Lv., Chap., Par. |
6, 5, 55 |
γνώμης
ἔσοιτο,
χαλεπὸν
ἔσεσθαι.
πέμπουσιν
|
οὖν |
Ἀγησίλαον
πρεσβευτὴν
πρὸς
τοὺς
Μαντινέας, |
6, 4, 55 |
καταλειφθέντας
ἀκολουθεῖν
ἐκέλευον.
(Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Ἀγησίλαος
ἐκ
τῆς
ἀσθενείας
οὔπω |
6, 1, 55 |
~(Οἱ
μὲν
|
οὖν |
Ἀθηναῖοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
περὶ
ταῦτα |
6, 4, 55 |
γυναῖκα
(ἀνα)
λαβεῖν.
Τὰ
μὲν
|
οὖν |
αἴτια
τῆς
ἐπιβουλῆς
ὑπὸ
τῆς |
6, 5, 55 |
Ἀρκαδίας
εἰς
Κόρινθον.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἄλλο
τι
καλῶς
ἐστρατήγησεν,
οὐ |
6, 5, 55 |
ἡ
πόλις
ἡγεῖσθαι.
(Οἱ
μὲν
|
οὖν |
ἄλλοι
Ἀρκάδες
εἰς
Ἀσέαν
συνελέγοντο. |
6, 5, 55 |
βοηθήσω
παντὶ
σθένει.
Οἱ
μὲν
|
οὖν |
ἄλλοι
πάντες
ἔχαιρον
τῷ
ὅρκῳ· |
6, 4, 55 |
ὅτι
αὐτῷ
μελήσει.
(Ὁ
δ᾽
|
οὖν |
ἀνὴρ
τηλικοῦτος
ὢν
καὶ
τοσαῦτα |
6, 5, 55 |
ἐκ
τοῦ
κόλπου.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
αὐτὸς
ἀφηγοῖτο,
ἐφοβεῖτο
μὴ
τῇ |
6, 3, 55 |
αὖθίς
ποτε
εἰρήνης
ἐπιθυμήσομεν.
Τί
|
οὖν |
δεῖ
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
ἀναμένειν, |
6, 3, 55 |
τὴν
Πελοπόννησον
σπέρμα
δωρήσασθαι.
Πῶς
|
οὖν |
δίκαιον
ἢ
ὑμᾶς,
παρ᾽
ὧν |
6, 5, 55 |
χρήματα
καὶ
πρόβατα
διηρπάκασι.
Πῶς
|
οὖν, |
ἐὰν
μὴ
βοηθῆτε
οὕτω
περιφανῶς |
6, 1, 55 |
Φαρσαλίους,
εἰ
μὴ
πεισοίμεθα.
αἰτεῖν
|
οὖν |
ἐκέλευε
βοήθειαν
παρ᾽
ὑμῶν.
Καὶ |
6, 1, 55 |
μεγαλοπρεπὴς
τὸν
Θετταλικὸν
τρόπον.
οὗτος
|
οὖν |
ἐπεὶ
ἀφίκετο
εἰς
τὴν
Λακεδαίμονα, |
6, 2, 55 |
ἱστοὺς
ἀπὸ
τούτων
ἐσκοπεῖτο.
Πολὺ
|
οὖν |
ἐπὶ
πλέον
οὗτοι
καθεώρων
ἢ |
6, 1, 55 |
Θετταλίᾳ
συνιστῆται,
σημαίνειν.
Ἀκούετε
μὲν
|
οὖν |
εὖ
οἶδ᾽
ὅτι
καὶ
ὑμεῖς |
6, 4, 55 |
ἐμβάλλοντος
διὰ
τοῦ
Κιθαιρῶνος.
Εἴπερ
|
οὖν |
ἢ
σαυτοῦ
κήδῃ
ἢ
τῆς |
6, 3, 55 |
λακωνίζουσιν,
οἱ
δὲ
ἀττικίζουσιν.
Εἰ
|
οὖν |
ἡμεῖς
φίλοι
γενοίμεθα,
πόθεν
ἂν |
6, 3, 55 |
μὴ
εἰρήνην
ποιεῖσθαι;
(Δίκαιον
μὲν
|
οὖν |
ἦν
μηδὲ
ὅπλα
ἐπιφέρειν
ἀλλήλοις |
6, 4, 55 |
τὰς
Βοιωτίας
πόλεις
αὐτονόμους.
Ἐπεὶ
|
οὖν |
ᾔσθετο
οὐχ
ὅπως
τὰς
πόλεις |
6, 4, 55 |
δὲ
μεγάλους
μικρούς.
(Τοὺς
μὲν
|
οὖν |
Θηβαίους
τοιαῦτα
λέγων
ἀπέτρεπε
τοῦ |
6, 5, 55 |
τοὺς
ὅρκους
ἐπεστράτευσαν
αὐτοῖς.
Διέθει
|
οὖν |
καὶ
κατὰ
τούτους
τοὺς
λόγους |
6, 2, 55 |
τὴν
ναῦν
ἐξέπλει.
ἐκεῖνος
μὲν
|
οὖν |
καίπερ
ἀπαντῶν
ταῖς
Ἰφικράτους
ναυσὶν |
6, 1, 55 |
ἄν
τις
ἐμοῦ
ἄπειρος·
Τί
|
οὖν |
μέλλεις
καὶ
οὐκ
ἤδη
στρατεύεις |
6, 2, 55 |
ἀνέπαυε
τὸ
στράτευμα.
(Οἶδα
μὲν
|
οὖν |
ὅτι
ταῦτα
πάντα,
ὅταν
οἴωνται |
6, 5, 55 |
τὸν
βάρβαρον
τῇ
Ἑλλάδι;
Πῶς
|
οὖν |
οὐ
δίκαιον
ὧν
τε
ἕνεκα |
6, 3, 55 |
Τί
μὴν
ἥκομεν;
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
ἀποροῦντες,
γνοίητε
ἄν,
εἰ |
6, 3, 55 |
Πλαταιῶν
καὶ
Θεσπιῶν
ἀναιρέσει.
Πῶς
|
οὖν |
οὐκ
εἰκὸς
τὰ
αὐτὰ
γιγνώσκοντας |
6, 1, 55 |
πράττειν
ἀεὶ
τὸ
δεόμενον.
Ὑμεῖς
|
οὖν |
σκεψάμενοι
εἴπατε
πρὸς
ἐμέ,
ὥσπερ |
6, 5, 55 |
Σπαρτιατῶν
οὐκ
ἐθέλοιεν
βοηθεῖν·
πάντα
|
οὖν |
ταῦτα
ἀκούοντες
καὶ
παρὰ
πάντων |
6, 4, 55 |
ἦν
τῶν
προεστηκότων.
(Εἰς
δ᾽
|
οὖν |
τὴν
μάχην
τοῖς
μὲν
Λακεδαιμονίοις |
6, 4, 55 |
τῶν
ἵππων
ἦσαν.
(Τοιοῦτον
μὲν
|
οὖν |
τὸ
ἱππικὸν
ἑκατέρων
ἦν.
Τῆς |
6, 4, 55 |
τὸ
προξενεῖν
ὑμῶν.
(Ἔλεγε
μὲν
|
οὖν |
τοιαῦτα,
ἔπραττε
δ᾽
ἴσως
ὅπως |
6, 5, 55 |
τοὺς
σώσαντας
ὑμᾶς.
Τῶν
μὲν
|
οὖν |
ὑμετέρων
προγόνων
καλὸν
λέγεται,
ὅτε |
6, 1, 55 |
ἂν
ὑμᾶς
οἰοίμην
καταστρέψασθαι;
Τάχα
|
οὖν |
ὑπολάβοι
ἄν
τις
ἐμοῦ
ἄπειρος· |
6, 4, 55 |
ἐν
ἀνάγκῃ
ἐγένεσθε,
ἐκρατήσατε;
Οἴεσθαι
|
οὖν |
χρὴ
καὶ
Λακεδαιμονίους
ἄν,
εἰ |
6, 1, 55 |
τι
δυναίμεθα
ἀλλήλους.
(Γιγνώσκω
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
Πολυδάμα,
ὅτι
ἡ
σὴ |