Paragraphes |
[20] |
τοὺς
πολίτας,
ἀπέστρεψε
δὲ
τὰς
|
ναῦς |
τὰς
Φοινίσσας.
Καὶ
μετὰ
ταῦτα |
[30] |
περιγιγνόμενον;
Ἐκεῖνος
τοίνυν
τῶν
μὲν
|
νέος |
ὢν
ἔτυχε,
τὰ
δ'
ἐπειδὴ |
[10] |
παρέχοντος,
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἐνενήκοντα
|
νεῶν |
ἐκ
Φοινίκης
εἰς
Ἄσπενδον
ἡκουσῶν |
[0] |
μὲν
συνάγοι
τὴν
ἑταιρείαν
ἐπὶ
|
νεωτέροις |
πράγμασιν,
οὗτοι
δ'
ἐν
τῇ |
[0] |
τῆς
πόλεως
ἐξέπεσεν·
τῶν
δὲ
|
νεωτέρων |
ἕνεκα,
οἳ
τῶν
μὲν
πραγμάτων |
[10] |
Δεκέλειάν
τ'
ἐπετείχισε
καὶ
τὰς
|
νήσους |
ἀπέστησε
καὶ
τῶν
πολεμίων
διδάσκαλος |
[20] |
πᾶσαν
ἐλθόντας
τὴν
Ἑλλάδα
μόνοι
|
νικᾶν |
μαχόμενοι,
περὶ
δὲ
δικαιοσύνης
τοσαύτην |
[40] |
εἰ
διὰ
τὴν
τοῦ
πατρὸς
|
νίκην |
τὴν
Ὀλυμπίασιν
ἀτιμωθήσομαι,
δι'
ἣν |
[30] |
ποιήσας,
τοὺς
δ'
ἐφ'
αὑτοῦ
|
νικήσαντας |
παύσας
ζηλουμένους,
τοῖς
δὲ
μέλλουσιν |
[30] |
ἀνταγωνιστὰς
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
πώποτε
|
νικήσαντας |
ὑπερεβάλετο.
Ζεύγη
γὰρ
καθῆκε
τοσαῦτα |
[30] |
πόλεις
ὀνομαστὰς
γιγνομένας
τὰς
τῶν
|
νικώντων, |
καὶ
πρὸς
τούτοις
ἡγούμενος
τὰς |
[10] |
ὑμῖν
ἐπιθυμοῦσιν,
οὐδὲ
κακοὺς
ἄνδρας
|
νομίζειν, |
ὅσοι
φεύγοντες
κατελθεῖν
ἐζήτησαν,
ἀλλὰ |
[10] |
ἐκβαλόντας
αὐτὸν
δικαίως
ἂν
αἰτίους
|
νομίζοιτε. |
Ἀναμνήσθητε
δὲ
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς, |
[40] |
ἣν
ἐγὼ
φυγῆς
μείζω
συμφορὰν
|
νομίζω· |
πολὺ
γὰρ
ἀθλιώτερον
παρὰ
τοῖς |
[0] |
τὰς
τῶν
ἐπιτηδείων
συμφοράς,
καὶ
|
νομίζων |
δεινὰ
πάσχειν
ὅτι
παρόντα
μὲν |
[40] |
αὐτοὺς
ἐχθροὺς
καὶ
φίλους
ὑμῖν
|
νομίζων, |
ἐκ
παντὸς
τρόπου
κινδυνεύων
τὰ |
[0] |
διδάσκοντες,
καὶ
τοσοῦτον
καταφρονοῦσι
τῶν
|
νόμων |
ὥστε
περὶ
ὧν
ὑμᾶς
ὑπ' |
[30] |
οὐδεὶς
ἂν
ὑμᾶς
λέγων
ἔπεισεν·
|
νῦν |
δ'
αἱ
στάσεις
αἱ
γενόμεναι |
[40] |
καὶ
τότε
μὲν
μεθ'
ὑμῶν,
|
νῦν |
δ'
ὑφ'
ὑμῶν
τῆς
πόλεως |
[40] |
συμφοραῖς
περιβαλεῖν.
Ἱκανῶς
γὰρ
καὶ
|
νῦν |
πεπείραμαι
κακῶν,
ὃς
εὐθὺς
μὲν |
[10] |
ὡς
οὐδὲν
διέφερε
τῶν
ἄλλων,
|
νυνὶ |
δ'
ἁπάντων
αὐτὸν
τῶν
γεγενημένων |
[40] |
καὶ
δὶς
τὴν
οὐσίαν
ἀπολωλεκὼς
|
νυνὶ |
πέντε
ταλάντων
φεύγω
δίκην.
Καὶ |