>

Livre, Chap.
[12, 35]	ἱερωσύνην παρέλαβεν· εἶθ' ὕστερον Λυκομήδης,	ᾧ	καὶ τετράσχοινος ἄλλη προσετέθη· καταλυθέντος
[12, 17]	Ἰσχόπολις κατερηριμμένη, εἶτα κόλπος ἐν	ᾧ	Κερασοῦς τε καὶ Ἑρμώνασσα κατοικίαι
[12, 27]	Ἀρίμους, τὸ δὲ ἔθνος ἐν	ᾧ	ταῦτα σιγᾷ. Ὁ μὲν δὴ
[12, 41]	ὑποκείμενον τῇ τοῦ Ὀλγάσσυος ὀρεινῇ,	ᾧ	χρησάμενος ὁρμητηρίῳ Μιθριδάτης ὁ κτίστης
[12, 37]	ὁ ἱερεὺς κύριος τῶν πάντων·	ᾠκεῖτο	δ' ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν
[12, 40]	τῆς τῶν βώλων ὀδμῆς, ὥστε	ὠκύμορα	εἶναι τὰ σώματα. Καὶ δὴ
[12, 38]	καὶ ὑδρεῖον δαψιλές, ὃ νῦν	ὠλιγώρηται,	τοῖς δὲ βασιλεῦσιν ἦν χρήσιμον
[12, 20]	ἀσπίδα ῥῖψαι ἀσπίδα μὲν Σαί̈	ων	τις ἀνείλετο, τὴν παρὰ θάμνῳ
[12, 7]	γενόμενος πλωτός, καίπερ πάλαι ἄπλωτος	ὤν,	τὴν Βιθυνίαν ὁρίζει πρὸς ταῖς
[12, 36]	τῶν ἐργαζομένων ἀπὸ τοῦ σώματος,	ὧν	αἱ πλείους εἰσὶν ἱεραί. Τρόπον
[12, 13]	ἐστί· γίνονται δὲ καὶ ζορκές,	ὧν	ἀλλαχοῦ σπάνις ἐστί. Ταύτης δὲ
[12, 39]	Ξιμήνῃ ἅλαι ὀρυκτῶν ἁλῶν, ἀφ'	ὧν	εἰκάζουσιν εἰρῆσθαι Ἅλυν τὸν ποταμόν.
[12, 11]	ναύσταθμα καὶ πηλαμυδεῖα θαυμαστά, περὶ	ὧν	εἰρήκαμεν ὅτι δευτέραν θήραν οἱ
[12, 7]	καὶ Ἡρακλείας ῥέουσι ποταμοὶ πλείους,	ὧν	εἰσιν ὅ τε Ψίλλις καὶ
[12, 22]	τὴν Παλλήνην τοὺς Ἁλιζώνους ὑπολαβόντων,	ὧν	ἐμνήσθημεν ἐν τοῖς Μακεδονικοῖς. Ὁμοίως
[12, 29]	καὶ ἄλλα ἐκείνων χαριέστερα, περὶ	ὧν	ἐφεξῆς ἐροῦμεν. ~Τῇ γὰρ Φαρνακίᾳ
[12, 10]	κοινωνίας, αἱ δὲ ἄλλαι συνέμειναν,	ὧν	ἡ Σήσαμος ἀκρόπολις τῆς Ἀμάστρεως
[12, 21]	ὕστερον, πρότερον δ' ὑπὸ Ἀμαζόνων,	{ὧν}	καὶ ἐπωνύμους πόλεις τινὰς εἶναί
[12, 10]	Σησάμου καὶ Κυτώρου καὶ Κρώμνης	ὧν	καὶ Ὅμηρος μέμνηται ἐν τῷ
[12, 22]	ἀνδρὸς δόξαν καὶ τὴν Παλαιφάτου,	ὧν	ὁ μὲν ἐν γῆς περιόδῳ
[12, 22]	πολλὰς τῶν Ἀλαζώνων οἰκεῖσθαι, δι'	ὧν	Ὀδρύσης ῥεῖ, ἐν δὲ ταύταις
[12, 27]	Ῥοδίον τε, καὶ τοὺς ἄλλους,	ὧν	οἱ πλείους ὀχετῶν οὔκ εἰσι
[12, 12]	σφένδαμνον φύει καὶ ὀροκάρυον, ἐξ	ὧν	τὰς τραπέζας τέμνουσιν· ἅπασα δὲ
[12, 27]	οὐδὲ δὴ τοὺς ἐγγὺς ἐπίσης,	ὧν	τοὺς μὲν ὀνομάζει τοὺς δὲ
[12, 26]	καὶ τὴν ἄλλην τὴν Ποντικήν·	ὠνόμαζε	γὰρ {ἂν} αὐτήν. Τοὐναντίον δ'
[12, 27]	τὴν Ἀσίαν οὔτε τὴν Εὐρώπην	ὠνόμαζόν	πω οἱ τότε, οὐδὲ διῄρητο
[12, 19]	νῦν Χαλδαῖοι Χάλυβες τὸ παλαιὸν	ὠνομάζοντο,	καθ' οὓς μάλιστα ἡ Φαρνακία
[12, 26]	ἢ Σαρμάτας, εἰ δὴ οὕτως	ὠνομάζοντο	{τότε} ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων· οὐδ'
[12, 27]	τὸν παρὰ τὴν Σμύρναν ῥέοντα	ὠνόμακε	ποταμόν, τὴν ὑπὸ τῶν πλείστων
[12, 27]	εἰς τρεῖς ἠπείρους ἡ οἰκουμένη·	ὠνόμασε	γὰρ ἄν που διὰ τὸ
[12, 37]	προσώρισε τῷ τόπῳ καὶ πόλιν	ὠνόμασε	καὶ ταύτην καὶ τὴν Μεγαλόπολιν,
[12, 38]	Φαζημωνῖτις ἔστιν, ἣν Πομπήιος Νεαπολῖτιν	ὠνόμασε	κατὰ Φαζημῶνα κώμην, {πόλιν} ἀποδείξας
[12, 27]	εἴ τις λέγοι τῷ μὴ	ὠνομάσθαι	ἀγνοεῖσθαι εὐήθη φήσομεν τὸν λόγον·
[12, 16]	τήν τε Σίδην ἀφ' ἧς	ὠνομάσθη	Σιδήνη, καὶ Χάβακα καὶ Φάβδα·
[12, 10]	Κύτωρον ἐμπόριον ἦν ποτε Σινωπέων,	ὠνόμασται	δ' ἀπὸ Κυτώρου τοῦ Φρίξου
[12, 12]	ἡ τοῦ Ἅλυος ἐκβολὴ ποταμοῦ·	ὠνόμασται	δ' ἀπὸ τῶν ἁλῶν ἃς
[12, 15]	ὥστε κατὰ πᾶσαν τοῦ ἔτους	ὥραν	ἀφθόνως εὐπορεῖν τοὺς ἐξιόντας ἐπὶ
[12, 33]	ἐκείνου Θεόφιλον ἐτύγχανεν ἀπεκτονὼς νεωστί,	ὥρμησε	τιμωρεῖν ἐκείνοις τε καὶ ἑαυτῷ,
[12, 29]	μικρὰν Ἀρμενίαν ἄλλοτ' ἄλλων ἐχόντων,	ὡς	ἐβούλοντο Ῥωμαῖοι, τὸ τελευταῖον εἶχεν
[12, 3]	τούτων προεποικήσαντες τὴν Μυσίαν Θρᾷκες,	ὡς	εἰκάζω ἐγώ. Εἴρηται δ' ὅτι
[12, 34]	βασιλέων οὕτω τὰ Κόμανα διῳκεῖτο	ὡς	εἴρηται, παραλαβὼν δὲ Πομπήιος τὴν
[12, 35]	τῆς τιμῆς ταύτης. Αἰσθόμενος γάρ,	ὡς	ἔοικε, Καῖσαρ ἤδη τῶν ἀνθρώπων
[12, 6]	Ῥωμαίοις καὶ ἀπέσφαξεν αὐτούς, ἐπιτρέψαντος,	ὡς	ἔφασκεν ἐκεῖνος, Ἀντωνίου· θριαμβευθεὶς δὲ
[12, 10]	ἀπὸ Κυτώρου τοῦ Φρίξου παιδός,	ὡς	Ἔφορός φησι. Πλείστη δὲ καὶ
[12, 11]	ἐκεῖνοι οἰκιστὴν ἐνόμιζον καὶ ἐτίμων	ὡς	θεόν· ἦν δὲ καὶ μαντεῖον
[12, 37]	βασιλεῖς οὐχ ὡς πόλιν ἀλλ'	ὡς	ἱερὸν διῴκουν τῶν Περσικῶν θεῶν
[12, 11]	δὲ οὗτοι μετεωρισθείσης τῆς θαλάττης,	ὡς	καὶ διὰ τοῦτο οὐκ εὐπρόσιτον
[12, 23]	ἔνια καὶ ἀκύρως προστιθέμενα δέχεσθαι,	ὡς	καὶ Τῆλ' ἐξ Ἀσκανίης καὶ
[12, 27]	που διὰ τὸ λίαν σημειῶδες,	ὡς	καὶ τὴν Λιβύην καὶ τὸν
[12, 1]	δ' ἐπιοῦσι τὰ καθ' ἕκαστα	ὡς	νῦν ἔχει λεγέσθω, μικρὰ καὶ
[12, 37]	μὲν γὰρ οἱ βασιλεῖς οὐχ	ὡς	πόλιν ἀλλ' ὡς ἱερὸν διῴκουν
[12, 25]	ἔχει τοιαύτην τῶν παλαιῶν εἰπεῖν	ὡς	συμφωνούντων ἁπάντων μηδένας ἐκ τῆς
[12, 26]	περιοδείας ὁρμηθέντα τῆς ἀποδοθείσης νυνί,	ὡς	τὴν μὲν παραλίαν πᾶσαν ἐπελήλυθε
[12, 21]	Μύριναν. Ἡ δὲ Ἀλύβη ἢ	ὥς	τινες Ἀλόπη ἢ Ἀλόβη πῶς
[12, 11]	ἀκτὰς ἐχούσας καὶ κοιλάδας τινὰς	ὡσανεὶ	βόθρους πετρίνους, οὓς καλοῦσι χοινικίδας·
[12, 31]	πέτρας ἐστὶ ἄνω τοῦ αὐχένος,	ὥστ'	ἀπολιόρκητός ἐστι· τετείχισται δὲ θαυμαστῶς
[12, 31]	κατάδρυμος καὶ ὀρεινὴ καὶ ἄνυδρος,	ὥστ'	ἐντὸς ἑκατὸν καὶ εἴκοσι σταδίων
[12, 1]	διεῖλε καὶ τῇ Βιθυνίᾳ προσέθηκεν	ὥστ'	ἐξ ἀμφοῖν ἐπαρχίαν γενέσθαι μίαν·
[12, 36]	ἐμπορικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ τελέως ἐξανηλίσκοντο,	ὥστ'	ἐπ' αὐτῶν καὶ παροιμίαν ἐκπεσεῖν
[12, 15]	ἐστι κρείττων ἡ εὐυδρία παντός,	ὥστ'	οὐδὲ λιμὸς καθικνεῖται τῶν ἀνθρώπων
[12, 4]	ἠνάγκασαν τοὺς προκατέχοντας τὸν τόπον,	ὥστε	καὶ πιπράσκεσθαι ὑπ' αὐτῶν, μὴ
[12, 7]	δέ τι καὶ τῆς Βιθυνίας	ὥστε	καὶ τῆς Νικομηδείας ἀπέχειν μικρὸν
[12, 15]	καὶ μήλου καὶ τῶν καρυωδῶν	ὥστε	κατὰ πᾶσαν τοῦ ἔτους ὥραν
[12, 28]	καὶ τοὺς Χαλδαίους καὶ Τιβαρηνούς,	ὥστε	μέχρι Τραπεζοῦντος καὶ Φαρνακίας διατείνειν
[12, 17]	Φᾶσιν χίλιοί που καὶ τετρακόσιοι,	ὥστε	οἱ σύμπαντες ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ
[12, 28]	δὲ οὕτω τῶν τόπων τούτων	ὥστε	πέντε καὶ ἑβδομήκοντα φρούρια ἐν
[12, 33]	δὲ καὶ ἐπανελθὼν οἴκαδε ἐξενίκησεν	ὥστε	τὰς τιμάς, ἃς ὑπέσχετο ὁ
[12, 2]	οἱ Ῥωμαῖοι τοὺς αὐτοὺς ὅρους,	ὥστε	τὴν Ἡράκλειαν προσκεῖσθαι τῷ Πόντῳ,
[12, 31]	ἱερὸν τοῦτο οὕτως εἰς ὑπερβολὴν	ὥστε	τὸν βασιλικὸν καλούμενον ὅρκον τοῦτον
[12, 24]	αὐταῖς, οὔθ' οὕτως ἄπωθεν ὄντες	ὥστε	χαλεπὴν εἶναι τὴν ἐκεῖθεν μετάπεμψιν
[12, 40]	βαρύτητα τῆς τῶν βώλων ὀδμῆς,	ὥστε	ὠκύμορα εἶναι τὰ σώματα. Καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/02/2009