[127] (Version A)
Ἥλιος καὶ βάτραχοι.
Γάμοι τοῦ Ἡλίου θέρους ἐγίγνοντο· πάντα δὲ τὰ ζῷα ἔχαιρον ἐπὶ
τούτῳ, ἠγάλλοντο δὲ καὶ οἱ βάτραχοι. Εἷς δὲ τούτων εἶπεν· Ὦ μῶροι,
εἰς τί ἀγάλλεσθε; εἰ γὰρ μόνος ὢν ὁ Ἥλιος πάσαν ἰλὺν ἀποξηραίνει,
εἰ γήμας ὅμοιον αὐτῷ παιδίον γεννήσει, τί οὐ παθῶμεν κακόν; Ὅτι
πολλοὶ τῶν τὸ φρόνημα κουφότερον ἐχόντων χαίρουσιν ἐπὶ
πράγμασιν τοῖς μὴ χαρὰν ἔχουσιν.
(Version B)
Ἥλιος καὶ βάτραχοι.
Ἡλίῳ ποτὲ γάμος θέρους ὑπῆρχε.
Οἱ δὲ βάτραχοι ἠγάλλοντο μεγάλως
ἐπὶ τῇ λαμπρᾷ τραπέζῃ τοῦ Ἡλίου.
Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν μέγα ἀναστενάξας
ἀνακέκραγε καὶ πρὸς αὐτοὺς ἐβόα·
Ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ,
εἰς τί βοᾶτε μεγάλα κεκραγότες
ὡς ἐπ' ἀγάθῳ τινὶ προσδοκωμένῳ;
Εἰ οὖν Ἥλιος μονώτατος ὑπάρχων
ὕλην ἅπασαν καὶ τὴν γῆν καταφλέγῃ,
εἰ γήμας παῖδα ἀνθόμοιον ποιήσει,
τί μὴ πάθωμεν ἡμεῖς κακόν, εἰπέ μοι.
Ὅτι πολλοὶ τῶν τὸ φρόνημα κουφότερον ἐχόντως χαίρουσιν ἐπ'
αδήλοις.
| [127] LE SOLEIL ET LES GRENOUILLES
C'était l'été, et l'on célébrait les noces du Soleil. Tous les animaux se
réjouissaient de l'événement, et il n'était pas jusqu'aux grenouilles qui ne
fussent en liesse. Mais l'une d'elles, s'écria : «Insensées, à quel propos vous
réjouissez-vous ? A lui seul, le Soleil dessèche tous les marécages ; s'il prend
femme et fait un enfant semblable à lui, que n'aurons-nous pas à souffrir ?»
Beaucoup de gens à tête légère se réjouissent de choses qui n'ont rien de
réjouissant.
|