[8,50] πνοιῇσιν μεγάλῃσιν ἐλαυνόμενον Βορέαο, 51 ἦμος δὴ νιφετός τε πέλει καὶ χείματος ὥρη 52 ἀργαλέη, πάντῃ δὲ περιστέφει οὐρανὸν ὄρφνη· 53 ὣς τῶν πλήθετο γαῖα συνερχομένων ἑκάτερθε 54 νηῶν βαιὸν ἄπωθε· κόνις δ´ εἰς οὐρανὸν εὐρὺν 55 πέπτατ´ ἀειρομένη. Κανάχιζε δὲ τεύχεα φωτῶν, 56 σὺν δὲ καὶ ἅρματα πολλά· διεσσύμενοι δ´ ἐπὶ μῶλον 57 ἵπποι ὑπεχρεμέτιζον. Ἑὴ δ´ ἐκέλευεν ἕκαστον 58 ἀλκὴ ἀνιηρὴν ἐς φύλοπιν ὀτρύνουσα. 59 Ὡς δ´ ὅτε κύματα μακρὰ δύω κλονέουσιν ἀῆται 60 σμερδαλέον βρομέοντες ἀνὰ πλατὺ χεῦμα θαλάσσης 61 ἔκποθεν ἀλλήλοισι περιρρηγνύντες ἀέλλας, 62 ὁππότε χεῖμ´ ἀλεγεινὸν ἀν´ εὐρέα βένθεα πόντου 63 μαίνετ´, ἀμαιμακέτη δὲ περιστένει Ἀμφιτρίτη 64 κύμασι λευγαλέοισι, τὰ δ´ ἄλλοθεν ἄλλα φέρονται 65 οὔρεσιν ἠλιβάτοισιν ἐοικότα, τῶν δ´ ἀλεγεινὴ 66 ὀρνυμένων ἑκάτερθε πέλει κατὰ πόντον ἰωή· 67 ὣς οἵ γ´ ἀμφοτέρωθεν ἐς Ἄρεα συμφορέοντο 68 σμερδαλέον μεμαῶτες· Ἔρις δ´ ὀρόθυνε καὶ αὐτή. 69 Σὺν δ´ ἔβαλον βροντῇσιν ἐοικότες ἢ στεροπῇσιν 70 αἵ τε μέγα κτυπέουσι δι´ ἠέρος, ὁππότ´ ἀῆται 71 λάβροι ἐριδμαίνωσι, καὶ ὁππότε λάβρον ἀέντες 72 σὺν νέφεα ῥήξωσι Διὸς μέγα χωομένοιο 73 ἀνδράσιν οἵ τ´ ἐρίτιμον ὑπὲρ Θέμιν ἔργα κάμωνται· 74 ὣς οἵ γ´ ἀλλήλοισιν ἐπέχραον· ἔγχεϊ δ´ ἔγχος 75 συμφέρετ´, ἀσπίδι δ´ ἀσπίς, ἐπ´ ἀνέρα δ´ ἤιεν ἀνήρ. 76 Πρῶτος δ´ ὄβριμος υἱὸς ἐυπτολέμου Ἀχιλῆος 77 δάμνατ´ ἐὺν Μελανῆα καὶ ἀγλαὸν Ἀλκιδάμαντα, 78 υἷας Ἀλεξινόμοιο δαΐφρονος ὅς τ´ ἐνὶ κοίλῃ 79 Καύνῳ ναιετάεσκε διειδέος ἀγχόθι λίμνης 80 Ἴμβρῳ ὑπὸ νιφόεντι παραὶ ποσὶ Ταρβήλοιο. 81 Κτεῖνε δὲ Κασσάνδροιο θοὸν ποσὶ παῖδα Μύνητα 82 ὃν τέκε δῖα Κρέουσα παρὰ προχοῇς ποταμοῖο 83 Λίνδου ἐυρρείταο, μενεπτολέμων ὅθι Καρῶν 84 πείρατα καὶ Λυκίης ἐρικυδέος ἄκρα πέλονται. 85 Εἷλε δ´ ἄρ´ αἰχμητῆρα Μόρυν Φρυγίηθε μολόντα· 86 τῷ δ´ ἄρ´ ὁμῶς Πόλυβόν τε καὶ Ἱππομέδοντα κατέκτα, 87 τὸν μὲν ὑπὸ κραδίην, τὸν δ´ ἐς κληῖδα τυχήσας. 88 Δάμνατο δ´ ἄλλοθεν ἄλλον· ἐπέστενε δ´ αἶα νέκυσσι 89 Τρώων. Οἳ δ´ ὑπόεικον ἐοικότες αὐαλέοισι 90 θάμνοις οὕς τ´ ὀλοοῖο πυρὸς καταδάμνατ´ ἀυτμὴ 91 ῥηιδίως, ἐπιόντος ὀπωρινοῦ Βορέαο· 92 ὣς τοῦ ἐπεσσυμένοιο κατηρείποντο φάλαγγες. 93 Αἰνείας δ´ ἐδάμασσεν Ἀριστόλοχον μενεχάρμην 94 πλήξας χερμαδίῳ κατὰ κράατος· ἐν δ´ ἄρ´ ἔθλασσεν 95 ὀστέα σὺν πήληκι· λίπεν δ´ ἄφαρ ὀστέα θυμός. 96 Τυδείδης δ´ Εὔμαιον ἕλεν θοὸν ὅς ποτ´ ἔναιε 97 Δάρδανον αἰπήεσσαν, ἵν´ Ἀγχίσαο πέλονται 98 εὐναί, ὅπου Κυθέρειαν ἐν ἀγκοίνῃσι δάμασσεν. 99 Ἂν δ´ Ἀγαμέμνων κτεῖνεν Ἐύστρατον, οὐδ´ ὅ γε Θρῄκην

[8,50] mugissent horriblement sur la profonde étendue des flots, et précipitent de toutes parts les tempêtes ; le triste hiver sévit sur les espaces profonds de la mer, et Amphitrite gémit au milieu de ses ondes courroucées, qui, pareilles à de hautes montagnes, s'élancent vers les cieux ; parmi leurs chocs désordonnés retentit un horrible fracas ; tels les deux peuples s'élançaient aux combats, animés d'un affreux délire. La Discorde les excitait ; et ils se heurtaient comme des tonnerres et des éclairs, lorsque des vents impétueux se rencontrent et de leur souffle furieux déchirent les nuages, parce que Zeus est irrité contre les hommes pervers qui méprisent la justice ; ainsi ils s'attaquaient avec fureur ; les lances croisaient les lances, les boucliers pressaient les boucliers, les guerriers attaquaient les guerriers. 76 Tout d'abord, l'illustre fils du vaillant Achille tua le valeureux Mélanès et l'aimable Alcidamas, tous deux fils du terrible Alexinomos, qui habitait les vallées de Caune près d'un lac transparent, non loin de la neigeuse Imbros, au pied du Tarbélos ; puis l'agile Ménétès, fils de Cassandros, que la divine Créuse avait enfanté près des rives du Lindos aux belles eaux ; c'est le pays des Caciens belliqueux, c'est là que s'étendent les rivages de la glorieuse Lycie. Il ôte encore la vie au vaillant Morys, originaire de Pygie, puis à Polynos et à Hippomédon, l'un blessé au coeur, l'autre à la gorge ; il les coucha l'un sur l'autre, et la terre de Troie gémit sous le poids de leurs cadavres ; ils tombèrent comme de jeunes arbres que l'ardeur de la flamme a dévorés au souffle des vents d'automne ; ainsi les bataillons tombaient sous les coups de Néoptolème. 93 De son côté, Enée vainquit le belliqueux Aristolochos qu'il frappa d'une pierre à la tête ; il brisa le crâne et le casque ; le souffle abandonna aussitôt son corps. 96 Le fils de Tydée tua le rapide Eumée, qui jadis habitait les hauteurs du Dardanos, retraite d'Anchise : c'est là que Cythérée l'entourait de ses bras. Agamemnon tua le vaillant Stratos ; le malheureux ne revit pas la Thrace