Ennéade, livre, chap.
[3, 4, 2]	τὰ ᾠδικά· τοὺς δὲ ἀλόγως	βασιλέας	αἰετούς, εἰ μὴ ἄλλη κακία
[3, 4, 2]	τοιούτων ποιεῖ· ὅσοι δὲ μετ´	ἐπιθυμίας	καὶ τῆς ἡδονῆς τοῦ ἐπιθυμοῦντος,
[3, 4, 6]	καὶ τῆς ἐν αὐτῇ φιλογενέσεως	οὐσίας,	ἣν εἴ τις λέγοι ταύτην
[3, 4, 3]	τῷ ἐργαζομένῳ. Ὀρθῶς οὖν λέγεται	ἡμᾶς	αἱρήσεσθαιΤὸν γὰρ ὑπερκείμενον κατὰ τὴν
[3, 4, 6]	τοῦτο βέλτιον. Τὰς δ´ ἔξω	γενομένας	τὴν δαιμονίαν φύσιν ὑπερβεβηκέναι καὶ
[3, 4, 6]	τε τὴν ἀπλανῆ καὶ τὰς	πλανωμένας	κατὰ δυνάμεις διαφόρους ὁμοειδεῖς ταύταις
[3, 4, 4]	μηδὲ ὀφθαλμούς· οὐδὲ ὦτα οὐδὲ	ῥῖνας	δηλονότι οὐδὲ γλῶτταν. Τί οὖν;
[3, 4, 4]	οὐκ ἐνοχλοῦν μὲν οὐδὲ παρέχον	μερίμνας,	ἐν ἀσφαλεῖ τοῦ κόσμου κειμένου.
[3, 4, 6]	γὰρ ὁμοίως ἐν τοῖς αὐτοῖς	πᾶς	κινεῖται ἢ βούλεται ἢ ἐνεργεῖ.
[3, 4, 5]	καὶ ἧττον τὰ τῆς ψυχῆς	ἑκατέρας	ἑκάτερα τὰ σώματα παρέχεσθαι, ἐπεὶ
[3, 4, 6]	ἕδραν τύχης. Περιαγούσης δὲ τῆς	περιφορᾶς	ὥσπερ πνεύματος τὸν ἐπὶ τῆς
[3, 4, 3]	μὲν οὖν ἐθέλει ἄγειν καὶ	κρατήσας	ζῇ αὐτὸς ἄλλον καὶ αὐτὸς
[3, 4, 6]	ἐνέργειαν εἶναι παρ´ ἑκάστης καὶ	ἀπαλλαγείσας	ἐκεῖ γίνεσθαι πρὸς ἄστρον τὸ
[3, 4, 6]	δύναμιν· σκεπτέον δὲ τοῦτο βέλτιον.	Τὰς	δ´ ἔξω γενομένας τὴν δαιμονίαν
[3, 4, 6]	ὁμοειδεῖς ταύταις ταῖς δυνάμεσι καὶ	τὰς	παρ´ ἡμῖν εἶναι καὶ ἐνέργειαν
[3, 4, 6]	εἴς τε τὴν ἀπλανῆ καὶ	τὰς	πλανωμένας κατὰ δυνάμεις διαφόρους ὁμοειδεῖς
[3, 4, 3]	κάτω οἷον ἀπόρροιαν ἀπ´ ἐκείνου	διδόντες	εἰς τὸ κάτω, μᾶλλον δὲ
[3, 4, 3]	κόσμος νοητός, τοῖς μὲν κάτω	συνάπτοντες	τῷδε, τοῖς δὲ ἄνω καὶ
[3, 4, 5]	τοιοίδε τὴν ὑπ´ αὐτὸν ζωὴν	ἔχοντες,	μαρτυρεῖ τὰ ἐν τῷ Τιμαίῳ·
[3, 4, 2]	εἰδώλοις, μηδὲ εἰς τὴν φυτικὴν	ἐπακολουθοῦντες	τῇ ἐφέσει τοῦ γεννᾶν καὶ
[3, 4, 2]	ἵνα μὴ εἰς τὴν αἰσθητικὴν	ἐπακολουθοῦντες	τοῖς αἰσθητοῖς εἰδώλοις, μηδὲ εἰς
[3, 4, 6]	δαίμων; Ἢ πονηρός γε ἢ	εὐήθης.	Ταῖς δὲ ἄνω; Ἢ τῶν
[3, 4, 2]	ἄνθρωπος· ὁ δ´ ἧττον ἀρετῆς	πολιτικῆς	μετέχων πολιτικὸν ζῷον, μέλιττα ἢ
[3, 4, 6]	γενέσεως· εἶτα ὥσπερ ἀπ´ ἀρχῆς	ἄλλης	τὸν μεταξὺ τῆς ὕστερον γενέσεως
[3, 4, 6]	ψυχῆς τῆς κόσμου ὁμοειδῆ διάθεσιν·	νενεμημένης	οὖν κἀκείνης εἴς τε τὴν
[3, 4, 6]	ζῴου ἀεὶ πολλὰ γεννᾶται ταύτης	μεριζομένης	οὕτως, ὥσπερ καὶ ἐκ τῶν
[3, 4, 6]	κόσμου ὁμοειδῆ διάθεσιν· νενεμημένης οὖν	κἀκείνης	εἴς τε τὴν ἀπλανῆ καὶ
[3, 4, 2]	δὲ μετ´ ἐπιθυμίας καὶ τῆς	ἡδονῆς	τοῦ ἐπιθυμοῦντος, τὰ ἀκόλαστα τῶν
[3, 4, 3]	καὶ τὰ κάτω αὖ μέχρι	πάσης	ζωῆς, καὶ ἐσμὲν ἕκαστος κόσμος
[3, 4, 6]	τῷ ὁρατῷ, ἕως ἐστὶν ἐκεῖ,	συνανενεχθείσης	καὶ τῆς ἐν αὐτῇ φιλογενέσεως
[3, 4, 4]	Ἀποστήσεται καὶ τὸ αὐτῆς μέρος	στραφείσης;	Ἢ οὐδὲ συνένευσε τῷ μέρει
[3, 4, 6]	νηὶ εἴς τινα ἕδραν τύχης.	Περιαγούσης	δὲ τῆς περιφορᾶς ὥσπερ πνεύματος
[3, 4, 4]	γὰρ ἦλθεν οὐδὲ κατῆλθεν, ἀλλὰ	μενούσης	προσάπτεται τὸ σῶμα τοῦ κόσμου
[3, 4, 6]	τὴν ἀπογένεσιν, ὃ εἶχε πρὸ	τῆς	γενέσεως· εἶτα ὥσπερ ἀπ´ ἀρχῆς
[3, 4, 6]	διὰ τὸν θόρυβον τὸν ἐκ	τῆς	γενέσεως. Ὑπάρχει δὲ ὅμως καὶ
[3, 4, 6]	ἕως ἐστὶν ἐκεῖ, συνανενεχθείσης καὶ	τῆς	ἐν αὐτῇ φιλογενέσεως οὐσίας, ἣν
[3, 4, 2]	ὅσοι δὲ μετ´ ἐπιθυμίας καὶ	τῆς	ἡδονῆς τοῦ ἐπιθυμοῦντος, τὰ ἀκόλαστα
[3, 4, 6]	μόνον νοητόν, ἀλλὰ καὶ ψυχῆς	τῆς	κόσμου ὁμοειδῆ διάθεσιν· νενεμημένης οὖν
[3, 4, 6]	νηὶ ἢ παρὰ τοῦ σάλου	τῆς	νεὼς ἢ παρ´ αὐτοῦ κινηθέντος
[3, 4, 6]	περιφορᾶς ὥσπερ πνεύματος τὸν ἐπὶ	τῆς	νεὼς καθήμενον ἢ καὶ φερόμενον
[3, 4, 6]	τινα ἕδραν τύχης. Περιαγούσης δὲ	τῆς	περιφορᾶς ὥσπερ πνεύματος τὸν ἐπὶ
[3, 4, 6]	ἀπ´ ἀρχῆς ἄλλης τὸν μεταξὺ	τῆς	ὕστερον γενέσεως χρόνον ταῖς κολαζομέναις
[3, 4, 5]	δύναται μᾶλλον καὶ ἧττον τὰ	τῆς	ψυχῆς ἑκατέρας ἑκάτερα τὰ σώματα
[3, 4, 5]	αὐτῷ· εἰ γὰρ προτερεῖ τὸ	τῆς	ψυχῆς ἦθος τοῦ σώματος καὶ
[3, 4, 5]	αἰνίττεται. Ἀλλ´ εἰ ἡ προαίρεσις	τῆς	ψυχῆς κυρία καὶ τοῦτο κρατεῖ,
[3, 4, 5]	αἵρεσις ἐκεῖ ἡ λεγομένη τὴν	τῆς	ψυχῆς προαίρεσιν καὶ διάθεσιν καθόλου
[3, 4, 2]	ἀρετὴν ἄνθρωπος· ὁ δ´ ἧττον	ἀρετῆς	πολιτικῆς μετέχων πολιτικὸν ζῷον, μέλιττα
[3, 4, 6]	εἶναι καὶ ἐνέργειαν εἶναι παρ´	ἑκάστης	καὶ ἀπαλλαγείσας ἐκεῖ γίνεσθαι πρὸς
[3, 4, 4]	τοῦ παντός; Ἀποστήσεται καὶ τὸ	αὐτῆς	μέρος στραφείσης; Ἢ οὐδὲ συνένευσε
[3, 4, 2]	τῷ φυτικῷ. Τὸ γὰρ κρατοῦν	αὐτῆς	μόριον τὸ ἑαυτῷ πρόσφορον ποιεῖ,
[3, 4, 6]	κίνησις ἡ ἔνδοθεν ὀρεγομένη τῶν	αὐτῆς.	Πάντως οὖν κατορθοῖ; Ἢ οὐ
[3, 4, 4]	Ἢ οὐδὲ συνένευσε τῷ μέρει	αὐτῆς	τῷ ἐσχάτῳ· οὐδὲ γὰρ ἦλθεν
[3, 4, 1]	οὐδὲν γεννᾷ; Γεννᾷ πάντη ἕτερον	αὑτῆς·	οὐκέτι γὰρ ζωὴ μετὰ ταύτην,
[3, 4, 2]	πᾶσα ἐπιμελεῖται τοῦ ἀψύχου» ἐπὶ	ταύτης	μάλιστα· αἱ δ´ ἄλλαι ἄλλως.
[3, 4, 6]	ἑνὸς ζῴου ἀεὶ πολλὰ γεννᾶται	ταύτης	μεριζομένης οὕτως, ὥσπερ καὶ ἐκ
[3, 4, 6]	τῆς γενέσεως· εἶτα ὥσπερ ἀπ´	ἀρχῆς	ἄλλης τὸν μεταξὺ τῆς ὕστερον
[3, 4, 6]	διὰ τί οὖν οὐκ ἐξ	ἀρχῆς;	Ἢ διὰ τὸν θόρυβον τὸν
[3, 4, 6]	ἐν νηὶ εἴς τινα ἕδραν	τύχης.	Περιαγούσης δὲ τῆς περιφορᾶς ὥσπερ
[3, 4, 5]	μᾶλλον καὶ ἧττον τὰ τῆς	ψυχῆς	ἑκατέρας ἑκάτερα τὰ σώματα παρέχεσθαι,
[3, 4, 1]	καὶ ἐνταῦθα τὸ γεννηθὲν οὐ	ψυχῆς	ἔτι εἶδος οὐ γὰρ ἔτι
[3, 4, 5]	εἰ γὰρ προτερεῖ τὸ τῆς	ψυχῆς	ἦθος τοῦ σώματος καὶ τοῦτ´
[3, 4, 5]	Ἀλλ´ εἰ ἡ προαίρεσις τῆς	ψυχῆς	κυρία καὶ τοῦτο κρατεῖ, ὃ
[3, 4, 5]	οὐδ´ ἐνεργῶν, ἡμέτερος δέ, ὡς	ψυχῆς	πέρι εἰπεῖν, οὐχ ὁ ἡμέτερος
[3, 4, 5]	ἐκεῖ ἡ λεγομένη τὴν τῆς	ψυχῆς	προαίρεσιν καὶ διάθεσιν καθόλου καὶ
[3, 4, 6]	μὴ μόνον νοητόν, ἀλλὰ καὶ	ψυχῆς	τῆς κόσμου ὁμοειδῆ διάθεσιν· νενεμημένης
[3, 4, 3]	τὰ κάτω αὖ μέχρι πάσης	ζωῆς,	καὶ ἐσμὲν ἕκαστος κόσμος νοητός,
[3, 4, 2]	ἐφέσει τοῦ γεννᾶν καὶ ἐδωδῶν	λιχνείαις,	ἀλλ´ εἰς τὸ νοερὸν καὶ
[3, 4, 6]	τῆς ὕστερον γενέσεως χρόνον ταῖς	κολαζομέναις	πάρεστιν. Ἢ οὐδὲ βίος αὐταῖς,
[3, 4, 5]	κύριον μᾶλλον δίδωσι ταῖς ψυχαῖς	διατιθείσαις	τὰ δοθέντα πρὸς τὰ αὐτῶν
[3, 4, 6]	δὲ ταῖς εἰς θήρεια σώματα	εἰσιούσαις;	ἔλαττον ἢ δαίμων; Ἢ πονηρός
[3, 4, 6]	Ἢ πονηρός γε ἢ εὐήθης.	Ταῖς	δὲ ἄνω; Ἢ τῶν ἄνω
[3, 4, 6]	κατὰ δυνάμεις διαφόρους ὁμοειδεῖς ταύταις	ταῖς	δυνάμεσι καὶ τὰς παρ´ ἡμῖν
[3, 4, 6]	αὐταῖς, ἀλλὰ δίκη. Τί δὲ	ταῖς	εἰς θήρεια σώματα εἰσιούσαις; ἔλαττον
[3, 4, 6]	μεταξὺ τῆς ὕστερον γενέσεως χρόνον	ταῖς	κολαζομέναις πάρεστιν. Ἢ οὐδὲ βίος
[3, 4, 2]	ἀεὶ αἰρομένους εἰς ὄρνεις μετεώρους	ταῖς	πτήσεσιν. Ὁ δὲ τὴν πολιτικὴν
[3, 4, 5]	τὰ τῶν βίων παραδείγματα, ἔπειτα	ταῖς	τύχαις καὶ ὡς ἐκ τῶν
[3, 4, 5]	ἤθη, τὸ κύριον μᾶλλον δίδωσι	ταῖς	ψυχαῖς διατιθείσαις τὰ δοθέντα πρὸς
[3, 4, 6]	κολαζομέναις πάρεστιν. Ἢ οὐδὲ βίος	αὐταῖς,	ἀλλὰ δίκη. Τί δὲ ταῖς
[3, 4, 6]	πλανωμένας κατὰ δυνάμεις διαφόρους ὁμοειδεῖς	ταύταις	ταῖς δυνάμεσι καὶ τὰς παρ´
[3, 4, 5]	τῶν βίων παραδείγματα, ἔπειτα ταῖς	τύχαις	καὶ ὡς ἐκ τῶν παρόντων
[3, 4, 5]	τὸ κύριον μᾶλλον δίδωσι ταῖς	ψυχαῖς	διατιθείσαις τὰ δοθέντα πρὸς τὰ
[3, 4, 6]	οὗτος, ὃν λέγομεν, ἀγαγὼν λέγεται	εἰς	Ἅιδου οὐκέτι ὁ αὐτὸς μένειν,
[3, 4, 3]	τοῦ ἐνεργήσαντος ἐν τῇ ζωῇ	εἰς	βίον θήρειον. Εἰ δὲ ἕπεσθαι
[3, 4, 6]	ἀλλὰ δίκη. Τί δὲ ταῖς	εἰς	θήρεια σώματα εἰσιούσαις; ἔλαττον ἢ
[3, 4, 5]	αὐτόν, οὔτε ὑπεράνω αὐτοῦ οὔτε	εἰς	ἴσον· οὐ γὰρ δύναται ἄλλο
[3, 4, 2]	εἰς τὸν οὐρανὸν ἀεὶ αἰρομένους	εἰς	ὄρνεις μετεώρους ταῖς πτήσεσιν. Ὁ
[3, 4, 2]	μέν, καθαρίους δὲ τὰ ἄλλα,	εἰς	τὰ ᾠδικά· τοὺς δὲ ἀλόγως
[3, 4, 2]	πρὸς τὸ ἄνω, ἵνα μὴ	εἰς	τὴν αἰσθητικὴν ἐπακολουθοῦντες τοῖς αἰσθητοῖς
[3, 4, 6]	τοῦ πῶς; Τὸ δὴ ἀγαγεῖν	εἰς	τὴν κρίσιν τὸ εἰς τὸ
[3, 4, 2]	ἐπακολουθοῦντες τοῖς αἰσθητοῖς εἰδώλοις, μηδὲ	εἰς	τὴν φυτικὴν ἐπακολουθοῦντες τῇ ἐφέσει
[3, 4, 6]	ἀγαγεῖν εἰς τὴν κρίσιν τὸ	εἰς	τὸ αὐτὸ σχῆμα ἐλθεῖν μετὰ
[3, 4, 3]	οἷον ἀπόρροιαν ἀπ´ ἐκείνου διδόντες	εἰς	τὸ κάτω, μᾶλλον δὲ ἐνέργειαν,
[3, 4, 2]	γεννᾶν καὶ ἐδωδῶν λιχνείαις, ἀλλ´	εἰς	τὸ νοερὸν καὶ νοῦν καὶ
[3, 4, 5]	γὰρ πολὺ κατωτέρω ἐᾷ ἐλθεῖν	εἰς	τὸ χεῖρον ὑπερκαθήμενος, ἀλλ´ ἐκεῖνο
[3, 4, 2]	παρείη· μετεωρολόγους δὲ ἄνευ φρονήσεως	εἰς	τὸν οὐρανὸν ἀεὶ αἰρομένους εἰς
[3, 4, 6]	ὁμοειδῆ διάθεσιν· νενεμημένης οὖν κἀκείνης	εἴς	τε τὴν ἀπλανῆ καὶ τὰς
[3, 4, 6]	φύσις κατέταξεν ὥσπερ ἐν νηὶ	εἴς	τινα ἕδραν τύχης. Περιαγούσης δὲ
[3, 4, 6]	τὰς πλανωμένας κατὰ δυνάμεις διαφόρους	ὁμοειδεῖς	ταύταις ταῖς δυνάμεσι καὶ τὰς
[3, 4, 6]	ἀπλανῆ καὶ τὰς πλανωμένας κατὰ	δυνάμεις	διαφόρους ὁμοειδεῖς ταύταις ταῖς δυνάμεσι
[3, 4, 4]	γλῶτταν. Τί οὖν; Συναίσθησιν ὥσπερ	ἡμεῖς	τῶν ἐντὸς ἡμῶν; Ἢ ὁμοίως
[3, 4, 2]	τὸν οὐρανὸν ἀεὶ αἰρομένους εἰς	ὄρνεις	μετεώρους ταῖς πτήσεσιν. Ὁ δὲ
[3, 4, 1]	~Τῶν μὲν αἱ	ὑποστάσεις	γίνονται μενόντων ἐκείνων, ἡ δὲ
[3, 4, 6]	ποικίλαι γίνονται καὶ θέαι καὶ	μεταθέσεις	καὶ συμπτώματα, καὶ ὥσπερ ἐν
[3, 4, 2]	ἔζησαν, ζῷα· ἀλλ´ εἰ μὲν	αἰσθήσεις	μετὰ θυμοῦ, τὰ ἄγρια, καὶ
[3, 4, 2]	δὲ οὐρανὸν περιπολεῖ ἄλλοτε ἐν	ἄλλοις	εἴδεσιν, ἢ ἐν αἰσθητικῷ εἴδει
[3, 4, 6]	διαφόρων προσπεσόντων, ἢ τὰ αὐτὰ	ἄλλοις,	κἂν διάφορα τὰ προσπεσόντα· τοιοῦτον
[3, 4, 4]	περὶ μὲν τοῦ κόσμου ἐν	ἄλλοις·	νῦν δὲ ὅσον ἐφήπτετο ἡ
[3, 4, 2]	τὴν αἰσθητικὴν ἐπακολουθοῦντες τοῖς αἰσθητοῖς	εἰδώλοις,	μηδὲ εἰς τὴν φυτικὴν ἐπακολουθοῦντες
[3, 4, 6]	ἔδωκεν, οἷον καὶ ἐν τοῖς	ἀνῃρημένοις	φυτοῖς ἢ ἐν ζῴοις ἀποθανοῦσιν
[3, 4, 1]	Εἰ μὲν γὰρ κἀν τοῖς	προτέροις	ἡ ἀοριστία, ἀλλ´ ἐν εἴδει·
[3, 4, 6]	ἢ ἐνεργεῖ. Γίνεται οὖν διάφορα	διαφόροις	ἢ ἐκ τῶν αὐτῶν ἢ
[3, 4, 2]	μὴ εἰς τὴν αἰσθητικὴν ἐπακολουθοῦντες	τοῖς	αἰσθητοῖς εἰδώλοις, μηδὲ εἰς τὴν
[3, 4, 6]	ἀπελθεῖν ἔδωκεν, οἷον καὶ ἐν	τοῖς	ἀνῃρημένοις φυτοῖς ἢ ἐν ζῴοις
[3, 4, 6]	τρόπον. Οὐ γὰρ ὁμοίως ἐν	τοῖς	αὐτοῖς πᾶς κινεῖται ἢ βούλεται
[3, 4, 3]	τοῖς μὲν κάτω συνάπτοντες τῷδε,	τοῖς	δὲ ἄνω καὶ τοῖς κόσμου
[3, 4, 3]	τῷδε, τοῖς δὲ ἄνω καὶ	τοῖς	κόσμου τῷ νοητῷ, καὶ μένομεν
[3, 4, 3]	καὶ ἐσμὲν ἕκαστος κόσμος νοητός,	τοῖς	μὲν κάτω συνάπτοντες τῷδε, τοῖς
[3, 4, 1]	παντελῆ. Εἰ μὲν γὰρ κἀν	τοῖς	προτέροις ἡ ἀοριστία, ἀλλ´ ἐν
[3, 4, 6]	μεριστὴν> συμπληθύουσαν ἑαυτὴν καὶ συμμερίζουσαν	τοῖς	σώμασιν, ὀρθῶς λέξει. Μερίζεται δὲ
[3, 4, 6]	διαθέσεως ἔχει, ὡς ἐν τούτοις	τοῖς	τοιοῖσδε τοιάδε οὖσα τοῦτον ἔχειν
[3, 4, 6]	αὐτοῦ δίδωσιν, οἷον ἡ ἐν	τοῖς	φυτοῖς· ὅπου δὲ ἀπελθοῦσα πρὶν
[3, 4, 2]	εἰς τὴν αἰσθητικὴν ἐπακολουθοῦντες τοῖς	αἰσθητοῖς	εἰδώλοις, μηδὲ εἰς τὴν φυτικὴν
[3, 4, 2]	ἐνήργει τὸ φυτικόν, καὶ ἦν	αὐτοῖς	μελέτη δενδρωθῆναι. Τοὺς δὲ φιλομούσους
[3, 4, 6]	Οὐ γὰρ ὁμοίως ἐν τοῖς	αὐτοῖς	πᾶς κινεῖται ἢ βούλεται ἢ
[3, 4, 2]	καὶ ἡ διαφορὰ ἡ ἐν	τούτοις	τὸ διάφορον τῶν τοιούτων ποιεῖ·
[3, 4, 6]	ψυχὴ διαθέσεως ἔχει, ὡς ἐν	τούτοις	τοῖς τοιοῖσδε τοιάδε οὖσα τοῦτον
[3, 4, 1]	μέρος οὖσαν· ὅταν δὲ ἐν	φυτοῖς	γένηται, αὕτη κρατεῖ οἷον μόνη
[3, 4, 6]	οἷον καὶ ἐν τοῖς ἀνῃρημένοις	φυτοῖς	ἢ ἐν ζῴοις ἀποθανοῦσιν ἐκ
[3, 4, 6]	δίδωσιν, οἷον ἡ ἐν τοῖς	φυτοῖς·	ὅπου δὲ ἀπελθοῦσα πρὶν ἀπελθεῖν
[3, 4, 6]	τοῖς ἀνῃρημένοις φυτοῖς ἢ ἐν	ζῴοις	ἀποθανοῦσιν ἐκ σήψεως πολλῶν ἐξ
[3, 4, 5]	τινὸς κύριοι; Ἢ καὶ ἡ	αἵρεσις	ἐκεῖ ἡ λεγομένη τὴν τῆς
[3, 4, 5]	πανταχοῦ αἰνίττεται. Ἀλλ´ εἰ ἡ	προαίρεσις	τῆς ψυχῆς κυρία καὶ τοῦτο
[3, 4, 4]	Ἢ ὁμοίως κατὰ φύσιν ἐχόντων	ἠρέμησις.	Οὐδὲ ἡδονή. Πάρεστιν οὖν καὶ
[3, 4, 6]	ὅμως καὶ πρὸ λόγου ἡ	κίνησις	ἡ ἔνδοθεν ὀρεγομένη τῶν αὐτῆς.
[3, 4, 6]	παραλαβοῦσα ἡ τοῦ ἀτράκτου λεγομένη	φύσις	κατέταξεν ὥσπερ ἐν νηὶ εἴς
[3, 4, 3]	οὖν δαίμων; ὁ καὶ ἐνταῦθα.	Τίς	δὲ θεός; ἢ ὁ ἐνταῦθα.
[3, 4, 5]	ληφθείη. Τὸ δὲ ἀποπληρωτὴν ὧν	τις	εἵλετοκαὶ αὐτὸ σύμφωνον. Οὔτε γὰρ
[3, 4, 6]	αὐτῇ φιλογενέσεως οὐσίας, ἣν εἴ	τις	λέγοι ταύτην εἶναι τὴν περὶ
[3, 4, 3]	ζῷον, μέλιττα ἢ τὰ τοιαῦτα.	~Τίς	οὖν δαίμων; ὁ καὶ ἐνταῦθα.
[3, 4, 3]	δαίμων τὸ ὑπὲρ τοῦτο ἐφεστὼς	ἀργὸς	συγχωρῶν τῷ ἐργαζομένῳ. Ὀρθῶς οὖν
[3, 4, 2]	δὲ τὸ κρεῖττον τὸ ὅλον	εἶδος	ἄνθρωπος. Ἐξελθοῦσα δέ, ὅ τι
[3, 4, 1]	τὸ γεννηθὲν οὐ ψυχῆς ἔτι	εἶδος	οὐ γὰρ ἔτι ζῇ ἀλλ´
[3, 4, 6]	κατὰ δαίμονα καὶ δαίμων τούτῳ	θεός.	Ἆρ´ οὖν καὶ ὑπὲρ νοῦν;
[3, 4, 3]	ὁ καὶ ἐνταῦθα. Τίς δὲ	θεός;	ἢ ὁ ἐνταῦθα. Τὸ γὰρ
[3, 4, 5]	εἰ φαύλου σώματος ὁ τὸ	ἦθος	σπουδαῖος τύχοι, ὁ δὲ τἀναντία;
[3, 4, 5]	γὰρ προτερεῖ τὸ τῆς ψυχῆς	ἦθος	τοῦ σώματος καὶ τοῦτ´ ἔχει,
[3, 4, 5]	φησίν, οὐκ ἀλλάττεται, οὐδὲ ὁ	σπουδαῖος	ἐνταῦθα γίγνεται οὐδ´ ὁ φαῦλος.
[3, 4, 6]	ᾗ ἐστι. ~Τί οὖν ὁ	σπουδαῖος;	Ἢ ὁ τῷ βελτίονι ἐνεργῶν.
[3, 4, 6]	ἐνεργῶν. Ἢ οὐκ ἂν ἦν	σπουδαῖος	συνεργοῦντα ἑαυτῷ τὸν δαίμονα ἔχων.
[3, 4, 5]	φαύλου σώματος ὁ τὸ ἦθος	σπουδαῖος	τύχοι, ὁ δὲ τἀναντία; Ἢ
[3, 4, 6]	ταῖς κολαζομέναις πάρεστιν. Ἢ οὐδὲ	βίος	αὐταῖς, ἀλλὰ δίκη. Τί δὲ
[3, 4, 3]	τὴν δίκην. Ταύτῃ καὶ ὁ	κακὸς	ἐπὶ τὸ χεῖρον βρίσαντος πρὸς
[3, 4, 5]	σπουδαῖος ἐνταῦθα γίγνεται οὐδ´ ὁ	φαῦλος.	Ἆρ´ οὖν δυνάμει ἐστὶν ἑκάτερος,
[3, 4, 3]	πάσης ζωῆς, καὶ ἐσμὲν ἕκαστος	κόσμος	νοητός, τοῖς μὲν κάτω συνάπτοντες
[3, 4, 6]	ἀποθανοῦσιν ἐκ σήψεως πολλῶν ἐξ	ἑνὸς	γεννηθέντων. Συνεργεῖν δὲ καὶ {τὴν}
[3, 4, 6]	καὶ πάλιν ἕν· καὶ ἐξ	ἑνὸς	ζῴου ἀεὶ πολλὰ γεννᾶται ταύτης
[3, 4, 5]	προβεβιωμένων, οὐκέτι τὸ σῶμα αἴτιον	οὐδενὸς	κακοῦ αὐτῷ· εἰ γὰρ προτερεῖ
[3, 4, 5]	ἔξω ἀλλ´ οὕτως ὡς μὴ	συνδεδεμένος	οὐδ´ ἐνεργῶν, ἡμέτερος δέ, ὡς
[3, 4, 3]	κρεῖττον μέρος αὐτοῦ ἐν προστασίᾳ	θέμενος	καὶ μετ´ ἐκεῖνον ἄλλον ἕως
[3, 4, 5]	ἐᾷ ἐλθεῖν εἰς τὸ χεῖρον	ὑπερκαθήμενος,	ἀλλ´ ἐκεῖνο ἐνεργεῖ μόνον τὸ
[3, 4, 5]	εἰ τὸν βίον, πῶς ἔτι	τινὸς	κύριοι; Ἢ καὶ ἡ αἵρεσις
[3, 4, 6]	Ἐπιβαίνει οὖν μετὰ τούτου τοῦ	δαίμονος	ὥσπερ σκάφους τοῦδε τοῦ παντὸς
[3, 4, 3]	δὲ βαρύνοιτο τῇ ῥώσει τοῦ	χείρονος	ἤθους, ἔχει ἐκεῖνο τὴν δίκην.
[3, 4, 2]	τὸ κρεῖττον τὸ ὅλον εἶδος	ἄνθρωπος.	Ἐξελθοῦσα δέ, ὅ τι περ
[3, 4, 2]	Ὁ δὲ τὴν πολιτικὴν ἀρετὴν	ἄνθρωπος·	ὁ δ´ ἧττον ἀρετῆς πολιτικῆς
[3, 4, 3]	καὶ ἐφ´ ὃ ἄγεται κρεῖττον	μέρος	αὐτοῦ ἐν προστασίᾳ θέμενος καὶ
[3, 4, 5]	κρατεῖ, ὃ ἂν πρόχειρον ἔχῃ	μέρος	ἐκ τῶν προβεβιωμένων, οὐκέτι τὸ
[3, 4, 1]	ἐν ἡμῖν οὖσα, κρατεῖ δὲ	μέρος	οὖσαν· ὅταν δὲ ἐν φυτοῖς
[3, 4, 4]	παντός; Ἀποστήσεται καὶ τὸ αὐτῆς	μέρος	στραφείσης; Ἢ οὐδὲ συνένευσε τῷ
[3, 4, 5]	φαῦλος. Ἆρ´ οὖν δυνάμει ἐστὶν	ἑκάτερος,	ἐνεργείᾳ δὲ γίγνεται; Τί οὖν,
[3, 4, 5]	ψυχῆς πέρι εἰπεῖν, οὐχ ὁ	ἡμέτερος	δέ, εἰ ὡς ἄνθρωποι τοιοίδε
[3, 4, 5]	ὡς μὴ συνδεδεμένος οὐδ´ ἐνεργῶν,	ἡμέτερος	δέ, ὡς ψυχῆς πέρι εἰπεῖν,
[3, 4, 6]	εἰσιούσαις; ἔλαττον ἢ δαίμων; Ἢ	πονηρός	γε ἢ εὐήθης. Ταῖς δὲ
[3, 4, 6]	ἑκάστης καὶ ἀπαλλαγείσας ἐκεῖ γίνεσθαι	πρὸς	ἄστρον τὸ σύμφωνον τῷ ἐνεργήσαντι
[3, 4, 5]	ταῖς ψυχαῖς διατιθείσαις τὰ δοθέντα	πρὸς	τὰ αὐτῶν ἤθη. Ὅτι γὰρ
[3, 4, 3]	κακὸς ἐπὶ τὸ χεῖρον βρίσαντος	πρὸς	τὴν ὁμοιότητα τοῦ ἐνεργήσαντος ἐν
[3, 4, 1]	γὰρ πάντη ἀόριστον, ἀλλ´ ὡς	πρὸς	τὴν τελείωσιν αὐτοῦ· τὸ δὲ
[3, 4, 2]	ἐπλεόνασε, τοῦτο γίνεται. Διὸ φεύγεινδεῖ	πρὸς	τὸ ἄνω, ἵνα μὴ εἰς
[3, 4, 1]	ἐγεννᾶτο, εἰδοποιεῖτο δὲ τῷ ἐπιστρέφεσθαι	πρὸς	τὸ γεννῆσαν οἷον ἐκτρεφόμενον, οὕτω
[3, 4, 6]	Περιαγούσης δὲ τῆς περιφορᾶς ὥσπερ	πνεύματος	τὸν ἐπὶ τῆς νεὼς καθήμενον
[3, 4, 5]	τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος τοῦ	σώματος	καὶ τοῦτ´ ἔχει, ὃ εἵλετο,
[3, 4, 5]	γίγνεται; Τί οὖν, εἰ φαύλου	σώματος	ὁ τὸ ἦθος σπουδαῖος τύχοι,
[3, 4, 3]	ζωῆς, καὶ ἐσμὲν ἕκαστος κόσμος	νοητός,	τοῖς μὲν κάτω συνάπτοντες τῷδε,
[3, 4, 4]	τοῦτο. Τί οὖν ἡ τοῦ	παντός;	Ἀποστήσεται καὶ τὸ αὐτῆς μέρος
[3, 4, 6]	δαίμονος ὥσπερ σκάφους τοῦδε τοῦ	παντὸς	πρῶτον, εἶτα παραλαβοῦσα ἡ τοῦ
[3, 4, 6]	δὲ καὶ {τὴν} ἐκ τοῦ	παντὸς	τὴν τοιαύτην δύναμιν ἐνταῦθα τὴν
[3, 4, 3]	βρίσαντος πρὸς τὴν ὁμοιότητα τοῦ	ἐνεργήσαντος	ἐν τῇ ζωῇ εἰς βίον
[3, 4, 1]	τῇ δυνάμει πρόσφορον, ὑποδοχὴ τοῦ	γεννήσαντος	καὶ ἐκθρέψαντος· καὶ μόνον τοῦτο
[3, 4, 3]	ὁ κακὸς ἐπὶ τὸ χεῖρον	βρίσαντος	πρὸς τὴν ὁμοιότητα τοῦ ἐνεργήσαντος
[3, 4, 1]	πρόσφορον, ὑποδοχὴ τοῦ γεννήσαντος καὶ	ἐκθρέψαντος·	καὶ μόνον τοῦτο ἐν σώματι
[3, 4, 4]	οὖν; Συναίσθησιν ὥσπερ ἡμεῖς τῶν	ἐντὸς	ἡμῶν; Ἢ ὁμοίως κατὰ φύσιν
[3, 4, 6]	τῆς νεὼς ἢ παρ´ αὐτοῦ	κινηθέντος	ὁρμῇ οἰκείᾳ, ἣν ἂν σχοίη
[3, 4, 2]	ἐπιθυμίας καὶ τῆς ἡδονῆς τοῦ	ἐπιθυμοῦντος,	τὰ ἀκόλαστα τῶν ζῴων καὶ
[3, 4, 3]	μέχρι πάσης ζωῆς, καὶ ἐσμὲν	ἕκαστος	κόσμος νοητός, τοῖς μὲν κάτω
[3, 4, 3]	ζωὴν αἱρούμεθα. Διὰ τί οὖν	αὐτὸς	ἄγει; Ἢ τὸν βιοτεύσαντα οὐκ
[3, 4, 3]	ἐθέλει ἄγειν καὶ κρατήσας ζῇ	αὐτὸς	ἄλλον καὶ αὐτὸς ἔχων δαίμονα·
[3, 4, 3]	κρατήσας ζῇ αὐτὸς ἄλλον καὶ	αὐτὸς	ἔχων δαίμονα· εἰ δὲ βαρύνοιτο
[3, 4, 6]	ἐν τούτῳ. Ἢ οὖν δαίμων	αὐτὸς	ἢ κατὰ δαίμονα καὶ δαίμων
[3, 4, 6]	λέγεται εἰς Ἅιδου οὐκέτι ὁ	αὐτὸς	μένειν, ἐὰν μὴ τὰ αὐτὰ
[3, 4, 6]	ταύτην προαίρεσιν. Ὁ μέντοι δαίμων	οὗτος,	ὃν λέγομεν, ἀγαγὼν λέγεται εἰς
[3, 4, 5]	ἤθη. Ὅτι γὰρ ὁ δαίμων	οὗτος	οὐ παντάπασιν ἔξω ἀλλ´ οὕτως
[3, 4, 2]	εἰ μὴ ἄλλη κακία παρείη·	μετεωρολόγους	δὲ ἄνευ φρονήσεως εἰς τὸν
[3, 4, 3]	βαρύνοιτο τῇ ῥώσει τοῦ χείρονος	ἤθους,	ἔχει ἐκεῖνο τὴν δίκην. Ταύτῃ
[3, 4, 5]	ὡς ἐκ τῶν παρόντων τοὺς	βίους	κατὰ τὰ ἤθη, τὸ κύριον
[3, 4, 2]	δενδρωθῆναι. Τοὺς δὲ φιλομούσους μέν,	καθαρίους	δὲ τὰ ἄλλα, εἰς τὰ
[3, 4, 4]	οὐκ ἔχει, φησίν, ὅτι μηδὲ	ὀφθαλμούς·	οὐδὲ ὦτα οὐδὲ ῥῖνας δηλονότι
[3, 4, 6]	συνεργοῦντα ἑαυτῷ τὸν δαίμονα ἔχων.	Νοῦς	γὰρ ἐνεργεῖ ἐν τούτῳ. Ἢ
[3, 4, 2]	φρονήσεως εἰς τὸν οὐρανὸν ἀεὶ	αἰρομένους	εἰς ὄρνεις μετεώρους ταῖς πτήσεσιν.
[3, 4, 6]	καὶ τὰς πλανωμένας κατὰ δυνάμεις	διαφόρους	ὁμοειδεῖς ταύταις ταῖς δυνάμεσι καὶ
[3, 4, 2]	οὐρανὸν ἀεὶ αἰρομένους εἰς ὄρνεις	μετεώρους	ταῖς πτήσεσιν. Ὁ δὲ τὴν
[3, 4, 2]	αὐτοῖς μελέτη δενδρωθῆναι. Τοὺς δὲ	φιλομούσους	μέν, καθαρίους δὲ τὰ ἄλλα,
[3, 4, 5]	καὶ ὡς ἐκ τῶν παρόντων	τοὺς	βίους κατὰ τὰ ἤθη, τὸ
[3, 4, 2]	τὰ ἄλλα, εἰς τὰ ᾠδικά·	τοὺς	δὲ ἀλόγως βασιλέας αἰετούς, εἰ
[3, 4, 2]	καὶ ἦν αὐτοῖς μελέτη δενδρωθῆναι.	Τοὺς	δὲ φιλομούσους μέν, καθαρίους δὲ
[3, 4, 2]	ᾠδικά· τοὺς δὲ ἀλόγως βασιλέας	αἰετούς,	εἰ μὴ ἄλλη κακία παρείη·
[3, 4, 6]	μετὰ τούτου τοῦ δαίμονος ὥσπερ	σκάφους	τοῦδε τοῦ παντὸς πρῶτον, εἶτα
[3, 4, 2]	χώραν τινὰ ἔχοντα. Διὸ καὶ	ὡς	αἰσθητικοί· ἔστι γὰρ καὶ ὄργανα
[3, 4, 5]	οὐχ ὁ ἡμέτερος δέ, εἰ	ὡς	ἄνθρωποι τοιοίδε τὴν ὑπ´ αὐτὸν
[3, 4, 5]	παραδείγματα, ἔπειτα ταῖς τύχαις καὶ	ὡς	ἐκ τῶν παρόντων τοὺς βίους
[3, 4, 6]	οὕτως ἡ ψυχὴ διαθέσεως ἔχει,	ὡς	ἐν τούτοις τοῖς τοιοῖσδε τοιάδε
[3, 4, 5]	οὐ παντάπασιν ἔξω ἀλλ´ οὕτως	ὡς	μὴ συνδεδεμένος οὐδ´ ἐνεργῶν, ἡμέτερος
[3, 4, 1]	οὐ γὰρ πάντη ἀόριστον, ἀλλ´	ὡς	πρὸς τὴν τελείωσιν αὐτοῦ· τὸ
[3, 4, 5]	οὐκ ἐκβιβάζουσιν. Ὅταν δὲ λέγηται,	ὡς	πρῶτον οἱ κλῆροι, εἶτα τὰ
[3, 4, 2]	καὶ ὄργανα αἰσθήσεως· καὶ πολλὰ	ὡς	φυτά· ἔστι γὰρ σῶμα αὐξόμενον
[3, 4, 5]	συνδεδεμένος οὐδ´ ἐνεργῶν, ἡμέτερος δέ,	ὡς	ψυχῆς πέρι εἰπεῖν, οὐχ ὁ
[3, 4, 2]	εἰς τὰ ᾠδικά· τοὺς δὲ	ἀλόγως	βασιλέας αἰετούς, εἰ μὴ ἄλλη
[3, 4, 3]	θέμενος καὶ μετ´ ἐκεῖνον ἄλλον	ἕως	ἄνω. Ἔστι γὰρ καὶ πολλὰ
[3, 4, 6]	τὸ ἐν τῷδε τῷ ὁρατῷ,	ἕως	ἐστὶν ἐκεῖ, συνανενεχθείσης καὶ τῆς
[3, 4, 6]	ἣν ἂν σχοίη τῷ ἐπὶ	νεὼς	εἶναι παρὰ τὸν ἑαυτοῦ τρόπον.
[3, 4, 6]	ἢ παρὰ τοῦ σάλου τῆς	νεὼς	ἢ παρ´ αὐτοῦ κινηθέντος ὁρμῇ
[3, 4, 6]	ὥσπερ πνεύματος τὸν ἐπὶ τῆς	νεὼς	καθήμενον ἢ καὶ φερόμενον πολλαὶ
[3, 4, 6]	πάντως, εἴπερ οὕτως ἡ ψυχὴ	διαθέσεως	ἔχει, ὡς ἐν τούτοις τοῖς
[3, 4, 6]	ἀπογένεσιν, ὃ εἶχε πρὸ τῆς	γενέσεως·	εἶτα ὥσπερ ἀπ´ ἀρχῆς ἄλλης
[3, 4, 6]	φύσιν ὑπερβεβηκέναι καὶ πᾶσαν εἱμαρμένην	γενέσεως	καὶ ὅλως τὸ ἐν τῷδε
[3, 4, 6]	τὸν θόρυβον τὸν ἐκ τῆς	γενέσεως.	Ὑπάρχει δὲ ὅμως καὶ πρὸ
[3, 4, 6]	ἄλλης τὸν μεταξὺ τῆς ὕστερον	γενέσεως	χρόνον ταῖς κολαζομέναις πάρεστιν. Ἢ
[3, 4, 6]	συνανενεχθείσης καὶ τῆς ἐν αὐτῇ	φιλογενέσεως	οὐσίας, ἣν εἴ τις λέγοι
[3, 4, 2]	αἰσθητικοί· ἔστι γὰρ καὶ ὄργανα	αἰσθήσεως·	καὶ πολλὰ ὡς φυτά· ἔστι
[3, 4, 2]	αἰσθήσει μετὰ τούτων, ἀλλὰ νωθείᾳ	αἰσθήσεως	μετ´ αὐτῶν, καὶ φυτά· μόνον
[3, 4, 2]	κακία παρείη· μετεωρολόγους δὲ ἄνευ	φρονήσεως	εἰς τὸν οὐρανὸν ἀεὶ αἰρομένους
[3, 4, 6]	ἢ ἐν ζῴοις ἀποθανοῦσιν ἐκ	σήψεως	πολλῶν ἐξ ἑνὸς γεννηθέντων. Συνεργεῖν
[3, 4, 6]	ἑαυτὴν καὶ συμμερίζουσαν τοῖς σώμασιν,	ὀρθῶς	λέξει. Μερίζεται δὲ οὐ μεγέθει·
[3, 4, 3]	ἐφεστὼς ἀργὸς συγχωρῶν τῷ ἐργαζομένῳ.	Ὀρθῶς	οὖν λέγεται ἡμᾶς αἱρήσεσθαιΤὸν γὰρ
[3, 4, 6]	τὸν ἑαυτοῦ τρόπον. Οὐ γὰρ	ὁμοίως	ἐν τοῖς αὐτοῖς πᾶς κινεῖται
[3, 4, 4]	ἡμεῖς τῶν ἐντὸς ἡμῶν; Ἢ	ὁμοίως	κατὰ φύσιν ἐχόντων ἠρέμησις. Οὐδὲ
[3, 4, 6]	ἐν τῇ ἀπλανεῖ, ἑκάστη καθὸ	λογικῶς	ἐνήργησεν ἐνταῦθα· χρὴ γὰρ οἴεσθαι
[3, 4, 5]	σχόντα ἄν τινα ἀσυμφωνίαν, εἰ	ἄλλως	ὁ δαίμων ληφθείη. Τὸ δὲ
[3, 4, 2]	ταύτης μάλιστα· αἱ δ´ ἄλλαι	ἄλλως.	Πάντα δὲ οὐρανὸν περιπολεῖ ἄλλοτε
[3, 4, 6]	καὶ πᾶσαν εἱμαρμένην γενέσεως καὶ	ὅλως	τὸ ἐν τῷδε τῷ ὁρατῷ,
[3, 4, 6]	ἐκ τῆς γενέσεως. Ὑπάρχει δὲ	ὅμως	καὶ πρὸ λόγου ἡ κίνησις
[3, 4, 5]	δαίμονα καὶ εἰ τὸν βίον,	πῶς	ἔτι τινὸς κύριοι; Ἢ καὶ
[3, 4, 6]	ἕληται πάλιν. Πρὸ δὲ τοῦ	πῶς;	Τὸ δὴ ἀγαγεῖν εἰς τὴν
[3, 4, 6]	Πάντως οὖν κατορθοῖ; Ἢ οὐ	πάντως,	εἴπερ οὕτως ἡ ψυχὴ διαθέσεως
[3, 4, 6]	ἡ ἔνδοθεν ὀρεγομένη τῶν αὐτῆς.	Πάντως	οὖν κατορθοῖ; Ἢ οὐ πάντως,
[3, 4, 3]	ὁ δαίμων τὸ ὑπὲρ τοῦτο	ἐφεστὼς	ἀργὸς συγχωρῶν τῷ ἐργαζομένῳ. Ὀρθῶς
[3, 4, 4]	οὐ παρὸν καὶ τὸ αἰσθητικὸν	ὡσαύτως.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τοῦ κόσμου
[3, 4, 6]	κατορθοῖ; Ἢ οὐ πάντως, εἴπερ	οὕτως	ἡ ψυχὴ διαθέσεως ἔχει, ὡς
[3, 4, 5]	οὗτος οὐ παντάπασιν ἔξω ἀλλ´	οὕτως	ὡς μὴ συνδεδεμένος οὐδ´ ἐνεργῶν,
[3, 4, 6]	ἀεὶ πολλὰ γεννᾶται ταύτης μεριζομένης	οὕτως,	ὥσπερ καὶ ἐκ τῶν φυτῶν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/05/2010