Ennéade, livre, chap.
[6, 9, 1]	πρῶτον μὲν καὶ τὰ ἄλλα	ἅ〉	ἐστιν ἕκαστα μετὰ τοῦ ἓν
[6, 9, 4]	πειράσθω ἀποστὰς πάντων μόνος εἶναι,	ἃ	δὲ ἐν τοῖς λόγοις ἀπιστεῖ
[6, 9, 11]	ἄγαλμα οὐδὲ εἰκόνα, ἀλλὰ αὐτό·	ἃ	δὴ γίγνεται δεύτερα θεάματα. Τὸ
[6, 9, 4]	ἀναβεβηκέναι δὲ ἔτι ὀπισθοβαρὴς ὑπάρχων,	ἃ	ἐμπόδια ἦν τῇ θέᾳ, καὶ
[6, 9, 11]	τὰ ἐν τῷ νεῷ ἀγάλματα,	ἃ	ἐξελθόντι τοῦ ἀδύτου πάλιν γίνεται
[6, 9, 1]	ἣν εἶχεν, ἀπώλεσεν οὐκέτι ὄντα	ἃ	ἦν, ἄλλα δὲ γενόμενα καὶ
[6, 9, 3]	νῷ πιστεύσαντα καὶ ὑφιδρύσαντα, ἵν´	ἃ	ὁρᾷ ἐκεῖνος ἐγρηγορυῖα δέχοιτο, τούτῳ
[6, 9, 3]	ταῦτα γὰρ περὶ τὸ ὄν,	ἃ	πολλὰ αὐτὸ ποιεῖ. Διὰ τί
[6, 9, 1]	ἐν αὐτῇ, λογίζεσθαι, ὀρέγεσθαι, ἀντιλαμβάνεσθαι,	ἃ	τῷ ἑνὶ ὥσπερ δεσμῷ συνέχεται.
[6, 9, 5]	καὶ ἀμερές, ὡς σημεῖον ἢ	μονάδα	λέγοντες· τὸ γὰρ οὕτως ἓν
[6, 9, 2]	εἴδη περιέχοι· οὐδὲ γὰρ ἡ	ἰδέα	ἕν, ἀλλ´ ἀριθμὸς μᾶλλον καὶ
[6, 9, 4]	πορείας ἡ δίδαξις, ἡ δὲ	θέα	αὐτοῦ ἔργον ἤδη τοῦ ἰδεῖν
[6, 9, 7]	δὲ καὶ αὑτὸν ἐν τῇ	θέᾳ	ἐκείνου γενέσθαι, κἀκείνῳ συγγενόμενον καὶ
[6, 9, 4]	ὑπάρχων, ἃ ἐμπόδια ἦν τῇ	θέᾳ,	καὶ οὐ μόνος ἀναβεβηκώς, ἀλλ´
[6, 9, 6]	ἄλλως τἀγαθὸν ὑπὲρ τὰ ἄλλα	ἀγαθά.	~Εἰ δ´ ὅτι μηδὲν τούτων
[6, 9, 9]	τὸ φῶς μένοι. Οὐ γὰρ	ἀποτετμήμεθα	οὐδὲ χωρίς ἐσμεν, εἰ καὶ
[6, 9, 9]	μόνον περικόψαντα τὰ λοιπὰ ὅσα	περικείμεθα·	ὥστε ἐξελθεῖν σπεύδειν ἐντεῦθεν καὶ
[6, 9, 9]	ἡμᾶς εἵλκυσεν, ἀλλ´ ἐμπνέομεν καὶ	σῳζόμεθα	οὐ δόντος, εἶτ´ ἀποστάντος ἐκείνου,
[6, 9, 8]	ἡμῖν παντελὴς ἔσται καὶ οὐκέτι	ἐσόμεθα·	οὐκ ἀεὶ δὲ εἰς αὐτόν,
[6, 9, 9]	μηδὲν μέρος ἔχοιμεν, ᾧ μὴ	ἐφαπτόμεθα	θεοῦ. Ὁρᾶν δὴ ἔστιν ἐνταῦθα
[6, 9, 9]	δεδεμένους, ἵνα τῷ ὅλῳ αὐτῶν	περιπτυξώμεθα	καὶ μηδὲν μέρος ἔχοιμεν, ᾧ
[6, 9, 5]	τοῦ πρὸ οὐσίας· οὔκουν δεῖ	ἐνταῦθα	βάλλειν τὴν διάνοιαν· ἀλλὰ ταῦτα
[6, 9, 9]	γάρ ἐστιν ἐκεῖ Ἀφροδίτη οὐρανία,	ἐνταῦθα	δὲ γίγνεται πάνδημος οἷον ἑταιρισθεῖσα.
[6, 9, 9]	ἐκεῖ τὸν οὐράνιον Ἔρωτα ἔχει,	ἐνταῦθα	δὲ πάνδημος γίγνεται· καὶ γάρ
[6, 9, 7]	τὸ νοούμενον, οὕτω δεῖ καὶ	ἐνταῦθα	εἰδέναι, ὡς οὐκ ἔστιν ἄλλου
[6, 9, 9]	τοῦτο, ἐντεῦθεν ἐνθυμείσθω ἀπὸ τῶν	ἐνταῦθα	ἐρώτων, οἷόν ἐστι τυχεῖν ὧν
[6, 9, 9]	εἶναι μόνον καὶ ἧττον εἶναι.	Ἐνταῦθα	καὶ ἀναπαύεται ψυχὴ καὶ κακῶν
[6, 9, 9]	καθαρὸν τόπον ἀναδραμοῦσα· καὶ νοεῖ	ἐνταῦθα,	καὶ ἀπαθὴς ἐνταῦθα. Καὶ τὸ
[6, 9, 9]	καὶ ὅπερ ἦν· τὸ γὰρ	ἐνταῦθα	καὶ ἐν τούτοις ἔκπτωσις καὶ
[6, 9, 9]	καὶ νοεῖ ἐνταῦθα, καὶ ἀπαθὴς	ἐνταῦθα.	Καὶ τὸ ἀληθῶς ζῆν ἐνταῦθα·
[6, 9, 9]	ἐφαπτόμεθα θεοῦ. Ὁρᾶν δὴ ἔστιν	ἐνταῦθα	κἀκεῖνον καὶ ἑαυτὸν ὡς ὁρᾶν
[6, 9, 5]	ὄν ἐστιν, ἵνα μὴ καὶ	ἐνταῦθα	κατ´ ἄλλου τὸ ἕν, ᾧ
[6, 9, 6]	ὡς μονὰς καὶ σημεῖον ἑνίζεται.	Ἐνταῦθα	μὲν γὰρ μέγεθος ἡ ψυχὴ
[6, 9, 6]	αὐτὸν ἑνίσῃς τῇ διανοίᾳ, καὶ	ἐνταῦθα	πλέον ἐστὶν ἢ ὅσον ἂν
[6, 9, 10]	κέντρῳ κέντρον συνάψας. Καὶ γὰρ	ἐνταῦθα	συνελθόντα ἕν ἐστι, τό τε
[6, 9, 9]	ἐνταῦθα. Καὶ τὸ ἀληθῶς ζῆν	ἐνταῦθα·	τὸ γὰρ νῦν καὶ τὸ
[6, 9, 9]	πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ εὖ	ἐνταῦθα,	τὸ δὲ〉 πόρρω εἶναι μόνον
[6, 9, 9]	ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ πάλιν τὰς	ἐνταῦθα	ὕβρεις ἁγνεύσασα τῶν τῇδε πρὸς
[6, 9, 8]	αὐτῇ καὶ περὶ αὐτὴν ἡ	ἀρχαία	φύσις, καὶ ὅτι ἀπὸ τοιούτου,
[6, 9, 8]	οἷον κέντρα συμπίπτει; Καὶ ὅτι	ἀναλογίᾳ	τὸ κέντρον τοῦδε τοῦ κύκλου;
[6, 9, 11]	νοῦν ἰὼν καὶ σοφίαν καὶ	διὰ	σοφίας ἐπ´ αὐτό. Καὶ οὗτος
[6, 9, 4]	οὖν μήπω ἐστὶν ἐκεῖ, ἀλλὰ	διὰ	ταῦτά ἐστιν ἔξω, ἢ δι´
[6, 9, 3]	ὄν, ἃ πολλὰ αὐτὸ ποιεῖ.	Διὰ	τί οὖν, εἰ μὴ κινούμενον,
[6, 9, 4]	καὶ πᾶσαν τὴν ψυχὴν περιφωτίσας	διὰ	τὸ ἐγγυτέρω γεγονέναι, ἀναβεβηκέναι δὲ
[6, 9, 5]	εἶτα ἕν, χαλεπὸν μὲν γνωσθῆναι	διὰ	τοῦτο, γιγνωσκόμενον δὲ μᾶλλον τῷ
[6, 9, 6]	Ἵδρυται δὲ καὶ τὰ ἄλλα	διὰ	τοῦτον, δι´ ὃν ὑπέστη ἅμα
[6, 9, 9]	τὰ γεννώμενα. Νῦν δ´ ἐστὶν	ἀίδια,	ὅτι ἡ ἀρχὴ αὐτῶν ὡσαύτως
[6, 9, 4]	δὲ ἔτι ὀπισθοβαρὴς ὑπάρχων, ἃ	ἐμπόδια	ἦν τῇ θέᾳ, καὶ οὐ
[6, 9, 3]	καὶ δόξης ἑπομένης αἰσθήσει ἡ	ἐνέργεια.	Ἀλλὰ δεῖ λαβεῖν παρὰ τοῦ
[6, 9, 9]	ἐκεῖ ζῆν ἐνέργεια μὲν νοῦ·	ἐνέργεια	δὲ καὶ γεννᾷ θεοὺς ἐν
[6, 9, 9]	μιμούμενον, τὸ δὲ ἐκεῖ ζῆν	ἐνέργεια	μὲν νοῦ· ἐνέργεια δὲ καὶ
[6, 9, 8]	ὅτι ἡ κίνησις αὐτῆς οὐκ	εὐθεῖα,	ἀλλ´ ἢ ὅταν κλάσιν λάβῃ,
[6, 9, 1]	ὅσα ἕν ἐστι. Καὶ ἡ	ὑγίεια	δέ, ὅταν εἰς ἓν συνταχθῇ
[6, 9, 9]	ἔνθεον. ~Ἐν δὲ ταύτῃ τῇ	χορείᾳ	καθορᾷ πηγὴν μὲν ζωῆς, πηγὴν
[6, 9, 1]	ἓν οὐκ ἔχοντα, ἐπείπερ ἡ	οἰκία	ἓν καὶ ἡ ναῦς, ὃ
[6, 9, 1]	εἰ ἀποβάλοι, οὔτ´ ἂν ἡ	οἰκία	ἔτι οἰκία οὔτε ἡ ναῦς.
[6, 9, 1]	μὴ ἓν ὄντα. Ἀλλ´ οὐδὲ	οἰκία	ἢ ναῦς τὸ ἓν οὐκ
[6, 9, 1]	οὔτ´ ἂν ἡ οἰκία ἔτι	οἰκία	οὔτε ἡ ναῦς. Τὰ τοίνυν
[6, 9, 9]	αἰνίττεται καὶ τὰ τῆς Ἀφροδίτης	γενέθλια	καὶ ὁ Ἔρως ὁ μετ´
[6, 9, 1]	αὐτὸ τὸ ἕν· ψυχὴ γὰρ	μία	καὶ συμβεβηκός πως τὸ ἕν,
[6, 9, 1]	πολλὴ ἡ ψυχὴ καὶ ἡ	μία	κἂν εἰ μὴ ἐκ μερῶν·
[6, 9, 9]	ἀπατηθῇ, ἄλλον ἀλλαξαμένη θνητὸν ἔρωτα	ἐρημίᾳ	πατρὸς ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ πάλιν
[6, 9, 11]	παρ´ αὐτῷ, οὐ θυμός, οὐκ	ἐπιθυμία	ἄλλου παρῆν αὐτῷ ἀναβεβηκότι ἀλλ´
[6, 9, 7]	γε παῖς αὑτοῦ ἔξω ἐν	μανίᾳ	γεγενημένος εἰδήσει τὸν πατέρα· ὁ
[6, 9, 9]	καὶ γάρ ἐστιν ἐκεῖ Ἀφροδίτη	οὐρανία,	ἐνταῦθα δὲ γίγνεται πάνδημος οἷον
[6, 9, 7]	Ἢ καὶ τὰ πολιτικὰ οὐκ	ἄξια	αὐτοῦ νομίσας ἀεὶ ἐθέλει μένειν
[6, 9, 8]	ἡ δὲ κατὰ φύσιν κίνησις	οἵα	ἡ ἐν κύκλῳ περί τι
[6, 9, 6]	αὖ ὅταν αὐτὸν ἑνίσῃς τῇ	διανοίᾳ,	καὶ ἐνταῦθα πλέον ἐστὶν ἢ
[6, 9, 6]	περὶ αὐτὸν ἔσται· ἡ γὰρ	ἄγνοια	ἑτέρου ὄντος γίγνεται, ὅταν θάτερον
[6, 9, 6]	μὴ γινώσκει μηδὲ νοεῖ ἑαυτόν,	ἄγνοια	περὶ αὐτὸν ἔσται· ἡ γὰρ
[6, 9, 1]	ὅταν ἡ τοῦ ἑνὸς τὰ	μόρια	κατάσχῃ φύσις· καὶ ἀρετὴ δὲ
[6, 9, 4]	αὐτὸ ἀπορίαις. ~Γίνεται δὲ ἡ	ἀπορία	μάλιστα, ὅτι μηδὲ κατ´ ἐπιστήμην
[6, 9, 11]	γὰρ καὶ αὐτός τις οὐκ	οὐσία,	ἀλλ´ ἐπέκεινα οὐσίας ταύτῃ, ᾗ
[6, 9, 2]	μέρος ἓν οὐ ταὐτὸν ἡ	οὐσία	αὐτοῦ καὶ τὸ ἕν, ὅλῳ
[6, 9, 6]	γενόμενον. Δεῖται οὖν αὐτοῦ ἡ	οὐσία	ἓν εἶναι. Τὸ δὲ οὐ
[6, 9, 5]	τῷ ἀπ´ αὐτοῦ γεννήματι, τῇ	οὐσίᾳ	καὶ ἄγει εἰς οὐσίαν νοῦς
[6, 9, 2]	καὶ τῇ οὐσίᾳ ταὐτὸν ἡ	οὐσία	καὶ τὸ ὂν καὶ τὸ
[6, 9, 2]	ἕν· οἷον, εἰ νοῦς ἡ	οὐσία,	νοῦν καὶ τὸ ἓν εἶναι
[6, 9, 11]	καταστάσει γεγένηται ἀτρεμεῖ, τῇ αὑτοῦ	οὐσίᾳ	οὐδαμῇ ἀποκλίνων οὐδὲ περὶ αὑτὸν
[6, 9, 2]	δὲ τῷ ὄντι καὶ τῇ	οὐσίᾳ	ταὐτὸν ἡ οὐσία καὶ τὸ
[6, 9, 4]	δι´ ἐκεῖνα μὲν αὐτὸν ἐν	αἰτίᾳ	τιθέσθω, καὶ πειράσθω ἀποστὰς πάντων
[6, 9, 6]	Νόησις δὲ οὐ νοεῖ, ἀλλ´	αἰτία	τοῦ νοεῖν ἄλλῳ· τὸ δὲ
[6, 9, 3]	ὑφιδρύσαντα, ἵν´ ἃ ὁρᾷ ἐκεῖνος	ἐγρηγορυῖα	δέχοιτο, τούτῳ θεᾶσθαι τὸ ἓν
[6, 9, 7]	πληρούμενος θέσιν. Ἢ καὶ τὰ	πολιτικὰ	οὐκ ἄξια αὐτοῦ νομίσας ἀεὶ
[6, 9, 7]	πρός τι τῶν ἔξω κεκλίσθαι,	ἀλλὰ	ἀγνοήσαντα τὰ πάντα καὶ πρὸ
[6, 9, 11]	δὲ ἴσως ἦν οὐ θέαμα,	ἀλλὰ	ἄλλος τρόπος τοῦ ἰδεῖν, ἔκστασις
[6, 9, 6]	ἀγαθὸν λεκτέον τοῦτο, ὃ παρέχει,	ἀλλὰ	ἄλλως τἀγαθὸν ὑπὲρ τὰ ἄλλα
[6, 9, 11]	πρὸς οὐκ ἄγαλμα οὐδὲ εἰκόνα,	ἀλλὰ	αὐτό· ἃ δὴ γίγνεται δεύτερα
[6, 9, 3]	δόξης ἑπομένης αἰσθήσει ἡ ἐνέργεια.	Ἀλλὰ	δεῖ λαβεῖν παρὰ τοῦ νοῦ
[6, 9, 7]	νοοῦντα καὶ πρὸς ἄλλῳ ὄντα,	ἀλλὰ	δεῖ μηδὲν προσάπτειν τῷ νοουμένῳ,
[6, 9, 4]	εἰ οὖν μήπω ἐστὶν ἐκεῖ,	ἀλλὰ	διὰ ταῦτά ἐστιν ἔξω, ἢ
[6, 9, 6]	μέγιστον γὰρ ἁπάντων οὐ μεγέθει,	ἀλλὰ	δυνάμει, ὥστε καὶ τὸ ἀμέγεθες
[6, 9, 10]	ἰδὼν ἐκεῖ ὅτε ἐθεᾶτο ἕτερον,	ἀλλὰ	ἓν πρὸς ἑαυτόν; ~Τοῦτο δὴ
[6, 9, 3]	παρ´ αὐτῆς εἰς ἐκεῖνον δεχόμενον,	ἀλλὰ	καθαρῷ τῷ νῷ τὸ καθαρώτατον
[6, 9, 11]	στάσις γενόμενος. Οὐδὲ τῶν καλῶν,	ἀλλὰ	καὶ τὸ καλὸν ἤδη ὑπερθέων,
[6, 9, 6]	προσάπτειν, ἵνα τηρῇς τὸ ἕν,	ἀλλὰ	καὶ τὸ νοεῖν καὶ τὸ
[6, 9, 4]	νόησιν, ὥσπερ τὰ ἄλλα νοητά,	ἀλλὰ	κατὰ παρουσίαν ἐπιστήμης κρείττονα. Πάσχει
[6, 9, 11]	ὂν ἥξει ἡ ψυχῆς φύσις,	ἀλλὰ	κάτω μὲν βᾶσα εἰς κακὸν
[6, 9, 4]	οὐδὲ ῥητὸν οὐδὲ γραπτόν, φησιν,	ἀλλὰ	λέγομεν καὶ γράφομεν πέμποντες εἰς
[6, 9, 6]	τὸν νοοῦντα δεῖ τάττειν αὐτόν,	ἀλλὰ	μᾶλλον κατὰ τὴν νόησιν. Νόησις
[6, 9, 10]	τὸ ἑωρακός ἐστιν οὐκέτι λόγος,	ἀλλὰ	μεῖζον λόγου καὶ πρὸ λόγου
[6, 9, 10]	τό τε ὁρῶν καὶ ὁρώμενον,	ἀλλὰ	μὴ ἓν ἄμφω· τολμηρὸς μὲν
[6, 9, 6]	καὶ ἐπερείδεταί τινι ἀμερεῖ μέν,	ἀλλὰ	ὃ ἦν ἐν μεριστῷ καὶ
[6, 9, 7]	ἂν πάθημα. Οὐδενός φησίν ἐστινἔξω,	ἀλλὰ	πᾶσι σύνεστιν οὐκ εἰδόσι. Φεύγουσι
[6, 9, 8]	κύκλῳ περί τι οὐκ ἔξω,	ἀλλὰ	περὶ κέντρον, τὸ δὲ κέντρον
[6, 9, 3]	νοῦς· ἐκεῖνο δὲ οὔ τι,	ἀλλὰ	πρὸ ἑκάστου, οὐδὲ ὄν· καὶ
[6, 9, 3]	πρὸ αὐτοῦ. Οὐδὲ νοῦς τοίνυν,	ἀλλὰ	πρὸ νοῦ· τὶ γὰρ τῶν
[6, 9, 5]	ὁ λόγος οὐ πρὸς τούτους,	ἀλλὰ	πρὸς τοὺς ἄλλην φύσιν παρὰ
[6, 9, 5]	αὐτῷ μηδὲ ἐσκέδασται ὁ νοῦς,	ἀλλὰ	σύνεστιν ἑαυτῷ ὄντως οὐ διαρτήσας
[6, 9, 5]	δεῖ ἐνταῦθα βάλλειν τὴν διάνοιαν·	ἀλλὰ	ταῦτα ὁμοίως αἰεὶ ἐκείνοις ἐν
[6, 9, 10]	τὸ ἑωρακὸς οὐ τὸ ἐνοχλούμενον,	ἀλλὰ	τὸ ἄλλο, ὅτε τὸ ἑωρακὸς
[6, 9, 1]	γὰρ ταὐτὸν σῶμα καὶ ἕν,	ἀλλὰ	τὸ σῶμα μετέχει τοῦ ἕν
[6, 9, 6]	τοῦ μεγέθους ἢ τοῦ ἀριθμοῦ,	ἀλλὰ	τῷ ἀπεριλήπτῳ τῆς δυνάμεως. Ὅταν
[6, 9, 1]	ἕν, πρῶτον μὲν καὶ τὰ	ἄλλα	ἅ〉 ἐστιν ἕκαστα μετὰ τοῦ
[6, 9, 6]	ἀλλὰ ἄλλως τἀγαθὸν ὑπὲρ τὰ	ἄλλα	ἀγαθά. ~Εἰ δ´ ὅτι μηδὲν
[6, 9, 7]	κεῖταί που ἐρημῶσαν αὐτοῦ τὰ	ἄλλα,	ἀλλ´ ἔστι τῷ δυναμένῳ θίγειν
[6, 9, 1]	ἀπώλεσεν οὐκέτι ὄντα ἃ ἦν,	ἄλλα	δὲ γενόμενα καὶ ἐκεῖνα, ὅσα
[6, 9, 9]	ἔτι. Τοὐναντίον δὲ ἀποθέσθαι τὰ	ἄλλα	δεῖ, καὶ ἐν μόνῳ στῆναι
[6, 9, 6]	ἱδρυθῇ. Ἵδρυται δὲ καὶ τὰ	ἄλλα	διὰ τοῦτον, δι´ ὃν ὑπέστη
[6, 9, 5]	φύσιν ψυχῆς κατανενοηκέναι τά τε	ἄλλα	καὶ ὡς παρὰ νοῦ ἐστι
[6, 9, 4]	μηδὲ κατὰ νόησιν, ὥσπερ τὰ	ἄλλα	νοητά, ἀλλὰ κατὰ παρουσίαν ἐπιστήμης
[6, 9, 11]	πρὸς ἑαυτὸν ἔχων οὔτε κατὰ	ἄλλα	οὐ γάρ τι ἐκινεῖτο παρ´
[6, 9, 1]	τὸ ἕν; Ἢ ὥσπερ τὰ	ἄλλα	χορηγοῦσα τοῖς σώμασιν οὐκ ἔστιν
[6, 9, 2]	νοῦς τοῦτο εἴη, καὶ οὕτω	πολλὰ	ἀνάγκη εἶναι. Καὶ ἔτι μᾶλλον,
[6, 9, 2]	ὄν· οὐ γὰρ δὴ νεκρόν·	πολλὰ	ἄρα τὸ ὄν. Εἰ δὲ
[6, 9, 3]	γὰρ περὶ τὸ ὄν, ἃ	πολλὰ	αὐτὸ ποιεῖ. Διὰ τί οὖν,
[6, 9, 4]	λαμβάνῃ· λόγος γὰρ ἡ ἐπιστήμη,	πολλὰ	δὲ ὁ λόγος. Παρέρχεται οὖν
[6, 9, 2]	ἐν αὐτῷ ἔχον τὰ ὄντα	πολλὰ	μᾶλλον ἂν εἴη καὶ ἕτερον
[6, 9, 2]	καὶ ζῷον καὶ λογικὸν καὶ	πολλὰ	μέρη καὶ συνδεῖται ἑνὶ τὰ
[6, 9, 6]	αὐτὸ γάρ ἐστι. Καὶ μὴν	πολλὰ	ὂν τοσούτων δεῖται, ὅσα ἔστι,
[6, 9, 2]	μέρη καὶ συνδεῖται ἑνὶ τὰ	πολλὰ	ταῦτα· ἄλλο ἄρα ἄνθρωπος καὶ
[6, 9, 8]	ἴδωμεν, τότε ἡμῖν τέλος καὶ	ἀνάπαυλα	καὶ τὸ μὴ ἀπᾴδειν χορεύουσιν
[6, 9, 7]	Διὸς ἐφημίσθη εἶναι, ἧς μεμνημένος	εἴδωλα	αὐτῆς τοὺς νόμους ἐτίθει τῇ
[6, 9, 6]	διὰ τοῦτον, δι´ ὃν ὑπέστη	ἅμα	καὶ ἔσχεν εἰς ὃν ἐτάχθη
[6, 9, 11]	Τὸ δὲ ἴσως ἦν οὐ	θέαμα,	ἀλλὰ ἄλλος τρόπος τοῦ ἰδεῖν,
[6, 9, 11]	γίνεται πρῶτα μετὰ τὸ ἔνδον	θέαμα	καὶ τὴν ἐκεῖ συνουσίαν πρὸς
[6, 9, 4]	μὴ ἦλθέ τις ἐπὶ τὸ	θέαμα,	μηδὲ σύνεσιν ἔσχεν ἡ ψυχὴ
[6, 9, 10]	ἕτερον. Διὸ καὶ δύσφραστον τὸ	θέαμα·	πῶς γὰρ ἂν ἀπαγγείλειέ τις
[6, 9, 11]	δηλοῦν τὸ τῶν μυστηρίων τῶνδε	ἐπίταγμα,	τὸ μὴ ἐκφέρειν εἰς μὴ
[6, 9, 11]	ὁρᾶται· σοφὸς δὲ ἱερεὺς τὸ	αἴνιγμα	συνιεὶς ἀληθινὴν ἂν ποιοῖτο ἐκεῖ
[6, 9, 2]	τί ἐστιν. Εἰ δὲ ψυχῆς	ἐνέργημα	τὸ ἀριθμεῖν ἐπεξιούσης, οὐδὲν ἂν
[6, 9, 4]	ἔσχεν ἐν ἑαυτῷ οἷον ἐρωτικὸν	πάθημα	ἐκ τοῦ ἰδεῖν ἐραστοῦ ἐν
[6, 9, 7]	τῷ πολὺ ἰδόντι γένοιτο ἂν	πάθημα.	Οὐδενός φησίν ἐστινἔξω, ἀλλὰ πᾶσι
[6, 9, 9]	οἷς μὲν ἄγνωστόν ἐστι τὸ	πάθημα	τοῦτο, ἐντεῦθεν ἐνθυμείσθω ἀπὸ τῶν
[6, 9, 11]	τὸ ἄδυτον τοῦτο ἀόρατόν τι	χρῆμα	νομίσας καὶ πηγὴν καὶ ἀρχήν,
[6, 9, 8]	κύκλος ἡ ψυχὴ ὡς τὸ	σχῆμα,	ἀλλ´ ὅτι ἐν αὐτῇ καὶ
[6, 9, 3]	τοιούτου ἐσταλμένος ἢ μέγεθος ἢ	σχῆμα	ἢ ὄγκον περὶ ταύτην τὴν
[6, 9, 11]	τὴν ἐκεῖ συνουσίαν πρὸς οὐκ	ἄγαλμα	οὐδὲ εἰκόνα, ἀλλὰ αὐτό· ἃ
[6, 9, 5]	κατ´ ἄλλου τὸ ἕν, ᾧ	ὄνομα	μὲν κατὰ ἀλήθειαν οὐδὲν προσῆκον,
[6, 9, 5]	τολμήσας τὸ δὴ πρὸ τούτου	θαῦμα	τοῦ ἕν, ὃ μὴ ὄν
[6, 9, 11]	τοῦτο αὑτὸν γενόμενον ἴδοι, ἔχει	ὁμοίωμα	ἐκείνου αὑτόν, καὶ εἰ ἀφ´
[6, 9, 1]	τὸ ἕν οὐ γὰρ ταὐτὸν	σῶμα	καὶ ἕν, ἀλλὰ τὸ σῶμα
[6, 9, 1]	ταῦτα ψυχὴ καὶ ἕν, ὥσπερ	σῶμα	καὶ ἕν. Καὶ τὸ μὲν
[6, 9, 1]	ὅταν εἰς ἓν συνταχθῇ τὸ	σῶμα,	καὶ κάλλος, ὅταν ἡ τοῦ
[6, 9, 1]	σῶμα καὶ ἕν, ἀλλὰ τὸ	σῶμα	μετέχει τοῦ ἕν ἔπειτα δὲ
[6, 9, 1]	ὄντα ἃ ἦν, ἄλλα δὲ	γενόμενα	καὶ ἐκεῖνα, ὅσα ἕν ἐστι.
[6, 9, 1]	φεύγοι τὸ ἓν εἰς πλῆθος	θρυπτόμενα,	τὴν οὐσίαν αὐτῶν, ἣν εἶχεν,
[6, 9, 9]	ἢ φθαρτὰ ἂν ἦν τὰ	γεννώμενα.	Νῦν δ´ ἐστὶν ἀίδια, ὅτι
[6, 9, 9]	καὶ ὅτι ταῦτα μὲν τὰ	ἐρώμενα	θνητὰ καὶ βλαβερὰ καὶ εἰδώλων
[6, 9, 6]	ἀγνοῶν ἔσται, καὶ νοήσεως δεήσεται,	ἵνα	γνῷ ἑαυτὸν ὁ αὐτάρκης ἑαυτῷ.
[6, 9, 6]	οὐδ´ ἵνα εὖ ᾖ, οὐδὲ	ἵνα	ἐκεῖ ἱδρυθῇ. Τοῖς μὲν γὰρ
[6, 9, 6]	τι ζητεῖ, ἵνα ᾖ, οὐδ´	ἵνα	εὖ ᾖ, οὐδὲ ἵνα ἐκεῖ
[6, 9, 6]	εἶναι. Οὐ γάρ τι ζητεῖ,	ἵνα	ᾖ, οὐδ´ ἵνα εὖ ᾖ,
[6, 9, 6]	αὐτοῦ δύναται μεταλαμβάνειν. Οὐδὲ νόησις,	ἵνα	μὴ ἑτερότης· οὐδὲ κίνησις· πρὸ
[6, 9, 5]	ἕν, ὃ μὴ ὄν ἐστιν,	ἵνα	μὴ καὶ ἐνταῦθα κατ´ ἄλλου
[6, 9, 6]	οὐδὲ τὸ συνεῖναι δεῖ προσάπτειν,	ἵνα	τηρῇς τὸ ἕν, ἀλλὰ καὶ
[6, 9, 9]	καὶ ἀγανακτεῖν ἐπὶ θάτερα δεδεμένους,	ἵνα	τῷ ὅλῳ αὐτῶν περιπτυξώμεθα καὶ
[6, 9, 9]	αὐτά, ἀλλ´ ὅλη μένουσα. Διὸ	κἀκεῖνα	μένει· οἷον εἰ μένοντος ἡλίου
[6, 9, 4]	πίστιν περὶ αὐτοῦ παρεχομένου, δι´	ἐκεῖνα	μὲν αὐτὸν ἐν αἰτίᾳ τιθέσθω,
[6, 9, 1]	ἦν, ἄλλα δὲ γενόμενα καὶ	ἐκεῖνα,	ὅσα ἕν ἐστι. Καὶ ἡ
[6, 9, 2]	ὧν γὰρ ἕκαστόν ἐστι, πρότερα	ἐκεῖνα.	Ὅτι δὲ οὐχ οἷόν τε
[6, 9, 1]	ἓν ὃ λέγεται οὐκ ἔστιν	ἐκεῖνα.	Οὔτε γὰρ στρατὸς ἔστιν, εἰ
[6, 9, 11]	αὐτός τις οὐκ οὐσία, ἀλλ´	ἐπέκεινα	οὐσίας ταύτῃ, ᾗ προσομιλεῖ. Εἴ
[6, 9, 2]	τις ἑκάστου, ὥσπερ εἰ δύο	τινὰ	ἔλεγες, οὕτως ἐπὶ μόνου τινὸς
[6, 9, 3]	οὖν εἴη τὸ ἓν καὶ	τίνα	φύσιν ἔχον; Ἢ οὐδὲν θαυμαστὸν
[6, 9, 9]	ἡσύχῳ τῇ πρὸς ἐκεῖνο ἐπαφῇ,	γεννᾷ	δὲ κάλλος, γεννᾷ δικαιοσύνην, ἀρετὴν
[6, 9, 9]	ἐκεῖνο ἐπαφῇ, γεννᾷ δὲ κάλλος,	γεννᾷ	δικαιοσύνην, ἀρετὴν γεννᾷ. Ταῦτα γὰρ
[6, 9, 9]	μὲν νοῦ· ἐνέργεια δὲ καὶ	γεννᾷ	θεοὺς ἐν ἡσύχῳ τῇ πρὸς
[6, 9, 9]	δὲ κάλλος, γεννᾷ δικαιοσύνην, ἀρετὴν	γεννᾷ.	Ταῦτα γὰρ κύει ψυχὴ πληρωθεῖσα
[6, 9, 11]	συνουσίαν πρὸς οὐκ ἄγαλμα οὐδὲ	εἰκόνα,	ἀλλὰ αὐτό· ἃ δὴ γίγνεται
[6, 9, 11]	ἔχοι ἂν παρ´ ἑαυτῷ ἐκείνου	εἰκόνα·	Ἦν δὲ ἓν καὶ αὐτὸς
[6, 9, 4]	νοητά, ἀλλὰ κατὰ παρουσίαν ἐπιστήμης	κρείττονα.	Πάσχει δὲ ἡ ψυχὴ τοῦ
[6, 9, 9]	τοῦτο γενέσθαι μόνον περικόψαντα τὰ	λοιπὰ	ὅσα περικείμεθα· ὥστε ἐξελθεῖν σπεύδειν
[6, 9, 2]	ἑνὶ τὰ πολλὰ ταῦτα· ἄλλο	ἄρα	ἄνθρωπος καὶ ἕν, εἰ τὸ
[6, 9, 7]	περὶ τῆς ὕλης λέγεται, ὡς	ἄρα	ἄποιον εἶναι δεῖ πάντων, εἰ
[6, 9, 2]	ἑαυτὸν ὄντα τὰ πάντα. Πολλοῦ	ἄρα	δεῖ τὸ ἓν εἶναι ποικίλον
[6, 9, 2]	οὐ γὰρ δὴ νεκρόν· πολλὰ	ἄρα	τὸ ὄν. Εἰ δὲ νοῦς
[6, 9, 3]	αὐτοῦ {ἢ τὰ παρ´ αὐτοῦ}	Καθαρὰ	δὲ καὶ τὰ ἐν αὐτῷ,
[6, 9, 5]	τά τε ἄλλα καὶ ὡς	παρὰ	νοῦ ἐστι καὶ λόγου παρὰ
[6, 9, 5]	ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἄλλην φύσιν	παρὰ	τὰ σώματα τιθεμένους καὶ ἀνιόντας
[6, 9, 3]	ἡ ἐνέργεια. Ἀλλὰ δεῖ λαβεῖν	παρὰ	τοῦ νοῦ τὴν ἐπαγγελίαν ὧν
[6, 9, 5]	παρὰ νοῦ ἐστι καὶ λόγου	παρὰ	τούτου κοιωνήσασα ἀρετὴν ἴσχει· μετὰ
[6, 9, 4]	τοῦ ἰδεῖν ἐραστοῦ ἐν ᾧ	ἐρᾷ	ἀναπαυσαμένου, δεξάμενος φῶς ἀληθινὸν καὶ
[6, 9, 9]	θεοῦ ἐκείνου, ἐξ ἐκείνου δέ,	ἐρᾷ	αὐτοῦ ἐξ ἀνάγκης. Καὶ οὖσα
[6, 9, 9]	ἐστι τυχεῖν ὧν τις μάλιστα	ἐρᾷ,	καὶ ὅτι ταῦτα μὲν τὰ
[6, 9, 9]	Ἔρως ὁ μετ´ αὐτῆς γενόμενος.	Ἐρᾷ	οὖν κατὰ φύσιν ἔχουσα ψυχὴ
[6, 9, 9]	μὲν τὰ ἐρώμενα θνητὰ καὶ	βλαβερὰ	καὶ εἰδώλων ἔρωτες καὶ μεταπίπτει,
[6, 9, 9]	σπεύδειν ἐντεῦθεν καὶ ἀγανακτεῖν ἐπὶ	θάτερα	δεδεμένους, ἵνα τῷ ὅλῳ αὐτῶν
[6, 9, 9]	ἁγνεύσασα τῶν τῇδε πρὸς τὸν	πατέρα	αὖθις στελλομένη εὐπαθεῖ Καὶ οἷς
[6, 9, 5]	εἶναι ἐπαναβεβηκότα τῇ ψυχῇ καὶ	πατέρα	αὐτῆς ὄντα κόσμον νοητόν, νοῦν
[6, 9, 7]	ἐν μανίᾳ γεγενημένος εἰδήσει τὸν	πατέρα·	ὁ δὲ μαθὼν ἑαυτὸν εἰδήσει
[6, 9, 1]	οἷον μορφὴ καὶ εἶδος, ἀλλ´	ἕτερα	αὐτῆς, οὕτω χρή, εἰ καὶ
[6, 9, 8]	μὴ παρῇ, ἀλλήλοις τὰ μὴ	ἕτερα	πάρεστιν. Ἐκεῖνο μὲν οὖν μὴ
[6, 9, 2]	ἐξ ὧν γὰρ ἕκαστόν ἐστι,	πρότερα	ἐκεῖνα. Ὅτι δὲ οὐχ οἷόν
[6, 9, 3]	τὸ ὂν τούτων θάτερον ἢ	ἀμφότερα	ἀνάγκη, τό τε ἑστὼς στάσει
[6, 9, 3]	αὐτῷ, ἔτι δὲ καθαρώτερα καὶ	ἁπλούστερα	τὰ πρὸ αὐτοῦ, μᾶλλον δὲ
[6, 9, 11]	ἀλλὰ αὐτό· ἃ δὴ γίγνεται	δεύτερα	θεάματα. Τὸ δὲ ἴσως ἦν
[6, 9, 3]	τὰ ἐν αὐτῷ, ἔτι δὲ	καθαρώτερα	καὶ ἁπλούστερα τὰ πρὸ αὐτοῦ,
[6, 9, 3]	πιστεύσαντα καὶ ὑφιδρύσαντα, ἵν´ ἃ	ὁρᾷ	ἐκεῖνος ἐγρηγορυῖα δέχοιτο, τούτῳ θεᾶσθαι
[6, 9, 11]	ἀρχήν, εἰδήσει ὡς ἀρχῇ ἀρχὴν	ὁρᾷ	καὶ συγγίνεται καὶ τῷ ὁμοίῳ
[6, 9, 10]	λόγος. Τότε μὲν οὖν οὔτε	ὁρᾷ	οὐδὲ διακρίνει ὁ ὁρῶν οὐδὲ
[6, 9, 10]	μὲν οὖν ἰδὼν τότε, ὅτε	ὁρᾷ,	τοιοῦτον ὄψεται, μᾶλλον δὲ αὑτῷ
[6, 9, 9]	~Ἐν δὲ ταύτῃ τῇ χορείᾳ	καθορᾷ	πηγὴν μὲν ζωῆς, πηγὴν δὲ
[6, 9, 8]	ἀλλήλων τόπῳ, ἑτερότητι δὲ καὶ	διαφορᾷ·	ὅταν οὖν ἡ ἑτερότης μὴ
[6, 9, 8]	νομίσαι, εἰς ὃ πάντα οἷον	κέντρα	συμπίπτει; Καὶ ὅτι ἀναλογίᾳ τὸ
[6, 9, 8]	καθάπερ τῶν μεγίστων κύκλων τὰ	κέντρα	τῷ τῆς σφαίρας τῆς περιεχούσης
[6, 9, 11]	ψυχῆς φύσις, ἀλλὰ κάτω μὲν	βᾶσα	εἰς κακὸν ἥξει, καὶ οὕτως
[6, 9, 9]	πάνδημος οἷον ἑταιρισθεῖσα. Καὶ ἔστι	πᾶσα	ψυχὴ Ἀφροδίτη· καὶ τοῦτο αἰνίττεται
[6, 9, 2]	μᾶλλον καὶ ἑκάστη καὶ ἡ	σύμπασα,	καὶ οὕτως ἕν, ὥσπερ ἂν
[6, 9, 5]	ἐστι καὶ λόγου παρὰ τούτου	κοιωνήσασα	ἀρετὴν ἴσχει· μετὰ δὲ ταῦτα
[6, 9, 9]	θνητὸν ἔρωτα ἐρημίᾳ πατρὸς ὑβρίζεται·	μισήσασα	δὲ πάλιν τὰς ἐνταῦθα ὕβρεις
[6, 9, 9]	δὲ πάλιν τὰς ἐνταῦθα ὕβρεις	ἁγνεύσασα	τῶν τῇδε πρὸς τὸν πατέρα
[6, 9, 9]	ἐνταῦθα δὲ γίγνεται πάνδημος οἷον	ἑταιρισθεῖσα.	Καὶ ἔστι πᾶσα ψυχὴ Ἀφροδίτη·
[6, 9, 9]	γεννᾷ. Ταῦτα γὰρ κύει ψυχὴ	πληρωθεῖσα	θεοῦ, καὶ τοῦτο αὐτῇ ἀρχὴ
[6, 9, 11]	ὅμοιον. Οὐδὲν παραλιπὼν τῶν θείων	ὅσα	δύναται ψυχὴ ἔχειν καὶ πρὸ
[6, 9, 1]	ἄλλα δὲ γενόμενα καὶ ἐκεῖνα,	ὅσα	ἕν ἐστι. Καὶ ἡ ὑγίεια
[6, 9, 6]	μὴν πολλὰ ὂν τοσούτων δεῖται,	ὅσα	ἔστι, καὶ ἕκαστον τῶν ἐν
[6, 9, 1]	τε πρώτως ἐστὶν ὄντα, καὶ	ὅσα	ὁπωσοῦν λέγεται ἐν τοῖς οὖσιν
[6, 9, 9]	γενέσθαι μόνον περικόψαντα τὰ λοιπὰ	ὅσα	περικείμεθα· ὥστε ἐξελθεῖν σπεύδειν ἐντεῦθεν
[6, 9, 1]	ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν ὄντα,	ὅσα	τε πρώτως ἐστὶν ὄντα, καὶ
[6, 9, 9]	ἐρᾷ αὐτοῦ ἐξ ἀνάγκης. Καὶ	οὖσα	ἐκεῖ τὸν οὐράνιον Ἔρωτα ἔχει,
[6, 9, 1]	δὴ ψυχὴ τὸ ἓν ἓν	οὖσα	καὶ αὐτὴ ἄλλῳ· πάσχει δὲ
[6, 9, 11]	καὶ οὕτως οὐκ ἐν ἄλλῳ	οὖσα	οὐκ〉 ἐν οὐδενί ἐστιν, ἀλλ´
[6, 9, 1]	Καὶ δὴ καὶ ψυχὴ ἕτερον	οὖσα	τοῦ ἑνὸς μᾶλλον ἔχει κατὰ
[6, 9, 3]	ὁρῶσα τῷ συνεῖναι καὶ ἓν	οὖσα	τῷ ἓν εἶναι αὐτῷ οὐκ
[6, 9, 3]	γὰρ ἡ τοῦ ἑνὸς φύσις	οὖσα	τῶν πάντων οὐδέν ἐστιν αὐτῶν.
[6, 9, 1]	ἕν; Ἢ ὥσπερ τὰ ἄλλα	χορηγοῦσα	τοῖς σώμασιν οὐκ ἔστιν αὐτὴ
[6, 9, 1]	τὰ πάντα εἰς ἓν ἄγει	δημιουργοῦσα	καὶ πλάττουσα καὶ μορφοῦσα καὶ
[6, 9, 9]	ἔρωτα. Ὅταν δὲ εἰς γένεσιν	ἐλθοῦσα	οἷον μνηστείαις ἀπατηθῇ, ἄλλον ἀλλαξαμένη
[6, 9, 9]	τότε καὶ προσιοῦσα καὶ ἤδη	προσελθοῦσα	καὶ μετασχοῦσα αὐτοῦ, ὥστε γνῶναι
[6, 9, 9]	ζωὴν ἄλλην ἴσχει τότε καὶ	προσιοῦσα	καὶ ἤδη προσελθοῦσα καὶ μετασχοῦσα
[6, 9, 9]	φύσιν ἔχουσα ψυχὴ θεοῦ ἑνωθῆναι	θέλουσα,	ὥσπερ παρθένος καλοῦ πατρὸς καλὸν
[6, 9, 6]	μὲν γὰρ μέγεθος ἡ ψυχὴ	ἀφελοῦσα	καὶ ἀριθμοῦ πλῆθος καταλήγει εἰς
[6, 9, 11]	μὴ ὄν. Τὴν ἐναντίαν δὲ	δραμοῦσα	ἥξει οὐκ εἰς ἄλλο, ἀλλ´
[6, 9, 9]	τὸν τῶν κακῶν καθαρὸν τόπον	ἀναδραμοῦσα·	καὶ νοεῖ ἐνταῦθα, καὶ ἀπαθὴς
[6, 9, 9]	μεμερισμένη εἰς αὐτά, ἀλλ´ ὅλη	μένουσα.	Διὸ κἀκεῖνα μένει· οἷον εἰ
[6, 9, 3]	ἀναπαυομένη· οἷον καὶ ἡ ὄψις	κάμνουσα	ἐν τοῖς μικροῖς τοῖς μεγάλοις
[6, 9, 1]	ἐγγυτέρω· ψυχὴ δὲ ἔτι μᾶλλον	κοινωνοῦσα	καὶ αὐτή. Εἰ δ´ ὅτι
[6, 9, 8]	οὗ ἐστι, καὶ τούτου ἀναρτήσεται	συμφέρουσα	ἑαυτὴν πρὸς τὸ αὐτό, πρὸς
[6, 9, 4]	ἓν εἰς ἀριθμὸν καὶ πλῆθος	πεσοῦσα.	Ὑπὲρ ἐπιστήμην τοίνυν δεῖ δραμεῖν
[6, 9, 9]	οὐδὲ χωρίς ἐσμεν, εἰ καὶ	παρεμπεσοῦσα	ἡ σώματος φύσις πρὸς αὑτὴν
[6, 9, 3]	εἰς ἀνείδεον ἡ ψυχὴ ἴῃ,	ἐξαδυνατοῦσα	περιλαβεῖν τῷ μὴ ὁρίζεσθαι καὶ
[6, 9, 3]	τοιούτοις καὶ ἀσμένη καταβαίνει πολλάκις	ἀποπίπτουσα	ἀπὸ πάντων, μέχρις ἂν εἰς
[6, 9, 1]	εἰς ἓν ἄγει δημιουργοῦσα καὶ	πλάττουσα	καὶ μορφοῦσα καὶ συντάττουσα, ἐπὶ
[6, 9, 1]	καὶ πλάττουσα καὶ μορφοῦσα καὶ	συντάττουσα,	ἐπὶ ταύτην ἐλθόντας δεῖ λέγειν,
[6, 9, 1]	ἄγει δημιουργοῦσα καὶ πλάττουσα καὶ	μορφοῦσα	καὶ συντάττουσα, ἐπὶ ταύτην ἐλθόντας
[6, 9, 9]	γενόμενος. Ἐρᾷ οὖν κατὰ φύσιν	ἔχουσα	ψυχὴ θεοῦ ἑνωθῆναι θέλουσα, ὥσπερ
[6, 9, 9]	προσιοῦσα καὶ ἤδη προσελθοῦσα καὶ	μετασχοῦσα	αὐτοῦ, ὥστε γνῶναι διατεθεῖσαν, ὅτι
[6, 9, 3]	ψυχὴ ὅταν ἰδεῖν ἐθέλῃ, μόνον	ὁρῶσα	τῷ συνεῖναι καὶ ἓν οὖσα
[6, 9, 1]	τὸ ἕν, πρῶτον μὲν καὶ	τὰ	ἄλλα ἅ〉 ἐστιν ἕκαστα μετὰ
[6, 9, 6]	παρέχει, ἀλλὰ ἄλλως τἀγαθὸν ὑπὲρ	τὰ	ἄλλα ἀγαθά. ~Εἰ δ´ ὅτι
[6, 9, 7]	γὰρ κεῖταί που ἐρημῶσαν αὐτοῦ	τὰ	ἄλλα, ἀλλ´ ἔστι τῷ δυναμένῳ
[6, 9, 9]	οὐδενὸς ἔτι. Τοὐναντίον δὲ ἀποθέσθαι	τὰ	ἄλλα δεῖ, καὶ ἐν μόνῳ
[6, 9, 6]	μήπω ἱδρυθῇ. Ἵδρυται δὲ καὶ	τὰ	ἄλλα διὰ τοῦτον, δι´ ὃν
[6, 9, 4]	ἐκείνου μηδὲ κατὰ νόησιν, ὥσπερ	τὰ	ἄλλα νοητά, ἀλλὰ κατὰ παρουσίαν
[6, 9, 1]	ἐστι τὸ ἕν; Ἢ ὥσπερ	τὰ	ἄλλα χορηγοῦσα τοῖς σώμασιν οὐκ
[6, 9, 3]	ἢ τὰ πρὸ αὐτοῦ ἢ	τὰ	αὐτοῦ {ἢ τὰ παρ´ αὐτοῦ}
[6, 9, 3]	ἀλλ´ ἡμᾶς οἷον ἔξωθεν περιθέοντας	τὰ	αὑτῶν ἑρμηνεύειν ἐθέλειν πάθη ὁτὲ
[6, 9, 9]	ὄγκος· ἢ φθαρτὰ ἂν ἦν	τὰ	γεννώμενα. Νῦν δ´ ἐστὶν ἀίδια,
[6, 9, 8]	γὰρ σώματα κωλύεται κοινωνεῖν ἀλλήλοις,	τὰ	δὲ ἀσώματα σώμασιν οὐ διείργεται·
[6, 9, 1]	ὄντα ἧττον ἔχειν τὸ ἕν,	τὰ	δὲ μᾶλλον μᾶλλον. Καὶ δὴ
[6, 9, 2]	πρῶτον, ὁ δὲ νοῦς καὶ	τὰ	εἴδη καὶ τὸ ὂν οὐ
[6, 9, 2]	εἶναι. Καὶ ἔτι μᾶλλον, εἰ	τὰ	εἴδη περιέχοι· οὐδὲ γὰρ ἡ
[6, 9, 3]	παρ´ αὐτοῦ} Καθαρὰ δὲ καὶ	τὰ	ἐν αὐτῷ, ἔτι δὲ καθαρώτερα
[6, 9, 5]	καθ´ ἓν νοούμενοι, οὔτε συγκέχυται	τὰ	ἐν αὐτῷ· πρόεισι γὰρ ἕκαστον
[6, 9, 11]	ἀδύτου εἰσδὺς εἰς τοὐπίσω καταλιπὼν	τὰ	ἐν τῷ νεῷ ἀγάλματα, ἃ
[6, 9, 9]	ἐρᾷ, καὶ ὅτι ταῦτα μὲν	τὰ	ἐρώμενα θνητὰ καὶ βλαβερὰ καὶ
[6, 9, 3]	τῶν περὶ τὰ πρῶτα εἰς	τὰ	ἔσχατα τῶν πάντων πεσόντα, ἀλλ´
[6, 9, 8]	κέντρῳ, καθάπερ τῶν μεγίστων κύκλων	τὰ	κέντρα τῷ τῆς σφαίρας τῆς
[6, 9, 9]	καὶ τοῦτο γενέσθαι μόνον περικόψαντα	τὰ	λοιπὰ ὅσα περικείμεθα· ὥστε ἐξελθεῖν
[6, 9, 1]	ἔχει καὶ ὅ ἐστιν, ὥστε	τὰ	μὲν ἧττον ὄντα ἧττον ἔχειν
[6, 9, 6]	τὸ ἀμέγεθες δυνάμει· ἐπεὶ καὶ	τὰ	μετ´ αὐτὸ ὄντα ταῖς δυνάμεσιν
[6, 9, 8]	ἡ ἑτερότης μὴ παρῇ, ἀλλήλοις	τὰ	μὴ ἕτερα πάρεστιν. Ἐκεῖνο μὲν
[6, 9, 1]	κάλλος, ὅταν ἡ τοῦ ἑνὸς	τὰ	μόρια κατάσχῃ φύσις· καὶ ἀρετὴ
[6, 9, 5]	ἀρίστων εἶναι καὶ δύναμιν γεννῶσαν	τὰ	ὄντα μένουσαν ἐν ἑαυτῇ καὶ
[6, 9, 2]	ὂν πάντα ἐν αὐτῷ ἔχον	τὰ	ὄντα πολλὰ μᾶλλον ἂν εἴη
[6, 9, 5]	ἐλλείπων, ὧδε διανοείσθω. ~Ὅστις οἴεται	τὰ	ὄντα τύχῃ καὶ τῷ αὐτομάτῳ
[6, 9, 1]	~Πάντα	τὰ	ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν ὄντα,
[6, 9, 1]	ἑνωθῇ. Ἆρ´ οὖν, ἐπειδὴ ψυχὴ	τὰ	πάντα εἰς ἓν ἄγει δημιουργοῦσα
[6, 9, 2]	Οὐ τοίνυν οὐδὲ τὸ ἓν	τὰ	πάντα ἔσται, οὕτω γὰρ οὐκέτι
[6, 9, 7]	τῶν ἔξω κεκλίσθαι, ἀλλὰ ἀγνοήσαντα	τὰ	πάντα καὶ πρὸ τοῦ μὲν
[6, 9, 2]	εἴη τὰ πάντα τοῦ νοῦ	τὰ	πάντα ὄντος· οὐδὲ τὸ ὄν·
[6, 9, 2]	ἑαυτὸν καὶ νοεῖν ἑαυτὸν ὄντα	τὰ	πάντα. Πολλοῦ ἄρα δεῖ τὸ
[6, 9, 2]	τὸ ὄν· τὸ γὰρ ὂν	τὰ	πάντα. ~Τί ἂν οὖν εἴη
[6, 9, 2]	καὶ γὰρ ἂν οὕτως εἴη	τὰ	πάντα τοῦ νοῦ τὰ πάντα
[6, 9, 3]	αὐτοῦ ἢ τὰ αὐτοῦ {ἢ	τὰ	παρ´ αὐτοῦ} Καθαρὰ δὲ καὶ
[6, 9, 7]	νόμων πληρούμενος θέσιν. Ἢ καὶ	τὰ	πολιτικὰ οὐκ ἄξια αὐτοῦ νομίσας
[6, 9, 2]	πολλὰ μέρη καὶ συνδεῖται ἑνὶ	τὰ	πολλὰ ταῦτα· ἄλλο ἄρα ἄνθρωπος
[6, 9, 3]	δὲ ὁρᾶν ὁ νοῦς ἢ	τὰ	πρὸ αὐτοῦ ἢ τὰ αὐτοῦ
[6, 9, 3]	ἔτι δὲ καθαρώτερα καὶ ἁπλούστερα	τὰ	πρὸ αὐτοῦ, μᾶλλον δὲ τὸ
[6, 9, 3]	πόρρω δεῖ γενέσθαι τῶν περὶ	τὰ	πρῶτα εἰς τὰ ἔσχατα τῶν
[6, 9, 3]	πάντων πεσόντα, ἀλλ´ ἱέμενον εἰς	τὰ	πρῶτα ἐπαναγαγεῖν ἑαυτὸν ἀπὸ τῶν
[6, 9, 5]	πρὸς τοὺς ἄλλην φύσιν παρὰ	τὰ	σώματα τιθεμένους καὶ ἀνιόντας ἐπὶ
[6, 9, 5]	δεῖ τούτους φύσιν ψυχῆς κατανενοηκέναι	τά	τε ἄλλα καὶ ὡς παρὰ
[6, 9, 9]	Ἀφροδίτη· καὶ τοῦτο αἰνίττεται καὶ	τὰ	τῆς Ἀφροδίτης γενέθλια καὶ ὁ
[6, 9, 3]	τῆς θέας, ὅτι μὴ νοῦς	τὰ	τοιαῦτα πέφυκεν ὁρᾶν, ἀλλ´ ἔστιν
[6, 9, 1]	ἔτι οἰκία οὔτε ἡ ναῦς.	Τὰ	τοίνυν συνεχῆ μεγέθη, εἰ μὴ
[6, 9, 1]	τὸ εἶναι. Καὶ δὴ καὶ	τὰ	τῶν φυτῶν καὶ ζῴων σώματα
[6, 9, 5]	τὸ ἕν, ᾧ ὄνομα μὲν	κατὰ	ἀλήθειαν οὐδὲν προσῆκον, εἴπερ δὲ
[6, 9, 11]	οὐδεμίαν πρὸς ἑαυτὸν ἔχων οὔτε	κατὰ	ἄλλα οὐ γάρ τι ἐκινεῖτο
[6, 9, 1]	οὖσα τοῦ ἑνὸς μᾶλλον ἔχει	κατὰ	λόγον τοῦ μᾶλλον καὶ ὄντως
[6, 9, 2]	~Ἆρ´ οὖν ἑκάστῳ μὲν τῶν	κατὰ	μέρος ἓν οὐ ταὐτὸν ἡ
[6, 9, 4]	ἐπιστήμην ἡ σύνεσις ἐκείνου μηδὲ	κατὰ	νόησιν, ὥσπερ τὰ ἄλλα νοητά,
[6, 9, 4]	ὥσπερ τὰ ἄλλα νοητά, ἀλλὰ	κατὰ	παρουσίαν ἐπιστήμης κρείττονα. Πάσχει δὲ
[6, 9, 6]	αὐτῷ ἔξω αὐτοῦ; Ὥστε οὐ	κατὰ	συμβεβηκὸς αὐτῷ τὸ εὖ· αὐτὸ
[6, 9, 6]	δεῖ τάττειν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον	κατὰ	τὴν νόησιν. Νόησις δὲ οὐ
[6, 9, 8]	τῷ σώματι ὑπεράραντες, τούτῳ συνάπτομεν	κατὰ	τὸ ἑαυτῶν κέντρον τῷ οἷον
[6, 9, 6]	ὑπάρχον, καὶ καθ´ ἓν καὶ	κατὰ	τὸ ὅλον τὸ τοιοῦτον ἐνδεὲς
[6, 9, 6]	καὶ τῶν ἄλλων· οὐ γὰρ	κατὰ	τὸν νοοῦντα δεῖ τάττειν αὐτόν,
[6, 9, 2]	ἄλλοις τοῦ εἶναι οὕτως καὶ	κατὰ	τοσοῦτον καὶ τοῦ ἑνός. Τί
[6, 9, 9]	μετ´ αὐτῆς γενόμενος. Ἐρᾷ οὖν	κατὰ	φύσιν ἔχουσα ψυχὴ θεοῦ ἑνωθῆναι
[6, 9, 8]	ὅταν κλάσιν λάβῃ, ἡ δὲ	κατὰ	φύσιν κίνησις οἵα ἡ ἐν
[6, 9, 11]	αὐτό· ἃ δὴ γίγνεται δεύτερα	θεάματα.	Τὸ δὲ ἴσως ἦν οὐ
[6, 9, 11]	αὐτῷ πάρεστι. Ταῦτα μὲν οὖν	μιμήματα·	καὶ τοῖς οὖν σοφοῖς τῶν
[6, 9, 11]	καταλιπὼν τὰ ἐν τῷ νεῷ	ἀγάλματα,	ἃ ἐξελθόντι τοῦ ἀδύτου πάλιν
[6, 9, 1]	τὰ τῶν φυτῶν καὶ ζῴων	σώματα	ἓν ὄντα ἕκαστα εἰ φεύγοι
[6, 9, 8]	οὐδενὸς διείργοντος. Σώμασι μὲν γὰρ	σώματα	κωλύεται κοινωνεῖν ἀλλήλοις, τὰ δὲ
[6, 9, 5]	τοὺς ἄλλην φύσιν παρὰ τὰ	σώματα	τιθεμένους καὶ ἀνιόντας ἐπὶ ψυχήν.
[6, 9, 8]	κωλύεται κοινωνεῖν ἀλλήλοις, τὰ δὲ	ἀσώματα	σώμασιν οὐ διείργεται· οὐδ´ ἀφέστηκε
[6, 9, 3]	περὶ τὰ πρῶτα εἰς τὰ	ἔσχατα	τῶν πάντων πεσόντα, ἀλλ´ ἱέμενον
[6, 9, 5]	παρὰ τούτου κοιωνήσασα ἀρετὴν ἴσχει·	μετὰ	δὲ ταῦτα νοῦν λαβεῖν ἕτερον
[6, 9, 5]	οὐ διαρτήσας ἑαυτὸν τῷ πλησίον	μετὰ	τὸ ἓν εἶναι, ἀποστῆναι δέ
[6, 9, 11]	τοῦ ἀδύτου πάλιν γίνεται πρῶτα	μετὰ	τὸ ἔνδον θέαμα καὶ τὴν
[6, 9, 1]	καὶ πρὸς ἄνθρωπον ἄνθρωπον, συλλαμβάνουσαν	μετὰ	τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ
[6, 9, 1]	τὰ ἄλλα ἅ〉 ἐστιν ἕκαστα	μετὰ	τοῦ ἓν εἶναί ἐστιν· ἀλλ´
[6, 9, 6]	καὶ ἕκαστον τῶν ἐν αὐτῷ	μετὰ	τῶν ἄλλων ὂν καὶ οὐκ
[6, 9, 9]	ὅτι ταῦτα μὲν τὰ ἐρώμενα	θνητὰ	καὶ βλαβερὰ καὶ εἰδώλων ἔρωτες
[6, 9, 4]	κατὰ νόησιν, ὥσπερ τὰ ἄλλα	νοητά,	ἀλλὰ κατὰ παρουσίαν ἐπιστήμης κρείττονα.
[6, 9, 8]	Ἐκεῖνο μὲν οὖν μὴ ἔχον	ἑτερότητα	ἀεὶ πάρεστιν, ἡμεῖς δ´ ὅταν
[6, 9, 5]	προσηκόντως ἕν, οὐχ ὡς ἄλλο,	εἶτα	ἕν, χαλεπὸν μὲν γνωσθῆναι διὰ
[6, 9, 1]	τὸ σῶμα μετέχει τοῦ ἕν	ἔπειτα	δὲ πολλὴ ἡ ψυχὴ καὶ
[6, 9, 1]	Ἆρ´ οὖν, ἐπειδὴ ψυχὴ τὰ	πάντα	εἰς ἓν ἄγει δημιουργοῦσα καὶ
[6, 9, 2]	δὴ καὶ τὸ ὅλον ὂν	πάντα	ἐν αὐτῷ ἔχον τὰ ὄντα
[6, 9, 2]	τοίνυν οὐδὲ τὸ ἓν τὰ	πάντα	ἔσται, οὕτω γὰρ οὐκέτι ἓν
[6, 9, 5]	ἥσυχον καὶ ἀτρεμῆ κίνησιν φατέον	πάντα	ἔχοντα ἐν αὐτῷ καὶ πάντα
[6, 9, 7]	ἔξω κεκλίσθαι, ἀλλὰ ἀγνοήσαντα τὰ	πάντα	καὶ πρὸ τοῦ μὲν τῇ
[6, 9, 8]	τι δεῖ νομίσαι, εἰς ὃ	πάντα	οἷον κέντρα συμπίπτει; Καὶ ὅτι
[6, 9, 5]	πάντα ἔχοντα ἐν αὐτῷ καὶ	πάντα	ὄντα, πλῆθος ἀδιάκριτον καὶ αὖ
[6, 9, 2]	τὰ πάντα τοῦ νοῦ τὰ	πάντα	ὄντος· οὐδὲ τὸ ὄν· τὸ
[6, 9, 2]	καὶ νοεῖν ἑαυτὸν ὄντα τὰ	πάντα.	Πολλοῦ ἄρα δεῖ τὸ ἓν
[6, 9, 1]		~Πάντα	τὰ ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν
[6, 9, 2]	ὄν· τὸ γὰρ ὂν τὰ	πάντα.	~Τί ἂν οὖν εἴη τὸ
[6, 9, 11]	τὸ δὲ λοιπὸν τῷ ὑπερβάντι	πάντα	τὸ ὅ ἐστι πρὸ πάντων.
[6, 9, 2]	γὰρ ἂν οὕτως εἴη τὰ	πάντα	τοῦ νοῦ τὰ πάντα ὄντος·
[6, 9, 7]	κἀκείνῳ συγγενόμενον καὶ ἱκανῶς οἷον	ὁμιλήσαντα	ἥκειν ἀγγέλλοντα, εἰ δύναιτο, καὶ
[6, 9, 7]	τότε δὲ καὶ τοῖς εἴδεσιν,	ἀγνοήσαντα	δὲ καὶ αὑτὸν ἐν τῇ
[6, 9, 7]	τι τῶν ἔξω κεκλίσθαι, ἀλλὰ	ἀγνοήσαντα	τὰ πάντα καὶ πρὸ τοῦ
[6, 9, 3]	τὴν ψυχὴν τὴν αὑτοῦ νῷ	πιστεύσαντα	καὶ ὑφιδρύσαντα, ἵν´ ἃ ὁρᾷ
[6, 9, 3]	τὴν αὑτοῦ νῷ πιστεύσαντα καὶ	ὑφιδρύσαντα,	ἵν´ ἃ ὁρᾷ ἐκεῖνος ἐγρηγορυῖα
[6, 9, 9]	τούτῳ, καὶ τοῦτο γενέσθαι μόνον	περικόψαντα	τὰ λοιπὰ ὅσα περικείμεθα· ὥστε
[6, 9, 1]	εἰ μὴ ἓν εἴη; Ἐπείπερ	ἀφαιρεθέντα	τοῦ ἓν ὃ λέγεται οὐκ
[6, 9, 1]	αὐτοῖς παρείη, οὐκ ἂν εἴη·	τμηθέντα	γοῦν, καθόσον τὸ ἓν ἀπόλλυσιν,
[6, 9, 3]	τούτῳ θεᾶσθαι τὸ ἓν οὐ	προστιθέντα	αἴσθησιν οὐδεμίαν οὐδέ τι παρ´
[6, 9, 9]	θεὸν γενόμενον, μᾶλλον δὲ ὄντα,	ἀναφθέντα	μὲν τότε, εἰ δὲ πάλιν
[6, 9, 1]	αὐτῶν, ἣν εἶχεν, ἀπώλεσεν οὐκέτι	ὄντα	ἃ ἦν, ἄλλα δὲ γενόμενα
[6, 9, 1]	χορὸς οὔτε ἀγέλη μὴ ἓν	ὄντα.	Ἀλλ´ οὐδὲ οἰκία ἢ ναῦς
[6, 9, 7]	ἄλλο νοοῦντα καὶ πρὸς ἄλλῳ	ὄντα,	ἀλλὰ δεῖ μηδὲν προσάπτειν τῷ
[6, 9, 9]	κοῦφον, θεὸν γενόμενον, μᾶλλον δὲ	ὄντα,	ἀναφθέντα μὲν τότε, εἰ δὲ
[6, 9, 1]	φυτῶν καὶ ζῴων σώματα ἓν	ὄντα	ἕκαστα εἰ φεύγοι τὸ ἓν
[6, 9, 1]	ἐστιν, ὥστε τὰ μὲν ἧττον	ὄντα	ἧττον ἔχειν τὸ ἕν, τὰ
[6, 9, 1]	ὄντα, ὅσα τε πρώτως ἐστὶν	ὄντα,	καὶ ὅσα ὁπωσοῦν λέγεται ἐν
[6, 9, 5]	τῇ ψυχῇ καὶ πατέρα αὐτῆς	ὄντα	κόσμον νοητόν, νοῦν ἥσυχον καὶ
[6, 9, 5]	εἶναι καὶ δύναμιν γεννῶσαν τὰ	ὄντα	μένουσαν ἐν ἑαυτῇ καὶ οὐκ
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ἓν εἶναι πρώτως	ὄντα	ὂν καὶ πρώτως ἕν, μεταδιδόντα
[6, 9, 1]	τὰ ὄντα τῷ ἑνί ἐστιν	ὄντα,	ὅσα τε πρώτως ἐστὶν ὄντα,
[6, 9, 2]	δεῖ τὸ ἓν εἶναι ποικίλον	ὄντα.	Οὐ τοίνυν οὐδὲ τὸ ἓν
[6, 9, 5]	ἔχοντα ἐν αὐτῷ καὶ πάντα	ὄντα,	πλῆθος ἀδιάκριτον καὶ αὖ διακεκριμένον.
[6, 9, 2]	πάντα ἐν αὐτῷ ἔχον τὰ	ὄντα	πολλὰ μᾶλλον ἂν εἴη καὶ
[6, 9, 2]	καὶ ἑαυτὸν καὶ νοεῖν ἑαυτὸν	ὄντα	τὰ πάντα. Πολλοῦ ἄρα δεῖ
[6, 9, 6]	ἐπεὶ καὶ τὰ μετ´ αὐτὸ	ὄντα	ταῖς δυνάμεσιν ἀμέριστα καὶ ἀμερῆ,
[6, 9, 5]	ὧδε διανοείσθω. ~Ὅστις οἴεται τὰ	ὄντα	τύχῃ καὶ τῷ αὐτομάτῳ διοικεῖσθαι
[6, 9, 1]	~Πάντα τὰ	ὄντα	τῷ ἑνί ἐστιν ὄντα, ὅσα
[6, 9, 9]	ἐρώμενον, ᾧ ἔστι καὶ συνεῖναι	μεταλαβόντα	αὐτοῦ καὶ ὄντως ἔχοντα, οὐ
[6, 9, 3]	ἐκείνου» μηδὲ ὄντως λέγειν ἀκριβῶς	λέγοντα,	ἀλλ´ ἡμᾶς οἷον ἔξωθεν περιθέοντας
[6, 9, 5]	τῶν ἐπιστημῶν αἴτιον. Καὶ νοῦν	ἰδόντα	οἷον αἰσθητὸν τῷ ἀντιληπτὸν εἶναι
[6, 9, 2]	ὄντα ὂν καὶ πρώτως ἕν,	μεταδιδόντα	δὲ τοῖς ἄλλοις τοῦ εἶναι
[6, 9, 3]	εἶναι ἅτε πρὸς τὸ ἀγαθὸν	σπεύδοντα	γενέσθαι, ἐπί τε τὴν ἐν
[6, 9, 10]	κέντρον συνάψας. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα	συνελθόντα	ἕν ἐστι, τό τε δύο,
[6, 9, 7]	καὶ ἱκανῶς οἷον ὁμιλήσαντα ἥκειν	ἀγγέλλοντα,	εἰ δύναιτο, καὶ ἄλλῳ τὴν
[6, 9, 3]	δὴ χρὴ οὕτως ποιεῖν τὸν	μέλλοντα	περὶ τὸ ἓν φιλοσοφήσειν. Ἐπεὶ
[6, 9, 2]	τὸν οὐ πρὸς τὸ ἔξω	βλέποντα	νοεῖν τὸ πρὸ αὐτοῦ· εἰς
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ἕν; Ὥστε τὸν	ἐξευρόντα	τὸ ὂν ἐξευρηκέναι καὶ τὸ
[6, 9, 3]	εἰς τὰ ἔσχατα τῶν πάντων	πεσόντα,	ἀλλ´ ἱέμενον εἰς τὰ πρῶτα
[6, 9, 5]	καὶ ἀτρεμῆ κίνησιν φατέον πάντα	ἔχοντα	ἐν αὐτῷ καὶ πάντα ὄντα,
[6, 9, 7]	εἰδέναι, ὡς οὐκ ἔστιν ἄλλου	ἔχοντα	ἐν τῇ ψυχῇ τύπον ἐκεῖνο
[6, 9, 1]	ἢ ναῦς τὸ ἓν οὐκ	ἔχοντα,	ἐπείπερ ἡ οἰκία ἓν καὶ
[6, 9, 9]	συνεῖναι μεταλαβόντα αὐτοῦ καὶ ὄντως	ἔχοντα,	οὐ περιπτυσσόμενον σαρξὶν ἔξωθεν. Ὅστις
[6, 9, 6]	ἄλλων· οὐ γὰρ κατὰ τὸν	νοοῦντα	δεῖ τάττειν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον
[6, 9, 7]	οὐκ ἔστι τι νοεῖν ἄλλο	νοοῦντα	καὶ πρὸς ἄλλῳ ὄντα, ἀλλὰ
[6, 9, 5]	οἷον αἰσθητὸν τῷ ἀντιληπτὸν εἶναι	ἐπαναβεβηκότα	τῇ ψυχῇ καὶ πατέρα αὐτῆς
[6, 9, 9]	ἐλαττούντων· οὐ γὰρ ὄγκος· ἢ	φθαρτὰ	ἂν ἦν τὰ γεννώμενα. Νῦν
[6, 9, 1]	καὶ ζῴων σώματα ἓν ὄντα	ἕκαστα	εἰ φεύγοι τὸ ἓν εἰς
[6, 9, 1]	καὶ τὰ ἄλλα ἅ〉 ἐστιν	ἕκαστα	μετὰ τοῦ ἓν εἶναί ἐστιν·
[6, 9, 9]	οἷόν ἐστι τυχεῖν ὧν τις	μάλιστα	ἐρᾷ, καὶ ὅτι ταῦτα μὲν
[6, 9, 4]	ἀπορίαις. ~Γίνεται δὲ ἡ ἀπορία	μάλιστα,	ὅτι μηδὲ κατ´ ἐπιστήμην ἡ
[6, 9, 6]	μετ´ αὐτὸ ὄντα ταῖς δυνάμεσιν	ἀμέριστα	καὶ ἀμερῆ, οὐ τοῖς ὄγκοις.
[6, 9, 9]	ὡσαύτως μένει οὐ μεμερισμένη εἰς	αὐτά,	ἀλλ´ ὅλη μένουσα. Διὸ κἀκεῖνα
[6, 9, 2]	γὰρ ἄν τις καὶ παρ´	αὐτὰ	εἶναι αὐτὸ φήσαι; Ἢ γὰρ
[6, 9, 3]	θέας, ὅτι μὴ νοῦς τὰ	τοιαῦτα	πέφυκεν ὁρᾶν, ἀλλ´ ἔστιν αἰσθήσεως
[6, 9, 2]	καὶ συνδεῖται ἑνὶ τὰ πολλὰ	ταῦτα·	ἄλλο ἄρα ἄνθρωπος καὶ ἕν,
[6, 9, 9]	κάλλος, γεννᾷ δικαιοσύνην, ἀρετὴν γεννᾷ.	Ταῦτα	γὰρ κύει ψυχὴ πληρωθεῖσα θεοῦ,
[6, 9, 3]	παντός, πρὸ κινήσεως, πρὸ στάσεως·	ταῦτα	γὰρ περὶ τὸ ὄν, ἃ
[6, 9, 4]	μήπω ἐστὶν ἐκεῖ, ἀλλὰ διὰ	ταῦτά	ἐστιν ἔξω, ἢ δι´ ἔνδειαν
[6, 9, 7]	τῇ γνώμῃ, στῆσον σαυτὸν εἰς	ταῦτα,	καὶ ἀπὸ τούτων θεῶ· θεῶ
[6, 9, 10]	δὲ ὀφθέν» εἴπερ δεῖ δύο	ταῦτα	λέγειν, τό τε ὁρῶν καὶ
[6, 9, 11]	ἄλλως βλέποι, οὐδὲν αὐτῷ πάρεστι.	Ταῦτα	μὲν οὖν μιμήματα· καὶ τοῖς
[6, 9, 9]	τις μάλιστα ἐρᾷ, καὶ ὅτι	ταῦτα	μὲν τὰ ἐρώμενα θνητὰ καὶ
[6, 9, 5]	κοιωνήσασα ἀρετὴν ἴσχει· μετὰ δὲ	ταῦτα	νοῦν λαβεῖν ἕτερον τοῦ λογιζομένου
[6, 9, 5]	ἐνταῦθα βάλλειν τὴν διάνοιαν· ἀλλὰ	ταῦτα	ὁμοίως αἰεὶ ἐκείνοις ἐν ἀναλογίαις
[6, 9, 1]	πως τὸ ἕν, καὶ δύο	ταῦτα	ψυχὴ καὶ ἕν, ὥσπερ σῶμα
[6, 9, 9]	μνηστείαις ἀπατηθῇ, ἄλλον ἀλλαξαμένη θνητὸν	ἔρωτα	ἐρημίᾳ πατρὸς ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ
[6, 9, 9]	Καὶ οὖσα ἐκεῖ τὸν οὐράνιον	Ἔρωτα	ἔχει, ἐνταῦθα δὲ πάνδημος γίγνεται·
[6, 9, 9]	ὥσπερ παρθένος καλοῦ πατρὸς καλὸν	ἔρωτα.	Ὅταν δὲ εἰς γένεσιν ἐλθοῦσα
[6, 9, 2]	εἴδη καὶ τὸ ὂν οὐ	πρῶτα.	Εἶδός τε γὰρ ἕκαστον ἐκ
[6, 9, 3]	δεῖ γενέσθαι τῶν περὶ τὰ	πρῶτα	εἰς τὰ ἔσχατα τῶν πάντων
[6, 9, 3]	πεσόντα, ἀλλ´ ἱέμενον εἰς τὰ	πρῶτα	ἐπαναγαγεῖν ἑαυτὸν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν
[6, 9, 11]	ἐξελθόντι τοῦ ἀδύτου πάλιν γίνεται	πρῶτα	μετὰ τὸ ἔνδον θέαμα καὶ
[6, 9, 10]	καὶ τοιοῦτον αἰσθήσεται ἁπλοῦν γενόμενον.	Τάχα	δὲ οὐδὲ ὄψεται» λεκτέον, τὸ