Chapitre
[7]	Σωκράτους, Ἀριστόδημον ἀναπείσαντος οὐ κεκλημένον	εἰς	Ἀγάθωνος ἰέναι σὺν αὐτῷ καὶ
[7]	λοιδορίαν τινὰ κατασβέσαι καὶ ζητήσεως	εἰς	ἅμιλλαν ἀτερπῆ καὶ ἀγῶνα σοφιστικὸν
[7]	γάρ ἐστι καὶ κρατεῖ μᾶλλον	εἰς	ἀποδεὲς κατερχόμενος τὸ ἀγγεῖον. Μήποτ´
[7]	καὶ τῶν ἄλλων ὑγρῶν οὐδὲν	εἰς	αὑτὸ δέχεται, πλὴν βίᾳ καὶ
[7]	αἵ τε φθοραὶ τῶν παρθένων	εἰς	γάμον ἐπιεικῶς καταστρέφουσιν· τὰ δὲ
[5]	καὶ περιττῶν ἐκφύγοι παρ´ οἶνον,	εἰς	δὲ πραγματικὰς σκέψεις ἀγομένην πυκνοῦσθαι
[7]	καὶ πήγνυσθαι τὸ ὑγρόν, εἴπερ	εἰς	κοιλίαν ἐχώρει διὰ στομάχου πᾶν
[7]	τὸ ὑγρόν· ὠθεῖται γὰρ εὐθὺς	εἰς	κύστιν ὑπὸ ῥύμης διεξιόν· ἐκεῖνο
[7]	παροιμίας ἀποκείμενον ἰχθῦν’ οὐχ ἕλκομεν	εἰς	μέσον μετὰ τῆς Πυθαγορικῆς χοίνικος,
[7]	ῥόδων καὶ κρόκου μεμιγμένων στέφανον	εἰς	μύρον βάψας ἔπεμψεν αὐτῷ, τὸ
[7]	ὄντων ποῖον ἂν μάλιστα γένος	εἰς	πότον ἐναρμόσειεν, καὶ παρακαλῶμεν ἐπικρῖναι
[7]	καλεῖσθαι καὶ ὑπακούειν· προσεθίζει γὰρ	εἰς	τὰ ἔργα τῷ αἰσχρῷ τὸ
[7]	νεωστὶ μὲν ἐν Ῥώμῃ παρεισηγμένον	εἰς	τὰ συμπόσια μήπω δ´ ἀναλάμπον
[7]	ὁ Λαμπρίας, ἀλλ´ ὁσάκις ἂν	εἰς	τὰς Σειρῆνας ἐμπέσωμεν, ἐπικαλεῖσθαι δεῖ
[7]	προσπαιστέον ἐστὶ τούτοις καὶ δοτέον	εἰς	ταῦτα τῷ θεῷ τὴν ψυχήν.
[7]	καὶ κοινὸς ὥσπερ εὐδιαῖος ἀμφοτέροις	εἰς	ταὐτὸ διὰ ταὐτοῦ συνεισκομιζομένοις· νῦν
[7]	ὑγρὸν ἐν τῇ καταπόσει διακρινόμενον	εἰς	τὴν ἀρτηρίαν ἐπιρρεῖν, τὸ δὲ
[7]	τοίνυν ἐκ τῆς χειρὸς εὐθὺς	εἰς	τὴν γῆν ἀφιέμεν´ ἐμπίπτει τῶν
[7]	ἀμφοτέραις ἀγγεῖον ὑποκεῖσθαι τὸν στόμαχον	εἰς	τὴν κάτω κοιλίαν ἐκδιδόντα μαλακὸν
[7]	τοῖς δεομένοις τὸ λοιπὸν ἐκκρίνειν	εἰς	τὴν κύστιν. εἰκότα γὰρ μακρῷ
[7]	γεῦσιν καὶ ἁφὴν καὶ ὄσφρησιν,	εἰς	τὸ ἄλογον καὶ φυσικὸν ἀποτελευτῶσαι
[7]	ἀνθρώπων μὴ ὁμοφύλων μηδ´ ὁμοιοπαθῶν	εἰς	τὸ αὐτὸ συμφθαρέντων. Ἐπεὶ δ´,
[7]	ὅτε μνησαίατο κοίτου’ ἆρ´ οὐκ	εἰς	τὸ αὐτὸ συνάγουσιν τῷ οἴνῳ
[7]	ὡς ἀποδεὲς γενόμενον· πολὺς γὰρ	εἰς	τὸ κενούμενον ἐπεισρέων ὁ ἀὴρ
[7]	ἡμᾶς ἀεί τι τοῦ παρόντος	εἰς	τὸ μέλλον ὑπολείπειν καὶ τῆς
[5]	νήφειν ἀτολμοτέραν καὶ πεπηγυῖαν, ὅταν	εἰς	τὸ πίνειν ἔλθωσιν ὥσπερ ὁ
[7]	τὸ ἠρύγγιον, ὃ μιᾶς αἰγὸς	εἰς	τὸ στόμα λαβούσης ἅπαν ἐφίσταται
[7]	νόμον, ἑστιῶν δ´ ἡμᾶς παρήγαγεν	εἰς	τὸ συμπόσιον ἐσθῆτι καὶ στεφάνοις,
[7]	ἐστιν, ὅτι, τοῦ Ἀπόλλωνος ἥκοντος	εἰς	τὸ συμπόσιον ἡρμοσμένην τὴν λύραν
[7]	τρόπον τινὰ νόθος καὶ παρεγγεγραμμένος	εἰς	τὸ συμπόσιον; καὶ γὰρ τὸ
[7]	τοῦ ἔρωτος ὡς κωμῳδίαν ἐμβέβληκεν	εἰς	τὸ Συμπόσιον, καὶ τελευτῶν ἔξωθεν
[7]	γάρ, ὅταν νέον ἢ ξένον	εἰς	τὸ φιδίτιον παραλάβωσι, τὰς θυρίδας
[7]	δεῖ τὰς Μούσας καὶ καταφεύγειν	εἰς	τὸν Ἑλικῶνα τὸν τῶν παλαιῶν.
[7]	ἀρτηρίαν πιέζουσα κωλύῃ παρεμπεσεῖν ὁτιοῦν	εἰς	τὸν πλεύμονα· δεινὰς γὰρ ὑπὸ
[7]	ἀρτηρίαν ἐπιρρεῖν, τὸ δὲ σιτίον	εἰς	τὸν στόμαχον ἐπικυλινδεῖσθαι· καὶ τῇ
[5]	ἀλλὰ γάρ‘ ἔφη τὰ μὲν	εἰς	τοῦτο ῥᾳδίως ἄν τις συναγάγοι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/12/2005