Livre, Chap. |
[3, 97] |
στόλον
ποιεῖσθαι
τὸν
παράπλουν.
ἔνθα
|
δὴ
|
γίνεταί
τις
πραγμάτων
περιπέτεια
τοιάδε. |
[3, 103] |
τέλος
ἐπιθήσειν
τοῖς
πράγμασι·
καὶ
|
δὴ |
δύο
δικτάτορες
ἐγεγόνεισαν
ἐπὶ
τὰς |
[3, 29] |
ἀεὶ
δέον
ἦν
ὑπάρχειν.
ὃ
|
δὴ |
καὶ
πάντως
ἂν
εἰκὸς
εἶναι |
[3, 68] |
στρατοπεδείαν
ἐμπεσόντες
ταύτην
ἐνεπίμπρασαν.
ὃ
|
δὴ |
καὶ
σφόδρα
συνήνεγκε
τοῖς
Ῥωμαίοις, |
[3, 63] |
κρατεῖν
τῶν
ἀντιταξαμένων.
ὅταν
δὲ
|
δὴ |
καὶ
τοῖς
πολεμίοις
συμβαίνῃ
τὴν |
[3, 81] |
πολλάκις
κρατεῖν
τῶν
ἀντιταττομένων.
ἃ
|
δὴ |
καὶ
τότε
προϊδόμενος
καὶ
συλλογισάμενος |
[3, 10] |
τὸν
κατὰ
Ῥωμαίων
πόλεμον.
ἣν
|
δὴ |
καὶ
τρίτην
αἰτίαν
νομιστέον,
λέγω |
[3, 102] |
τῶν
ἱππέων
τάγματι.
~Καθ´
ὃν
|
δὴ |
καιρὸν
Μάρκος
συνθεωρήσας
τὸ
πολὺ |
[3, 23] |
τὴν
μικρὰν
Σύρτιν
τόπους,
ἃ
|
δὴ
|
καλοῦσιν
Ἐμπόρια,
διὰ
τὴν
ἀρετὴν |
[3, 32] |
πρὸς
τὴν
αὐτὴν
ὑπόθεσιν.
ταῦτα
|
δὴ
|
πάντα
διὰ
μὲν
τῶν
γραφόντων |
[3, 112] |
ἔφερε
τὰς
ὑπερθέσεις.
βαρύτατος
γὰρ
|
δὴ |
πᾶσιν
ἀνθρώποις
ὁ
τοῦ
μέλλειν |
[3, 93] |
τὴν
τῶν
τόπων
εὐκαιρίαν.
καὶ
|
δὴ |
περὶ
ταῦτα
καὶ
πρὸς
τούτοις |
[3, 40] |
τὰ
κατὰ
τὰς
ἀποικίας,
οἳ
|
δὴ |
πρότερον
ἦσαν
εἰς
Γαλατίαν
ἀποστέλλειν |
[3, 115] |
προσφέροντες
τὰς
χεῖρας
ἀπαραιτήτως,
τότε
|
δὴ |
τὰ
πεζικὰ
στρατόπεδα
διαδεξάμενα
τοὺς |
[3, 51] |
φυγεῖν
εἰς
τὴν
οἰκείαν,
τότε
|
δὴ |
τὸ
μὲν
ἔτι
περιλειπόμενον
πλῆθος |
[3, 26] |
λίθον
ἐκ
τῆς
χειρός.
~Τούτων
|
δὴ |
τοιούτων
ὑπαρχόντων,
καὶ
τηρουμένων
(τῶν) |
[3, 28] |
πρὸ
ταύτης
βύβλῳ
δεδηλώκαμεν.
τούτων
|
δὴ |
τοιούτων
ὑπαρχόντων,
λοιπὸν
διευκρινῆσαι
καὶ |
[3, 30] |
πᾶσι
τὴν
παρ´
ἀμφοῖν.
~Τούτων
|
δὴ |
τοιούτων
ὑπαρχόντων,
ὁμολογούμενον
ἦν
κἀκεῖνο |
[3, 4] |
κείσεται
τῷ
μέρει.
οὐ
γὰρ
|
δὴ |
τοῦτ´
εἶναι
τέλος
ὑποληπτέον
ἐν |
[3, 46] |
ἠναγκάζετο
κατὰ
χώραν.
καὶ
τοιούτῳ
|
δὴ |
τρόπῳ
προσαρμοζομένων
ἀεὶ
σχεδιῶν
δυεῖν, |
[3, 115] |
τὴν
τῶν
ὑπεναντίων
τάξιν,
ἅτε
|
δὴ |
τῶν
μὲν
Κελτῶν
ἐπὶ
λεπτὸν |
[3, 73] |
γίνεσθαι
συνέβαινε
τὴν
χρείαν,
ἅτε
|
δὴ |
τῶν
μὲν
Ῥωμαίων
πεζακοντιστῶν
κακοπαθούντων |
[3, 39] |
οὓς
ἔδει
διελθεῖν
αὐτόν.
τούτων
|
δὴ |
τῶν
τόπων
κατὰ
μὲν
τὸ |
[3, 9] |
αὐτῇ
σωμάτων
παρεγένοντο
κίνδυνον.
~Τίνος
|
δὴ |
χάριν
ἐμνήσθην
Φαβίου
καὶ
τῶν |