Ennéade, livre, chap.
[5, 2, 1]	μένειν τὸν νοῦν ἐφ´ ἑαυτοῦ	ἐᾷ.	~Πρόεισιν οὖν ἀπ´ ἀρχῆς εἰς
[5, 2, 1]	ἐξηρτημένον μένειν τὸν νοῦν ἐφ´	ἑαυτοῦ	ἐᾷ. ~Πρόεισιν οὖν ἀπ´ ἀρχῆς
[5, 2, 2]	ἐκεῖνος δέ, ὅτι ἐκεῖνος ἐφ´	ἑαυτοῦ	μένων ἔδωκεν. Ἔστιν οὖν οἷον
[5, 2, 1]	νοῦς μένοντος τοῦ πρὸ αὐτοῦ	ἐγένετο.	Ἡ δὲ οὐ μένουσα ποιεῖ,
[5, 2, 1]	Ἐκεῖ μὲν οὖν βλέπουσα, ὅθεν	ἐγένετο,	πληροῦται, προελθοῦσα δὲ εἰς κίνησιν
[5, 2, 1]	αὐτὸ ἐπεστράφη καὶ ἐπληρώθη καὶ	ἐγένετο	πρὸς αὐτὸ βλέπον καὶ νοῦς
[5, 2, 1]	οὐ μένουσα ποιεῖ, ἀλλὰ κινηθεῖσα	ἐγέννα	εἴδωλον. Ἐκεῖ μὲν οὖν βλέπουσα,
[5, 2, 2]	ἀεὶ ἑκάστου ἐν τῇ οἰκείᾳ	ἕδρᾳ,	τοῦ δὲ γεννωμένου ἄλλην τάξιν
[5, 2, 2]	ὅτι ἐκεῖνος ἐφ´ ἑαυτοῦ μένων	ἔδωκεν.	Ἔστιν οὖν οἷον ζωὴ μακρὰ
[5, 2, 2]	αὐτῷ ᾖ, ἀλλ´ ἐν ἄλλῳ,	εἰ	ἀναδράμοι· εἰ δὲ μή, ἐν
[5, 2, 2]	ἄλλῃ φυτικῇ, οὐ γὰρ στενοχωρεῖται·	εἰ	δ´ ἀναδράμοι, ἐν τῇ πρὸ
[5, 2, 2]	ἀλλ´ ἐν ἄλλῳ, εἰ ἀναδράμοι·	εἰ	δὲ μή, ἐν ἄλλῃ φυτικῇ,
[5, 2, 2]	μηδαμοῦ, καὶ πανταχοῦ οὕτως ἐστίν.	Εἰ	δὲ προελθοῦσα εἰς τὸ ἄνω
[5, 2, 2]	τόπῳ· ἐν οὖν τῇ ἀρχῇ.	Εἰ	δὲ τὴν ῥίζαν διακόψειας ἢ
[5, 2, 1]	ὅμοια ποιεῖ δύναμιν προχέας πολλήν	εἶδος	δὲ καὶ τοῦτο αὐτοῦ ὥσπερ
[5, 2, 1]	κίνησιν ἄλλην καὶ ἐναντίαν γεννᾷ	εἴδωλον	αὐτῆς αἴσθησιν καὶ φύσιν τὴν
[5, 2, 1]	μένουσα ποιεῖ, ἀλλὰ κινηθεῖσα ἐγέννα	εἴδωλον.	Ἐκεῖ μὲν οὖν βλέπουσα, ὅθεν
[5, 2, 2]	τῇ ῥίζῃ; Ἐν ψυχῇ οὐκ	εἰς	ἄλλον τόπον ἐλθοῦσα· ἀλλὰ κἂν
[5, 2, 2]	δύναμις κρατήσασα ἤγαγεν· ὅταν δὲ	εἰς	ἄνθρωπον, ἢ ὅλως ἐν λογικῷ
[5, 2, 1]	πεποίηκεν ἄλλο· τὸ δὲ γενόμενον	εἰς	αὐτὸ ἐπεστράφη καὶ ἐπληρώθη καὶ
[5, 2, 2]	ἐᾷ. ~Πρόεισιν οὖν ἀπ´ ἀρχῆς	εἰς	ἔσχατον καταλειπομένου ἀεὶ ἑκάστου ἐν
[5, 2, 1]	ὅθεν ἐγένετο, πληροῦται, προελθοῦσα δὲ	εἰς	κίνησιν ἄλλην καὶ ἐναντίαν γεννᾷ
[5, 2, 2]	Ἔστιν οὖν οἷον ζωὴ μακρὰ	εἰς	μῆκος ἐκταθεῖσα, ἕτερον ἕκαστον τῶν
[5, 2, 2]	οὕτως ἐστίν. Εἰ δὲ προελθοῦσα	εἰς	τὸ ἄνω σταίη ἐν τῷ
[5, 2, 2]	ἐν τῷ μεταξὺ πρὶν πάντη	εἰς	τὸ ἀνωτάτω γενέσθαι, μέσον ἔχει
[5, 2, 1]	ἐστίν, ὅτι ἐπὶ τοσοῦτον προέβη	εἰς	τὸ κάτω ὑπόστασιν ἄλλην ποιησαμένη
[5, 2, 1]	αὐτοῦ πρότερον προέχεε· καὶ αὕτη	ἐκ	τῆς οὐσίας ἐνέργεια ψυχῆς τοῦτο
[5, 2, 2]	ἄλλην τάξιν λαμβάνοντος τὴν χείρονα·	ἕκαστον	μέντοι ταὐτὸν γίνεται ᾧ ἂν
[5, 2, 2]	μακρὰ εἰς μῆκος ἐκταθεῖσα, ἕτερον	ἕκαστον	τῶν μορίων τῶν ἐφεξῆς, συνεχὲς
[5, 2, 2]	ἀρχῆς εἰς ἔσχατον καταλειπομένου ἀεὶ	ἑκάστου	ἐν τῇ οἰκείᾳ ἕδρᾳ, τοῦ
[5, 2, 1]	οὐ πάντα, ἀλλ´ ἐκείνως πάντα·	ἐκεῖ	γὰρ οἷον ἐνέδραμε· μᾶλλον δὲ
[5, 2, 1]	ποιεῖ, ἀλλὰ κινηθεῖσα ἐγέννα εἴδωλον.	Ἐκεῖ	μὲν οὖν βλέπουσα, ὅθεν ἐγένετο,
[5, 2, 2]	τῇ πρὸ αὐτῆς δυνάμει. Ἀλλ´	ἐκείνη	ποῦ; Ἐν τῇ πρὸ αὐτῆς·
[5, 2, 1]	οὗτος. Καὶ ἡ μὲν πρὸς	ἐκεῖνο	στάσις αὐτοῦ τὸ ὂν ἐποίησεν,
[5, 2, 2]	μέν, ὅτι ἐξ ἐκείνου· οὐκ	ἐκεῖνος	δέ, ὅτι ἐκεῖνος ἐφ´ ἑαυτοῦ
[5, 2, 2]	δὲ ταῦτα ἐκεῖνος καὶ οὐκ	ἐκεῖνος·	ἐκεῖνος μέν, ὅτι ἐξ ἐκείνου·
[5, 2, 2]	ἐκείνου· οὐκ ἐκεῖνος δέ, ὅτι	ἐκεῖνος	ἐφ´ ἑαυτοῦ μένων ἔδωκεν. Ἔστιν
[5, 2, 2]	αὐτῆς ἕστηκε. Πάντα δὲ ταῦτα	ἐκεῖνος	καὶ οὐκ ἐκεῖνος· ἐκεῖνος μέν,
[5, 2, 2]	ταῦτα ἐκεῖνος καὶ οὐκ ἐκεῖνος·	ἐκεῖνος	μέν, ὅτι ἐξ ἐκείνου· οὐκ
[5, 2, 1]	ὄν. Οὗτος οὖν ὢν οἷον	ἐκεῖνος	τὰ ὅμοια ποιεῖ δύναμιν προχέας
[5, 2, 1]	οὐσίας ἐνέργεια ψυχῆς τοῦτο μένοντος	ἐκείνου	γενομένη· καὶ γὰρ ὁ νοῦς
[5, 2, 2]	ἐκεῖνος· ἐκεῖνος μέν, ὅτι ἐξ	ἐκείνου·	οὐκ ἐκεῖνος δέ, ὅτι ἐκεῖνος
[5, 2, 2]	μέσον ἔχει βίον καὶ ἐν	ἐκείνῳ	τῷ μέρει αὐτῆς ἕστηκε. Πάντα
[5, 2, 1]	γὰρ πάντων, οὐ πάντα, ἀλλ´	ἐκείνως	πάντα· ἐκεῖ γὰρ οἷον ἐνέδραμε·
[5, 2, 2]	οἷον ζωὴ μακρὰ εἰς μῆκος	ἐκταθεῖσα,	ἕτερον ἕκαστον τῶν μορίων τῶν
[5, 2, 2]	ψυχῇ οὐκ εἰς ἄλλον τόπον	ἐλθοῦσα·	ἀλλὰ κἂν ἐν τῷ αὐτῷ
[5, 2, 2]	εἰ ἀναδράμοι· εἰ δὲ μή,	ἐν	ἄλλῃ φυτικῇ, οὐ γὰρ στενοχωρεῖται·
[5, 2, 2]	ἐν τῷ αὐτῷ ᾖ, ἀλλ´	ἐν	ἄλλῳ, εἰ ἀναδράμοι· εἰ δὲ
[5, 2, 2]	προεληλυθὸς μέχρι τοσούτου· ὅταν δ´	ἐν	ἀλόγῳ, ἡ τοῦ αἰσθάνεσθαι δύναμις
[5, 2, 1]	ὁτουοῦν; Ἢ ὅτι οὐδὲν ἦν	ἐν	αὐτῷ, διὰ τοῦτο ἐξ αὐτοῦ
[5, 2, 2]	γενέσθαι, μέσον ἔχει βίον καὶ	ἐν	ἐκείνῳ τῷ μέρει αὐτῆς ἕστηκε.
[5, 2, 2]	δὲ εἰς ἄνθρωπον, ἢ ὅλως	ἐν	λογικῷ ἡ κίνησις, ἢ ἀπὸ
[5, 2, 2]	ὅθεν· οὐ γὰρ ἀποστᾶσα τόπῳ·	ἐν	οὖν τῇ ἀρχῇ. Εἰ δὲ
[5, 2, 1]	οὖν ἐξ ἁπλοῦ ἑνὸς οὐδεμιᾶς	ἐν	ταὐτῷ φαινομένης ποικιλίας, οὐ διπλόης
[5, 2, 2]	εἰς ἔσχατον καταλειπομένου ἀεὶ ἑκάστου	ἐν	τῇ οἰκείᾳ ἕδρᾳ, τοῦ δὲ
[5, 2, 2]	γὰρ στενοχωρεῖται· εἰ δ´ ἀναδράμοι,	ἐν	τῇ πρὸ αὐτῆς δυνάμει. Ἀλλ´
[5, 2, 2]	αὐτῆς δυνάμει. Ἀλλ´ ἐκείνη ποῦ;	Ἐν	τῇ πρὸ αὐτῆς· ἡ δὲ
[5, 2, 2]	διακόψειας ἢ καύσειας, ποῦ τὸ	ἐν	τῇ ῥίζῃ; Ἐν ψυχῇ οὐκ
[5, 2, 2]	τὸ πρότερον. Τί οὖν ἡ	ἐν	τοῖς φυτοῖς γενομένη; οὐδὲν γεννᾷ;
[5, 2, 1]	αὐτῆς αἴσθησιν καὶ φύσιν τὴν	ἐν	τοῖς φυτοῖς. Οὐδὲν δὲ τοῦ
[5, 2, 2]	νοῦ, οὐ τόπῳ· οὐδὲν γὰρ	ἐν	τόπῳ ἦν· ὁ δὲ νοῦς
[5, 2, 2]	δὲ νοῦς πολὺ μᾶλλον οὐκ	ἐν	τόπῳ, ὥστε οὐδὲ αὕτη. Οὐδαμοῦ
[5, 2, 2]	τὰ ἄνω τις τέμῃ, ἡ	ἐν	τούτῳ ψυχὴ ποῦ ἀπελήλυθεν; Ἢ
[5, 2, 2]	ἄλλον τόπον ἐλθοῦσα· ἀλλὰ κἂν	ἐν	τῷ αὐτῷ ᾖ, ἀλλ´ ἐν
[5, 2, 2]	ἄλλο τῇ διαφορᾷ, οὐκ ἀπολλύμενον	ἐν	τῷ δευτέρῳ τὸ πρότερον. Τί
[5, 2, 2]	προελθοῦσα εἰς τὸ ἄνω σταίη	ἐν	τῷ μεταξὺ πρὶν πάντη εἰς
[5, 2, 2]	αὕτη. Οὐδαμοῦ οὖν οὖσα, ἀλλ´	ἐν	τῷ ὃ μηδαμοῦ, καὶ πανταχοῦ
[5, 2, 1]	ἐν φυτοῖς· οὐ μὴν πᾶσα	ἐν	φυτοῖς, ἀλλὰ γιγνομένη ἐν φυτοῖς
[5, 2, 1]	τινα φθάνει, ὅτι αὐτῆς τὸ	ἐν	φυτοῖς· οὐ μὴν πᾶσα ἐν
[5, 2, 1]	πᾶσα ἐν φυτοῖς, ἀλλὰ γιγνομένη	ἐν	φυτοῖς οὕτως ἐστίν, ὅτι ἐπὶ
[5, 2, 2]	ἂν ἐφέπηται. Ὅταν οὖν ψυχὴ	ἐν	φυτῷ γίνηται, ἄλλο ἐστὶν οἷον
[5, 2, 2]	ἄλλο ἐστὶν οἷον μέρος τὸ	ἐν	φυτῷ τὸ τολμηρότατον καὶ ἀφρονέστατον
[5, 2, 2]	ποῦ τὸ ἐν τῇ ῥίζῃ;	Ἐν	ψυχῇ οὐκ εἰς ἄλλον τόπον
[5, 2, 2]	φυτοῖς γενομένη; οὐδὲν γεννᾷ; Ἢ	ἐν	ᾧ ἐστι. Σκεπτέον δὲ πῶς
[5, 2, 1]	~Τὸ ἓν πάντα καὶ οὐδὲ	ἕν·	ἀρχὴ γὰρ πάντων, οὐ πάντα,
[5, 2, 1]	~Τὸ	ἓν	πάντα καὶ οὐδὲ ἕν· ἀρχὴ
[5, 2, 1]	δὲ εἰς κίνησιν ἄλλην καὶ	ἐναντίαν	γεννᾷ εἴδωλον αὐτῆς αἴσθησιν καὶ
[5, 2, 1]	ἐκείνως πάντα· ἐκεῖ γὰρ οἷον	ἐνέδραμε·	μᾶλλον δὲ οὔπω ἐστίν, ἀλλ´
[5, 2, 1]	καὶ αὕτη ἐκ τῆς οὐσίας	ἐνέργεια	ψυχῆς τοῦτο μένοντος ἐκείνου γενομένη·
[5, 2, 1]	ἔσται. Πῶς οὖν ἐξ ἁπλοῦ	ἑνὸς	οὐδεμιᾶς ἐν ταὐτῷ φαινομένης ποικιλίας,
[5, 2, 1]	ἐστίν, ἀλλ´ ἔσται. Πῶς οὖν	ἐξ	ἁπλοῦ ἑνὸς οὐδεμιᾶς ἐν ταὐτῷ
[5, 2, 1]	ἦν ἐν αὐτῷ, διὰ τοῦτο	ἐξ	αὐτοῦ πάντα, καὶ ἵνα τὸ
[5, 2, 2]	οὐκ ἐκεῖνος· ἐκεῖνος μέν, ὅτι	ἐξ	ἐκείνου· οὐκ ἐκεῖνος δέ, ὅτι
[5, 2, 1]	τὸ πρὸ τούτου τὸ νοῦ	ἐξηρτημένον	μένειν τὸν νοῦν ἐφ´ ἑαυτοῦ
[5, 2, 1]	προόδῳ καὶ προθυμίᾳ τοῦ χείρονος·	ἐπεὶ	καὶ τὸ πρὸ τούτου τὸ
[5, 2, 1]	πρὸς αὐτὸ θέα τὸν νοῦν.	Ἐπεὶ	οὖν ἔστη πρὸς αὐτό, ἵνα
[5, 2, 1]	τὸ δὲ γενόμενον εἰς αὐτὸ	ἐπεστράφη	καὶ ἐπληρώθη καὶ ἐγένετο πρὸς
[5, 2, 1]	ἐν φυτοῖς οὕτως ἐστίν, ὅτι	ἐπὶ	τοσοῦτον προέβη εἰς τὸ κάτω
[5, 2, 2]	μέντοι ταὐτὸν γίνεται ᾧ ἂν	ἐπίσπηται,	ἕως ἂν ἐφέπηται. Ὅταν οὖν
[5, 2, 1]	γενόμενον εἰς αὐτὸ ἐπεστράφη καὶ	ἐπληρώθη	καὶ ἐγένετο πρὸς αὐτὸ βλέπον
[5, 2, 1]	ἐκεῖνο στάσις αὐτοῦ τὸ ὂν	ἐποίησεν,	ἡ δὲ πρὸς αὐτὸ θέα
[5, 2, 1]	μᾶλλον δὲ οὔπω ἐστίν, ἀλλ´	ἔσται.	Πῶς οὖν ἐξ ἁπλοῦ ἑνὸς
[5, 2, 1]	θέα τὸν νοῦν. Ἐπεὶ οὖν	ἔστη	πρὸς αὐτό, ἵνα ἴδῃ, ὁμοῦ
[5, 2, 2]	ἐν ἐκείνῳ τῷ μέρει αὐτῆς	ἕστηκε.	Πάντα δὲ ταῦτα ἐκεῖνος καὶ
[5, 2, 2]	οὐδὲν γεννᾷ; Ἢ ἐν ᾧ	ἐστι.	Σκεπτέον δὲ πῶς ἀρχὴν ἄλλην
[5, 2, 1]	οἷον ἐνέδραμε· μᾶλλον δὲ οὔπω	ἐστίν,	ἀλλ´ ἔσται. Πῶς οὖν ἐξ
[5, 2, 2]	ὃ μηδαμοῦ, καὶ πανταχοῦ οὕτως	ἐστίν.	Εἰ δὲ προελθοῦσα εἰς τὸ
[5, 2, 2]	ψυχὴ ἐν φυτῷ γίνηται, ἄλλο	ἐστὶν	οἷον μέρος τὸ ἐν φυτῷ
[5, 2, 1]	ἀλλὰ γιγνομένη ἐν φυτοῖς οὕτως	ἐστίν,	ὅτι ἐπὶ τοσοῦτον προέβη εἰς
[5, 2, 2]	ἐκεῖνος ἐφ´ ἑαυτοῦ μένων ἔδωκεν.	Ἔστιν	οὖν οἷον ζωὴ μακρὰ εἰς
[5, 2, 2]	~Πρόεισιν οὖν ἀπ´ ἀρχῆς εἰς	ἔσχατον	καταλειπομένου ἀεὶ ἑκάστου ἐν τῇ
[5, 2, 2]	ζωὴ μακρὰ εἰς μῆκος ἐκταθεῖσα,	ἕτερον	ἕκαστον τῶν μορίων τῶν ἐφεξῆς,
[5, 2, 1]	νοῦ ἐξηρτημένον μένειν τὸν νοῦν	ἐφ´	ἑαυτοῦ ἐᾷ. ~Πρόεισιν οὖν ἀπ´
[5, 2, 2]	οὐκ ἐκεῖνος δέ, ὅτι ἐκεῖνος	ἐφ´	ἑαυτοῦ μένων ἔδωκεν. Ἔστιν οὖν
[5, 2, 2]	ἕτερον ἕκαστον τῶν μορίων τῶν	ἐφεξῆς,	συνεχὲς δὲ πᾶν αὐτῷ, ἄλλο
[5, 2, 2]	ᾧ ἂν ἐπίσπηται, ἕως ἂν	ἐφέπηται.	Ὅταν οὖν ψυχὴ ἐν φυτῷ
[5, 2, 2]	εἰς τὸ ἀνωτάτω γενέσθαι, μέσον	ἔχει	βίον καὶ ἐν ἐκείνῳ τῷ
[5, 2, 1]	τέλειον τῷ μηδὲν ζητεῖν μηδὲ	ἔχειν	μηδὲ δεῖσθαι οἷον ὑπερερρύη καὶ
[5, 2, 2]	ἀπὸ νοῦ ὡς νοῦν οἰκεῖον	ἐχούσης	καὶ παρ´ αὐτῆς βούλησιν τοῦ
[5, 2, 2]	ταὐτὸν γίνεται ᾧ ἂν ἐπίσπηται,	ἕως	ἂν ἐφέπηται. Ὅταν οὖν ψυχὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/06/2010