[104] (Version A)
Ἔλαφος καὶ λέων ἐν σπηλαίῳ.
Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο κατά τι σπήλαιον, ἐν ᾧ λέων
ἦν, καὶ ἐνταῦθα εἰσῄει κρυβησομένη. Συλληφθεῖσα δὲ ὑπὸ τοῦ
λέοντος καὶ ἀναιρουμένη ἔφη· "Βαρυδαίμων ἔγωγε, ἥτις ἀνθρώπους
φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ ἐνεχείρισα." Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων
διὰ φόβον ἐλάττονος εἰς κίνδυνον μείζονα ἑαυτοὺς ἐμβάλλουσιν.
(Version B)
Ἔλαφος καὶ λέων ἐν σπηλαίῳ.
Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο κατά τι σπήλαιον, ἐφ' ᾧ λέων
ἦν κατοικούμενος, καὶ ἐνταῦθα εἰσιοῦσα καὶ νομίζουσα κρυβῆναι
συνελήφθη ὑπὸ τοῦ λέοντος καὶ ἀναιρουμένη πρὸς ἑαυτὴν ἔφη·
Δειλαία ἔγωγε ἥτις ἀνθρώπους φεύγουσα ἐμαυτὴν φηρίῳ παρέδωκα.
Οὕτως οἱ τῶν ἀνθρώπων παῖδες διὰ φόβον ἐλάττονος κινδύνου
ἑαυτοὺς εἰς μεῖζον κακὸν ἐμβάλλουσιν.
| [104] LA BICHE ET LE LION DANS UN ANTRE
Une biche poursuivie par des chasseurs arriva à l'entrée d'un antre où se
trouvait un lion. Elle y entra pour s'y cacher ; mais elle fut prise par le lion
et, tandis qu'il la tuait, elle s'écria : «Malheureuse que je suis ! en fuyant
les hommes, je me suis jetée dans les pattes d'une bête féroce.»
Ainsi parfois les hommes, par crainte d'un moindre danger, se jettent dans un
plus grand.
|