Chapitre
[3]	Ἑλικῶνα μὲν γάρ, ἵνα διατρίβειν	αἱ	θεαὶ λέγονται, οὐδὲ ἀκήκοας οἶμαί
[11]	γενόμενον. ὅτε τὸν Ὀρφέα διεσπάσαντο	αἱ	Θρᾷτται, φασὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ
[3]	μὲν γάρ, ἵνα διατρίβειν αἱ	θεαὶ	λέγονται, οὐδὲ ἀκήκοας οἶμαί ποτε,
[12]	πολλοὶ δὲ ἦσαν αὐτόθι— διασπάσα–	σθαι	αὐτόν, ὡς τοῦτο γοῦν ὅμοιον
[4]	εἰ ὥσπερ ἐξ ἀγορᾶς ἦν	πριάσθαι	τοὺς πένητας ἡμᾶς ὑπερβάλλοντας. τίς
[5]	μὴ Φιλοκτήτης ὢν ὡς δύνασθαι	ἐντείνασθαί	τε αὐτὰ καὶ ἐπίσκοπα τοξεῦσαι;
[5]	κτήσαιτο μὴ Φιλοκτήτης ὢν ὡς	δύνασθαι	ἐντείνασθαί τε αὐτὰ καὶ ἐπίσκοπα
[17]	παλαιῶν τις κτήσαιτο, λέγειν τε	δύνασθαι	καὶ πράττειν τὰ δέοντα ζήλῳ
[5]	καὶ οὗτος δοκεῖ; ἆρ´ ἂν	ἐπιδείξασθαί	τι ἔργον τοξότου ἄξιον; ἀνένευσας
[11]	γένοιτο καὶ Λέσβιον μῦθόν τινα	διηγήσασθαί	σοι πάλαι γενόμενον. ὅτε τὸν
[8]	τὰ πολλά; ~Θέλω γοῦν σοι	διηγήσασθαί	τι Πυθοῖ γενόμενον. Ταραντῖνος Εὐάγγελος
[30]	δεηθέντι χρήσειας ἂν τὰ βιβλία,	χρήσασθαι	δὲ αὐτὸς οὐκ ἂν δύναιο.
[5]	αὐτῷ τοῦ κτήματος οὐκ ἐπισταμένῳ	χρήσασθαι	κατὰ τὴν τέχνην; εὖ γε
[29]	σμίλας χρυσοκολλήτους· ὁπόταν δὲ καὶ	χρήσασθαι	τούτοις δέῃ, οἱ μὲν οὐδὲ
[29]	οἱ μὲν οὐδὲ ὅπως χρὴ	μεταχειρίσασθαι	αὐτὰ ἴσασιν· παρελθὼν δέ τις
[4]	ἐκεῖνα ἀναδραμεῖσθαι νῦν ἐλπίζεις, τῷ	κτᾶσθαι	πολλὰ βιβλία. κατὰ δὴ ταῦτα,
[25]	ἔχῃς. ὥστε μὲν γὰρ μηκέτι	ἐργάζεσθαι	τίς ἂν μεταπείσειέ σε; οὐδὲ
[11]	ἱερόν, καὶ ἐπὶ πολύ γε	σώζεσθαι	αὐτήν. ~χρόνῳ δὲ ὕστερον Νέανθον
[12]	τῇ πόλει χρῆσθαι οὐκ ἀσφαλὲς	οἴεσθαι	εἶναι, νύκτωρ δὲ ὑπὸ κόλπου
[20]	ὅπως ῥᾷστος εἶ τῆς ῥινὸς	ἕλκεσθαι,	καὶ πιστεύεις αὐτοῖς ἅπαντα, ὅς
[23]	συνέγραψεν, ὡς χρὴ λεαίνεσθαι καὶ	παρατίλλεσθαι	καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν ἐκεῖνα,
[3]	σύμπαντα σαφῶς εἰπεῖν— οὐδὲ ἐγγὺς	γενέσθαι	ποτ´ ἂν εὖ οἶδ´ ὅτι
[9]	ὥστε γέλωτα μὲν παρὰ πάντων	γενέσθαι	τῶν θεατῶν, τοὺς ἀθλοθέτας δὲ
[23]	ὑμῖν νόμους συνέγραψεν, ὡς χρὴ	λεαίνεσθαι	καὶ παρατίλλεσθαι καὶ πάσχειν καὶ
[22]	μανίαν ἐρρωμένην ἔτι καὶ νῦν	μαίνεσθαι	δοκεῖς ἅπασιν ἐπ´ ἐκείνῃ τῇ
[15]	κτησάμενος καὶ αὐτὸς ᾤετο ἔνθεος	ἔσεσθαι	καὶ κάτοχος ἐκ τοῦ πυξίου·
[12]	καὶ κηλήσειν, καὶ ὅλως μακάριον	ἔσεσθαι	κληρονομήσαντα τῆς Ὀρφέως μουσικῆς· ἄχρι
[23]	σου, τί οἴει; μὴ αὐτίκα	ἔσεσθαι	πάντα σου πρόδηλα τὰ τῆς
[22]	πάντα ἐν βραχεῖ παρ´ αὐτοῦ	ἔσεσθαί	σοι νομίζεις. ~ἀλλ´, ὦ κατάπυγον,
[24]	οἴει συνήγορον κοινὸν καὶ μάρτυρα	ἔσεσθαί	σοι τὸν Ἀττικὸν καὶ Καλλῖνον
[13]	σοφίαν ὄναρ ἐπικτήσεσθαι καὶ ὅμοιος	ἔσεσθαι	τῷ θαυμαστῷ ἐκείνῳ γέροντι. ~χθὲς
[13]	καὶ τὴν Ἐπικτήτου σοφίαν ὄναρ	ἐπικτήσεσθαι	καὶ ὅμοιος ἔσεσθαι τῷ θαυμαστῷ
[3]	ἐν παισὶν ἐποιοῦ· σοὶ καὶ	μεμνῆσθαι	Μουσῶν ἀνόσιον. ἐκεῖναι γὰρ ποιμένι
[12]	ἡμέραν μὲν ἐν τῇ πόλει	χρῆσθαι	οὐκ ἀσφαλὲς οἴεσθαι εἶναι, νύκτωρ
[4]	ὦτα. Ὡς εἴ γε τὸ	κεκτῆσθαι	τὰ βιβλία καὶ πεπαιδευμένον ἀπέφαινε
[28]	πρὸς τῶν πεπαιδευμένων, οἷς ἀπόχρη	ὠφελεῖσθαι	οὐκ ἐκ τοῦ κάλλους τῶν
[4]	ἑνὶ τούτῳ μόνῳ πάντα ἐκεῖνα	ἀναδραμεῖσθαι	νῦν ἐλπίζεις, τῷ κτᾶσθαι πολλὰ
[23]	ῥόπαλον ἔχων βαδίζοι, τί οἴει	φανεῖσθαι	τοῖς ὁρῶσιν; Ἡρακλέα εἶναι αὐτόν;
[26]	δ´ ἕτερον ῥᾴδιον, τὸ μηκέτι	ὠνεῖσθαι	βιβλία. ἱκανῶς πεπαίδευσαι, ἅλις σοι
[25]	θεραπεύειν καὶ τοὺς ὑπηρέτας ἐκείνους	ὠνεῖσθαι,	ὅπως μὴ ἐπιλειπόντων σε τῶν
[20]	καὶ συγγραφεὺς οἷος οὐδ´ ἕτερος,	ὠνεῖσθαι	τὰ βιβλία, ὡς ἀληθεύοις τοὺς
[24]	συνελάσοντας· δέον ἔτι νῦν σωφρονήσαντα	ἀποδόσθαι	μέν τινι τῶν πεπαιδευμένων τὰ
[5]	ἀποθήκας αὐτὰς τῶν βιβλίων ἡγῇ	πεπαιδεῦσθαι	τοσαῦτα περιεχούσας παλαιῶν ἀνδρῶν συγγράμματα;
[20]	φασὶ δὲ σὲ καὶ λόγους	ἐπιδείκνυσθαι	αὐτοῖς ἐπὶ δείπνῳ κἀκείνους χερσαίων
[22]	ζωγράφος ὢν καὶ τοῖς πεπαιδευμένοις	ἐξομοιοῦσθαι	ἐθέλεις, πιστεύων τοῖς τὰ τοιαῦτά
[23]	ὦ κατάπυγον, οἴει τοσοῦτον μανδραγόραν	κατακεχύσθαι	αὐτοῦ ὡς ταῦτα μὲν ἀκούειν,
[1]	ἄλλως σαπρά, εἰ μὴ τῷ	διαβεβρῶσθαι	καὶ κατακεκόφθαι αὐτὰ τεκμαίροιο καὶ
[1]	εἰ μὴ τῷ διαβεβρῶσθαι καὶ	κατακεκόφθαι	αὐτὰ τεκμαίροιο καὶ συμβούλους τοὺς
[21]	Πύρρου εἰκόνα· καὶ ὅμως ἐπέπειστο	ἐκμεμάχθαι	τοῦ Ἀλεξάνδρου τὴν μορφήν. ἀλλ´
[23]	βίος, οἷοι δέ σοι πότοι,	ὁποῖαι	δὲ νύκτες καὶ οἵοις καὶ
[19]	ἀπωλώλεις ἂν ὑπὸ λιμοῦ ἤδη	καὶ	ἀγορὰν προὐτίθεις τῶν βιβλίων. ~λοιπὸν
[27]	σοι διὰ χειρός; εἰπέ μοι,	καὶ	Αἰσχίνου τὸν κατὰ Τιμάρχου λόγον
[4]	εἶναι τοὺς μηδὲν τῶν καλῶν	καὶ	αἰσχρῶν καθεωρακότας. καίτοι σὺ μὲν
[26]	τῶν Ἀττικῶν· πάνσοφόν τι χρῆμα	καὶ	ἄκρον ἐν παιδείᾳ γεγένησαι διὰ
[16]	ἀεὶ καὶ διακολλᾷς καὶ περικόπτεις	καὶ	ἀλείφεις τῷ κρόκῳ καὶ τῇ
[21]	αὐτῇ εἰκόνα Φιλίππου καὶ Περδίκκου	καὶ	Ἀλεξάνδρου καὶ Κασσάνδρου καὶ ἄλλων
[25]	ὑπὲρ σοῦ, καὶ μάλισθ´ ὅτε	καὶ	ἄλλον ἐπεκαλέσατο μάρτυρα τῶν ὁμοίων
[25]	ἄλλον ἐπεκαλέσατο μάρτυρα τῶν ὁμοίων	καὶ	ἄλλον ταὐτὰ καὶ λόγοις διηγουμένους.
[21]	Περδίκκου καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ Κασσάνδρου	καὶ	ἄλλων βασιλέων ἤρετο τίνι ὅμοιος
[1]	πολλοῦ ἄξια, τίνα δὲ φαῦλα	καὶ	ἄλλως σαπρά, εἰ μὴ τῷ
[12]	καὶ συνταράττειν τὰς χορδὰς ἄτεχνον	καὶ	ἄμουσον νεανίσκον, ἐλπίζοντα μέλη τινὰ
[4]	μὲν ἔχεις ἐν τῇ χειρὶ	καὶ	ἀναγιγνώσκεις ἀεί, τῶν δὲ ἀναγιγνωσκομένων
[2]	βιβλία, καὶ νὴ Δία κατακόρως,	καὶ	ἀναγιγνώσκεις ἔνια πάνυ ἐπιτρέχων, φθάνοντος
[16]	αὐτὸς ἔχων εἰς τὰ βιβλία	καὶ	ἀνατυλίττεις ἀεὶ καὶ διακολλᾷς καὶ
[3]	εἰ καὶ πάνυ ἀναίσχυντος εἶ	καὶ	ἀνδρεῖος τὰ τοιαῦτα, τολμήσειας ἄν
[10]	τὸν νόμον τῆς τέχνης ἐκράτει	καὶ	ἀνεκηρύττετο καὶ τοῦ Εὐαγγέλου κατεγέλα
[21]	θαυμαστὸν εἰ τοῦτο ἔπαθες, ἀνόητος	καὶ	ἀπαίδευτος ἄνθρωπος, καὶ προῄεις ἐξυπτιάζων
[23]	οὐ δυνατόν· προδώσει γάρ σε	καὶ	ἀποκαλύψει τὰ ἄλλα ὑμῶν γνωρίσματα.
[8]	λίθοις ποικίλοις κατακεκοσμημένην, Μουσῶν μεταξὺ	καὶ	Ἀπόλλωνος καὶ Ὀρφέως ἐντετορνευμένων, θαῦμα
[6]	ἐμβάτας, οἷς μόλις ἄν τις	καὶ	ἀρτίπους ἐμπεριπατήσειεν; ~Ἐπεὶ δὲ ἐν
[9]	ἐμπλήσας τοὺς θεατάς, ἐπειδή ποτε	καὶ	ᾆσαι καὶ κιθαρίσαι πάντως ἔδει,
[9]	ἔδει, ἀνακρούεται μὲν ἀνάρμοστόν τι	καὶ	ἀσύντακτον, ἀπορρήγνυσι δὲ τρεῖς ἅμα
[5]	ἐπρίατο, ἆρ´ ἂν διὰ τοῦτο	καὶ	αὐλεῖν δύναιτο, ἢ οὐδὲν ὄφελος
[4]	Θουκυδίδου ὅσα παρὰ τοῦ Δημοσθένους	καὶ	αὐτὰ ὀκτάκις μεταγεγραμμένα εὑρέθη, καὶ
[7]	συνόντων σοι κολάκων ἐπαινούμενος, οἳ	καὶ	αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους ἐπιστρεφόμενοι γελῶσι
[14]	ὁ τοῦ θαυμαστοῦ κτήματος δεσπότης	καὶ	αὐτὸν σὲ τῇ ἀπαιδευσίᾳ καὶ
[1]	οἴει μὲν γὰρ ἐν παιδείᾳ	καὶ	αὐτὸς εἶναί τις δόξειν σπουδῇ
[16]	τὸ πυξίον. ~τίνα γὰρ ἐλπίδα	καὶ	αὐτὸς ἔχων εἰς τὰ βιβλία
[15]	ἔγραφε σὺν πολλῇ σπουδῇ κτησάμενος	καὶ	αὐτὸς ᾤετο ἔνθεος ἔσεσθαι καὶ
[5]	προχειρότατον ἐκεῖνο ἐπιφθέγγεται, τί κυνὶ	καὶ	βαλανείῳ; ~Καὶ ἐγένετό τις οὐ
[14]	καὶ αὐτὸν σὲ τῇ ἀπαιδευσίᾳ	καὶ	βδελυρίᾳ ὑπερηκόντισεν. ὁρᾷς ὅπως κακοδαιμόνως
[9]	τῷ χρυσῷ καὶ τοῖς σμαράγδοις	καὶ	βηρύλλοις καὶ ὑακίνθοις· καὶ ἡ
[21]	καὶ μιμούμενος βάδισμα καὶ σχῆμα	καὶ	βλέμμα ἐκείνου ᾧ σεαυτὸν εἰκάζων
[23]	τὰ ἀντιμαρτυροῦντα τῷ σχήματι, βάδισμα	καὶ	βλέμμα καὶ φωνὴ καὶ τράχηλος
[19]	πλούτου σοι τὸ πρᾶγμα ἔχει	καὶ	βούλει τοῦτο ἐμφῆναι ἅπασιν, ὅτι
[8]	οὓς εἶχε περὶ αὑτὸν ἐπαινούντων	καὶ	βοώντων ὁπότε καὶ τὸ σμικρότατον
[21]	ἐπισχοῦσα, Βατραχίωνι, ἔφη, τῷ μαγείρῳ·	καὶ	γὰρ ἦν τις ἐν τῇ
[25]	γοῦν ἀπὸ πολλῶν τῶν ὀφειλομένων.	~Καὶ	γὰρ κἀκεῖνα· περὶ δύο ταῦτα
[20]	πίνειν, ἢν μὴ διαρραγῶσι βοῶντες.	Καὶ	γὰρ οὐκ οἶδ´ ὅπως ῥᾷστος
[9]	αὐτὸν ἐκβαλεῖν τοῦ θεάτρου· ὅτεπερ	καὶ	γελοιότατος ὤφθη δακρύων ὁ χρυσοῦς
[29]	ὀδύνης τὸν νοσοῦντα. ἵνα δὲ	καὶ	γελοιοτέρῳ τινὶ τὰ σὰ εἰκάσω,
[15]	Διονύσιον τραγῳδίαν ποιεῖν φαύλως πάνυ	καὶ	γελοίως, ὥστε τὸν Φιλόξενον πολλάκις
[7]	δυνάμενος; οὐκ ἂν εἴποις· ἀλλὰ	καὶ	γέλωτα ἂν ὀφλισκάνοι χωλεύων ὑπὸ
[27]	ἢ ἐκεῖνά γε πάντα οἶσθα	καὶ	γιγνώσκεις αὐτῶν ἕκαστον, τὸν δὲ
[3]	ἂν ὤκνησαν φανῆναι σκληρῷ ἀνδρὶ	καὶ	δασεῖ καὶ πολὺν τὸν ἥλιον
[14]	ἔχει μὲν τὸ κειμήλιον τοῦτο	καὶ	δείκνυσιν ὡς Τεγεᾶται τοῦ Καλυδωνίου
[8]	Δελφοὺς τοῖς τε ἄλλοις λαμπρὸς	καὶ	δὴ καὶ ἐσθῆτα χρυσόπαστον ποιησάμενος
[25]	διηγεῖτο ἐξελθὼν ὁ πόρνος, ἔτι	καὶ	δήγματα ἐπιδεικνύς. ἀλλ´ ἔγωγε καὶ
[15]	ἂν εἰρημένον εἴη τῷ Διονυσίῳ,	καὶ	δι´ αὐτὸ χρυσῶσαι αὐτοῦ ἔδει
[16]	τὰ βιβλία καὶ ἀνατυλίττεις ἀεὶ	καὶ	διακολλᾷς καὶ περικόπτεις καὶ ἀλείφεις
[7]	δὲ αὐτὸ βαρβαρίζων καὶ καταισχύνων	καὶ	διαστρέφων, ὑπὸ μὲν τῶν πεπαιδευμένων
[12]	εἰς ἔρωτα τοῦ κτήματος ἐμπεσεῖν	καὶ	διαφθείραντα τὸν ἱερέα μεγάλοις χρήμασι
[15]	ὡς ἀληθῶς δεόμενος. ~Λέγεται δὲ	καὶ	Διονύσιον τραγῳδίαν ποιεῖν φαύλως πάνυ
[16]	τῷ κρόκῳ καὶ τῇ κέδρῳ	καὶ	διφθέρας περιβάλλεις καὶ ὀμφαλοὺς ἐντίθης,
[6]	ἐπιφθέγγεται, τί κυνὶ καὶ βαλανείῳ;	~Καὶ	ἐγένετό τις οὐ πρὸ πολλοῦ
[20]	κατὰ τοὺς προπάτορας ἡμῶν ψευδονέρων	καὶ	εἴ τις ἄλλος τῶν ὑπὸ
[10]	κιθάρᾳ καὶ ταῖς σφραγῖσιν ἐκείναις.	καὶ	εἰπεῖν γε λέγεται πρὸς αὐτόν·
[5]	τοῖς πᾶσι καὶ εἰς κάλλος	καὶ	εἰς ἀσφάλειαν κάλλιστα ἐξειργασμένην, ὁ
[5]	ναῦν καλλίστην παραλάβοι, τοῖς πᾶσι	καὶ	εἰς κάλλος καὶ εἰς ἀσφάλειαν
[19]	βούλει τοῦτο ἐμφῆναι ἅπασιν, ὅτι	καὶ	εἰς τὰ μηδέν σοι χρήσιμα
[29]	καὶ ἐπικαλύψειν τῇ δόξῃ ταύτῃ	καὶ	ἐκπλήξειν τῷ πλήθει τῶν βιβλίων,
[1]	σοι περὶ τὰ κάτω χωρεῖ,	καὶ	ἔλεγχος γίγνεται τῆς ἀπαιδευσίας πως
[22]	ὡς γοῦν οἴει, τοῦτ´ ἐπινενόηκας	καὶ	ἐλπίδας οὐ μικρὰς ἔχεις περὶ
[19]	οὐδ´ ἂν οἰηθείη τις τῶν	καὶ	ἐπ´ ἐλάχιστόν σε εἰδότων, οὐ
[11]	εἰς τοῦ Ἀπόλλωνος τὸ ἱερόν,	καὶ	ἐπὶ πολύ γε σώζεσθαι αὐτήν.
[7]	ὀφλισκάνοι χωλεύων ὑπὸ τῇ ἀσπίδι	καὶ	ἐπὶ στόμα καταπίπτων ὑπὸ τοῦ
[29]	δὲ οἴει θεραπεύσειν τὴν ἀπαιδευσίαν	καὶ	ἐπικαλύψειν τῇ δόξῃ ταύτῃ καὶ
[11]	ἐκβληθῆναι εἰς τὸν μέλανα κόλπον,	καὶ	ἐπιπλεῖν γε τὴν κεφαλὴν τῇ
[5]	ὡς δύνασθαι ἐντείνασθαί τε αὐτὰ	καὶ	ἐπίσκοπα τοξεῦσαι; τί σοι καὶ
[30]	δὲ τῶν ἄλλων ὅσα κατάπτυστα	καὶ	ἐπονείδιστα ποιεῖς, αὖθις ἀκούσῃ πολλάκις.
[20]	ὡς οὐ μόνον καλὸς εἶ	καὶ	ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς καὶ ῥήτωρ
[1]	πιστεύεις τοῖς ὡς ἔτυχεν ἐπαινοῦσι	καὶ	ἕρμαιον εἶ τῶν τὰ τοιαῦτα
[27]	χαίρεις ἐξαπατώμενος. ~Ἡδέως δ´ ἂν	καὶ	ἐροίμην σε, τὰ τοσαῦτα βιβλία
[8]	τε ἄλλοις λαμπρὸς καὶ δὴ	καὶ	ἐσθῆτα χρυσόπαστον ποιησάμενος καὶ στέφανον
[13]	καθ´ ἡμᾶς αὐτοὺς ἐγένετό τις	καὶ	ἔτι ἐστίν, οἶμαι, ὃς τὸν
[10]	τρυφήν. περὶ πόδα δή σοι	καὶ	Εὐάγγελος οὗτος, παρ´ ὅσον σοί
[14]	τὸ πῦρ, ταλάντου κἀκεῖνος ἐπρίατο,	καὶ	ἔχει μὲν τὸ κειμήλιον τοῦτο
[9]	σμαράγδοις καὶ βηρύλλοις καὶ ὑακίνθοις·	καὶ	ἡ πορφύρα δὲ ἐνέπρεπε τῆς
[12]	θέλγουσα ἦν, ἀλλὰ ἡ τέχνη	καὶ	ἡ ᾠδή, ἃ μόνα ἐξαίρετα
[25]	κτῆσιν καὶ μειρακίων τῶν ἐξώρων	καὶ	ἤδη καρτερῶν ὠνήν, καὶ τὸ
[9]	ὁρῶσιν. ~Ἐπεὶ δ´ οὖν ποτε	καὶ	ἧκεν ἡ τοῦ ἀγῶνος ἡμέρα,
[23]	ὁποῖαι δὲ νύκτες καὶ οἵοις	καὶ	ἡλίκοις συγκαθεύδεις; οὐκ οἶσθα ὡς
[9]	τούτοις ἅπασι προεκπλήξας τὸ θέατρον	καὶ	θαυμαστῆς ἐλπίδος ἐμπλήσας τοὺς θεατάς,
[6]	τοίνυν τοῦτο μὲν ἐλεεινὸν ἐπεπόνθει,	καὶ	θεραπεύων τὴν δυστυχίαν ξυλίνους πόδας
[14]	τοῦ Καλυδωνίου ὑὸς τὸ δέρμα	καὶ	Θηβαῖοι τὰ ὀστᾶ τοῦ Γηρυόνου
[25]	τὸ πρᾶγμά σοι πάνυ σπουδάζεται	καὶ	θηρεύεται. ἀδύνατον δὲ πένητα ὄντα
[1]	τὰ τοιαῦτα ἐπιψευδομένων τοῖς βιβλίοις	καὶ	θησαυρὸς ἕτοιμος τοῖς καπήλοις αὐτῶν.
[29]	σύμμετρον ἔχοντας, τοὺς δὲ ἀμαθεῖς	καὶ	ἰδιώτας πλῆθος μαχαιρίδων προτιθέντας καὶ
[5]	καὶ ὁ κυβερνᾶν οὐκ εἰδὼς	καὶ	ἱππεύειν μὴ μεμελετηκὼς εἰ ὁ
[7]	διὰ τοῦτο καὶ καλὸς ἅμα	καὶ	ἰσχυρὸς ἂν γένοιτο, καὶ ὑπερπηδήσεται
[13]	ἢ τὸν Νέανθον λέγω, ὅπου	καὶ	καθ´ ἡμᾶς αὐτοὺς ἐγένετό τις
[2]	ἢν μὴ εἰδῇς τὴν ἀρετὴν	καὶ	κακίαν ἑκάστου τῶν ἐγγεγραμμένων καὶ
[26]	λόγων τέχνας καὶ κάλλη αὐτῶν	καὶ	κακίας καὶ ὀνομάτων χρῆσιν τῶν
[26]	οἶσθα, πάσας δὲ λόγων τέχνας	καὶ	κάλλη αὐτῶν καὶ κακίας καὶ
[24]	μάρτυρα ἔσεσθαί σοι τὸν Ἀττικὸν	καὶ	Καλλῖνον τοὺς βιβλιογράφους; οὔκ, ἀλλ´
[7]	οἴει ὅτι αὐτίκα διὰ τοῦτο	καὶ	καλὸς ἅμα καὶ ἰσχυρὸς ἂν
[28]	βιβλία καὶ οἴκοι κατακλείσας ἔχε	καὶ	καρποῦ τὴν δόξαν τῶν κτημάτων.
[21]	Φιλίππου καὶ Περδίκκου καὶ Ἀλεξάνδρου	καὶ	Κασσάνδρου καὶ ἄλλων βασιλέων ἤρετο
[25]	τἀργύριον καὶ φύλαττε, ὡς οἴκοι	καὶ	κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν ταῦτα ποιεῖν
[28]	ὡς μάτην ταῦτά μοι λελήρηται	καὶ	κατὰ τὴν παροιμίαν Αἰθίοπα σμήχειν
[28]	ὠνήσῃ καὶ χρήσῃ εἰς οὐδὲν	καὶ	καταγελασθήσῃ πρὸς τῶν πεπαιδευμένων, οἷς
[7]	ὀμφαλόν, ἀναγιγνώσκῃς δὲ αὐτὸ βαρβαρίζων	καὶ	καταισχύνων καὶ διαστρέφων, ὑπὸ μὲν
[1]	σαπρά, εἰ μὴ τῷ διαβεβρῶσθαι	καὶ	κατακεκόφθαι αὐτὰ τεκμαίροιο καὶ συμβούλους
[29]	καὶ ἰδιώτας πλῆθος μαχαιρίδων προτιθέντας	καὶ	κάτοπτρα μεγάλα, οὐ μὴν λήσειν
[29]	τεχνίτας αὐτῶν ξυρὸν καὶ μαχαιρίδας	καὶ	κάτοπτρον σύμμετρον ἔχοντας, τοὺς δὲ
[15]	καὶ αὐτὸς ᾤετο ἔνθεος ἔσεσθαι	καὶ	κάτοχος ἐκ τοῦ πυξίου· ἀλλ´
[12]	λύραν ὑφ´ ὧν πάντας καταθέλξειν	καὶ	κηλήσειν, καὶ ὅλως μακάριον ἔσεσθαι
[9]	θεατάς, ἐπειδή ποτε καὶ ᾆσαι	καὶ	κιθαρίσαι πάντως ἔδει, ἀνακρούεται μὲν
[10]	ἀλλ´ οὗτός γε ᾄσας δεξιῶς	καὶ	κιθαρίσας κατὰ τὸν νόμον τῆς
[23]	ἐστιν ὡς καὶ τυφλοῖς εἶναι	καὶ	κωφοῖς γνώριμα· εἰ γὰρ καὶ
[28]	καὶ ὑπὲρ τῶν γυναικῶν ἀγανακτοῦσαν	καὶ	λέγουσαν, οὐδὲ σκότον φρίσσουσι τὸν
[7]	παγγέλοιος ἄνθρωπος, διάστροφος τὸ σῶμα	καὶ	λελωβημένος. ἐκεῖνος τοίνυν ὁ Θερσίτης
[9]	ᾄδειν δὲ ἄρχεται ἀπόμουσόν τι	καὶ	λεπτόν, ὥστε γέλωτα μὲν παρὰ
[11]	~Οὐκ ἄκαιρον δ´ ἂν γένοιτο	καὶ	Λέσβιον μῦθόν τινα διηγήσασθαί σοι
[8]	τοῦ ἀκηράτου πᾶσαν, σφραγῖσι δὲ	καὶ	λίθοις ποικίλοις κατακεκοσμημένην, Μουσῶν μεταξὺ
[12]	ἐκήλει μὲν θηρία καὶ φυτὰ	καὶ	λίθους, ἐμελῴδει δὲ καὶ μετὰ
[25]	τῶν ὁμοίων καὶ ἄλλον ταὐτὰ	καὶ	λόγοις διηγουμένους. πρὸς δὴ ταῦτα,
[20]	ἐπαίνους αὐτῶν. φασὶ δὲ σὲ	καὶ	λόγους ἐπιδείκνυσθαι αὐτοῖς ἐπὶ δείπνῳ
[23]	καὶ φθέγξαιο μόνον, εἰ γὰρ	καὶ	λουόμενος ἀποδύσαιο, μᾶλλον δὲ μὴ
[3]	τῆς δάφνης μυρρίνῃ ἂν ἢ	καὶ	μαλάχης φύλλοις μαστιγοῦσαι ἀπήλλαξαν ἂν
[25]	ἐνέτριψα αὐτῷ χαλεπαίνων ὑπὲρ σοῦ,	καὶ	μάλισθ´ ὅτε καὶ ἄλλον ἐπεκαλέσατο
[27]	ἠρυθρίασας γνωρίσας αὐτά; τοῦτο γοῦν	καὶ	μάλιστα θαυμάσειεν ἄν τις, τίνα
[24]	σὺ δ´ οἴει συνήγορον κοινὸν	καὶ	μάρτυρα ἔσεσθαί σοι τὸν Ἀττικὸν
[25]	καὶ δήγματα ἐπιδεικνύς. ἀλλ´ ἔγωγε	καὶ	μάρτυρας ἂν παρασχοίμην τοὺς τότε
[23]	καὶ τράχηλος ἐπικεκλασμένος καὶ ψιμύθιον	καὶ	μαστίχη καὶ φῦκος, οἷς ὑμεῖς
[29]	τοὺς μὲν τεχνίτας αὐτῶν ξυρὸν	καὶ	μαχαιρίδας καὶ κάτοπτρον σύμμετρον ἔχοντας,
[4]	πριάμενος ἔχεις, οἱ δὲ νύκτωρ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν διὰ χειρὸς ἔχουσιν
[25]	βιβλίων τε τῶν πολυτελῶν κτῆσιν	καὶ	μειρακίων τῶν ἐξώρων καὶ ἤδη
[3]	ἡμῖν ἐν παισὶν ἐποιοῦ· σοὶ	καὶ	μεμνῆσθαι Μουσῶν ἀνόσιον. ἐκεῖναι γὰρ
[14]	Θηβαῖοι τὰ ὀστᾶ τοῦ Γηρυόνου	καὶ	Μεμφῖται τῆς Ἴσιδος τοὺς πλοκάμους·
[9]	μέσος αὐτῶν ὁ Εὐάγγελος ᾄδειν·	καὶ	μετὰ Θέσπιν τὸν Θηβαῖον οὐ
[12]	φυτὰ καὶ λίθους, ἐμελῴδει δὲ	καὶ	μετὰ τὴν τοῦ Ὀρφέως συμφορὰν
[18]	τῶν ἐγγεγραμμένων, σὺ δὲ ἀποροίης	καὶ	μηδὲν ἔχοις εἰπεῖν; οὐκ εὔξῃ
[1]	ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΩΝΟΥΜΕΝΟΝ.	~Καὶ	μὴν ἐναντίον ἐστὶν οὗ ἐθέλεις
[19]	ἐκ πολλῆς τῆς περιουσίας ἀναλίσκεις;	καὶ	μὴν ὅσα γε κἀμὲ Σύρον
[21]	ἀπαίδευτος ἄνθρωπος, καὶ προῄεις ἐξυπτιάζων	καὶ	μιμούμενος βάδισμα καὶ σχῆμα καὶ
[5]	τοσαῦτα περιεχούσας παλαιῶν ἀνδρῶν συγγράμματα;	Καί	μοι, εἰ δοκεῖ, ἀπόκριναι· μᾶλλον
[3]	σώματι ἐμφαίνοντι, οἵῳ δὲ σοί—	καί	μοι πρὸς τῆς Λιβανίτιδος ἄφες
[28]	μηδέν, ~ἄφες δὲ τὰ βιβλία	καὶ	μόνα ἐργάζου τὰ σαυτοῦ. καίτοι
[12]	γοῦν ὅμοιον τῷ Ὀρφεῖ παθεῖν	καὶ	μόνους ἐφ´ ἑαυτὸν συγκαλέσαι τοὺς
[4]	ἀληθῶς τὸ κτῆμα ἦν ἄξιον	καὶ	μόνων ὑμῶν τῶν πλουσίων, εἰ
[2]	τοῖς ὀφθαλμοῖς ὁρᾷς τὰ βιβλία,	καὶ	νὴ Δία κατακόρως, καὶ ἀναγιγνώσκεις
[2]	συγγραφεῖ ἀπηκρίβωται καὶ ὅσα κίβδηλα	καὶ	νόθα καὶ παρακεκομμένα. ~Τί οὖν;
[22]	ὅτι δὲ μανίαν ἐρρωμένην ἔτι	καὶ	νῦν μαίνεσθαι δοκεῖς ἅπασιν ἐπ´
[20]	καὶ ὁ ψευδοφίλιππος ἐκεῖνος κναφεὺς	καὶ	ὁ κατὰ τοὺς προπάτορας ἡμῶν
[5]	καὶ τοῦτο. κατὰ ταὐτὰ δὴ	καὶ	ὁ κυβερνᾶν οὐκ εἰδὼς καὶ
[20]	τὴν ὄψιν, καθάπερ ὁ ψευδαλέξανδρος	καὶ	ὁ ψευδοφίλιππος ἐκεῖνος κναφεὺς καὶ
[29]	τῶν βιβλίων, οὐκ εἰδὼς ὅτι	καὶ	οἱ ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν τὸ
[28]	διέγνωσται, ἴθι, ὠνοῦ μὲν βιβλία	καὶ	οἴκοι κατακλείσας ἔχε καὶ καρποῦ
[23]	σοι πότοι, ὁποῖαι δὲ νύκτες	καὶ	οἵοις καὶ ἡλίκοις συγκαθεύδεις; οὐκ
[25]	τοὺς τότε παρόντας ὡς ἠγανάκτησα	καὶ	ὀλίγου πληγὰς ἐνέτριψα αὐτῷ χαλεπαίνων
[7]	κυρτώματι καὶ τὰς κνημῖδας ἐπισυρόμενος,	καὶ	ὅλως αἰσχύνων ἀμφοτέρους, καὶ τὸν
[4]	καὶ αὐτὰ ὀκτάκις μεταγεγραμμένα εὑρέθη,	καὶ	ὅλως ἅπαντα ἐκεῖνα ὅσα ὁ
[23]	καὶ φῦκος, οἷς ὑμεῖς κοσμεῖσθε,	καὶ	ὅλως κατὰ τὴν παροιμίαν, θᾶττον
[12]	ὧν πάντας καταθέλξειν καὶ κηλήσειν,	καὶ	ὅλως μακάριον ἔσεσθαι κληρονομήσαντα τῆς
[13]	τὴν Ἐπικτήτου σοφίαν ὄναρ ἐπικτήσεσθαι	καὶ	ὅμοιος ἔσεσθαι τῷ θαυμαστῷ ἐκείνῳ
[16]	τῇ κέδρῳ καὶ διφθέρας περιβάλλεις	καὶ	ὀμφαλοὺς ἐντίθης, ὡς δή τι
[21]	καὶ τὴν τοῦ Πύρρου εἰκόνα·	καὶ	ὅμως ἐπέπειστο ἐκμεμάχθαι τοῦ Ἀλεξάνδρου
[26]	καὶ κάλλη αὐτῶν καὶ κακίας	καὶ	ὀνομάτων χρῆσιν τῶν Ἀττικῶν· πάνσοφόν
[8]	κατακεκοσμημένην, Μουσῶν μεταξὺ καὶ Ἀπόλλωνος	καὶ	Ὀρφέως ἐντετορνευμένων, θαῦμα μέγα τοῖς
[2]	ὀρθὸν κανόνα τῷ συγγραφεῖ ἀπηκρίβωται	καὶ	ὅσα κίβδηλα καὶ νόθα καὶ
[5]	καὶ ἐπίσκοπα τοξεῦσαι; τί σοι	καὶ	οὗτος δοκεῖ; ἆρ´ ἂν ἐπιδείξασθαί
[11]	τῶν ἀνέμων ἐμπιπτόντων ταῖς χορδαῖς,	καὶ	οὕτω μετ´ ᾠδῆς προσενεχθῆναι τῇ
[23]	συγκαθεύδεις; οὐκ οἶσθα ὡς ὦτα	καὶ	ὀφθαλμοὶ πολλοὶ βασιλέως; τὰ δὲ
[29]	εἰκάσω, τοὺς κουρέας τούτους ἐπίσκεψαι,	καὶ	ὄψει τοὺς μὲν τεχνίτας αὐτῶν
[22]	βασιλεὺς μάθοι ταῦτα σοφὸς ἀνὴρ	καὶ	παιδείαν μάλιστα τιμῶν· εἰ δὲ
[15]	Δωρὶς τέθνηκεν ἡ Διονυσίου γυνή.	καὶ	πάλιν· οἴμοι, γυναῖκα χρησίμην ἀπώλεσα.
[3]	καθαροῖς πότιμα. Καίτοι οὐδέ, εἰ	καὶ	πάνυ ἀναίσχυντος εἶ καὶ ἀνδρεῖος
[21]	αὐτῷ· τὸ δὲ ἀπὸ τούτου	καὶ	πάνυ σοι πρέπον ἂν εἴη.
[2]	καὶ ὅσα κίβδηλα καὶ νόθα	καὶ	παρακεκομμένα. ~Τί οὖν; φὴς καὶ
[23]	νόμους συνέγραψεν, ὡς χρὴ λεαίνεσθαι	καὶ	παρατίλλεσθαι καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν
[25]	κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν ταῦτα ποιεῖν	καὶ	πάσχειν ἔχῃς. ὥστε μὲν γὰρ
[23]	ὡς χρὴ λεαίνεσθαι καὶ παρατίλλεσθαι	καὶ	πάσχειν καὶ ποιεῖν ἐκεῖνα, εἰ
[4]	γε τὸ κεκτῆσθαι τὰ βιβλία	καὶ	πεπαιδευμένον ἀπέφαινε τὸν ἔχοντα, πολλοῦ
[21]	Πύρρος ἐπιδείξας αὐτῇ εἰκόνα Φιλίππου	καὶ	Περδίκκου καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ Κασσάνδρου
[4]	ὑποβαλόμενος αὐτὰ ἐπικαθεύδῃς ἢ συγκολλήσας	καὶ	περιβαλόμενος περινοστῇς; πίθηκος γὰρ ὁ
[16]	καὶ ἀνατυλίττεις ἀεὶ καὶ διακολλᾷς	καὶ	περικόπτεις καὶ ἀλείφεις τῷ κρόκῳ
[20]	ῥᾷστος εἶ τῆς ῥινὸς ἕλκεσθαι,	καὶ	πιστεύεις αὐτοῖς ἅπαντα, ὅς ποτε
[17]	ὠνεῖται καὶ ταῖς τίλφαις οἰκήσεις	καὶ	πληγὰς ὡς ἀμελοῦσι τοῖς οἰκέταις;
[23]	λεαίνεσθαι καὶ παρατίλλεσθαι καὶ πάσχειν	καὶ	ποιεῖν ἐκεῖνα, εἰ τούτων τις
[28]	τῇ γλώττῃ παλαιῶν ἀνδρῶν λόγους	καὶ	ποιήματα μηδὲν δεινόν σε εἰργασμένα.
[0]	~ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΝ	ΚΑΙ	ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΩΝΟΥΜΕΝΟΝ. ~Καὶ μὴν
[1]	διαγνῶναι δυνατόν, τίνα μὲν παλαιὰ	καὶ	πολλοῦ ἄξια, τίνα δὲ φαῦλα
[3]	φανῆναι σκληρῷ ἀνδρὶ καὶ δασεῖ	καὶ	πολὺν τὸν ἥλιον ἐπὶ τῷ
[8]	ὑπερφυές τι χρῆμα εἰς κάλλος	καὶ	πολυτέλειαν, χρυσοῦ μὲν τοῦ ἀκηράτου
[17]	τις κτήσαιτο, λέγειν τε δύνασθαι	καὶ	πράττειν τὰ δέοντα ζήλῳ τῶν
[7]	Φρυγῶν, ἀποκτενεῖ δὲ τὸν Ἕκτορα	καὶ	πρὸ αὐτοῦ τὸν Λυκάονα καὶ
[21]	ἔπαθες, ἀνόητος καὶ ἀπαίδευτος ἄνθρωπος,	καὶ	προῄεις ἐξυπτιάζων καὶ μιμούμενος βάδισμα
[24]	σε, ἢν οἱ θεοὶ ἐθέλωσι,	καὶ	πρὸς ἔσχατον πενίας συνελάσοντας· δέον
[12]	μόνον προελθεῖν εἰς τὸ προάστειον	καὶ	προχειρισάμενον κρούειν καὶ συνταράττειν τὰς
[25]	ὑμῖν μετὰ τὸν πότον, οἷα	καὶ	πρῴην αἴσχιστα περὶ σοῦ διηγεῖτο
[14]	θαυμαστῷ ἐκείνῳ γέροντι. ~χθὲς δὲ	καὶ	πρῴην ἄλλος τις τὴν Πρωτέως
[21]	ᾧ σεαυτὸν εἰκάζων ἔχαιρες, ὅπου	καὶ	Πύρρον φασὶ τὸν Ἠπειρώτην, τὰ
[4]	περὶ παιδείας τοσαῦτα βιβλία ἔχουσι	καὶ	πωλοῦσιν, ἀλλ´ εἴ γε διελέγχειν
[20]	εἶ καὶ ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς	καὶ	ῥήτωρ καὶ συγγραφεὺς οἷος οὐδ´
[23]	τούτων τις νυνὶ λεοντῆν περιβαλόμενος	καὶ	ῥόπαλον ἔχων βαδίζοι, τί οἴει
[12]	ἑαυτὸν συγκαλέσαι τοὺς κύνας. ὅτεπερ	καὶ	σαφέστατα ὤφθη ὡς οὐχ ἡ
[29]	αὐτὸ σοὶ ποιοῦσιν, ἐλεφαντίνους νάρθηκας	καὶ	σικύας ἀργυρᾶς ποιούμενοι καὶ σμίλας
[29]	νάρθηκας καὶ σικύας ἀργυρᾶς ποιούμενοι	καὶ	σμίλας χρυσοκολλήτους· ὁπόταν δὲ καὶ
[8]	δὴ καὶ ἐσθῆτα χρυσόπαστον ποιησάμενος	καὶ	στέφανον δάφνης χρυσῆς κάλλιστον, ὡς
[22]	Βατραχίων μάγειρος τῷ Πύρρῳ ὅμοιος.	~Καὶ	σὺ δὴ ᾧτινι μὲν τῶν
[7]	τὸν δεσπότην. τὸ αὐτὸ δὴ	καὶ	σὺ πάσχων οὐχ ὁρᾷς, ὁπόταν
[6]	τὰ ξύλα. οὐ ταὐτὰ οὖν	καὶ	σὺ ποιεῖς χωλὴν μὲν ἔχων
[30]	κάτοπτρα προσελθόντες τὰς κόμας εὐθετίζουσιν.	~καὶ	σὺ τοίνυν ἄλλῳ μὲν δεηθέντι
[4]	φησί, κἂν χρύσεα ἔχῃ σύμβολα.	καὶ	σὺ τοίνυν βιβλίον μὲν ἔχεις
[20]	ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς καὶ ῥήτωρ	καὶ	συγγραφεὺς οἷος οὐδ´ ἕτερος, ὠνεῖσθαι
[6]	σὺ ποιεῖς χωλὴν μὲν ἔχων	καὶ	συκίνην τὴν γνώμην, ὠνούμενος δὲ
[9]	σκέλη καθῃματωμένος ἐκ τῶν μαστίγων	καὶ	συλλέγων χαμάθεν τῆς κιθάρας τὰς
[1]	διαβεβρῶσθαι καὶ κατακεκόφθαι αὐτὰ τεκμαίροιο	καὶ	συμβούλους τοὺς σέας ἐπὶ τὴν
[24]	τῶν πεπαιδευμένων τὰ βιβλία ταῦτα	καὶ	σὺν αὐτοῖς τὴν νεόκτιστον ταύτην
[22]	ἐκεῖνος ἀκούσειεν, ὡς ὠνῇ βιβλία	καὶ	συνάγεις πολλά, πάντα ἐν βραχεῖ
[21]	ἐπέπειστο, οὐδεὶς ὅστις οὐ συνετίθετο	καὶ	συνέπασχεν αὐτῷ, ἄχρι δή τις
[2]	καὶ κακίαν ἑκάστου τῶν ἐγγεγραμμένων	καὶ	συνίῃς ὅστις μὲν ὁ νοῦς
[12]	τὸ προάστειον καὶ προχειρισάμενον κρούειν	καὶ	συνταράττειν τὰς χορδὰς ἄτεχνον καὶ
[21]	προῄεις ἐξυπτιάζων καὶ μιμούμενος βάδισμα	καὶ	σχῆμα καὶ βλέμμα ἐκείνου ᾧ
[9]	συρόμενος διὰ μέσης τῆς σκηνῆς	καὶ	τὰ σκέλη καθῃματωμένος ἐκ τῶν
[4]	τῇ αὑτοῦ ὁ ῥήτωρ ἔγραψε,	καὶ	τὰ τοῦ Θουκυδίδου ὅσα παρὰ
[10]	κατεγέλα μάτην ἐμπομπεύσαντος τῇ κιθάρᾳ	καὶ	ταῖς σφραγῖσιν ἐκείναις. καὶ εἰπεῖν
[17]	ἢ τοῖς μυσὶ διατριβὰς ὠνεῖται	καὶ	ταῖς τίλφαις οἰκήσεις καὶ πληγὰς
[5]	ἀγαθοῦ ὠνῇ ταῦτα, εἰ μὴ	καὶ	τὰς ἀποθήκας αὐτὰς τῶν βιβλίων
[7]	ἐπαίρων τῷ τοῦ μεταφρένου κυρτώματι	καὶ	τὰς κνημῖδας ἐπισυρόμενος, καὶ ὅλως
[21]	γὰρ οὕτω διέκειτο ὁ Πύρρος	καὶ	ταῦτα ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἐπέπειστο, οὐδεὶς
[3]	καὶ παρακεκομμένα. ~Τί οὖν; φὴς	καὶ	ταὐτὰ μὴ μαθὼν ἡμῖν εἰδέναι;
[16]	περικόπτεις καὶ ἀλείφεις τῷ κρόκῳ	καὶ	τῇ κέδρῳ καὶ διφθέρας περιβάλλεις
[19]	δὲ ἀεὶ πρὸς ἐμαυτὸν οὔπω	καὶ	τήμερον εὑρεῖν δεδύνημαι τίνος ἕνεκα
[13]	τῷ λύχνῳ ἀναγιγνώσκοι, αὐτίκα μάλα	καὶ	τὴν Ἐπικτήτου σοφίαν ὄναρ ἐπικτήσεσθαι
[6]	γὰρ καλλίστας ἐωνεῖτο νεοτμήτους ἀεί,	καὶ	τὴν πλείστην πραγματείαν περὶ ταύτας
[21]	τὸ πρᾶγμα ἦν· εἶδον γὰρ	καὶ	τὴν τοῦ Πύρρου εἰκόνα· καὶ
[28]	αὐτῶν, ἀλλ´ ἐκ τῆς φωνῆς	καὶ	τῆς γνώμης τῶν γεγραφότων. ~σὺ
[21]	τῶν ὑπὸ τῷ ψευδο τεταγμένων.	~καὶ	τί θαυμαστὸν εἰ τοῦτο ἔπαθες,
[13]	οὐδὲν ἄμεινον τῶν ἄλλων βαρβίτων.	~Καὶ	τί σοι τὸν Ὀρφέα ἢ
[15]	τοῦτο γὰρ ἐκ τοῦ πυξίου,	καὶ	τό· αὑτοῖς γὰρ ἐμπαίζουσιν οἱ
[25]	ἐξώρων καὶ ἤδη καρτερῶν ὠνήν,	καὶ	τὸ πρᾶγμά σοι πάνυ σπουδάζεται
[8]	αὑτὸν ἐπαινούντων καὶ βοώντων ὁπότε	καὶ	τὸ σμικρότατον ἐκεῖνος ἀνακρούσαιτο. ἧκεν
[19]	διηγούμενον τὰ τοῦ Πενθέως πάθη	καὶ	τὸ τῆς Ἀγαύης ἔργον— ἁρπάσας
[23]	νυκτὸς ἀπόρρητα; εἰπὲ γοῦν μοι	καὶ	τόδε, εἰ Βάσσος ὁ ὑμέτερος
[4]	ὑπερβάλλοντας. τίς δὲ τοῖς ἐμπόροις	καὶ	τοῖς βιβλιοκαπήλοις ἤρισεν ἂν περὶ
[22]	εἰ ἀπίθανος οὕτως ζωγράφος ὢν	καὶ	τοῖς πεπαιδευμένοις ἐξομοιοῦσθαι ἐθέλεις, πιστεύων
[9]	εἰσέρχεται ὅλος περιλαμπόμενος τῷ χρυσῷ	καὶ	τοῖς σμαράγδοις καὶ βηρύλλοις καὶ
[7]	καὶ πρὸ αὐτοῦ τὸν Λυκάονα	καὶ	τὸν Ἀστεροπαῖον, μηδὲ φέρειν ἐπὶ
[7]	ἀμφοτέρους, καὶ τὸν δημιουργὸν αὐτῶν	καὶ	τὸν δεσπότην. τὸ αὐτὸ δὴ
[7]	ἐπισυρόμενος, καὶ ὅλως αἰσχύνων ἀμφοτέρους,	καὶ	τὸν δημιουργὸν αὐτῶν καὶ τὸν
[27]	αὐτῶν ἕκαστον, τὸν δὲ Ἀριστοφάνην	καὶ	τὸν Εὔπολιν ὑποδέδυκας; ἀνέγνως καὶ
[7]	τοὺς παραβλῶπας ἐκείνους αὑτοῦ ὀφθαλμοὺς	καὶ	τὸν θώρακα ἐπαίρων τῷ τοῦ
[7]	~Ἐπεὶ δὲ ἐν τοῖς ἄλλοις	καὶ	τὸν Ὅμηρον ἐπρίω πολλάκις, ἀναγνώτω
[10]	τῆς τέχνης ἐκράτει καὶ ἀνεκηρύττετο	καὶ	τοῦ Εὐαγγέλου κατεγέλα μάτην ἐμπομπεύσαντος
[24]	δεῖ ζητεῖν, ἀλλὰ παρ´ αὑτοῦ	καὶ	τοῦ καθ´ ἡμέραν βίου λαμβάνειν.
[27]	καὶ τὸν Εὔπολιν ὑποδέδυκας; ἀνέγνως	καὶ	τοὺς Βάπτας, τὸ δρᾶμα ὅλον;
[25]	προσηκόντων τὴν ἑτέραν νόσον θεραπεύειν	καὶ	τοὺς ὑπηρέτας ἐκείνους ὠνεῖσθαι, ὅπως
[15]	πάλιν· οἴμοι, γυναῖκα χρησίμην ἀπώλεσα.	καὶ	τοῦτο γὰρ ἐκ τοῦ πυξίου,
[5]	καθ´ ἑαυτοῦ ἐκφέροι; τί ὀκνεῖς	καὶ	τοῦτο ἐπινεύειν; ἔλεγχος γάρ, οἶμαι,
[5]	τι ἔργον τοξότου ἄξιον; ἀνένευσας	καὶ	τοῦτο. κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ
[5]	ἐπινεύεις καὶ τοῦτο; πείθου δὴ	καὶ	τοῦτό μοι ἐπίνευσον· εἴ τις
[5]	ὅ τι χρήσαιτο ἑκατέρῳ. ἐπινεύεις	καὶ	τοῦτο; πείθου δὴ καὶ τοῦτό
[28]	δόξαν τῶν κτημάτων. ἱκανόν σοι	καὶ	τοῦτο. προσάψῃ δὲ μηδέποτε μηδὲ
[6]	τὴν δυστυχίαν ξυλίνους πόδας πεποίητο,	καὶ	τούτους ὑποδούμενος ἐβάδιζεν ἐπιστηριζόμενος ἅμα
[23]	βάδισμα καὶ βλέμμα καὶ φωνὴ	καὶ	τράχηλος ἐπικεκλασμένος καὶ ψιμύθιον καὶ
[23]	σὰ οὕτω περιφανῆ ἐστιν ὡς	καὶ	τυφλοῖς εἶναι καὶ κωφοῖς γνώριμα·
[5]	ἔλεγχος γάρ, οἶμαι, σαφὴς οὗτος,	καὶ	τῶν ὁρώντων ἕκαστος εὐθὺς τὸ
[9]	καὶ τοῖς σμαράγδοις καὶ βηρύλλοις	καὶ	ὑακίνθοις· καὶ ἡ πορφύρα δὲ
[28]	δὲ τὴν τοῦ Εὐριπίδου Φαίδραν	καὶ	ὑπὲρ τῶν γυναικῶν ἀγανακτοῦσαν καὶ
[7]	ἅμα καὶ ἰσχυρὸς ἂν γένοιτο,	καὶ	ὑπερπηδήσεται μὲν τὸν ποταμόν, ἐπιθολώσει
[22]	περὶ τὰ βιβλία σπουδῆς, εἰ	καὶ	ὑπὸ νωθείας ἐγὼ μὴ πάλαι
[7]	στόμα καταπίπτων ὑπὸ τοῦ βάρους	καὶ	ὑπὸ τῷ κράνει ὁπότε ἀνανεύσειε
[9]	ὤφθη δακρύων ὁ χρυσοῦς Εὐάγγελος	καὶ	ὑπὸ τῶν μαστιγοφόρων συρόμενος διὰ
[23]	καὶ κωφοῖς γνώριμα· εἰ γὰρ	καὶ	φθέγξαιο μόνον, εἰ γὰρ καὶ
[17]	τὰ δέοντα ζήλῳ τῶν ἀρίστων	καὶ	φυγῇ τῶν χειρόνων, ὅταν μήτε
[23]	ἐπικεκλασμένος καὶ ψιμύθιον καὶ μαστίχη	καὶ	φῦκος, οἷς ὑμεῖς κοσμεῖσθε, καὶ
[25]	δὴ ταῦτα, ὦγαθέ, ταμιεύου τἀργύριον	καὶ	φύλαττε, ὡς οἴκοι καὶ κατὰ
[12]	πυνθανόμενον, ὡς ἐκήλει μὲν θηρία	καὶ	φυτὰ καὶ λίθους, ἐμελῴδει δὲ
[23]	τῷ σχήματι, βάδισμα καὶ βλέμμα	καὶ	φωνὴ καὶ τράχηλος ἐπικεκλασμένος καὶ
[29]	καὶ σμίλας χρυσοκολλήτους· ὁπόταν δὲ	καὶ	χρήσασθαι τούτοις δέῃ, οἱ μὲν
[28]	σμήχειν ἐπιχειρῶ· σὺ γὰρ ὠνήσῃ	καὶ	χρήσῃ εἰς οὐδὲν καὶ καταγελασθήσῃ
[23]	καὶ φωνὴ καὶ τράχηλος ἐπικεκλασμένος	καὶ	ψιμύθιον καὶ μαστίχη καὶ φῦκος,
[8]	ὠκύτητα εὖ πεφυκότι, κιθάρᾳ δὲ	καὶ	ᾠδῇ ῥᾳδίως κρατήσειν ἐπείσθη ὑπὸ
[11]	Λέσβιον μῦθόν τινα διηγήσασθαί σοι	πάλαι	γενόμενον. ὅτε τὸν Ὀρφέα διεσπάσαντο
[22]	καὶ ὑπὸ νωθείας ἐγὼ μὴ	πάλαι	κατεῖδον· σοφὸν γάρ, ὡς γοῦν
[19]	ἐμαυτὸν οὔπω καὶ τήμερον εὑρεῖν	δεδύνημαι	τίνος ἕνεκα τὴν σπουδὴν ταύτην
[6]	τοὺς πόδας ἀμφοτέρους, ἀπὸ κρύους,	οἶμαι,	ἀποσαπέντας ἐπειδή ποτε διὰ χιόνος
[5]	κενταυρίδην ἢ κοππαφόρον, ἐλέγχοιτο ἄν,	οἶμαι,	ἑκάτερος οὐκ εἰδὼς ὅ τι
[13]	τρισχιλίων δραχμῶν ἐπρίατο; ἤλπιζεν γὰρ	οἶμαι	κἀκεῖνος, εἰ τῶν νυκτῶν ὑπ´
[13]	ἐγένετό τις καὶ ἔτι ἐστίν,	οἶμαι,	ὃς τὸν Ἐπικτήτου λύχνον τοῦ
[3]	αἱ θεαὶ λέγονται, οὐδὲ ἀκήκοας	οἶμαί	ποτε, οὐδὲ τὰς αὐτὰς διατριβὰς
[5]	καὶ τοῦτο ἐπινεύειν; ἔλεγχος γάρ,	οἶμαι,	σαφὴς οὗτος, καὶ τῶν ὁρώντων
[19]	βιβλίον κάλλιστον ἀναγιγνώσκοντα τὰς Βάκχας	οἶμαι	τοῦ Εὐριπίδου, κατὰ τὸν ἄγγελον
[30]	εἶναι ὑπὲρ μόνων τῶν βιβλίων	παρρησιάζομαι	πρὸς σέ, περὶ δὲ τῶν
[3]	ἂν τῶν τοιούτων, ὡς μὴ	μιᾶναι	μήτε τὸν Ὀλμειὸν μήτε τὴν
[20]	κἀκείνους χερσαίων βατράχων δίκην διψῶντας	κεκραγέναι,	ἢ μὴ πίνειν, ἢν μὴ
[19]	ὅσα γε κἀμὲ Σύρον ὄντα	εἰδέναι,	εἰ μὴ σαυτὸν φέρων ταῖς
[23]	μὲν ἀκούειν, ἐκεῖνα δὲ μὴ	εἰδέναι,	οἷος μέν σου ὁ μεθ´
[3]	καὶ ταὐτὰ μὴ μαθὼν ἡμῖν	εἰδέναι;	πόθεν, εἰ μή ποτε παρὰ
[2]	δέ σοι δῶ αὐτὰ ἐκεῖνα	κεκρικέναι,	ὅσα ὁ Καλλῖνος εἰς κάλλος
[11]	λύρᾳ εἰς τὸν Ἕβρον ἐμπεσοῦσαν	ἐκβληθῆναι	εἰς τὸν μέλανα κόλπον, καὶ
[28]	καίτοι ἐχρῆν μηκέτι μηδὲ ἐκεῖνα,	αἰδεσθῆναι	δὲ τὴν τοῦ Εὐριπίδου Φαίδραν
[19]	Ἄμεινόν ἐστι τῷ Πενθεῖ ἅπαξ	σπαραχθῆναι	ὑπ´ ἐμοῦ ἢ ὑπὸ σοῦ
[11]	χορδαῖς, καὶ οὕτω μετ´ ᾠδῆς	προσενεχθῆναι	τῇ Λέσβῳ, κἀκείνους ἀνελομένους τὴν
[3]	ποιμένι μὲν οὐκ ἂν ὤκνησαν	φανῆναι	σκληρῷ ἀνδρὶ καὶ δασεῖ καὶ
[21]	κολάκων ἐπὶ τῷ ὁμοίῳ ποτὲ	διαφθαρῆναι	ὡς πιστεύειν ὅτι ὅμοιος ἦν
[19]	πρᾶγμα ἔχει καὶ βούλει τοῦτο	ἐμφῆναι	ἅπασιν, ὅτι καὶ εἰς τὰ
[23]	οἴει φανεῖσθαι τοῖς ὁρῶσιν; Ἡρακλέα	εἶναι	αὐτόν; οὔκ, εἴ γε μὴ
[8]	ἀντὶ καρποῦ τῆς δάφνης σμαράγδους	εἶναι	ἰσομεγέθεις τῷ καρπῷ· τὴν μέν
[23]	περιφανῆ ἐστιν ὡς καὶ τυφλοῖς	εἶναι	καὶ κωφοῖς γνώριμα· εἰ γὰρ
[8]	ἀγωνίας αὐτίκα ἐδόκει αὐτῷ ἀδύνατον	εἶναι	μήτε πρὸς ἰσχὺν μήτε πρὸς
[12]	πόλει χρῆσθαι οὐκ ἀσφαλὲς οἴεσθαι	εἶναι,	νύκτωρ δὲ ὑπὸ κόλπου ἔχοντα
[1]	γὰρ ἐν παιδείᾳ καὶ αὐτὸς	εἶναί	τις δόξειν σπουδῇ συνωνούμενος τὰ
[4]	δὲ τῇ γνώσει, οἵους εἰκὸς	εἶναι	τοὺς μηδὲν τῶν καλῶν καὶ
[30]	ἐπιτρέπει. Ταῦτα τό γε νῦν	εἶναι	ὑπὲρ μόνων τῶν βιβλίων παρρησιάζομαι
[11]	αὐτοῖς ἐστι, τὴν λύραν δὲ	ἀναθεῖναι	εἰς τοῦ Ἀπόλλωνος τὸ ἱερόν,
[3]	σοὶ καὶ μεμνῆσθαι Μουσῶν ἀνόσιον.	ἐκεῖναι	γὰρ ποιμένι μὲν οὐκ ἂν
[5]	συγγράμματα; Καί μοι, εἰ δοκεῖ,	ἀπόκριναι·	μᾶλλον δέ, ἐπεὶ τοῦτό σοι
[12]	πεῖσαι ὑποθέντα ἑτέραν ὁμοίαν λύραν	δοῦναι	αὐτῷ τὴν τοῦ Ὀρφέως. λαβόντα
[24]	αὐτοῖς τὴν νεόκτιστον ταύτην οἰκίαν,	ἀποδοῦναι	δὲ τοῖς ἀνδραποδοκαπήλοις μέρος γοῦν
[1]	αὐτῶν. ἢ πόθεν γάρ σοι	διαγνῶναι	δυνατόν, τίνα μὲν παλαιὰ καὶ
[9]	τοὺς θεατάς, ἐπειδή ποτε καὶ	ᾆσαι	καὶ κιθαρίσαι πάντως ἔδει, ἀνακρούεται
[12]	παθεῖν καὶ μόνους ἐφ´ ἑαυτὸν	συγκαλέσαι	τοὺς κύνας. ὅτεπερ καὶ σαφέστατα
[8]	ἀφανῶν ἐν τῷ Τάραντι ἐπεθύμησεν	νικῆσαι	Πύθια. τὰ μὲν οὖν τῆς
[16]	αὐτῶν; πάνυ γοῦν ἤδη βελτίων	γεγένησαι	διὰ τὴν ὠνήν, ὃς τοιαῦτα
[26]	χρῆμα καὶ ἄκρον ἐν παιδείᾳ	γεγένησαι	διὰ τὸ πλῆθος τῶν βιβλίων.
[6]	ἀποσαπέντας ἐπειδή ποτε διὰ χιόνος	ὁδοιπορῆσαι	συνέβη αὐτῷ. οὗτος τοίνυν τοῦτο
[10]	Εὐάγγελε, σὺ μὲν χρυσῆν δάφνην	περίκεισαι,	πλουτεῖς γάρ, ἐγὼ δὲ ὁ
[12]	διαφθείραντα τὸν ἱερέα μεγάλοις χρήμασι	πεῖσαι	ὑποθέντα ἑτέραν ὁμοίαν λύραν δοῦναι
[9]	ἐπειδή ποτε καὶ ᾆσαι καὶ	κιθαρίσαι	πάντως ἔδει, ἀνακρούεται μὲν ἀνάρμοστόν
[26]	τὸ μηκέτι ὠνεῖσθαι βιβλία. ἱκανῶς	πεπαίδευσαι,	ἅλις σοι τῆς σοφίας. μόνον
[5]	ἐντείνασθαί τε αὐτὰ καὶ ἐπίσκοπα	τοξεῦσαι;	τί σοι καὶ οὗτος δοκεῖ;
[25]	ἀπελθοῦσιν, ἢν μὴ λάβωσιν ἅπαντα,	ἐξαγορεῦσαι	τὰ πραχθέντα ὑμῖν μετὰ τὸν
[3]	ἂν ἢ καὶ μαλάχης φύλλοις	μαστιγοῦσαι	ἀπήλλαξαν ἂν τῶν τοιούτων, ὡς
[15]	τῷ Διονυσίῳ, καὶ δι´ αὐτὸ	χρυσῶσαι	αὐτοῦ ἔδει ἐκεῖνο τὸ πυξίον.
[14]	κειμήλιον τοῦτο καὶ δείκνυσιν ὡς	Τεγεᾶται	τοῦ Καλυδωνίου ὑὸς τὸ δέρμα
[15]	γέλωτα. οὗτος τοίνυν πυθόμενος ὡς	ἐγγελᾶται,	τὸ Αἰσχύλου πυξίον εἰς ὃ
[5]	ἕκαστος εὐθὺς τὸ προχειρότατον ἐκεῖνο	ἐπιφθέγγεται,	τί κυνὶ καὶ βαλανείῳ; ~Καὶ
[15]	τὴν κεφαλὴν ὡς ἀληθῶς δεόμενος.	~Λέγεται	δὲ καὶ Διονύσιον τραγῳδίαν ποιεῖν
[10]	σφραγῖσιν ἐκείναις. καὶ εἰπεῖν γε	λέγεται	πρὸς αὐτόν· Ὦ Εὐάγγελε, σὺ
[25]	καὶ τὸ πρᾶγμά σοι πάνυ	σπουδάζεται	καὶ θηρεύεται. ἀδύνατον δὲ πένητα
[23]	ἀποδύσῃ, εἰ δοκεῖ, οἱ δ´	οἰκέται	μόνον ἢν ἀποδύσωνταί σου, τί
[1]	τὰ κάτω χωρεῖ, καὶ ἔλεγχος	γίγνεται	τῆς ἀπαιδευσίας πως τοῦτο. μάλιστα
[7]	καὶ ἰσχυρὸς ἂν γένοιτο, καὶ	ὑπερπηδήσεται	μὲν τὸν ποταμόν, ἐπιθολώσει δὲ
[25]	πρᾶγμά σοι πάνυ σπουδάζεται καὶ	θηρεύεται.	ἀδύνατον δὲ πένητα ὄντα πρὸς
[9]	ᾆσαι καὶ κιθαρίσαι πάντως ἔδει,	ἀνακρούεται	μὲν ἀνάρμοστόν τι καὶ ἀσύντακτον,
[9]	ἐμπεσὼν τῇ κιθάρᾳ, ᾄδειν δὲ	ἄρχεται	ἀπόμουσόν τι καὶ λεπτόν, ὥστε
[10]	μετ´ αὐτὸν Εὔμηλός τις Ἠλεῖος	εἰσέρχεται,	κιθάραν μὲν παλαιὰν ἔχων, ξυλίνους
[9]	τὸν Θηβαῖον οὐ φαύλως ἀγωνισάμενον	εἰσέρχεται	ὅλος περιλαμπόμενος τῷ χρυσῷ καὶ
[7]	οὐδὲν γὰρ αὐτῶν πρὸς σέ·	πεποίηται	δέ τις αὐτῷ δημηγορῶν παγγέλοιος
[17]	ὅταν μήτε ἐκεῖνα μήτε ταῦτα	φαίνηταί	τις παρ´ αὐτῶν ὠφελούμενος, τί
[28]	Οἶδα ὡς μάτην ταῦτά μοι	λελήρηται	καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν Αἰθίοπα
[14]	βδελυρίᾳ ὑπερηκόντισεν. ὁρᾷς ὅπως κακοδαιμόνως	διάκειται,	βακτηρίας εἰς τὴν κεφαλὴν ὡς
[17]	ἄλλο ἢ τοῖς μυσὶ διατριβὰς	ὠνεῖται	καὶ ταῖς τίλφαις οἰκήσεις καὶ
[14]	τὰ ὀστᾶ τοῦ Γηρυόνου καὶ	Μεμφῖται	τῆς Ἴσιδος τοὺς πλοκάμους· αὐτὸς
[3]	γάρ, ἵνα διατρίβειν αἱ θεαὶ	λέγονται,	οὐδὲ ἀκήκοας οἶμαί ποτε, οὐδὲ
[29]	τὸ γελοιότατον ἐκεῖνο πάσχουσιν, ὅτι	κείρονται	μὲν οἱ πολλοὶ παρὰ τοῖς
[23]	οἱ δ´ οἰκέται μόνον ἢν	ἀποδύσωνταί	σου, τί οἴει; μὴ αὐτίκα
[21]	ἀλλ´ ἕνεκα μὲν δὴ τούτων	ὕβρισταί	μοι εἰς τὸν Πύρρον, ὅτι
[28]	πάντως ἐμμένειν τῇ ὁμοίᾳ νόσῳ	διέγνωσται,	ἴθι, ὠνοῦ μὲν βιβλία καὶ
[11]	ὅτε τὸν Ὀρφέα διεσπάσαντο αἱ	Θρᾷτται,	φασὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ σὺν
[2]	τὸν ὀρθὸν κανόνα τῷ συγγραφεῖ	ἀπηκρίβωται	καὶ ὅσα κίβδηλα καὶ νόθα
[11]	κἀκείνους ἀνελομένους τὴν μὲν κεφαλὴν	καταθάψαι	ἵναπερ νῦν τὸ Βακχεῖον αὐτοῖς
[29]	σὰ εἰκάσω, τοὺς κουρέας τούτους	ἐπίσκεψαι,	καὶ ὄψει τοὺς μὲν τεχνίτας
[7]	ἂν ὀφλισκάνοι χωλεύων ὑπὸ τῇ	ἀσπίδι	καὶ ἐπὶ στόμα καταπίπτων ὑπὸ
[22]	πάνυ σαφῶς οἶδα. οὔκουν θαυμαστόν,	εἰ	ἀπίθανος οὕτως ζωγράφος ὢν καὶ
[22]	μικρὰς ἔχεις περὶ τοῦ πράγματος,	εἰ	βασιλεὺς μάθοι ταῦτα σοφὸς ἀνὴρ
[23]	εἰπὲ γοῦν μοι καὶ τόδε,	εἰ	Βάσσος ὁ ὑμέτερος ἐκεῖνος σοφιστὴς
[23]	εἰ γὰρ καὶ φθέγξαιο μόνον,	εἰ	γὰρ καὶ λουόμενος ἀποδύσαιο, μᾶλλον
[23]	τυφλοῖς εἶναι καὶ κωφοῖς γνώριμα·	εἰ	γὰρ καὶ φθέγξαιο μόνον, εἰ
[28]	οἴκων μή ποτε φθογγὴν ἀφῇ.	εἰ	δὲ πάντως ἐμμένειν τῇ ὁμοίᾳ
[22]	ἀνὴρ καὶ παιδείαν μάλιστα τιμῶν·	εἰ	δὲ ταῦτα ὑπὲρ σοῦ ἐκεῖνος
[5]	παλαιῶν ἀνδρῶν συγγράμματα; Καί μοι,	εἰ	δοκεῖ, ἀπόκριναι· μᾶλλον δέ, ἐπεὶ
[23]	ἀποδύσαιο, μᾶλλον δὲ μὴ ἀποδύσῃ,	εἰ	δοκεῖ, οἱ δ´ οἰκέται μόνον
[3]	στόμασι καθαροῖς πότιμα. Καίτοι οὐδέ,	εἰ	καὶ πάνυ ἀναίσχυντος εἶ καὶ
[22]	τῆς περὶ τὰ βιβλία σπουδῆς,	εἰ	καὶ ὑπὸ νωθείας ἐγὼ μὴ
[7]	τοίνυν ὁ Θερσίτης ὁ τοιοῦτος	εἰ	λάβοι τὴν Ἀχιλλέως πανοπλίαν, οἴει
[5]	~τίνος οὖν ἀγαθοῦ ὠνῇ ταῦτα,	εἰ	μὴ καὶ τὰς ἀποθήκας αὐτὰς
[3]	μὴ μαθὼν ἡμῖν εἰδέναι; πόθεν,	εἰ	μή ποτε παρὰ τῶν Μουσῶν
[19]	γε κἀμὲ Σύρον ὄντα εἰδέναι,	εἰ	μὴ σαυτὸν φέρων ταῖς τοῦ
[1]	δὲ φαῦλα καὶ ἄλλως σαπρά,	εἰ	μὴ τῷ διαβεβρῶσθαι καὶ κατακεκόφθαι
[5]	εἰδὼς καὶ ἱππεύειν μὴ μεμελετηκὼς	εἰ	ὁ μὲν ναῦν καλλίστην παραλάβοι,
[16]	ἔχεις ἐπὶ τῇ βδελυρίᾳ· ὡς	εἰ	τοιούτους ἀπειργάζετο τὰ βιβλία, φυγῇ
[21]	ψευδο τεταγμένων. ~καὶ τί θαυμαστὸν	εἰ	τοῦτο ἔπαθες, ἀνόητος καὶ ἀπαίδευτος
[23]	καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν ἐκεῖνα,	εἰ	τούτων τις νυνὶ λεοντῆν περιβαλόμενος
[13]	ἐπρίατο; ἤλπιζεν γὰρ οἶμαι κἀκεῖνος,	εἰ	τῶν νυκτῶν ὑπ´ ἐκείνῳ τῷ
[4]	καὶ μόνων ὑμῶν τῶν πλουσίων,	εἰ	ὥσπερ ἐξ ἀγορᾶς ἦν πριάσθαι
[4]	βιβλία ἔχουσι καὶ πωλοῦσιν, ἀλλ´	εἴ	γε διελέγχειν ἐθέλεις, ὄψει μηδ´
[23]	ὁρῶσιν; Ἡρακλέα εἶναι αὐτόν; οὔκ,	εἴ	γε μὴ χύτραις λημῶντες τυγχάνοιεν.
[4]	ἀκούεις κινῶν τὰ ὦτα. Ὡς	εἴ	γε τὸ κεκτῆσθαι τὰ βιβλία
[20]	τοὺς προπάτορας ἡμῶν ψευδονέρων καὶ	εἴ	τις ἄλλος τῶν ὑπὸ τῷ
[5]	ἢ ἀνάνευσον πρὸς τὰ ἐρωτώμενα.	εἴ	τις αὐλεῖν μὴ ἐπιστάμενος κτήσαιτο
[18]	~Πῶς δὲ οὐ κἀκεῖνο αἰσχρόν,	εἴ	τις ἐν τῇ χειρὶ ἔχοντά
[5]	ἂν μὴ μαθών. τί δ´	εἴ	τις τοῦ Ἡρακλέους τὰ τόξα
[5]	δὴ καὶ τοῦτό μοι ἐπίνευσον·	εἴ	τις ὥσπερ σὺ ἀπαίδευτος ὢν
[16]	μᾶλλον δὲ τῶν ἰχθύων ἀφωνότερος	εἶ—	βιοῖς δὲ ὡς οὐδ´ εἰπεῖν
[3]	οὐδέ, εἰ καὶ πάνυ ἀναίσχυντος	εἶ	καὶ ἀνδρεῖος τὰ τοιαῦτα, τολμήσειας
[20]	κολάκων ὡς οὐ μόνον καλὸς	εἶ	καὶ ἐράσμιος ἀλλὰ σοφὸς καὶ
[20]	γὰρ οὐκ οἶδ´ ὅπως ῥᾷστος	εἶ	τῆς ῥινὸς ἕλκεσθαι, καὶ πιστεύεις
[1]	ὡς ἔτυχεν ἐπαινοῦσι καὶ ἕρμαιον	εἶ	τῶν τὰ τοιαῦτα ἐπιψευδομένων τοῖς
[18]	χειρὶ ἔχοντά σε βιβλίον ἰδών—	ἀεὶ	δέ τι πάντως ἔχεις ἔροιτο
[16]	εἰς τὰ βιβλία καὶ ἀνατυλίττεις	ἀεὶ	καὶ διακολλᾷς καὶ περικόπτεις καὶ
[6]	κρηπῖδας γὰρ καλλίστας ἐωνεῖτο νεοτμήτους	ἀεί,	καὶ τὴν πλείστην πραγματείαν περὶ
[19]	ὑπὸ σοῦ πολλάκις. Ζητῶν δὲ	ἀεὶ	πρὸς ἐμαυτὸν οὔπω καὶ τήμερον
[4]	ἐν τῇ χειρὶ καὶ ἀναγιγνώσκεις	ἀεί,	τῶν δὲ ἀναγιγνωσκομένων οἶσθα οὐδέν,
[24]	ἐλπίδας οὐ παρὰ τῶν βιβλιοκαπήλων	δεῖ	ζητεῖν, ἀλλὰ παρ´ αὑτοῦ καὶ
[9]	καὶ ᾆσαι καὶ κιθαρίσαι πάντως	ἔδει,	ἀνακρούεται μὲν ἀνάρμοστόν τι καὶ
[15]	καὶ δι´ αὐτὸ χρυσῶσαι αὐτοῦ	ἔδει	ἐκεῖνο τὸ πυξίον. ~τίνα γὰρ
[12]	θηρία καὶ φυτὰ καὶ λίθους,	ἐμελῴδει	δὲ καὶ μετὰ τὴν τοῦ
[29]	δόξῃ ταύτῃ καὶ ἐκπλήξειν τῷ	πλήθει	τῶν βιβλίων, οὐκ εἰδὼς ὅτι
[19]	αὐτὸ εἰπών, Ἄμεινόν ἐστι τῷ	Πενθεῖ	ἅπαξ σπαραχθῆναι ὑπ´ ἐμοῦ ἢ
[6]	οὗτος τοίνυν τοῦτο μὲν ἐλεεινὸν	ἐπεπόνθει,	καὶ θεραπεύων τὴν δυστυχίαν ξυλίνους
[30]	ἣ οὔτε αὐτὴ τῶν κριθῶν	ἐσθίει	οὔτε τῷ ἵππῳ δυναμένῳ φαγεῖν
[29]	γνώμης τῶν γεγραφότων. ~σὺ δὲ	οἴει	θεραπεύσειν τὴν ἀπαιδευσίαν καὶ ἐπικαλύψειν
[23]	οὐκ ἂν ἔκρυψεν, σὺ δ´	οἴει	λήσειν σκεπόμενος βιβλίῳ; ἀλλ´ οὐ
[1]	οὗ ἐθέλεις ὃ νῦν ποιεῖς.	οἴει	μὲν γὰρ ἐν παιδείᾳ καὶ
[23]	μόνον ἢν ἀποδύσωνταί σου, τί	οἴει;	μὴ αὐτίκα ἔσεσθαι πάντα σου
[7]	εἰ λάβοι τὴν Ἀχιλλέως πανοπλίαν,	οἴει	ὅτι αὐτίκα διὰ τοῦτο καὶ
[24]	ἡμέραν βίου λαμβάνειν. σὺ δ´	οἴει	συνήγορον κοινὸν καὶ μάρτυρα ἔσεσθαί
[23]	σοι νομίζεις. ~ἀλλ´, ὦ κατάπυγον,	οἴει	τοσοῦτον μανδραγόραν κατακεχύσθαι αὐτοῦ ὡς
[22]	κατεῖδον· σοφὸν γάρ, ὡς γοῦν	οἴει,	τοῦτ´ ἐπινενόηκας καὶ ἐλπίδας οὐ
[23]	καὶ ῥόπαλον ἔχων βαδίζοι, τί	οἴει	φανεῖσθαι τοῖς ὁρῶσιν; Ἡρακλέα εἶναι
[6]	τοῖς οἰκέταις. ἐκεῖνο δὲ γελοῖον	ἐποίει,	κρηπῖδας γὰρ καλλίστας ἐωνεῖτο νεοτμήτους
[27]	δρᾶμα ὅλον; εἶτ´ οὐδέν σου	τἀκεῖ	καθίκετο, οὐδ´ ἠρυθρίασας γνωρίσας αὐτά;
[5]	ἀνδρῶν συγγράμματα; Καί μοι, εἰ	δοκεῖ,	ἀπόκριναι· μᾶλλον δέ, ἐπεὶ τοῦτό
[5]	τοξεῦσαι; τί σοι καὶ οὗτος	δοκεῖ;	ἆρ´ ἂν ἐπιδείξασθαί τι ἔργον
[23]	μᾶλλον δὲ μὴ ἀποδύσῃ, εἰ	δοκεῖ,	οἱ δ´ οἰκέται μόνον ἢν
[8]	οὖν τῆς γυμνῆς ἀγωνίας αὐτίκα	ἐδόκει	αὐτῷ ἀδύνατον εἶναι μήτε πρὸς
[10]	ὅσον σοί γε οὐδ´ ὀλίγον	μέλει	τοῦ γέλωτος τῶν θεατῶν. ~Οὐκ
[12]	ὑπὲρ τῆς λύρας πυνθανόμενον, ὡς	ἐκήλει	μὲν θηρία καὶ φυτὰ καὶ
[20]	ὅς ποτε κἀκεῖνο ἐπείσθης, ὡς	βασιλεῖ	τινι ὡμοιώθης τὴν ὄψιν, καθάπερ
[18]	εἴποις τοῦτό γε· εἶτα, ὡς	φιλεῖ	τὰ τοιαῦτα ἐν συνουσίᾳ προχωρεῖν
[12]	μεθ´ ἡμέραν μὲν ἐν τῇ	πόλει	χρῆσθαι οὐκ ἀσφαλὲς οἴεσθαι εἶναι,
[19]	σοι τὸ πρᾶγμα ἔχει καὶ	βούλει	τοῦτο ἐμφῆναι ἅπασιν, ὅτι καὶ
[7]	τοῦ βάρους καὶ ὑπὸ τῷ	κράνει	ὁπότε ἀνανεύσειε δεικνὺς τοὺς παραβλῶπας
[7]	ῥεῖθρον τῷ φόνῳ τῶν Φρυγῶν,	ἀποκτενεῖ	δὲ τὸν Ἕκτορα καὶ πρὸ
[21]	πάνυ σοι πρέπον ἂν εἴη.	ἐπεὶ	γὰρ οὕτω διέκειτο ὁ Πύρρος
[9]	ἐντετορνευμένων, θαῦμα μέγα τοῖς ὁρῶσιν.	~Ἐπεὶ	δ´ οὖν ποτε καὶ ἧκεν
[7]	ἄν τις καὶ ἀρτίπους ἐμπεριπατήσειεν;	~Ἐπεὶ	δὲ ἐν τοῖς ἄλλοις καὶ
[1]	σέας ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν παραλαμβάνοις;	ἐπεὶ	τοῦ ἀκριβοῦς ἢ ἀσφαλοῦς ἐν
[5]	εἰ δοκεῖ, ἀπόκριναι· μᾶλλον δέ,	ἐπεὶ	τοῦτό σοι ἀδύνατον, ἐπίνευσον γοῦν
[30]	οὔτε τῷ ἵππῳ δυναμένῳ φαγεῖν	ἐπιτρέπει.	Ταῦτα τό γε νῦν εἶναι
[25]	πένητα ὄντα πρὸς ἄμφω διαρκεῖν.	σκόπει	τοίνυν ὡς ἱερὸν χρῆμα συμβουλή.
[1]	δέ σοι περὶ τὰ κάτω	χωρεῖ,	καὶ ἔλεγχος γίγνεται τῆς ἀπαιδευσίας
[3]	ὤκνησαν φανῆναι σκληρῷ ἀνδρὶ καὶ	δασεῖ	καὶ πολὺν τὸν ἥλιον ἐπὶ
[23]	σκεπόμενος βιβλίῳ; ἀλλ´ οὐ δυνατόν·	προδώσει	γάρ σε καὶ ἀποκαλύψει τὰ
[7]	καὶ ὑπερπηδήσεται μὲν τὸν ποταμόν,	ἐπιθολώσει	δὲ αὐτοῦ τὸ ῥεῖθρον τῷ
[4]	ὥσπερ σύ, ἀξυνέτους δὲ τῇ	γνώσει,	οἵους εἰκὸς εἶναι τοὺς μηδὲν
[10]	κατὰ τὸν νόμον τῆς τέχνης	ἐκράτει	καὶ ἀνεκηρύττετο καὶ τοῦ Εὐαγγέλου
[26]	διὰ τὸ πλῆθος τῶν βιβλίων.	κωλύει	γὰρ οὐδὲν κἀμέ σοι ἐνδιατρίβειν,
[2]	πρὸς τὸν ὀρθὸν κανόνα τῷ	συγγραφεῖ	ἀπηκρίβωται καὶ ὅσα κίβδηλα καὶ
[12]	ὡς τοῦτο γοῦν ὅμοιον τῷ	Ὀρφεῖ	παθεῖν καὶ μόνους ἐφ´ ἑαυτὸν
[12]	ᾠδή, ἃ μόνα ἐξαίρετα τῷ	Ὀρφεῖ	παρὰ τῆς μητρὸς ὑπῆρχεν· ἡ
[11]	ᾄδουσαν θρῆνόν τινα ἐπὶ τῷ	Ὀρφεῖ,	ὡς λόγος, τὴν λύραν δὲ
[22]	καὶ συνάγεις πολλά, πάντα ἐν	βραχεῖ	παρ´ αὐτοῦ ἔσεσθαί σοι νομίζεις.
[19]	ἐπίδειξιν πλούτου σοι τὸ πρᾶγμα	ἔχει	καὶ βούλει τοῦτο ἐμφῆναι ἅπασιν,
[14]	πῦρ, ταλάντου κἀκεῖνος ἐπρίατο, καὶ	ἔχει	μὲν τὸ κειμήλιον τοῦτο καὶ
[4]	ἀλλ´ εἴ γε διελέγχειν ἐθέλεις,	ὄψει	μηδ´ ἐκείνους πολύ σου τὰ
[29]	τοὺς κουρέας τούτους ἐπίσκεψαι, καὶ	ὄψει	τοὺς μὲν τεχνίτας αὐτῶν ξυρὸν
[23]	δυνατόν· προδώσει γάρ σε καὶ	ἀποκαλύψει	τὰ ἄλλα ὑμῶν γνωρίσματα. ~Τὸ
[28]	ἐμμένειν τῇ ὁμοίᾳ νόσῳ διέγνωσται,	ἴθι,	ὠνοῦ μὲν βιβλία καὶ οἴκοι
[12]	τὸν ἦχον— πολλοὶ δὲ ἦσαν	αὐτόθι—	διασπάσα– σθαι αὐτόν, ὡς τοῦτο
[22]	συνόντων κιναίδων ἔοικας οὐκ ἂν	εἴποιμι,	ὅτι δὲ μανίαν ἐρρωμένην ἔτι
[4]	ἢ τῷ δεῖνι συνεφοίτας. ~ἀλλ´	ἑνὶ	τούτῳ μόνῳ πάντα ἐκεῖνα ἀναδραμεῖσθαι
[3]	μεμνῆσθαι Μουσῶν ἀνόσιον. ἐκεῖναι γὰρ	ποιμένι	μὲν οὐκ ἂν ὤκνησαν φανῆναι
[3]	σοι ὁ δεῖνα ἢ τῷ	δεῖνι	συνεφοίτας. ~ἀλλ´ ἑνὶ τούτῳ μόνῳ
[30]	ἂν δύναιο. καίτοι οὐδὲ ἔχρησάς	τινι	βιβλίον πώποτε, ἀλλὰ τὸ τῆς
[21]	Κασσάνδρου καὶ ἄλλων βασιλέων ἤρετο	τίνι	ὅμοιος εἴη, πάνυ πεπεισμένος ἐπὶ
[29]	νοσοῦντα. ἵνα δὲ καὶ γελοιοτέρῳ	τινὶ	τὰ σὰ εἰκάσω, τοὺς κουρέας
[24]	ἔτι νῦν σωφρονήσαντα ἀποδόσθαι μέν	τινι	τῶν πεπαιδευμένων τὰ βιβλία ταῦτα
[20]	ποτε κἀκεῖνο ἐπείσθης, ὡς βασιλεῖ	τινι	ὡμοιώθης τὴν ὄψιν, καθάπερ ὁ
[22]	Πύρρῳ ὅμοιος. ~Καὶ σὺ δὴ	ᾧτινι	μὲν τῶν τοῖς ὀρχησταῖς συνόντων
[22]	δοκεῖς ἅπασιν ἐπ´ ἐκείνῃ τῇ	εἰκόνι,	πάνυ σαφῶς οἶδα. οὔκουν θαυμαστόν,
[5]	τὸ προχειρότατον ἐκεῖνο ἐπιφθέγγεται, τί	κυνὶ	καὶ βαλανείῳ; ~Καὶ ἐγένετό τις
[23]	ποιεῖν ἐκεῖνα, εἰ τούτων τις	νυνὶ	λεοντῆν περιβαλόμενος καὶ ῥόπαλον ἔχων
[21]	ἡ δὲ πολὺν χρόνον ἐπισχοῦσα,	Βατραχίωνι,	ἔφη, τῷ μαγείρῳ· καὶ γὰρ
[29]	βιβλίων, οὐκ εἰδὼς ὅτι καὶ	οἱ	ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν τὸ αὐτὸ
[23]	δὲ μὴ ἀποδύσῃ, εἰ δοκεῖ,	οἱ	δ´ οἰκέται μόνον ἢν ἀποδύσωνταί
[4]	παρ´ αὐτῶν ἐκείνων πριάμενος ἔχεις,	οἱ	δὲ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν
[24]	τινας ἀνθρώπους ἐπιτρίψοντάς σε, ἢν	οἱ	θεοὶ ἐθέλωσι, καὶ πρὸς ἔσχατον
[29]	δὲ καὶ χρήσασθαι τούτοις δέῃ,	οἱ	μὲν οὐδὲ ὅπως χρὴ μεταχειρίσασθαι
[15]	καὶ τό· αὑτοῖς γὰρ ἐμπαίζουσιν	οἱ	μωροὶ βροτῶν. Τοῦτο μέν γε
[29]	ἐκεῖνο πάσχουσιν, ὅτι κείρονται μὲν	οἱ	πολλοὶ παρὰ τοῖς γείτοσιν αὐτῶν,
[7]	τῶν συνόντων σοι κολάκων ἐπαινούμενος,	οἳ	καὶ αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους ἐπιστρεφόμενοι
[7]	ὁ Θερσίτης ὁ τοιοῦτος εἰ	λάβοι	τὴν Ἀχιλλέως πανοπλίαν, οἴει ὅτι
[5]	εἰ ὁ μὲν ναῦν καλλίστην	παραλάβοι,	τοῖς πᾶσι καὶ εἰς κάλλος
[24]	ἀνθρώπους ἐπιτρίψοντάς σε, ἢν οἱ	θεοὶ	ἐθέλωσι, καὶ πρὸς ἔσχατον πενίας
[23]	λεοντῆν περιβαλόμενος καὶ ῥόπαλον ἔχων	βαδίζοι,	τί οἴει φανεῖσθαι τοῖς ὁρῶσιν;
[22]	περὶ τοῦ πράγματος, εἰ βασιλεὺς	μάθοι	ταῦτα σοφὸς ἀνὴρ καὶ παιδείαν
[8]	~Θέλω γοῦν σοι διηγήσασθαί τι	Πυθοῖ	γενόμενον. Ταραντῖνος Εὐάγγελος τοὔνομα τῶν
[14]	Καλυδωνίου ὑὸς τὸ δέρμα καὶ	Θηβαῖοι	τὰ ὀστᾶ τοῦ Γηρυόνου καὶ
[23]	σου ὁ μεθ´ ἡμέραν βίος,	οἷοι	δέ σοι πότοι, ὁποῖαι δὲ
[25]	ταμιεύου τἀργύριον καὶ φύλαττε, ὡς	οἴκοι	καὶ κατὰ πολλὴν ἀσφάλειαν ταῦτα
[28]	ἴθι, ὠνοῦ μὲν βιβλία καὶ	οἴκοι	κατακλείσας ἔχε καὶ καρποῦ τὴν
[13]	νυκτῶν ὑπ´ ἐκείνῳ τῷ λύχνῳ	ἀναγιγνώσκοι,	αὐτίκα μάλα καὶ τὴν Ἐπικτήτου
[23]	οἶσθα ὡς ὦτα καὶ ὀφθαλμοὶ	πολλοὶ	βασιλέως; τὰ δὲ σὰ οὕτω
[12]	τοὺς κύνας πρὸς τὸν ἦχον—	πολλοὶ	δὲ ἦσαν αὐτόθι— διασπάσα– σθαι
[29]	πάσχουσιν, ὅτι κείρονται μὲν οἱ	πολλοὶ	παρὰ τοῖς γείτοσιν αὐτῶν, πρὸς
[24]	γνωρίσματα. ~Τὸ δ´ ὅλον ἀγνοεῖν	μοι	δοκεῖς ὅτι τὰς ἀγαθὰς ἐλπίδας
[5]	περιεχούσας παλαιῶν ἀνδρῶν συγγράμματα; Καί	μοι,	εἰ δοκεῖ, ἀπόκριναι· μᾶλλον δέ,
[21]	ἕνεκα μὲν δὴ τούτων ὕβρισταί	μοι	εἰς τὸν Πύρρον, ὅτι σὲ
[5]	τοῦτο; πείθου δὴ καὶ τοῦτό	μοι	ἐπίνευσον· εἴ τις ὥσπερ σὺ
[2]	τὸ στόμα· οὐδέπω δὲ τοῦτό	μοι	ἱκανόν, ἢν μὴ εἰδῇς τὴν
[27]	μάλιστά σοι διὰ χειρός; εἰπέ	μοι,	καὶ Αἰσχίνου τὸν κατὰ Τιμάρχου
[23]	τῆς νυκτὸς ἀπόρρητα; εἰπὲ γοῦν	μοι	καὶ τόδε, εἰ Βάσσος ὁ
[28]	εἰργασμένα. Οἶδα ὡς μάτην ταῦτά	μοι	λελήρηται καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν
[3]	ἐμφαίνοντι, οἵῳ δὲ σοί— καί	μοι	πρὸς τῆς Λιβανίτιδος ἄφες ἐν
[15]	ἡ Διονυσίου γυνή. καὶ πάλιν·	οἴμοι,	γυναῖκα χρησίμην ἀπώλεσα. καὶ τοῦτο
[23]	οὐκ οἶσθα ὡς ὦτα καὶ	ὀφθαλμοὶ	πολλοὶ βασιλέως; τὰ δὲ σὰ
[7]	εἴποις· ἀλλὰ καὶ γέλωτα ἂν	ὀφλισκάνοι	χωλεύων ὑπὸ τῇ ἀσπίδι καὶ
[7]	οἳ καὶ αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους	ἐπιστρεφόμενοι	γελῶσι τὰ πολλά; ~Θέλω γοῦν
[29]	ἐλεφαντίνους νάρθηκας καὶ σικύας ἀργυρᾶς	ποιούμενοι	καὶ σμίλας χρυσοκολλήτους· ὁπόταν δὲ
[18]	εἰς μῆκος λόγων, ὁ μὲν	ἐπαινοῖ	τι ἢ αἰτιῷτο τῶν ἐγγεγραμμένων,
[5]	οὗτος εἰς ἀπαιδευσίαν καθ´ ἑαυτοῦ	ἐκφέροι;	τί ὀκνεῖς καὶ τοῦτο ἐπινεύειν;
[15]	τό· αὑτοῖς γὰρ ἐμπαίζουσιν οἱ	μωροὶ	βροτῶν. Τοῦτο μέν γε πρὸς
[5]	ἀπόκριναι· μᾶλλον δέ, ἐπεὶ τοῦτό	σοι	ἀδύνατον, ἐπίνευσον γοῦν ἢ ἀνάνευσον
[10]	καὶ Εὐάγγελος οὗτος, παρ´ ὅσον	σοί	γε οὐδ´ ὀλίγον μέλει τοῦ
[27]	μὲν ὑπερφρονεῖς, ῥήτορες δὲ μάλιστά	σοι	διὰ χειρός; εἰπέ μοι, καὶ
[1]	καπήλοις αὐτῶν. ἢ πόθεν γάρ	σοι	διαγνῶναι δυνατόν, τίνα μὲν παλαιὰ
[8]	γελῶσι τὰ πολλά; ~Θέλω γοῦν	σοι	διηγήσασθαί τι Πυθοῖ γενόμενον. Ταραντῖνος
[2]	ἢ ποία διάγνωσις; ~Ἵνα δέ	σοι	δῶ αὐτὰ ἐκεῖνα κεκρικέναι, ὅσα
[26]	βιβλίων. κωλύει γὰρ οὐδὲν κἀμέ	σοι	ἐνδιατρίβειν, ἐπειδὴ χαίρεις ἐξαπατώμενος. ~Ἡδέως
[10]	ταύτην τρυφήν. περὶ πόδα δή	σοι	καὶ Εὐάγγελος οὗτος, παρ´ ὅσον
[3]	διατριβὰς ἡμῖν ἐν παισὶν ἐποιοῦ·	σοὶ	καὶ μεμνῆσθαι Μουσῶν ἀνόσιον. ἐκεῖναι
[3]	τῷ σώματι ἐμφαίνοντι, οἵῳ δὲ	σοί—	καί μοι πρὸς τῆς Λιβανίτιδος
[5]	αὐτὰ καὶ ἐπίσκοπα τοξεῦσαι; τί	σοι	καὶ οὗτος δοκεῖ; ἆρ´ ἂν
[28]	τὴν δόξαν τῶν κτημάτων. ἱκανόν	σοι	καὶ τοῦτο. προσάψῃ δὲ μηδέποτε
[7]	καταγελώμενος, ὑπὸ δὲ τῶν συνόντων	σοι	κολάκων ἐπαινούμενος, οἳ καὶ αὐτοὶ
[22]	ἐν βραχεῖ παρ´ αὐτοῦ ἔσεσθαί	σοι	νομίζεις. ~ἀλλ´, ὦ κατάπυγον, οἴει
[3]	βιβλία συνουσίας ἢ ὡς διδάσκαλός	σοι	ὁ δεῖνα ἢ τῷ δεῖνι
[11]	καὶ Λέσβιον μῦθόν τινα διηγήσασθαί	σοι	πάλαι γενόμενον. ὅτε τὸν Ὀρφέα
[25]	καρτερῶν ὠνήν, καὶ τὸ πρᾶγμά	σοι	πάνυ σπουδάζεται καὶ θηρεύεται. ἀδύνατον
[1]	κάλλιστα τῶν βιβλίων· τὸ δέ	σοι	περὶ τὰ κάτω χωρεῖ, καὶ
[29]	ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν τὸ αὐτὸ	σοὶ	ποιοῦσιν, ἐλεφαντίνους νάρθηκας καὶ σικύας
[23]	μεθ´ ἡμέραν βίος, οἷοι δέ	σοι	πότοι, ὁποῖαι δὲ νύκτες καὶ
[21]	δὲ ἀπὸ τούτου καὶ πάνυ	σοι	πρέπον ἂν εἴη. ἐπεὶ γὰρ
[3]	εἰπεῖν ὡς ἐπαιδεύθης ἢ ἐμέλησέ	σοι	πώποτε τῆς ἐν χρῷ πρὸς
[18]	εἰπεῖν; οὐκ εὔξῃ τότε χανεῖν	σοι	τὴν γῆν, κατὰ σεαυτοῦ ὁ
[26]	ὠνεῖσθαι βιβλία. ἱκανῶς πεπαίδευσαι, ἅλις	σοι	τῆς σοφίας. μόνον οὐκ ἐπ´
[2]	σὺν ἐπιμελείᾳ τῇ πάσῃ ἔγραψαν,	σοὶ	τί ὄφελος, ὦ θαυμάσιε, τοῦ
[7]	τὸν Ὅμηρον ἐπρίω πολλάκις, ἀναγνώτω	σοί	τις αὐτοῦ λαβὼν τὴν δευτέραν
[19]	ἄροτρον. ἀλλὰ μὴ ἐπίδειξιν πλούτου	σοι	τὸ πρᾶγμα ἔχει καὶ βούλει
[24]	συνήγορον κοινὸν καὶ μάρτυρα ἔσεσθαί	σοι	τὸν Ἀττικὸν καὶ Καλλῖνον τοὺς
[13]	τῶν ἄλλων βαρβίτων. ~Καὶ τί	σοι	τὸν Ὀρφέα ἢ τὸν Νέανθον
[19]	ὅτι καὶ εἰς τὰ μηδέν	σοι	χρήσιμα ὅμως ἐκ πολλῆς τῆς
[29]	οὐκ εἰδὼς ὅτι καὶ οἱ	ἀμαθέστατοι	τῶν ἰατρῶν τὸ αὐτὸ σοὶ
[28]	καὶ μόνα ἐργάζου τὰ σαυτοῦ.	καίτοι	ἐχρῆν μηκέτι μηδὲ ἐκεῖνα, αἰδεσθῆναι
[3]	ἢ ποιμένων στόμασι καθαροῖς πότιμα.	Καίτοι	οὐδέ, εἰ καὶ πάνυ ἀναίσχυντος
[30]	δὲ αὐτὸς οὐκ ἂν δύναιο.	καίτοι	οὐδὲ ἔχρησάς τινι βιβλίον πώποτε,
[4]	τῶν καλῶν καὶ αἰσχρῶν καθεωρακότας.	καίτοι	σὺ μὲν δύο ἢ τρία
[22]	τοῖς τὰ τοιαῦτά σε ἐπαινοῦσι.	Καίτοι	τί ταῦτα ληρῶ; πρόδηλος γὰρ
[21]	ὅτι ὅμοιος ἦν Ἀλεξάνδρῳ ἐκείνῳ;	καίτοι	τὸ τῶν μουσικῶν τοῦτο, δὶς
[23]	ἡμέραν βίος, οἷοι δέ σοι	πότοι,	ὁποῖαι δὲ νύκτες καὶ οἵοις
[7]	σοι κολάκων ἐπαινούμενος, οἳ καὶ	αὐτοὶ	πρὸς ἀλλήλους ἐπιστρεφόμενοι γελῶσι τὰ
[20]	σὲ καὶ λόγους ἐπιδείκνυσθαι αὐτοῖς	ἐπὶ	δείπνῳ κἀκείνους χερσαίων βατράχων δίκην
[11]	τοῦ Ἀπόλλωνος τὸ ἱερόν, καὶ	ἐπὶ	πολύ γε σώζεσθαι αὐτήν. ~χρόνῳ
[7]	χωλεύων ὑπὸ τῇ ἀσπίδι καὶ	ἐπὶ	στόμα καταπίπτων ὑπὸ τοῦ βάρους
[16]	ἄγριον, φασί, παρὰ πάντων ἔχεις	ἐπὶ	τῇ βδελυρίᾳ· ὡς εἰ τοιούτους
[10]	τῆς σκευῆς, ὅτι μηδὲ ἐλεούμενος	ἐπὶ	τῇ ἥττῃ ἀπέρχῃ, ἀλλὰ μισούμενος
[9]	θεατῶν, τοὺς ἀθλοθέτας δὲ ἀγανακτήσαντας	ἐπὶ	τῇ τόλμῃ μαστιγώσαντας αὐτὸν ἐκβαλεῖν
[1]	τεκμαίροιο καὶ συμβούλους τοὺς σέας	ἐπὶ	τὴν ἐξέτασιν παραλαμβάνοις; ἐπεὶ τοῦ
[21]	τίνι ὅμοιος εἴη, πάνυ πεπεισμένος	ἐπὶ	τὸν Ἀλέξανδρον ἥξειν αὐτήν, ἡ
[21]	θαυμαστὸν ἄνδρα, οὕτως ὑπὸ κολάκων	ἐπὶ	τῷ ὁμοίῳ ποτὲ διαφθαρῆναι ὡς
[11]	τὴν μὲν ᾄδουσαν θρῆνόν τινα	ἐπὶ	τῷ Ὀρφεῖ, ὡς λόγος, τὴν
[3]	δασεῖ καὶ πολὺν τὸν ἥλιον	ἐπὶ	τῷ σώματι ἐμφαίνοντι, οἵῳ δὲ
[7]	καὶ τὸν Ἀστεροπαῖον, μηδὲ φέρειν	ἐπὶ	τῶν ὤμων τὴν μελίαν δυνάμενος;
[3]	οὐκ ἂν ὤκνησαν φανῆναι σκληρῷ	ἀνδρὶ	καὶ δασεῖ καὶ πολὺν τὸν
[8]	ὑπὸ καταράτων ἀνθρώπων οὓς εἶχε	περὶ	αὑτὸν ἐπαινούντων καὶ βοώντων ὁπότε
[30]	τῶν βιβλίων παρρησιάζομαι πρὸς σέ,	περὶ	δὲ τῶν ἄλλων ὅσα κατάπτυστα
[25]	τῶν ὀφειλομένων. ~Καὶ γὰρ κἀκεῖνα·	περὶ	δύο ταῦτα δεινῶς ἐσπούδακας, βιβλίων
[4]	καὶ τοῖς βιβλιοκαπήλοις ἤρισεν ἂν	περὶ	παιδείας τοσαῦτα βιβλία ἔχουσι καὶ
[10]	τὴν ἄτεχνόν σου ταύτην τρυφήν.	περὶ	πόδα δή σοι καὶ Εὐάγγελος
[25]	πότον, οἷα καὶ πρῴην αἴσχιστα	περὶ	σοῦ διηγεῖτο ἐξελθὼν ὁ πόρνος,
[22]	πρόδηλος γὰρ ἡ αἰτία τῆς	περὶ	τὰ βιβλία σπουδῆς, εἰ καὶ
[1]	τῶν βιβλίων· τὸ δέ σοι	περὶ	τὰ κάτω χωρεῖ, καὶ ἔλεγχος
[6]	ἀεί, καὶ τὴν πλείστην πραγματείαν	περὶ	ταύτας εἶχεν, ὡς καλλίστοις ὑποδήμασι
[19]	ἕνεκα τὴν σπουδὴν ταύτην ἐσπούδακας	περὶ	τὴν ὠνὴν τῶν βιβλίων· ὠφελείας
[22]	καὶ ἐλπίδας οὐ μικρὰς ἔχεις	περὶ	τοῦ πράγματος, εἰ βασιλεὺς μάθοι
[7]	τὸ μὲν βιβλίον ἐν τῇ	χειρὶ	ἔχῃς πάγκαλον, πορφυρᾶν μὲν ἔχον
[18]	αἰσχρόν, εἴ τις ἐν τῇ	χειρὶ	ἔχοντά σε βιβλίον ἰδών— ἀεὶ
[4]	βιβλίον μὲν ἔχεις ἐν τῇ	χειρὶ	καὶ ἀναγιγνώσκεις ἀεί, τῶν δὲ
[4]	τὰ τοῦ Δημοσθένους ὅσα τῇ	χειρὶ	τῇ αὑτοῦ ὁ ῥήτωρ ἔγραψε,
[12]	ἔσεσθαι κληρονομήσαντα τῆς Ὀρφέως μουσικῆς·	ἄχρι	δὴ συνελθόντας τοὺς κύνας πρὸς
[21]	οὐ συνετίθετο καὶ συνέπασχεν αὐτῷ,	ἄχρι	δή τις ἐν Λαρίσῃ πρεσβῦτις
[6]	περὶ ταύτας εἶχεν, ὡς καλλίστοις	ὑποδήμασι	κεκοσμημένα εἴη αὐτῷ τὰ ξύλα.
[12]	καὶ διαφθείραντα τὸν ἱερέα μεγάλοις	χρήμασι	πεῖσαι ὑποθέντα ἑτέραν ὁμοίαν λύραν
[3]	ἢ ποιμνίοις διψῶσιν ἢ ποιμένων	στόμασι	καθαροῖς πότιμα. Καίτοι οὐδέ, εἰ
[5]	μὲν ναῦν καλλίστην παραλάβοι, τοῖς	πᾶσι	καὶ εἰς κάλλος καὶ εἰς
[9]	μεταξὺ τοῦ χρυσοῦ διεφαίνετο. τούτοις	ἅπασι	προεκπλήξας τὸ θέατρον καὶ θαυμαστῆς
[20]	ὡς ἀληθεύοις τοὺς ἐπαίνους αὐτῶν.	φασὶ	δὲ σὲ καὶ λόγους ἐπιδείκνυσθαι
[16]	εἰπεῖν καλόν, μῖσος δὲ ἄγριον,	φασί,	παρὰ πάντων ἔχεις ἐπὶ τῇ
[11]	τὸν Ὀρφέα διεσπάσαντο αἱ Θρᾷτται,	φασὶ	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ σὺν τῇ
[21]	εἰκάζων ἔχαιρες, ὅπου καὶ Πύρρον	φασὶ	τὸν Ἠπειρώτην, τὰ ἄλλα θαυμαστὸν
[4]	γὰρ ὁ πίθηκος, ἡ παροιμία	φησί,	κἂν χρύσεα ἔχῃ σύμβολα. καὶ
[8]	χρυσοῦ μὲν τοῦ ἀκηράτου πᾶσαν,	σφραγῖσι	δὲ καὶ λίθοις ποικίλοις κατακεκοσμημένην,
[17]	ὠφελούμενος, τί ἄλλο ἢ τοῖς	μυσὶ	διατριβὰς ὠνεῖται καὶ ταῖς τίλφαις
[9]	μὲν ἀνάρμοστόν τι καὶ ἀσύντακτον,	ἀπορρήγνυσι	δὲ τρεῖς ἅμα χορδὰς σφοδρότερον
[17]	τίλφαις οἰκήσεις καὶ πληγὰς ὡς	ἀμελοῦσι	τοῖς οἰκέταις; ~Πῶς δὲ οὐ
[1]	ἀλλὰ πιστεύεις τοῖς ὡς ἔτυχεν	ἐπαινοῦσι	καὶ ἕρμαιον εἶ τῶν τὰ
[22]	πιστεύων τοῖς τὰ τοιαῦτά σε	ἐπαινοῦσι.	Καίτοι τί ταῦτα ληρῶ; πρόδηλος
[28]	ἀγανακτοῦσαν καὶ λέγουσαν, οὐδὲ σκότον	φρίσσουσι	τὸν συνεργάτην τέρεμνά τ´ οἴκων
[4]	ἂν περὶ παιδείας τοσαῦτα βιβλία	ἔχουσι	καὶ πωλοῦσιν, ἀλλ´ εἴ γε
[20]	ἢ μὴ πίνειν, ἢν μὴ	διαρραγῶσι	βοῶντες. Καὶ γὰρ οὐκ οἶδ´
[7]	καὶ αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους ἐπιστρεφόμενοι	γελῶσι	τὰ πολλά; ~Θέλω γοῦν σοι
[24]	ἐπιτρίψοντάς σε, ἢν οἱ θεοὶ	ἐθέλωσι,	καὶ πρὸς ἔσχατον πενίας συνελάσοντας·
[17]	φαίνηταί τις παρ´ αὐτῶν ὠφελούμενος,	τί	ἄλλο ἢ τοῖς μυσὶ διατριβὰς
[4]	Σύλλας Ἀθήνηθεν εἰς Ἰταλίαν ἐξέπεμψε·	τί	ἂν πλέον ἐκ τούτου εἰς
[16]	καὶ ὀμφαλοὺς ἐντίθης, ὡς δή	τι	ἀπολαύσων αὐτῶν; πάνυ γοῦν ἤδη
[5]	κτησάμενος αὐλήσειεν ἂν μὴ μαθών.	τί	δ´ εἴ τις τοῦ Ἡρακλέους
[5]	οὗτος δοκεῖ; ἆρ´ ἂν ἐπιδείξασθαί	τι	ἔργον τοξότου ἄξιον; ἀνένευσας καὶ
[18]	μῆκος λόγων, ὁ μὲν ἐπαινοῖ	τι	ἢ αἰτιῷτο τῶν ἐγγεγραμμένων, σὺ
[21]	ὑπὸ τῷ ψευδο τεταγμένων. ~καὶ	τί	θαυμαστὸν εἰ τοῦτο ἔπαθες, ἀνόητος
[9]	πάντως ἔδει, ἀνακρούεται μὲν ἀνάρμοστόν	τι	καὶ ἀσύντακτον, ἀπορρήγνυσι δὲ τρεῖς
[9]	κιθάρᾳ, ᾄδειν δὲ ἄρχεται ἀπόμουσόν	τι	καὶ λεπτόν, ὥστε γέλωτα μὲν
[5]	εὐθὺς τὸ προχειρότατον ἐκεῖνο ἐπιφθέγγεται,	τί	κυνὶ καὶ βαλανείῳ; ~Καὶ ἐγένετό
[27]	σε, τὰ τοσαῦτα βιβλία ἔχων	τί	μάλιστα ἀναγιγνώσκεις αὐτῶν; τὰ Πλάτωνος;
[23]	οἰκέται μόνον ἢν ἀποδύσωνταί σου,	τί	οἴει; μὴ αὐτίκα ἔσεσθαι πάντα
[23]	περιβαλόμενος καὶ ῥόπαλον ἔχων βαδίζοι,	τί	οἴει φανεῖσθαι τοῖς ὁρῶσιν; Ἡρακλέα
[5]	εἰς ἀπαιδευσίαν καθ´ ἑαυτοῦ ἐκφέροι;	τί	ὀκνεῖς καὶ τοῦτο ἐπινεύειν; ἔλεγχος
[3]	κίβδηλα καὶ νόθα καὶ παρακεκομμένα.	~Τί	οὖν; φὴς καὶ ταὐτὰ μὴ
[2]	ἐπιμελείᾳ τῇ πάσῃ ἔγραψαν, σοὶ	τί	ὄφελος, ὦ θαυμάσιε, τοῦ κτήματος
[18]	σε βιβλίον ἰδών— ἀεὶ δέ	τι	πάντως ἔχεις ἔροιτο οὗτινος ἢ
[8]	πολλά; ~Θέλω γοῦν σοι διηγήσασθαί	τι	Πυθοῖ γενόμενον. Ταραντῖνος Εὐάγγελος τοὔνομα
[5]	τε αὐτὰ καὶ ἐπίσκοπα τοξεῦσαι;	τί	σοι καὶ οὗτος δοκεῖ; ἆρ´
[13]	ἄμεινον τῶν ἄλλων βαρβίτων. ~Καὶ	τί	σοι τὸν Ὀρφέα ἢ τὸν
[22]	τὰ τοιαῦτά σε ἐπαινοῦσι. Καίτοι	τί	ταῦτα ληρῶ; πρόδηλος γὰρ ἡ
[8]	μέν γε κιθάραν αὐτήν, ὑπερφυές	τι	χρῆμα εἰς κάλλος καὶ πολυτέλειαν,
[26]	ὀνομάτων χρῆσιν τῶν Ἀττικῶν· πάνσοφόν	τι	χρῆμα καὶ ἄκρον ἐν παιδείᾳ
[5]	οἶμαι, ἑκάτερος οὐκ εἰδὼς ὅ	τι	χρήσαιτο ἑκατέρῳ. ἐπινεύεις καὶ τοῦτο;
[23]	γάρ ἐστι τὰ ἀντιμαρτυροῦντα τῷ	σχήματι,	βάδισμα καὶ βλέμμα καὶ φωνὴ
[3]	πολὺν τὸν ἥλιον ἐπὶ τῷ	σώματι	ἐμφαίνοντι, οἵῳ δὲ σοί— καί
[7]	θώρακα ἐπαίρων τῷ τοῦ μεταφρένου	κυρτώματι	καὶ τὰς κνημῖδας ἐπισυρόμενος, καὶ
[13]	ἡμᾶς αὐτοὺς ἐγένετό τις καὶ	ἔτι	ἐστίν, οἶμαι, ὃς τὸν Ἐπικτήτου
[25]	σοῦ διηγεῖτο ἐξελθὼν ὁ πόρνος,	ἔτι	καὶ δήγματα ἐπιδεικνύς. ἀλλ´ ἔγωγε
[22]	εἴποιμι, ὅτι δὲ μανίαν ἐρρωμένην	ἔτι	καὶ νῦν μαίνεσθαι δοκεῖς ἅπασιν
[24]	πρὸς ἔσχατον πενίας συνελάσοντας· δέον	ἔτι	νῦν σωφρονήσαντα ἀποδόσθαι μέν τινι
[25]	πάσχειν ἔχῃς. ὥστε μὲν γὰρ	μηκέτι	ἐργάζεσθαι τίς ἂν μεταπείσειέ σε;
[27]	τῶν λόγων; ἀλλὰ πρὸς Κότυος	μηκέτι	μὴ τολμήσῃς τοιοῦτο μηδέν, ~ἄφες
[28]	ἐργάζου τὰ σαυτοῦ. καίτοι ἐχρῆν	μηκέτι	μηδὲ ἐκεῖνα, αἰδεσθῆναι δὲ τὴν
[26]	~τὸ δ´ ἕτερον ῥᾴδιον, τὸ	μηκέτι	ὠνεῖσθαι βιβλία. ἱκανῶς πεπαίδευσαι, ἅλις
[10]	τῇ ἥττῃ ἀπέρχῃ, ἀλλὰ μισούμενος	προσέτι	διὰ τὴν ἄτεχνόν σου ταύτην
[8]	στέφανον δάφνης χρυσῆς κάλλιστον, ὡς	ἀντὶ	καρποῦ τῆς δάφνης σμαράγδους εἶναι
[3]	εὖ οἶδ´ ὅτι ἠξίωσαν, ἀλλ´	ἀντὶ	τῆς δάφνης μυρρίνῃ ἂν ἢ
[8]	τῶν οὐκ ἀφανῶν ἐν τῷ	Τάραντι	ἐπεθύμησεν νικῆσαι Πύθια. τὰ μὲν
[30]	~καὶ σὺ τοίνυν ἄλλῳ μὲν	δεηθέντι	χρήσειας ἂν τὰ βιβλία, χρήσασθαι
[3]	τὸν ἥλιον ἐπὶ τῷ σώματι	ἐμφαίνοντι,	οἵῳ δὲ σοί— καί μοι
[3]	τῆς Λιβανίτιδος ἄφες ἐν τῷ	παρόντι	τὸ μὴ σύμπαντα σαφῶς εἰπεῖν—
[13]	ὅμοιος ἔσεσθαι τῷ θαυμαστῷ ἐκείνῳ	γέροντι.	~χθὲς δὲ καὶ πρῴην ἄλλος
[7]	λάβοι τὴν Ἀχιλλέως πανοπλίαν, οἴει	ὅτι	αὐτίκα διὰ τοῦτο καὶ καλὸς
[22]	κιναίδων ἔοικας οὐκ ἂν εἴποιμι,	ὅτι	δὲ μανίαν ἐρρωμένην ἔτι καὶ
[3]	γενέσθαι ποτ´ ἂν εὖ οἶδ´	ὅτι	ἠξίωσαν, ἀλλ´ ἀντὶ τῆς δάφνης
[19]	καὶ βούλει τοῦτο ἐμφῆναι ἅπασιν,	ὅτι	καὶ εἰς τὰ μηδέν σοι
[29]	πλήθει τῶν βιβλίων, οὐκ εἰδὼς	ὅτι	καὶ οἱ ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν
[29]	ἀλλὰ τὸ γελοιότατον ἐκεῖνο πάσχουσιν,	ὅτι	κείρονται μὲν οἱ πολλοὶ παρὰ
[10]	γε μόνον ὤνησο τῆς σκευῆς,	ὅτι	μηδὲ ἐλεούμενος ἐπὶ τῇ ἥττῃ
[21]	ὁμοίῳ ποτὲ διαφθαρῆναι ὡς πιστεύειν	ὅτι	ὅμοιος ἦν Ἀλεξάνδρῳ ἐκείνῳ; καίτοι
[16]	βιβλία, φυγῇ φευκτέον ἂν ἦν	ὅτι	πορρωτάτω ἀπ´ αὐτῶν. ~δυοῖν δὲ
[21]	ὕβρισταί μοι εἰς τὸν Πύρρον,	ὅτι	σὲ εἴκασα κατὰ τοῦτο αὐτῷ·
[24]	δ´ ὅλον ἀγνοεῖν μοι δοκεῖς	ὅτι	τὰς ἀγαθὰς ἐλπίδας οὐ παρὰ
[2]	ὦ θαυμάσιε, τοῦ κτήματος οὔτε	εἰδότι	τὸ κάλλος αὐτῶν οὔτε χρησομένῳ
[8]	ἰσχὺν μήτε πρὸς ὠκύτητα εὖ	πεφυκότι,	κιθάρᾳ δὲ καὶ ᾠδῇ ῥᾳδίως
[18]	ῥήτορος ἢ συγγραφέως ἢ ποιητοῦ	ἐστι,	σὺ δὲ ἐκ τῆς ἐπιγραφῆς
[23]	χύτραις λημῶντες τυγχάνοιεν. μυρία γάρ	ἐστι	τὰ ἀντιμαρτυροῦντα τῷ σχήματι, βάδισμα
[11]	ἵναπερ νῦν τὸ Βακχεῖον αὐτοῖς	ἐστι,	τὴν λύραν δὲ ἀναθεῖναι εἰς
[19]	ἁρπάσας διέσπασεν αὐτὸ εἰπών, Ἄμεινόν	ἐστι	τῷ Πενθεῖ ἅπαξ σπαραχθῆναι ὑπ´