Ennéade, livre, chap.
[5, 2, 2]	ἢ τὰ παραφυόμενα ἢ κλάδων	τὰ	ἄνω τις τέμῃ, ἡ ἐν
[5, 2, 1]	Οὗτος οὖν ὢν οἷον ἐκεῖνος	τὰ	ὅμοια ποιεῖ δύναμιν προχέας πολλήν
[5, 2, 2]	δὴ ἀναστρέφωμεν· ὅταν φυτοῦ ἢ	τὰ	παραφυόμενα ἢ κλάδων τὰ ἄνω
[5, 2, 2]	ἕδρᾳ, τοῦ δὲ γεννωμένου ἄλλην	τάξιν	λαμβάνοντος τὴν χείρονα· ἕκαστον μέντοι
[5, 2, 2]	μέρει αὐτῆς ἕστηκε. Πάντα δὲ	ταῦτα	ἐκεῖνος καὶ οὐκ ἐκεῖνος· ἐκεῖνος
[5, 2, 2]	λαμβάνοντος τὴν χείρονα· ἕκαστον μέντοι	ταὐτὸν	γίνεται ᾧ ἂν ἐπίσπηται, ἕως
[5, 2, 1]	ἐξ ἁπλοῦ ἑνὸς οὐδεμιᾶς ἐν	ταὐτῷ	φαινομένης ποικιλίας, οὐ διπλόης οὔτινος
[5, 2, 1]	οἷον γέννησις αὕτη· ὂν γὰρ	τέλειον	τῷ μηδὲν ζητεῖν μηδὲ ἔχειν
[5, 2, 2]	ἢ κλάδων τὰ ἄνω τις	τέμῃ,	ἡ ἐν τούτῳ ψυχὴ ποῦ
[5, 2, 2]	γὰρ ἀποστᾶσα τόπῳ· ἐν οὖν	τῇ	ἀρχῇ. Εἰ δὲ τὴν ῥίζαν
[5, 2, 2]	αὐτῷ, ἄλλο δὲ καὶ ἄλλο	τῇ	διαφορᾷ, οὐκ ἀπολλύμενον ἐν τῷ
[5, 2, 2]	ἔσχατον καταλειπομένου ἀεὶ ἑκάστου ἐν	τῇ	οἰκείᾳ ἕδρᾳ, τοῦ δὲ γεννωμένου
[5, 2, 2]	στενοχωρεῖται· εἰ δ´ ἀναδράμοι, ἐν	τῇ	πρὸ αὐτῆς δυνάμει. Ἀλλ´ ἐκείνη
[5, 2, 2]	δυνάμει. Ἀλλ´ ἐκείνη ποῦ; Ἐν	τῇ	πρὸ αὐτῆς· ἡ δὲ μέχρι
[5, 2, 1]	τὸ κάτω ὑπόστασιν ἄλλην ποιησαμένη	τῇ	προόδῳ καὶ προθυμίᾳ τοῦ χείρονος·
[5, 2, 2]	ἢ καύσειας, ποῦ τὸ ἐν	τῇ	ῥίζῃ; Ἐν ψυχῇ οὐκ εἰς
[5, 2, 1]	εἴδωλον αὐτῆς αἴσθησιν καὶ φύσιν	τὴν	ἐν τοῖς φυτοῖς. Οὐδὲν δὲ
[5, 2, 2]	οὖν τῇ ἀρχῇ. Εἰ δὲ	τὴν	ῥίζαν διακόψειας ἢ καύσειας, ποῦ
[5, 2, 2]	δὲ γεννωμένου ἄλλην τάξιν λαμβάνοντος	τὴν	χείρονα· ἕκαστον μέντοι ταὐτὸν γίνεται
[5, 2, 1]	πρότερον προέχεε· καὶ αὕτη ἐκ	τῆς	οὐσίας ἐνέργεια ψυχῆς τοῦτο μένοντος
[5, 2, 2]	ἐν τῷ δευτέρῳ τὸ πρότερον.	Τί	οὖν ἡ ἐν τοῖς φυτοῖς
[5, 2, 1]	μέχρι φυτῶν φθάνειν· τρόπον γάρ	τινα	φθάνει, ὅτι αὐτῆς τὸ ἐν
[5, 2, 2]	παραφυόμενα ἢ κλάδων τὰ ἄνω	τις	τέμῃ, ἡ ἐν τούτῳ ψυχὴ
[5, 2, 2]	ἐστίν. Εἰ δὲ προελθοῦσα εἰς	τὸ	ἄνω σταίη ἐν τῷ μεταξὺ
[5, 2, 2]	τῷ μεταξὺ πρὶν πάντη εἰς	τὸ	ἀνωτάτω γενέσθαι, μέσον ἔχει βίον
[5, 2, 1]	καὶ τοῦτο αὐτοῦ ὥσπερ αὖ	τὸ	αὐτοῦ πρότερον προέχεε· καὶ αὕτη
[5, 2, 1]	τὸ ὑπερπλῆρες αὐτοῦ πεποίηκεν ἄλλο·	τὸ	δὲ γενόμενον εἰς αὐτὸ ἐπεστράφη
[5, 2, 2]	ῥίζαν διακόψειας ἢ καύσειας, ποῦ	τὸ	ἐν τῇ ῥίζῃ; Ἐν ψυχῇ
[5, 2, 1]	γάρ τινα φθάνει, ὅτι αὐτῆς	τὸ	ἐν φυτοῖς· οὐ μὴν πᾶσα
[5, 2, 2]	γίνηται, ἄλλο ἐστὶν οἷον μέρος	τὸ	ἐν φυτῷ τὸ τολμηρότατον καὶ
[5, 2, 1]		~Τὸ	ἓν πάντα καὶ οὐδὲ ἕν·
[5, 2, 1]	ὅτι ἐπὶ τοσοῦτον προέβη εἰς	τὸ	κάτω ὑπόστασιν ἄλλην ποιησαμένη τῇ
[5, 2, 1]	ἐπεὶ καὶ τὸ πρὸ τούτου	τὸ	νοῦ ἐξηρτημένον μένειν τὸν νοῦν
[5, 2, 1]	μὲν πρὸς ἐκεῖνο στάσις αὐτοῦ	τὸ	ὂν ἐποίησεν, ἡ δὲ πρὸς
[5, 2, 1]	ἐξ αὐτοῦ πάντα, καὶ ἵνα	τὸ	ὂν ᾖ, διὰ τοῦτο αὐτὸς
[5, 2, 1]	προθυμίᾳ τοῦ χείρονος· ἐπεὶ καὶ	τὸ	πρὸ τούτου τὸ νοῦ ἐξηρτημένον
[5, 2, 2]	οὐκ ἀπολλύμενον ἐν τῷ δευτέρῳ	τὸ	πρότερον. Τί οὖν ἡ ἐν
[5, 2, 2]	οἷον μέρος τὸ ἐν φυτῷ	τὸ	τολμηρότατον καὶ ἀφρονέστατον καὶ προεληλυθὸς
[5, 2, 1]	μηδὲ δεῖσθαι οἷον ὑπερερρύη καὶ	τὸ	ὑπερπλῆρες αὐτοῦ πεποίηκεν ἄλλο· τὸ
[5, 2, 2]	πρότερον. Τί οὖν ἡ ἐν	τοῖς	φυτοῖς γενομένη; οὐδὲν γεννᾷ; Ἢ
[5, 2, 1]	αἴσθησιν καὶ φύσιν τὴν ἐν	τοῖς	φυτοῖς. Οὐδὲν δὲ τοῦ πρὸ
[5, 2, 2]	μέρος τὸ ἐν φυτῷ τὸ	τολμηρότατον	καὶ ἀφρονέστατον καὶ προεληλυθὸς μέχρι
[5, 2, 1]	ἡ δὲ πρὸς αὐτὸ θέα	τὸν	νοῦν. Ἐπεὶ οὖν ἔστη πρὸς
[5, 2, 1]	τούτου τὸ νοῦ ἐξηρτημένον μένειν	τὸν	νοῦν ἐφ´ ἑαυτοῦ ἐᾷ. ~Πρόεισιν
[5, 2, 2]	Ἐν ψυχῇ οὐκ εἰς ἄλλον	τόπον	ἐλθοῦσα· ἀλλὰ κἂν ἐν τῷ
[5, 2, 2]	Ἢ ὅθεν· οὐ γὰρ ἀποστᾶσα	τόπῳ·	ἐν οὖν τῇ ἀρχῇ. Εἰ
[5, 2, 2]	οὐ τόπῳ· οὐδὲν γὰρ ἐν	τόπῳ	ἦν· ὁ δὲ νοῦς πολὺ
[5, 2, 2]	ἡ δὲ μέχρι νοῦ, οὐ	τόπῳ·	οὐδὲν γὰρ ἐν τόπῳ ἦν·
[5, 2, 2]	νοῦς πολὺ μᾶλλον οὐκ ἐν	τόπῳ,	ὥστε οὐδὲ αὕτη. Οὐδαμοῦ οὖν
[5, 2, 1]	φυτοῖς οὕτως ἐστίν, ὅτι ἐπὶ	τοσοῦτον	προέβη εἰς τὸ κάτω ὑπόστασιν
[5, 2, 2]	καὶ ἀφρονέστατον καὶ προεληλυθὸς μέχρι	τοσούτου·	ὅταν δ´ ἐν ἀλόγῳ, ἡ
[5, 2, 2]	ὅταν δ´ ἐν ἀλόγῳ, ἡ	τοῦ	αἰσθάνεσθαι δύναμις κρατήσασα ἤγαγεν· ὅταν
[5, 2, 2]	ἑκάστου ἐν τῇ οἰκείᾳ ἕδρᾳ,	τοῦ	δὲ γεννωμένου ἄλλην τάξιν λαμβάνοντος
[5, 2, 2]	ἐχούσης καὶ παρ´ αὐτῆς βούλησιν	τοῦ	νοεῖν ἢ ὅλως κινεῖσθαι. Πάλιν
[5, 2, 1]	ἐν τοῖς φυτοῖς. Οὐδὲν δὲ	τοῦ	πρὸ αὐτοῦ ἀπήρτηται οὐδ´ ἀποτέτμηται·
[5, 2, 1]	καὶ γὰρ ὁ νοῦς μένοντος	τοῦ	πρὸ αὐτοῦ ἐγένετο. Ἡ δὲ
[5, 2, 1]	ποιησαμένη τῇ προόδῳ καὶ προθυμίᾳ	τοῦ	χείρονος· ἐπεὶ καὶ τὸ πρὸ
[5, 2, 1]	ἵνα τὸ ὂν ᾖ, διὰ	τοῦτο	αὐτὸς οὐκ ὄν, γεννητὴς δὲ
[5, 2, 1]	προχέας πολλήν εἶδος δὲ καὶ	τοῦτο	αὐτοῦ ὥσπερ αὖ τὸ αὐτοῦ
[5, 2, 1]	οὐδὲν ἦν ἐν αὐτῷ, διὰ	τοῦτο	ἐξ αὐτοῦ πάντα, καὶ ἵνα
[5, 2, 1]	ἐκ τῆς οὐσίας ἐνέργεια ψυχῆς	τοῦτο	μένοντος ἐκείνου γενομένη· καὶ γὰρ
[5, 2, 1]	χείρονος· ἐπεὶ καὶ τὸ πρὸ	τούτου	τὸ νοῦ ἐξηρτημένον μένειν τὸν
[5, 2, 2]	ἄνω τις τέμῃ, ἡ ἐν	τούτῳ	ψυχὴ ποῦ ἀπελήλυθεν; Ἢ ὅθεν·
[5, 2, 1]	ἄνω ψυχὴ μέχρι φυτῶν φθάνειν·	τρόπον	γάρ τινα φθάνει, ὅτι αὐτῆς
[5, 2, 2]	τόπον ἐλθοῦσα· ἀλλὰ κἂν ἐν	τῷ	αὐτῷ ᾖ, ἀλλ´ ἐν ἄλλῳ,
[5, 2, 2]	τῇ διαφορᾷ, οὐκ ἀπολλύμενον ἐν	τῷ	δευτέρῳ τὸ πρότερον. Τί οὖν
[5, 2, 2]	ἔχει βίον καὶ ἐν ἐκείνῳ	τῷ	μέρει αὐτῆς ἕστηκε. Πάντα δὲ
[5, 2, 2]	εἰς τὸ ἄνω σταίη ἐν	τῷ	μεταξὺ πρὶν πάντη εἰς τὸ
[5, 2, 1]	γέννησις αὕτη· ὂν γὰρ τέλειον	τῷ	μηδὲν ζητεῖν μηδὲ ἔχειν μηδὲ
[5, 2, 2]	Οὐδαμοῦ οὖν οὖσα, ἀλλ´ ἐν	τῷ	ὃ μηδαμοῦ, καὶ πανταχοῦ οὕτως
[5, 2, 2]	ἐκταθεῖσα, ἕτερον ἕκαστον τῶν μορίων	τῶν	ἐφεξῆς, συνεχὲς δὲ πᾶν αὐτῷ,
[5, 2, 2]	εἰς μῆκος ἐκταθεῖσα, ἕτερον ἕκαστον	τῶν	μορίων τῶν ἐφεξῆς, συνεχὲς δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/06/2010