Livre, Chap.
[1, 23]	καὶ διγλώσσου δόξαν ἐκτήσατο͵ ὅτι	τὰς	αἰτίας λέγειν ἐκκλίνων͵ μὴ συνευδοκεῖν
[1, 6]	νῦν ἀκούων οὐ ξενίζεται, καὶ	τὰς	ἀκοὰς βύει, ὑπὲρ τοῦ μὴ
[1, 6]	τόπους διαβὰν, ῥυπώσῃ τινῶν ἀκεραίων	τὰς	ἀκοάς. ἐπειδὴ δὲ Εὐσέβιος ὃν
[1, 13]	προσφέροντα. Καὶ γὰρ ἐληλύθει εἰς	τὰς	ἀκοὰς τοῦ βασιλέως τὰ παρὰ
[1, 20]	καὶ ἔθει τινὶ ἐγχωρίῳ͵ παρὰ	τὰς	ἄλλας γυναῖκας ἡ τοῦ βασιλέως
[1, 16]	ἐσπούδαζεν· ἐποίει τε τοῦτο κατὰ	τὰς	ἄλλας πόλεις καὶ ἐν τῇ
[1, 17]	γυναικῶν τάγματι· καὶ τὰς παρθένους	τὰς	ἀναγεγραμμένας ἐν τῷ τῶν ἐκκλησιῶν
[1, 8]	πάντες οὐκ ἀνεξετάστως͵ ἀλλὰ κατὰ	τὰς	ἀποδοθείσας διανοίας͵ ἐπ΄ αὐτοῦ τοῦ
[1, 9]	αὐτῷ δοθείη͵ ἀνθρώπῳ δυναμένῳ πάλιν	τὰς	αὐτὰς ἀταξίας ἐμποιῆσαι. Ταῦτα ἐστὶ
[1, 9]	δεινόν τε καὶ ἀπρεπὲς͵ κατὰ	τὰς	αὐτὰς ἡμέρας ἑτέρους μὲν ταῖς
[1, 13]	Αὐξάνοντι παρεγένετο. Δεχθείς τε εἰς	τὰς	βασιλικὰς αὐλὰς τοῦ θανάτου ἐρρύσατο
[1, 2]	κατὰ τὴν Ἰταλίαν· κατὰ δὲ	τὰς	Βρεττανίας Κωνσταντῖνος ἀνηγορεύθη βασιλεὺς͵ εἰς
[1, 35]	ἀχθεὶς ἐξορίᾳ ὑποβάλλει τὸν Ἀθανάσιον͵	τὰς	Γαλλίας κελεύσας οἰκεῖν. Φασὶ δέ
[1, 35]	ἐξορίαν ἐξέπεμψε τὸν Ἀθανάσιον κελεύσας	τὰς	Γαλλίας οἰκεῖν. Ταῦτα τὰ γράμματα
[1, 18]	καὶ τέκνων οὐδεμία διάκρισις ἦν·	τὰς	γὰρ παρθένους τοῖς παριοῦσι ξένοις
[1, 6]	λεγθέντες ἐπίσκοποι. Ποῖα δὲ παρὰ	τὰς	γραφὰς ἐφευρόντες λάλοῦσιν, ἐστὶ ταῦτα·
[1, 18]	Κοινὰς γὰρ εἶναι παρ΄ αὐτοῖς	τὰς	γυναῖκας ἐγχώριος νόμος ἐκέλευε· καὶ
[1, 24]	κατηγοροῦντες μὲν καὶ ἀσεβεῖν λέγοντες͵	τὰς	δὲ αἰτίας τῆς ἀσεβείας οὐ
[1, 14]	τὸν θεοφιλέστατον βασιλέα ὑπομνῆσαι͵ καὶ	τὰς	δεήσεις ἡμῶν ἐγχειρίσαι͵ καὶ θᾶττον
[1, 39]	τῇ ἑαυτοῦ ἐπωνύμῳ πρεσβεῖα καταλιπὼν͵	τὰς	διαθήκας ἐκείνῳ παρατίθεται τῷ πρεσβυτέρῳ
[1, 39]	βαλεῖν. Μετὰ δὲ τὸ θέσθαι	τὰς	διαθήκας ὀλίγας ἡμέρας ἐπιβιοὺς τὸν
[1, 9]	κακοτεχνησάμενος ἐπεχείρησεν͵ ἐκ βάθρων ἀνῄρηται·	τὰς	διχονοίας͵ τὰ σχίσματα͵ τοὺς θορύβους
[1, 29]	παρόντας· Ἀρσένιος μὲν͵ ὡς ὁρᾶτε͵	τὰς	δύο χεῖρας ἔχων ἐφεύρηται· τῆς
[1, 35]	καθὸ οἱ μὲν πλείους ἐπὶ	τὰς	ἑαυτῶν ἐχώρησαν πόλεις. Οἱ δὲ
[1, 9]	Ἰουδαίων ἑπομένους συνηθείᾳ πληροῦν· οἳ	τὰς	ἑαυτῶν χεῖρας ἀθεμίτῳ πλημμελήματι χράναντες͵
[1, 7]	περιπλοκάς· ὑμεῖς τε αὐτοὶ͵ καθάπερ	τὰς	ἑαυτῶν ψυχὰς ἐκκαθάραντες͵ αὖθις ἀλλήλους
[1, 18]	Λιβάνου ἱερὸν τῆς Ἀφροδίτης καθελὼν͵	τὰς	ἐκεῖ γιγνομένας ἀνέδην ἀρρητοποιΐ ας
[1, 18]	μὴ ἀφανῆ γένηται τὰ κατὰ	τὰς	ἐκκλησίας γενόμενα· ἡ γὰρ περὶ
[1, 1]	ἐκείνου μέχρι τῶν τῇδε περὶ	τὰς	ἐκκλησίας γενόμενα͵ τῆς ὑποθέσεως ἀρχὴν͵
[1, 14]	ἐξορίας ἐκ βασιλικοῦ προστάγματος͵ καὶ	τὰς	ἐκκλησίας ἑαυτῶν ἀπέλαβον· τοὺς εἰς
[1, 18]	ἁρμόζουσιν͵ ἀλλ΄ ὅσαι μόνον περὶ	τὰς	ἐκκλησίας ἐγένοντο· διὸ τὰ κατορθώματα
[1, 12]	χρόνοις τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου κατὰ	τὰς	ἐκκλησίας ἐξέλαμπον. Ταῦτα δὲ ἐγὼ
[1, 16]	ἑορτὴν͵ εὐθέως περὶ τὸ ἀνορθοῦν	τὰς	ἐκκλησίας ἐσπούδαζεν· ἐποίει τε τοῦτο
[1, 3]	πάντα ὡς Χριστιανὸς ἔπραττεν͵ ἀνεγείρων	τὰς	ἐκκλησίας͵ καὶ πολυτελέσι τιμῶν ἀναθήμασιν·
[1, 22]	κινεῖν͵ ἀλλ΄ ἱστορίαν γεγονότων περὶ	τὰς	ἐκκλησίας πραγμάτων ὡς οἷόν τε
[1, 8]	ἄλλη τις προτέρα νόσος τοπικὴ͵	τὰς	ἐκκλησίας ταράττουσα͵ ἡ διαφωνία τῆς
[1, 18]	Ρωμαίων γῆν͵ οὐδαμῶς ἡ περὶ	τὰς	ἐκκλησίας τοῦ βασιλέως πρόθεσις ἐνε
[1, 3]	Λικίννιος δὲ ὁ συμβασιλεύων αὐτῷ͵	τὰς	Ἑλληνικὰς ἔχων δόξας͵ ἐμίσει Χριστιανούς.
[1, 18]	ὢν περὶ τὰ Χριστιανῶν ἀπεστράφη	τὰς	Ἑλληνικὰς θρησκείας. Καὶ παύει μὲν
[1, 2]	αὐτοῦ πατὴρ Κων στάντιος͵ ἀποστραφεὶς	τὰς	Ἑλλήνων θρησκείας͵ εὐδαιμονέστερον τὸν βίον
[1, 36]	κατὰ τὸν διωγμόν. Περιϊὼν δὲ	τὰς	ἐν Συρίᾳ πόλεις οὓς συνέταξε
[1, 31]	τοῦ Ἀρσενίου ἡ ζωή. ~Ὅτι	τὰς	ἐπὶ τῇ δευτέρᾳ κατηγορίᾳ ἀπολογίας
[1, 6]	Και ταῦτα λέγοντες, καὶ ἀναπτύσσοντες	τὰς	θείας γραφὰς, πολλάκις ἀνετρέψαμεν αὐτοὺς,
[1, 18]	μὲν τὰ μονομάχια· εἰκόνας δὲ	τὰς	ἰδίας ἐν τοῖς ναοῖς ἐναπέθετο.
[1, 28]	τοιαύτην. ~Ὡς διὰ τὰς κατηγορίας	τὰς	κατὰ Ἀθανασίου σύνοδον ἐπισκόπων ἐν
[1, 28]	ἀπαντῆσαι οὐκ ἐβούλετο͵ οὐ τοσοῦτον	τὰς	κατηγορίας εὐλαβούμενος͵ οὐδὲν γὰρ τῶν
[1, 28]	δι΄ αἰτίαν τοιαύτην. ~Ὡς διὰ	τὰς	κατηγορίας τὰς κατὰ Ἀθανασίου σύνοδον
[1, 13]	τοῦ δεσμωτηρίου ἠνοίγοντο͵ τῶν δεσμοφυλάκων	τὰς	κλεῖς ἐχόντων παρ΄ ἑαυτοῖς. Εἰσελθόντος
[1, 9]	ὁμοδόξους αὐτοῦ ἀνεθεμάτισαν͵ ἀλλὰ καὶ	τὰς	λέξεις τῆς δόξης αὐτοῦ· καὶ
[1, 6]	τῶν κατ' Αἴγυπτον ἐπισκόπων καὶ	τὰς	Λιβύας, ἐγγὺς ἑκατὸν ὄντων, συνελθόντες
[1, 6]	μαρτύρησας, ἐτελεύτησεν. Ὁ δε μεταφέρει	τὰς	λοιδορίας ἐπὶ Ἀχιλᾶν, ὃς μετὰ
[1, 6]	Θηβαΐ δα· ἤδη δὲ καὶ	τὰς	λοιπὰς ἐπενέμετο ἐπαρχίας τε καὶ
[1, 23]	καὶ Θέογνιν τῆς ἐξορίας ἐπανελθόντες	τὰς	μὲν ἐκκλησίας κατέλαβον͵ ἐξωθήσαντες͵ ὡς
[1, 19]	πρὸς ὀλίγον τὰς σπονδὰς διεσπᾶσθαι	τὰς	μεταξὺ Ρωμαίων τε καὶ Ἰνδῶν.
[1, 20]	Τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων καὶ	τὰς	νάπας ἔνθα ἐθήρα κατέχεεν ὁμίχλη
[1, 7]	χάριν. Ἀπόδοτε τῷ σύμπαντι λαῷ	τὰς	οἰκείας περιπλοκάς· ὑμεῖς τε αὐτοὶ͵
[1, 17]	καὶ Μακαρίῳ τῷ ἐπισκόπῳ͵ ἐπισπεύδειν	τὰς	οἰκοδομάς. Ἡ δὲ τοῦ βασιλέως
[1, 24]	ὁ παρὰ τοῦ βασιλέως φόβος	τὰς	ὁρμὰς τοῦ πλήθους ἀνέστειλεν. Ὁ
[1, 2]	ἀφίεσθαι͵ καὶ τοῖς δημευθεῖσιν αὐτῶν	τὰς	οὐσίας ἀποκαθίστασθαι· τάς τε ἐκκλησίας
[1, 9]	ὅσον οὐδέπω πρὸς ὑμᾶς ἀφίκωμαι͵	τὰς	ὀφειλομένας τῷ παντεφόρῳ Θεῷ μεθ΄
[1, 17]	τῷ τῶν γυναικῶν τάγματι· καὶ	τὰς	παρθένους τὰς ἀναγεγραμμένας ἐν τῷ
[1, 9]	ἑλέσθαι ἐπίσκοπον ἀντ΄ αὐτοῦ. Ἀλλὰ	τὰς	περὶ τούτων ἐπιστολὰς͵ διὰ τὸ
[1, 18]	δὲ καὶ περὶ τὸ ἀνορθοῦν	τὰς	πόλεις σπουδαῖος ἦν ὁ βασιλεὺς͵
[1, 2]	σὺν προθυμίᾳ δὲ μείζονι πρὸς	τὰς	πράξεις ἐχώρει͵ συμβαλών τε αὐτῷ
[1, 18]	ἡγοῦμαι γράφειν. Οὐ γὰρ πρόκειται	τὰς	πράξεις τοῦ βασιλέως ἀριθμεῖν͵ ὅτι
[1, 8]	φιλονείκως ἐνισταμένους͵ πραέως τε ποιούμενος	τὰς	πρὸς ἕκαστον ὁμιλίας· ἑλληνίζων τε
[1, 8]	τῶν πάντων͵ σχολῇ τε εὐτόνῳ	τὰς	προτάσεις ὑπεδέχετο. Ἐν μέρει τε
[1, 19]	Συμβεβήκει δὲ τότε πρὸς ὀλίγον	τὰς	σπονδὰς διεσπᾶσθαι τὰς μεταξὺ Ρωμαίων
[1, 24]	δι΄ ἐπιστολῶν τὰ γεγενημένα καὶ	τὰς	στάσεις κατέπαυσεν͵ Εὐσέβιος δὲ παραιτη
[1, 27]	τῆς συκοφαντίας ὑπόθεσις καὶ οἱ	τὰς	συκοφαντίας κινήσαντες ἔλαβον τὴν ἀρχὴν͵
[1, 26]	ἡ ἐκκλησία εἰρηνεύσαντες μετ΄ ἀλλήλων	τὰς	συνήθεις εὐχὰς͵ ὑπὲρ τῆς εἰρηνικῆς
[1, 36]	ἀθετοῦσι. Καὶ δὴ καὶ εἰς	τὰς	συνόδους ἀπήντα͵ ὑποδῦναι μιᾶς πόλεως
[1, 22]	τε περὶ τοῦ Μανιχαίου͵ καὶ	τὰς	τερατείας αὐτοῦ νομίσας εἶναι ἀληθεῖς͵
[1, 21]	δαίμοσιν ἀντεπάλαιεν͵ ἐφευρίσκων τε ἁπλῶς	τὰς	τέχνας αὐτῶν καὶ τοὺς ἄθλους͵
[1, 9]	δὲ συμπόσια τελεῖν· καὶ μετὰ	τὰς	τοῦ Πάσχα ἡμέρας͵ ἄλλους μὲν
[1, 20]	ἐκείνου καλῶς· φήμη τε ἐντεῦθεν	τὰς	τῶν βαρβάρων γυναῖκας καὶ αὐτὴν
[1, 2]	χρώμενος κατ΄ αὐτῶν· μοιχεύων ἀνέδην	τὰς	τῶν ἐλευθέρων γυναῖκας͵ καὶ πολλοὺς
[1, 17]	ἐκέχρητο. Ἐχορήγει μὲν οὖν πάσας	τὰς	ὕλας ὁ βασιλεὺς εἰς τὴν
[1, 13]	παρὰ βασι λέως τιμωρίαν καὶ	τὰς	ὑπὲρ αὐτοῦ παρακλήσεις τὸν ἐκ
[1, 6]	γὰρ προθέμενοι χριστομαχεῖν, παρακρούονται καὰ	τὰς	φωνὰς αὐτὸν Κυρίου λέγοντος, Καθὼς
[1, 8]	καὶ ἀψευδῆ καλεῖ μάρτυρα͵ τούτου	τὰς	φωνὰς ἑκουσίως ὑπερορᾷ. Φησὶ γὰρ
[1, 29]	τὸν Ἀρσένιον͵ ἔνδον τοῦ ἱματίου	τὰς	χεῖρας αὐτοῦ ἔχοντα. Εἶτα αὖθις
[1, 39]	τῆς ἀνατολῆς ἄρχοντι Κωνσταντίῳ εἰς	τὰς	χεῖρας βαλεῖν. Μετὰ δὲ τὸ
[1, 12]	ποίμνια· ὡς δὲ εὗρεν ὀπίσω	τὰς	χεῖρας ἔχοντας͵ ἔγνω τὸ γεγονός·
[1, 19]	τόπους καταλαμβάνειν ἰδιάζοντας ἐπὶ τῷ	τὰς	Χριστιανικὰς ἐκτελεῖν εὐχάς. Κατὰ βραχὺ
[1, 13]	πολλῶν τε τὰ σώματα καὶ	τὰς	ψυχὰς ἐθεράπευεν· συνῆν δὲ αὐτῷ
[1, 9]	χεῖρας ἀθεμίτῳ πλημμελήματι χράναντες͵ εἰκότως	τὰς	ψυχὰς οἱ μιαροὶ τυφλώττουσιν· ἔξεστι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/09/2009