Ennéade, livre, chap.
[6, 9, 11]	καὶ τὸ καλὸν ἤδη ὑπερθέων,	ὑπερβὰς	ἤδη καὶ τὸν τῶν ἀρετῶν
[6, 9, 8]	σώματος, οἷον εἴ τις τοὺς	πόδας	ἔχοι ἐν ὕδατι, τῷ δ´
[6, 9, 11]	θέας, τὸ λοιπὸν ἐκ τῆς	θέας	ἀπαιτεῖ· τὸ δὲ λοιπὸν τῷ
[6, 9, 8]	ἂν εἰς τὸ ἔξω τῆς	θέας,	ὅταν δὲ ἐπιστρέψῃ, ᾄδει τε
[6, 9, 3]	νοῦς τούτῳ ἡγεμὼν γίνεται τῆς	θέας,	ὅτι μὴ νοῦς τὰ τοιαῦτα
[6, 9, 10]	καὶ τὸ συνεχὲς ἔσται τῆς	θέας	οὐκέτι ἐνοχλουμένῳ οὐδεμίαν ἐνόχλησιν τοῦ
[6, 9, 11]	τῆς πορείας Ἐκπίπτων δὲ τῆς	θέας	πάλιν ἐγείρας ἀρετὴν τὴν ἐν
[6, 9, 11]	ψυχὴ ἔχειν καὶ πρὸ τῆς	θέας,	τὸ λοιπὸν ἐκ τῆς θέας
[6, 9, 4]	ἔσχεν ἡ ψυχὴ τῆς ἐκεῖ	ἀγλαΐας	μηδὲ ἔπαθε μηδὲ ἔσχεν ἐν
[6, 9, 11]	ἀρχέτυπον, τέλος ἂν ἔχοι τῆς	πορείας	Ἐκπίπτων δὲ τῆς θέας πάλιν
[6, 9, 4]	γὰρ τῆς ὁδοῦ καὶ τῆς	πορείας	ἡ δίδαξις, ἡ δὲ θέα
[6, 9, 3]	ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐσχάτων ὄντων,	κακίας	τε πάσης ἀπηλλαγμένον εἶναι ἅτε
[6, 9, 5]	πόρρω ἀπελήλαται καὶ θεοῦ καὶ	ἐννοίας	ἑνός, καὶ ὁ λόγος οὐ
[6, 9, 5]	οὐκ ἂν ὑπέστη μὴ προούσης	οὐσίας	καὶ τοῦ πρὸ οὐσίας· οὔκουν
[6, 9, 5]	προούσης οὐσίας καὶ τοῦ πρὸ	οὐσίας·	οὔκουν δεῖ ἐνταῦθα βάλλειν τὴν
[6, 9, 11]	τις οὐκ οὐσία, ἀλλ´ ἐπέκεινα	οὐσίας	ταύτῃ, ᾗ προσομιλεῖ. Εἴ τις
[6, 9, 5]	τὰς τοιαύτας ἐν φανερῷ ἤδη	γεγονυίας	τῷ ἐν τῇ ψυχῇ γεγονέναι
[6, 9, 11]	ἰὼν καὶ σοφίαν καὶ διὰ	σοφίας	ἐπ´ αὐτό. Καὶ οὗτος θεῶν
[6, 9, 9]	ἡ σώματος φύσις πρὸς αὑτὴν	ἡμᾶς	εἵλκυσεν, ἀλλ´ ἐμπνέομεν καὶ σῳζόμεθα
[6, 9, 8]	ἡμῶν οὐκ ἐφίεται, ὥστε περὶ	ἡμᾶς	εἶναι, ἡμεῖς δὲ ἐκείνου, ὥστε
[6, 9, 3]	ὄντως λέγειν ἀκριβῶς λέγοντα, ἀλλ´	ἡμᾶς	οἷον ἔξωθεν περιθέοντας τὰ αὑτῶν
[6, 9, 5]	διαστάσει καὶ κινήσει, καὶ τὰς	ἐπιστήμας	λόγους ἐν ψυχῇ τὰς τοιαύτας
[6, 9, 6]	πλεόνως τιθέμενον ἓν ἢ ὡς	μονὰς	καὶ σημεῖον ἑνίζεται. Ἐνταῦθα μὲν
[6, 9, 8]	κύκλων τὰ κέντρα τῷ τῆς	σφαίρας	τῆς περιεχούσης κέντρῳ, ἀναπαυόμενοι. Εἰ
[6, 9, 11]	Ἐκπίπτων δὲ τῆς θέας πάλιν	ἐγείρας	ἀρετὴν τὴν ἐν αὑτῷ καὶ
[6, 9, 11]	λέγειν. Ἀλλ´ ὥσπερ ἁρπασθεὶς ἢ	ἐνθουσιάσας	ἡσυχῇ ἐν ἐρήμῳ καὶ καταστάσει
[6, 9, 8]	αὐτό, πρὸς ὃ ἐχρῆν μὲν	πάσας,	φέρονται δὲ αἱ θεῶν ἀεί·
[6, 9, 5]	ἀποστῆναι δέ πως τοῦ ἑνὸς	τολμήσας	τὸ δὴ πρὸ τούτου θαῦμα
[6, 9, 11]	ἀρετὴν τὴν ἐν αὑτῷ καὶ	κατανοήσας	ἑαυτὸν ταύταις κεκοσμημένον πάλιν κουφισθήσεται
[6, 9, 5]	ἀλλὰ σύνεστιν ἑαυτῷ ὄντως οὐ	διαρτήσας	ἑαυτὸν τῷ πλησίον μετὰ τὸ
[6, 9, 7]	τὰ πολιτικὰ οὐκ ἄξια αὐτοῦ	νομίσας	ἀεὶ ἐθέλει μένειν ἄνω, ὅπερ
[6, 9, 11]	ἄδυτον τοῦτο ἀόρατόν τι χρῆμα	νομίσας	καὶ πηγὴν καὶ ἀρχήν, εἰδήσει
[6, 9, 4]	ἀληθινὸν καὶ πᾶσαν τὴν ψυχὴν	περιφωτίσας	διὰ τὸ ἐγγυτέρω γεγονέναι, ἀναβεβηκέναι
[6, 9, 9]	πατρὸς ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ πάλιν	τὰς	ἐνταῦθα ὕβρεις ἁγνεύσασα τῶν τῇδε
[6, 9, 5]	ἐν διαστάσει καὶ κινήσει, καὶ	τὰς	ἐπιστήμας λόγους ἐν ψυχῇ τὰς
[6, 9, 5]	τὰς ἐπιστήμας λόγους ἐν ψυχῇ	τὰς	τοιαύτας ἐν φανερῷ ἤδη γεγονυίας
[6, 9, 3]	λέγοντα, ἀλλ´ ἡμᾶς οἷον ἔξωθεν	περιθέοντας	τὰ αὑτῶν ἑρμηνεύειν ἐθέλειν πάθη
[6, 9, 1]	μορφοῦσα καὶ συντάττουσα, ἐπὶ ταύτην	ἐλθόντας	δεῖ λέγειν, ὡς αὕτη τὸ
[6, 9, 5]	παρὰ τὰ σώματα τιθεμένους καὶ	ἀνιόντας	ἐπὶ ψυχήν. Καὶ δὴ δεῖ
[6, 9, 3]	ὁτὲ μὲν ἐγγύς, ὁτὲ δὲ	ἀποπίπτοντας	ταῖς περὶ αὐτὸ ἀπορίαις. ~Γίνεται
[6, 9, 4]	ἐν αἰτίᾳ τιθέσθω, καὶ πειράσθω	ἀποστὰς	πάντων μόνος εἶναι, ἃ δὲ
[6, 9, 5]	ἐπιστήμας λόγους ἐν ψυχῇ τὰς	τοιαύτας	ἐν φανερῷ ἤδη γεγονυίας τῷ
[6, 9, 10]	ἕν ἐστιν ὥσπερ κέντρῳ κέντρον	συνάψας.	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα συνελθόντα ἕν
[6, 9, 2]	ἑκάστου, ὥσπερ εἰ δύο τινὰ	ἔλεγες,	οὕτως ἐπὶ μόνου τινὸς τὸ
[6, 9, 3]	χρόνῳ, ἀλλ´ αὐτὸ καθ´ αὑτὸ	μονοειδές,	μᾶλλον δὲ ἀνείδεον πρὸ εἴδους
[6, 9, 6]	ἔσχεν εἰς ὃν ἐτάχθη τόπον·	ἐνδεὲς	δὲ καὶ τὸ τόπον ζητοῦν.
[6, 9, 6]	τι γὰρ ἐνδεές, ἐφιέμενον ἀρχῆς	ἐνδεές·	εἰ δὲ τὸ ἓν ἐνδεές
[6, 9, 6]	πρὸς αὑτὸ μήτε πρὸς ἄλλο	ἐνδεὲς	εἶναι. Οὐ γάρ τι ζητεῖ,
[6, 9, 6]	τὸ μὴ εἶναι ἕν· ὥστε	ἐνδεὲς	ἔσται τοῦ φθεροῦντος· πᾶν δὲ
[6, 9, 6]	ἀνενδεὲς ἁπάντων. Ὅ τι γὰρ	ἐνδεές,	ἐφιέμενον ἀρχῆς ἐνδεές· εἰ δὲ
[6, 9, 6]	δὲ πολὺ καὶ μὴ ἓν	ἐνδεές	μὴ ἓν ἐκ πολλῶν γενόμενον.
[6, 9, 6]	κατὰ τὸ ὅλον τὸ τοιοῦτον	ἐνδεὲς	παρέχεται. Εἴπερ οὖν δεῖ τι
[6, 9, 6]	πᾶν δὲ ὃ ἂν λέγηται	ἐνδεές,	τοῦ εὖ καὶ τοῦ σῴζοντός
[6, 9, 6]	ἐνδεές· εἰ δὲ τὸ ἓν	ἐνδεές	του, ζητεῖ δηλονότι τὸ μὴ
[6, 9, 6]	ὂν καὶ οὐκ ἐφ´ ἑαυτοῦ,	ἐνδεὲς	τῶν ἄλλων ὑπάρχον, καὶ καθ´
[6, 9, 6]	τόπον ζητοῦν. Ἀρχὴ δὲ οὐκ	ἐνδεὲς	τῶν μετ´ αὐτό· ἡ δ´
[6, 9, 6]	εὖ καὶ τοῦ σῴζοντός ἐστιν	ἐνδεές.	Ὥστε τῷ ἑνὶ οὐδὲν ἀγαθόν
[6, 9, 6]	αὐτό· ἡ δ´ ἁπάντων ἀρχὴ	ἀνενδεὲς	ἁπάντων. Ὅ τι γὰρ ἐνδεές,
[6, 9, 6]	ἀλλὰ δυνάμει, ὥστε καὶ τὸ	ἀμέγεθες	δυνάμει· ἐπεὶ καὶ τὰ μετ´
[6, 9, 11]	μὴ ὄν, οὐκ εἰς τὸ	παντελὲς	μὴ ὄν. Τὴν ἐναντίαν δὲ
[6, 9, 2]	τὸ μὲν μεριστόν, τὸ δὲ	ἀμερές.	Καὶ δὴ καὶ τὸ ὅλον
[6, 9, 5]	οὐχ οὕτως ἓν λέγοντες καὶ	ἀμερές,	ὡς σημεῖον ἢ μονάδα λέγοντες·
[6, 9, 6]	ἄλλῳοὔτε ἐν μεριστῷ οὔτε οὕτως	ἀμερές,	ὡς τὸ μικρότατον· μέγιστον γὰρ
[6, 9, 8]	δὴ μὴ βαπτισθέντι τῷ σώματι	ὑπεράραντες,	τούτῳ συνάπτομεν κατὰ τὸ ἑαυτῶν
[6, 9, 9]	ὅπερ ἐστί. Μᾶλλον μέντοι ἐσμὲν	νεύσαντες	πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ εὖ
[6, 9, 5]	τῷ ὀνόματι εἰς ἔννοιαν ἀμέριστον	ἄγοντες	καὶ τὴν ψυχὴν ἑνοῦν θέλοντες,
[6, 9, 5]	ἑνοῦν θέλοντες, οὐχ οὕτως ἓν	λέγοντες	καὶ ἀμερές, ὡς σημεῖον ἢ
[6, 9, 5]	ἀμερές, ὡς σημεῖον ἢ μονάδα	λέγοντες·	τὸ γὰρ οὕτως ἓν ποσοῦ
[6, 9, 5]	ἄγοντες καὶ τὴν ψυχὴν ἑνοῦν	θέλοντες,	οὐχ οὕτως ἓν λέγοντες καὶ
[6, 9, 4]	φησιν, ἀλλὰ λέγομεν καὶ γράφομεν	πέμποντες	εἰς αὐτὸ καὶ ἀνεγείροντες ἐκ
[6, 9, 4]	γράφομεν πέμποντες εἰς αὐτὸ καὶ	ἀνεγείροντες	ἐκ τῶν λόγων ἐπὶ τὴν
[6, 9, 4]	ἐπὶ τὴν θέαν ὥσπερ ὁδὸν	δεικνύντες	τῷ τι θεάσασθαι βουλομένῳ. Μέχρι
[6, 9, 7]	ἑλεῖν ὃν πεφεύγασιν, οὐδ´ αὑτοὺς	ἀπολωλεκότες	ἄλλον ζητεῖν, οὐδέ γε παῖς
[6, 9, 9]	θνητὰ καὶ βλαβερὰ καὶ εἰδώλων	ἔρωτες	καὶ μεταπίπτει, ὅτι οὐκ ἦν
[6, 9, 1]	πορρωτάτω τοῦ ἕν, τὸ δὲ	συνεχὲς	ἐγγυτέρω· ψυχὴ δὲ ἔτι μᾶλλον
[6, 9, 10]	Ἔσται δὲ ὅτε καὶ τὸ	συνεχὲς	ἔσται τῆς θέας οὐκέτι ἐνοχλουμένῳ
[6, 9, 7]	ὀαριστὴς τοῦ Διὸς ἐφημίσθη εἶναι,	ἧς	μεμνημένος εἴδωλα αὐτῆς τοὺς νόμους
[6, 9, 9]	ἀναδραμοῦσα· καὶ νοεῖ ἐνταῦθα, καὶ	ἀπαθὴς	ἐνταῦθα. Καὶ τὸ ἀληθῶς ζῆν
[6, 9, 6]	ἐστὶν ἢ ὅσον ἂν αὐτὸν	ἐφαντάσθης	εἰς τὸ ἑνικώτερον τῆς σῆς
[6, 9, 5]	φησιν αὐτὸ ὁ λόγος ἐξ	ἀνάγκης	εἶναι, εἴπερ τις καὶ ψυχὴν
[6, 9, 9]	ἐκείνου δέ, ἐρᾷ αὐτοῦ ἐξ	ἀνάγκης.	Καὶ οὖσα ἐκεῖ τὸν οὐράνιον
[6, 9, 5]	πρὸ τούτων, ὀνομάζομεν ἓν ἐξ	ἀνάγκης	τῷ σημαίνειν ἀλλήλοις αὐτὴν τῷ
[6, 9, 6]	δεήσεται, ἵνα γνῷ ἑαυτὸν ὁ	αὐτάρκης	ἑαυτῷ. Οὐ τοίνυν, ὅτι μὴ
[6, 9, 8]	καὶ ὅταν μή, λύσις ἡμῖν	παντελὴς	ἔσται καὶ οὐκέτι ἐσόμεθα· οὐκ
[6, 9, 7]	τύπῳ, ἀλλ´ ὥσπερ περὶ τῆς	ὕλης	λέγεται, ὡς ἄρα ἄποιον εἶναι
[6, 9, 4]	εἶναι, ἀλλ´ ἀποστῆναι δεῖ καὶ	ἐπιστήμης	καὶ ἐπιστητῶν καὶ παντὸς ἄλλου
[6, 9, 4]	ἄλλα νοητά, ἀλλὰ κατὰ παρουσίαν	ἐπιστήμης	κρείττονα. Πάσχει δὲ ἡ ψυχὴ
[6, 9, 3]	ἀλλ´ ἔστιν αἰσθήσεως καὶ δόξης	ἑπομένης	αἰσθήσει ἡ ἐνέργεια. Ἀλλὰ δεῖ
[6, 9, 9]	διατεθεῖσαν, ὅτι πάρεστιν ὁ χορηγὸς	ἀληθινῆς	ζωῆς, καὶ δεῖ οὐδενὸς ἔτι.
[6, 9, 3]	ὁρᾶν, ἀλλ´ ἔστιν αἰσθήσεως καὶ	δόξης	ἑπομένης αἰσθήσει ἡ ἐνέργεια. Ἀλλὰ
[6, 9, 4]	ἐγγυτέρω γεγονέναι, ἀναβεβηκέναι δὲ ἔτι	ὀπισθοβαρὴς	ὑπάρχων, ἃ ἐμπόδια ἦν τῇ
[6, 9, 6]	τὸ συνεῖναι δεῖ προσάπτειν, ἵνα	τηρῇς	τὸ ἕν, ἀλλὰ καὶ τὸ
[6, 9, 6]	ἐφαντάσθης εἰς τὸ ἑνικώτερον τῆς	σῆς	νοήσεως εἶναι· ἐφ´ ἑαυτοῦ γάρ
[6, 9, 3]	αἰσθητῶν ἐσχάτων ὄντων, κακίας τε	πάσης	ἀπηλλαγμένον εἶναι ἅτε πρὸς τὸ
[6, 9, 6]	δυνάμεως. Ὅταν γὰρ ἂν αὐτὸν	νοήσῃς	οἷον ἢ νοῦν ἢ θεόν,
[6, 9, 6]	ἐστί· καὶ αὖ ὅταν αὐτὸν	ἑνίσῃς	τῇ διανοίᾳ, καὶ ἐνταῦθα πλέον
[6, 9, 2]	δὲ ψυχῆς ἐνέργημα τὸ ἀριθμεῖν	ἐπεξιούσης,	οὐδὲν ἂν εἴη ἐν τοῖς
[6, 9, 5]	ὃ οὐκ ἂν ὑπέστη μὴ	προούσης	οὐσίας καὶ τοῦ πρὸ οὐσίας·
[6, 9, 8]	κέντρα τῷ τῆς σφαίρας τῆς	περιεχούσης	κέντρῳ, ἀναπαυόμενοι. Εἰ μὲν οὖν
[6, 9, 9]	καὶ τοῦτο αἰνίττεται καὶ τὰ	τῆς	Ἀφροδίτης γενέθλια καὶ ὁ Ἔρως
[6, 9, 6]	τοῦ ἀριθμοῦ, ἀλλὰ τῷ ἀπεριλήπτῳ	τῆς	δυνάμεως. Ὅταν γὰρ ἂν αὐτὸν
[6, 9, 4]	μηδὲ σύνεσιν ἔσχεν ἡ ψυχὴ	τῆς	ἐκεῖ ἀγλαΐας μηδὲ ἔπαθε μηδὲ
[6, 9, 11]	τῆς θέας, τὸ λοιπὸν ἐκ	τῆς	θέας ἀπαιτεῖ· τὸ δὲ λοιπὸν
[6, 9, 8]	τραπείη ἂν εἰς τὸ ἔξω	τῆς	θέας, ὅταν δὲ ἐπιστρέψῃ, ᾄδει
[6, 9, 3]	οὐ νοῦς τούτῳ ἡγεμὼν γίνεται	τῆς	θέας, ὅτι μὴ νοῦς τὰ
[6, 9, 10]	ὅτε καὶ τὸ συνεχὲς ἔσται	τῆς	θέας οὐκέτι ἐνοχλουμένῳ οὐδεμίαν ἐνόχλησιν
[6, 9, 11]	ἔχοι τῆς πορείας Ἐκπίπτων δὲ	τῆς	θέας πάλιν ἐγείρας ἀρετὴν τὴν
[6, 9, 11]	δύναται ψυχὴ ἔχειν καὶ πρὸ	τῆς	θέας, τὸ λοιπὸν ἐκ τῆς
[6, 9, 4]	τι θεάσασθαι βουλομένῳ. Μέχρι γὰρ	τῆς	ὁδοῦ καὶ τῆς πορείας ἡ
[6, 9, 8]	τὰ κέντρα τῷ τῆς σφαίρας	τῆς	περιεχούσης κέντρῳ, ἀναπαυόμενοι. Εἰ μὲν
[6, 9, 11]	πρὸς ἀρχέτυπον, τέλος ἂν ἔχοι	τῆς	πορείας Ἐκπίπτων δὲ τῆς θέας
[6, 9, 4]	Μέχρι γὰρ τῆς ὁδοῦ καὶ	τῆς	πορείας ἡ δίδαξις, ἡ δὲ
[6, 9, 7]	καὶ ἔλλαμψιν αὐτῇ τῆς φύσεως	τῆς	πρώτης. Εἰ δὲ τοῦτο, πάντων
[6, 9, 6]	αὐτὸν ἐφαντάσθης εἰς τὸ ἑνικώτερον	τῆς	σῆς νοήσεως εἶναι· ἐφ´ ἑαυτοῦ
[6, 9, 8]	μεγίστων κύκλων τὰ κέντρα τῷ	τῆς	σφαίρας τῆς περιεχούσης κέντρῳ, ἀναπαυόμενοι.
[6, 9, 7]	ἐναντίου τύπῳ, ἀλλ´ ὥσπερ περὶ	τῆς	ὕλης λέγεται, ὡς ἄρα ἄποιον
[6, 9, 7]	πρὸς πλήρωσιν καὶ ἔλλαμψιν αὐτῇ	τῆς	φύσεως τῆς πρώτης. Εἰ δὲ
[6, 9, 10]	ἀποδείξεσι καὶ πίστεσι καὶ τῷ	τῆς	ψυχῆς διαλογισμῷ· τὸ δὲ ἰδεῖν
[6, 9, 9]	ἐκεῖ καὶ ὁ ἔρως ὁ	τῆς	ψυχῆς ὁ σύμφυτος, καθὸ καὶ
[6, 9, 8]	πολὺς καὶ θηρίον. Τὸ οὖν	τῆς	ψυχῆς οἷον κέντρον τοῦτό ἐστι
[6, 9, 11]	ταύταις κεκοσμημένον πάλιν κουφισθήσεται δι´	ἀρετῆς	ἐπὶ νοῦν ἰὼν καὶ σοφίαν
[6, 9, 3]	ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο καὶ μορφῆς	νοητῆς.	Γεννητικὴ γὰρ ἡ τοῦ ἑνὸς
[6, 9, 9]	τοῦτο αἰνίττεται καὶ τὰ τῆς	Ἀφροδίτης	γενέθλια καὶ ὁ Ἔρως ὁ
[6, 9, 8]	καὶ διαφορᾷ· ὅταν οὖν ἡ	ἑτερότης	μὴ παρῇ, ἀλλήλοις τὰ μὴ
[6, 9, 6]	μεταλαμβάνειν. Οὐδὲ νόησις, ἵνα μὴ	ἑτερότης·	οὐδὲ κίνησις· πρὸ γὰρ κινήσεως
[6, 9, 7]	οἵαν ἴσως καὶ Μίνως ποιούμενος	ὀαριστὴς	τοῦ Διὸς ἐφημίσθη εἶναι, ἧς
[6, 9, 9]	καὶ ὁ Ἔρως ὁ μετ´	αὐτῆς	γενόμενος. Ἐρᾷ οὖν κατὰ φύσιν
[6, 9, 3]	αἴσθησιν οὐδεμίαν οὐδέ τι παρ´	αὐτῆς	εἰς ἐκεῖνον δεχόμενον, ἀλλὰ καθαρῷ
[6, 9, 1]	καὶ ἓν δίδωσιν, ἕτερον ὂν	αὐτῆς	νομίζειν αὐτὴν διδόναι καὶ πρὸς
[6, 9, 5]	ἐπαναβεβηκότα τῇ ψυχῇ καὶ πατέρα	αὐτῆς	ὄντα κόσμον νοητόν, νοῦν ἥσυχον
[6, 9, 8]	καὶ οἶδεν ὅτι ἡ κίνησις	αὐτῆς	οὐκ εὐθεῖα, ἀλλ´ ἢ ὅταν
[6, 9, 5]	οὐδὲ ἐν τοῖς γινομένοις ὑπ´	αὐτῆς	οὖσαν. Ὅ τι καὶ πρὸ
[6, 9, 1]	μορφὴ καὶ εἶδος, ἀλλ´ ἕτερα	αὐτῆς,	οὕτω χρή, εἰ καὶ ἓν
[6, 9, 7]	ἐφημίσθη εἶναι, ἧς μεμνημένος εἴδωλα	αὐτῆς	τοὺς νόμους ἐτίθει τῇ τοῦ
[6, 9, 7]	ἔλλαμψιν αὐτῇ τῆς φύσεως τῆς	πρώτης.	Εἰ δὲ τοῦτο, πάντων τῶν
[6, 9, 3]	ἔχει, ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο καὶ	μορφῆς	νοητῆς. Γεννητικὴ γὰρ ἡ τοῦ
[6, 9, 6]	Ὅ τι γὰρ ἐνδεές, ἐφιέμενον	ἀρχῆς	ἐνδεές· εἰ δὲ τὸ ἓν
[6, 9, 3]	καὶ ἓν ἐκ πολλῶν γενέσθαι	ἀρχῆς	καὶ ἑνὸς θεατὴν ἐσόμενον. Νοῦν
[6, 9, 10]	καὶ πίστεσι καὶ τῷ τῆς	ψυχῆς	διαλογισμῷ· τὸ δὲ ἰδεῖν καὶ
[6, 9, 2]	ζητητέον τί ἐστιν. Εἰ δὲ	ψυχῆς	ἐνέργημα τὸ ἀριθμεῖν ἐπεξιούσης, οὐδὲν
[6, 9, 5]	Καὶ δὴ δεῖ τούτους φύσιν	ψυχῆς	κατανενοηκέναι τά τε ἄλλα καὶ
[6, 9, 9]	καὶ ὁ ἔρως ὁ τῆς	ψυχῆς	ὁ σύμφυτος, καθὸ καὶ συνέζευκται
[6, 9, 8]	καὶ θηρίον. Τὸ οὖν τῆς	ψυχῆς	οἷον κέντρον τοῦτό ἐστι τὸ
[6, 9, 1]	κατάσχῃ φύσις· καὶ ἀρετὴ δὲ	ψυχῆς,	ὅταν εἰς ἓν καὶ εἰς
[6, 9, 5]	ψυχὴν εἶναι, τοῦτο δὲ κυριώτερον	ψυχῆς·	οὐ μέντοι πρῶτον, ὅτι ἓν
[6, 9, 9]	ἀρχὴν ὄντος, ἀγαθοῦ αἰτίαν, ῥίζαν	ψυχῆς·	οὐκ ἐκχεομένων ἀπ´ αὐτοῦ, εἶτ´
[6, 9, 11]	πάντη μὴ ὂν ἥξει ἡ	ψυχῆς	φύσις, ἀλλὰ κάτω μὲν βᾶσα
[6, 9, 9]	καὶ τὸ ἄνευ θεοῦ ἴχνος	ζωῆς	ἐκείνην μιμούμενον, τὸ δὲ ἐκεῖ
[6, 9, 9]	ὅτι πάρεστιν ὁ χορηγὸς ἀληθινῆς	ζωῆς,	καὶ δεῖ οὐδενὸς ἔτι. Τοὐναντίον
[6, 9, 9]	τῇ χορείᾳ καθορᾷ πηγὴν μὲν	ζωῆς,	πηγὴν δὲ νοῦ, ἀρχὴν ὄντος,
[6, 9, 5]	ταῦτα ὁμοίως αἰεὶ ἐκείνοις ἐν	ἀναλογίαις	τῷ ἁπλῷ καὶ τῇ φυγῇ
[6, 9, 9]	δὲ εἰς γένεσιν ἐλθοῦσα οἷον	μνηστείαις	ἀπατηθῇ, ἄλλον ἀλλαξαμένη θνητὸν ἔρωτα
[6, 9, 3]	δὲ ἀποπίπτοντας ταῖς περὶ αὐτὸ	ἀπορίαις.	~Γίνεται δὲ ἡ ἀπορία μάλιστα,
[6, 9, 5]	αὐτομάτῳ διοικεῖσθαι καὶ σωματικαῖς συνέχεσθαι	αἰτίαις,	οὗτος πόρρω ἀπελήλαται καὶ θεοῦ
[6, 9, 5]	καὶ τῷ αὐτομάτῳ διοικεῖσθαι καὶ	σωματικαῖς	συνέχεσθαι αἰτίαις, οὗτος πόρρω ἀπελήλαται
[6, 9, 8]	ὑπὲρ νοῦν τε ἐκεῖνο, δυνάμεσιν	ἄλλαις,	ᾗ πέφυκε τὸ νοοῦν πρὸς
[6, 9, 5]	χωρίς· οἷον καὶ ἐν ταῖς	ἐπιστήμαις	πάντων ἐν ἀμερεῖ ὄντων ὅμως
[6, 9, 7]	ἀπολωλεκότες ἄλλον ζητεῖν, οὐδέ γε	παῖς	αὑτοῦ ἔξω ἐν μανίᾳ γεγενημένος
[6, 9, 6]	καὶ τὰ μετ´ αὐτὸ ὄντα	ταῖς	δυνάμεσιν ἀμέριστα καὶ ἀμερῆ, οὐ
[6, 9, 5]	ἕκαστον χωρίς· οἷον καὶ ἐν	ταῖς	ἐπιστήμαις πάντων ἐν ἀμερεῖ ὄντων
[6, 9, 3]	μὲν ἐγγύς, ὁτὲ δὲ ἀποπίπτοντας	ταῖς	περὶ αὐτὸ ἀπορίαις. ~Γίνεται δὲ
[6, 9, 9]	σύμφυτος, καθὸ καὶ συνέζευκται Ἔρως	ταῖς	Ψυχαῖς καὶ ἐν γραφαῖς καὶ
[6, 9, 11]	ἐν αὑτῷ καὶ κατανοήσας ἑαυτὸν	ταύταις	κεκοσμημένον πάλιν κουφισθήσεται δι´ ἀρετῆς
[6, 9, 9]	Ἔρως ταῖς Ψυχαῖς καὶ ἐν	γραφαῖς	καὶ ἐν μύθοις. Ἐπεὶ γὰρ
[6, 9, 9]	καθὸ καὶ συνέζευκται Ἔρως ταῖς	Ψυχαῖς	καὶ ἐν γραφαῖς καὶ ἐν
[6, 9, 3]	ἀποπίπτουσα ἀπὸ πάντων, μέχρις ἂν	εἰς	αἰσθητὸν ἥκῃ ἐν στερεῷ ὥσπερ
[6, 9, 11]	ἐναντίαν δὲ δραμοῦσα ἥξει οὐκ	εἰς	ἄλλο, ἀλλ´ εἰς αὑτήν, καὶ
[6, 9, 3]	εἴδεσιν ἐπερειδομένη. Ὅσῳ δ´ ἂν	εἰς	ἀνείδεον ἡ ψυχὴ ἴῃ, ἐξαδυνατοῦσα
[6, 9, 4]	λόγος. Παρέρχεται οὖν τὸ ἓν	εἰς	ἀριθμὸν καὶ πλῆθος πεσοῦσα. Ὑπὲρ
[6, 9, 2]	αὐτοῦ· εἰς αὐτὸν γὰρ ἐπιστρέφων	εἰς	ἀρχὴν ἐπιστρέφει. Καὶ εἰ μὲν
[6, 9, 9]	αὐτῶν ὡσαύτως μένει οὐ μεμερισμένη	εἰς	αὐτά, ἀλλ´ ὅλη μένουσα. Διὸ
[6, 9, 11]	ἥξει οὐκ εἰς ἄλλο, ἀλλ´	εἰς	αὑτήν, καὶ οὕτως οὐκ ἐν
[6, 9, 8]	περὶ αὐτό, οὐκ ἀεὶ δὲ	εἰς	αὐτὸ βλέπομεν, ἀλλ´ οἷον χορὸς
[6, 9, 4]	ἀλλὰ λέγομεν καὶ γράφομεν πέμποντες	εἰς	αὐτὸ καὶ ἀνεγείροντες ἐκ τῶν
[6, 9, 8]	οὐκέτι ἐσόμεθα· οὐκ ἀεὶ δὲ	εἰς	αὐτόν, ἀλλ´ ὅταν εἰς αὐτὸν
[6, 9, 2]	βλέποντα νοεῖν τὸ πρὸ αὐτοῦ·	εἰς	αὐτὸν γὰρ ἐπιστρέφων εἰς ἀρχὴν
[6, 9, 8]	δὲ εἰς αὐτόν, ἀλλ´ ὅταν	εἰς	αὐτὸν ἴδωμεν, τότε ἡμῖν τέλος
[6, 9, 9]	πατρὸς καλὸν ἔρωτα. Ὅταν δὲ	εἰς	γένεσιν ἐλθοῦσα οἷον μνηστείαις ἀπατηθῇ,
[6, 9, 3]	οὐδεμίαν οὐδέ τι παρ´ αὐτῆς	εἰς	ἐκεῖνον δεχόμενον, ἀλλὰ καθαρῷ τῷ
[6, 9, 2]	καὶ τῷ πρώτῳ καὶ βλέπειν	εἰς	ἐκεῖνον, συνεῖναι δὲ καὶ ἑαυτῷ
[6, 9, 1]	οὖν, ἐπειδὴ ψυχὴ τὰ πάντα	εἰς	ἓν ἄγει δημιουργοῦσα καὶ πλάττουσα
[6, 9, 1]	καὶ ἀρετὴ δὲ ψυχῆς, ὅταν	εἰς	ἓν καὶ εἰς μίαν ὁμολογίαν
[6, 9, 4]	διεῖργον ἀπ´ αὐτοῦ, ἢ μήπω	εἰς	ἓν συναχθείς οὐ γὰρ δὴ
[6, 9, 1]	Καὶ ἡ ὑγίεια δέ, ὅταν	εἰς	ἓν συνταχθῇ τὸ σῶμα, καὶ
[6, 9, 5]	σημαίνειν ἀλλήλοις αὐτὴν τῷ ὀνόματι	εἰς	ἔννοιαν ἀμέριστον ἄγοντες καὶ τὴν
[6, 9, 11]	φύσις, ἀλλὰ κάτω μὲν βᾶσα	εἰς	κακὸν ἥξει, καὶ οὕτως εἰς
[6, 9, 11]	τῶνδε ἐπίταγμα, τὸ μὴ ἐκφέρειν	εἰς	μὴ μεμυημένους, ὡς οὐκ ἔκφορον
[6, 9, 11]	εἰς κακὸν ἥξει, καὶ οὕτως	εἰς	μὴ ὄν, οὐκ εἰς τὸ
[6, 9, 1]	ψυχῆς, ὅταν εἰς ἓν καὶ	εἰς	μίαν ὁμολογίαν ἑνωθῇ. Ἆρ´ οὖν,
[6, 9, 7]	ἐτίθει τῇ τοῦ θείου ἐπαφῇ	εἰς	νόμων πληρούμενος θέσιν. Ἢ καὶ
[6, 9, 8]	Ἢ ἄλλο τι δεῖ νομίσαι,	εἰς	ὃ πάντα οἷον κέντρα συμπίπτει;
[6, 9, 6]	ὃν ὑπέστη ἅμα καὶ ἔσχεν	εἰς	ὃν ἐτάχθη τόπον· ἐνδεὲς δὲ
[6, 9, 5]	γεννήματι, τῇ οὐσίᾳ καὶ ἄγει	εἰς	οὐσίαν νοῦς καὶ αὐτοῦ ἡ
[6, 9, 1]	ἕκαστα εἰ φεύγοι τὸ ἓν	εἰς	πλῆθος θρυπτόμενα, τὴν οὐσίαν αὐτῶν,
[6, 9, 3]	γενέσθαι τῶν περὶ τὰ πρῶτα	εἰς	τὰ ἔσχατα τῶν πάντων πεσόντα,
[6, 9, 3]	τῶν πάντων πεσόντα, ἀλλ´ ἱέμενον	εἰς	τὰ πρῶτα ἐπαναγαγεῖν ἑαυτὸν ἀπὸ
[6, 9, 7]	ἀοριστεῖς τῇ γνώμῃ, στῆσον σαυτὸν	εἰς	ταῦτα, καὶ ἀπὸ τούτων θεῶ·
[6, 9, 1]	οὐδ´ ἂν ψυχὴ εἴη, ταύτῃ	εἰς	ταὐτόν τις ἄγει ψυχὴν καὶ
[6, 9, 11]	τῶν ἀρετῶν χορόν, ὥσπερ τις	εἰς	τὸ εἴσω τοῦ ἀδύτου εἰσδὺς
[6, 9, 6]	ἢ ὅσον ἂν αὐτὸν ἐφαντάσθης	εἰς	τὸ ἑνικώτερον τῆς σῆς νοήσεως
[6, 9, 8]	περὶ τὸν κορυφαῖον τραπείη ἂν	εἰς	τὸ ἔξω τῆς θέας, ὅταν
[6, 9, 11]	οὕτως εἰς μὴ ὄν, οὐκ	εἰς	τὸ παντελὲς μὴ ὄν. Τὴν
[6, 9, 11]	πρὸ πάντων. Οὐ γὰρ δὴ	εἰς	τὸ πάντη μὴ ὂν ἥξει
[6, 9, 6]	ἀφελοῦσα καὶ ἀριθμοῦ πλῆθος καταλήγει	εἰς	τὸ σμικρότατον καὶ ἐπερείδεταί τινι
[6, 9, 9]	ἀναπαύεται ψυχὴ καὶ κακῶν ἔξω	εἰς	τὸν τῶν κακῶν καθαρὸν τόπον
[6, 9, 11]	τὸ εἴσω τοῦ ἀδύτου εἰσδὺς	εἰς	τοὐπίσω καταλιπὼν τὰ ἐν τῷ
[6, 9, 2]	τῷ ὄντι ἄνθρωπος γὰρ καὶ	εἷς	ἄνθρωπος ταὐτόν ἢ οἷον ἀριθμός
[6, 9, 6]	αὐτὸ γάρ ἐστι. Τόπος τε	οὐδεὶς	αὐτῷ· οὐ γὰρ δεῖται ἱδρύσεως
[6, 9, 11]	καὶ τοῦτο λέγειν. Ἀλλ´ ὥσπερ	ἁρπασθεὶς	ἢ ἐνθουσιάσας ἡσυχῇ ἐν ἐρήμῳ
[6, 9, 4]	αὐτοῦ, ἢ μήπω εἰς ἓν	συναχθείς	οὐ γὰρ δὴ ἄπεστιν οὐδενὸς
[6, 9, 11]	σοφὸς δὲ ἱερεὺς τὸ αἴνιγμα	συνιεὶς	ἀληθινὴν ἂν ποιοῖτο ἐκεῖ γενόμενος
[6, 9, 1]	μὴ ἐκ μερῶν· πλεῖσται γὰρ	δυνάμεις	ἐν αὐτῇ, λογίζεσθαι, ὀρέγεσθαι, ἀντιλαμβάνεσθαι,
[6, 9, 8]	περὶ αὐτὸν ἔχει, οὕτω καὶ	ἡμεῖς	ἀεὶ μὲν περὶ αὐτόν, καὶ
[6, 9, 8]	μὴ ἔχον ἑτερότητα ἀεὶ πάρεστιν,	ἡμεῖς	δ´ ὅταν μὴ ἔχωμεν· κἀκεῖνο
[6, 9, 8]	ἐφίεται, ὥστε περὶ ἡμᾶς εἶναι,	ἡμεῖς	δὲ ἐκείνου, ὥστε ἡμεῖς περὶ
[6, 9, 10]	δύο, ὅταν χωρίς. Οὕτω καὶ	ἡμεῖς	νῦν λέγομεν ἕτερον. Διὸ καὶ
[6, 9, 8]	εἶναι, ἡμεῖς δὲ ἐκείνου, ὥστε	ἡμεῖς	περὶ ἐκεῖνο. Καὶ ἀεὶ μὲν
[6, 9, 9]	μισήσασα δὲ πάλιν τὰς ἐνταῦθα	ὕβρεις	ἁγνεύσασα τῶν τῇδε πρὸς τὸν
[6, 9, 7]	δ´ ὅτι μηδὲν τούτων ἐστίν,	ἀοριστεῖς	τῇ γνώμῃ, στῆσον σαυτὸν εἰς
[6, 9, 9]	τῶν τῇδε πρὸς τὸν πατέρα	αὖθις	στελλομένη εὐπαθεῖ Καὶ οἷς μὲν
[6, 9, 3]	τοῖς τοιούτοις καὶ ἀσμένη καταβαίνει	πολλάκις	ἀποπίπτουσα ἀπὸ πάντων, μέχρις ἂν
[6, 9, 9]	κἀκεῖνον καὶ ἑαυτὸν ὡς ὁρᾶν	θέμις·	ἑαυτὸν μὲν ἠγλαϊσμένον, φωτὸς πλήρη
[6, 9, 4]	ὁδοῦ καὶ τῆς πορείας ἡ	δίδαξις,	ἡ δὲ θέα αὐτοῦ ἔργον
[6, 9, 9]	πατέρα αὖθις στελλομένη εὐπαθεῖ Καὶ	οἷς	μὲν ἄγνωστόν ἐστι τὸ πάθημα
[6, 9, 4]	εἶναι, ἃ δὲ ἐν τοῖς	λόγοις	ἀπιστεῖ ἐλλείπων, ὧδε διανοείσθω. ~Ὅστις
[6, 9, 9]	καὶ ἐν γραφαῖς καὶ ἐν	μύθοις.	Ἐπεὶ γὰρ ἕτερον θεοῦ ἐκείνου,
[6, 9, 6]	ἀμέριστα καὶ ἀμερῆ, οὐ τοῖς	ὄγκοις.	Ληπτέον δὲ καὶ ἄπειρον αὐτὸν
[6, 9, 3]	κάμνουσα ἐν τοῖς μικροῖς τοῖς	μεγάλοις	ἀσμένως περιπίπτει. Καθ´ ἑαυτὴν δὲ
[6, 9, 5]	ἓν ἐξ ἀνάγκης τῷ σημαίνειν	ἀλλήλοις	αὐτὴν τῷ ὀνόματι εἰς ἔννοιαν
[6, 9, 8]	μὲν γὰρ σώματα κωλύεται κοινωνεῖν	ἀλλήλοις,	τὰ δὲ ἀσώματα σώμασιν οὐ
[6, 9, 8]	οὖν ἡ ἑτερότης μὴ παρῇ,	ἀλλήλοις	τὰ μὴ ἕτερα πάρεστιν. Ἐκεῖνο
[6, 9, 6]	αὐτὸ οὐχ ἑαυτῷ, τοῖς δὲ	ἄλλοις	ἀγαθόν, εἴ τι αὐτοῦ δύναται
[6, 9, 6]	ἐκεῖ ἱδρυθῇ. Τοῖς μὲν γὰρ	ἄλλοις	αἴτιον ὂν οὐ παρ´ ἄλλων
[6, 9, 7]	ἐνεργοῦντος τοῦ τύπου, οὐδ´ αὖ	ἄλλοις	κατειλημμένην τὴν ψυχὴν καὶ κατεχομένην
[6, 9, 2]	πρώτως ἕν, μεταδιδόντα δὲ τοῖς	ἄλλοις	τοῦ εἶναι οὕτως καὶ κατὰ
[6, 9, 4]	παρεῖναι ἀλλ´ ἢ τοῖς δέχεσθαι	δυναμένοις	καὶ παρεσκευασμένοις, ὥστε ἐναρμόσαι καὶ
[6, 9, 5]	οὐκ ἐλαττουμένην οὐδὲ ἐν τοῖς	γινομένοις	ὑπ´ αὐτῆς οὖσαν. Ὅ τι
[6, 9, 4]	ἢ τοῖς δέχεσθαι δυναμένοις καὶ	παρεσκευασμένοις,	ὥστε ἐναρμόσαι καὶ οἷον ἐφάψασθαι
[6, 9, 5]	διάνοιαν· ἀλλὰ ταῦτα ὁμοίως αἰεὶ	ἐκείνοις	ἐν ἀναλογίαις τῷ ἁπλῷ καὶ
[6, 9, 3]	ἡ ὄψις κάμνουσα ἐν τοῖς	μικροῖς	τοῖς μεγάλοις ἀσμένως περιπίπτει. Καθ´
[6, 9, 2]	καὶ πρώτως ἕν, μεταδιδόντα δὲ	τοῖς	ἄλλοις τοῦ εἶναι οὕτως καὶ
[6, 9, 5]	καὶ οὐκ ἐλαττουμένην οὐδὲ ἐν	τοῖς	γινομένοις ὑπ´ αὐτῆς οὖσαν. Ὅ
[6, 9, 6]	ὑπεράγαθον καὶ αὐτὸ οὐχ ἑαυτῷ,	τοῖς	δὲ ἄλλοις ἀγαθόν, εἴ τι
[6, 9, 4]	παρὼν μὴ παρεῖναι ἀλλ´ ἢ	τοῖς	δέχεσθαι δυναμένοις καὶ παρεσκευασμένοις, ὥστε
[6, 9, 7]	τῇ διαθέσει, τότε δὲ καὶ	τοῖς	εἴδεσιν, ἀγνοήσαντα δὲ καὶ αὑτὸν
[6, 9, 4]	μόνος εἶναι, ἃ δὲ ἐν	τοῖς	λόγοις ἀπιστεῖ ἐλλείπων, ὧδε διανοείσθω.
[6, 9, 3]	ὄψις κάμνουσα ἐν τοῖς μικροῖς	τοῖς	μεγάλοις ἀσμένως περιπίπτει. Καθ´ ἑαυτὴν
[6, 9, 6]	ᾖ, οὐδὲ ἵνα ἐκεῖ ἱδρυθῇ.	Τοῖς	μὲν γὰρ ἄλλοις αἴτιον ὂν
[6, 9, 3]	καὶ ἡ ὄψις κάμνουσα ἐν	τοῖς	μικροῖς τοῖς μεγάλοις ἀσμένως περιπίπτει.
[6, 9, 6]	δυνάμεσιν ἀμέριστα καὶ ἀμερῆ, οὐ	τοῖς	ὄγκοις. Ληπτέον δὲ καὶ ἄπειρον
[6, 9, 11]	Ταῦτα μὲν οὖν μιμήματα· καὶ	τοῖς	οὖν σοφοῖς τῶν προφητῶν αἰνίττεται,
[6, 9, 5]	Τὸ δὴ πρὸ τοῦ ἐν	τοῖς	οὖσι τιμιωτάτου, εἴπερ δεῖ τι
[6, 9, 1]	καὶ ὅσα ὁπωσοῦν λέγεται ἐν	τοῖς	οὖσιν εἶναι. Τί γὰρ ἂν
[6, 9, 2]	ἐπεξιούσης, οὐδὲν ἂν εἴη ἐν	τοῖς	πράγμασι τὸ ἕν. Ἀλλ´ ἔλεγεν
[6, 9, 1]	Ἢ ὥσπερ τὰ ἄλλα χορηγοῦσα	τοῖς	σώμασιν οὐκ ἔστιν αὐτὴ ὃ
[6, 9, 3]	οὐδὲν ἔχῃ. Διὸ κάμνει ἐν	τοῖς	τοιούτοις καὶ ἀσμένη καταβαίνει πολλάκις
[6, 9, 1]	μεγέθη, εἰ μὴ τὸ ἓν	αὐτοῖς	παρείη, οὐκ ἂν εἴη· τμηθέντα
[6, 9, 3]	ἔχῃ. Διὸ κάμνει ἐν τοῖς	τοιούτοις	καὶ ἀσμένη καταβαίνει πολλάκις ἀποπίπτουσα
[6, 9, 9]	τὸ γὰρ ἐνταῦθα καὶ ἐν	τούτοις	ἔκπτωσις καὶ φυγὴ καὶ πτερορρύησις.
[6, 9, 11]	οὖν μιμήματα· καὶ τοῖς οὖν	σοφοῖς	τῶν προφητῶν αἰνίττεται, ὅπως θεὸς
[6, 9, 3]	καταβαίνει πολλάκις ἀποπίπτουσα ἀπὸ πάντων,	μέχρις	ἂν εἰς αἰσθητὸν ἥκῃ ἐν
[6, 9, 5]	ἀμερεῖ ὄντων ὅμως ἐστὶν ἕκαστον	χωρὶς	αὐτῶν. Τοῦτο οὖν τὸ ὁμοῦ
[6, 9, 9]	μένοι. Οὐ γὰρ ἀποτετμήμεθα οὐδὲ	χωρίς	ἐσμεν, εἰ καὶ παρεμπεσοῦσα ἡ
[6, 9, 5]	ἐν αὐτῷ· πρόεισι γὰρ ἕκαστον	χωρίς·	οἷον καὶ ἐν ταῖς ἐπιστήμαις
[6, 9, 10]	ἐστι, τό τε δύο, ὅταν	χωρίς.	Οὕτω καὶ ἡμεῖς νῦν λέγομεν
[6, 9, 11]	στρεφόμενος, ἑστὼς πάντη καὶ οἷον	στάσις	γενόμενος. Οὐδὲ τῶν καλῶν, ἀλλὰ
[6, 9, 11]	καὶ ἔφεσις πρὸς ἁφὴν καὶ	στάσις	καὶ περινόησις πρὸς ἐφαρμογήν, εἴπερ
[6, 9, 11]	ἀλλὰ ἄλλος τρόπος τοῦ ἰδεῖν,	ἔκστασις	καὶ ἅπλωσις καὶ ἐπίδοσις αὐτοῦ
[6, 9, 4]	ὅτι μηδὲ κατ´ ἐπιστήμην ἡ	σύνεσις	ἐκείνου μηδὲ κατὰ νόησιν, ὥσπερ
[6, 9, 11]	ἅπλωσις καὶ ἐπίδοσις αὐτοῦ καὶ	ἔφεσις	πρὸς ἁφὴν καὶ στάσις καὶ
[6, 9, 6]	ἑνὶ οὐδὲν ἀγαθόν ἐστιν· οὐδὲ	βούλησις	τοίνυν οὐδενός· ἀλλ´ ἔστιν ὑπεράγαθον
[6, 9, 8]	χρόνον, καὶ οἶδεν ὅτι ἡ	κίνησις	αὐτῆς οὐκ εὐθεῖα, ἀλλ´ ἢ
[6, 9, 8]	λάβῃ, ἡ δὲ κατὰ φύσιν	κίνησις	οἵα ἡ ἐν κύκλῳ περί
[6, 9, 6]	νόησις, ἵνα μὴ ἑτερότης· οὐδὲ	κίνησις·	πρὸ γὰρ κινήσεως καὶ πρὸ
[6, 9, 6]	ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὴν νόησιν.	Νόησις	δὲ οὐ νοεῖ, ἀλλ´ αἰτία
[6, 9, 6]	τι αὐτοῦ δύναται μεταλαμβάνειν. Οὐδὲ	νόησις,	ἵνα μὴ ἑτερότης· οὐδὲ κίνησις·
[6, 9, 11]	ἀλλ´ οὐδὲ λόγος οὐδέ τις	νόησις	οὐδ´ ὅλως αὐτός, εἰ δεῖ
[6, 9, 11]	πρὸς ἁφὴν καὶ στάσις καὶ	περινόησις	πρὸς ἐφαρμογήν, εἴπερ τις τὸ
[6, 9, 9]	τούτοις ἔκπτωσις καὶ φυγὴ καὶ	πτερορρύησις.	Δηλοῖ δὲ ὅτι τὸ ἀγαθὸν
[6, 9, 11]	ἰδεῖν, ἔκστασις καὶ ἅπλωσις καὶ	ἐπίδοσις	αὐτοῦ καὶ ἔφεσις πρὸς ἁφὴν
[6, 9, 8]	περὶ αὐτόν, καὶ ὅταν μή,	λύσις	ἡμῖν παντελὴς ἔσται καὶ οὐκέτι
[6, 9, 11]	μὴ ὂν ἥξει ἡ ψυχῆς	φύσις,	ἀλλὰ κάτω μὲν βᾶσα εἰς
[6, 9, 1]	τοῦ ἑνὸς τὰ μόρια κατάσχῃ	φύσις·	καὶ ἀρετὴ δὲ ψυχῆς, ὅταν
[6, 9, 8]	καὶ περὶ αὐτὴν ἡ ἀρχαία	φύσις,	καὶ ὅτι ἀπὸ τοιούτου, καὶ
[6, 9, 3]	Γεννητικὴ γὰρ ἡ τοῦ ἑνὸς	φύσις	οὖσα τῶν πάντων οὐδέν ἐστιν
[6, 9, 9]	εἰ καὶ παρεμπεσοῦσα ἡ σώματος	φύσις	πρὸς αὑτὴν ἡμᾶς εἵλκυσεν, ἀλλ´
[6, 9, 5]	οὐσίαν νοῦς καὶ αὐτοῦ ἡ	φύσις	τοιαύτη, ὡς πηγὴν τῶν ἀρίστων
[6, 9, 11]	τρόπος τοῦ ἰδεῖν, ἔκστασις καὶ	ἅπλωσις	καὶ ἐπίδοσις αὐτοῦ καὶ ἔφεσις
[6, 9, 3]	τὸ εἶδος· ἀλλ´ ἔστιν ἡμῖν	γνῶσις	εἴδεσιν ἐπερειδομένη. Ὅσῳ δ´ ἂν
[6, 9, 9]	γὰρ ἐνταῦθα καὶ ἐν τούτοις	ἔκπτωσις	καὶ φυγὴ καὶ πτερορρύησις. Δηλοῖ
[6, 9, 1]	ψυχὴ εἴη, ταύτῃ εἰς ταὐτόν	τις	ἄγει ψυχὴν καὶ τὸ ἕν,
[6, 9, 11]	τὸν τῶν ἀρετῶν χορόν, ὥσπερ	τις	εἰς τὸ εἴσω τοῦ ἀδύτου
[6, 9, 2]	ἄνθρωπος ταὐτόν ἢ οἷον ἀριθμός	τις	ἑκάστου, ὥσπερ εἰ δύο τινὰ
[6, 9, 4]	βεβουλημένου. Εἰ δὲ μὴ ἦλθέ	τις	ἐπὶ τὸ θέαμα, μηδὲ σύνεσιν
[6, 9, 2]	τοῦ ἑνός. Τί γὰρ ἄν	τις	καὶ παρ´ αὐτὰ εἶναι αὐτὸ
[6, 9, 6]	συμβεβηκότος. Τῷ αὐτάρκει δ´ ἄν	τις	καὶ τὸ ἓν αὐτοῦ ἐνθυμηθείη.
[6, 9, 5]	λόγος ἐξ ἀνάγκης εἶναι, εἴπερ	τις	καὶ ψυχὴν εἶναι, τοῦτο δὲ
[6, 9, 9]	ἐρώτων, οἷόν ἐστι τυχεῖν ὧν	τις	μάλιστα ἐρᾷ, καὶ ὅτι ταῦτα
[6, 9, 11]	ἀναβεβηκότι ἀλλ´ οὐδὲ λόγος οὐδέ	τις	νόησις οὐδ´ ὅλως αὐτός, εἰ
[6, 9, 11]	ἐκείνῳ· γίνεται γὰρ καὶ αὐτός	τις	οὐκ οὐσία, ἀλλ´ ἐπέκεινα οὐσίας
[6, 9, 11]	οὐσίας ταύτῃ, ᾗ προσομιλεῖ. Εἴ	τις	οὖν τοῦτο αὑτὸν γενόμενον ἴδοι,
[6, 9, 8]	ἑαυτὸν εἰδήσει καὶ ὁπόθεν. ~Εἴ	τις	οὖν ψυχὴ οἶδεν ἑαυτὴν τὸν
[6, 9, 11]	καὶ περινόησις πρὸς ἐφαρμογήν, εἴπερ	τις	τὸ ἐν τῷ ἀδύτῳ θεάσεται.
[6, 9, 8]	ὑπὸ τοῦ σώματος, οἷον εἴ	τις	τοὺς πόδας ἔχοι ἐν ὕδατι,
[6, 9, 10]	θέαμα· πῶς γὰρ ἂν ἀπαγγείλειέ	τις	ὡς ἕτερον οὐκ ἰδὼν ἐκεῖ
[6, 9, 9]	ἔχοντα, οὐ περιπτυσσόμενον σαρξὶν ἔξωθεν.	Ὅστις	δὲ εἶδεν, οἶδεν ὃ λέγω,
[6, 9, 5]	λόγοις ἀπιστεῖ ἐλλείπων, ὧδε διανοείσθω.	~Ὅστις	οἴεται τὰ ὄντα τύχῃ καὶ
[6, 9, 3]	ὥσπερ ἀναπαυομένη· οἷον καὶ ἡ	ὄψις	κάμνουσα ἐν τοῖς μικροῖς τοῖς
[6, 9, 11]	ἂν μὴ ἑωραμένον, ἀλλ´ ἡνωμένον,	ὃς	ἐγένετο ὅτε ἐκείνῳ ἐμίγνυτο εἰ
[6, 9, 9]	γνῶναι διατεθεῖσαν, ὅτι πάρεστιν ὁ	χορηγὸς	ἀληθινῆς ζωῆς, καὶ δεῖ οὐδενὸς
[6, 9, 10]	καὶ τὸ ἑωρακός ἐστιν οὐκέτι	λόγος,	ἀλλὰ μεῖζον λόγου καὶ πρὸ
[6, 9, 4]	ἕν, ὅταν ἐπιστήμην του λαμβάνῃ·	λόγος	γὰρ ἡ ἐπιστήμη, πολλὰ δὲ
[6, 9, 2]	τὸ ἕν. Ἀλλ´ ἔλεγεν ὁ	λόγος,	εἰ ἀπολεῖ ἕκαστον τὸ ἕν,
[6, 9, 5]	πρώτῳ, καί φησιν αὐτὸ ὁ	λόγος	ἐξ ἀνάγκης εἶναι, εἴπερ τις
[6, 9, 5]	καὶ ἐννοίας ἑνός, καὶ ὁ	λόγος	οὐ πρὸς τούτους, ἀλλὰ πρὸς
[6, 9, 11]	παρῆν αὐτῷ ἀναβεβηκότι ἀλλ´ οὐδὲ	λόγος	οὐδέ τις νόησις οὐδ´ ὅλως
[6, 9, 4]	ἡ ἐπιστήμη, πολλὰ δὲ ὁ	λόγος.	Παρέρχεται οὖν τὸ ἓν εἰς
[6, 9, 10]	ἓν ἄμφω· τολμηρὸς μὲν ὁ	λόγος.	Τότε μὲν οὖν οὔτε ὁρᾷ
[6, 9, 3]	τὸ ὂν ῥᾴδιον μηδὲ τὸ	εἶδος·	ἀλλ´ ἔστιν ἡμῖν γνῶσις εἴδεσιν
[6, 9, 1]	ὃ δίδωσιν, οἷον μορφὴ καὶ	εἶδος,	ἀλλ´ ἕτερα αὐτῆς, οὕτω χρή,
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ὂν οὐ πρῶτα.	Εἶδός	τε γὰρ ἕκαστον ἐκ πολλῶν
[6, 9, 8]	πρὸς ὃ φερόμεναι θεοί εἰσι.	Θεὸς	γὰρ τὸ ἐκείνῳ συνημμένον, τὸ
[6, 9, 11]	σοφοῖς τῶν προφητῶν αἰνίττεται, ὅπως	θεὸς	ἐκεῖνος ὁρᾶται· σοφὸς δὲ ἱερεὺς
[6, 9, 3]	θέαν τοῦ τοιούτου ἐσταλμένος ἢ	μέγεθος	ἢ σχῆμα ἢ ὄγκον περὶ
[6, 9, 6]	σημεῖον ἑνίζεται. Ἐνταῦθα μὲν γὰρ	μέγεθος	ἡ ψυχὴ ἀφελοῦσα καὶ ἀριθμοῦ
[6, 9, 5]	ἐν αὐτῷ καὶ πάντα ὄντα,	πλῆθος	ἀδιάκριτον καὶ αὖ διακεκριμένον. Οὔτε
[6, 9, 2]	ἐστι, τὸ δὲ ἓν ἀδύνατον	πλῆθος	εἶναι, ἕτερον ἂν εἴη ἑκάτερον.
[6, 9, 2]	εἰ τὸ ὂν τὸ ἑκάστου	πλῆθός	ἐστι, τὸ δὲ ἓν ἀδύνατον
[6, 9, 1]	εἰ φεύγοι τὸ ἓν εἰς	πλῆθος	θρυπτόμενα, τὴν οὐσίαν αὐτῶν, ἣν
[6, 9, 6]	ἡ ψυχὴ ἀφελοῦσα καὶ ἀριθμοῦ	πλῆθος	καταλήγει εἰς τὸ σμικρότατον καὶ
[6, 9, 5]	αὐτῶν. Τοῦτο οὖν τὸ ὁμοῦ	πλῆθος,	ὁ κόσμος ὁ νοητός, ἔστι
[6, 9, 4]	τὸ ἓν εἰς ἀριθμὸν καὶ	πλῆθος	πεσοῦσα. Ὑπὲρ ἐπιστήμην τοίνυν δεῖ
[6, 9, 11]	ἀπαλλαγὴ τῶν ἄλλων τῶν τῇδε,	βίος	ἀνήδονος τῶν τῇδε, φυγὴ μόνου
[6, 9, 11]	καὶ ἀνθρώπων θείων καὶ εὐδαιμόνων	βίος,	ἀπαλλαγὴ τῶν ἄλλων τῶν τῇδε,
[6, 9, 7]	καὶ Μίνως ποιούμενος ὀαριστὴς τοῦ	Διὸς	ἐφημίσθη εἶναι, ἧς μεμνημένος εἴδωλα
[6, 9, 10]	ἀλλὰ τὸ ἄλλο, ὅτε τὸ	ἑωρακὸς	ἀργεῖ τὴν θέαν οὐκ ἀργοῦν
[6, 9, 10]	τὸ δὲ ἰδεῖν καὶ τὸ	ἑωρακός	ἐστιν οὐκέτι λόγος, ἀλλὰ μεῖζον
[6, 9, 10]	τοῦ σώματος. Ἔστι δὲ τὸ	ἑωρακὸς	οὐ τὸ ἐνοχλούμενον, ἀλλὰ τὸ
[6, 9, 9]	εἶτ´ ἐκεῖνον ἐλαττούντων· οὐ γὰρ	ὄγκος·	ἢ φθαρτὰ ἂν ἦν τὰ
[6, 9, 6]	τό τε ἱδρυθησόμενον ἄψυχον καὶ	ὄγκος	πίπτων, ἐὰν μήπω ἱδρυθῇ. Ἵδρυται
[6, 9, 6]	ἔξω αὐτοῦ; Ὥστε οὐ κατὰ	συμβεβηκὸς	αὐτῷ τὸ εὖ· αὐτὸ γάρ
[6, 9, 1]	ἕν· ψυχὴ γὰρ μία καὶ	συμβεβηκός	πως τὸ ἕν, καὶ δύο
[6, 9, 3]	αἴτιον λέγειν οὐ κατηγορεῖν ἐστι	συμβεβηκός	τι αὐτῷ, ἀλλ´ ἡμῖν, ὅτι
[6, 9, 1]	καὶ ἕν. Καὶ τὸ μὲν	διεστηκός,	ὥσπερ χορός, πορρωτάτω τοῦ ἕν,
[6, 9, 11]	μεταβαίνοι ὡς εἰκὼν πρὸς ἀρχέτυπον,	τέλος	ἂν ἔχοι τῆς πορείας Ἐκπίπτων
[6, 9, 9]	καὶ τοῦτο αὐτῇ ἀρχὴ καὶ	τέλος·	ἀρχὴ μέν, ὅτι ἐκεῖθεν, τέλος
[6, 9, 9]	τέλος· ἀρχὴ μέν, ὅτι ἐκεῖθεν,	τέλος	δέ, ὅτι τὸ ἀγαθὸν ἐκεῖ.
[6, 9, 8]	εἰς αὐτὸν ἴδωμεν, τότε ἡμῖν	τέλος	καὶ ἀνάπαυλα καὶ τὸ μὴ
[6, 9, 8]	τοῦ κύκλου; Οὐδὲ γὰρ οὕτω	κύκλος	ἡ ψυχὴ ὡς τὸ σχῆμα,
[6, 9, 8]	δὲ κέντρον ἀφ´ οὗ ὁ	κύκλος,	κινήσεται περὶ τοῦτο, ἀφ´ οὗ
[6, 9, 10]	οὐδὲ φαντάζεται δύο, ἀλλ´ οἷον	ἄλλος	γενόμενος καὶ οὐκ αὐτὸς οὐδ´
[6, 9, 11]	ἴσως ἦν οὐ θέαμα, ἀλλὰ	ἄλλος	τρόπος τοῦ ἰδεῖν, ἔκστασις καὶ
[6, 9, 9]	πρὸς ἐκεῖνο ἐπαφῇ, γεννᾷ δὲ	κάλλος,	γεννᾷ δικαιοσύνην, ἀρετὴν γεννᾷ. Ταῦτα
[6, 9, 1]	ἓν συνταχθῇ τὸ σῶμα, καὶ	κάλλος,	ὅταν ἡ τοῦ ἑνὸς τὰ
[6, 9, 10]	ἐκεῖ; Ἢ ὅτι μήπω ἐξελήλυθεν	ὅλος.	Ἔσται δὲ ὅτε καὶ τὸ
[6, 9, 9]	οὐράνιον Ἔρωτα ἔχει, ἐνταῦθα δὲ	πάνδημος	γίγνεται· καὶ γάρ ἐστιν ἐκεῖ
[6, 9, 9]	Ἀφροδίτη οὐρανία, ἐνταῦθα δὲ γίγνεται	πάνδημος	οἷον ἑταιρισθεῖσα. Καὶ ἔστι πᾶσα
[6, 9, 2]	γὰρ ἡ ἰδέα ἕν, ἀλλ´	ἀριθμὸς	μᾶλλον καὶ ἑκάστη καὶ ἡ
[6, 9, 2]	εἷς ἄνθρωπος ταὐτόν ἢ οἷον	ἀριθμός	τις ἑκάστου, ὥσπερ εἰ δύο
[6, 9, 2]	ἕν. Εἰ μὲν οὖν ὁ	ἀριθμὸς	τῶν ὄντων, δῆλον ὅτι καὶ
[6, 9, 2]	ἕν, ὥσπερ ἂν εἴη ὁ	κόσμος	ἕν. Ὅλως δὲ τὸ μὲν
[6, 9, 5]	οὖν τὸ ὁμοῦ πλῆθος, ὁ	κόσμος	ὁ νοητός, ἔστι μὲν ὃ
[6, 9, 11]	τι ἐκινεῖτο παρ´ αὐτῷ, οὐ	θυμός,	οὐκ ἐπιθυμία ἄλλου παρῆν αὐτῷ
[6, 9, 3]	ἐκ πολλῶν γενέσθαι ἀρχῆς καὶ	ἑνὸς	θεατὴν ἐσόμενον. Νοῦν τοίνυν χρὴ
[6, 9, 5]	ἀπελήλαται καὶ θεοῦ καὶ ἐννοίας	ἑνός,	καὶ ὁ λόγος οὐ πρὸς
[6, 9, 1]	καὶ ψυχὴ ἕτερον οὖσα τοῦ	ἑνὸς	μᾶλλον ἔχει κατὰ λόγον τοῦ
[6, 9, 2]	ἂν εἴη καὶ ἕτερον τοῦ	ἑνός,	μεταλήψει δὲ ἔχον καὶ μεθέξει
[6, 9, 1]	καὶ κάλλος, ὅταν ἡ τοῦ	ἑνὸς	τὰ μόρια κατάσχῃ φύσις· καὶ
[6, 9, 2]	καὶ κατὰ τοσοῦτον καὶ τοῦ	ἑνός.	Τί γὰρ ἄν τις καὶ
[6, 9, 5]	εἶναι, ἀποστῆναι δέ πως τοῦ	ἑνὸς	τολμήσας τὸ δὴ πρὸ τούτου
[6, 9, 3]	νοητῆς. Γεννητικὴ γὰρ ἡ τοῦ	ἑνὸς	φύσις οὖσα τῶν πάντων οὐδέν
[6, 9, 6]	ἀγαθόν ἐστιν· οὐδὲ βούλησις τοίνυν	οὐδενός·	ἀλλ´ ἔστιν ὑπεράγαθον καὶ αὐτὸ
[6, 9, 6]	εἶναι· ἐφ´ ἑαυτοῦ γάρ ἐστιν	οὐδενὸς	αὐτῷ συμβεβηκότος. Τῷ αὐτάρκει δ´
[6, 9, 8]	ταὐτότητι καὶ συνάπτειν τῷ συγγενεῖ	οὐδενὸς	διείργοντος. Σώμασι μὲν γὰρ σώματα
[6, 9, 4]	συναχθείς οὐ γὰρ δὴ ἄπεστιν	οὐδενὸς	ἐκεῖνο καὶ πάντων δέ, ὥστε
[6, 9, 9]	χορηγὸς ἀληθινῆς ζωῆς, καὶ δεῖ	οὐδενὸς	ἔτι. Τοὐναντίον δὲ ἀποθέσθαι τὰ
[6, 9, 7]	πολὺ ἰδόντι γένοιτο ἂν πάθημα.	Οὐδενός	φησίν ἐστινἔξω, ἀλλὰ πᾶσι σύνεστιν
[6, 9, 9]	ψυχὴ θεοῦ ἑνωθῆναι θέλουσα, ὥσπερ	παρθένος	καλοῦ πατρὸς καλὸν ἔρωτα. Ὅταν
[6, 9, 4]	ἐραστοῦ ἐν ᾧ ἐρᾷ ἀναπαυσαμένου,	δεξάμενος	φῶς ἀληθινὸν καὶ πᾶσαν τὴν
[6, 9, 7]	παῖς αὑτοῦ ἔξω ἐν μανίᾳ	γεγενημένος	εἰδήσει τὸν πατέρα· ὁ δὲ
[6, 9, 7]	τοῦ Διὸς ἐφημίσθη εἶναι, ἧς	μεμνημένος	εἴδωλα αὐτῆς τοὺς νόμους ἐτίθει
[6, 9, 3]	ἐπὶ τὴν θέαν τοῦ τοιούτου	ἐσταλμένος	ἢ μέγεθος ἢ σχῆμα ἢ
[6, 9, 11]	ἀδύτου τὴν θέαν. Καὶ μὴ	γενόμενος	δὲ τὸ ἄδυτον τοῦτο ἀόρατόν
[6, 9, 10]	οὐδ´ αὑτοῦ συντελεῖ ἐκεῖ, κἀκείνου	γενόμενος	ἕν ἐστιν ὥσπερ κέντρῳ κέντρον
[6, 9, 9]	ὁ Ἔρως ὁ μετ´ αὐτῆς	γενόμενος.	Ἐρᾷ οὖν κατὰ φύσιν ἔχουσα
[6, 9, 10]	φαντάζεται δύο, ἀλλ´ οἷον ἄλλος	γενόμενος	καὶ οὐκ αὐτὸς οὐδ´ αὑτοῦ
[6, 9, 11]	ἑστὼς πάντη καὶ οἷον στάσις	γενόμενος.	Οὐδὲ τῶν καλῶν, ἀλλὰ καὶ
[6, 9, 11]	συνιεὶς ἀληθινὴν ἂν ποιοῖτο ἐκεῖ	γενόμενος	τοῦ ἀδύτου τὴν θέαν. Καὶ
[6, 9, 11]	οὐδαμῇ ἀποκλίνων οὐδὲ περὶ αὑτὸν	στρεφόμενος,	ἑστὼς πάντη καὶ οἷον στάσις
[6, 9, 7]	συνουσίαν· οἵαν ἴσως καὶ Μίνως	ποιούμενος	ὀαριστὴς τοῦ Διὸς ἐφημίσθη εἶναι,
[6, 9, 7]	τοῦ θείου ἐπαφῇ εἰς νόμων	πληρούμενος	θέσιν. Ἢ καὶ τὰ πολιτικὰ
[6, 9, 3]	καὶ ὑφιδρύσαντα, ἵν´ ἃ ὁρᾷ	ἐκεῖνος	ἐγρηγορυῖα δέχοιτο, τούτῳ θεᾶσθαι τὸ
[6, 9, 4]	ἤδη δύναται ἰδεῖν ὡς πέφυκεν	ἐκεῖνος	θεατὸς εἶναι εἰ οὖν μήπω
[6, 9, 11]	τῶν προφητῶν αἰνίττεται, ὅπως θεὸς	ἐκεῖνος	ὁρᾶται· σοφὸς δὲ ἱερεὺς τὸ
[6, 9, 2]	τινὰ ἔλεγες, οὕτως ἐπὶ μόνου	τινὸς	τὸ ἕν. Εἰ μὲν οὖν
[6, 9, 11]	τῶν ἄλλων τῶν τῇδε, βίος	ἀνήδονος	τῶν τῇδε, φυγὴ μόνου πρὸς
[6, 9, 4]	ἦν τῇ θέᾳ, καὶ οὐ	μόνος	ἀναβεβηκώς, ἀλλ´ ἔχων τὸ διεῖργον
[6, 9, 4]	τιθέσθω, καὶ πειράσθω ἀποστὰς πάντων	μόνος	εἶναι, ἃ δὲ ἐν τοῖς
[6, 9, 9]	νῦν καὶ τὸ ἄνευ θεοῦ	ἴχνος	ζωῆς ἐκείνην μιμούμενον, τὸ δὲ
[6, 9, 11]	ἦν οὐ θέαμα, ἀλλὰ ἄλλος	τρόπος	τοῦ ἰδεῖν, ἔκστασις καὶ ἅπλωσις
[6, 9, 6]	τὸ εὖ· αὐτὸ γάρ ἐστι.	Τόπος	τε οὐδεὶς αὐτῷ· οὐ γὰρ
[6, 9, 2]	Ἢ γὰρ ταὐτὸν τῷ ὄντι	ἄνθρωπος	γὰρ καὶ εἷς ἄνθρωπος ταὐτόν
[6, 9, 2]	εἶναι, ἕτερον ἂν εἴη ἑκάτερον.	Ἄνθρωπος	γοῦν καὶ ζῷον καὶ λογικὸν
[6, 9, 2]	τὰ πολλὰ ταῦτα· ἄλλο ἄρα	ἄνθρωπος	καὶ ἕν, εἰ τὸ μὲν
[6, 9, 8]	συνημμένον, τὸ δὲ πόρρω ἀφιστάμενον	ἄνθρωπος	ὁ πολὺς καὶ θηρίον. Τὸ
[6, 9, 2]	ὄντι ἄνθρωπος γὰρ καὶ εἷς	ἄνθρωπος	ταὐτόν ἢ οἷον ἀριθμός τις
[6, 9, 2]	οὖν ἑκάστῳ μὲν τῶν κατὰ	μέρος	ἓν οὐ ταὐτὸν ἡ οὐσία
[6, 9, 9]	ὅλῳ αὐτῶν περιπτυξώμεθα καὶ μηδὲν	μέρος	ἔχοιμεν, ᾧ μὴ ἐφαπτόμεθα θεοῦ.
[6, 9, 8]	χωρισθεῖσαι ὅλαι. Νῦν δέ, ἐπεὶ	μέρος	ἡμῶν κατέχεται ὑπὸ τοῦ σώματος,
[6, 9, 10]	ὁρώμενον, ἀλλὰ μὴ ἓν ἄμφω·	τολμηρὸς	μὲν ὁ λόγος. Τότε μὲν
[6, 9, 8]	εἰς αὐτὸ βλέπομεν, ἀλλ´ οἷον	χορὸς	ἐξᾴδων καίπερ ἔχων περὶ τὸν
[6, 9, 1]	εἰ μὴ ἓν ἔσται, οὔτε	χορὸς	οὔτε ἀγέλη μὴ ἓν ὄντα.
[6, 9, 1]	Καὶ τὸ μὲν διεστηκός, ὥσπερ	χορός,	πορρωτάτω τοῦ ἕν, τὸ δὲ
[6, 9, 6]	οἷον μήτε πρὸς αὑτὸ μήτε	πρὸς	ἄλλο ἐνδεὲς εἶναι. Οὐ γάρ
[6, 9, 11]	ἔκφορον ἐκεῖνο ὄν, ἀπεῖπε δηλοῦν	πρὸς	ἄλλον τὸ θεῖον, ὅτῳ μὴ
[6, 9, 7]	τι νοεῖν ἄλλο νοοῦντα καὶ	πρὸς	ἄλλῳ ὄντα, ἀλλὰ δεῖ μηδὲν
[6, 9, 1]	ἓν ἕκαστον ποιεῖν, ὥσπερ καὶ	πρὸς	ἄνθρωπον ἄνθρωπον, συλλαμβάνουσαν μετὰ τοῦ
[6, 9, 11]	ἀφ´ αὑτοῦ μεταβαίνοι ὡς εἰκὼν	πρὸς	ἀρχέτυπον, τέλος ἂν ἔχοι τῆς
[6, 9, 9]	καὶ παρεμπεσοῦσα ἡ σώματος φύσις	πρὸς	αὑτὴν ἡμᾶς εἵλκυσεν, ἀλλ´ ἐμπνέομεν
[6, 9, 9]	ἐστί. Μᾶλλον μέντοι ἐσμὲν νεύσαντες	πρὸς	αὐτὸ καὶ τὸ εὖ ἐνταῦθα,
[6, 9, 6]	τοιοῦτον ὂν μόνον, οἷον μήτε	πρὸς	αὑτὸ μήτε πρὸς ἄλλο ἐνδεὲς
[6, 9, 2]	πρὸ αὐτοῦ. Εἰ δὲ καὶ	πρὸς	αὐτὸν καὶ πρὸς τὸ κρεῖττον,
[6, 9, 11]	καὶ ἐπίδοσις αὐτοῦ καὶ ἔφεσις	πρὸς	ἁφὴν καὶ στάσις καὶ περινόησις
[6, 9, 11]	αὐτὸς διαφορὰν ἐν αὑτῷ οὐδεμίαν	πρὸς	ἑαυτὸν ἔχων οὔτε κατὰ ἄλλα
[6, 9, 10]	ὅτε ἐθεᾶτο ἕτερον, ἀλλὰ ἓν	πρὸς	ἑαυτόν; ~Τοῦτο δὴ ἐθέλον δηλοῦν
[6, 9, 9]	γεννᾷ θεοὺς ἐν ἡσύχῳ τῇ	πρὸς	ἐκεῖνο ἐπαφῇ, γεννᾷ δὲ κάλλος,
[6, 9, 2]	οὐδὲ τὸ ἕν· εἰ δὲ	πρὸς	ἕτερον βλέπει, πάντως πρὸς τὸ
[6, 9, 11]	ἁφὴν καὶ στάσις καὶ περινόησις	πρὸς	ἐφαρμογήν, εἴπερ τις τὸ ἐν
[6, 9, 11]	ἀνήδονος τῶν τῇδε, φυγὴ μόνου	πρὸς	μόνον.
[6, 9, 8]	συμφέρουσα ἑαυτὴν πρὸς τὸ αὐτό,	πρὸς	ὃ ἐχρῆν μὲν πάσας, φέρονται
[6, 9, 8]	φέρονται δὲ αἱ θεῶν ἀεί·	πρὸς	ὃ φερόμεναι θεοί εἰσι. Θεὸς
[6, 9, 11]	θέαμα καὶ τὴν ἐκεῖ συνουσίαν	πρὸς	οὐκ ἄγαλμα οὐδὲ εἰκόνα, ἀλλὰ
[6, 9, 7]	μέλλει μηδὲν ἐμπόδιον ἐγκαθήμενον ἔσεσθαι	πρὸς	πλήρωσιν καὶ ἔλλαμψιν αὐτῇ τῆς
[6, 9, 7]	πρὸς τὸ εἴσω πάντη, μὴ	πρός	τι τῶν ἔξω κεκλίσθαι, ἀλλὰ
[6, 9, 3]	τε πάσης ἀπηλλαγμένον εἶναι ἅτε	πρὸς	τὸ ἀγαθὸν σπεύδοντα γενέσθαι, ἐπί
[6, 9, 8]	καὶ τούτου ἀναρτήσεται συμφέρουσα ἑαυτὴν	πρὸς	τὸ αὐτό, πρὸς ὃ ἐχρῆν
[6, 9, 7]	τῶν ἔξω ἀφεμένην δεῖ ἐπιστραφῆναι	πρὸς	τὸ εἴσω πάντη, μὴ πρός
[6, 9, 1]	αὐτῆς νομίζειν αὐτὴν διδόναι καὶ	πρὸς	τὸ ἓν βλέπουσαν ἓν ἕκαστον
[6, 9, 2]	γε ἄριστον καὶ τὸν οὐ	πρὸς	τὸ ἔξω βλέποντα νοεῖν τὸ
[6, 9, 11]	ἓν ἦν αὐτὸς ὁ ἰδὼν	πρὸς	τὸ ἑωραμένον, ὡς ἂν μὴ
[6, 9, 8]	ἄλλαις, ᾗ πέφυκε τὸ νοοῦν	πρὸς	τὸ κατανοούμενον συνάπτειν, οἰητέον τὴν
[6, 9, 2]	δὲ καὶ πρὸς αὐτὸν καὶ	πρὸς	τὸ κρεῖττον, καὶ οὕτως δεύτερον.
[6, 9, 2]	δὲ πρὸς ἕτερον βλέπει, πάντως	πρὸς	τὸ κρεῖττον καὶ πρὸ αὐτοῦ.
[6, 9, 9]	ἐνταῦθα ὕβρεις ἁγνεύσασα τῶν τῇδε	πρὸς	τὸν πατέρα αὖθις στελλομένη εὐπαθεῖ
[6, 9, 5]	λόγος οὐ πρὸς τούτους, ἀλλὰ	πρὸς	τοὺς ἄλλην φύσιν παρὰ τὰ
[6, 9, 5]	ἑνός, καὶ ὁ λόγος οὐ	πρὸς	τούτους, ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἄλλην
[6, 9, 5]	ὁ νοητός, ἔστι μὲν ὃ	πρὸς	τῷ πρώτῳ, καί φησιν αὐτὸ
[6, 9, 9]	ἑνωθῆναι θέλουσα, ὥσπερ παρθένος καλοῦ	πατρὸς	καλὸν ἔρωτα. Ὅταν δὲ εἰς
[6, 9, 9]	ἄλλον ἀλλαξαμένη θνητὸν ἔρωτα ἐρημίᾳ	πατρὸς	ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ πάλιν τὰς
[6, 9, 4]	δύναται ἰδεῖν ὡς πέφυκεν ἐκεῖνος	θεατὸς	εἶναι εἰ οὖν μήπω ἐστὶν
[6, 9, 4]	καὶ παντὸς ἄλλου καὶ καλοῦ	θεάματος.	Πᾶν γὰρ καλὸν ὕστερον ἐκείνου
[6, 9, 10]	οὐκέτι ἐνοχλουμένῳ οὐδεμίαν ἐνόχλησιν τοῦ	σώματος.	Ἔστι δὲ τὸ ἑωρακὸς οὐ
[6, 9, 8]	μέρος ἡμῶν κατέχεται ὑπὸ τοῦ	σώματος,	οἷον εἴ τις τοὺς πόδας
[6, 9, 9]	ἐσμεν, εἰ καὶ παρεμπεσοῦσα ἡ	σώματος	φύσις πρὸς αὑτὴν ἡμᾶς εἵλκυσεν,
[6, 9, 1]	οὐκ ἔστιν ἐκεῖνα. Οὔτε γὰρ	στρατὸς	ἔστιν, εἰ μὴ ἓν ἔσται,
[6, 9, 5]	ὁμοῦ πλῆθος, ὁ κόσμος ὁ	νοητός,	ἔστι μὲν ὃ πρὸς τῷ
[6, 9, 4]	καὶ ἐπιστήμης καὶ ἐπιστητῶν καὶ	παντὸς	ἄλλου καὶ καλοῦ θεάματος. Πᾶν
[6, 9, 3]	δὲ ἀνείδεον πρὸ εἴδους ὂν	παντός,	πρὸ κινήσεως, πρὸ στάσεως· ταῦτα
[6, 9, 9]	καὶ σῳζόμεθα οὐ δόντος, εἶτ´	ἀποστάντος	ἐκείνου, ἀλλ´ ἀεὶ χορηγοῦντος ἕως
[6, 9, 9]	ζωῆς, πηγὴν δὲ νοῦ, ἀρχὴν	ὄντος,	ἀγαθοῦ αἰτίαν, ῥίζαν ψυχῆς· οὐκ
[6, 9, 6]	ἔσται· ἡ γὰρ ἄγνοια ἑτέρου	ὄντος	γίγνεται, ὅταν θάτερον ἀγνοῇ θάτερον·
[6, 9, 5]	ἓν μὲν εἶναι βουλομένου, οὐκ	ὄντος	δὲ ἕν, ἑνοειδοῦς δέ, ὅτι
[6, 9, 3]	ἔχομέν τι παρ´ αὐτοῦ ἐκείνου	ὄντος	ἐν αὐτῷ· δεῖ δὲ μηδὲ
[6, 9, 3]	ὂν οἷον μορφὴν τὴν τοῦ	ὄντος	ἔχει, ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο καὶ
[6, 9, 2]	πάντα τοῦ νοῦ τὰ πάντα	ὄντος·	οὐδὲ τὸ ὄν· τὸ γὰρ
[6, 9, 8]	καὶ συνάπτειν τῷ συγγενεῖ οὐδενὸς	διείργοντος.	Σώμασι μὲν γὰρ σώματα κωλύεται
[6, 9, 9]	ἀλλ´ ἐμπνέομεν καὶ σῳζόμεθα οὐ	δόντος,	εἶτ´ ἀποστάντος ἐκείνου, ἀλλ´ ἀεὶ
[6, 9, 6]	ἐνδεές, τοῦ εὖ καὶ τοῦ	σῴζοντός	ἐστιν ἐνδεές. Ὥστε τῷ ἑνὶ
[6, 9, 9]	Διὸ κἀκεῖνα μένει· οἷον εἰ	μένοντος	ἡλίου καὶ τὸ φῶς μένοι.
[6, 9, 9]	εἶτ´ ἀποστάντος ἐκείνου, ἀλλ´ ἀεὶ	χορηγοῦντος	ἕως ἂν ᾖ ὅπερ ἐστί.
[6, 9, 7]	τῇ ψυχῇ τύπον ἐκεῖνο νοῆσαι	ἐνεργοῦντος	τοῦ τύπου, οὐδ´ αὖ ἄλλοις
[6, 9, 4]	ἔξω, ἢ δι´ ἔνδειαν τοῦ	παιδαγωγοῦντος	λόγου καὶ πίστιν περὶ αὐτοῦ
[6, 9, 3]	οἷον τυποῦσθαι ὑπὸ ποικίλου τοῦ	τυποῦντος	ἐξολισθάνει καὶ φοβεῖται, μὴ οὐδὲν
[6, 9, 6]	ἕν· ὥστε ἐνδεὲς ἔσται τοῦ	φθεροῦντος·	πᾶν δὲ ὃ ἂν λέγηται
[6, 9, 6]	ἑαυτοῦ γάρ ἐστιν οὐδενὸς αὐτῷ	συμβεβηκότος.	Τῷ αὐτάρκει δ´ ἄν τις
[6, 9, 11]	εἰκόνα· Ἦν δὲ ἓν καὶ	αὐτὸς	διαφορὰν ἐν αὑτῷ οὐδεμίαν πρὸς
[6, 9, 11]	οὐδέ τις νόησις οὐδ´ ὅλως	αὐτός,	εἰ δεῖ καὶ τοῦτο λέγειν.
[6, 9, 11]	οὐκ ἦν, ἀλλ´ ἓν ἦν	αὐτὸς	ὁ ἰδὼν πρὸς τὸ ἑωραμένον,
[6, 9, 10]	οἷον ἄλλος γενόμενος καὶ οὐκ	αὐτὸς	οὐδ´ αὑτοῦ συντελεῖ ἐκεῖ, κἀκείνου
[6, 9, 11]	ἐν ἐκείνῳ· γίνεται γὰρ καὶ	αὐτός	τις οὐκ οὐσία, ἀλλ´ ἐπέκεινα
[6, 9, 2]	ἀρχὴν ἐπιστρέφει. Καὶ εἰ μὲν	αὐτὸς	τὸ νοοῦν καὶ τὸ νοούμενον,
[6, 9, 11]	διὰ σοφίας ἐπ´ αὐτό. Καὶ	οὗτος	θεῶν καὶ ἀνθρώπων θείων καὶ
[6, 9, 5]	διοικεῖσθαι καὶ σωματικαῖς συνέχεσθαι αἰτίαις,	οὗτος	πόρρω ἀπελήλαται καὶ θεοῦ καὶ
[6, 9, 9]	ἔρως ὁ τῆς ψυχῆς ὁ	σύμφυτος,	καθὸ καὶ συνέζευκται Ἔρως ταῖς
[6, 9, 9]	ὁρᾶν θέμις· ἑαυτὸν μὲν ἠγλαϊσμένον,	φωτὸς	πλήρη νοητοῦ, μᾶλλον δὲ φῶς
[6, 9, 11]	αἰνίττεται, ὅπως θεὸς ἐκεῖνος ὁρᾶται·	σοφὸς	δὲ ἱερεὺς τὸ αἴνιγμα συνιεὶς
[6, 9, 1]	ἡ οἰκία ἓν καὶ ἡ	ναῦς,	ὃ εἰ ἀποβάλοι, οὔτ´ ἂν
[6, 9, 1]	οἰκία ἔτι οἰκία οὔτε ἡ	ναῦς.	Τὰ τοίνυν συνεχῆ μεγέθη, εἰ
[6, 9, 1]	ὄντα. Ἀλλ´ οὐδὲ οἰκία ἢ	ναῦς	τὸ ἓν οὐκ ἔχοντα, ἐπείπερ
[6, 9, 3]	ἑρμηνεύειν ἐθέλειν πάθη ὁτὲ μὲν	ἐγγύς,	ὁτὲ δὲ ἀποπίπτοντας ταῖς περὶ
[6, 9, 11]	εἰς τὸ εἴσω τοῦ ἀδύτου	εἰσδὺς	εἰς τοὐπίσω καταλιπὼν τὰ ἐν
[6, 9, 11]	θεὸς ἐκεῖνος ὁρᾶται· σοφὸς δὲ	ἱερεὺς	τὸ αἴνιγμα συνιεὶς ἀληθινὴν ἂν
[6, 9, 8]	δὲ πόρρω ἀφιστάμενον ἄνθρωπος ὁ	πολὺς	καὶ θηρίον. Τὸ οὖν τῆς
[6, 9, 5]	καὶ κινήσει, καὶ τὰς ἐπιστήμας	λόγους	ἐν ψυχῇ τὰς τοιαύτας ἐν
[6, 9, 3]	μονοειδές, μᾶλλον δὲ ἀνείδεον πρὸ	εἴδους	ὂν παντός, πρὸ κινήσεως, πρὸ
[6, 9, 5]	βουλομένου, οὐκ ὄντος δὲ ἕν,	ἑνοειδοῦς	δέ, ὅτι αὐτῷ μηδὲ ἐσκέδασται
[6, 9, 9]	νοῦ· ἐνέργεια δὲ καὶ γεννᾷ	θεοὺς	ἐν ἡσύχῳ τῇ πρὸς ἐκεῖνο
[6, 9, 6]	οὐ τῷ ἀδιεξιτήτῳ ἢ τοῦ	μεγέθους	ἢ τοῦ ἀριθμοῦ, ἀλλὰ τῷ
[6, 9, 5]	ἁπλῷ καὶ τῇ φυγῇ τοῦ	πλήθους	καὶ τοῦ μερισμοῦ. ~Πῶς οὖν
[6, 9, 2]	νοούμενον, διπλοῦς ἔσται καὶ οὐχ	ἁπλοῦς	οὐδὲ τὸ ἕν· εἰ δὲ
[6, 9, 2]	τὸ νοοῦν καὶ τὸ νοούμενον,	διπλοῦς	ἔσται καὶ οὐχ ἁπλοῦς οὐδὲ
[6, 9, 7]	ἧς μεμνημένος εἴδωλα αὐτῆς τοὺς	νόμους	ἐτίθει τῇ τοῦ θείου ἐπαφῇ
[6, 9, 5]	καὶ λογιστικοῦ καλουμένου, καὶ τοὺς	λογισμοὺς	ἤδη οἷον ἐν διαστάσει καὶ
[6, 9, 5]	ὅτι αὐτῷ μηδὲ ἐσκέδασται ὁ	νοῦς,	ἀλλὰ σύνεστιν ἑαυτῷ ὄντως οὐ
[6, 9, 3]	γὰρ τῶν ὄντων ἐστὶν ὁ	νοῦς·	ἐκεῖνο δὲ οὔ τι, ἀλλὰ
[6, 9, 3]	δύναται. Δύναται δὲ ὁρᾶν ὁ	νοῦς	ἢ τὰ πρὸ αὐτοῦ ἢ
[6, 9, 2]	εἶναι τὸ ἕν· οἷον, εἰ	νοῦς	ἡ οὐσία, νοῦν καὶ τὸ
[6, 9, 5]	οὐσίᾳ καὶ ἄγει εἰς οὐσίαν	νοῦς	καὶ αὐτοῦ ἡ φύσις τοιαύτη,
[6, 9, 2]	γὰρ οὐκέτι ἓν εἴη· οὐδὲ	νοῦς,	καὶ γὰρ ἂν οὕτως εἴη
[6, 9, 2]	ἓν τὸ πρῶτον, ὁ δὲ	νοῦς	καὶ τὰ εἴδη καὶ τὸ
[6, 9, 3]	γίνεται τῆς θέας, ὅτι μὴ	νοῦς	τὰ τοιαῦτα πέφυκεν ὁρᾶν, ἀλλ´
[6, 9, 3]	δὲ τὸ πρὸ αὐτοῦ. Οὐδὲ	νοῦς	τοίνυν, ἀλλὰ πρὸ νοῦ· τὶ
[6, 9, 2]	ἄρα τὸ ὄν. Εἰ δὲ	νοῦς	τοῦτο εἴη, καὶ οὕτω πολλὰ
[6, 9, 3]	ταύτην τὴν φύσιν φαντασθῇ, οὐ	νοῦς	τούτῳ ἡγεμὼν γίνεται τῆς θέας,
[6, 9, 9]	ἐντεῦθεν καὶ ἀγανακτεῖν ἐπὶ θάτερα	δεδεμένους,	ἵνα τῷ ὅλῳ αὐτῶν περιπτυξώμεθα
[6, 9, 5]	ἄλλην φύσιν παρὰ τὰ σώματα	τιθεμένους	καὶ ἀνιόντας ἐπὶ ψυχήν. Καὶ
[6, 9, 11]	τὸ μὴ ἐκφέρειν εἰς μὴ	μεμυημένους,	ὡς οὐκ ἔκφορον ἐκεῖνο ὄν,
[6, 9, 7]	εἰ μέλλει δέχεσθαι τοὺς πάντων	τύπους,	οὕτω καὶ πολὺ μᾶλλον ἀνείδεον
[6, 9, 5]	οὐ πρὸς τούτους, ἀλλὰ πρὸς	τοὺς	ἄλλην φύσιν παρὰ τὰ σώματα
[6, 9, 5]	λογιζομένου καὶ λογιστικοῦ καλουμένου, καὶ	τοὺς	λογισμοὺς ἤδη οἷον ἐν διαστάσει
[6, 9, 7]	εἶναι, ἧς μεμνημένος εἴδωλα αὐτῆς	τοὺς	νόμους ἐτίθει τῇ τοῦ θείου
[6, 9, 7]	δεῖ πάντων, εἰ μέλλει δέχεσθαι	τοὺς	πάντων τύπους, οὕτω καὶ πολὺ
[6, 9, 8]	τοῦ σώματος, οἷον εἴ τις	τοὺς	πόδας ἔχοι ἐν ὕδατι, τῷ
[6, 9, 7]	οὖν ἑλεῖν ὃν πεφεύγασιν, οὐδ´	αὑτοὺς	ἀπολωλεκότες ἄλλον ζητεῖν, οὐδέ γε
[6, 9, 5]	καὶ ὁ λόγος οὐ πρὸς	τούτους,	ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἄλλην φύσιν
[6, 9, 5]	ἐπὶ ψυχήν. Καὶ δὴ δεῖ	τούτους	φύσιν ψυχῆς κατανενοηκέναι τά τε
[6, 9, 5]	ἂν λεχθὲν προσηκόντως ἕν, οὐχ	ὡς	ἄλλο, εἶτα ἕν, χαλεπὸν μὲν
[6, 9, 11]	ὁ ἰδὼν πρὸς τὸ ἑωραμένον,	ὡς	ἂν μὴ ἑωραμένον, ἀλλ´ ἡνωμένον,
[6, 9, 7]	ὥσπερ περὶ τῆς ὕλης λέγεται,	ὡς	ἄρα ἄποιον εἶναι δεῖ πάντων,
[6, 9, 11]	καὶ πηγὴν καὶ ἀρχήν, εἰδήσει	ὡς	ἀρχῇ ἀρχὴν ὁρᾷ καὶ συγγίνεται
[6, 9, 1]	ἐπὶ ταύτην ἐλθόντας δεῖ λέγειν,	ὡς	αὕτη τὸ ἓν χορηγεῖ καὶ
[6, 9, 11]	καὶ εἰ ἀφ´ αὑτοῦ μεταβαίνοι	ὡς	εἰκὼν πρὸς ἀρχέτυπον, τέλος ἂν
[6, 9, 4]	ἀπ´ αὐτοῦ· ὅταν οὕτως ἔχῃ,	ὡς	εἶχεν, ὅτε ἦλθεν ἀπ´ αὐτοῦ,
[6, 9, 10]	πῶς γὰρ ἂν ἀπαγγείλειέ τις	ὡς	ἕτερον οὐκ ἰδὼν ἐκεῖ ὅτε
[6, 9, 1]	λεγομένων οὕτως ἕκαστόν ἐστιν ἕν,	ὡς	ἔχει καὶ ὅ ἐστιν, ὥστε
[6, 9, 9]	δὲ εἶδεν, οἶδεν ὃ λέγω,	ὡς	ἡ ψυχὴ ζωὴν ἄλλην ἴσχει
[6, 9, 6]	Ἢ πλεόνως τιθέμενον ἓν ἢ	ὡς	μονὰς καὶ σημεῖον ἑνίζεται. Ἐνταῦθα
[6, 9, 5]	αὖ διακεκριμένον. Οὔτε γὰρ διακέκριται	ὡς	οἱ λόγοι οἱ ἤδη καθ´
[6, 9, 9]	ἔστιν ἐνταῦθα κἀκεῖνον καὶ ἑαυτὸν	ὡς	ὁρᾶν θέμις· ἑαυτὸν μὲν ἠγλαϊσμένον,
[6, 9, 11]	μὴ ἐκφέρειν εἰς μὴ μεμυημένους,	ὡς	οὐκ ἔκφορον ἐκεῖνο ὄν, ἀπεῖπε
[6, 9, 7]	οὕτω δεῖ καὶ ἐνταῦθα εἰδέναι,	ὡς	οὐκ ἔστιν ἄλλου ἔχοντα ἐν
[6, 9, 5]	κατανενοηκέναι τά τε ἄλλα καὶ	ὡς	παρὰ νοῦ ἐστι καὶ λόγου
[6, 9, 4]	ἀπ´ αὐτοῦ, ἤδη δύναται ἰδεῖν	ὡς	πέφυκεν ἐκεῖνος θεατὸς εἶναι εἰ
[6, 9, 5]	καὶ αὐτοῦ ἡ φύσις τοιαύτη,	ὡς	πηγὴν τῶν ἀρίστων εἶναι καὶ
[6, 9, 5]	οὕτως ἓν λέγοντες καὶ ἀμερές,	ὡς	σημεῖον ἢ μονάδα λέγοντες· τὸ
[6, 9, 6]	ἐν μεριστῷ οὔτε οὕτως ἀμερές,	ὡς	τὸ μικρότατον· μέγιστον γὰρ ἁπάντων
[6, 9, 8]	γὰρ οὕτω κύκλος ἡ ψυχὴ	ὡς	τὸ σχῆμα, ἀλλ´ ὅτι ἐν
[6, 9, 3]	τὸ ἐκείνου» μηδὲ ὄντως λέγειν	ἀκριβῶς	λέγοντα, ἀλλ´ ἡμᾶς οἷον ἔξωθεν
[6, 9, 9]	ἀποστάντος ἐκείνου, ἀλλ´ ἀεὶ χορηγοῦντος	ἕως	ἂν ᾖ ὅπερ ἐστί. Μᾶλλον
[6, 9, 6]	ἀριθμοῦ, ἀλλὰ τῷ ἀπεριλήπτῳ τῆς	δυνάμεως.	Ὅταν γὰρ ἂν αὐτὸν νοήσῃς
[6, 9, 3]	ὂν παντός, πρὸ κινήσεως, πρὸ	στάσεως·	ταῦτα γὰρ περὶ τὸ ὄν,
[6, 9, 3]	τοιαῦτα πέφυκεν ὁρᾶν, ἀλλ´ ἔστιν	αἰσθήσεως	καὶ δόξης ἑπομένης αἰσθήσει ἡ
[6, 9, 6]	ἑτερότης· οὐδὲ κίνησις· πρὸ γὰρ	κινήσεως	καὶ πρὸ νοήσεως. Τί γὰρ
[6, 9, 3]	πρὸ εἴδους ὂν παντός, πρὸ	κινήσεως,	πρὸ στάσεως· ταῦτα γὰρ περὶ
[6, 9, 6]	νοήσεως τοίνυν ἀγνοῶν ἔσται, καὶ	νοήσεως	δεήσεται, ἵνα γνῷ ἑαυτὸν ὁ
[6, 9, 6]	ὂν συνὸν αὑτῷ οὐ δεῖται	νοήσεως	ἑαυτοῦ. Ἐπεὶ οὐδὲ τὸ συνεῖναι
[6, 9, 6]	εἰς τὸ ἑνικώτερον τῆς σῆς	νοήσεως	εἶναι· ἐφ´ ἑαυτοῦ γάρ ἐστιν
[6, 9, 6]	πρὸ γὰρ κινήσεως καὶ πρὸ	νοήσεως.	Τί γὰρ καὶ νοήσει; ἑαυτόν;
[6, 9, 6]	γὰρ καὶ νοήσει; ἑαυτόν; Πρὸ	νοήσεως	τοίνυν ἀγνοῶν ἔσται, καὶ νοήσεως
[6, 9, 6]	οὐδεὶς αὐτῷ· οὐ γὰρ δεῖται	ἱδρύσεως	ὥσπερ αὑτὸ φέρειν οὐ δυνάμενον,
[6, 9, 7]	πλήρωσιν καὶ ἔλλαμψιν αὐτῇ τῆς	φύσεως	τῆς πρώτης. Εἰ δὲ τοῦτο,
[6, 9, 9]	καὶ ἀπαθὴς ἐνταῦθα. Καὶ τὸ	ἀληθῶς	ζῆν ἐνταῦθα· τὸ γὰρ νῦν
[6, 9, 5]	βάλλειν τὴν διάνοιαν· ἀλλὰ ταῦτα	ὁμοίως	αἰεὶ ἐκείνοις ἐν ἀναλογίαις τῷ
[6, 9, 4]	τῇ θέᾳ, καὶ οὐ μόνος	ἀναβεβηκώς,	ἀλλ´ ἔχων τὸ διεῖργον ἀπ´
[6, 9, 8]	σωματικοὶ ἦσαν, οὐ ψυχικοὶ κύκλοι,	τοπικῶς	ἂν τῷ κέντρῳ συνῆπτον καί
[6, 9, 8]	ὅταν δὲ ἐπιστρέψῃ, ᾄδει τε	καλῶς	καὶ ὄντως περὶ αὐτὸν ἔχει,
[6, 9, 11]	τῷ ἀδύτῳ θεάσεται. Εἰ δ´	ἄλλως	βλέποι, οὐδὲν αὐτῷ πάρεστι. Ταῦτα
[6, 9, 6]	λεκτέον τοῦτο, ὃ παρέχει, ἀλλὰ	ἄλλως	τἀγαθὸν ὑπὲρ τὰ ἄλλα ἀγαθά.
[6, 9, 11]	λόγος οὐδέ τις νόησις οὐδ´	ὅλως	αὐτός, εἰ δεῖ καὶ τοῦτο
[6, 9, 2]	ἂν εἴη ὁ κόσμος ἕν.	Ὅλως	δὲ τὸ μὲν ἓν τὸ
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ὄν, καὶ τὸ	ὅλως	ὂν καὶ τὸ ἕν. Ἀλλ´
[6, 9, 3]	τοῦ νοουμένου μὴ ἕτερόν ἐστιν.	Ὅμως	δὴ χρὴ οὕτως ποιεῖν τὸν
[6, 9, 5]	ἐπιστήμαις πάντων ἐν ἀμερεῖ ὄντων	ὅμως	ἐστὶν ἕκαστον χωρὶς αὐτῶν. Τοῦτο
[6, 9, 1]	τοῦ ἓν εἶναί ἐστιν· ἀλλ´	ὅμως	ἕτερον αὐτῶν τὸ ἕν οὐ
[6, 9, 7]	ἐκείνου γενέσθαι, κἀκείνῳ συγγενόμενον καὶ	ἱκανῶς	οἷον ὁμιλήσαντα ἥκειν ἀγγέλλοντα, εἰ
[6, 9, 3]	ἐν τοῖς μικροῖς τοῖς μεγάλοις	ἀσμένως	περιπίπτει. Καθ´ ἑαυτὴν δὲ ἡ
[6, 9, 7]	ἐκεῖ συνουσίαν· οἵαν ἴσως καὶ	Μίνως	ποιούμενος ὀαριστὴς τοῦ Διὸς ἐφημίσθη
[6, 9, 5]	προσῆκον, εἴπερ δὲ δεῖ ὀνομάσαι,	κοινῶς	ἂν λεχθὲν προσηκόντως ἕν, οὐχ
[6, 9, 6]	πῶς τῇ νοήσει ἐφαρμοστέον; Ἢ	πλεόνως	τιθέμενον ἓν ἢ ὡς μονὰς
[6, 9, 8]	οἰητέον τὴν συναφὴν γίνεσθαι καὶ	πλεόνως	τὸ νοοῦν παρεῖναι ὁμοιότητι καὶ
[6, 9, 10]	Διὸ καὶ δύσφραστον τὸ θέαμα·	πῶς	γὰρ ἂν ἀπαγγείλειέ τις ὡς
[6, 9, 6]	τοῦ πλήθους καὶ τοῦ μερισμοῦ.	~Πῶς	οὖν λέγομεν ἕν, καὶ πῶς
[6, 9, 10]	δὲ πάλιν βαρύνοιτο, ὥσπερ μαραινόμενον.	~Πῶς	οὖν οὐ μένει ἐκεῖ; Ἢ
[6, 9, 6]	~Πῶς οὖν λέγομεν ἕν, καὶ	πῶς	τῇ νοήσει ἐφαρμοστέον; Ἢ πλεόνως
[6, 9, 1]	ψυχὴ γὰρ μία καὶ συμβεβηκός	πως	τὸ ἕν, καὶ δύο ταῦτα
[6, 9, 5]	τὸ ἓν εἶναι, ἀποστῆναι δέ	πως	τοῦ ἑνὸς τολμήσας τὸ δὴ
[6, 9, 11]	οὖν σοφοῖς τῶν προφητῶν αἰνίττεται,	ὅπως	θεὸς ἐκεῖνος ὁρᾶται· σοφὸς δὲ
[6, 9, 9]	τῆς Ἀφροδίτης γενέθλια καὶ ὁ	Ἔρως	ὁ μετ´ αὐτῆς γενόμενος. Ἐρᾷ
[6, 9, 9]	τὸ ἀγαθὸν ἐκεῖ καὶ ὁ	ἔρως	ὁ τῆς ψυχῆς ὁ σύμφυτος,
[6, 9, 9]	ὁ σύμφυτος, καθὸ καὶ συνέζευκται	Ἔρως	ταῖς Ψυχαῖς καὶ ἐν γραφαῖς
[6, 9, 11]	γίγνεται δεύτερα θεάματα. Τὸ δὲ	ἴσως	ἦν οὐ θέαμα, ἀλλὰ ἄλλος
[6, 9, 7]	ἄλλῳ τὴν ἐκεῖ συνουσίαν· οἵαν	ἴσως	καὶ Μίνως ποιούμενος ὀαριστὴς τοῦ
[6, 9, 2]	εἰ δὲ πρὸς ἕτερον βλέπει,	πάντως	πρὸς τὸ κρεῖττον καὶ πρὸ
[6, 9, 1]	κατὰ λόγον τοῦ μᾶλλον καὶ	ὄντως	εἶναι τὸ μᾶλλον ἕν. Οὐ
[6, 9, 9]	μεταπίπτει, ὅτι οὐκ ἦν τὸ	ὄντως	ἐρώμενον οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν ἡμῶν
[6, 9, 9]	καὶ συνεῖναι μεταλαβόντα αὐτοῦ καὶ	ὄντως	ἔχοντα, οὐ περιπτυσσόμενον σαρξὶν ἔξωθεν.
[6, 9, 3]	δὲ μηδὲ τὸ ἐκείνου» μηδὲ	ὄντως	λέγειν ἀκριβῶς λέγοντα, ἀλλ´ ἡμᾶς
[6, 9, 5]	ὁ νοῦς, ἀλλὰ σύνεστιν ἑαυτῷ	ὄντως	οὐ διαρτήσας ἑαυτὸν τῷ πλησίον
[6, 9, 8]	ἐπιστρέψῃ, ᾄδει τε καλῶς καὶ	ὄντως	περὶ αὐτὸν ἔχει, οὕτω καὶ
[6, 9, 8]	καὶ τὸ μὴ ἀπᾴδειν χορεύουσιν	ὄντως	περὶ αὐτὸν χορείαν ἔνθεον. ~Ἐν
[6, 9, 5]	δεῖ ὀνομάσαι, κοινῶς ἂν λεχθὲν	προσηκόντως	ἕν, οὐχ ὡς ἄλλο, εἶτα
[6, 9, 3]	ἀνάγκη, τό τε ἑστὼς στάσει	ἑστὼς	καὶ οὐ ταὐτὸν τῇ στάσει·
[6, 9, 3]	οὖν, εἰ μὴ κινούμενον, οὐχ	ἑστώς;	Ὅτι περὶ μὲν τὸ ὂν
[6, 9, 3]	ψυχήν· οὐδὲ κινούμενον οὐδ´ αὖ	ἑστώς,	οὐκ ἐν τόπῳ, οὐκ ἐν
[6, 9, 11]	ἀποκλίνων οὐδὲ περὶ αὑτὸν στρεφόμενος,	ἑστὼς	πάντη καὶ οἷον στάσις γενόμενος.
[6, 9, 3]	ἢ ἀμφότερα ἀνάγκη, τό τε	ἑστὼς	στάσει ἑστὼς καὶ οὐ ταὐτὸν
[6, 9, 9]	ἀίδια, ὅτι ἡ ἀρχὴ αὐτῶν	ὡσαύτως	μένει οὐ μεμερισμένη εἰς αὐτά,
[6, 9, 6]	ἐν ἄλλῳοὔτε ἐν μεριστῷ οὔτε	οὕτως	ἀμερές, ὡς τὸ μικρότατον· μέγιστον
[6, 9, 2]	καὶ πρὸς τὸ κρεῖττον, καὶ	οὕτως	δεύτερον. Καὶ χρὴ τὸν νοῦν
[6, 9, 2]	οὐδὲ νοῦς, καὶ γὰρ ἂν	οὕτως	εἴη τὰ πάντα τοῦ νοῦ
[6, 9, 11]	βᾶσα εἰς κακὸν ἥξει, καὶ	οὕτως	εἰς μὴ ὄν, οὐκ εἰς
[6, 9, 1]	ἕν. Τῶν γὰρ ἓν λεγομένων	οὕτως	ἕκαστόν ἐστιν ἕν, ὡς ἔχει
[6, 9, 2]	ἑκάστη καὶ ἡ σύμπασα, καὶ	οὕτως	ἕν, ὥσπερ ἂν εἴη ὁ
[6, 9, 5]	τὴν ψυχὴν ἑνοῦν θέλοντες, οὐχ	οὕτως	ἓν λέγοντες καὶ ἀμερές, ὡς
[6, 9, 5]	ἢ μονάδα λέγοντες· τὸ γὰρ	οὕτως	ἓν ποσοῦ ἀρχαί, ὃ οὐκ
[6, 9, 2]	ὥσπερ εἰ δύο τινὰ ἔλεγες,	οὕτως	ἐπὶ μόνου τινὸς τὸ ἕν.
[6, 9, 4]	συγγενεῖ τῷ ἀπ´ αὐτοῦ· ὅταν	οὕτως	ἔχῃ, ὡς εἶχεν, ὅτε ἦλθεν
[6, 9, 2]	δὲ τοῖς ἄλλοις τοῦ εἶναι	οὕτως	καὶ κατὰ τοσοῦτον καὶ τοῦ
[6, 9, 11]	ἄλλο, ἀλλ´ εἰς αὑτήν, καὶ	οὕτως	οὐκ ἐν ἄλλῳ οὖσα οὐκ〉
[6, 9, 3]	ἕτερόν ἐστιν. Ὅμως δὴ χρὴ	οὕτως	ποιεῖν τὸν μέλλοντα περὶ τὸ
[6, 9, 2]	εἶναι πρώτως ὄντα ὂν καὶ	πρώτως	ἕν, μεταδιδόντα δὲ τοῖς ἄλλοις
[6, 9, 1]	ἑνί ἐστιν ὄντα, ὅσα τε	πρώτως	ἐστὶν ὄντα, καὶ ὅσα ὁπωσοῦν
[6, 9, 2]	νοῦν καὶ τὸ ἓν εἶναι	πρώτως	ὄντα ὂν καὶ πρώτως ἕν,
[6, 9, 4]	ἐν ᾧ ἐρᾷ ἀναπαυσαμένου, δεξάμενος	φῶς	ἀληθινὸν καὶ πᾶσαν τὴν ψυχὴν
[6, 9, 9]	φωτὸς πλήρη νοητοῦ, μᾶλλον δὲ	φῶς	αὐτὸ καθαρόν, ἀβαρῆ, κοῦφον, θεὸν
[6, 9, 4]	καὶ παρ´ ἐκείνου, ὥσπερ πᾶν	φῶς	μεθημερινὸν παρ´ ἡλίου. Διὸ οὐδὲ
[6, 9, 9]	εἰ μένοντος ἡλίου καὶ τὸ	φῶς	μένοι. Οὐ γὰρ ἀποτετμήμεθα οὐδὲ