Texte grec :
[247] (Version A)
Νεβρὸς καὶ ἔλαφος.
Νεβρός ποτε πρὸς τὸν ἔλαφον εἶπε· Πάτερ, σὺ καὶ μείζων καὶ
ταχύτερος κυνῶν πέφυκας, καὶ κέρατα πρὸς τούτοις ὑπερφυᾶ φέρεις
εἰς ἄμυναν. Τί δή ποτ' οὖν οὕτω τούτους φοβῇ; Κἀκεῖνος γελῶν εἶπεν·
Ἀληθῆ μὲν ταῦτα φῇς, τέκνον· ἓν δ' οἶδα, ὡς, ἐπειδὰν κυνὸς ὑλακὴν
ἀκούσω, αὐτίκα πρὸς φυγὴν οὐκ οἶδ' ὅπως ἐκφέρομαι. Ὁ μῦθος δηλοῖ
ὅτι τοὺς φύσει δειλοὺς οὐδεμία παραίνεσις ῥώννυσιν.
(Version B)
Μόσχος καὶ ἔλαφος.
Μόσχος δέ ποτε πρὸς τὴν ἔλαφον εἶπε·
Σὺ τῷ μεγέθει μείζων κυνῶν ὑπάρχεις
καὶ ταχινή τε καὶ πρὸς δρόμον ὀξεῖα·
κέρατα δὲ σὺ πρὸς ἄμυναν κατέχεις.
Τί δέ, ὦ μῆτερ, οὕτω φοβῇ τοὺς κύνας;
Ἡ δὲ πρὸς αὐτὸν οὕτως ἔφη γελῶσα·
Ὅτι μὲν ἐγὼ ταῦτα πάντα κατέχω
εὖ οἶδα σαφῶς καὶ γινώσκω, ὦ τέκνον·
ἐπὰν δὲ κυνὸς ὑλακὴν ἐπακούσω,
εὐθὺς σκοτοῦμαι καὶ τῇ φυγῇ κινοῦμαι.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ἀνθρώπους τοὺς φύσει δειλοὺς οὐδεμία
παραίνεσις ἀνθρώπου ἐπιρρώννυσιν.
|
|
Traduction française :
| [247] LE FAON ET LA BICHE
Un jour un faon dit au cerf: « Père, tu es plus grand et plus vite que les
chiens, et tu as de plus des cornes merveilleuses pour te défendre. Pourquoi
donc fuis-tu ainsi devant eux? » Le cerf répondit en riant: « C'est vrai, mon
enfant, ce que tu dis là ; mais il y a une chose certaine, c'est que, lorsque
j'entends l'aboiement d'un chien, aussitôt je me précipite je ne sais comment
vers la fuite. »
Cette fable montre qu'aucune exhortation ne rassure un coeur naturellement lâche.
|
|
