Livre, Chap.
[9, 591]	~Οὐδαμῇ, ἦ δ’ ὅς. ~Πῇ	δ’	ἀδικοῦντα λανθάνειν καὶ μὴ διδόναι
[9, 585]	ἢ ἐπιστήμης μετέχει; ~Οὐδαμῶς. ~Τί	δ’	ἀληθείας; ~Οὐδὲ τοῦτο. ~Εἰ δὲ
[9, 592]	ἡγῆται ἀμείνω αὑτὸν ποιήσειν, ἃς	δ’	ἂν ~λύσειν τὴν ὑπάρχουσαν ἕξιν,
[9, 572]	καὶ τοὺς ἄλλους οἰκείους, τοὺς	δ’	αὖ ~παραβοηθοῦντας· ὅταν δ’ ἐλπίσωσιν
[9, 590]	τοῦ δέοντος; ~Δῆλον, ἔφη. ~Ἡ	δ’	αὐθάδεια καὶ δυσκολία ψέγεται οὐχ
[9, 578]	προειρημένων ἀληθῆ λέγειν. ~Ναί, ἦν	δ’	ἐγώ, ἀλλ’ οὐκ οἴεσθαι χρὴ
[9, 578]	ὀρθῶς; ἔφη. ~Καὶ μάλα, ἦν	δ’	ἐγώ. ἀλλὰ περὶ τοῦ ἀνδρὸς
[9, 588]	ἀληθῆ καὶ προσήκοντά γε, ἦν	δ’	ἐγώ, βίοις ἀριθμόν, ~εἴπερ αὐτοῖς
[9, 582]	οὐ ῥᾴδιον. ~Πολὺ ἄρα, ἦν	δ’	ἐγώ, διαφέρει τοῦ γε φιλοκερδοῦς
[9, 580]	αὕτη; ~Ἐπειδή, ὥσπερ πόλις, ἦν	δ’	ἐγώ, διῄρηται κατὰ τρία εἴδη,
[9, 571]	~Τὰς περὶ τὸν ὕπνον, ἦν	δ’	ἐγώ, ἐγειρομένας, ὅταν τὸ μὲν
[9, 592]	οἶμαι (αὐτὴν εἶναι. ~Ἀλλ’ ἦν	δ’	ἐγώ, ἐν οὐρανῷ ἴσως παράδειγμα
[9, 592]	~κήδηται. ~Νὴ τὸν κύνα, ἦν	δ’	ἐγώ, ἔν γε τῇ ἑαυτοῦ
[9, 574]	ὅς. ~Σφόδρα γε μακάριον, ἦν	δ’	ἐγώ, ἔοικεν εἶναι τὸ τυραννικὸν
[9, 580]	ἐναντίῳ. ~Μισθωσώμεθα οὖν κήρυκα, ἦν	δ’	ἐγώ, ἢ αὐτὸς ἀνείπω ὅτι
[9, 586]	τοῦτο εἶναι. ~Τί οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ· θαρροῦντες λέγωμεν ὅτι καὶ
[9, 581]	~Πῶς γὰρ οὔ; ~Οὐκοῦν, ἦν	δ’	ἐγώ, καὶ ἄρχει ἐν ταῖς
[9, 590]	ἔφη. ~(Δηλοῖ δέ γε, ἦν	δ’	ἐγώ, καὶ ὁ νόμος ὅτι
[9, 577]	οὐκ εὐδαιμονεστέρα. ~Ἆρ’ οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, καὶ περὶ τῶν ἀνδρῶν
[9, 573]	ἔσχατον αὔξουσαί ~Ἆρ’ οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, καὶ τὸ πάλαι διὰ
[9, 578]	βοηθεῖ τῶν ἰδιωτῶν. ~(Καλῶς, ἦν	δ’	ἐγώ, λέγεις. τί δέ; εἴ
[9, 579]	δ’ εἰ καὶ ἄλλους, ἦν	δ’	ἐγώ, ὁ θεὸς κύκλῳ κατοικίσειεν
[9, 571]	~(Αὐτὸς δὴ λοιπός, ἦν	δ’	ἐγώ, ὁ τυραννικὸς ἀνὴρ σκέψασθαι,
[9, 576]	ἔχειν. ~Ἄλλο τι οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, ὅ γε τυραννικὸς κατὰ
[9, 571]	οὗτος, ἔφη. ~Οἶσθ’ οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, ὃ ποθῶ ἔτι; ~Τὸ
[9, 584]	~Κατὰ ταὐτά. ~(Οἶσθ’ οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, οἷαί εἰσιν καὶ ᾧ
[9, 588]	ὅς. ~Τῶν τοιούτων τινά, ἦν	δ’	ἐγώ, οἷαι μυθολογοῦνται παλαιαὶ γενέσθαι
[9, 575]	~Καὶ ἂν μέν γε, ἦν	δ’	ἐγώ, ὀλίγοι οἱ τοιοῦτοι ἐν
[9, 576]	ὁ Γλαύκων. ~Ἆρ’ οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, ὃς ἂν φαίνηται πονηρότατος,
[9, 587]	~Πολλὴ ἀνάγκη. ~Οἶσθ’ οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, ὅσῳ ἀηδέστερον ζῇ τύραννος
[9, 581]	~Πάνυ γε. ~Οἶσθ’ οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, ὅτι εἰ θέλοις τρεῖς
[9, 581]	~Τί δὲ ὁ φιλότιμος; ἦν	δ’	ἐγώ· οὐ τὴν μὲν ἀπὸ
[9, 583]	δή, ἔφη. ~Λέγε δή, ἦν	δ’	ἐγώ· οὐκ ἐναντίον φαμὲν λύπην
[9, 578]	τῶν ἄλλων ἁπάντων. ~Τοῦτο, ἦν	δ’	ἐγώ, οὐκέτ’ ὀρθῶς λέγεις. ~Πῶς;
[9, 575]	ὅς, παντάπασί γε. ~Οὐκοῦν, ἦν	δ’	ἐγώ, οὗτοί γε τοιοίδε γίγνονται
[9, 572]	τὸν τοιοῦτον. ~Θὲς τοίνυν, ἦν	δ’	ἐγώ, πάλιν τοῦ τοιούτου ἤδη
[9, 584]	ἄρα τοῦτο, ἀλλὰ φαίνεται, ἦν	δ’	ἐγώ, παρὰ τὸ ἀλγεινὸν ~ἡδὺ
[9, 575]	τοιοῦτοι. ~Τὰ γὰρ σμικρά, ἦν	δ’	ἐγώ, πρὸς τὰ μεγάλα σμικρά
[9, 577]	ταῦτα προκαλοῖο. ~Βούλει οὖν, ἦν	δ’	ἐγώ, προσποιησώμεθα ἡμεῖς εἶναι τῶν
[9, 581]	ἔχει. ~Τὸν δὲ φιλόσοφον, ἦν	δ’	ἐγώ, τί οἰώμεθα τὰς ἄλλας
[9, 576]	ὀρθῶς γε. ~Κεφαλαιωσώμεθα τοίνυν, ἦν	δ’	ἐγώ, τὸν κάκιστον. ἔστιν δέ
[9, 583]	ὅς. ~Ἆρ’ οὖν μνημονεύεις, ἦν	δ’	ἐγώ, τοὺς τῶν καμνόντων λόγους,
[9, 587]	~Τρίτος γάρ. ~Τριπλασίου ἄρα, ἦν	δ’	ἐγώ, τριπλάσιον ἀριθμῷ ἀληθοῦς ἡδονῆς
[9, 578]	ἀθλιώτερος. ~Ποῖος; ~(Ος ἄν, ἦν	δ’	ἐγώ, τυραννικὸς ὢν μὴ ἰδιώτην
[9, 573]	μάλ’ ἔφη. ~Τυραννικὸς δέ, ἦν	δ’	ἐγώ, ὦ δαιμόνιε, ἀνὴρ ἀκριβῶς
[9, 579]	λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~Οὐκοῦν, ἦν	δ’	ἐγώ, ὦ φίλε Γλαύκων, παντελῶς
[9, 577]	ποῖα; ἔφη. ~Πρῶτον μέν, ἦν	δ’	ἐγώ, ὡς πόλιν εἰπεῖν, ἐλευθέραν
[9, 584]	μέν, εἶπον, καὶ ἄλλαι, μάλιστα	δ’	εἰ θέλεις ἐννοῆσαι τὰς περὶ
[9, 579]	ἔφη, αὐτῷ, ἢ ἀπολωλέναι. ~Τί	δ’	εἰ καὶ ἄλλους, ἦν δ’
[9, 580]	δικαιότατον εὐδαιμον (έστατον ~ἔκρινε, τοῦτον	δ’	εἶναι τὸν βασιλικώτατον πέντε ὄντας
[9, 572]	τοὺς δ’ αὖ ~παραβοηθοῦντας· ὅταν	δ’	ἐλπίσωσιν οἱ δεινοὶ μάγοι τε
[9, 582]	τε καὶ ~φιλόνικος; ~Δῆλον. ~Ἐπειδὴ	δ’	ἐμπειρίᾳ καὶ φρονήσει καὶ λόγῳ;
[9, 575]	ἐάν που πόλεμος ᾖ· ἐὰν	δ’	ἐν εἰρήνῃ τε καὶ ἡσυχίᾳ
[9, 575]	~εἰσεληλυθότα ἀπὸ κακῆς ὁμιλίας, τὸν	δ’	ἔνδοθεν ὑπὸ τῶν αὐτῶν τρόπων
[9, 573]	τοιούτων ἔρωτα; ~Οὐδὲν ἔγωγε, ἦ	δ’	ὅς, ἄλλ’ ἢ τοῦτο. ~Οὐκοῦν
[9, 586]	τε καὶ νοῦ; ~Τοιαῦτα, ἦ	δ’	ὅς, ἀνάγκη καὶ περὶ τοῦτο
[9, 583]	οὕτως αὐτὸ λέγεις; ~Οὕτως, ἦ	δ’	ὅς. ~Ἆρ’ οὖν μνημονεύεις, ἦν
[9, 574]	τῶν τυραννικῶν; ~Οὐ πάνυ, ἦ	δ’	ὅς, ἔγωγε θαρρῶ περὶ τῶν
[9, 578]	τῶν οἰκετῶν; ~Ἐν παντί, ἦ	δ’	ὅς, ἔγωγε. ~(Οὐκοῦν ἀναγκάζοιτο ἄν
[9, 571]	ζήτησις οὗ ~ζητοῦμεν. ~Οὐκοῦν, ἦ	δ’	ὅς, ἔτ’ ἐν καλῷ; ~Πάνυ
[9, 576]	οἷόν ἐστιν. ~Ἀλλὰ μήν, ἦ	δ’	ὅς, ὀρθῶς γε. ~Κεφαλαιωσώμεθα τοίνυν,
[9, 589]	ψέγει. ~Οὔ μοι δοκεῖ, ἦ	δ’	ὅς, οὐδαμῇ γε. ~Πείθωμεν τοίνυν
[9, 585]	ἡδονῆς ἀπατῶνται; ~Μὰ Δία, ἦ	δ’	ὅς, οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἀλλὰ
[9, 578]	οὐκέτ’ ὀρθῶς λέγεις. ~Πῶς; ἦ	δ’	ὅς. ~Οὔπω, ἔφην, οἶμαι, οὗτός
[9, 575]	τοῦ τοιούτου ~ἀνδρός. ~(Τοῦτο, ἦ	δ’	ὅς, παντάπασί γε. ~Οὐκοῦν, ἦν
[9, 591]	τινὰ δύναμιν κεκτήσεται; ~Οὐδαμῇ, ἦ	δ’	ὅς. ~Πῇ δ’ ἀδικοῦντα λανθάνειν
[9, 591]	ἐλεύθερον ἀφίεμεν. ~Δηλοῖ γάρ, ἦ	δ’	ὅς. ~Πῇ δὴ οὖν φήσομεν,
[9, 578]	βίου ~καὶ κακοῦ. ~Ὀρθότατα, ἦ	δ’	ὅς. ~Σκόπει δὴ εἰ ἄρα
[9, 574]	ἀγάγοιτο; ~Ναὶ μὰ Δία, ἦ	δ’	ὅς. ~Σφόδρα γε μακάριον, ἦν
[9, 583]	ὡς ἔοικεν. ~Τί μήν; ἦ	δ’	ὅς. ~(Ταῦτα μὲν τοίνυν οὕτω
[9, 578]	ἀνάγκη ~ἀεὶ εἶναι. ~Οὕτως, ἦ	δ’	ὅς. ~Τί δέ; φόβου γέμειν
[9, 588]	οἷα ~ἔλεγεν. ~(Ποίαν τινά; ἦ	δ’	ὅς. ~Τῶν τοιούτων τινά, ἦν
[9, 590]	ὅρμον ~δεξαμένη; ~Πολὺ μέντοι, ἦ	δ’	ὃς ὁ Γλαύκων· ἐγὼ γάρ
[9, 574]	~τεκεῖν. ~Πάνυ γ’ ἔφη. ~(Τί	δ’	ὅταν δὴ τὰ πατρὸς καὶ
[9, 575]	βαλλαντιοτομοῦσι, λωποδυτοῦσιν, ~ἱεροσυλοῦσιν, ἀνδραποδίζονται· ἔστι	δ’	ὅτε συκοφαντοῦσιν, ἐὰν δυνατοὶ ~ὦσι
[9, 583]	ὁ τούτου βίος ~ἥδιστος; ~Πῶς	δ’	οὐ μέλλει; ἔφη· κύριος γοῦν
[9, 573]	ἐάν τινες ὦσι πρόσοδοι. ~Πῶς	δ’	οὔ; ~(Καὶ μετὰ τοῦτο δὴ
[9, 576]	τοὺς τοιούτους ἀπίστους καλοῖμεν; ~Πῶς	δ’	οὔ; ~Καὶ μὴν ἀδίκους γε
[9, 582]	δὲ τούτου μάλιστα ὄργανον. ~Πῶς	δ’	οὔ; ~Οὐκοῦν εἰ μὲν πλούτῳ
[9, 585]	καὶ ὁ νοῦν ἴσχων; ~Πῶς	δ’	οὔ; ~Πλήρωσις δὲ ἀληθεστέρα τοῦ
[9, 572]	τε εἰς πᾶσαν (παρανομίαν, ὀνομαζομένην	~δ’	ὑπὸ τῶν ἀγόντων ἐλευθερίαν ἅπασαν,
[9, 573]	τε καὶ σφοδρὰς ἐννενεοττευμένας, τοὺς	δ’	ὥσπερ ὑπὸ κέντρων ~ἐλαυνομένους τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/06/2006