Chapitre |
[3] |
νοῦσοί
σε
κατασχήσουσιν
ἄελπτοι
φθισιβρότου
|
τ’ |
ἐπὶ
κῦμα
κυλινδόμενον
πολέμοιο"
(πρὸς |
[18] |
ἰσχυρὰ
τοῦ
στρατεύματος,
ἰσχυροτάτη
δὲ
|
κατ’ |
ἐκεῖνον
αὐτὸν
ἐν
τοῖς
πεντήκοντα |
[28] |
διαλῦσαι
τὰς
ἀμφιλογίας.
(Ετυχε
δὲ
|
κατ’ |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
ἐν
Φωκεῦσιν |
[29] |
ἑορτῆς
μεταβαλεῖν
τὴν
πόλιν,
ἀλλὰ
|
κατ’ |
οἰκίαν
τῶν
τεθνεώτων
τοῖς
προσήκουσι |
[26] |
πάντας
ἐκέλευσε
καθίσαι
τοὺς
συμμάχους
|
μετ’ |
ἀλλήλων
ἀναμεμιγμένους,
ἰδίᾳ
δὲ
τοὺς |
[33] |
μάχην·
οὐδεὶς
γὰρ
ἔπεσε
τῶν
|
μετ’ |
αὐτοῦ,
συχνοὺς
δὲ
τῶν
ἐναντίων |
[40] |
φιλοφρονούμενος
ἐδεῖτο
μεῖναι
καὶ
συνδιαχειμάσαι
|
μετ’ |
αὐτοῦ
τὸν
Αγησίλαον.
(ὁ
δὲ |
[22] |
Αχαιοῖς
διέβαινεν
εἰς
Ακαρνανίαν
στρατιᾷ
|
μετ’ |
αὐτῶν,
καὶ
πολλὴν
μὲν
ἠλάσατο |
[6] |
πρότερον
Αγαμέμνων
καὶ
σὺ
νῦν
|
μετ’ |
ἐκεῖνον,
ἐννοεῖς
δήπουθεν·
ἐπεὶ
δὲ |
[33] |
ἀπήντα
δακρύων
ὑπὸ
χαρᾶς
καὶ
|
μετ’ |
ἐκεῖνον
τὰ
ἀρχεῖα,
τῶν
δὲ |
[34] |
διὰ
τῶν
στενωπῶν
καὶ
πανταχοῦ
|
μετ’ |
ὀλίγων
ἀντερείδοντα
τοῖς
πολεμίοις·
(Ισίδαν |
[28] |
τὴν
Λακωνικήν,
ἀναπηδήσας
ὁ
Αγησίλαος
|
μετ’ |
ὀργῆς
ἐκέλευσε
λέγειν
σαφῶς
αὐτὸν |
[23] |
μάλιστα
οἱ
διαφερόμενοι
τῷ
Αγησιλάῳ
|
μετ’ |
ὀργῆς
ἐπυνθάνοντο
τοῦ
Φοιβίδου
τίνος |
[34] |
τοῖς
ἐν
τῇ
πόλει
φράσοντα,
|
μετ’ |
οὐ
πολὺ
καὶ
αὐτὸς
παρῆλθεν |
[15] |
ἂν
οἶμαι
δακρῦσαι,
συννοήσαντας
ὅτι
|
ταῦτ’ |
Αλεξάνδρῳ
καὶ
Μακεδόσιν
ἀπέλιπον
οἳ |
[16] |
ἕτερον,
ὑποσπόνδους
αὐτοὺς
ἀπέλαβε.
(καὶ
|
τοῦτ’ |
ἴσως
ἐπ’
Αγησιλάῳ
θαυμαστὸν
οὐκ |