[1,15] Ὅτι μετὰ τὴν σύνοδον͵ Ἀλεξάνδρου τελευτήσαντος͵ Ἀθανάσιος καθίσταται τῆς Ἀλεξανδρέων πόλεως ἐπίσκοπος. Μετὰ ταῦτα δὲ εὐθέως Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ἀλεξανδρείας τελευτήσαντος͵ προΐσταται τῆς ἐκκλησίας Ἀθανάσιος. Τοῦ τον φησὶν ὁ Ρουφῖνος κομιδῇ νήπιον ὄντα͵ παίζειν σὺν ἑτέροις ἡλικιώταις ἱερὸν παίγνιον. Τοῦτο δὲ ἦν μίμησις ἱερωσύνης καὶ τοῦ καταλόγου τῶν ἱερωμένων ἀνδρῶν. Ἐν δὴ οὖν τῷ παιγνίῳ τούτῳ Ἀθανάσιος μὲν τῆς ἐπισκοπῆς ἐκεκλήρωτο τὸν θρόνον· τῶν δὲ ἄλλων νέων ἕκαστος ἢ πρεσβύτερον ἢ διάκονον ἐμιμεῖτο. Ταῦτα ἔπαιζον οἱ παῖδες κατὰ τὴν ἡμέραν͵ ἐν ᾗ τοῦ μάρτυρος καὶ ἐπισκόπου Πέτρου ἐπετελεῖτο μνήμη. Τότε δὴ καὶ Ἀλέξανδρος ὁ τῆς Ἀλεξανδρείας ἐπίσκοπος διαβαίνων͵ ὁρᾷ τὸ γιγνόμενον παίγνιον· καὶ μεταπεμψάμενος τοὺς παῖδας͵ ἐπύθετο παρ΄ αὐτῶν τὸν ἐν τῷ παιγνίῳ κληρωθέντα τόπον ἑκάστῳ͵ προμηνύεσθαί τι διὰ τοῦ γεγονότος ἡγησάμενος. Ἐκέλευσέν τε ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἄγεσθαι τοὺς παῖδας͵ καὶ παιδείας μεταλαμβάνειν͵ ἐξαιρέτως δὲ τὸν Ἀθανάσιον· εἶτα ἐν τελείᾳ γενόμενον ἡλικίᾳ καὶ διάκονον χειροτονήσας͵ ἦλεν ἐπὶ τὴν Νίκαιαν͵ συναγωνιζόμενον αὐτῷ ἐκεῖ͵ ὅτε συνεκροτεῖτο ἡ σύνοδος. Ταῦτα μὲν ὁ Ρουφῖνος περὶ αὐτοῦ Ἀθανασίου ἐν τοῖς συντάγμασιν ἑαυτοῦ εἴρηκεν. Οὐκ ἀπεικὸς δὲ γενέσθαι· καὶ γὰρ πολλὰ τοιαῦτα γενόμενα πολλάκις ἐφεύρηται. Περὶ οὗ τέως τοσαῦτα εἰρήσθω μοι.

[1,15] CHAPITRE XV. Athanase est fait Evêque d'Alexandrie. Alexandre Evêque d'Alexandrie, étant mort bientôt après, Athanase fut élevé sur son Siège. Rufin raconte, qu'étant enfant, il joua le jour de la fête de Pierre Evêque et Martyr avec d'autres enfants, à un jeu qui était une imitation de ce qui est fait par le Clergé dans l'Eglise. Athanase faisait l'Evêque, un autre enfant faisait le Prêtre, et un autre le Diacre. Alexandre Evêque d'Alexandrie étant passé par hasard, et ayant considéré le jeu de ces enfants, les appela, et les ayant interrogés, crut que leur jeu était un présage de ce qui leur devait un jour arriver, et les fit élever dans le Clergé. Il prit un plus grand soin d'Athanase que des autres ; l'ordonna Diacre, lorsqu'il fut arrivé à âge d'homme, et le mena au Concile de Nicée. Voila ce que rapporte Rufin, et cela n'est pas incroyable, parce qu'il y en a plusieurs exemples.