Paragraphes |
[20] |
δὲ
Πασίων'
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
|
ἐκ |
τοῦ
διεφθαρμένου
γραμματείου
τὴν
ἀπολογίαν |
[40] |
τοὺς
εἰδότας
πολλά
μοι
χρήματ'
|
ἐκ |
τοῦ
Πόντου
κομισθέντα,
ἔπειτα
δὲ |
[0] |
ἐπιστέλλει
δὲ
τοῖς
ἐνθάδ'
ἐπιδημοῦσιν
|
ἐκ |
τοῦ
Πόντου
τά
τε
χρήματα |
[20] |
τὴν
τούτου
πονηρίαν.
(Πρῶτον
δ'
|
ἐκ |
τούτου
σκοπεῖσθε.
Ὅτε
γὰρ
ἐδίδομεν |
[40] |
τούτου
τραπέζῃ
κεῖταί
μοι,
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
ἔργων
τῶν
Πασίωνος
ὑμῖν |
[10] |
παρεληλυθότων
φανερῶς
ἡμαρτηκέναι,
οἰόμενος
δ'
|
ἐκ |
τῶν
λοιπῶν
ἐπανορθώσεσθαι,
προσῆλθεν
ἡμῖν |
[20] |
ἔσται,
εἰ
τὰ
μὲν
χρήματ'
|
ἐκ |
τῶν
συγγεγραμμένων
εἰς
τὸν
Πόντον |
[10] |
τούτων
μάρτυρας.
Μάρτυρες.
(Ἐπειδὴ
τοίνυν
|
ἐκ |
τῶν
συνόδων,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί, |
[20] |
κερδαίνων
ἤ
τίνα
κίνδυνον
φοβηθεὶς
|
ἀφῆκ' |
αὐτὸν
τῶν
ἐγκλημάτων;
Ἐάν
δὲ |
[20] |
ἔχῃ
τούτων
ὑμῖν
ἀποφαίνειν,
πῶς
|
οὐκ |
ἄν
δικαίως
ἐμοὶ
μᾶλλον
ἢ |
[40] |
μηδὲν
ᾔδει
μ'
ἐνθάδε
κεκτημένον,
|
οὐκ |
ἂν
δήπου
τοσούτων
χρημάτων
ἐγγυητής |
[50] |
καὶ
πλέον
ἔχοντες
ἀπέρχεσθε.
(Ὥστ'
|
οὐκ |
ἂν
εἰκότως
περὶ
ὀλίγου
ποιήσαισθε |
[0] |
ἀπορεῖν
ἐν
τῷ
παρόντι
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
ἔχειν
ἀποδοῦναι·
ἐπειδὴ
δὲ |
[30] |
ὑμᾶς
εἴρηκα,
ἱκανῶς
ἐπιδεδεῖχθαι
νομίζω.
|
Οὐκ |
ἄξιον
δὲ
θαυμάζειν,
ὦ
ἄνδρες |
[30] |
δὲ
πάντων
μέγιστον
τεκμήριον
ὡς
|
οὐκ |
ἀφειμὲνος
ἦν
Πασίων
ἐν
ταῖς |
[10] |
μὲν
ἐκέλευσε
βασανίζειν,
ἔργῳ
δ'
|
οὐκ |
εἴα,
διὰ
ταῦθ'
ἡγούμενος
οὐδεμίαν |
[50] |
τῇ
βασάνῳ,
καὶ
διὰ
τοῦτ'
|
οὐκ |
εἰκὸς
ἦν
αὐτὸν
ἐκδοῦναι.
(Πάντες |
[20] |
πείσειεν
ἐμὲ
τὸν
ἐγκαλοῦντα.
Ὥστ'
|
οὐκ |
ἐμὲ
περὶ
τῆς
ἀφέσεως
ἀλλὰ |
[10] |
ἡμῶν
οἱ
βασανισταὶ
αὐτοὶ
μὲν
|
οὐκ |
ἔφασαν
βασανιεῖν,
ἔγνωσαν
δὲ
Πασίων' |
[20] |
μή
μ'
ἀπαλλάξειεν
οὗτος.
Καὶ
|
οὐκ |
ἔφθη
διαπραξάμενος
ταῦτα
καὶ
θρασύτατος |
[20] |
οὖν
τῷ
χρόνῳ
ταπεινὸς
ἦν,
|
οὐκ |
ἔχων
ὅ
τι
χρήσαιτο
τοῖς |
[10] |
ὥστε
περὶ
μὲν
τῆς
παραδόσεως
|
οὐκ |
ἤθελεν
αὐτοῖς
πείθεσθαι,
τὸ
δ' |
[50] |
ταῦτ'
ἐξηπάτησε,
καὶ
αὐτὸς
μὲν
|
οὐκ |
ἤθελεν
εἰσπλεῦσαι
πολλάκις
ἐμοῦ
προκαλεσαμένου, |
[50] |
τῶν
χρημάτων,
ὅτι
τὸν
παῖδ'
|
οὐκ |
ἠθέλησε
βασανίζειν
ἐκδοῦναι
τὸν
συνειδότα |
[30] |
ἡγοῦμαι
τοῦτ'
εἶναι
σημεῖον,
ὡς
|
οὐκ |
ἦν
ἐνθάδε
μοι
χρήματα.
Ἐμοὶ |
[50] |
Σάτυρος
ἀμφοτέρων
ἡμῶν
δικάζειν
μὲν
|
οὐκ |
ἠξίου
περὶ
τῶν
ἐνθάδε
γενομένων |
[10] |
αὐτὸν
ὡς
ἐλεύθερον
ὄντα,
καὶ
|
οὐκ |
ᾐσχύνετ'
οὐδ'
ἐδεδοίκει,
ὃν
ἔφασκεν |
[30] |
μηχανησάμενοι;
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
|
οὐκ |
οἶδ'
ὅ
τι
δεῖ
πλείω |
[30] |
καὶ
λέγει
καὶ
πράττει,
τίς
|
οὐκ |
οἶδεν
ὑμῶν
πέρυσιν
ἀνοίξαντα
τὰς |