Livre, Chap.
[1, 9]	Μελιτίου τὸ δύνασθαι. Ἰστέον δὲ͵	ὅτι	Ἄρειος βιβλίον συνέγραψε περὶ τῆς
[1, 33]	τῆς ἐκκλησίας καθέστηκε πράγματα· καὶ	ὅτι	Ἄρειος ἐκ μετανοίας ἐπιγνοὺς τὴν
[1, 14]	σύμψηφοι γενέσθαι οὐκ ἐβουλήθησαν· καὶ	ὅτι	Ἄρειος πρὸ τούτων φαίνεται ἀνακληθείς.
[1, 6]	ἐκεκίνητο ὁ τῆς Νικομηδείας Εὐσέβιος,	ὅτι	αὐτὸν κακῶς Ἀλέξανδρος ἐν τοῖς
[1, 27]	ἐξέπεμψε͵ γράψας τῇ Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίᾳ͵	ὅτι	αὐτῶν ἐπίσκοπος Ἀθανάσιος ψευδῶς διεβέβλητο.
[1, 6]	δὲ ἄρα εἰπειν αὐτούς ἔπεισεν,	ὅτι	δι' ἡμᾶς γέγονε, καίτοι τοῦ
[1, 6]	δὲ τοῦ προφήτου, Ἴδετέ με	ὅτι	ἐγὼ εἰμὶ, καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι
[1, 6]	πάντα, οὐ μισήσει τούτους φθεγγομένους,	ὅτι	εἷς ἐστι τῶν ποιημάτων ὁ
[1, 6]	τε πολλὰς αἰτιας, καὶ μάλιστα	ὅτι	ἐν τῷ διωγμῷ ἀρνησάμενος τὴν
[1, 8]	πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἦν͵ καὶ	ὅτι	ἐξ οὐκ ὄντων ἐγένετο͵ ἢ
[1, 37]	ὁ Ἀλέξανδρος· καὶ μάλιστα μὲν͵	ὅτι	Εὐσέβιος ὁ Νικομηδείας πολλὰ διηπείλει
[1, 5]	γεννηθείς· καὶ ἐκ τούτου δῆλον͵	ὅτι	ἦν ὅτε οὐκ ἦν ὁ
[1, 8]	Ἅγιον Πνεῦμα. Τοὺς δὲ λέγοντας	ὅτι	ἦν ποτὲ ὅτε οὐκ ἦν͵
[1, 8]	καὶ ἰδιώτας διέσυρε͵ μὴ αἰσθανόμενος͵	ὅτι	καὶ αὐτὸν Εὐσέβιον͵ τὸν μετὰ
[1, 6]	περὶ τοῦ λόγου νῦν λεγόμενον,	ὅτι	καὶ γενόμενος ἄνθρωπος οὐκ ἠλλοίωται,
[1, 6]	ὁ πατὴρ τὸν υἱὸν, δῆλον	ὅτι	καὶ ὁ υἱὸς ἐκ μέρους
[1, 8]	δι΄ ἀποδείξεων͵ καὶ πείθειν ὑμᾶς͵	ὅτι	καὶ τοὺς παρεληλυθότας χρόνους οὕτως
[1, 9]	μόνον ἐπὶ τῷ Ἀρειανισμῷ͵ ἀλλ΄	ὅτι	καὶ τῷ τυράννῳ ἤδη πρότερον
[1, 6]	τοῦ καιροῦ μάλιστα ὁ ὐσέβιος,	ὅτι	κατὰ τὴν Νικομήδειαν ὁ βασιλεὺς
[1, 6]	αὐτῷ κεῖσθαι τὰ τῆς ἐκκλησίας,	ὅτι	καταλείψας τὴν Βηρυτὸν, καὶ ἐποφθαλμίσας
[1, 6]	ττῇ ἀπωλείᾳ τούτων, καὶ μάλιστα	ὅτι	μαθόντες ποτὲ καὶ οὗτοι τὰ
[1, 27]	πάνδεινα ἐξ ἐφόδου πεπονθώς· καὶ	ὅτι	Μακάριος εἰσπηδήσας εἰς τὸ θυσιαστήριον
[1, 38]	οὕτω γεγενῆσθαι͵ ἀκοῇ γράψας ἔχω·	ὅτι	μέντοι καὶ ὅρκον ἐπέθηκε τοῖς
[1, 9]	ὁ ὅρος τῆς πίστεως· ἀλλ΄	ὅτι	μετὰ πολλῆς συζητήσεως καὶ δοκιμασίας
[1, 13]	συνόδου τέλος εἶχεν· ἰστέον δὲ͵	ὅτι	μετὰ τὴν σύνοδον ὁ βασιλεὺς
[1, 8]	Ὃ καὶ αὐτὸς ἡρμήνευσε λέγων͵	ὅτι	μὴ κατὰ τὰ τῶν σωμάτων
[1, 18]	τὰς πράξεις τοῦ βασιλέως ἀριθμεῖν͵	ὅτι	μὴ ὅσαι πρὸς Χριστιανισμὸν ἁρμόζουσιν͵
[1, 8]	ὁμιλίας· ἑλληνίζων τε τῇ φωνῇ͵	ὅτι	μηδὲ ταύτης ἀμαθῶς εἶχε͵ γλυκύτερός
[1, 8]	οἱ δὲ βίου στερρότητι· καὶ	ὅτι	ὁ βασιλεὺς παρὼν͵ πάντας εἰς
[1, 37]	καὶ τῶν ἀμφ΄ αὐτὸν͵ καὶ	ὅτι	ὁ ἐπίσκοπος αὐτῶν Ἀθανάσιος εἰς
[1, 22]	υἱόν· ὁ δὲ βασιλεὺς ἑωρακὼς	ὅτι	ὁ παῖς ἐν ταῖς χερσὶν
[1, 34]	τὴν ἀλήθειαν ἠγνόουν. Δῆλον δὲ	ὅτι	ὁ τὴν ἀλήθειαν ἀγνοῶν οὐδὲ
[1, 17]	τῆς δυσχερείας͵ διὰ βραχέων ἐρῶ·	ὅτι	οἱ μὲν τὰ τοῦ Χριστοῦ
[1, 9]	ἐλέχθη͵ τινὰ δὲ ἀπεσιγήθη͵ ἀλλ΄	ὅτι	ὅσα πρὸς σύστασιν τοῦ δόγματος
[1, 24]	πρόθεσιν αὐτοῦ ἐπαινέσας͵ μακάριον ἀποκαλεῖ͵	ὅτι	οὐ μιᾶς πόλεως͵ ἀλλὰ πάσης
[1, 9]	τῆς συνόδου ἐπιστολῇ φανερὸν καθίστησιν͵	ὅτι	οὐ μόνον Ἄρειον καὶ τοὺς
[1, 6]	μὲν ὖν τοῦ βλασφημεῖν αὐτοὺς,	ὅτι	οὐκ οἶδε τελείως ὁ υἱὸς
[1, 14]	δὲ τῶν ῥημάτων αὐτοῦ τεκμαίρομαι͵	ὅτι	οὗτοι μὲν τῇ ὑπαγορευθείσῃ πίστει
[1, 9]	ἔγραφε τῷ Ἀλεξανδρέων δήμῳ͵ μηνύων	ὅτι	οὐχ ἁπλῶς͵ οὐδὲ ὡς ἔτυχε͵
[1, 9]	λεχθῆναι ἥρμοζε͵ πάντα ἐκινήθη· καὶ	ὅτι	οὐχ ἁπλῶς ὡρίσθη͵ ἀλλ΄ ἀκριβῶς
[1, 9]	λέξεις τῆς δόξης αὐτοῦ· καὶ	ὅτι	περὶ τοῦ Πάσχα ὁμοφρονή σαντες͵
[1, 9]	ἐκκλησίας τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ Μελιτιανοὺς͵	ὅτι	περιεῖλεν ἡ σύνοδος Μελιτίου τὸ
[1, 25]	μετάνοιαν προτρεψάμενος͵ ἀφ΄ ὧν μέμφεται	ὅτι	πολλάκις αὐτοῦ γράψαντος͵ μὴ ταχέως
[1, 27]	ποτήριον δὲ κατέαξε μυστικόν· καὶ	ὅτι	τὰ ἱερὰ βιβλία κατέκαυσε. Μισθὸν
[1, 23]	ὧν καὶ διγλώσσου δόξαν ἐκτήσατο͵	ὅτι	τὰς αἰτίας λέγειν ἐκκλίνων͵ μὴ
[1, 9]	Θεῷ μεθ΄ ὑμῶν ὁμολογήσω χάριτας͵	ὅτι	τὴν εἰλικρινῆ πίστιν ἐπιδείξας͵ τὴν
[1, 9]	δοκιμασίας αὐτὸν ὑπηγόρευσαν· καὶ οὐχ	ὅτι	τινὰ μὲν ἐλέχθη͵ τινὰ δὲ
[1, 8]	ὑπερορᾷ. Φησὶ γὰρ ὁ Εὐσέβιος͵	ὅτι	τῶν παρόντων ἐν τῇ Νικαίᾳ
[1, 9]	τῆς συμφωνίας τοῦ ἁγιωτάτου Πάσχα͵	ὅτι	ὑμετέραις εὐχαῖς κατωρθώθη καὶ τοῦτο
[1, 6]	γράφων· ἔργῳ δὲ δείκνυσιν, ὡς	ὅτι	ὑπὲρ ἑαυτοῦ σπουδάζων, τοῦτο ποιεῖ.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/09/2009