[30,19] XIX. <1> Ὅτι κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον Θεαίδητος εἰσελθὼν εἰς τὴν σύγκλητον λόγους μὲν ἐποιήσατο περὶ τῆς συμμαχίας· <2> ὑπερθεμένης δὲ τῆς συγκλήτου τὸ διαβούλιον, οὗτος μὲν μετήλλαξε τὸν βίον κατὰ φύσιν· ἔτη γὰρ εἶχε πλείω τῶν ὀγδοήκοντα· <3> παραγενομένων δὲ φυγάδων ἔκ τε Καύνου καὶ Στρατονικείας εἰς τὴν Ῥώμην καὶ παρελθόντων εἰς τὴν σύγκλητον, ἐγένετο δόγμα Ῥοδίους ἐξάγειν τὰς φρουρὰς ἔκ τε Καύνου καὶ Στρατονικείας. <4> Οἱ δὲ περὶ τὸν Φιλόφρονα καὶ Ἀστυμήδην λαβόντες ταύτην τὴν ἀπόκρισιν ἀπέπλευσαν κατὰ σπουδὴν εἰς τὴν οἰκείαν, <5> δεδιότες μὴ παρακούσαντες οἱ Ῥόδιοι περὶ τοῦ τὰς φρουρὰς ἐξαγαγεῖν αὖθις ἄλλην ἀρχὴν ἐγκλημάτων ποιήσωσιν.

[30,19] XIX. <1> Vers cette même époque, Théetète, introduit dans le sénat, traita la question d'alliance ; <2> mais au milieu des lenteurs du sénat, il mourut : il était âgé de plus de quatre-vingts ans. Bientôt arrivèrent à Rome les exilés de Caune et de Stratonice. <3> Une audience leur fut donnée, et un décret enjoignit aux Rhodiens de retirer leurs garnisons de ces deux villes. <4> Philophron et Astymède, après avoir reçu cette réponse, se hâtèrent de retourner à Rhodes, <5> tant ils craignaient que les Rhodiens, en négligeant d'obéir, ne fournissent une nouvelle cause de griefs.