Paragraphes |
[40] |
μ'
ἀποστερεῖν
τῶν
χρημάτων,
οἷός
|
τ' |
ἂν
ἦν
παρ'
αὐτοῦ
δίκην |
[20] |
καὶ
τὸν
Κιττον
οὐχ
οἶός
|
τ' |
ἐγένετ'
ἀφανίσαι,
τὸν
συνειδότα
περὶ |
[10] |
(Τρίτῃ
δ'
ἡμέρᾳ
συνελθόντες
πίστιν
|
τ' |
ἔδομεν
ἀλλήλοις
ἦ
μὴν
σιωπήσεσθαι |
[50] |
καὶ
μάρτυρας
μὲν
ἡγουμένους
οἷόν
|
τ' |
εἶναι
καὶ
τῶν
μὴ
γενομένων |
[20] |
ἔμ'
αὐτῷ
συμβόλαιον
οὐδέν,
ἀνοίγειν
|
τ' |
ἐκέλευε
τὸ
γραμματεῖον
ἐναντιόν
μαρτύρων. |
[20] |
οὖν
γεγενημένα,
ὡς
ἀκριβέστατα
οἶός
|
τ' |
ἦν,
ἅπανθ'
ὑμῖν
εἴρηκα.
Ἡγοῦμαι |
[20] |
τοὺς
ἐν
ὑμῖν
οὐχ
οἶόν
|
τ' |
ἦν
ὁπότε
βούλοιτ'
ἀπηλλάχθαι
τῶν |
[40] |
ἀφῃρημένον,
ἐμοὶ
δ'
οὐχ
οἷόν
|
τ' |
ὂν
διὰ
τὰς
παρούσας
τύχας |
[10] |
αὐτὸς
ἀφανίσας
ὑφ'
ἡμῶν
αὐτὸν
|
ᾐτιᾶτ' |
ἠφανίσθαι,
ἔπειτα
δὲ
συλληφθέντα
ὡς |
[30] |
ἄλλως
τε
καὶ
Δακεδαιμονίων
ἀρχόντων
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
τῆς
θαλάττης. |
[30] |
ποιήσασθαι
ἐπειδὴ
δὲ
τοιοῦτον
ἔλεγχον
|
κατ' |
ἐμαυτοῦ
συνεγραψάμην,
τηνικαῦτ'
ἐπεθύμησ'
εἰς |
[0] |
καὶ
χρήματα
δοὺς
ἐξέπεμψεν
ἅμα
|
κατ' |
ἐμπορίαν
καὶ
κατὰ
θεωρίαν·
συστήσαντος |
[10] |
ὀλίγου
δὲ
χρόνου
πειράσοιτο
τὰ
|
χρήματ' |
ἀποδοῦναι·
ἐδεῖτο
δέ
μου
συγγνώμην |
[0] |
δὲ
δόξαιμι
μηδὲν
προσῆκον
τοσαῦτα
|
χρήματ' |
ἐγκαλέσαι,
διαβληθείην
ἂν
τὸν
ἅπαντα |
[40] |
παρέξομαι
τοὺς
εἰδότας
πολλά
μοι
|
χρήματ' |
ἐκ
τοῦ
Πόντου
κομισθέντα,
ἔπειτα |
[20] |
πλέον
ἔσται,
εἰ
τὰ
μὲν
|
χρήματ' |
ἐκ
τῶν
συγγεγραμμένων
εἰς
τὸν |
[40] |
τοίνυν
ἦν
τέ
μοι
πολλὰ
|
χρήματ' |
ἐνθάδε
καὶ
ταῦτ'
ἐπὶ
τῇ |
[40] |
Ὁλκάδα
γάρ,
ἐφ'
ᾗ
πολλὰ
|
χρήματ' |
ἦν
ἐγὼ
δεδωκώς,
ἔφηνέ
τις |
[20] |
ἐμὲ
ἀπαλλαγὴν
ποιήσασθαι.
Τοῦτον
δὲ
|
κελεύσατ' |
ἀποδεῖξαι,
τι
κερδαίνων
ἤ
τίνα |
[20] |
τὸν
Κιττον
οὐχ
οἶός
τ'
|
ἐγένετ' |
ἀφανίσαι,
τὸν
συνειδότα
περὶ
τῆς |
[10] |
ὡς
ἐλεύθερον
ὄντα,
καὶ
οὐκ
|
ᾐσχύνετ' |
οὐδ'
ἐδεδοίκει,
ὃν
ἔφασκεν
ὑφ' |
[50] |
με,
ὥστε
συγκαλέσας
τοὺς
ναυκλήρους
|
ἐδεῖτ' |
αὐτῶν
βοηθεῖν
ἐμοὶ
καὶ
μὴ |
[0] |
χρήματα.
Καὶ
πρὸς
μὲν
ἐμὲ
|
προσεποιεῖτ' |
ἀπορεῖν
ἐν
τῷ
παρόντι
καὶ |
[20] |
ἐμὲ
κατὰ
τὸ
γραμματεῖον
διαλύσασθαι.
|
(Ἔπειτ' |
ἐγὼ
μέν,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί |
[10] |
εἰς
τοῦτο
τόλμης
ἀφίκεθ'
ὥστ'
|
ἀφῃρεῖτ' |
αὐτὸν
ὡς
ἐλεύθερον
ὄντα,
καὶ |
[20] |
οὐχ
οἶόν
τ'
ἦν
ὁπότε
|
βούλοιτ' |
ἀπηλλάχθαι
τῶν
κινδύνων,
εἰ
μὴ |
[50] |
ἡμῖν
ἐγκαλεῖν
ὡς
ἔχομεν
ἓξ
|
τάλαντ' |
ἀπὸ
τῆς
τούτου
τραπέζης.
Καίτοι |
[10] |
ἐπὶ
τῇ
τραπέζῃ
καθήμενον
ἓξ
|
τάλαντ' |
ἀργυρίου
λάβοιμεν
παρ'
αὐτοῦ·
ἵνα |
[30] |
διεφθαρμένου
τοῦ
γραμματείου,
προσπέμπων
Ἀγύρριον,
|
ὄντ' |
ἀμφοτέροις
ἡμῖν
ἐπιτήδειον,
ἠξίου
μ' |
[30] |
καὶ
ὅτι
Ἱππολαί̈
δαν,
ξένον
|
ὄντ' |
ἐμαυτοῦ
καὶ
ἐπιτήδειον,
περιεώρων
παρὰ |
[40] |
τὰ
πράγματα
πῶς
εἶχεν
ἡμῖν,
|
ὅτ' |
ἐγὼ
Μενέξενον
καὶ
Φιλόμηλον
προσέπεμψ' |
[40] |
τὴν
ἀποστέρησιν
ποιήσασθαι;
Τίς
δὲ
|
πώποτ' |
εἰς
τοσοῦτον
συκοφαντίας
ἀφίκετο
ὥστε |
[30] |
ἐνθάδε
μοι
χρήματα.
Ἐμοὶ
δὲ
|
μέγιστ' |
ἔσται
τεκμήρια
τὰ
πρὸς
Στρατοκλέα |
[30] |
τὸν
Πόντον,
βουλόμενος
ἐκεῖθεν
ὡς
|
πλεῖστ' |
ἐκκομίσασθαι
τῶν
χρημάτων,
ἐδεήθην
Στρατοκλέους |
[50] |
τὸν
ἐπίλοιπον
χρόνον
ὑπὸ
τούτου
|
κάκιστ' |
ἀνθρώπων
ἀπολεῖσθαι,
διακαρτερήσας
δὲ
καὶ |
[30] |
καὶ
λέγειν
ἐξ
ὧν
ἐκείνους
|
μάλιστ' |
ἄν
πείθειν
ὠόμην
μηδὲν
εἶναί |
[40] |
διαπραττόμενος
ἐχθρὸς
τούτῳ
κατασταίην,
ᾧ
|
μάλιστ' |
ἐτύγχανον
πάντων
τῶν
ἐν
τῇ |
[0] |
καὶ
πάντα
ποιεῖν
ἐξ
ἐκεῖνοι
|
μάλιστ' |
ἤμελλον
πεισθήσεσθαι
μὴ
εἶναί
μοι |
[40] |
δέ
μοι,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
|
ἄριστ' |
ἂν
γνῶναι
περὶ
ὧν
ἀμφισβητοῦμεν, |
[10] |
δ'
εἰς
τοῦτο
τόλμης
ἀφίκεθ'
|
ὥστ' |
ἀφῃρεῖτ'
αὐτὸν
ὡς
ἐλεύθερον
ὄντα, |
[40] |
Ὅτε
μὲν
γὰρ
οὕτως
ἔπραττον,
|
ὥστ' |
οὐδ'
ἄν,
εἰ
προσωμολόγει
μ' |
[50] |
ἀλλὰ
καὶ
πλέον
ἔχοντες
ἀπέρχεσθε.
|
(Ὥστ' |
οὐκ
ἂν
εἰκότως
περὶ
ὀλίγου |
[20] |
μὴ
πείσειεν
ἐμὲ
τὸν
ἐγκαλοῦντα.
|
Ὥστ' |
οὐκ
ἐμὲ
περὶ
τῆς
ἀφέσεως |
[50] |
ὡς
Σάτυρον
εἰσπλευσεῖσθαι
καὶ
ποιήσειν
|
ἅττ' |
ἂν
ἐκεῖνος
γνῷ,
καὶ
ταῦτ' |
[10] |
μὴ
παρακαταθήκας
δεχόμενος
φανερὸς
γένηται
|
τοιαῦτ' |
ἐξημαρτηκώς.
Ἡγούμενος
δ'
αὐτῷ
μεταμέλειν |
[30] |
μόνον
διὰ
τοῦτο,
ὅτι
πολλὰ
|
τοιαῦτ' |
ἤδη
γέγονεν,
ἀλλ'
ὅτι
καὶ |
[30] |
τοιοῦτον
ἔλεγχον
κατ'
ἐμαυτοῦ
συνεγραψάμην,
|
τηνικαῦτ' |
ἐπεθύμησ'
εἰς
ὑμᾶς
εἰσελθεῖν.
Καίτοι |
[50] |
ἅττ'
ἂν
ἐκεῖνος
γνῷ,
καὶ
|
ταῦτ' |
ἐξηπάτησε,
καὶ
αὐτὸς
μὲν
οὐκ |
[40] |
μοι
πολλὰ
χρήματ'
ἐνθάδε
καὶ
|
ταῦτ' |
ἐπὶ
τῇ
τούτου
τραπέζῃ
κεῖταί |
[20] |
πανουργῶν,
εἰ
δὲ
μὴ
ποιήσειε
|
ταῦτ' |
ὀφλήσειν
τὴν
δίκην,
ἐβουλήθη
πρὸς |
[10] |
ἡγησάμην
ἡσυχίαν
ἄγειν.
(Μετὰ
δὲ
|
ταῦτ' |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
ἀφικνοῦνταί
μοι |
[40] |
ὂν
διὰ
τὰς
παρούσας
τύχας
|
οὔτ' |
αὐτοῦ
μένειν
οὔτ'
εἰς
τὸν |
[20] |
τὸν
Πόντον
ἔφη
μοι
συμπλευσεῖσθαι
|
οὔτ' |
εἶναι
πρός
ἔμ'
αὐτῷ
συμβόλαιον |
[40] |
παρούσας
τύχας
οὔτ'
αὐτοῦ
μένειν
|
οὔτ' |
εἰς
τὸν
Πόντον
εἰσπλεῖν.
(Καίτοι |
[20] |
θρασύτατος
ἁπάντων
ἀνθρώπων
ἐγένετο,
καὶ
|
οὔτ' |
εἰς
τὸν
Πόντον
ἔφη
μοι |
[30] |
Τούτῳ
μὲν
οὖν
οὐδὲν
ἡγοῦμαι
|
τοῦτ' |
εἶναι
σημεῖον,
ὡς
οὐκ
ἦν |
[50] |
ἐν
τῇ
βασάνῳ,
καὶ
διὰ
|
τοῦτ' |
οὐκ
εἰκὸς
ἦν
αὐτὸν
ἐκδοῦναι. |