[73] <405> Σύλλας δὲ καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ πυθόμενοι τὰ κατ᾽ ἐμὲ πάλιν ἐθάρρησαν, καὶ γνόντες ἀμελεῖσθαι τὰ περὶ τὴν φυλακὴν τοῦ στρατοπέδου διὰ νυκτὸς ἱππέων λόχον ἱδρύσαντες ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, γενομένης ἡμέρας εἰς μάχην ἡμᾶς προεκαλέσαντο. <406> Τῶν δ᾽ ὑπακουσάντων καὶ μέχρι τοῦ πεδίου προελθόντων ἐπιφανέντες οἱ ἐκ τῆς ἐνέδρας ἱππεῖς καὶ ταράξαντες αὐτοὺς εἰς φυγὴν ἔτρεψαν ἕξ τε τῶν ἡμετέρων ἀπέκτειναν, οὐ μὴν μέχρι τέλους τὴν νίκην ἤγαγον· καταπεπλευκέναι γάρ τινας ὁπλίτας ἀκούσαντες ἀπὸ Ταριχεῶν εἰς Ἰουλιάδα φοβηθέντες ἀνεχώρησαν.

[73] <405> Sila l'ayant su reprit courage ; et sur l'avis qu'il eut que mes troupes faisaient mauvaise garde, il envoya la nuit au-delà du Jourdain, une compagnie de cavalerie qu'il mit en embuscade : et au point du jour il offrit le combat aux miens, qui ne le refusèrent pas. <406> Cette cavalerie parut alors, les chargea, les rompit et les mit en fuite. Il n'y en eut néanmoins que six de tués, parce que sur le bruit que quelques troupes des nôtres venaient de Tarichée à Juliade, les ennemis se retirèrent.