Chapitre |
[3] |
λόγων
τῶν
ἀρίστων
ἐπιμεμελῆσθαι
ἀγαθόν
|
ἐστιν; |
Ἀλλὰ
τίνας
ἐροῦμεν
τοὺς
ἀρίστους
|
[3] |
λέξεις
οὕτως
ἐχούσας·
Τί
γάρ
|
ἐστιν |
ἄλλως
κακὸν
τὸ
πεπαιδεῦσθαι
καὶ |
[3] |
θεὸς
δύναται
ἀδικεῖν·
ἐναντίον
γάρ
|
ἐστιν |
αὐτοῦ
τῇ
θειότητι
καὶ
τῇ |
[3] |
ἀγαθαῖς
ἤ,
ὅπερ
μᾶλλον
ἀκόλουθόν
|
ἐστιν |
αὐτῷ,
οὐδεμίαν
ἐμποιοῦντας
ἐλπίδα
διὰ |
[3] |
τὸ
ἀκριβὲς
πᾶς
φαῦλος
ἀνόητός
|
ἐστιν. |
Εἰ
τοίνυν
λέγεις
ἀνοήτους
τοὺς |
[3] |
ἐπὶ
εὐδαιμονίαν
ἤ,
ὅπερ
κυριώτερόν
|
ἐστιν |
εἰπεῖν,
ἐπὶ
μακαριότητα.
Ἐπὰν
δ´ |
[3] |
οὓς
κατέλεξας,
καὶ
οὐδεμία
δύναμίς
|
ἐστιν |
ἐν
Λεβαδίᾳ
κατὰ
τὸν
Τροφώνιον |
[3] |
ἐπιλάβηται,
οὐδὲ
φάσκομεν
ὅτι
κακόν
|
ἐστιν |
ἐπιστήμη,
οὐδὲ
μεμήναμεν,
ἵν´
εἴπωμεν |
[3] |
γενητῆς
φύσεως,
τυφλῶν
τὴν
διάνοιάν
|
ἐστιν |
ἔργον.
Οὐκ
ὀφθαλμιῶντας
οὖν
τοὺς |
[3] |
κακόν·
ὁδὸς
γὰρ
ἐπ´
ἀρετήν
|
ἐστιν |
ἡ
παίδευσις·
τὸ
μέντοι
γε |
[3] |
νήπιος
γάρ
ἐστι·
τελείων
δέ
|
ἐστιν |
ἡ
στερεὰ
τροφή,
τῶν
διὰ
|
[3] |
ἧττον
οὐ
περὶ
ὄνου
σκιᾶς
|
ἐστιν |
ἡ
τοῦ
νοῦ
τῶν
προφητικῶν |
[3] |
Ἐπίστησον
οὖν
εἰ
μὴ
ἀναγκαῖόν
|
ἐστιν |
ὅλον
ἔθνος
διδασκόμενον
καταφρονεῖν
τῶν |
[3] |
περὶ
τὴν
πίστιν
ἐναυάγησαν»
δηλωτικόν
|
ἐστιν
|
ὅτι
ἀπ´
ἀρχῆς
γεγόνασί
τινες |
[3] |
τῆς
Αἰγύπτου·
καὶ
σαφῶς
ἐναργές
|
ἐστιν |
ὅτι
ἐκ
προγόνων
ἑβραίων
κατὰ |
[3] |
θείῳ
λόγῳ
ἀμεῖψαι
κακίαν
φυσιώσασάν
|
ἐστιν |
οὐ
μόνον
οὐκ
ἀδύνατον
ἀλλὰ |
[3] |
καὶ
τὸ
φρόνιμον
εἶναι
καλόν
|
ἐστιν, |
οὐκέτι
δὲ
τὸ
δοκεῖν,
ὅπερ |
[3] |
πολλῷ
τούτων
διαφέροντας·
ἐπεὶ
σωτήρ
|
ἐστιν |
πάντων
ἀνθρώπων»
ὁ
Χριστὸς
καὶ |
[3] |
ἀπαιτεῖ
ἐννοεῖν
ὅτι
θεὸς
οὐδαμῶς
|
ἐστιν |
ὕλη
φθαρτὴ
οὐδὲ
τιμᾶται
ἐν |
[3] |
ἄφρονες
ἔνθεσθε
καρδίαν»
καί·
Ὅς
|
ἐστιν |
ὑμῶν
ἀφρονέστατος,
ἐκκλινάτω
πρός
με, |
[3] |
θείας
ἐνεργείας
τὸ
σύνθημα
ἡμῶν
|
ἐστιν, |
ὥστε
τὴν
ἀρχὴν
αὐτοῦ
εἶναι |