Ennéade, livre, chap. |
[3, 7, 3] |
ζωήν,
ἀλλὰ
τὸ
ὡσαύτως
καὶ
|
ἀεὶ |
ἀδιαστάτως,
ταῦτα
πάντα
ἰδὼν
αἰῶνα |
[3, 7, 4] |
τῆς
οὕτω
σπευδούσης
ἐπὶ
τὸ
|
ἀεὶ |
εἶναι
τῷ
μέλλοντι.
Τοῖς
δὲ |
[3, 7, 6] |
ὢν
λέγεσθαι
καὶ
συναιρετέον
τὸ
|
ἀεὶ |
εἰς
ἀδιάστατον
δύναμιν
τὴν
οὐδὲν |
[3, 7, 4] |
ἀφέλοις
τὸ
ἔσται,
ἅτε
ἐπικτωμένοις
|
ἀεὶ |
εὐθὺς
ὑπάρχει
μὴ
εἶναι·
τοῖς |
[3, 7, 11] |
ἀεὶ
τῆς
ζωῆς
χρόνον
ἔχει
|
ἀεὶ |
καὶ
ἡ
παρελθοῦσα
ζωὴ
χρόνον |
[3, 7, 1] |
ἔχειν
πάθος
νομίζομεν
λέγοντές
τε
|
ἀεὶ |
καὶ
παρ
ἅπαντα
ὀνομάζοντες.
Πειρώμενοι |
[3, 7, 11] |
αὐτός,
καὶ
εἰς
τὸ
ἔπειτα
|
ἀεὶ |
καὶ
τὸ
ὕστερον
καὶ
οὐ |
[3, 7, 6] |
Οὕτω
καὶ
τῷ
ὄντι
τὸ
|
ἀεὶ |
καὶ
τῷ
ὢν
τὸ
ἀεί, |
[3, 7, 6] |
ὁ
αἰών.
Ὅταν
δὲ
τὸ
|
ἀεὶ |
λέγωμεν
καὶ
τὸ
οὐ
ποτὲ |
[3, 7, 11] |
ἥσυχος,
τὸ
δ
ἐκεῖ
ὁρώμενον
|
ἀεὶ |
μεταφέρειν
εἰς
ἄλλο
βουλομένης,
τὸ |
[3, 7, 6] |
ἀεὶ
ὤν·
διὸ
ληπτέον
τὸ
|
ἀεὶ |
οἷον
ἀληθῶς
ὢν
λέγεσθαι
καὶ |
[3, 7, 5] |
γεγονέναι
εἰ
γὰρ
τοῦτο,
οὐκ
|
ἀεὶ |
ὄν,
ἢ
οὐκ
ἀεί
τι |
[3, 7, 5] |
τὸ
οὕτως
ἔχον
αἰώνιον
καὶ
|
ἀεὶ |
ὄν,
τὸ
μὴ
ἀποκλῖνον
εἰς |
[3, 7, 6] |
ἐστιν
ὄν,
ἄλλο
δὲ
τὸ
|
ἀεὶ |
ὄν,
ὥσπερ
οὐδ
ἄλλο
μὲν |
[3, 7, 4] |
αἰών·
αἰὼν
γὰρ
ἀπὸ
τοῦ
|
ἀεὶ |
ὄντος.
~Τοῦτο
δέ,
ὅταν
τινὶ |
[3, 7, 12] |
οὔποτε
λήξοντα,
ὅτι
ψυχῆς
τινος
|
ἀεὶ |
οὔσης
ἐστὶν
ἐνέργεια,
οὐ
πρὸς |
[3, 7, 3] |
ζωὴν
μένουσαν
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
ἀεὶ |
παρὸν
τὸ
πᾶν
ἔχουσαν,
ἀλλ |
[3, 7, 6] |
ἐκβαίνουσα
ἀπ
αὐτοῦ,
μένουσα
δὲ
|
ἀεὶ |
περὶ
ἐκεῖνο
καὶ
ἐν
ἐκείνῳ |
[3, 7, 11] |
καὶ
ἄπειρον
ἤδη,
εἰ
ἐθελήσει
|
ἀεὶ |
προσκτώμενον
εἶναι
ἐν
τῷ
εἶναι· |
[3, 7, 6] |
νομίζειν
λέγεσθαι·
ἐπεὶ
τό
γε
|
ἀεὶ |
τάχ
ἂν
οὐ
κυρίως
λέγοιτο, |
[3, 7, 11] |
χρόνον
εἶχε
καὶ
τὸ
πρόσω
|
ἀεὶ |
τῆς
ζωῆς
χρόνον
ἔχει
ἀεὶ |
[3, 7, 11] |
{τὸ
κατὰ
μέρος
ἐσόμενον}
καὶ
|
ἀεὶ |
{τὸ
κατὰ
μέρος}
ἐσόμενον
ὅλον. |
[3, 7, 6] |
ὢν
τὸ
ἀεί,
ὥστε
λέγεσθαι
|
ἀεὶ |
ὤν·
διὸ
ληπτέον
τὸ
ἀεὶ |