Chapitre
[3]	ἐροῦμεν ὅτι ἀδύνατον εἶναι οὕτως	ἄνθρωπον	ἀναμάρτητον. Τοῦτο δέ φαμεν ὑπεξαιρουμένου
[3]	ὅτι καὶ τὰ δοκοῦντα κατ´	ἄνθρωπον	αὐτῷ συμβεβηκέναι χρησίμως γέγονεν τῷ
[3]	λεγέτω, τί βουλομένη ἡ ὑπὲρ	ἄνθρωπον	δύναμις πεποίηκεν ἔκτοθι τῆς κιβωτοῦ
[3]	ἐνεργῶν τινα μείζονα ἢ κατὰ	ἄνθρωπον;	Εἰ μὲν γάρ φησι μηδὲν
[3]	ταῦτα τελείου ἀμήχανον ἀναμάρτητον γενέσθαι	ἄνθρωπον.	~Εἶτα ἀνθυποφέρει ὡσπερεὶ λεγόμενον ὑφ´
[3]	ὅπου μὲν ἐμφαίνων εἰδέναι ἀναμάρτητον	ἄνθρωπον	καὶ δίκαιον, μετ´ ἀρετῆς ἀπ´
[3]	δέξεται. Ἀδύνατον γάρ φαμεν εἶναι	ἄνθρωπον	μετ´ ἀρετῆς ἀπ´ ἀρχῆς πρὸς
[3]	γενέσθαι, εἰ τὸν πρὸ ὀλίγου	ἄνθρωπον	νῦν θεὸν λογίζοιντο; Ἀλλ´ Ἀπόλλωνος
[3]	ἐνομίσθη τὸ μηδενὶ ἑαυτὸν ἐμπιστεῦσαι	ἄνθρωπον	ὄντα ὡς θεῷ, πλὴν μόνου
[3]	οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ	ἄνθρωπον	περιπατεῖτε; Ὁ δ´ αὐτὸς οὗτος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/09/2008