Chapitre |
[8] |
ἡδίων.
οὔτε
γὰρ
βαλανείου,
φησὶν
|
ὁ
|
Ἀρίστων,
οὔτε
λόγου
μὴ
καθαίροντος |
[7] |
ὁ
χρόνος
τοῖς
δὲ
καὶ
|
ὁ
|
βίος
ἀνάλωται.
~Διὸ
δεῖ
τὸ |
[13] |
καὶ
τὸ
σεμνὸν
ὑπεροψίᾳ
διώκοντες.
|
ὁ |
γὰρ
φιλόσοφος
λόγος
τὸ
μὲν
|
[4] |
λέγοντες
δὲ
πρὸς
λέγοντας,
ἀσχημονοῦσιν·
|
ὁ |
δ´
ἐγκρατῶς
καὶ
μετ´
αἰδοῦς |
[13] |
ὁ
δὲ
πρὸς
πάθος
ἀργός,
|
ὁ |
δ´
ἐνδεὴς
χαρίτων·
ἕκαστός
γε |
[10] |
μηδὲν
αἰτεῖν
ἄλλο
μηδ´
ἐξελέγχειν·
|
ὁ |
δ´
ἐπὶ
λόγων
ἀφιγμένος
ἑστίασιν, |
[9] |
κομψὸν
ἔχει
καὶ
περιττὸν
ἐπισκοπεῖν.
|
ὁ |
δ´
εὐθὺς
ἐξ
ἀρχῆς
μὴ |
[5] |
μόνον·
ἄχθεται
γὰρ
ἄλλων
εὐτυχούντων·
|
ὁ |
δὲ
λόγῳ
καλῶς
λεγομένῳ
δυσχεραίνων
|
[13] |
ὁ
μὲν
οὐκ
ἔχων
ἦθος,
|
ὁ |
δὲ
πρὸς
πάθος
ἀργός,
ὁ |
[5] |
ἀπαίδευτοι
καὶ
κακαὶ
διαθέσεις
ἐμποιοῦσιν,
|
ὁ |
δὲ
πρὸς
τοὺς
λέγοντας
ἐκ |
[4] |
προσθεῖναί
τι
βούλοιτο
τοῖς
λελεγμένοις
|
ὁ |
εἰρηκώς,
εἴτε
μεταθέσθαι
καὶ
ἀφελεῖν. |
[15] |
ἢ
κιθαρίζοντος
ἢ
ὀρχουμένου
τινὸς
|
ὁ |
ἔπαινός
ἐστι.
~Καὶ
μὴν
τῶν |
[13] |
καὶ
ἀγαπᾷ·
δεινὸς
γάρ
ἐστιν
|
ὁ |
ἔρως
ὥσπερ
κιττὸς
αὑτὸν
ἐκ |
[2] |
περὶ
τῆς
ἀκουστικῆς
αἰσθήσεως,
ἣν
|
ὁ |
Θεόφραστος
παθητικωτάτην
εἶναί
φησι
πασῶν. |
[18] |
τῶν
εὐφυῶν
δοκούντων
γέλωτας,
ὥσπερ
|
ὁ |
Κλεάνθης
καὶ
ὁ
Ξενοκράτης
βραδύτεροι
|
[6] |
ἀνταναστῆσαι
βελτίονα
παντάπασιν
ἐργῶδες.
ὥσπερ
|
ὁ |
Λακεδαιμόνιος
ἀκούσας
ὅτι
Φίλιππος
Ὄλυνθον |
[10] |
συνταράττουσιν)
ὅταν
δὲ
τοὺς
ἀκούοντας
|
ὁ |
λέγων
ἐρωτᾶν
καὶ
προβάλλειν
κελεύσῃ, |
[3] |
δι´
ἀκοῆς
ἐθισθέντων
ὑπηνέμιος
ὄντως
|
ὁ |
λόγος
ἐκπίπτων
ἀκλειὴς
ἀίδηλος
ὑπαὶ |
[4] |
ἐξυλακτῇ
πρὸς
ἕκαστον,
ἀλλὰ
κἂν
|
ὁ |
λόγος
ᾖ
μὴ
λίαν
ἀρεστός, |
[10] |
φησίν,
ὦ
βέλτιστε,
περὶ
παρωνυχίας
|
ὁ |
λόγος.
οὐδὲ
σοὶ
τοίνυν,
ὦ |
[5] |
τὸ
φῶς
τῶν
βλεπόντων,
καὶ
|
ὁ |
λόγος
τῶν
ἀκουόντων
ἀγαθόν
ἐστιν, |
[7] |
τῷ
ἀκροατῇ
πρὸς
τὸ
δηλούμενον.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
Μελάνθιος,
ὡς
ἔοικε, |
[10] |
καὶ
ἀναγκαῖον
ἀεὶ
προβάλλοντα
φαίνεσθαι.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
Ὀδυσσεὺς
καταγελᾶται
παρὰ |
[13] |
ἀμέλει
καὶ
τῶν
ῥητόρων
ἐστὶν
|
ὁ |
μὲν
οὐκ
ἔχων
ἦθος,
ὁ |
[16] |
δὲ
φωνὰς
κατᾳδόντων.
ὥσπερ
οὖν
|
ὁ |
μετὰ
τὴν
τομὴν
φεύγων
τὸν |
[2] |
ὅτι
γε
πάσης
ἀκροάσεως
ἀπειργόμενος
|
ὁ |
νέος
καὶ
λόγου
μηδενὸς
γευόμενος |
[9] |
μὲν
οὖν
ὑπὸ
λόγων
ὠφελούμενος
|
ὁ
|
νέος·
οὐ
δεῖ
δὲ
τὸ |
[18] |
αὔξειν.
οὐ
γὰρ
ὡς
ἀγγεῖον
|
ὁ |
νοῦς
ἀποπληρώσεως
ἀλλ´
ὑπεκκαύματος
μόνον |
[18] |
γέλωτας,
ὥσπερ
ὁ
Κλεάνθης
καὶ
|
ὁ |
Ξενοκράτης
βραδύτεροι
δοκοῦντες
εἶναι
τῶν |
[6] |
ἡ
παρατροπὴ
γέγονεν.
ὡς
γὰρ
|
ὁ |
Ξενοφῶν
φησι
τοὺς
οἰκονομικοὺς
καὶ |
[2] |
ἀναπειθομένην
χώραν
κατασχεῖν.
καὶ
Βίας
|
ὁ |
παλαιὸς
Ἀμάσιδι,
κελευσθεὶς
τὸ
χρηστότατον
|
[13] |
ἐν
ὥρᾳ
πάντες,
ὥς
φησιν
|
ὁ |
Πλάτων,
ἁμηγέπη
δάκνουσι
τὸν
ἐρωτικόν, |
[13] |
ἕκαστον
ἐπαινῶν
φανεῖται.
καὶ
γὰρ
|
ὁ
|
Πλάτων
τὸν
Λυσίου
λόγον
οὔτε |
[15] |
κοτίνου
περιτιθέντες.
Εὐριπίδης
μὲν
οὖν
|
ὁ
|
ποιητής,
ὡς
ὑπολέγοντος
αὐτοῦ
τοῖς |
[12] |
καὶ
σκυθρωπασμὸς
αὐτῶν,
μάλιστα
δ´
|
ὁ |
πρὸς
ἕκαστον
ἰδίᾳ
περαινόμενος
λόγος |
[13] |
μὲν
γὰρ
ἀκροατὴς
καὶ
φορτικὸς
|
ὁ
|
πρὸς
πᾶν
ἄτεγκτος
καὶ
ἀτενὴς |
[3] |
διδασκομένους.
καὶ
γὰρ
τὸν
Ἐπαμεινώνδαν
|
ὁ
|
Σπίνθαρος
ἐπαινῶν
ἔφη
μήτε
πλείονα |
[11] |
καὶ
ψευδομένων
λύσεις.
ὡς
γὰρ
|
ὁ |
τῇ
κλειδὶ
τὰ
ξύλα
σχίζειν |
[16] |
ἐμφυόμενον
εὐφυέσι
νέοις
δηγμὸν
αὐτὸς
|
ὁ |
τρώσας
λόγος
ἰᾶται.
διὸ
δεῖ
|
[16] |
οὐχ
ὑπέμεινε
τῆς
θεραπείας,
οὕτως
|
ὁ |
τῷ
χαράξαντι
καὶ
τρώσαντι
λόγῳ |
[13] |
ἀναδῆσαι
προφάσεως.
πολὺ
δὴ
μᾶλλον
|
ὁ |
φιλήκοος
καὶ
φιλόλογος
ἀεί
τινος |
[12] |
ἂν
δὲ
τοὺς
ἄλλους
ἐάσας
|
ὁ |
φιλόσοφος
αὐτοῖς
ἐκείνοις
ἰδίᾳ
παρρησιάζηται
|
[7] |
δόξα,
καὶ
μάτην
τοῖς
μὲν
|
ὁ |
χρόνος
τοῖς
δὲ
καὶ
ὁ
|