Chapitre
[5]	Ἐπιβούλως δὴ πάνυ καὶ σοφιστικῶς	ὁ	ἀδελφὸς ἡμῶν οἴει γὰρ ἄν‘
[7]	ἀσύμφορον παλαίωσις, ἣν ἑκατέρου προσπίπτων	ὁ	ἀὴρ ἀφαιρεῖ· τὸ γὰρ ψυχόμενον
[7]	γὰρ εἰς τὸ κενούμενον ἐπεισρέων	ὁ	ἀὴρ ἐξίστησι μᾶλλον· ἐν δὲ
[7]	πιθανῶς, ὅτι τοῖς ἐπιπολῆς πλησιάζων	ὁ	ἀὴρ νεαροποιεῖ} διὸ τοῦ μὲν
[7]	φθείρεσθαι πλησιάζοντος· ὅσων γὰρ ἐξίστησιν	ὁ	ἀὴρ τῆς ποιότητος τὸν οἶνον
[7]	ἔφην ἐγώ καὶ τὸ ἔλαιον	ὁ	ἀὴρ ὠφελεῖ καὶ βλάπτει τὸν
[7]	τοὔλαιον ἀναλίσκωσι. παρὼν οὖν Εὔστροφος	ὁ	Ἀθηναῖος εἶτ´‘ ἔφη τί πλέον
[7]	ἐπιούσας φεύγοντες; ἀλλὰ Κλειτόμαχος μὲν	ὁ	ἀθλητὴς ἐξανιστάμενος καὶ ἀπιών, εἴ
[5]	πολλοῖς δ´ ἰταμότητα θάρσους συνεργὸν	ὁ	ἄκρατος, οὐ {δὲ} βδελυρὰν οὐδ´
[7]	τι τῶν ἀσηρῶν καὶ πεφροντισμένων	ὁ	ἄκρατος οὐκ ἐξέσεισεν οὐδὲ διέλυσεν,
[7]	εἰπὼν οὖν ὅτι τοῦ Ἕκτορος	ὁ	Ἀχιλλεὺς ἤλασε λευκανίην, ἵνα τε
[7]	ὄψον οὐδὲν οὔτε σιτίον οὔθ´	ὁ	βέλτιστος οὑτοσὶ πινόμενος οἶνος ἐξήγαγεν
[7]	ἀγγεῖόν ἐστιν, τοῦ δὲ πνεύματος	ὁ	βρόγχος, ὃν ἀσφάραγον ἐκάλουν οἱ
[7]	ἐπολιόρκουν, οἷς φαγοῦσι καὶ πιοῦσιν	ὁ	γέρων πάμπρωτον ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν’
[7]	παρ´ οἶνον, τί μᾶλλον‘ ἔφη	ὁ	Γλαυκίας ὑπολαβών ἢ Ἑλληνικόν; Ἕλλην
[7]	Ἐρασίστρατος. Τοιαῦτα τοῦ Νικίου διεξιόντος	ὁ	γραμματικὸς πρωτογένης ἔφη συνεωρακέναι πρῶτον
[7]	φιλοφροσύνης εὔστοχον ἐπιεικῶς καὶ ἀστεῖον·	ὁ	δ´ ἀσυμφύλους καὶ ἀσυναρμόστους ἐπάγων,
[7]	τὸ δὲ κατωτάτω τοῦ μέλιτος;	ὁ	δ´ ἐᾶν ἐκέλευεν τὸν ἐν
[7]	περὶ ταῦτ´ ἀναλίσκων τῆς νυκτός.	ὁ	δ´ Εὔμαιος, ἅτε δὴ θρέμμα
[7]	τῶν τραγημάτων ἔφλα· χαλεπὸν γὰρ	ὁ	δανεισμὸς τῆς ἀκρασίας κόλασμα καὶ
[7]	καλῶν μόνον ὁ δὲ καλούμενος	ὁ	δὲ καὶ καλῶν καὶ καλούμενός
[7]	ὄντων, ὁ μὲν καλῶν μόνον	ὁ	δὲ καλούμενος ὁ δὲ καὶ
[7]	τέγγουσι. μαρτύρων μὲν οὖν ἅλις.	ὁ	δὲ λόγος τῷ Πλάτωνι πρῶτον
[7]	ἐπαυλεῖται νόμος, ὃν ἱππόθορον ὀνομάζουσιν·	ὁ	δὲ Πίνδαρός φησι κεκινῆσθαι πρὸς
[7]	διὸ μηδὲν ὑγροῦ περίττωμα ποιεῖν·	ὁ	δὲ πλεύμων ὡσπερεὶ τὸ πνεῦμα
[7]	τὴν ὁδὸν ὑπολειφθεὶς ὁ Σωκράτης,	ὁ	δὲ προεισῆλθεν, ἀτεχνῶς σκιὰ προβαδίζουσα
[7]	διὰ τοῦτο τέγγεσθαι πιθανόν ἐστιν·	ὁ	δὲ φιλόσοφος οὑτωσὶ σαφῶς‘ ἔφη
[7]	πολλάκις οὐδὲ γινώσκει τὸ παράπαν	ὁ	δειπνίζων· εἰ δὲ γινώσκων καὶ
[7]	ἂν καὶ ἤθελεν αὐτὸς ἑλέσθαι	{ὁ	δειπνίζων} ἐπιεικὴς ὢν ἐπιεικεῖς καὶ
[7]	τῆς κύλικος δίδωμι. Δεξάμενος οὖν	ὁ	Διογενιανός ἀλλὰ καὶ τούτους‘ ἔφη
[7]	Ἑλληνικόν; Ἕλλην μὲν γὰρ ἦν	ὁ	εἰπών γαστρὸς ἀπὸ πλείης βουλὴ
[7]	Ῥωμαῖοι διὰ στόματος, ὅστις ἦν	ὁ	εἰπών, ἐπεὶ μόνος ἐδείπνησεν, βεβρωκέναι,
[7]	ἀλλ´ ἐὰν ταῦτ´‘ ἔφη ζητῇς‘	ὁ	Εὐθύδημος, αὐτίκα δεήσει σε καὶ
[7]	λάμποντας. Ἐμοῦ δὲ ταῦτ´ εἰπόντος	ὁ	Εὔστροφος ἆρ´ οὖν‘ ἔφη τοῦτο
[5]	ἀλλὰ πλαταγὴν καὶ σφαῖραν, ὥσπερ	ὁ	θεὸς τὸν νάρθηκα τοῖς μεθύουσιν
[7]	ἀηδὴς γένηται καὶ λυπηρός, αὐτὸς	ὁ	Καλλίστρατος ὥσπερ ἐνδόσιμον παρέσχε τοιαῦτά
[7]	λοιπὸς ἔτι τῶν τριῶν οὗτος	ὁ	καλούμενος ὑφ´ ἑτέρου πρὸς ἕτερον
[7]	δεῖ δὲ σκοπεῖν πρῶτον τίς	ὁ	καλῶν ἐστιν. εἰ μὲν γὰρ
[7]	ὁ Λαισποδίας παρ´ Εὐπόλιδι καὶ	ὁ	Κινησίας παρὰ Πλάτωνι καὶ ὁ
[7]	τὸ καθ´ ἕκαστον ἐξηγεῖσθαι, τίς	ὁ	Λαισποδίας παρ´ Εὐπόλιδι καὶ ὁ
[7]	αὐλῶν. οὐ γὰρ οὖν‘ εἶπεν	ὁ	Λαμπρίας, ἀλλ´ ὁσάκις ἂν εἰς
[7]	ὁ πότος ἐλάμβανεν, ἐβούλετο μὲν	ὁ	Λαμπρίας εἰπεῖν τι καὶ παρρησιάσασθαι
[7]	λαμβανόντων. Ταῦτα τοῦ Καλλιστράτου εἰπόντος	ὁ	Λαμπρίας ὁρῶν ἔτι μᾶλλον ἐκείνους
[7]	ὁ Κινησίας παρὰ Πλάτωνι καὶ	ὁ	Λάμπων παρὰ Κρατίνῳ καὶ τῶν
[7]	βοῶν Ἐν ταῖς Πλατωνικαῖς συναναγνώσεσιν	ὁ	λεγόμενος κερασβόλος‘ καὶ ἀτεράμων‘ ζήτησιν
[7]	ἀπέχεσθαι τῶν παρόντων. Ὑπολαβὼν δ´	ὁ	Λεύκιος ἔφη τῆς μάμμης ἀκηκοὼς
[5]	εἰς τὸ πίνειν ἔλθωσιν ὥσπερ	ὁ	λιβανωτὸς ὑπὸ θερμότητος ἀναθυμιῶνται. τὸν
[7]	ταῖς μὲν ἄλλαις ἡδυπαθείαις κἂν	ὁ	λογισμὸς ἐλλίπῃ διαμαχόμενος, ἀλλὰ τῶν
[7]	παρόντες ἐπισχεῖν τὸν θεόν, ἕως	ὁ	λόγος συμπερανθῇ καὶ λάβῃ τέλος;
[7]	ἑτέρων, οὕτως, ἔφην, περὶ ὧν	ὁ	λόγος τριῶν ὄντων, ὁ μὲν
[7]	μὲν ὄψοις καὶ πέμμασιν οἵοις	ὁ	μέλλων ἑστιᾶσθαι μάλιστα χαίρει καὶ
[7]	ἐζητεῖτο περὶ τῶν λύχνων· καὶ	ὁ	μὲν γαμβρὸς αὐτοῦ Καισέρνιος ᾤετο
[7]	ἔλαιον οὐ φαύλην διατριβὴν παρέσχεν.	ὁ	μὲν γάρ τις ἔφη τὸ
[7]	ὧν ὁ λόγος τριῶν ὄντων,	ὁ	μὲν καλῶν μόνον ὁ δὲ
[7]	καλουμένοις οὕτω βαδίζειν καὶ συνακολουθεῖν.	ὁ	μὲν οὖν γαμβρὸς αὐτοῦ Καισέρνιος
[7]	ἤθη τοῖς ἐπιεικέσι καὶ φιλανθρώποις.	Ὁ	μὲν οὖν Διογενιανὸς ἢ παυσάμενος
[7]	ἅ γ´ ἐμοὶ δοκεῖ, διελθεῖν.	ὁ	μὲν οὖν καλούμενος ὑφ´ ἑτέρου
[7]	τὴν αἰτίαν τῆς διαφορᾶς ὡρμήσαμεν.	Ὁ	μὲν οὖν τοῦ μέλιτος λόγος
[7]	πᾶν τὸ πινόμενον. ἀλλ´ ἔοικεν	ὁ	μὲν στόμαχος ἐκ τῆς ἀρτηρίας
[7]	γὰρ ἄστρον περιτέλλεται· καὶ Νικίας	ὁ	Νικοπολίτης ἰατρὸς οὐδὲν ἔφη θαυμαστόν,
[7]	Θεσμοθετεῖον· οὐ πόρρω δὲ τούτων	ὁ	νυκτερινὸς σύλλογος παρὰ Πλάτωνι τῶν
[5]	ἢ φιλονεικίας ἢ ἀνελευθερίας· ὧν	ὁ	οἶνος ἀμβλύνων τὰ πολλὰ μᾶλλον
[7]	δ´ ἐπιπολάζοντος. οὐ μὴν οὐδ´	ὁ	οἶνος ἀπελείφθη πιθανῶν ἐπιχειρημάτων· πρῶτον
[7]	μᾶλλον· ἐν δὲ τοῖς μεστοῖς	ὁ	οἶνος αὐτὸς ὑφ´ αὑτοῦ συνέχεται,
[5]	ὡς φρόνιμος· διὸ καὶ πολύφωνος	ὁ	οἶνός ἐστι καὶ λαλιᾶς ἀκαίρου
[5]	τῆς ψυχῆς μετὰ τοῦ σώματος	ὁ	οἶνος’ εὔδρομον τὸ σῶμα ποιεῖ
[7]	ἔφη νήφοντας ἀκούω λόγους· ὥσθ´	ὁ	οἶνος ἡμᾶς ἀδικεῖν οὐκ ἔοικεν
[5]	ἐμπείρων ἀκούειν, ἀφαιρεῖται τοὺς μεθύοντας	ὁ	οἶνος· ὥστε καὶ τοὔνομα γενέσθαι
[7]	ἀντιλογίαν ἔχοντος. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Β Τίς	ὁ	παρὰ τῷ Πλάτωνι κερασβόλος, καὶ
[7]	τὸ κατώτατον γίνεται βέλτιον. Ἀλεξίων	ὁ	πενθερὸς κατεγέλα τοῦ Ἡσιόδου παραινοῦντος
[5]	τῷ νομίζειν ὅτι ταῖς ὄψεσιν	ὁ	πίνων γὰρ εὖ μεταβλέπει, αὖθις
[7]	λόγῳ ἁλμυρὰν ἀκοήν’ ὥς φησιν	ὁ	Πλάτων ἀποκλυζόμενον. ὥσπερ γὰρ οἱ
[5]	ὥστε καὶ τοὔνομα γενέσθαι φησὶν	ὁ	Πλάτων ὅτι οἴεσθαι νοῦν ἔχειν
[7]	ὀξύτερον· εἶδεν γὰρ ὅτι σήραγγας	ὁ	πλεύμων ἔχει καὶ πόροις κατατέτρηται,
[7]	κατάστασιν αὖθις ὥσπερ ἐκ μανίας	ὁ	πότος ἐλάμβανεν, ἐβούλετο μὲν ὁ
[7]	ἀπὸ τῆς αὐτῆς παλαίστρας Φίλιππος	ὁ	Προυσιεὺς ἐᾶν ἐκέλευσεν τοὺς παρ´
[7]	ἐν Κόλαξιν εἰπόντα πίνειν γὰρ	ὁ	Πρωταγόρας ἐκέλευς´, ἵνα πρὸ τοῦ
[7]	Ὅμηρον, ὅτι τῆς μὲν τροφῆς	ὁ	στόμαχος ἀγγεῖόν ἐστιν, τοῦ δὲ
[7]	γεγονέναι τοῖς ἔχουσιν· εἰ γὰρ	ὁ	στόμαχος ἅμα τῷ σιτίῳ τὸ
[7]	καὶ τὸ κρίμνον· οὐδὲ γὰρ	ὁ	στόμαχος ἡμῶν λεῖος, ὥς τινες,
[7]	οὐκ ἀναγκαίαν καὶ περίεργον οὖσαν	ὁ	Σωκράτης ἐπὶ κόρρης ῥαπίζων ἐξέβαλλεν,
[7]	γὰρ κατὰ τὴν ὁδὸν ὑπολειφθεὶς	ὁ	Σωκράτης, ὁ δὲ προεισῆλθεν, ἀτεχνῶς
[7]	μὴ μάτην τρέφοιτο. Λεύκιος δ´	ὁ	τοῦ Φλώρου υἱὸς τἄλλα μὲν
[7]	ἀνεύρετον ἡμῖν ἐχόντων· οἷός ἐστιν	ὁ	τῶν ἀλεκτορίδων ὅταν τέκωσι περικαρφισμός,
[7]	οἰομένου δεῖν τῶν Ἀριστοφανείων περαίνειν,	ὁ	Φίλιππος ἐμὲ προσαγορεύσας οὗτος μέν‘
[5]	τῷ φρονεῖν εἰκός ἐστιν· ὥσπερ	ὁ	Φίλιππος ἐν Χαιρωνείᾳ, πολλὰ ληρῶν
[7]	ἐπικρατεῖ γὰρ ἡ θηλύτης. Καὶ	ὁ	Φίλιππος ὁρῶν ὑποδυσχεραίνοντας ἐνίους φείδου‘
[7]	Ἀλκαῖος ἠγνόησεν ὃ καὶ Πλάτων	ὁ	φιλόσοφος. καίτοι τὸν μὲν Ἀλκαῖον
[7]	οὖν ἐπὶ τῷ λόγῳ σιωπῆς	ὁ	Φλῶρος εἶπεν οὕτως ὑφησόμεθα τοῦ
[7]	μήτε λύχνον σβεννύμενον. Φιλάρχαιος ὢν	ὁ	Φλῶρος οὐκ εἴα κενὴν ἀπαίρειν
[7]	εἰ πλήρεις διαμένουσιν. γελάσας δ´	ὁ	Φλῶρος οὐκοῦν‘ εἶπεν ἐπεὶ τοῦτο
[7]	μετὰ τοὺς λόγους τούτους ἡσυχίας	ὁ	Φλῶρος τοῦτ´‘ ἔφη τὸ δεύτερον
[7]	λοιδοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ τοῦτο μὲν	ὁ	Φλῶρος ᾤετο παιδιὰν εἶναι καὶ
[7]	ἥκοντας ἐπιδεξίους παρέχῃ καὶ προσηνεῖς.	Ὅ	γε μὴν λοιπὸς ἔτι τῶν
[5]	πρὸς τὴν αὐτόθεν φαινομένην ἀτοπίαν.	ὅ	τε γὰρ λογισμὸς ὥσπερ ὀφθαλμὸς
[7]	ἑλέσθαι τὸ ἥδιον. ὡς οὖν	ὅ	τε Διογενιανὸς παρεκάλει καὶ ἡμεῖς,
[7]	εἶπεν οἱ τὰ πλοῖα ναυλοῦντες,	ὅ	τι ἂν φέρῃ τις, ἐμβάλλεσθαι
[7]	ἐγκεκλικότας καὶ παρέχοντας ὑφ´ ἡδονῆς	ὅ	τι βούλοιτο χρῆσθαι καὶ καταυλεῖν
[7]	δεδώκασιν· οὔτε γὰρ διδόναι καλὸν	ὃ	αἰτεῖν οὔτ´ αἰτεῖν ὃ διδόναι
[7]	τῇ φλεγμονῇ τὴν ὄρεξιν ἐμποιούσης·	ὃ	δὲ τούτου μεῖζόν ἐστι τεκμήριον,
[7]	καλὸν ὃ αἰτεῖν οὔτ´ αἰτεῖν	ὃ	διδόναι μὴ καθῆκεν, οὔθ´ ὅλως
[7]	εἰ ποιητικὸς ἀνὴρ Ἀλκαῖος ἠγνόησεν	ὃ	καὶ Πλάτων ὁ φιλόσοφος. καίτοι
[7]	δυναμένοις μηδὲν ἐπάξομεν τοιοῦτον θύραθεν,	ὃ	κώλυμα διαγωγῆς μᾶλλον ἢ διαγωγή
[7]	τεράμονας ἐκφέρει τοὺς καρπούς, καὶ	ὃ	μέγιστόν ἐστι, τοὺς κυάμους τῶν
[7]	ἐλάφων κέρας, καὶ τὸ ἠρύγγιον,	ὃ	μιᾶς αἰγὸς εἰς τὸ στόμα
[7]	δ´ ὁρίζειν, ὅπως μὴ πάθωσιν	ὃ	παθεῖν συνέπεσε τῷ δεχομένῳ τὸν
[7]	θορύβων καὶ κρότων καὶ ἀλαλαγμῶν.	διὸ	δεῖ μάλιστα ταύτας εὐλαβεῖσθαι τὰς
[7]	τὸν οἶνον ἐπισφαλέστατον ἴσμεν ὄντα·	διὸ	καὶ κατορύττουσι τοὺς πίθους καὶ
[7]	τῶν ἐπιπολῆς ἡ ἀλέα φυλάττει·	διὸ	καὶ κατορύττουσιν οἱ τεχνῖται τοὺς
[5]	τῶν πινόντων ἕκαστος ὡς φρόνιμος·	διὸ	καὶ πολύφωνος ὁ οἶνός ἐστι
[7]	ὅς κεν ἀρίστην βουλὴν βουλεύσῃ.	διὸ	καὶ τὰ πλείστῃ χρησάμενα τῆς
[7]	ὃν ἀσφάραγον ἐκάλουν οἱ παλαιοί·	διὸ	καὶ τοὺς μεγαλοφώνους ἐρισφαράγους‘ ἐπονομάζειν
[7]	οὐχ οὕτως λαμβάνοντες ὡς μεταλαμβάνοντες.	διὸ	καὶ τοὺς Περσῶν βασιλεῖς φασιν
[7]	ῥᾳδίως ὑπὸ τῶν ῥημάτων ἄγεσθαι.	διὸ	καλῶν μὲν ἑταίρους ἔδωκα τόπον
[7]	μάλαξιν καὶ χύλωσιν τῆς τροφῆς,	διὸ	μηδὲν ὑγροῦ περίττωμα ποιεῖν· ὁ
[7]	ἀποβιάζηται τὸ πνεῦμα καὶ διαταράττῃ·	διὸ	τοῖς ὄρνισιν οὐ γέγονεν ἐπιγλωσσὶς
[7]	ἐπιπολῆς πλησιάζων ὁ ἀὴρ νεαροποιεῖ}	διὸ	τοῦ μὲν οἴνου τὸ ἄνω
[7]	τοῦ βλάπτοντος αἱροῦνται καὶ πράττουσι.	διὸ	τοὺς μὲν περὶ ἐδωδὰς καὶ
[7]	τρέφοντας καὶ φυλάττοντας· τὸ δ´	ἄλλο	δι´ αὑτοῦ περιορᾶν μαραινόμενον, αὐτοὺς
[7]	εὐλαβείας εἶναι σύμβολον. οὐδὲν γὰρ	ἄλλο	μᾶλλον ἐμψύχῳ προσέοικεν ἢ πῦρ,
[7]	ἔχων φιλάνθρωπον. ταῦτα δ´ ἀνθρώποις	ἄλλο	μέν τι πράττουσιν ἴσως οὐδεμιᾶς
[7]	εἰ δὲ τοῦτο δόξει μικρόν,	ἐκεῖνό	γ´ οὐ μικρόν, τὸ συστέλλειν
[7]	εἰς κύστιν ὑπὸ ῥύμης διεξιόν·	ἐκεῖνο	δὲ μᾶλλον ἐνδιατρίβει τοῖς σιτίοις
[7]	ἅπαντας) οὕτως ἐνταῦθα τὴν περὶ	ἐκεῖνο	θεραπείαν καὶ φυλακὴν τὸ πῦρ
[7]	ἀλλ´ οὔτε τοῦτο λέγειν οὔτ´	ἐκεῖνο	καλῶς ἔχον ἐστίν· ἡ γὰρ
[7]	ἀντιλέγειν τὸν σοφιστὴν ἐγὼ διακρουόμενος	ἐκεῖνο	μᾶλλον‘ ἔφην σκέψαιτ´ ἄν τις,
[7]	γαμβρόν, οὐκ ὀλίγα τοιαῦτα τῶν	ἀπὸ	γεωργίας καὶ κυνηγίας προφέροντας· οἷον
[7]	δεῖν ἀεί τι καταλιπεῖν οἰκέταις	ἀπὸ	δείπνου καὶ παισὶν οἰκετῶν; χαίρουσι
[7]	γὰρ ἦν ὁ εἰπών γαστρὸς	ἀπὸ	πλείης βουλὴ καὶ μῆτις ἀμείνων·
[7]	ἑταίρων, ὡς οὐ μόνον γαστρὸς	ἀπὸ	πλείης βουλὴν καὶ μῆτιν ἀμείνω‘
[7]	τοὺς ἐλαφροτάτους ἐκδιδάσκονται παῖδες ὥστ´	ἀπὸ	στόματος λέγειν· πρόσεστι δ´ ὑπόκρισις
[7]	ἔσχε τὴν ἀρχήν· ἐδόκει δ´	ἀπὸ	Σωκράτους, Ἀριστόδημον ἀναπείσαντος οὐ κεκλημένον
[7]	κάτω τοῦ ἐλαίου γίνεσθαι χεῖρον	ἀπὸ	τῆς ἀμόργης ἀναθολούμενον, οὐ τὸ
[7]	ὠφελεῖ καὶ βλάπτει τὸν οἶνον	ἀπὸ	τῆς αὐτῆς δυνάμεως; οἴνῳ μὲν
[7]	λόγου μὴ δυναμένων. καίτοι παρὼν	ἀπὸ	τῆς αὐτῆς παλαίστρας Φίλιππος ὁ
[7]	κεραμίων μέγα φρονοίη τὸ μὴ	ἀπὸ	τῆς γαστρὸς αἰρόμενον ἢ τοῦ
[7]	πράγματ´ εἴχομεν ἀμυνόμενοι βαθυπώγωνα σοφιστὴν	ἀπὸ	τῆς Στοᾶς, ὃς ἐπήγαγεν τὸν
[7]	μάλα παλαιὸν ἄνδρα καὶ λαμπρὸν	ἀπὸ	τῆς τέχνης ὑμῶν γενόμενον, καὶ
[7]	ὅθεν ὀρθῶς μὲν Ἡσίοδος οὐδ´	ἀπὸ	χυτροπόδων ἀνεπιρρέκτων’ ἐᾷ παρατίθεσθαι σῖτον
[7]	εἰς τὸν πλεύμονα· δεινὰς γὰρ	ὑπὸ	βηχὸς ἴσχει τραχύτητας καὶ χαράξεις,
[5]	πίνειν ἔλθωσιν ὥσπερ ὁ λιβανωτὸς	ὑπὸ	θερμότητος ἀναθυμιῶνται. τὸν δὲ δὴ
[7]	εἰπεῖν ἐπισταμένων, ὅτι τὸ κουφότατον	ὑπὸ	μανότητος κουφότατόν ἐστιν, τὸ δὲ
[5]	Φίλιππος ἐν Χαιρωνείᾳ, πολλὰ ληρῶν	ὑπὸ	μέθης καὶ καταγέλαστος ὤν, ἅμα
[7]	κατέσπαρται τῶν πραγμάτων, ὡς μήθ´	ὑπὸ	νηφόντων καταφρονεῖσθαι μήτ´ οἰνωμένους ἀνιᾶν·
[7]	περιπλευμονικοῖς πάθεσι δίψος ἕπεται περιφλεγέστατον	ὑπὸ	ξηρότητος ἢ θερμότητος ἤ τινος
[7]	εἰρῆσθαι καὶ μὴ βρόγχον, ὥσπερ	ὑπὸ	πάντων καὶ πάλαι καὶ νῦν
[7]	αὑτὸ δέχεται, πλὴν βίᾳ καὶ	ὑπὸ	πληγῆς ἀνακοπτόμενον· ὅθεν οὐδὲ τῷ
[7]	οὐδὲ πλαγίους παραδώσομεν ἑαυτοὺς ὥσπερ	ὑπὸ	ῥεύματος λείου φέρεσθαι. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Περὶ
[7]	ὠθεῖται γὰρ εὐθὺς εἰς κύστιν	ὑπὸ	ῥύμης διεξιόν· ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον
[7]	τὸ δ´ οὐκ ἔχον διαπνοὴν	ὑπὸ	συνεχείας ταχὺ παλαιοῦται καὶ ἀπογηράσκει
[7]	δ´ οὐκ ἀπορίᾳ μαρτύρων, ἀλλ´	ὑπὸ	τῆς ἀληθείας ἐπηγαγόμην· ἐπεὶ μάρτυρές
[7]	τοὺς ἐργασίμους λίθους, ὥσπερ ἐκπεπαινομένους	ὑπὸ	τῆς θερμότητος· οἱ δ´ ὕπαιθροι
[7]	καὶ πολυχορδίαις τὴν διάνοιαν ὑγρὰν	ὑπὸ	τῆς μέθης καὶ ἀκροσφαλῆ γεγενημένην·
[7]	οἰόμενοι καὶ τὸν Μαρσύαν ἐκεῖνον	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ κολασθῆναι, ὅτι φορβειᾷ
[7]	{παρὰ} τῶν συμποτῶν ἕκαστος ἐπιβουλευόμενος	ὑπὸ	τοῦ πορνοβοσκοῦ σοβαράν τινα παιδίσκην
[7]	λόγους κενοὺς οὐκ ἐκπλαγησόμεθα παντάπασιν	ὑπὸ	τούτων οὐδὲ πλαγίους παραδώσομεν ἑαυτοὺς
[7]	πυτίαν ἁλισκομένη, καὶ τὸ κατορυσσόμενον	ὑπὸ	τῶν ἐλάφων κέρας, καὶ τὸ
[7]	καλοῦσιν, οὐ κεκλημένους αὐτοὺς ἀλλ´	ὑπὸ	τῶν κεκλημένων ἐπὶ τὸ δεῖπνον
[7]	ἔργα τῷ αἰσχρῷ τὸ ῥᾳδίως	ὑπὸ	τῶν ῥημάτων ἄγεσθαι. διὸ καλῶν
[7]	περὶ τὴν χάλαζαν εἶναι τὴν	ὑπὸ	τῶν χαλαζοφυλάκων αἵματι σπάλακος ἢ
[7]	καὶ ἀκήλητος οὐκ ἂν σφαλείη	πρὸ	τοῦ βελτίονος ἑλέσθαι τὸ ἥδιον.
[7]	γὰρ ὁ Πρωταγόρας ἐκέλευς´, ἵνα	πρὸ	τοῦ κυνὸς τὸν πλεύμον´ ἔκκλυστον
[7]	τῇ ὄψει καὶ μιμητικῶς ἅμα	δεῦρο	κἀκεῖσε τοὺς ὤμους συνδιαφέροντας. οὐδὲν
[7]	ὑφίσταται τῷ λεπτῷ· κἂν περιστρέψῃς	τὸ	ἀγγεῖον, αὖθις ὀλίγῳ χρόνῳ τὴν
[7]	κρατεῖ μᾶλλον εἰς ἀποδεὲς κατερχόμενος	τὸ	ἀγγεῖον. Μήποτ´ οὖν‘ ἔφην ἐγώ
[7]	τὸ στόμα λαβούσης ἅπαν ἐφίσταται	τὸ	αἰπόλιον· ἐν τούτοις γὰρ καὶ
[7]	χορηγοὺς θρασυνομένους οὐ τοῦτ´‘ ἔφη	τὸ	αἴτιον, ὦ παῖ Λέοντος, ἀλλά
[7]	καὶ ἁφὴν καὶ ὄσφρησιν, εἰς	τὸ	ἄλογον καὶ φυσικὸν ἀποτελευτῶσαι τῆς
[7]	ἐστιν ἢ τῷ στομάχῳ συνεκδιδόναι	τὸ	ἄλφιτον καὶ τὸ κρίμνον· οὐδὲ
[7]	ἀπὸ τῆς ἀμόργης ἀναθολούμενον, οὐ	τὸ	ἄνω βέλτιον, ἀλλὰ δοκεῖν, ὅτι
[7]	νεαροποιεῖ} διὸ τοῦ μὲν οἴνου	τὸ	ἄνω φαυλότατον τοῦ δ´ ἐλαίου
[7]	γίνεται βέλτιστον, τοῦ δ´ ἐλαίου	τὸ	ἀνωτάτω, τὸ δὲ κατωτάτω τοῦ
[7]	αὐτοῦ Καισέρνιος ᾤετο τῇ πρὸς	τὸ	ἄσβεστον καὶ ἱερὸν πῦρ συγγενείᾳ
[7]	δοκεῖ δή μοι ἡ ψυχρότης	τὸ	ἀτέραμον ἐμποιεῖν τοῖς τε πυροῖς
[7]	μὴ ὁμοφύλων μηδ´ ὁμοιοπαθῶν εἰς	τὸ	αὐτὸ συμφθαρέντων. Ἐπεὶ δ´, ὥσπερ
[7]	μνησαίατο κοίτου’ ἆρ´ οὐκ εἰς	τὸ	αὐτὸ συνάγουσιν τῷ οἴνῳ τὸν
[7]	μὲν γὰρ ἐδόκει τῷ γελωτοποιῷ	τὸ	αὐτόκλητον ἐπὶ δεῖπνον ἐλθεῖν γελοιότερον
[7]	ὑφ´ ἡδονῆς, εἰ μὴ κατὰ	τὸ	Ἀφροδίσιον ἀλλὰ κατὰ τὸ Μουσεῖον
[7]	ἱστοροῦσι· τοῖς δ´ ἀποκειμένοις βοηθεῖ	τὸ	ἄχυρον. οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν
[5]	ἔχειν ἡγοῦντο μοῖραν, οὐ διὰ	τὸ	βακχεύσιμον καὶ μανιῶδες’ ὥσπερ Εὐριπίδης
[7]	τὴν ἑβδόμην δεκάδα τουτὶ περιέχει	τὸ	βιβλίον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Α Πρὸς τοὺς
[5]	τοῖς κακίστοις, ὧν οὐδέποτε νήφει	τὸ	βουλευόμενον· ἀλλ´ ὥσπερ τὰ κουρεῖα
[7]	οὐ μὴν ἀλλ´ εἰ δεῖ	τό	γ´ ἐμοὶ φαινόμενον εἰπεῖν, οὔτ´
[7]	ἐπιχείρησιν ὑπὲρ αὑτοῦ πιθανὴν ἀπολέλοιπεν.	τὸ	γὰρ ἀγνόημα μέγα· πρῶτον μὲν
[7]	ἅπασιν ἀναφθέγξασθαι τέγγε πλεύμονας οἴνῳ·	τὸ	γὰρ ἄστρον περιτέλλεται· καὶ Νικίας
[7]	ἐν προσηγορίᾳ καὶ κοινωνίᾳ γενέσθαι.	τὸ	γὰρ οὕτως ἔχοντι παραδοῦναι καὶ
[7]	ἑκατέρου προσπίπτων ὁ ἀὴρ ἀφαιρεῖ·	τὸ	γὰρ ψυχόμενον νεαρὸν διαμένει, τὸ
[7]	γὰρ μακρῷ ταῦτα μᾶλλον ἐκείνων.	τὸ	δ´ ἀληθὲς ἴσως ἄληπτον ἔν
[7]	ἀρήγειν, ἀεὶ τρέφοντας καὶ φυλάττοντας·	τὸ	δ´ ἄλλο δι´ αὑτοῦ περιορᾶν
[7]	καὶ συντρίβοντες οἴονται βέλτιον αὐξάνεσθαι,	τὸ	δ´ ἂν καταρώμενοι σπείρωσι καὶ
[7]	μὲν ἐκ τοῦ πλεύμονος βαδίζει,	τὸ	δ´ ἐκ τοῦ στομάχου, διακρινόμενον
[7]	τοῦ φθείροντος ἔξωθεν μὴ παραδεχόμενος.	Τὸ	δ´ ἔλαιον οὐ φαύλην διατριβὴν
[7]	διὰ τὴν τρύγα φαῦλον εἶναι,	τὸ	δ´ ἐξ ἐπιπολῆς τοῦ ἀέρος
[7]	κινοῦν μὴ κινούμενον δ´ εἶναι	τὸ	δ´ ἔσχατον κινούμενον μηδὲ ἓν
[7]	τἄλλα μὲν ἔφη καλῶς λέγεσθαι,	τὸ	δ´ ἱερὸν πῦρ οὐκ ἄμεινον
[7]	τὸ γὰρ ψυχόμενον νεαρὸν διαμένει,	τὸ	δ´ οὐκ ἔχον διαπνοὴν ὑπὸ
[7]	ἀφιέναι, τοὺς δὲ σῦς γλυκὺ	τὸ	δάκρυον ἁλισκομένους. ἀλλ´ ἐὰν ταῦτ´‘
[7]	χώρας· ἧκε γὰρ ἄγων πολλούς,	τὸ	δὲ δεῖπνον οὐ πολλοῖς ἦν
[7]	τὸ δεύτερον ἔχει μᾶλλον ἀπορίαν·	τὸ	δὲ καλεῖν οὕτως ἀναγκαῖόν ἐστιν
[7]	τοῦ δ´ ἐλαίου τὸ ἀνωτάτω,	τὸ	δὲ κατωτάτω τοῦ μέλιτος; ὁ
[7]	ὅτι σμικρότατος ἀὴρ αὐτῶν ἐπιψαύῃ.	τὸ	δὲ μέγιστον, οὐ φθείρει πλῆρες
[7]	τὰς διατριβὰς ἐν λόγῳ ποιεῖσθαι,	τὸ	δὲ μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν
[7]	κουφότατον ὑπὸ μανότητος κουφότατόν ἐστιν,	τὸ	δὲ πυκνὸν καὶ συνεχὲς διὰ
[7]	διακρινόμενον εἰς τὴν ἀρτηρίαν ἐπιρρεῖν,	τὸ	δὲ σιτίον εἰς τὸν στόμαχον
[7]	τιμᾶσθαι χαίροντες, ὅπως ἐγκαλεῖν ἔχωσιν.	τὸ	δὲ τῶν ἐπικλήτων ἔθος, οὓς
[7]	ἀλλ´ ὑπὸ τῶν κεκλημένων ἐπὶ	τὸ	δεῖπνον ἀγομένους, ἐζητεῖτο πόθεν ἔσχε
[7]	παρακειμένων καὶ πᾶσιν οὕτως ἐξήρκεσε	τὸ	δεῖπνον. Ἐμοῦ δὲ ταῦτα πρὸς
[7]	ἐκκλησιάζειν Ἀθηναῖοι λόγος ἦν παρὰ	τὸ	δεῖπνον, ἑστιῶντος ἡμᾶς Νικοστράτου· καί
[7]	ἀλλὰ σκιὰ τοῦ δεῖνος ἐπὶ	τὸ	δεῖπνον ἥκει· καὶ πάλιν τὸ
[7]	δὲ νῦν εὐθὺς ἀποσβεννύναι μετὰ	τὸ	δεῖπνον, ὅπως μὴ μάτην τοὔλαιον
[7]	ἡσυχίας ὁ Φλῶρος τοῦτ´‘ ἔφη	τὸ	δεύτερον ἔχει μᾶλλον ἀπορίαν· τὸ
[7]	συμποσίοις, ἑτέρων χορηγούντων· ὅθεν ἕτοιμον	τὸ	διαφθαρῆναι τοῖς μὴ βοηθοῦντα καὶ
[5]	ὥσπερ Εὐριπίδης εἶπεν, ἀλλ´ ὅτι	τὸ	δουλοπρεπὲς καὶ περιδεὲς καὶ ἄπιστον
[7]	τὰ μήκη τῶν δραμάτων καὶ	τὸ	δυσχορήγητον, τὰ δὲ παίγνια πολλῆς
[7]	ἄν, ὅτι καὶ φιλανθρωπίας διδασκαλία	τὸ	ἔθος ἐστίν· οὔτε γὰρ τροφὴν
[7]	Μήποτ´ οὖν‘ ἔφην ἐγώ καὶ	τὸ	ἔλαιον ὁ ἀὴρ ὠφελεῖ καὶ
[7]	τε γινόμενον καὶ βέλτιον ὅλως	τὸ	ἐν τοῖς ἀποκενουμένοις ἀγγείοις ἔλαιον·
[7]	τάξιν εἶχεν, ὥσπερ οἶμαι καὶ	τὸ	ἐνθάδε Πρυτανεῖον καὶ Θεσμοθετεῖον· οὐ
[7]	ἡ κύστις γέγονεν, χωρὶς δὲ	τὸ	ἔντερον, ὅτι τὸ μὲν ἐκ
[7]	τὸ μέσον, τοῦ δ´ ἐλαίου	τὸ	ἐπάνω, τοῦ δὲ μέλιτος τὸ
[7]	οἴνῳ μαλάττουσι καὶ κάμπτουσι πρὸς	τὸ	ἐπιεικέστερον· ἥ τε τῆς σπουδῆς
[7]	τῷ χαίροντι τῆς ψυχῆς ἀπερείδονται	τὸ	ἐπιτερπὲς καὶ γαργαλίζον. ὅθεν οὐδεμία
[7]	ἄχρι σκληρότητος, ἡ δὲ θερμότης	τὸ	εὐδιάλυτον καὶ μαλακόν. ὅθεν οὐκ
[7]	ὡς ἔνιοί φασιν, ἀλλὰ προσεθίζει	τὸ	εὐχάριστον ἡμῶν καὶ κοινωνικὸν ἐν
[7]	μηδὲ φθονεῖν ὥσπερ θρέμματος ἀφαιρουμένους	τὸ	ζῆν ἵνα μὴ μάτην τρέφοιτο.
[7]	χαίρειν ἐάσαντες τὸν Ἡσίοδον ἐπὶ	τὸ	ζητεῖν τὴν αἰτίαν τῆς διαφορᾶς
[7]	σφαλείη πρὸ τοῦ βελτίονος ἑλέσθαι	τὸ	ἥδιον. ὡς οὖν ὅ τε
[7]	ὑπὸ τῶν ἐλάφων κέρας, καὶ	τὸ	ἠρύγγιον, ὃ μιᾶς αἰγὸς εἰς
[7]	κατὰ τὸ Μουσεῖον ἑάλωκεν ἢ	τὸ	θέατρον· ὁμοίως γὰρ ἐγκέκλικε καὶ
[7]	στεφάνῳ καὶ συνεπιφθέγγεται τῷ παιᾶνι	τὸ	θεῖον, εἶτ´ ἀπελίγανε καὶ διεξῆλθε
[7]	(λέγω δὲ τὸ πνεῦμα καὶ	τὸ	θερμόν) ἀξίως διελθεῖν. ἔτι δὴ
[7]	εὐθὺς ἕλκων τοῦ παροδεύοντος ὑγροῦ	τὸ	ἱκανὸν καὶ τὸ μέτριον ἀποχρῆσθαι
[7]	οἰνοχόος, οὕτω δεήσει γραμματικὸν ἑκάστῳ	τὸ	καθ´ ἕκαστον ἐξηγεῖσθαι, τίς ὁ
[7]	δὲ κινοῦν μεταξὺ δ´ ἀμφοῖν	τὸ	καὶ κινοῦν ἕτερα καὶ κινούμενον
[5]	ἀφιλότιμα καὶ ἀγεννῆ κατασβέννυσι, καὶ	τὸ	κακόηθες καὶ τὸ ὕπουλον ὥσπερ
[7]	καὶ χρημάτων ὄλεθροι συνακολουθοῦσι καὶ	τὸ	κακῶς ἀκούειν, ἀκρατεῖς προσαγορεύομεν· ὡς
[7]	φίλον ἑστιῶντα φιλικώτερον μέν ἐστι	τὸ	καλεῖν αὐτόν, ὡς οὐκ ἀγνοοῦντα
[7]	ταύταις μόναις φάσκοντι ταῖς ἡδοναῖς	τὸ	καλῶς’ ἐπιλέγεσθαι· καὶ γὰρ ὄψα
[7]	φώκη τὴν πυτίαν ἁλισκομένη, καὶ	τὸ	κατορυσσόμενον ὑπὸ τῶν ἐλάφων κέρας,
[7]	ὁ μὲν γάρ τις ἔφη	τὸ	κάτω τοῦ ἐλαίου γίνεσθαι χεῖρον
[7]	τὸ ἐπάνω, τοῦ δὲ μέλιτος	τὸ	κατώτατον γίνεται βέλτιον. Ἀλεξίων ὁ
[7]	ἀποδεὲς γενόμενον· πολὺς γὰρ εἰς	τὸ	κενούμενον ἐπεισρέων ὁ ἀὴρ ἐξίστησι
[7]	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἐπισταμένων, ὅτι	τὸ	κουφότατον ὑπὸ μανότητος κουφότατόν ἐστιν,
[7]	στομάχῳ συνεκδιδόναι τὸ ἄλφιτον καὶ	τὸ	κρίμνον· οὐδὲ γὰρ ὁ στόμαχος
[7]	γελωτοποιὸν φέρων Φίλιππον, ὥσπερ Ὅμηρος	τὸ	κρόμυον ποτῷ ὄψον, ὑποδεῖξαι τοῖς
[7]	ἀλλ´ ὥσπερ Αἰγυπτίων ἐνίους μὲν	τὸ	κυνῶν γένος ἅπαν σέβεσθαι καὶ
[7]	ἡμῖν μὲν οὖν τοῖς Βοιωτοῖς	τὸ	λεῖπέ τι καὶ Μήδοις’ διὰ
[7]	καὶ πανταχοῦ δεῖ πρόχειρον εἶναι	τὸ	λεῖπέ τι καὶ ξένοις ἐπελθοῦσιν.
[7]	ἐξ αὑτοῦ διανέμων τοῖς δεομένοις	τὸ	λοιπὸν ἐκκρίνειν εἰς τὴν κύστιν.
[7]	σέβεσθαι καὶ τιμᾶν, ἐνίους δὲ	τὸ	λύκων ἢ κροκοδείλων, ἕνα μέντοι
[7]	δανεισμὸς τῆς ἀκρασίας κόλασμα καὶ	τὸ	λῦσαι βαλάντιον οὐ πάνυ ῥᾴδιον·
[7]	ἀεί τι τοῦ παρόντος εἰς	τὸ	μέλλον ὑπολείπειν καὶ τῆς αὔριον
[7]	χωρὶς δὲ τὸ ἔντερον, ὅτι	τὸ	μὲν ἐκ τοῦ πλεύμονος βαδίζει,
[7]	τοῦ κυμίνου διδόναι λόγον, ὧν	τὸ	μὲν ἐν τῷ βλαστάνειν καταπατοῦντες
[7]	καὶ τοῦτο διατηρεῖν βέλτιστον· ἔπειτα	τὸ	μὲν κάτω διὰ τὴν τρύγα
[7]	σύνδειπνος εὔνους καὶ προσηνής. ἀλλὰ	τὸ	μὲν ὄψοις καὶ πέμμασιν οἵοις
[7]	δ´, ὥσπερ οἱ Περιπατητικοὶ λέγουσι	τὸ	μὲν πρῶτον φύσει κινοῦν μὴ
[7]	καλούμενος ὑφ´ ἑτέρου πρὸς ἕτερον	τὸ	μὲν τῆς σκιᾶς ἀναινόμενος ὄνομα
[7]	οἶδεν, ὅτι τοῦ μὲν οἴνου	τὸ	μέσον γίνεται βέλτιστον, τοῦ δ´
[7]	δύναμις αὐτοῦ, θερμότης οὖσα, πρὸς	τὸ	μέσον εὐλόγως δοκεῖ συνῆχθαι μάλιστα
[7]	Διὰ τί τοῦ μὲν οἴνου	τὸ	μέσον, τοῦ δ´ ἐλαίου τὸ
[7]	ταύταις καὶ θέατρα ποιεῖται, καὶ	τὸ	μετὰ πολλῶν θεάσασθαί τι καὶ
[7]	παροδεύοντος ὑγροῦ τὸ ἱκανὸν καὶ	τὸ	μέτριον ἀποχρῆσθαι πρὸς μάλαξιν καὶ
[7]	ἄν γε δὴ καὶ αὐτὸς	τὸ	μέτριον διαφυλάττῃ μὴ παθαινόμενος μηδ´
[7]	εἰ τῶν κεραμίων μέγα φρονοίη	τὸ	μὴ ἀπὸ τῆς γαστρὸς αἰρόμενον
[7]	καὶ γὰρ τὸ χρῆσθαι καὶ	τὸ	μὴ χρῆσθαι παρρησίᾳ πρὸς τοὺς
[7]	κατὰ τὸ Ἀφροδίσιον ἀλλὰ κατὰ	τὸ	Μουσεῖον ἑάλωκεν ἢ τὸ θέατρον·
[7]	τὴν ὀρχήστραν ἐξελαύνειν, εἰσάγειν δὲ	τὸ	νεωστὶ μὲν ἐν Ῥώμῃ παρεισηγμένον
[7]	καταψάλλειν ἔξωθεν, ἀφαιρούμενον τῷ ἀλλοτρίῳ	τὸ	οἰκεῖον. μάλιστ´ ἂν οὖν ἀκροαμάτων
[7]	τῶν πλείστων τοῦ σώματος μορίων	τὸ	οὗ ἕνεκα τῷ λόγῳ μετιὼν
[7]	καὶ οὐ θαυμάσαιμ´ ἄν, εἰ	τὸ	πάμπαν ἐκβαλοῦσιν· ἐπικρατεῖ γὰρ ἡ
[7]	οὔτε χρόᾳ προσεοικὸς οὔτ´ ὀσμῇ	τὸ	παράπαν· καίτοι φύσιν εἶχεν ἀναμιγνύμενον
[7]	ὅν γε πολλάκις οὐδὲ γινώσκει	τὸ	παράπαν ὁ δειπνίζων· εἰ δὲ
[7]	ἐμπέφυκε, ταῦτ´ οὐ δεῖται ποτοῦ	τὸ	παράπαν οὐδ´ ὀρέγεται, διὰ τὸ
[7]	τὸ δεῖπνον ἥκει· καὶ πάλιν	τὸ	παρέπεσθαι καὶ παραφυλάττειν ἄλειμμα καὶ
[5]	εἰ κρύπτουσιν ἐπιβούλως καὶ πανούργως	τὸ	παριστάμενον. οὐδὲν οὖν δεῖ δεδιέναι
[7]	οὕτω δεδωκότες τοῖς ἑστιῶσι καὶ	τὸ	πείθεσθαι τοῖς καλουμένοις καὶ βαδίζειν
[7]	οὐκ ἐφικτὸν ἔχει τῷ λόγῳ	τὸ	περὶ τὰς ἐνεργείας εὐμήχανον, οὐδ´
[7]	καὶ κυνηγίας προφέροντας· οἷον ἐδόκει	τὸ	περὶ τὴν χάλαζαν εἶναι τὴν
[7]	παραδίδωσιν, οὐθὲν ἰδίου πόρου δεῖται	τὸ	περίττωμα τῆς ὑγρᾶς τροφῆς, ἀλλ´
[5]	ἀτολμοτέραν καὶ πεπηγυῖαν, ὅταν εἰς	τὸ	πίνειν ἔλθωσιν ὥσπερ ὁ λιβανωτὸς
[5]	ἔδωκε τοῖς Ἀθηναίοις ἀπόκρισιν. καίτοι	τὸ	πίνειν τοῦ μεθύειν διαφέρει, καὶ
[7]	κοιλίαν ἐχώρει διὰ στομάχου πᾶν	τὸ	πινόμενον. ἀλλ´ ἔοικεν ὁ μὲν
[7]	ταχὺ μηδ´ ἄθρουν ἐπιρρακτὸν ἀποβιάζηται	τὸ	πνεῦμα καὶ διαταράττῃ· διὸ τοῖς
[7]	ἀκρίβειαν οἷς χρῆται (λέγω δὲ	τὸ	πνεῦμα καὶ τὸ θερμόν) ἀξίως
[7]	ποιεῖν· ὁ δὲ πλεύμων ὡσπερεὶ	τὸ	πνεῦμα καὶ τὸ ὑγρὸν ἐξ
[7]	τὸ ὑγρὸν διίησιν. οὐ γὰρ	τὸ	πνεῦμα πόρων ἐδεῖτο πρὸς τὴν
[7]	τί πλέον αὐτοῖς, ἂν μὴ	τὸ	Πολυχάρμου τοῦ ἡμετέρου σοφὸν ἐκμάθωσιν;
[7]	Ἀνακρέοντος ἐγώ μοι δοκῶ καταθέσθαι	τὸ	ποτήριον αἰδούμενος. πολλὰ δ´ εἰπεῖν
[7]	ἀτρέμα καὶ κατ´ ὀλίγον διηθῆται	τὸ	ποτόν, ἀλλὰ μὴ ταχὺ μηδ´
[7]	ὁ στόμαχος ἅμα τῷ σιτίῳ	τὸ	ποτὸν ἀναλαμβάνει καὶ τῇ κοιλίᾳ
[7]	Α Πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας Πλάτωνι	τὸ	ποτὸν εἰπόντι διὰ τοῦ πλεύμονος
[7]	κάπτοντες καὶ κατ´ ὀλίγον διιέντες	τὸ	ποτὸν ἡσυχῆ τὴν ἀρτηρίαν διαίνουσι
[7]	γαμβρὸς αὐτοῦ Καισέρνιος ὅλως ἀπεδοκίμαζε	τὸ	πρᾶγμα. μάλιστα μὲν γὰρ τῷ
[7]	Φλῶρος οὐκοῦν‘ εἶπεν ἐπεὶ τοῦτο	τὸ	πρόβλημα λέλυται, σκεψώμεθα τὸν λόγον,
[5]	ἐν τῷ παρόντι καιρῷ πρὸς	τὸ	πρόβλημα; τοῦ δὲ Νικοστράτου πάνυ
[7]	χρηστοῦ φίλον. ἄτοπον δὲ καὶ	τὸ	πρὸς ἀγνῶτα κομιδῇ καὶ ἀσυνήθη
[5]	σπονδῶν καὶ εἰρήνης λόγον ἔστησε	τὸ	πρόσωπον καὶ συνήγαγε τὰς ὀφρῦς
[7]	τῶν συμποτῶν ὥρᾳ θέρους τουτὶ	τὸ	πρόχειρον ἅπασιν ἀναφθέγξασθαι τέγγε πλεύμονας
[7]	νὴ Δία κομψὸν ἦν ἀκρόαμα	τὸ	πρῶτον· ἔπειτα διασείσας καὶ διακωδωνίσας
[7]	ποθοῦντος. Εὔηνος μὲν γὰρ ἔλεγεν	τὸ	πῦρ ἥδιστον ἡδυσμάτων εἶναι, καὶ
[7]	περὶ ἐκεῖνο θεραπείαν καὶ φυλακὴν	τὸ	πῦρ τῆς πρὸς ἅπαν εὐλαβείας
[7]	φιλίας ποιησόμενος ἀρχὴν καὶ ἀγαπήσων	τὸ	ῥᾳδίως καὶ ἀφελῶς ἀφικέσθαι σὺν
[7]	εἰς τὰ ἔργα τῷ αἰσχρῷ	τὸ	ῥᾳδίως ὑπὸ τῶν ῥημάτων ἄγεσθαι.
[7]	πρὸς ἄλλα χρησίμων καιρῶν ὠνεῖσθαι	τὸ	ῥᾳθυμεῖν, ἀλλ´ ἐν πότῳ καὶ
[5]	καὶ συνήγαγε τὰς ὀφρῦς καὶ	τὸ	ῥεμβῶδες καὶ ἀκόλαστον ἐκσοβήσας εὖ
[7]	κοιλίαν ἐκδιδόντα μαλακὸν καὶ διάβροχον	τὸ	σιτίον· ἔπειτα τοῦ πλεύμονος μὴ
[7]	συμπλεκομένων {ἡμῶν} ἅμα καὶ συμπαραπεμπόντων	τὸ	σιτίον, οἷον ὀχήματι τῷ ὑγρῷ
[7]	ἀποστρέφειν τῆς ἀρτηρίας, ὥστε καὶ	τὸ	σιτίον ὁμοῦ συνεκβαλεῖν ἐνταῦθα· φάρυγος’
[7]	ἠρύγγιον, ὃ μιᾶς αἰγὸς εἰς	τὸ	στόμα λαβούσης ἅπαν ἐφίσταται τὸ
[7]	ἀηδὲς οὐδ´ ἄτοπον. οὔτε γὰρ	τὸ	συμπλεῖν οὔτε τὸ συνοικεῖν οὔτε
[7]	ἑστιῶν δ´ ἡμᾶς παρήγαγεν εἰς	τὸ	συμπόσιον ἐσθῆτι καὶ στεφάνοις, ὥσπερ
[7]	ἕκαστος, ὥστε γραμματοδιδασκαλεῖον ἡμῖν γενέσθαι	τὸ	συμπόσιον ἢ κωφὰ καὶ ἄσημα
[7]	ὅτι, τοῦ Ἀπόλλωνος ἥκοντος εἰς	τὸ	συμπόσιον ἡρμοσμένην τὴν λύραν ἔχοντος,
[7]	τινὰ νόθος καὶ παρεγγεγραμμένος εἰς	τὸ	συμπόσιον; καὶ γὰρ τὸ χρῆσθαι
[7]	ἔρωτος ὡς κωμῳδίαν ἐμβέβληκεν εἰς	τὸ	Συμπόσιον, καὶ τελευτῶν ἔξωθεν ἀναπετάσας
[7]	κατελάμβανεν ὑφ´ ἡδονῆς καὶ κηλήσεως	τὸ	συμπόσιον. καίτοι Ξενοφῶν οὐκ ᾐσχύνθη,
[7]	παιδιᾶς καὶ λόγων καὶ πράξεων	τὸ	συμπόσιον. ὅθεν οὐ τοὺς τυχόντας
[7]	ἀρχῆς ἀθόρυβον καὶ ἀνήνεμον γένηται	τὸ	συμπόσιον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ Ὅτι βουλεύεσθαι
[7]	πρῶτον· ἔπειτα διασείσας καὶ διακωδωνίσας	τὸ	συμπόσιον, ὡς ᾐσθάνετο τοὺς πολλοὺς
[7]	χωρὶς λόγου καὶ ᾠδῆς ἐπιτρέψαιμι	τὸ	συμπόσιον ὥσπερ ῥεύματι φέρειν ὑπολαμβάνοντι·
[7]	τοῖς ἄνθεσιν· ὅμοιον οὖν ἐστι	τό,	συμποσίου χάριν ἔχοντος ἐν ἑαυτῷ
[7]	εἰς μύρον βάψας ἔπεμψεν αὐτῷ,	τὸ	σύμφυτον καὶ ἴδιον καλὸν ἀποσβέσας
[7]	καὶ πυκνοῦ παντάπασι γεγονότος, πῶς	τὸ	σὺν κυκεῶνι πινόμενον ἄλφιτον διέξεισι
[7]	βούλεταί τις οὕτως ἀηδὲς ὡς	τὸ	συνδειπνεῖν, καὶ τοὐναντίον ἡδύ· κοινωνία
[7]	συμπλεῖν οὔτε τὸ συνοικεῖν οὔτε	τὸ	συνδικάζειν μεθ´ ὧν οὐ βούλεταί
[7]	οὔτε γὰρ τὸ συμπλεῖν οὔτε	τὸ	συνοικεῖν οὔτε τὸ συνδικάζειν μεθ´
[7]	μικρόν, ἐκεῖνό γ´ οὐ μικρόν,	τὸ	συστέλλειν καὶ ἀνέχειν τὴν ὄρεξιν
[7]	Σωκράτην διαπληκτισμοὶ περὶ Ἀγάθωνος καὶ	τὸ	Σωκράτους ἐγκώμιον— ὦ φίλαι Χάριτες,
[7]	ἄλλαι τοῦ σώματος καὶ περὶ	τὸ	σῶμα καταλήγουσιν· μέλος δὲ καὶ
[5]	πίνουσι τῆς καθέδρας ἀμείνων, ὅτι	τὸ	σῶμα κατέχει καὶ ἀπολύει κινήσεως
[5]	τοῦ σώματος ὁ οἶνος’ εὔδρομον	τὸ	σῶμα ποιεῖ καὶ πόρους ῥήγνυσι
[5]	ἡ γὰρ ἐμπειρία παροῦσα καὶ	τὸ	σῶμα ταῖς ἐνεργείαις ὀρθούμενον παρέχει
[7]	ἀλλὰ συνέχει καὶ συνεκπεπαίνει· καὶ	τὸ	τὰς ἐλάφους ἁλμυρὸν ἀφιέναι, τοὺς
[7]	πίνειν οὐ θαυμάσαιμ´ ἂν εἰ	τὸ	τερπνὸν αὐτῶν καὶ γλαφυρὸν ἅμα
[7]	φιλοσόφῳ, φρονεῖν, οὐκ εὖ παρίησι	τὸ	τῆς ἐπιγλωττίδος ἔργον, ἐπὶ τούτῳ
[7]	μέρει τίθεσθαι. χάριεν γάρ τοι	τὸ	τοῦ Λάκωνος, ὃς Ἀθήνησι καινῶν
[7]	ἢ ῥακίοις γυναικείοις ἀποτρεπομένην· καὶ	τὸ	τῶν ἀγρίων ἐρινεῶν, ἃ ταῖς
[7]	ἀποπέμπειν ἀεὶ μερίδας, ἀλλὰ καὶ	τὸ	τῶν δούλων καὶ τὸ τῶν
[7]	καὶ τὸ τῶν δούλων καὶ	τὸ	τῶν κυνῶν ἀεὶ δεῖπνον ἐπὶ
[7]	τὸ παράπαν οὐδ´ ὀρέγεται, διὰ	τὸ	τῶν μορίων ἑκάστῳ σύμφυτον ὑπάρχειν
[7]	γὰρ ἀρτηρίας τρωθείσης οὐ καταπίνεται	τὸ	ὑγρόν, ἀλλ´ ὥσπερ ὀχετοῦ διακοπέντος
[7]	Ὅμηρον, ὃς τοσοῦτον ἀποδεῖ τοῦ	τὸ	ὑγρὸν ἀπελαύνειν καὶ ἀποστρέφειν τῆς
[7]	καὶ πόροις κατατέτρηται, δι´ ὧν	τὸ	ὑγρὸν διίησιν. οὐ γὰρ τὸ
[7]	ἐν κύστει συνίστασθαι καὶ πήγνυσθαι	τὸ	ὑγρόν, εἴπερ εἰς κοιλίαν ἐχώρει
[7]	Διώξιππον, ἀλλὰ περὶ ταύτην φησὶ	τὸ	ὑγρὸν ἐν τῇ καταπόσει διακρινόμενον
[7]	πλεύμων ὡσπερεὶ τὸ πνεῦμα καὶ	τὸ	ὑγρὸν ἐξ αὑτοῦ διανέμων τοῖς
[7]	ὑγροτέρας ἴσχοντας τῶν ἄθρουν ἐφελκομένων	τὸ	ὑγρόν· ὠθεῖται γὰρ εὐθὺς εἰς
[5]	κατασβέννυσι, καὶ τὸ κακόηθες καὶ	τὸ	ὕπουλον ὥσπερ τινὰς διπλόας ἀναπτύσσει
[5]	οἴνῳ λέγοντας ἀφελῶς καὶ ἀδόλως	τὸ	φαινόμενον· τοὐναντίον δ´ οἱ παλαιοὶ
[7]	ὅταν νέον ἢ ξένον εἰς	τὸ	φιδίτιον παραλάβωσι, τὰς θυρίδας δείξαντες
[7]	μέν‘ ἔφη καὶ αὐτὸς ἀπολύω	τὸ	φιλήκοον καὶ φιλοθέαμον· οὐ μὴν
[7]	ἀτεχνῶς σκιὰ προβαδίζουσα σώματος ἐξόπισθεν	τὸ	φῶς ἔχοντος. ὕστερον μέντοι περὶ
[7]	περιμένειν, ἄχρι ἂν μεταβάλῃ πρὸς	τὸ	χεῖρον, ἀποδεοῦς τοῦ πίθου γενομένου.
[7]	εἰς τὸ συμπόσιον; καὶ γὰρ	τὸ	χρῆσθαι καὶ τὸ μὴ χρῆσθαι
[7]	ἐμφορεῖσθαι, μεσσόθι δὲ φείδεσθαι, ὅπου	τὸ	χρηστότατον οἰνάριον ἔστιν. τίς γάρ‘
[7]	λικμωμένοις ἐπιγινόμενον ἀτεράμονας ποιεῖ διὰ	τὸ	ψῦχος, ὥσπερ ἐν Φιλίπποις τῆς
[7]	τῷ Ἑρμῇ πυμάτῳ σπένδοντες, ὅτε	μνησαίατο	κοίτου’ ἆρ´ οὐκ εἰς τὸ
[7]	πορρωτάτω τοῦ βλάπτοντός ἐστιν. ἄλλος	ᾐτιᾶτο	τὴν πυκνότητα, δι´ ἣν ἀμικτότατόν
[7]	καταυλεῖν καὶ ἀκολασταίνειν, ἀποκαλυψάμενος παντάπασιν	ἐπεδείξατο	τὴν μουσικὴν παντὸς οἴνου μᾶλλον
[7]	εἴ τις ἐμβάλοι λόγον ἐρωτικόν,	ἐθαυμάζετο,	φιλόσοφος δ´ ἀνὴρ αὐλὸν ἐκ
[7]	ἐκ μανίας ὁ πότος ἐλάμβανεν,	ἐβούλετο	μὲν ὁ Λαμπρίας εἰπεῖν τι
[7]	καὶ διακωδωνίσας τὸ συμπόσιον, ὡς	ᾐσθάνετο	τοὺς πολλοὺς ἐγκεκλικότας καὶ παρέχοντας
[7]	ὑποδοχάς, μάλιστα τῶν ἡγεμονικῶν, ἀναγκαῖον	ἐγίνετο	τοῖς ἀγνοοῦσι τοὺς ἑπομένους καὶ
[7]	πιοῦσιν ὁ γέρων πάμπρωτον ὑφαίνειν	ἤρχετο	μῆτιν’ ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο τῆς
[7]	δὲ τοῦτο μὲν ὁ Φλῶρος	ᾤετο	παιδιὰν εἶναι καὶ φλύαρον, ἐκείνων
[7]	ὁ μὲν γαμβρὸς αὐτοῦ Καισέρνιος	ᾤετο	τῇ πρὸς τὸ ἄσβεστον καὶ
[7]	δὴ πῶς ἄν τις ἑαυτὸν	μεταχειρίσαιτο	μὴ γνήσιος ὢν μηδ´ αὐτόκλητος,
[7]	οὐ γὰρ τὸ πνεῦμα πόρων	ἐδεῖτο	πρὸς τὴν ἐξαγωγήν, ἀλλ´ ἕνεκα
[7]	γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡς	ἐπονεῖτο·	καὶ τὴν ἄγνοιαν οὐ περιεῖδεν
[7]	ἀτεράμονα προσηγόρευον· ἀλλὰ περὶ αὐτῆς	διηπορεῖτο	τῆς αἰτίας καθ´ ἣν τοῦτο
[7]	οὕτως εὐλαβεῖς γεγονέναι. Πρότερον οὖν	ἐζητεῖτο	περὶ τῶν λύχνων· καὶ ὁ
[7]	κεκλημένων ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἀγομένους,	ἐζητεῖτο	πόθεν ἔσχε τὴν ἀρχήν· ἐδόκει
[7]	ἄν, εἰ χαρίεις ἀνὴρ ἐπίκλητος	ἀφίκοιτο,	μᾶλλον δ´ ἄκλητος, ὅν γε
[7]	παρέχοντας ὑφ´ ἡδονῆς ὅ τι	βούλοιτο	χρῆσθαι καὶ καταυλεῖν καὶ ἀκολασταίνειν,
[5]	ὅπως ἔτι μᾶλλον αὐτῶν ἀμνηστία	γένοιτο,	ζήτησιν ἑτέραν ἐπάγων Νικόστρατος ἔφη
[7]	σύνδειπνον δὲ χρηστὸν οὐκ ἂν	γένοιτο	καὶ κεχαρισμένον ἀνθρώπων μὴ ὁμοφύλων
[7]	παρακαλεῖν ἐκείνων, οἷς ἂν ἥδιστα	συγγίνοιτο	καὶ μεθ´ ὧν εὐφραίνεται παρόντων
[7]	τὸ ζῆν ἵνα μὴ μάτην	τρέφοιτο.	Λεύκιος δ´ ὁ τοῦ Φλώρου
[7]	καὶ τοῖς μέλεσιν. ἐπεὶ δ´	ἐπαύσαντο	καὶ κατάστασιν αὖθις ὥσπερ ἐκ
[7]	ἔν γε Δελφοῖς παρὰ δεῖπνον	ἐπέθεντό	τινες ἡμῖν τῶν ἑταίρων, ὡς
[7]	ἀτόπως οἱ παλαιοὶ καὶ δρῦς	ἐσέβοντο	καρποφόρους καὶ συκῆν τινα προσηγόρευσαν
[7]	καταλιπεῖν κελεύων· οἱ δὲ προσδοκῶντες	ὑπεφείδοντο	τῶν παρακειμένων καὶ πᾶσιν οὕτως
[7]	ἐν Χαιρωνείᾳ λόγοι παρὰ πότον	ἐγένοντο	Διογενιανοῦ τοῦ Περγαμηνοῦ παρόντος, καὶ
[5]	ἐκάλουν καὶ μαντικῆς πολλὴν ἔχειν	ἡγοῦντο	μοῖραν, οὐ διὰ τὸ βακχεύσιμον
[7]	τελευτῶντες ἀνεπήδων οἱ πολλοὶ καὶ	συνεκινοῦντο	κινήσεις ἀνελευθέρους, πρεπούσας δὲ τοῖς
[7]	τοῖς λύχνοις ἣν ἔδοσαν οὐκ	ἀφῃροῦντο	τροφήν, ἀλλὰ χρῆσθαι ζῶντας εἴων
[7]	ὡς ἀνυστὸν ἦν, πάντας οἷς	ἐχρῶντο	ποιουμένων ὁμοτραπέζους καὶ ὁμεστίους. ἡμεροῦται
[7]	τῷ διαλέγεσθαι χάριν ἔχοντες ὅμως	ἐχρῶντο	τοῖς ἐπεισοδίοις καὶ διεποίκιλλον τὰ
[7]	ὁμοφύλων μηδ´ ὁμοιοπαθῶν εἰς τὸ	αὐτὸ	συμφθαρέντων. Ἐπεὶ δ´, ὥσπερ οἱ
[7]	κοίτου’ ἆρ´ οὐκ εἰς τὸ	αὐτὸ	συνάγουσιν τῷ οἴνῳ τὸν λόγον;
[7]	πάμπρωτον ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν’ ἐπ´	αὐτὸ	τοῦτο τῆς κλήσεως {καὶ} τῶν
[7]	τῶν ἄλλων ὑγρῶν οὐδὲν εἰς	αὑτὸ	δέχεται, πλὴν βίᾳ καὶ ὑπὸ
[7]	κοινὸς ὥσπερ εὐδιαῖος ἀμφοτέροις εἰς	ταὐτὸ	διὰ ταὐτοῦ συνεισκομιζομένοις· νῦν δὲ
[7]	εὐλόγως δοκεῖ συνῆχθαι μάλιστα καὶ	τοῦτο	διατηρεῖν βέλτιστον· ἔπειτα τὸ μὲν
[7]	προτέρῃ κατέλειπον ἔδοντες. εἰ δὲ	τοῦτο	δόξει μικρόν, ἐκεῖνό γ´ οὐ
[7]	ὁ Εὔστροφος ἆρ´ οὖν‘ ἔφη	τοῦτο	καὶ τῷ περὶ τῆς τραπέζης
[7]	διαφεύγειν τὴν κατάποσιν. ἀλλ´ οὔτε	τοῦτο	λέγειν οὔτ´ ἐκεῖνο καλῶς ἔχον
[7]	σπείρωσι καὶ λοιδοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ	τοῦτο	μὲν ὁ Φλῶρος ᾤετο παιδιὰν
[7]	ἐπ´ αὐτῆς ὑπέλειπεν· καὶ οὐ	τοῦτο	μόνον‘ ἔφη οἶδα τὸν πατέρα
[7]	διηπορεῖτο τῆς αἰτίας καθ´ ἣν	τοῦτο	πάσχει τὰ προσπίπτοντα τοῖς κέρασι
[5]	γάρ‘ ἔφη τὰ μὲν εἰς	τοῦτο	ῥᾳδίως ἄν τις συναγάγοι, δῆλα
[7]	αὐτὸς ὀψωνεῖ κρέας· ἀληθῶς δὲ	τοῦτο	συμβαίνει τοῖς ξένους ἀγνώμονας ἢ
[7]	γειτνιῶντα τῷ στομάχῳ, καὶ διὰ	τοῦτο	τέγγεσθαι πιθανόν ἐστιν· ὁ δὲ
[7]	ἄκρατος οὐκ ἐξέσεισεν οὐδὲ διέλυσεν,	τοῦτο	τῇ χάριτι καὶ πραότητι τοῦ
[7]	ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν’ ἐπ´ αὐτὸ	τοῦτο	τῆς κλήσεως {καὶ} τῶν ἀρίστων
[7]	ὁ Φλῶρος οὐκοῦν‘ εἶπεν ἐπεὶ	τοῦτο	τὸ πρόβλημα λέλυται, σκεψώμεθα τὸν
[7]	λύχνον ἐῶντας ἀποσβεννύναι· καὶ γὰρ	τοῦτο	τοὺς παλαιοὺς Ῥωμαίους ἐξευλαβεῖσθαι· τοὺς
[7]	διαφέρων ἀρετῇ, καθάπερ εἴρηται, καὶ	τοῦτο	φιλίας ποιησόμενος ἀρχὴν καὶ ἀγαπήσων
[7]	συνεκβαλεῖν ἐνταῦθα· φάρυγος’ γάρ φησιν	ἐξέσσυτο	οἶνος ψωμοί τ´ ἀνδρόμεοι· χωρὶς
[7]	φθορὰν πυρὸς ἀφοσιώσασθαι τοὺς πρεσβυτέρους·	δύο	γὰρ εἶναι φθοράς, ὥσπερ ἀνθρώπου,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/12/2005