HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Strabon, Geographica, livre XII-3

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 69 formes différentes pour 105 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[12, 22]   φησί, γράφειν ἐν τοῖς δύο λάβδα, τὸν δὲ ποιητὴν ἐν τῷ

[12, 42]   καὶ τὰ τούτων ἐπελθεῖν· ἔπειτα λαβόντες ἀρχὴν ἄλλην ἔκ τε τούτων

[12, 6]   τῆς πόλεως καὶ τῆς χώρας. Λαβὼν δὲ παρ' Ἀντωνίου τὸ μέρος

[12, 33]   ἐκείνοις τε καὶ ἑαυτῷ, καὶ λαβὼν παρὰ τοῦ Λευκόλλου πίστεις ἀφίστησιν

[12, 11]   καὶ ἀγορᾷ καὶ στοαῖς κεκόσμηται λαμπρῶς. Τοιαύτη δὲ οὖσα δὶς ὅμως

[12, 37]   τε μικρᾷ Ἀρμενίᾳ καὶ τῇ Λαουιανσηνῇ, ἐχούσας ὀρυκτοὺς ἅλας καὶ ἔρυμα

[12, 8]   φῇ Παφλαγόνων δ' ἡγεῖτο Πυλαιμένεος λάσιον κῆρ ἐξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων

[12, 23]   τοῦ Αἰσήπου. Ὁ δὲ Ἑκαταῖος λέγει ἐπέκεινα τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ, ὅ

[12, 23]   Αἰσήπου Νέαν κώμην καὶ Ἀργυρίαν λέγει καὶ Ἀλαζονίαν. Ταῦτα μὲν οὖν

[12, 27]   θρυλῶν· καὶ Ἀλήιον μὲν πεδίον λέγει καὶ Ἀρίμους, τὸ δὲ ἔθνος

[12, 22]   δὲ εἶναι νῦν τὴν Ἀλαζίαν λέγει, κώμας δὲ πολλὰς τῶν Ἀλαζώνων

[12, 27]   Αἰτωλίαν καὶ τὴν Ἀττικὴν οὐ λέγει οὐδ' ἄλλους πλείους· ἔτι δὲ

[12, 27]   οὗ μέμνηται· οὐδ' αὐτὴν Σμύρναν λέγει, οὐδὲ τὰς ἄλλας τῶν Ἰώνων

[12, 26]   καὶ Ἄμαστριν καὶ Σινώπην οὐ λέγει τὰς μήπω συνῳκισμένας οὐδὲν θαυμαστόν·

[12, 8]   οἱ Ἐνετοί. Ζητοῦσι δὲ τίνας λέγει τοὺς Ἐνετοὺς ὁ ποιητὴς ὅταν

[12, 23]   νῦν δὲ Ζέλειαν, οὐδὲν ὅμοιον λέγει τούτοις. Εἰ δ' ἄρα ὁ

[12, 22]   ἐν τῇ Ἑλλησποντιακῇ περιόδῳ ὑπερκεῖσθαι λέγει τῶν περὶ τὴν Μύρλειαν τόπων

[12, 24]   ἐστὶ γενέθλη· οὐ γὰρ ἕξει λέγειν· ἔπειτα τὴν αἰτίαν δι' ἣν

[12, 20]   πρὸς ἅπαντα. ~Τούτους οὖν οἶμαι λέγειν τὸν ποιητὴν Ἁλιζώνους ἐν τῷ

[12, 27]   ἐδείχθη, ὅτε γε ἐθάρρησε πλάσματα λέγειν τοὺς ἀγαυοὺς ἱππημολγοὺς {καὶ} γαλακτοφάγους.

[12, 27]   πᾶς ὁ ἐκ τοῦ μὴ λέγεσθαί τι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τὸ

[12, 3]   μέχρι νῦν ἐν τῇ Θρᾴκῃ λέγεσθαί τινας Βιθυνούς, τοῦ δὲ τῶν

[12, 10]   Κρῶμναν Κωβίαλόν τε. Ἐρυθίνους δὲ λέγεσθαί φασι τοὺς νῦν Ἐρυθρίνους ἀπὸ

[12, 1]   καθ' ἕκαστα ὡς νῦν ἔχει λεγέσθω, μικρὰ καὶ τῶν προτέρων ἐφαπτομένοις

[12, 10]   ἡ Σήσαμος ἀκρόπολις τῆς Ἀμάστρεως λέγεται. Τὸ δὲ Κύτωρον ἐμπόριον ἦν

[12, 4]   λεγομένων Μοισῶν. ~Ταῦτα μὲν οὕτω λέγεται. Τοὺς δὲ Μαριανδυνοὺς καὶ τοὺς

[12, 37]   οὗ καὶ ἡ χώρα Καρανῖτις λέγεταἰ, τὰ δὲ λοιπὰ ἔχει Πυθοδωρὶς

[12, 27]   ἐπὶ τῶν ποταμῶν εἴ τις λέγοι τῷ μὴ ὠνομάσθαι ἀγνοεῖσθαι εὐήθη

[12, 32]   τοῦ ἔτους κατὰ τὰς ἐξόδους λεγομένας τῆς θεοῦ διάδημα φορῶν ἐτύγχανεν

[12, 37]   μερισθεῖσα εἰς πλείους δυναστείας. Ἡ λεγομένη Ζηλῖτις. Τὸ παλαιὸν μὲν γὰρ

[12, 17]   που ἐστὶ καὶ Ζυγόπολίς τις λεγομένη κατοικία. Περὶ μὲν οὖν τῆς

[12, 27]   ποταμόν, τὴν ὑπὸ τῶν πλείστων λεγομένην αὐτοῦ πατρίδα, Ἕρμον ποταμὸν καὶ

[12, 27]   δ' ἀληθής, ὅταν δείκνυται ψεῦδος λεγόμενόν τι. Ἀλλ' οὐδ' ἐν τῷ

[12, 20]   ἢ τῶν ἀνθρώπων πρότερον Ἀλύβων λεγομένων ἀντὶ Χαλύβων· οὐ γὰρ νῦν

[12, 18]   οἱ παλαιοί, τῶν πύργων μοσσύνων λεγομένων. Ζῶσι δ' ἀπὸ θηρείων σαρκῶν

[12, 9]   καὶ τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου λεγομένων· κατὰ δὲ τὴν πρὸς τοὺς

[12, 3]   Θρᾳκῶν ἄποικοί εἰσι τῶν νῦν λεγομένων Μοισῶν. ~Ταῦτα μὲν οὕτω λέγεται.

[12, 9]   τὸν Εὔξεινον καλεόμενον πόντον, Σύρους λέγοντα τοὺς Καππάδοκας· καὶ γὰρ ἔτι

[12, 22]   Ἀλλ' ὅμως τοὺς περὶ Πύγελα λέγοντας τοὺς Ἀμαζῶνας μεταξὺ Ἐφέσου καὶ

[12, 4]   τοὺς Καύκωνας οὐχ ὁμοίως ἅπαντες λέγουσι· τὴν γὰρ δὴ Ἡράκλειαν ἐν

[12, 42]   δ' ὀρυκτοὺς ἰχθῦς ἐν Παφλαγονίᾳ λέγων ἐν ξηροῖς τόποις οὐ διορίζει

[12, 27]   τῶν Αἰολέων τὰς πλείστας, Μίλητον λέγων καὶ Λέσβον καὶ Τένεδον, οὐδὲ

[12, 42]   λίμνην φησὶ τὴν ὑπὸ Κίῳ, λέγων οὐδὲν σαφές. Ἐπεὶ δὲ καὶ

[12, 26]   τοὺς τόπους, οὐδ' ἂν Κιμμερίους λέγων παρῆκε τὸν Βόσπορον ἢ τὴν

[12, 21]   τυχὸν ἴσως· εἴη γὰρ ἂν λέγων τὴν ὑπὸ τῶν Αἰολέων καὶ

[12, 38]   ἔχει Πυθοδωρὶς καὶ ὁ Δύτευτος. ~Λείπεται δὲ τοῦ Πόντου {τὰ} μεταξὺ

[12, 19]   δρυμῶν, γεωργεῖται δ' οὐ πολλά· λείπεται δὴ τοῖς μὲν μεταλλευταῖς ἐκ

[12, 39]   ἐπὶ τὰς κορυφὰς ἄλλη σταδιαία λείπεται πρόσβασις ὀξεῖα καὶ πάσης βίας

[12, 35]   τῇ μητρὶ ἔσεσθαι καὶ τῷ λειπομένῳ ἀδελφῷ· οὕτω δὲ τὸν μὲν

[12, 24]   εἴρηται πρότερον, καὶ νῦν δὲ λεκτέον. Οὐ γὰρ οἴεται δεῖν δέχεσθαι

[12, 27]   τὰς πλείστας, Μίλητον λέγων καὶ Λέσβον καὶ Τένεδον, οὐδὲ Ληθαῖον τὸν

[12, 33]   κακῶς φερόμενα ἐν τῷ πρὸς Λεύκολλον πολέμῳ, καὶ ἅμα ἠλλοτριωμένος αὐτοῦ

[12, 14]   ἐκόσμησεν ἱεροῖς καὶ προσέκτισε μέρος. Λεύκολλος δὲ καὶ ταύτην ἐπολιόρκησεν, εἶθ'

[12, 11]   κόσμον τῆς πόλεως διεφύλαξεν ὁ Λεύκολλος, τὴν δὲ τοῦ Βιλλάρου σφαῖραν

[12, 33]   τὰς τιμάς, ἃς ὑπέσχετο ὁ Λεύκολλος τῶν Ποντικῶν τισι, μὴ κυρῶσαι

[12, 11]   αἰφνιδίως ἐπιπεσόντος, ὕστερον δὲ ὑπὸ Λευκόλλου καὶ τοῦ ἐγκαθημένου τυράννου καὶ

[12, 33]   ἑαυτῷ, καὶ λαβὼν παρὰ τοῦ Λευκόλλου πίστεις ἀφίστησιν αὐτῷ πεντεκαίδεκα φρούρια·

[12, 9]   καὶ γὰρ ἔτι καὶ νῦν Λευκόσυροι καλοῦνται, Σύρων καὶ τῶν ἔξω

[12, 12]   ὁρίζει τούτους τε καὶ τοὺς Λευκοσύρους. Ἔχει δὲ καὶ ἡ Σινωπῖτις

[12, 27]   οὐδὲ Βέβρυκας· Ἀμαζόνων τε μέμνηται, Λευκοσύρων δ' οὔ, οὐδὲ Σύρων οὐδὲ

[12, 25]   δ' Ἀμισὸς εἴρηται διότι τῶν Λευκοσύρων ἐστὶ καὶ ἐκτὸς τοῦ Ἅλυος.

[12, 24]   ἀφῖχθαι ἐκ τῆς ἐπέκεινα τῶν Λευκοσύρων. Ἢ πολεμήσοντας μὲν ἦν δυνατὸν

[12, 5]   ἀφ' Ἡρακλείας καὶ Μαριανδυνῶν μέχρι Λευκοσύρων, οὓς ἡμεῖς Καππάδοκας προσαγορεύομεν, τό

[12, 9]   ἐστιν τῶν Ἀμισηνῶν, αὕτη δὲ Λευκοσύρων τῶν μετὰ τὸν Ἅλυν. Πρὸς

[12, 25]   μαρτυρίας· Μαιάνδριος γοῦν ἐκ τῶν Λευκοσύρων φησὶ τοὺς Ἐνετοὺς ὁρμηθέντας συμμαχῆσαι

[12, 12]   Βιθυνίας ὀρεινὴ ἡ ὑπερκειμένη τῆς λεχθείσης παραλίας ναυπηγήσιμον ὕλην ἀγαθὴν καὶ

[12, 29]   νῦν δὲ χηρεύει, τά τε λεχθέντα ἔχουσα χωρία καὶ ἄλλα ἐκείνων

[12, 20]   δυνατὸν γέγονεν ἐκ Χαλύβων Χαλδαίους λεχθῆναι, πρότερον δ' οὐκ ἐνῆν ἀντὶ

[12, 27]   καὶ Λέσβον καὶ Τένεδον, οὐδὲ Ληθαῖον τὸν παρὰ Μαγνησίαν ῥέοντα οὐδὲ

[12, 20]   οἴκησιν εἶχον καὶ τὰς περὶ Λῆμνον νήσους· ὁμοίως δὲ καὶ Βρῦγοι

[12, 38]   τοῖς ἀναφεύγειν εἰς αὐτὰ βουλομένοις λῃστηρίων χάριν. Ἐκεῖνος μὲν οὖν οὕτω

[12, 38]   δὲ οὐ βίᾳ τοῦ ἐρύματος ληφθέντος ὑπὸ Πολέμωνος καὶ Λυκομήδους, βασιλέων

[12, 27]   γὰρ ἄν που διὰ τὸ λίαν σημειῶδες, ὡς καὶ τὴν Λιβύην

[12, 27]   καὶ τὴν Λιβύην καὶ τὸν λίβα τὸν ἀπὸ τῶν ἑσπερίων τῆς

[12, 27]   λίαν σημειῶδες, ὡς καὶ τὴν Λιβύην καὶ τὸν λίβα τὸν ἀπὸ

[12, 27]   τὸν ἀπὸ τῶν ἑσπερίων τῆς Λιβύης πνέοντα· τῶν δ' ἠπείρων μήπω

[12, 30]   δὲ τῶν πρὸς δύσιν τὸν Λίθρον καὶ τὸν Ὄφλιμον. Ἔστι δ'

[12, 10]   δὲ κώμη τῶν Σινωπέων ἔχουσα λιμένα. ~Εἶτ' αὐτὴ Σινώπη, σταδίους πεντήκοντα

[12, 10]   πόλις· ἵδρυται δ' ἐπὶ χερρονήσου λιμένας ἔχουσα τοῦ ἰσθμοῦ ἑκατέρωθεν· ἦν

[12, 11]   τινός, ἑκατέρωθεν δὲ τοῦ ἰσθμοῦ λιμένες καὶ ναύσταθμα καὶ πηλαμυδεῖα θαυμαστά,

[12, 38]   τῇ Φαναροίᾳ μέρος τῆς Φαζημωνίτιδος λίμνη κατέχει πελαγία τὸ μέγεθος ἡ

[12, 42]   ὑγροῖς δὲ περὶ τὴν Ἀσκανίαν λίμνην φησὶ τὴν ὑπὸ Κίῳ, λέγων

[12, 22]   πεδίου ἀπὸ δύσιος ἐκ τῆς λίμνης τῆς Δασκυλίτιδος ἐς Ῥύνδακον ἐσβάλλει.

[12, 15]   ἡ εὐυδρία παντός, ὥστ' οὐδὲ λιμὸς καθικνεῖται τῶν ἀνθρώπων τούτων οὐδ'

[12, 38]   καὶ Λυκομήδους, βασιλέων ἀμφοῖν, ἀλλὰ λιμῷ· ἀνέφυγε γὰρ εἰς τὸ ὄρος

[12, 27]   ἐπελευστικὸν εἶδος ἔν τε τοῖς λόγοις καὶ ἐν ταῖς πράξεσίν ἐστιν.

[12, 27]   ὠνομάσθαι ἀγνοεῖσθαι εὐήθη φήσομεν τὸν λόγον· ὅπου γε οὐδὲ Μέλητα τὸν

[12, 21]   καὶ τοῦτο μὲν ἔχεταί τινος λόγου τυχὸν ἴσως· εἴη γὰρ ἂν

[12, 25]   Συνηγορεῖν δ' ἂν δόξειε τῷ λόγῳ τούτῳ, διότι πᾶσα ἡ πλησίον

[12, 9]   ἡ Ποντικὴ ἐπαρχία ἀφώρισταἰ, τὰ λοιπὰ δ' ἦν ὑπὸ δυνάσταις καὶ

[12, 1]   συναγωνισαμένοις δυνάσταις κατένειμε, τὰ δὲ λοιπὰ εἰς ἕνδεκα πολιτείας διεῖλε καὶ

[12, 37]   χώρα Καρανῖτις λέγεταἰ, τὰ δὲ λοιπὰ ἔχει Πυθοδωρὶς καὶ ὁ Δύτευτος.

[12, 40]   βασιλεῦσι, νῦν δ' ἐπαρχία ἐστί. ~Λοιπὴ δ' ἐστὶν ἡ ἐκτὸς Ἅλυος

[12, 39]   πεντακοσίων σταδίων· ἔπειθ' ἑξῆς ἡ λοιπὴ πολὺ ταύτης ἐπιμηκεστέρα μέχρι τοῦ

[12, 41]   ~Μετὰ δὲ τὴν Πομπηιούπολιν ἡ λοιπὴ τῆς Παφλαγονίας ἐστὶ τῆς μεσογαίας

[12, 38]   πλησίον βασίλειον κατεσκαμμένον· ἡ δὲ λοιπὴ ψιλὴ τὸ πλέον καὶ σιτοφόρος

[12, 38]   ἑῷον ἡ Φανάροια, τὸ δὲ λοιπὸν ἡ ἡμετέρα χώρα ἡ τῶν

[12, 21]   μεταξὺ Μυσίας καὶ Καρίας καὶ Λυδίας, καθάπερ Ἔφορος νομίζει, πλησίον Κύμης

[12, 27]   οὐδὲ Σύρων οὐδὲ Καππαδόκων οὐδὲ Λυκαόνων, Φοίνικας καὶ Αἰγυπτίους καὶ Αἰθίοπας

[12, 40]   Ἀσίαν κατέσχε μέχρι Καρίας καὶ Λυκίας. Κἀνταῦθα δ' ἀπεδείχθη πόλις ἡ

[12, 27]   ὀνομάζει τοὺς δὲ οὔ, οἷον Λυκίους μὲν καὶ Σολύμους, Μιλύας δ'

[12, 35]   τὴν ἱερωσύνην παρέλαβεν· εἶθ' ὕστερον Λυκομήδης, ᾧ καὶ τετράσχοινος ἄλλη προσετέθη·

[12, 38]   ἐρύματος ληφθέντος ὑπὸ Πολέμωνος καὶ Λυκομήδους, βασιλέων ἀμφοῖν, ἀλλὰ λιμῷ· ἀνέφυγε

[12, 15]   πρόεισιν· ἐνταῦθα δὲ συμβαλὼν ὁ Λύκος αὐτῷ τὰς ἀρχὰς ἐξ Ἀρμενίας

[12, 30]   ἐκ μὲν τῆς Ἀρμενίας ὁ Λύκος, ἐκ δὲ τῶν περὶ Ἀμάσειαν

Livre, Chap.
[12, 22]	φησί, γράφειν ἐν τοῖς δύο	λάβδα,	τὸν δὲ ποιητὴν ἐν τῷ
[12, 42]	καὶ τὰ τούτων ἐπελθεῖν· ἔπειτα	λαβόντες	ἀρχὴν ἄλλην ἔκ τε τούτων
[12, 6]	τῆς πόλεως καὶ τῆς χώρας.	Λαβὼν	δὲ παρ' Ἀντωνίου τὸ μέρος
[12, 33]	ἐκείνοις τε καὶ ἑαυτῷ, καὶ	λαβὼν	παρὰ τοῦ Λευκόλλου πίστεις ἀφίστησιν
[12, 11]	καὶ ἀγορᾷ καὶ στοαῖς κεκόσμηται	λαμπρῶς.	Τοιαύτη δὲ οὖσα δὶς ὅμως
[12, 37]	τε μικρᾷ Ἀρμενίᾳ καὶ τῇ	Λαουιανσηνῇ,	ἐχούσας ὀρυκτοὺς ἅλας καὶ ἔρυμα
[12, 8]	φῇ Παφλαγόνων δ' ἡγεῖτο Πυλαιμένεος	λάσιον	κῆρ ἐξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων
[12, 23]	τοῦ Αἰσήπου. Ὁ δὲ Ἑκαταῖος	λέγει	ἐπέκεινα τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ, ὅ
[12, 23]	Αἰσήπου Νέαν κώμην καὶ Ἀργυρίαν	λέγει	καὶ Ἀλαζονίαν. Ταῦτα μὲν οὖν
[12, 27]	θρυλῶν· καὶ Ἀλήιον μὲν πεδίον	λέγει	καὶ Ἀρίμους, τὸ δὲ ἔθνος
[12, 22]	δὲ εἶναι νῦν τὴν Ἀλαζίαν	λέγει,	κώμας δὲ πολλὰς τῶν Ἀλαζώνων
[12, 27]	Αἰτωλίαν καὶ τὴν Ἀττικὴν οὐ	λέγει	οὐδ' ἄλλους πλείους· ἔτι δὲ
[12, 27]	οὗ μέμνηται· οὐδ' αὐτὴν Σμύρναν	λέγει,	οὐδὲ τὰς ἄλλας τῶν Ἰώνων
[12, 26]	καὶ Ἄμαστριν καὶ Σινώπην οὐ	λέγει	τὰς μήπω συνῳκισμένας οὐδὲν θαυμαστόν·
[12, 8]	οἱ Ἐνετοί. Ζητοῦσι δὲ τίνας	λέγει	τοὺς Ἐνετοὺς ὁ ποιητὴς ὅταν
[12, 23]	νῦν δὲ Ζέλειαν, οὐδὲν ὅμοιον	λέγει	τούτοις. Εἰ δ' ἄρα ὁ
[12, 22]	ἐν τῇ Ἑλλησποντιακῇ περιόδῳ ὑπερκεῖσθαι	λέγει	τῶν περὶ τὴν Μύρλειαν τόπων
[12, 24]	ἐστὶ γενέθλη· οὐ γὰρ ἕξει	λέγειν·	ἔπειτα τὴν αἰτίαν δι' ἣν
[12, 20]	πρὸς ἅπαντα. ~Τούτους οὖν οἶμαι	λέγειν	τὸν ποιητὴν Ἁλιζώνους ἐν τῷ
[12, 27]	ἐδείχθη, ὅτε γε ἐθάρρησε πλάσματα	λέγειν	τοὺς ἀγαυοὺς ἱππημολγοὺς {καὶ} γαλακτοφάγους.
[12, 27]	πᾶς ὁ ἐκ τοῦ μὴ	λέγεσθαί	τι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τὸ
[12, 3]	μέχρι νῦν ἐν τῇ Θρᾴκῃ	λέγεσθαί	τινας Βιθυνούς, τοῦ δὲ τῶν
[12, 10]	Κρῶμναν Κωβίαλόν τε. Ἐρυθίνους δὲ	λέγεσθαί	φασι τοὺς νῦν Ἐρυθρίνους ἀπὸ
[12, 1]	καθ' ἕκαστα ὡς νῦν ἔχει	λεγέσθω,	μικρὰ καὶ τῶν προτέρων ἐφαπτομένοις
[12, 10]	ἡ Σήσαμος ἀκρόπολις τῆς Ἀμάστρεως	λέγεται.	Τὸ δὲ Κύτωρον ἐμπόριον ἦν
[12, 4]	λεγομένων Μοισῶν. ~Ταῦτα μὲν οὕτω	λέγεται.	Τοὺς δὲ Μαριανδυνοὺς καὶ τοὺς
[12, 37]	οὗ καὶ ἡ χώρα Καρανῖτις	λέγεταἰ,	τὰ δὲ λοιπὰ ἔχει Πυθοδωρὶς
[12, 27]	ἐπὶ τῶν ποταμῶν εἴ τις	λέγοι	τῷ μὴ ὠνομάσθαι ἀγνοεῖσθαι εὐήθη
[12, 32]	τοῦ ἔτους κατὰ τὰς ἐξόδους	λεγομένας	τῆς θεοῦ διάδημα φορῶν ἐτύγχανεν
[12, 37]	μερισθεῖσα εἰς πλείους δυναστείας. Ἡ	λεγομένη	Ζηλῖτις. Τὸ παλαιὸν μὲν γὰρ
[12, 17]	που ἐστὶ καὶ Ζυγόπολίς τις	λεγομένη	κατοικία. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[12, 27]	ποταμόν, τὴν ὑπὸ τῶν πλείστων	λεγομένην	αὐτοῦ πατρίδα, Ἕρμον ποταμὸν καὶ
[12, 27]	δ' ἀληθής, ὅταν δείκνυται ψεῦδος	λεγόμενόν	τι. Ἀλλ' οὐδ' ἐν τῷ
[12, 20]	ἢ τῶν ἀνθρώπων πρότερον Ἀλύβων	λεγομένων	ἀντὶ Χαλύβων· οὐ γὰρ νῦν
[12, 18]	οἱ παλαιοί, τῶν πύργων μοσσύνων	λεγομένων.	Ζῶσι δ' ἀπὸ θηρείων σαρκῶν
[12, 9]	καὶ τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου	λεγομένων·	κατὰ δὲ τὴν πρὸς τοὺς
[12, 3]	Θρᾳκῶν ἄποικοί εἰσι τῶν νῦν	λεγομένων	Μοισῶν. ~Ταῦτα μὲν οὕτω λέγεται.
[12, 9]	τὸν Εὔξεινον καλεόμενον πόντον, Σύρους	λέγοντα	τοὺς Καππάδοκας· καὶ γὰρ ἔτι
[12, 22]	Ἀλλ' ὅμως τοὺς περὶ Πύγελα	λέγοντας	τοὺς Ἀμαζῶνας μεταξὺ Ἐφέσου καὶ
[12, 4]	τοὺς Καύκωνας οὐχ ὁμοίως ἅπαντες	λέγουσι·	τὴν γὰρ δὴ Ἡράκλειαν ἐν
[12, 42]	δ' ὀρυκτοὺς ἰχθῦς ἐν Παφλαγονίᾳ	λέγων	ἐν ξηροῖς τόποις οὐ διορίζει
[12, 27]	τῶν Αἰολέων τὰς πλείστας, Μίλητον	λέγων	καὶ Λέσβον καὶ Τένεδον, οὐδὲ
[12, 42]	λίμνην φησὶ τὴν ὑπὸ Κίῳ,	λέγων	οὐδὲν σαφές. Ἐπεὶ δὲ καὶ
[12, 26]	τοὺς τόπους, οὐδ' ἂν Κιμμερίους	λέγων	παρῆκε τὸν Βόσπορον ἢ τὴν
[12, 21]	τυχὸν ἴσως· εἴη γὰρ ἂν	λέγων	τὴν ὑπὸ τῶν Αἰολέων καὶ
[12, 38]	ἔχει Πυθοδωρὶς καὶ ὁ Δύτευτος.	~Λείπεται	δὲ τοῦ Πόντου {τὰ} μεταξὺ
[12, 19]	δρυμῶν, γεωργεῖται δ' οὐ πολλά·	λείπεται	δὴ τοῖς μὲν μεταλλευταῖς ἐκ
[12, 39]	ἐπὶ τὰς κορυφὰς ἄλλη σταδιαία	λείπεται	πρόσβασις ὀξεῖα καὶ πάσης βίας
[12, 35]	τῇ μητρὶ ἔσεσθαι καὶ τῷ	λειπομένῳ	ἀδελφῷ· οὕτω δὲ τὸν μὲν
[12, 24]	εἴρηται πρότερον, καὶ νῦν δὲ	λεκτέον.	Οὐ γὰρ οἴεται δεῖν δέχεσθαι
[12, 27]	τὰς πλείστας, Μίλητον λέγων καὶ	Λέσβον	καὶ Τένεδον, οὐδὲ Ληθαῖον τὸν
[12, 33]	κακῶς φερόμενα ἐν τῷ πρὸς	Λεύκολλον	πολέμῳ, καὶ ἅμα ἠλλοτριωμένος αὐτοῦ
[12, 14]	ἐκόσμησεν ἱεροῖς καὶ προσέκτισε μέρος.	Λεύκολλος	δὲ καὶ ταύτην ἐπολιόρκησεν, εἶθ'
[12, 11]	κόσμον τῆς πόλεως διεφύλαξεν ὁ	Λεύκολλος,	τὴν δὲ τοῦ Βιλλάρου σφαῖραν
[12, 33]	τὰς τιμάς, ἃς ὑπέσχετο ὁ	Λεύκολλος	τῶν Ποντικῶν τισι, μὴ κυρῶσαι
[12, 11]	αἰφνιδίως ἐπιπεσόντος, ὕστερον δὲ ὑπὸ	Λευκόλλου	καὶ τοῦ ἐγκαθημένου τυράννου καὶ
[12, 33]	ἑαυτῷ, καὶ λαβὼν παρὰ τοῦ	Λευκόλλου	πίστεις ἀφίστησιν αὐτῷ πεντεκαίδεκα φρούρια·
[12, 9]	καὶ γὰρ ἔτι καὶ νῦν	Λευκόσυροι	καλοῦνται, Σύρων καὶ τῶν ἔξω
[12, 12]	ὁρίζει τούτους τε καὶ τοὺς	Λευκοσύρους.	Ἔχει δὲ καὶ ἡ Σινωπῖτις
[12, 27]	οὐδὲ Βέβρυκας· Ἀμαζόνων τε μέμνηται,	Λευκοσύρων	δ' οὔ, οὐδὲ Σύρων οὐδὲ
[12, 25]	δ' Ἀμισὸς εἴρηται διότι τῶν	Λευκοσύρων	ἐστὶ καὶ ἐκτὸς τοῦ Ἅλυος.
[12, 24]	ἀφῖχθαι ἐκ τῆς ἐπέκεινα τῶν	Λευκοσύρων.	Ἢ πολεμήσοντας μὲν ἦν δυνατὸν
[12, 5]	ἀφ' Ἡρακλείας καὶ Μαριανδυνῶν μέχρι	Λευκοσύρων,	οὓς ἡμεῖς Καππάδοκας προσαγορεύομεν, τό
[12, 9]	ἐστιν τῶν Ἀμισηνῶν, αὕτη δὲ	Λευκοσύρων	τῶν μετὰ τὸν Ἅλυν. Πρὸς
[12, 25]	μαρτυρίας· Μαιάνδριος γοῦν ἐκ τῶν	Λευκοσύρων	φησὶ τοὺς Ἐνετοὺς ὁρμηθέντας συμμαχῆσαι
[12, 12]	Βιθυνίας ὀρεινὴ ἡ ὑπερκειμένη τῆς	λεχθείσης	παραλίας ναυπηγήσιμον ὕλην ἀγαθὴν καὶ
[12, 29]	νῦν δὲ χηρεύει, τά τε	λεχθέντα	ἔχουσα χωρία καὶ ἄλλα ἐκείνων
[12, 20]	δυνατὸν γέγονεν ἐκ Χαλύβων Χαλδαίους	λεχθῆναι,	πρότερον δ' οὐκ ἐνῆν ἀντὶ
[12, 27]	καὶ Λέσβον καὶ Τένεδον, οὐδὲ	Ληθαῖον	τὸν παρὰ Μαγνησίαν ῥέοντα οὐδὲ
[12, 20]	οἴκησιν εἶχον καὶ τὰς περὶ	Λῆμνον	νήσους· ὁμοίως δὲ καὶ Βρῦγοι
[12, 38]	τοῖς ἀναφεύγειν εἰς αὐτὰ βουλομένοις	λῃστηρίων	χάριν. Ἐκεῖνος μὲν οὖν οὕτω
[12, 38]	δὲ οὐ βίᾳ τοῦ ἐρύματος	ληφθέντος	ὑπὸ Πολέμωνος καὶ Λυκομήδους, βασιλέων
[12, 27]	γὰρ ἄν που διὰ τὸ	λίαν	σημειῶδες, ὡς καὶ τὴν Λιβύην
[12, 27]	καὶ τὴν Λιβύην καὶ τὸν	λίβα	τὸν ἀπὸ τῶν ἑσπερίων τῆς
[12, 27]	λίαν σημειῶδες, ὡς καὶ τὴν	Λιβύην	καὶ τὸν λίβα τὸν ἀπὸ
[12, 27]	τὸν ἀπὸ τῶν ἑσπερίων τῆς	Λιβύης	πνέοντα· τῶν δ' ἠπείρων μήπω
[12, 30]	δὲ τῶν πρὸς δύσιν τὸν	Λίθρον	καὶ τὸν Ὄφλιμον. Ἔστι δ'
[12, 10]	δὲ κώμη τῶν Σινωπέων ἔχουσα	λιμένα.	~Εἶτ' αὐτὴ Σινώπη, σταδίους πεντήκοντα
[12, 10]	πόλις· ἵδρυται δ' ἐπὶ χερρονήσου	λιμένας	ἔχουσα τοῦ ἰσθμοῦ ἑκατέρωθεν· ἦν
[12, 11]	τινός, ἑκατέρωθεν δὲ τοῦ ἰσθμοῦ	λιμένες	καὶ ναύσταθμα καὶ πηλαμυδεῖα θαυμαστά,
[12, 38]	τῇ Φαναροίᾳ μέρος τῆς Φαζημωνίτιδος	λίμνη	κατέχει πελαγία τὸ μέγεθος ἡ
[12, 42]	ὑγροῖς δὲ περὶ τὴν Ἀσκανίαν	λίμνην	φησὶ τὴν ὑπὸ Κίῳ, λέγων
[12, 22]	πεδίου ἀπὸ δύσιος ἐκ τῆς	λίμνης	τῆς Δασκυλίτιδος ἐς Ῥύνδακον ἐσβάλλει.
[12, 15]	ἡ εὐυδρία παντός, ὥστ' οὐδὲ	λιμὸς	καθικνεῖται τῶν ἀνθρώπων τούτων οὐδ'
[12, 38]	καὶ Λυκομήδους, βασιλέων ἀμφοῖν, ἀλλὰ	λιμῷ·	ἀνέφυγε γὰρ εἰς τὸ ὄρος
[12, 27]	ἐπελευστικὸν εἶδος ἔν τε τοῖς	λόγοις	καὶ ἐν ταῖς πράξεσίν ἐστιν.
[12, 27]	ὠνομάσθαι ἀγνοεῖσθαι εὐήθη φήσομεν τὸν	λόγον·	ὅπου γε οὐδὲ Μέλητα τὸν
[12, 21]	καὶ τοῦτο μὲν ἔχεταί τινος	λόγου	τυχὸν ἴσως· εἴη γὰρ ἂν
[12, 25]	Συνηγορεῖν δ' ἂν δόξειε τῷ	λόγῳ	τούτῳ, διότι πᾶσα ἡ πλησίον
[12, 9]	ἡ Ποντικὴ ἐπαρχία ἀφώρισταἰ, τὰ	λοιπὰ	δ' ἦν ὑπὸ δυνάσταις καὶ
[12, 1]	συναγωνισαμένοις δυνάσταις κατένειμε, τὰ δὲ	λοιπὰ	εἰς ἕνδεκα πολιτείας διεῖλε καὶ
[12, 37]	χώρα Καρανῖτις λέγεταἰ, τὰ δὲ	λοιπὰ	ἔχει Πυθοδωρὶς καὶ ὁ Δύτευτος.
[12, 40]	βασιλεῦσι, νῦν δ' ἐπαρχία ἐστί.	~Λοιπὴ	δ' ἐστὶν ἡ ἐκτὸς Ἅλυος
[12, 39]	πεντακοσίων σταδίων· ἔπειθ' ἑξῆς ἡ	λοιπὴ	πολὺ ταύτης ἐπιμηκεστέρα μέχρι τοῦ
[12, 41]	~Μετὰ δὲ τὴν Πομπηιούπολιν ἡ	λοιπὴ	τῆς Παφλαγονίας ἐστὶ τῆς μεσογαίας
[12, 38]	πλησίον βασίλειον κατεσκαμμένον· ἡ δὲ	λοιπὴ	ψιλὴ τὸ πλέον καὶ σιτοφόρος
[12, 38]	ἑῷον ἡ Φανάροια, τὸ δὲ	λοιπὸν	ἡ ἡμετέρα χώρα ἡ τῶν
[12, 21]	μεταξὺ Μυσίας καὶ Καρίας καὶ	Λυδίας,	καθάπερ Ἔφορος νομίζει, πλησίον Κύμης
[12, 27]	οὐδὲ Σύρων οὐδὲ Καππαδόκων οὐδὲ	Λυκαόνων,	Φοίνικας καὶ Αἰγυπτίους καὶ Αἰθίοπας
[12, 40]	Ἀσίαν κατέσχε μέχρι Καρίας καὶ	Λυκίας.	Κἀνταῦθα δ' ἀπεδείχθη πόλις ἡ
[12, 27]	ὀνομάζει τοὺς δὲ οὔ, οἷον	Λυκίους	μὲν καὶ Σολύμους, Μιλύας δ'
[12, 35]	τὴν ἱερωσύνην παρέλαβεν· εἶθ' ὕστερον	Λυκομήδης,	ᾧ καὶ τετράσχοινος ἄλλη προσετέθη·
[12, 38]	ἐρύματος ληφθέντος ὑπὸ Πολέμωνος καὶ	Λυκομήδους,	βασιλέων ἀμφοῖν, ἀλλὰ λιμῷ· ἀνέφυγε
[12, 15]	πρόεισιν· ἐνταῦθα δὲ συμβαλὼν ὁ	Λύκος	αὐτῷ τὰς ἀρχὰς ἐξ Ἀρμενίας
[12, 30]	ἐκ μὲν τῆς Ἀρμενίας ὁ	Λύκος,	ἐκ δὲ τῶν περὶ Ἀμάσειαν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/02/2009