[2,11] ιαʹ. Περὶ τῆς ἐξορίας Τιμοθέου τοῦ Αἰλούρου καὶ τῆς χειροτονίας Τιμοθέου τοῦ Σαλοφακιάλου, καὶ περὶ Γενναδίου καὶ Ἀκακίου τῶν Κωνσταντινουπολιτῶν. Ἐπὶ τούτοις Τιμόθεος ἐξορίαν κατακρίνεται, κελευσθεὶς καὶ αὐτὸς τὴν Γαγγρηνῶν οἰκεῖν. Οἱ δὲ οὖν τῆς Ἀλεξανδρέων διάδοχον Προτερίου Τιμόθεον ἐπίσκοπον ἕτερον προχειρίζονται· ὃν οἱ μὲν ἐκάλουν Βασιλικόν, οἱ δὲ Σαλοφακίαλον. Ἀνατολίου δὲ τελευτήσαντος, τὸν θρόνον τῆς βασιλευούσης διαδέχεται Γεννάδιος, καὶ μετ´ αὐτὸν Ἀκάκιος, ὃς τοῦ καταγωγίου τῶν ὀρφανῶν προειστήκει κατὰ τὴν βασιλεύουσαν πόλιν.

[2,11] CHAPITRE XI. Bannissement de Timothée. Timothée fut banni à Gangre, comme Dioscore y avait été ; après quoi, les habitants d'Alexandrie élurent pour Évêque un autre Timothée, que les uns appelaient Basilique, et les autres Salofaciole. Anatolius étant mort dans le même temps, Gennade fut élevé sur le Siège. Episcopal de la ville impériale, et après que ce Gennade fut mort, Acace Administrateur de l'HôpitaL des Orphelins, succéda à sa Dignité.