Texte grec :
[155] (Version A)
Κηπουρὸς καὶ κύων.
Κηπωροῦ κύων εἰς φρέαρ κατέπεσεν. Ὁ δὲ κηπωρὸς βουλόμενος
αὐτὸν ἐκεῖθεν ἀνενεγκεῖν, κατῆλθε καὶ αὐτὸς εἰς τὸ φρέαρ. Οἰηθεὶς δ'
ὁ κύων ὡς κατωτέρω μᾶλλον αὐτὸν παραγέγονε καταδῦσαι, τὸν
κηπωρὸν στραφεὶς ἔδακεν. Ὁ δὲ μετ' ἀδύνης ἐπανιών· Δίκαια, φησί,
πέπονθα· τί δήποτε γὰρ τὸν αὐτοχεῖρα σῶσαι ἐσπούδασα; Ὁ μῦθος
πρὸς ἀδίκους καὶ ἀχαρίστους.
(Version B)
Κηπουρὸς καὶ κύων.
Κηπουροῦ κύων εἰς φρέαρ ἔπεσεν. Ὁ δὲ ἀνιμήσασθαι αὐτὸν
βουλόμενος ἐκεῖ κατέβη. Ὁ δὲ κύων ἠπορημένος, ὡς προσῆλθεν
αὐτῷ, οἰόμενος ὑπ' αὐτοῦ βαπτίζεσθαι, ἔδακεν αὐτόν. Καὶ ὃς κακῶς
διατεθεὶς ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε ἄξια πέπονθα· τί γάρ, σοῦ σεαυτὸν
κατακρημνίσαντος, τοῦ κινδύνου σε ἀπαλλάξαι ἐπειρώμην;
Πρὸς ἄνδρα ἀχάριστον εἰς τοὺς εὐεργέτας καὶ πρὸς ἀδικοῦντα ὁ
μῦθος ἁρμόζει.
|
|
Traduction française :
| [155] LE JARDINIER ET LE CHIEN
Le chien d'un jardinier était tombé d'ans un puits. Le jardinier, voulant l'en
retirer, descendit lui aussi dans le puits. S'imaginant qu'il venait pour
l'enfoncer plus profondément, le chien se retourna et le mordit. Le jardinier,
souffrant de sa blessure, remonta en disant : «C'est bien fait pour moi :
qu'avais-je à m'empresser de sauver une bête qui voulait se suicider ?»
Cette fable s'adresse aux hommes injustes et ingrats.
|
|
