]	καὶ δημόσια παρέχει μοι ἀσχολίαν·	εἰσὶ	δὲ καὶ φίλαι μοι, αἳ
[3, 6]	τῇ πόλει καὶ πόσαι τινές	εἰσι;	δῆλον γὰρ ὅτι ἔσκεψαι, ἵνα,
[3, 6]	οἶσθα ὁπόσαι τε φυλακαὶ ἐπίκαιροί	εἰσι	καὶ ὁπόσαι μή, καὶ ὁπόσοι
[3, 6]	καὶ ὁπόσοι τε φρουροὶ ἱκανοί	εἰσι	καὶ ὁπόσοι μή εἰσι· καὶ
[3, 5]	εἴσοδοι στεναί τε καὶ προσάντεις	εἰσί,	καὶ ὅτι μέση διέζωται ὄρεσιν
[3, 6]	ἱκανοί εἰσι καὶ ὁπόσοι μή	εἰσι·	καὶ τὰς μὲν ἐπικαίρους φυλακὰς
[3, 10]	σκεπάζειν τὸν θώρακα, ταῖς δὲ	χερσὶ	μὴ κωλύειν χρῆσθαι. ἀτάρ, ἔφη,
[3, 6]	τῶν εἰδότων ὅ τι τε	λέγουσι	καὶ ὅ τι ποιοῦσι· καί,
[3, 9]	ἔξεστι μὴ πείθεσθαι τοῖς ὀρθῶς	λέγουσι,	Καὶ πῶς ἄν, ἔφη, ἐξείη
[3, 12]	εὐσχημόνως καὶ τὰ δεινὰ πάντα	διαφεύγουσι,	πολλοὶ δὲ φίλοις τε βοηθοῦσι
[3, 11]	δὲ καὶ ταύτας αὐτῶν τινες	ἀποφεύγουσι,	δίκτυα ἱστᾶσιν εἰς τὰς ἀτραπούς,
[3, 5]	πολὺ ὑπερενεγκεῖν καὶ κρατιστεῦσαι καταρρᾳθυμήσαντες	ὑστερίζουσι	τῶν ἀντιπάλων, οὕτω καὶ Ἀθηναίους
[3, 12]	διαφεύγουσι, πολλοὶ δὲ φίλοις τε	βοηθοῦσι	καὶ τὴν πατρίδα εὐεργετοῦσι καὶ
[3, 14]	ποτὲ ἔργῳ ἄνθρωπος ὀψοφάγος καλεῖται;	ἐσθίουσι	μὲν γὰρ δὴ πάντες ἐπὶ
[3, 6]	τε λέγουσι καὶ ὅ τι	ποιοῦσι·	καί, ὡς ἐγὼ νομίζω, εὑρήσεις
[3, 5]	ὁπλίτας καὶ τοὺς ἱππέας, οἳ	δοκοῦσι	καλοκαγαθίᾳ προκεκρίσθαι τῶν πολιτῶν, ἀπειθεστάτους
[3, 5]	ἐξ Ἀθηνῶν; Οὐδὲ ταύτῃ μοι	δοκοῦσι	λείπεσθαι. Εὐμενεστέρους δὲ ποτέρους ἑαυτοῖς
[3, 9]	νομίζω, καὶ οἱ τοῦτο ἐπιτηδεύοντες	δοκοῦσί	μοι εὖ πράττειν. καὶ ἀρίστους
[3, 10]	μὴ ἁρμόττοντας ὠνοῦνται, κακὸν ἔμοιγε	δοκοῦσι	ποικίλον τε καὶ ἐπίχρυσον ὠνεῖσθαι.
[3, 7]	καταγελασθῇς. Τί δ´; ἔφη, οὐ	δοκοῦσί	σοι πολλάκις οἱ ἐν τῇ
[3, 12]	διὰ τὴν τοῦ σώματος καχεξίαν	ἀποθνῄσκουσί	τε ἐν τοῖς πολεμικοῖς κινδύνοις
[3, 9]	δὲ διημαρτηκότας ὧν οἱ πολλοὶ	γιγνώσκουσι	μαινομένους καλεῖν· ἐάν τε γάρ
[3, 3]	πράγματι οἱ ἄνθρωποι τούτοις μάλιστα	ἐθέλουσι	πείθεσθαι οὓς ἂν ἡγῶνται βελτίστους
[3, 4]	οἱ δὲ μὴ ἐπιστάμενοι ἀμφοτέρωθι	πλημμελοῦσι.	~Περικλεῖ δέ ποτε τῷ τοῦ
[3, 12]	μεγάλην κτῶνται καὶ τιμῶν καλλίστων	τυγχάνουσι	καὶ διὰ ταῦτα τόν τε
[3, 7]	ἐν τῇ πόλει, ὧν ἔνιοι	καταφρονοῦσί	σου, ῥᾳδίως διαλεγόμενος καὶ τῶν
[3, 3]	οἱ ἱπποτοξόται τούτου γε ἀξιοῦνται·	προελαύνουσι	γοῦν καὶ τῶν ἱππάρχων. Ἀληθῆ
[3, 2]	στρατιῶται ἔσονται καὶ τὰ ἐπιτήδεια	ἕξουσι	καί, οὗ ἕνεκα στρατεύονται, τοῦτο
[3, 2]	αἱ οἶες καὶ τὰ ἐπιτήδεια	ἕξουσι	καί, οὗ ἕνεκα τρέφονται, τοῦτο
[3, 9]	ἔφη, ἃ μὲν οἱ πλεῖστοι	ἀγνοοῦσι,	τοὺς διημαρτηκότας τούτων οὐ φάσκειν
[3, 9]	μή, τοῖς ἐπισταμένοις οὐ μόνον	παροῦσι	πειθομένους, ἀλλὰ καὶ ἀπόντας μεταπεμπομένους,
[3, 11]	ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἀφ´ αὑτῶν	ἐάσουσί	με ἀπιέναι, φίλτρα τε μανθάνουσαι
[3, 12]	τε βοηθοῦσι καὶ τὴν πατρίδα	εὐεργετοῦσι	καὶ διὰ ταῦτα χάριτός τε
[3, 5]	δὲ καταδεέστερον ἐν τοῖς χοροῖς	ὑπηρετοῦσι	τοῖς διδασκάλοις; Τοῦτο γάρ τοι,
[3, 7]	σύνει τοῖς τὰ τῆς πόλεως	πράττουσι·	καὶ γὰρ ὅταν τι ἀνακοινῶνταί
[3, 12]	τε ἁλίσκονται καὶ ἁλόντες ἤτοι	δουλεύουσι	τὸν λοιπὸν βίον, ἐὰν οὕτω
[3, 12]	τὰ σώματα εὖ ἔχοντες καὶ	ἰσχύουσι·	καὶ πολλοὶ μὲν διὰ τοῦτο
[3, 5]	ἀλλὰ πάντες οἱ τούτων ἄρχοντες	ἔχουσι	δεῖξαι ὁπόθεν ἔμαθον ταῦτα ἐφ´
[3, 12]	τοῖς δὲ τὰ σώματα εὖ	ἔχουσι	πολλὴ ἀσφάλεια καὶ οὐδεὶς κίνδυνος
[3, 8]	ποικιλίαι πλείονας εὐφροσύνας ἀποστεροῦσιν ἢ	παρέχουσι.	ναοῖς γε μὴν καὶ βωμοῖς
[3, 2]	ἵνα πρὸς τοῦτο αὐτοῖς ἡγεμόνες	ὦσι.	δεῖ οὖν τὸν στρατηγοῦντα τοῦτο
[3, 5]	εὐτάκτως δ´ ἐν τοῖς γυμνικοῖς	ἀγῶσι	πείθονται τοῖς ἐπιστάταις, οὐδένων δὲ
[3, 5]	κελευόμενα πάντα ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ	σιγῶσι	καραδοκοῦντες τὰ προσταχθησόμενα, ὥσπερ χορευταί.
[3, 12]	λοιπὸν βίον ἥδιον καὶ κάλλιον	διαζῶσι	καὶ τοῖς ἑαυτῶν παισὶ καλλίους
[3, 12]	τῶν ἀναγκαίων ὄντες καὶ κακοπαθοῦντες	διαζῶσι·	πολλοὶ δὲ δόξαν αἰσχρὰν κτῶνται
[3, 11]	διαφεύγουσα, ἕως ἂν ὡς μάλιστα	δεηθῶσι·	τηνικαῦτα γὰρ πολὺ διαφέρει τὰ
[3, 11]	τῆς νομῆς εἰς τὴν εὐνὴν	ἀπέλθωσι,	τῇ ὀσμῇ αἰσθανόμεναι εὑρίσκουσιν αὐτούς·
[3, 7]	σου εἰ, ἐκείνους, ὅταν τοῦτο	ποιῶσι,	ῥᾳδίως χειρούμενος, τούτοις μηδένα τρόπον
[3, 5]	ἀμελοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπιμελομένων	καταγελῶσι;	πότε δὲ οὕτω πείσονται τοῖς
[3, 11]	φάλαγγες· οἶσθα γὰρ ὡς ἐκεῖναι	θηρῶσι	τὰ πρὸς τὸν βίον· ἀράχνια
[3, 5]	τὴν Βοιωτίαν, φοβοῦνται μὴ Βοιωτοὶ	δῃώσωσι	τὴν Ἀττικήν. καὶ ὁ Σωκράτης,
[3, 5]	τοὺς μὲν τοιούτους πειθαρχεῖν τοῖς	ἐφεστῶσι,	τοὺς δὲ ὁπλίτας καὶ τοὺς
[3, 2]	οἱ ἑλόμενοι δι´ αὐτὸν εὖ	πράττωσι·	καὶ στρατεύονται δὲ πάντες, ἵνα
[3, 12]	ἀγών, ὃν Ἀθηναῖοι θήσουσιν, ὅταν	τύχωσι;	καὶ μὴν οὐκ ὀλίγοι μὲν
[3, 12]	τὸν λοιπὸν βίον, ἐὰν οὕτω	τύχωσι,	τὴν χαλεπωτάτην δουλείαν ἢ εἰς
[3, 8]	ἢ ὅτε σε ἠρώτησα εἴ	τι	ἀγαθὸν εἰδείης. Σὺ δ´ οἴει,
[3, 8]	εἴ γ´ ἐρωτᾷς με εἴ	τι	ἀγαθὸν οἶδα ὃ μηδενὸς ἀγαθόν
[3, 3]	διὰ λόγου ἐμάθομεν, καὶ εἴ	τι	ἄλλο καλὸν μανθάνει τις μάθημα,
[3, 7]	σε καλῶς συμβουλεύοντα, καὶ ὅταν	τι	ἁμαρτάνωσιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντα. Οὐ ταὐτόν
[3, 11]	γὰρ δήπου λεπτὰ ὑφηνάμεναι, ὅ	τι	ἂν ἐνταῦθα ἐμπέσῃ, τούτῳ τροφῇ
[3, 11]	ἂν ἐμβλέπουσα χαρίζοιο καὶ ὅ	τι	ἂν λέγουσα εὐφραίνοις, καὶ ὅτι
[3, 5]	χείρους γεγονέναι. Νῦν οὖν, ἔφη,	τί	ἂν ποιοῦντες ἀναλάβοιεν τὴν ἀρχαίαν
[3, 7]	πόλεως πράττουσι· καὶ γὰρ ὅταν	τι	ἀνακοινῶνταί σοι, ὁρῶ σε καλῶς
[3, 3]	σοι πείθωνται οἱ ἱππεῖς πεφρόντικάς	τι;	ἄνευ γὰρ δὴ τούτου οὔτε
[3, 5]	τῇ πόλει ἀγαθόν, ἐὰν δέ	τι	αὐτῶν ἀδυνατῇς, οὔτε τὴν πόλιν
[3, 3]	καταπέσοι, μᾶλλον ἂν οὕτω σῴζοιτο.	Τί	γάρ; ἐάν που κινδυνεύειν δέῃ,
[3, 14]	οὖν, ἔφη τις τῶν παρόντων.	Τί	γάρ; ἔφη, ἐάν τις ἄνευ
[3, 10]	φαίνεσθαι. Ποιοῦμεν γάρ, ἔφη, οὕτως.	Τί	γάρ; ἔφη, τὸ πιθανώτατον καὶ
[3, 3]	πόλεμοι γίγνονται; Βέλτιον γοῦν, ἔφη.	Τί	γάρ; τοῦ βάλλειν ὡς πλείστους
[3, 7]	ὀκνεῖς λέγειν, δεδιὼς μὴ καταγελασθῇς.	Τί	δ´; ἔφη, οὐ δοκοῦσί σοι
[3, 5]	ὄρεσιν ἐρυμνοῖς; Καὶ μάλα, ἔφη.	Τί	δέ; ἐκεῖνο ἀκήκοας, ὅτι Μυσοὶ
[3, 11]	Ἀντισθένη οὐδέποτέ μου ἀπολείπεσθαι; διὰ	τί	δὲ καὶ Κέβητα καὶ Σιμίαν
[3, 7]	τούτων ἁπάντων ἡ ἐκκλησία συνίσταται.	τί	δὲ οἴει διαφέρειν ὃ σὺ
[3, 4]	ἐστὶν ἔργον; Καὶ μάλα, ἔφη.	Τί	δέ; τὸ προστάττειν ἕκαστα τοῖς
[3, 3]	ἵππων εἰς τὸ δυνατὸν ἐπιμελεῖσθαι.	Τί	δέ; τοὺς ἱππέας οὐκ ἐπιχειρήσεις,
[3, 1]	ὀρθῶς ἂν τάττοιμεν; Ἔμοιγε δοκεῖ.	Τί	δὲ τοὺς κινδυνεύειν μέλλοντας; ἆρα
[3, 2]	τῶν πολεμίων εὐδαιμονέστεροι ὦσιν. ἢ	τί	δήποτε οὕτως ἐπῄνεσε τὸν Ἀγαμέμνονα
[3, 9]	ἀπολέσθαι; Ἐρομένου δέ τινος αὐτὸν	τί	δοκοίη αὐτῷ κράτιστον ἀνδρὶ ἐπιτήδευμα
[3, 14]	παρόντων γὰρ πολλῶν μειονεκτεῖν ἄν	τι	δοκοίη ποθῶν τὸ σύνηθες· ὁ
[3, 7]	ἀμέλει τῶν τῆς πόλεως, εἴ	τι	δυνατόν ἐστι διὰ σὲ βέλτιον
[3, 8]	μὲν γὰρ αὐτὸν ἤρετο εἴ	τι	εἰδείη ἀγαθόν, ἵνα, εἴ τι
[3, 8]	τοῦ Ἀριστίππου ἐρωτῶντος αὐτὸν εἴ	τι	εἰδείη καλόν, Καὶ πολλά, ἔφη.
[3, 9]	καλεῖν. Φθόνον δὲ σκοπῶν, ὅ	τι	εἴη, λύπην μέν τινα ἐξηύρισκεν
[3, 9]	πάσχειν αὐτό. Σχολὴν δὲ σκοπῶν,	τί	εἴη, ποιοῦντας μέν τι τοὺς
[3, 8]	τι εἰδείη ἀγαθόν, ἵνα, εἴ	τι	εἴποι τῶν τοιούτων, οἷον ἢ
[3, 7]	ἀγορῷ μεταβαλλομένους καὶ φροντίζοντας ὅ	τι	ἐλάττονος πριάμενοι πλείονος ἀποδῶνται αἰσχύνει;
[3, 8]	ὁ δὲ εἰδὼς ὅτι, ἐάν	τι	ἐνοχλῇ ἡμᾶς, δεόμεθα τοῦ παύσοντος,
[3, 9]	τοὺς ἄλλους πάντας οἷς ὑπάρχει	τι	ἐπιμελείας δεόμενον, ἂν μὲν αὐτοὶ
[3, 9]	δὲ μαθόντα τε καὶ μελετήσαντά	τι	εὖ ποιεῖν εὐπραξίαν νομίζω, καὶ
[3, 13]	καὶ τἆλλα σκεύη. Καὶ πῶς	{τι}	ἔφη, ἀπήλλαχεν ἐκ τῆς ὁδοῦ;
[3, 13]	τινος τὴν εἰς Ὀλυμπίαν ὁδόν,	Τί,	ἔφη, φοβῇ τὴν πορείαν; οὐ
[3, 10]	Δίδαξον, ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἴ	τι	ἔχεις. Ἧττον, ἔφη, τῷ βάρει
[3, 11]	ἐμοὶ οὖν, ἔφη, συμβουλεύεις ὑφήνασθαί	τι	θήρατρον; Οὐ γὰρ δὴ οὕτω
[3, 6]	Δί´, ἔφη, καλὸν γάρ, εἴπερ	τι	καὶ ἄλλο τῶν ἐν ἀνθρώποις.
[3, 7]	νομίζοιτο; Ἴσως, ἔφη· ἀτὰρ πρὸς	τί	με ταῦτ´ ἐρωτᾷς; Ὅτι, ἔφη,
[3, 5]	ἔγωγε μάλα φοβοῦμαι ἀεί, μή	τι	μεῖζον ἢ ὥστε φέρειν δύνασθαι
[3, 5]	ἐπιχείρει αὐτοῖς, ὦ ἄριστε· ὅ	τι	μὲν γὰρ ἂν τούτων καταπράξῃς,
[3, 11]	μυῖα πρόσπτηται, ἢ καὶ αὐτή	τι	μηχανᾷ; Πῶς δ´ ἄν, ἔφη,
[3, 11]	τοῦτο αὐτὴ καὶ μηχανήσει, ἐάν	τί	μου δέῃ. Εἴσιθι τοίνυν, ἔφη,
[3, 6]	ὥστ´ ἔχειν εἰπεῖν δι´ ὅ	τι	νῦν ἐλάττω ἢ πρόσθεν προσέρχεται
[3, 8]	γε, ἔφη, ἐρωτᾷς με, εἴ	τι	οἶδα πυρετοῦ ἀγαθόν; Οὐκ ἔγωγ´,
[3, 11]	ταῦτα, ὦ Σώκρατες; Ἀλλὰ διὰ	τί	οἴει, ἔφη, Ἀπολλόδωρόν τε τόνδε
[3, 10]	λόγῳ. ἴσως δὲ καὶ ἄλλο	τι	οὐ μικρὸν ἀγαθὸν τῷ ἁρμόττειν
[3, 12]	γε τοῖς εἰρημένοις ἐναντίων ἕνεκα	τί	οὐκ ἄν τις νοῦν ἔχων
[3, 13]	μὲν δοκεῖ, ἔφη, βέλτιον ἐμοῦ.	Τί	οὖν; ἔφη, εἰ τὸ ἐκείνου
[3, 1]	ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακοὺς κρίνειν.	Τί	οὖν οὐ σκοποῦμεν, ἔφη, πῶς
[3, 11]	ἐπιθυμῆσαι διδόναι. καὶ ἡ Θεοδότη,	Τί	οὖν οὐ σύ μοι, ἔφη,
[3, 10]	λέξον μοι, ὦ Πιστία, διὰ	τί	οὔτ´ ἰσχυροτέρους οὔτε πολυτελεστέρους τῶν
[3, 12]	τὴν τοῦ σώματος καχεξίαν τοιοῦτόν	τι	παθεῖν, εἰκὸς δὲ μᾶλλον πρὸς
[3, 9]	πεττεύοντας καὶ τοὺς γελωτοποιοῦντας ποιεῖν	τι·	πάντας δὲ τούτους ἔφη σχολάζειν·
[3, 4]	τὰ αὐτά ἐστιν ἢ διαφέρει	τι.	Πάνυ γε, ἔφη. Οὐκοῦν, ἔφη,
[3, 3]	πῶς δυνήσῃ τοιούτων ἡγούμενος ἀγαθόν	τι	ποιῆσαι τὴν πόλιν; καὶ ὅς,
[3, 6]	τι τε λέγουσι καὶ ὅ	τι	ποιοῦσι· καί, ὡς ἐγὼ νομίζω,
[3, 11]	φίλου φροντιστικῶς ἐπισκέψασθαι καὶ καλόν	τι	πράξαντος σφόδρα συνησθῆναι καὶ τῷ
[3, 14]	ποιούμενα μετατιθέναι; καὶ ἄλλο δέ	τι	προσγίγνεται τῷ ἅμα πολλὰ ἐσθίειν
[3, 1]	κακοὺς ἐδίδαξεν· εἰ δὲ μή,	τί	σοι ὄφελος ὧν ἔμαθες; οὐδὲ
[3, 3]	ὥστε μηδὲ τάξαι δυνατὸν εἶναι,	τί	σοι τοῦ ἱππικοῦ ὄφελος ἔσται;
[3, 10]	καὶ τὰ πάθη τῶν ποιούντων	τι	σωμάτων ἀπομιμεῖσθαι οὐ ποιεῖ τινα
[3, 6]	δὲ καὶ τῶν εἰδότων ὅ	τι	τε λέγουσι καὶ ὅ τι
[3, 5]	εἰς στρατηγίαν ὠφελίμων, καὶ ἐάν	τι	τοιοῦτον αἴσθῃ σεαυτὸν μὴ εἰδότα,
[3, 10]	ὤμων κρεμάμενοι ἢ καὶ ἄλλο	τι	τοῦ σώματος σφόδρα πιέζοντες δύσφοροι
[3, 9]	σκοπῶν, τί εἴη, ποιοῦντας μέν	τι	τοὺς πλείστους εὑρίσκειν ἔφη· καὶ
[3, 5]	ὅπως μὴ λάθῃς σεαυτὸν ἀγνοῶν	τι	τῶν εἰς στρατηγίαν ὠφελίμων, καὶ
[3, 13]	Πότερον κενός, ἔφη, ἢ φέρων	τι;	Φέρων νὴ Δί´, ἔφη, τά
[3, 13]	δέ τινος ἰσχυρῶς ἀκόλουθον, ἤρετο	τί	χαλεπαίνοι τῷ θεράποντι, Ὅτι, ἔφη,
[3, 9]	ἄρχοντος εἶναι τὸ προστάττειν ὅ	τι	χρὴ ποιεῖν, τοῦ δὲ ἀρχομένου
[3, 4]	ἐκεῖνο παρίης, ἂν δέῃ μάχεσθαι,	τί	ὠφελήσει ἡ οἰκονομική; Ἐνταῦθα δήπου
[3, 5]	ὁπόθεν οἷόν τε ἦν μαθεῖν	τι	ὠφέλιμον εἰς στρατηγίαν. οἶμαι δέ
[3, 9]	ἐν ᾧ γὰρ ἄν τις	πράγματι	μὴ πείθηται τῷ εὖ λέγοντι,
[3, 3]	δήπου οἶσθα, ὅτι ἐν παντὶ	πράγματι	οἱ ἄνθρωποι τούτοις μάλιστα ἐθέλουσι
[3, 10]	ὀλίγου δεῖν οὐ φορήματι, ἀλλὰ	προσθήματι	ἐοίκασιν. Εἴρηκας, ἔφη, αὐτὸ δι´
[3, 10]	τῆς γαστρός, ὀλίγου δεῖν οὐ	φορήματι,	ἀλλὰ προσθήματι ἐοίκασιν. Εἴρηκας, ἔφη,
[3, 10]	Πῶς οὖν, ἔφη, τῷ ἀρρύθμῳ	σώματι	ἁρμόττοντα τὸν θώρακα εὔρυθμον ποιεῖς;
[3, 12]	ἂν κάλλιστος καὶ κράτιστος τῷ	σώματι	γένοιτο· ταῦτα δὲ οὐκ ἔστιν
[3, 6]	ἔφη, καὶ περὶ τούτων, ὅταν	μηκέτι	εἰκάζωμεν, ἀλλ´ ἤδη εἰδῶμεν, τότε
[3, 4]	ἀμφοτέρων ἐστίν· ἀλλὰ τὸ μάχεσθαι	οὐκέτι	ἀμφοτέρων. Ἀλλ´ ἐχθροί γέ τοι
[3, 11]	καὶ μητέρα παροῦσαν αὐτῇ ἐν	ἐσθῆτί	τε καὶ θεραπείᾳ οὐ τῇ
[3, 11]	θηρῴην; Ἐὰν νὴ Δί´, ἔφη,	ἀντὶ	κυνὸς κτήσῃ, ὅστις σοι ἰχνεύων
[3, 5]	πότε οὕτως ὁμονοήσουσιν, οἵ γε	ἀντὶ	μὲν τοῦ συνεργεῖν ἑαυτοῖς τὰ
[3, 9]	ἂν τοὺς ταῦτα εἰδότας ἄλλο	ἀντὶ	τούτων οὐδὲν προελέσθαι οὔτε τοὺς
[3, 3]	μὲν δήπου οἶσθα, ὅτι ἐν	παντὶ	πράγματι οἱ ἄνθρωποι τούτοις μάλιστα
[3, 2]	τοὺς πολεμίους, ἀλλ´ εἰ καὶ	παντὶ	τῷ στρατοπέδῳ τούτου αἴτιος εἴη,
[3, 14]	προσγίγνεται τῷ ἅμα πολλὰ ἐσθίειν	ἐθισθέντι·	μὴ παρόντων γὰρ πολλῶν μειονεκτεῖν
[3, 7]	ἀνάγκη σοι μετέχειν πολίτῃ γε	ὄντι.	Τὴν δὲ ἐμὴν δύναμιν, ἔφη
[3, 9]	πράγματι μὴ πείθηται τῷ εὖ	λέγοντι,	ἁμαρτήσεται δήπου, ἁμαρτάνων δὲ ζημιωθήσεται.
[3, 9]	ζημίας, ἐάν τις τῷ εὖ	λέγοντι	μὴ πείθηται; ἐν ᾧ γὰρ
[3, 11]	συνησθῆναι καὶ τῷ σφόδρα σοῦ	φροντίζοντι	ὅλῃ τῇ ψυχῇ κεχαρίσθαι· φιλεῖν
[3, 11]	Θεοδότη, καὶ οἵας συνεῖναι τῷ	πείθοντι,	μνησθέντος αὐτῆς τῶν παρόντων τινὸς
[3, 8]	μὴ ἐμπίπτωσιν ἄνεμοι· ὡς δὲ	συνελόντι	εἰπεῖν, ὅποι πάσας ὥρας αὐτός
[3, 13]	ἀκόλουθον, ἤρετο τί χαλεπαίνοι τῷ	θεράποντι,	Ὅτι, ἔφη, ὀψοφαγίστατός τε ὢν
[3, 13]	εἰ μὲν τὸ σῶμα κάκιον	ἔχοντι	ἀπήντησάς τῳ, μὴ ἂν ὀργίζεσθαι,
[3, 10]	ἑνὶ ἀνθρώπῳ περιτυχεῖν ἄμεμπτα πάντα	ἔχοντι,	ἐκ πολλῶν συνάγοντες τὰ ἐξ
[3, 5]	δοκεῖ δέ μοι ἀνδρὶ ἀγαθῷ	ἄρχοντι	νῦν εὐαρεστοτέρως διακεῖσθαι ἡ πόλις.
[3, 9]	τῳ ἐπιθέσθαι τῶν πᾶσι δήλων	ὅτι	ἀδύνατά ἐστι, τοῦτον μαίνεσθαι φάσκειν,
[3, 13]	σε λυπεῖ. Ἄλλου δὲ λέγοντος	ὅτι	ἀηδῶς ἐσθίοι, Ἀκουμενός, ἔφη, τούτου
[3, 2]	κρατερός τ´ αἰχμητής; ἆρά γε	ὅτι	αἰχμητής τε κρατερὸς ἂν εἴη,
[3, 11]	μαλακῶς, ἀλλὰ καὶ εὐνοϊκῶς· καὶ	ὅτι	ἀρεστοί σοί εἰσιν οἱ φίλοι,
[3, 5]	πάντα, ὦ Σώκρατες· ἀλλ´ ὁρᾷς,	ὅτι,	ἀφ´ οὗ ἥ τε σὺν
[3, 11]	παρασκευάζονται, ἵνα κατὰ πόδας ἁλίσκωνται·	ὅτι	δὲ καὶ ταύτας αὐτῶν τινες
[3, 11]	νυκτερευτικὰς πορισάμενοι, ταύταις αὐτοὺς θηρῶσιν·	ὅτι	δὲ μεθ´ ἡμέραν ἀποδιδράσκουσιν, ἄλλας
[3, 11]	τῇ ὀσμῇ αἰσθανόμεναι εὑρίσκουσιν αὐτούς·	ὅτι	δὲ ποδώκεις εἰσὶν ὥστε καὶ
[3, 13]	ἀπήντησάς τῳ, μὴ ἂν ὀργίζεσθαι,	ὅτι	δὲ τὴν ψυχὴν ἀγροικοτέρως διακειμένῳ
[3, 1]	~ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΩΝ Γ	~Ὅτι	δὲ τοὺς ὀρεγομένους τῶν καλῶν
[3, 11]	τι ἂν λέγουσα εὐφραίνοις, καὶ	ὅτι	δεῖ τὸν μὲν ἐπιμελόμενον ἀσμένως
[3, 11]	ἡμᾶς ταύτῃ; εἰπόντος δέ τινος	ὅτι	δίκαια λέγοι, Οὐκοῦν, ἔφη, αὕτη
[3, 8]	ἐνίοτε ὄν. ὁ δὲ εἰδὼς	ὅτι,	ἐάν τι ἐνοχλῇ ἡμᾶς, δεόμεθα
[3, 6]	τῶν ἐν ἀνθρώποις. δῆλον γὰρ	ὅτι,	ἐὰν τοῦτο διαπράξῃ, δυνατὸς μὲν
[3, 11]	ἑαυτῆς ἐπέδειξεν, ἢ ταύτην ἡμῖν,	ὅτι	ἐθεασάμεθα; ἆρ´ εἰ μὲν ταύτῃ
[3, 13]	δειπνήσεις καὶ ἀναπαύσῃ. οὐκ οἶσθα	ὅτι,	εἰ ἐκτείναις τοὺς περιπάτους, οὓς
[3, 6]	τοῦτο μέν, ὦ Γλαύκων, δῆλον,	ὅτι,	εἴπερ τιμᾶσθαι βούλει, ὠφελητέα σοι
[3, 3]	προτρέψαιτο; Ἐκεῖνο μὲν δήπου οἶσθα,	ὅτι	ἐν παντὶ πράγματι οἱ ἄνθρωποι
[3, 11]	φιλεῖν γε μὴν εὖ οἶδ´	ὅτι	ἐπίστασαι οὐ μόνον μαλακῶς, ἀλλὰ
[3, 6]	πόσαι τινές εἰσι; δῆλον γὰρ	ὅτι	ἔσκεψαι, ἵνα, εἰ μέν τινες
[3, 7]	ἂν τὸν ἄνδρα εἶναι; Δῆλον	ὅτι,	ἔφη, μαλακόν τε καὶ δειλόν.
[3, 7]	πρὸς τί με ταῦτ´ ἐρωτᾷς;	Ὅτι,	ἔφη, οἶμαί σε δυνατὸν ὄντα
[3, 13]	ἤρετο τί χαλεπαίνοι τῷ θεράποντι,	Ὅτι,	ἔφη, ὀψοφαγίστατός τε ὢν βλακότατός
[3, 10]	ποιῶν τοὺς θώρακας πλείονος πωλεῖς;	Ὅτι,	ἔφη, ὦ Σώκρατες, εὐρυθμοτέρους ποιῶ.
[3, 6]	γε φυλακῆς τῆς χώρας οἶδ´	ὅτι	ἤδη σοι μεμέληκε, καὶ οἶσθα
[3, 11]	δεῖ μᾶλλον Θεοδότῃ χάριν ἔχειν,	ὅτι	ἡμῖν τὸ κάλλος ἑαυτῆς ἐπέδειξεν,
[3, 13]	παυσάμενον. Ἄλλου δ´ αὖ λέγοντος	ὅτι	θερμὸν εἴη παρ´ ἑαυτῷ τὸ
[3, 9]	πάντα ἀρετῇ πράττεται, δῆλον εἶναι	ὅτι	καὶ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἄλλη
[3, 12]	τῷ διανοεῖσθαι, τίς οὐκ οἶδεν	ὅτι	καὶ ἐν τούτῳ πολλοὶ μεγάλα
[3, 4]	προσεῖναι ἐπιτήδειόν ἐστιν· οὐχ ὁρᾷς	ὅτι	καὶ ὁσάκις κεχορήγηκε πᾶσι τοῖς
[3, 11]	ἄγρευμα, φίλους, θηράσειν. οὐχ ὁρᾷς	ὅτι	καὶ τὸ μικροῦ ἄξιον, τοὺς
[3, 6]	πόλεως ἡμῖν εἰπέ· δῆλον γὰρ	ὅτι	καὶ τούτων τὰς περιττὰς ἀφαιρεῖν
[3, 11]	τὰ παρὰ σεαυτῆς· ὁρᾷς γὰρ	ὅτι	καὶ τῶν βρωμάτων τὰ ἥδιστα,
[3, 6]	ἐξήτακας τοῦτο, ἢ πῶς οἶσθα	ὅτι	κακῶς φυλάττονται; Εἰκάζω, ἔφη. Οὐκοῦν,
[3, 5]	ἐπιστάμενοι ἄρχουσιν αὐτῶν. οὐχ ὁρᾷς	ὅτι	κιθαριστῶν μὲν καὶ χορευτῶν καὶ
[3, 13]	Ἀμφιαράου, ἔφη. Ἐνθυμοῦ οὖν, ἔφη,	ὅτι	κινδυνεύεις δυσαρεστότερος εἶναι τῶν τε
[3, 11]	τῶν παρόντων τινὸς καὶ εἰπόντος	ὅτι	κρεῖττον εἴη λόγου τὸ κάλλος
[3, 9]	λαβόντες Λακεδαιμονίοις διαμάχεσθαι· φανερὸν δ´	ὅτι	Λακεδαιμόνιοι οὔτ´ ἂν Θρᾳξὶ πέλταις
[3, 11]	τοὺς λαγῶς, θηρῶντες πολλὰ τεχνάζουσιν;	ὅτι	μὲν γὰρ τῆς νυκτὸς νέμονται,
[3, 10]	εἰσελθών ποτε καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ,	Ὅτι	μέν, ἔφη, ὦ Κλείτων, καλοὶ
[3, 5]	τε καὶ προσάντεις εἰσί, καὶ	ὅτι	μέση διέζωται ὄρεσιν ἐρυμνοῖς; Καὶ
[3, 5]	ἔφη. Τί δέ; ἐκεῖνο ἀκήκοας,	ὅτι	Μυσοὶ καὶ Πισίδαι ἐν τῇ
[3, 8]	καλῷ ἀνόμοιον καλὸν ἂν εἴη;	Ὅτι	νὴ Δί´, ἔφη, ἔστι μὲν
[3, 3]	σιωπῇ ἱππαρχεῖν; ἢ οὐκ ἐντεθύμησαι	ὅτι,	ὅσα τε νόμῳ μεμαθήκαμεν κάλλιστα
[3, 11]	σοί εἰσιν οἱ φίλοι, οἶδ´	ὅτι	οὐ λόγῳ ἀλλ´ ἔργῳ ἀναπείθεις.
[3, 5]	λανθάνεις με, ὦ Σώκρατες, ἔφη,	ὅτι	οὐδ´ οἰόμενός με τούτων ἐπιμελεῖσθαι
[3, 12]	ἧττον ἐπιμελεῖσθαι. εὖ γὰρ ἴσθι	ὅτι	οὐδὲ ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἀγῶνι
[3, 4]	ὁ γὰρ ἀγαθὸς οἰκονόμος, εἰδὼς	ὅτι	οὐδὲν οὕτω λυσιτελές τε καὶ
[3, 12]	τὸν βίον καταλείπουσιν. οὔτοι χρή,	ὅτι	οὐκ ἀσκεῖ δημοσίᾳ ἡ πόλις
[3, 6]	γε μήν, ἔφη, τἀργύρεια οἶδ´	ὅτι	οὐκ ἀφῖξαι, ὥστ´ ἔχειν εἰπεῖν
[3, 6]	ἐκείνου γέ τοι, ἔφη, οἶδ´	ὅτι	οὐκ ἠμέληκας, ἀλλ´ ἔσκεψαι, πόσον
[3, 4]	παραπλήσια ἔχει, τὸ δὲ μέγιστον,	ὅτι	οὔτε ἄνευ ἀνθρώπων οὐδετέρα γίγνεται
[3, 9]	ἐκ δὲ τούτων δῆλόν ἐστιν	ὅτι	πάντας χρὴ καὶ τοὺς εὐφυεστέρους
[3, 6]	δύναιτο φέρειν, πῶς οὐ φανερὸν	ὅτι	πλείω γε φέρειν οὐδ´ ἐπειχειρητέον
[3, 5]	Βούλομαι, ἔφη. Οὐκοῦν οἶσθα, ἔφη,	ὅτι	πλήθει μὲν οὐδὲν μείους εἰσὶν
[3, 9]	τῇ εὐπραξίᾳ αὐτοῦ λυποῖτο, ὑπεμίμνῃσκεν	ὅτι	πολλοὶ οὕτω πρός τινας ἔχουσιν,
[3, 5]	δ´, ἔφη, ὦ Περίκλεις, κατανενόηκας,	ὅτι	πρόκειται τῆς χώρας ἡμῶν ὄρη
[3, 8]	δὲ καλὸν εἶναι; οὐκ οἶσθ´	ὅτι	πρὸς ταὐτὰ πάντα καλά τε
[3, 13]	γίγνεσθαι. ~Ὀργιζομένου δέ ποτέ τινος,	ὅτι	προσειπών τινα χαίρειν οὐκ ἀντιπροσερρήθη,
[3, 9]	ἀνδρείαν αὔξεσθαι· δῆλον μὲν γὰρ	ὅτι	Σκύθαι καὶ Θρᾷκες οὐκ ἂν
[3, 11]	Σιμίαν Θήβηθεν παραγίγνεσθαι; εὖ ἴσθι	ὅτι	ταῦτα οὐκ ἄνευ πολλῶν φίλτρων
[3, 3]	καὶ τοῦτο λέγεις. Ἀλλ´ ἄρα	ὅτι	τὸ ἱππικὸν οἴει τῇ πόλει
[3, 5]	λέγεις, ἀλλ´ ἐγχειρῶν με διδάσκειν	ὅτι	τὸν μέλλοντα στρατηγεῖν τούτων ἁπάντων
[3, 9]	δέ τις πρὸς ταῦτα λέγοι	ὅτι	τῷ τυράννῳ ἔξεστι μὴ πείθεσθαι
[3, 2]	προσαγορεῦσαι ποιμένα λαῶν; ἆρά γε	ὅτι,	ὥσπερ τὸν ποιμένα δεῖ ἐπιμελεῖσθαι,
[3, 6]	καὶ διὰ τὸ μέγεθος αὐτῶν	ἄρτι	ἀρχόμενος τῆς προστατείας οὔπω ἐξήτακας.
[3, 10]	χρῶμα μήτε ὧν σὺ εἶπας	ἄρτι	μηδὲν ἔχει μηδὲ ὅλως ὁρατόν
[3, 5]	ἐπισκοπῶμεν ὅπου ἤδη τὸ δυνατόν	ἐστι;	Βούλομαι, ἔφη. Οὐκοῦν οἶσθα, ἔφη,
[3, 7]	τῆς πόλεως, εἴ τι δυνατόν	ἐστι	διὰ σὲ βέλτιον ἔχειν· τούτων
[3, 10]	ἔφη, ποιῶ· οὐδὲν γὰρ ὄφελός	ἐστι	θώρακος ἄνευ τούτου. Οὐκοῦν, ἔφη,
[3, 6]	Σώκρατες, ἔφη ὁ Γλαύκων, δυνατόν	ἐστι	καὶ ἀπὸ πολεμίων τὴν πόλιν
[3, 1]	καὶ ἐὰν μὴ κιθαρίζῃ, κιθαριστής	ἐστι,	καὶ ὁ μαθὼν ἰᾶσθαι, κἂν
[3, 8]	γε λιμοῦ ἀγαθὸν πυρετοῦ κακόν	ἐστι	καὶ τὸ πυρετοῦ ἀγαθὸν λιμοῦ
[3, 13]	ἔφη, ὀψοφαγίστατός τε ὢν βλακότατός	ἐστι	καὶ φιλαργυρώτατος ὢν ἀργότατος. Ἤδη
[3, 3]	τῶν ἀγαθῶν ἀμείνω καὶ λυσιτελέστερά	ἐστι.	Λέγεις, ἔφη, σὺ τὸν ἵππαρχον
[3, 9]	ἡ ἄλλη πᾶσα ἀρετὴ σοφία	ἐστί.	μανίαν γε μὴν ἐναντίον μὲν
[3, 8]	ἔφη, καὶ κόφινος κοπροφόρος καλόν	ἐστι;	Νὴ Δί´, ἔφη, καὶ χρυσῆ
[3, 11]	ποιεῖν ἐθέλῃ, οὗτός μοι βίος	ἐστί.	Νὴ τὴν Ἥραν, ἔφη, ὦ
[3, 6]	βούλει, ὠφελητέα σοι ἡ πόλις	ἐστί;	Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Πρὸς
[3, 14]	αὐτῶν. καίτοι πῶς οὐ γελοῖόν	ἐστι	παρασκευάζεσθαι μὲν ὀψοποιοὺς τοὺς ἄριστα
[3, 8]	τὸ πυρετοῦ ἀγαθὸν λιμοῦ κακόν	ἐστι·	πολλάκις δὲ τὸ μὲν πρὸς
[3, 8]	γὰρ ἀγαθὰ μὲν καὶ καλά	ἐστι	πρὸς ἃ ἂν εὖ ἔχῃ,
[3, 1]	ἔφη. Καὶ μὴν πολλά γ´	ἐστὶ	πρὸς ἃ οὔτε τάττειν οὔτε
[3, 8]	ταὐτὰ πάντα καλά τε κἀγαθά	ἐστι;	πρῶτον μὲν γὰρ ἡ ἀρετὴ
[3, 1]	Σωκράτης, τοῦτό γε πολλοστὸν μέρος	ἐστὶ	στρατηγίας. καὶ γὰρ παρασκευαστικὸν τῶν
[3, 11]	ἔφη, οὐ πάνυ μοι ῥᾴδιόν	ἐστι	σχολάσαι· καὶ γὰρ ἴδια πράγματα
[3, 10]	γε ἀνθρώπων τὰ μὲν εὔρυθμά	ἐστι,	τὰ δὲ ἄρρυθμα; Πάνυ μὲν
[3, 6]	ἢ οὐχ ὁρᾷς ὡς σφαλερόν	ἐστι	τό, ἃ μὴ οἶδέ τις,
[3, 5]	γάρ τοι, ἔφη, καὶ θαυμαστόν	ἐστι,	τὸ τοὺς μὲν τοιούτους πειθαρχεῖν
[3, 10]	ψυχῆς ἦθος; ἢ οὐδὲ μιμητόν	ἐστι	τοῦτο; Πῶς γὰρ ἄν, ἔφη,
[3, 9]	τῶν πᾶσι δήλων ὅτι ἀδύνατά	ἐστι,	τοῦτον μαίνεσθαι φάσκειν, τοὺς δὲ
[3, 4]	Σώκρατες, ὡς τοῦ αὐτοῦ ἀνδρός	ἐστι	χορηγεῖν τε καλῶς καὶ στρατηγεῖν;
[3, 4]	ὁ Νικομαχίδης, ἀλλ´ οὐδὲν ὅμοιόν	ἐστι	χοροῦ τε καὶ στρατεύματος προεστάναι.
[3, 11]	τε καὶ ἐπῳδῶν καὶ ἰύγγων	ἐστί.	Χρῆσον τοίνυν μοι, ἔφη, τὴν
[3, 3]	ἵππων τε καὶ ἀμβατῶν ἐστιν.	Ἔστι	γὰρ οὖν, ἔφη. Ἴθι δὴ
[3, 3]	πόλει; Καὶ μάλα, ἔφη. Καὶ	ἔστι	γε νὴ Δί´, ἔφη ὁ
[3, 8]	ἄλλος ἀνόμοιος καλὸς πρὸς πάλην,	ἔστι	δὲ ἀσπὶς καλὴ πρὸς τὸ
[3, 11]	ἀκούσασί γε τὸ λόγου κρεῖττον	ἔστι	καταμαθεῖν. καὶ ὁ διηγησάμενος, Οὐκ
[3, 8]	εἴη; Ὅτι νὴ Δί´, ἔφη,	ἔστι	μὲν τῷ καλῷ πρὸς δρόμον
[3, 11]	Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Θεοδότη,	ἔστι	σοι ἀγρός; Οὐκ ἔμοιγ´, ἔφη.
[3, 9]	ταῦτα λέγοι ὅτι τῷ τυράννῳ	ἔξεστι	μὴ πείθεσθαι τοῖς ὀρθῶς λέγουσι,
[3, 10]	οὐ μικρὸν ἀγαθὸν τῷ ἁρμόττειν	πρόσεστι.	Δίδαξον, ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἴ