Vers |
[250] |
θεοὺς
~μοίρας
ποιεῖσθε
μηδαμῶς·
ἡγεῖσθε
|
δὲ
|
~βλέπειν
μὲν
αὐτοὺς
πρὸς
τὸν |
[1600] |
παρθένοι
~ῥίγησαν,
ὡς
ἤκουσαν·
ἐς
|
δὲ |
γούνατα
~πατρὸς
πεσοῦσαι
κλαιον
οὐδ᾽ |
[450] |
θαρσῶν
ἂν
παρασταίην
ἐγώ·
~ἄλλως
|
δὲ |
δειμαίνοιμ᾽
ἄν,
ὦ
ξέν᾽
ἀμφὶ |
[0] |
~ἀλλ᾽
ἐστὶ
μὴν
οἰκητός·
οἴομαι
|
δὲ |
δεῖν
~οὐδέν·
πέλας
γὰρ
ἄνδρα |
[500] |
τάδ᾽
ἀκούειν,
~ὦ
ξεῖν᾽
αὗται
|
δὲ |
δύ᾽
ἐξ
ἐμοῦ
μὲν
~(Χορός) |
[1150] |
ἐπεὶ
~σμικρὸς
μὲν
εἰπεῖν,
ἄξιος
|
δὲ |
θαυμάσαι·
~πρᾶγος
δ᾽
ἀτίζειν
οὐδὲν |
[1050] |
δεινὸς
ὁ
προσχώρων
Ἄρης,
~δεινὰ
|
δὲ |
Θησειδᾶν
ἀκμά.
~πᾶς
γὰρ
ἀστράπτει |
[1300] |
ξένοι,
ξένος
δὲ
σύ.
~ἄλλους
|
δὲ |
θωπεύοντες
οἰκοῦμεν
σύ
τε
~κἀγώ, |
[500] |
οὓς
ἐφόνευσ᾽
ἔμ᾽
ἀπώλεσαν·
~νόμῳ
|
δὲ |
καθαρός,
ἄϊδρις
εἰς
τόδ᾽
ἦλθον. |
[750] |
τοῖσι
δ᾽
ἔργοισιν
κακά.
~φράσω
|
δὲ |
καὶ
τοῖσδ᾽
ὥς
σε
δηλώσω |
[650] |
Φοῖβος
εἰ
προὔπεμψέ
σε·
~ὅμως
|
δὲ |
κἀμοῦ
μὴ
παρόντος
οἶδ᾽
ὅτι
|
[550] |
οὐ
σπουδαῖον
εἰς
ὄψιν·
τὰ
|
δὲ
|
~κέρδη
παρ᾽
αὐτοῦ
κρείσσον᾽
ἢ |
[550] |
ἢ
μορφὴ
καλή.
~(Θησεύς)
ποῖον
|
δὲ |
κέρδος
ἀξιοῖς
ἥκειν
φέρων;
~(Οἰδίπους) |
[100] |
ἰώ,
~δεινὸς
μὲν
ὁρᾶν,
δεινὸς
|
δὲ |
κλύειν.
~(Οἰδίπους)
μή
μ᾽
ἱκετεύω, |
[250] |
~τότ᾽
εἰσακούων
πάντ᾽
ἐπιστήσει·
τὰ
|
δὲ |
~μεταξὺ
τούτου
μηδαμῶς
γίγνου
κακός. |
[1650] |
εἴ
τις
βροτῶν
~θαυμαστός.
εἰ
|
δὲ |
μὴ
δοκῶ
φρονῶν
λέγειν,
~οὐκ |
[400] |
ὅπως
~κρατῶσι
μὲν
σοῦ,
γῆς
|
δὲ |
μὴ
μβαίνῃς
ὅρων.
~(Οἰδίπους)
ἡ |
[1650] |
δὴ
~οὐ
τὸ
μέν,
ἄλλο
|
δὲ |
μή,
πατρὸς
ἔμφυτον
~ἄλαστον
αἷμα |
[1500] |
πόλιν
~σπαρτῶν
ἀπ᾽
ἀνδρῶν·
αἱ
|
δὲ |
μυρίαι
πόλεις,
~κἂν
εὖ
τις |
[900] |
μὲν
οὖν
καὶ
πρόσθεν,
ἐννέπω
|
δὲ |
νῦν,
~τὰς
παῖδας
ὡς
τάχιστα |
[100] |
~εὐφάμου
στόμα
φροντίδος
~ἱέντες,
τὰ
|
δὲ |
νῦν
τιν᾽
ἥκειν
~λόγος
οὐδὲν |
[750] |
ἀλάστωρ
οὑμὸς
ἐνναίων
ἀεί·
~ἔστιν
|
δὲ |
παισὶ
τοῖς
ἐμοῖσι
τῆς
ἐμῆς
|
[1600] |
τ᾽
ἐξήσκησαν
ᾗ
νομίζεται.
~ἐπεὶ
|
δὲ |
παντὸς
εἶχε
δρῶντος
ἡδονὴν
~κοὐκ |
[1450] |
χρόνος,
τρέχων
μὲν
ἕτερα,
~τὰ
|
δὲ |
παρ᾽
ἦμαρ
αὖθις
αὔξων
ἄνω. |
[1600] |
~κτύπησε
μὲν
Ζεὺς
χθόνιος
αἱ
|
δὲ |
παρθένοι
~ῥίγησαν,
ὡς
ἤκουσαν·
ἐς |
[1300] |
Θήβης
ἄστυ
δῃώσειν
πυρί·
~ἕκτος
|
δὲ |
Παρθενοπαῖος
Ἀρκὰς
ὄρνυται,
~ἐπώνυμος
τῆς |
[1250] |
χειρὸς
οὐδ᾽
ἔργου
μολών,
~πόλιν
|
δὲ |
πείσας.
ὧν
ἐγὼ
μάλιστα
μὲν
|
[600] |
γῆς,
φθίνει
δὲ
σώματος,
~θνῄσκει
|
δὲ |
πίστις,
βλαστάνει
δ᾽
ἀπιστία,
~καὶ |
[1650] |
Ἄρης
~μήτε
πόντος
ἀντέκυρσεν,
~ἄσκοποι
|
δὲ |
πλάκες
ἔμαρψαν
~ἐν
ἀφανεῖ
τινι |
[50] |
χαλκόπους
ὀδός,
~ἔρεισμ᾽
Ἀθηνῶν·
οἱ
|
δὲ |
πλησίοι
γύαι
~τόνδ᾽
ἱππότην
Κολωνὸν |
[1600] |
ἀμφικείμενοι
~λύγδην
ἔκλαιον
πάντες.
ὡς
|
δὲ |
πρὸς
τέλος
~γόων
ἀφίκοντ᾽
οὐδ᾽ |
[250] |
πρὸς
τὸν
εὐσεβῆ
βροτῶν,
~βλέπειν
|
δὲ |
πρὸς
τοὺς
δυσσεβεῖς,
φυγὴν
δέ |
[1700] |
πατρός,
τάλαιν᾽
ἐγώ.
~(Ἰσμήνη)
θέμις
|
δὲ |
πῶς
τάδ᾽
ἐστί;
μῶν
~οὐχ |
[1300] |
λοχευθείς,
πιστὸς
Ἀταλάντης
γόνος·
~ἐγὼ
|
δὲ |
σός,
κεἰ
μὴ
σός,
ἀλλὰ |
[1450] |
~ματέρι
τυγχάνεις
ἀφεγγὲς
φέρων.
~ἐναισίου
|
δὲ |
σοῦ
τύχοιμι,
μηδ᾽
ἄλαστον
ἄνδρ᾽ |
[350] |
λόγων,
~ἀλλ᾽
ἔργα
δεινά·
τοὺς
|
δὲ |
σοὺς
ὅπου
θεοὶ
~πόνους
κατοικτιοῦσιν |
[1300] |
μὲν
ἡμεῖς
καὶ
ξένοι,
ξένος
|
δὲ |
σύ.
~ἄλλους
δὲ
θωπεύοντες
οἰκοῦμεν |
[1000] |
~ὁ
ξεῖνος,
ὦναξ,
χρηστός·
αἱ
|
δὲ |
συμφοραὶ
~αὐτοῦ
πανώλεις,
ἄξιαι
δ᾽ |
[1600] |
~τοσαῦτα
φωνήσαντος
εἰσηκούσαμεν
~ξύμπαντες·
ἀστακτὶ
|
δὲ |
σὺν
ταῖς
παρθένοις
~στένοντες
ὡμαρτοῦμεν. |
[300] |
κατὰ
στέγας
~θακοῦσιν
ἱστουργοῦντες,
αἱ
|
δὲ |
σύννομοι
~τἄξω
βίου
τροφεῖα
πορσύνουσ᾽ |
[600] |
~φθίνει
μὲν
ἰσχὺς
γῆς,
φθίνει
|
δὲ |
σώματος,
~θνῄσκει
δὲ
πίστις,
βλαστάνει |
[950] |
ὅμως
λέγω,
~σμικρὸν
τίθησι·
πρὸς
|
δὲ |
τὰς
πράξεις
ὅμως,
~καὶ
τηλικόσδ᾽ |
[1350] |
ἔρεβος,
ὥς
σ᾽
ἀποικίσῃ,
~καλῶ
|
δὲ |
τάσδε
δαίμονας,
καλῶ
δ᾽
Ἄρη
|
[1600] |
τάδ᾽
ὅρκιος
δράσειν
ξένῳ.
~ὅπως
|
δὲ |
ταῦτ᾽
ἔδρασεν,
εὐθὺς
Οἰδίπους
~ψαύσας |
[350] |
μαντεύμασιν.
~(Οἰδίπους)
ποίοισι
τούτοις;
τί
|
δὲ |
τεθέσπισται,
τέκνον;
~(Ἰσμήνη)
~σὲ
τοῖς |
[250] |
γὰρ
~οὐκ
ὠνόμασται
βραχέσι·
τοὺς
|
δὲ |
τῆσδε
γῆς
~ἄνακτας
ἀρκεῖ
ταῦτά |
[450] |
τε
παῖδές
θ᾽
αἵδ᾽
ἐπεὶ
|
δὲ |
τῆσδε
γῆς
~σωτῆρα
σαυτὸν
τῷδ᾽ |
[50] |
βασιλέως
τάδ᾽
ἄρχεται.
~(Οἰδίπους)
οὗτος
|
δὲ |
τίς
λόγῳ
τε
καὶ
σθένει |
[50] |
μὲν
οἰκήσαντα
τοῖς
δεδεγμένοις,
~ἄτην
|
δὲ |
τοῖς
πέμψασιν,
οἵ
μ᾽
ἀπήλασαν· |
[1400] |
συγχωρητέα.
~(Ἀντιγόνη)
~οἴμοι
τάλαινα·
τίς
|
δὲ |
τολμήσει
κλύων
~τὰ
τοῦδ᾽
ἕπεσθαι |
[250] |
Ἀθήνας
φασὶ
θεοσεβεστάτας
~εἶναι,
μόνας
|
δὲ |
τὸν
κακούμενον
ξένον
~σῴζειν
οἵας |
[1500] |
κτύπος,
~σαφὴς
μὲν
ἀστῶν,
ἐμφανὴς
|
δὲ |
τοῦ
ξένου;
~μή
τις
Διὸς |
[800] |
~μαρτύρομαι
τούσδ᾽
οὐ
σέ·
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
φίλους
~οἷ᾽
ἀνταμείβει
ῥήματ᾽ |
[1450] |
ἀποστροφή.
~(Ἀντιγόνη)
~πῶς
οἶσθα;
τῷ
|
δὲ |
τοῦτο
συμβαλὼν
ἔχεις;
~(Οἰδίπους)
~καλῶς |
[450] |
ὁσίων
χειρῶν
θιγών.
~(Οἰδίπους)
ὅταν
|
δὲ |
τοῦτο
χεῦμ᾽
ἀκήρατον
λάβω;
~(Χορός) |
[450] |
μηδὲ
προσφέρειν
μέθυ.
~(Οἰδίπους)
ὅταν
|
δὲ |
τούτων
γῆ
μελάμφυλλος
τύχῃ;
~(Χορός) |
[750] |
στόμα,
~πολλὴν
ἔχον
στόμωσιν·
ἐν
|
δὲ |
τῷ
λέγειν
~κάκ᾽
ἂν
λάβοις |
[700] |
Καδμείων
λεὼς
~καλεῖ
δικαίως,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
μάλιστ᾽
ἐγώ,
~ὅσῳπερ,
εἰ |
[200] |
οὐ
χάριν,
ἀντιδίδωσιν
ἔχειν.
~σὺ
|
δὲ |
τῶνδ᾽
ἑδράνων
πάλιν
ἔκτοπος
~αὖθις |
[1500] |
οὗ
με
χρὴ
θανεῖν.
~τοῦτον
|
δὲ |
φράζε
μή
ποτ᾽
ἀνθρώπων
τινί, |
[1000] |
ἐνθάδ᾽
ὢν
ἐρεῖς
ἐμοί·
~οἴκοι
|
δὲ |
χἠμεῖς
εἰσόμεσθ᾽
ἃ
χρὴ
ποεῖν. |
[0] |
τὰς
γοῦν
Ἀθήνας
οἶδα,
τὸν
|
δὲ |
χῶρον
οὔ.
~(Οἰδίπους)
πᾶς
γάρ |