[68] <381> Καὶ Τιβεριὰς δὲ παρ᾽ ὀλίγον ἀνηρπάσθη ὑπὸ Γαλιλαίων τοιαύτης αἰτίας ὑποπεσούσης· τῶν ἐκ τῆς βουλῆς οἱ πρῶτοι γράφουσι πρὸς τὸν βασιλέα παρακαλοῦντες ἀφικέσθαι πρὸς αὐτοὺς παραληψόμενον τὴν πόλιν. <382> Ὑπέσχετο δ᾽ ὁ βασιλεὺς ἔρχεσθαι, καὶ τὰς ἐπιστολὰς ἀντιγράφει καὶ τῶν περὶ τὸν κοιτῶνα τινί, Κρίσπῳ μὲν τοὔνομα, τὸ δὲ γένος Ἰουδαίῳ, δίδωσι πρὸς τοὺς Τιβεριεῖς φέρειν. <383> Τοῦτον κομίσαντα τὰ γράμματα γνωρίσαντες οἱ Γαλιλαῖοι καὶ συλλαβόντες ἄγουσιν ἐπ᾽ ἐμέ. Τὸ δὲ πᾶν πλῆθος, ὡς ἤκουσεν, παροξυνθὲν ἐφ᾽ ὅπλα τρέπεται. <384> Συναχθέντες δὲ πολλοὶ πολλαχόθεν κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν ἧκον εἰς Ἄσωχιν πόλιν, ἔνθα δὴ τὴν κατάλυσιν ἐποιούμην, καταβοήσεις τε σφόδρα ἐποιοῦντο, προδότιν ἀποκαλοῦντες τὴν Τιβεριάδα καὶ βασιλέως φίλην, ἐπιτρέπειν τε ἠξίουν αὐτοῖς καταβᾶσιν ἄρδην ἀφανίσαι· καὶ γὰρ πρὸς τοὺς Τιβεριεῖς εἶχον ἀπεχθῶς, ὡς πρὸς τοὺς Σεπφωρίτας.

[68] <381> Peu s'en fallut que les Galiléens ne pillassent aussi Tibériade comme je vais le raconter. Quelques-uns des principaux sénateurs écrivirent au roi pour le prier de venir prendre possession de leur ville. <382> Il leur répondit qu'il viendrait dans peu de jours, et mit ses lettres entre les mains d'un de ses valets de chambre nommé Crispus, juif de nation. Les Galiléens l'arrêtèrent en chemin, le reconnurent, et me l'amenèrent ; <383> et lorsqu'ils surent ce que ces lettres portaient ils en furent si émus qu'ils s'assemblèrent, prirent les armes, <384> et vinrent me trouver le lendemain à Azoc, en criant que ceux de Tibériade étaient des traîtres, amis du roi, et qu'ils me priaient de leur permettre de les aller ruiner, car ils ne haïssaient pas moins Tibériade que Séphoris.