Fable
[1]	καὶ κακά. Ὑπὸ τῶν κακῶν	τὰ	ἀγαθὰ ἐδιώχθη ὡς ἀσθενῆ ὅντα:
[49]	τὰ μεγάλα κἀκ τῶν προδήλων	τὰ	ἄδηλα γνωρίζεται. ~(Ἀνὴρ κακοπράγμων. Ἀνὴρ
[49]	μεγάλα καὶ ἐκ τῶν προδήλων	τὰ	ἄδηλα γνωρίζονται. (Ἀνὴρ καὶ γυνὴ
[30]	ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν. Μαθοῦσα δὲ	τὰ	γεγενημένα ἔφη πρὸς αὐτήν· Ἀλλὰ
[3]	καταπτὰς εἰς τὸν θάμνον καὶ	τὰ	γενήματα ἀναρπάσας, μετὰ τῶν ἑαυτοῦ
[1]	ἀνθρώποις, ὡς πλησίον ὄντα, ἐπέρχεται,	τὰ	δὲ ἀγαθὰ βράδιον, ἐξ οὐρανοῦ
[1]	ὅντα: εἰς οὐρανὸν δὲ ἀνῆλθεν.	Τὰ	δὲ ἀγαθὰ ἠρώτησαν τὸν Δία
[27]	τινι ποταμῷ ἡλίευεν. Διατείνας δὲ	τὰ	δίκτυα καὶ τὸ ῥεῦμα περιλαβὼν
[27]	ποταμῷ ἡλίευε. Καὶ δὴ κατατείνας	τὰ	δίκτυα, ὡς ἐμπεριέλαβεν ἑκατέρωθεν τὸ
[26]	εἴη ὁ δι' ἐλπίδα μείζονος	τὰ	ἐν χερσὶν ἀφεὶς σμικρὰ ὄντα.
[8]	οἷ δι' ἐλπίδα μειζόνων {πραγμάτων}	τὰ	ἐν χερσὶν ὄντα προΐενται. ~(Ἀηδὼν
[23]	ἰχθύων ὀλιγότητι ὅσον ὅτι καὶ	τὰ	ἐναντία προειλήφασιν. Εἷς δέ τις
[23]	συμβεβηκότι δυσφοροῦντες ὅσον ὅτι καὶ	τὰ	ἐναντία προειλήφεισαν. Εἷς δέ τις
[34]	σοι, εἰ τοῖς λόγοις ὅμοια	τὰ	ἔργα τῆς χειρὸς καὶ τοὺς
[40]	ἐρεῖσαι τῷ τοίχῳ, ὀρθῶσαι δὲ	τὰ	κέρατα, ἀναδραμοῦσα δὲ ἐγὼ καὶ
[2]	δέομαι, αὐτὸς δὲ βραδέως εἴωθε	τὰ	κέρδη περιποιεῖν. Πρὸς ἄνδρα αἰσχροκερδῆ
[36]	ἀφῇς τὸ ἀρνίον ἀφ' ἑαυτῆς,	τὰ	κυνῶν σοι προσοίσω. Πρὸς ἄνδρα
[14]	τοὺς φρονίμους οὐ λανθάνουσι, κἂν	τὰ	μάλιστα χρηστότητα ὑποκρίνωνται. ~Αἴξ καὶ
[49]	Οὕτω πολλάκις ἐκ τῶν μικρῶν	τὰ	μεγάλα καὶ ἐκ τῶν προδήλων
[49]	οὕτω πολλάκις ἐκ τῶν μικρῶν	τὰ	μεγάλα κἀκ τῶν προδήλων τὰ
[25]	προσφυγόντων· ἐφιλονείκει γὰρ οὗτος ἐπισυνάξαι	τὰ	μέγιστα, τῶν ἐλαχίστων ὑπερφρονῶν. Εὔκολον
[8]	αὐτόν, εἰ τροφῆς ἀπορεῖ, ἐπὶ	τὰ	μείζονα τῶν ὀρνέων τρέπεσθαι. Καὶ
[1]	τοῖς ἀνθρώποις ἐπέρχεσθαι. Διὰ τοῦτο	τὰ	μὲν κακὰ συνεχῆ τοῖς ἀνθρώποις,
[8]	ἐν χερσὶν ἑτοίμην βορὰν παρεὶς	τὰ	μηδέπω φαινόμενα διώκοιμι. Οὕτος καὶ
[39]	αἰτίαν, ὁ πίθηκος ἐπιδείξας αὐτῇ	τὰ	μνήματα, εἶπεν· Ἀλλ' οὐ μέλλω
[5]	συνέλαβεν αὐτὸν καὶ περικόψας αὐτοῦ	τὰ	ὀξυπτερά, ὡς ἑσπέρα κατέλαβε, τοῖς
[47]	πόλεμον ἐξῄει. Φθεγξαμένων δὲ κοράκων,	τὰ	ὅπλα θεὶς ἡσχαζεν, εἶτ' ἀναλαβὼν
[19]	Κἀκείνη ἀρξαμένη τὸ μὲν πρῶτον	τὰ	ὄρη ἐξέφηνεν, ἐκ δευτέρου δὲ
[19]	ἐκ δευτέρου δὲ ἐκροφήσασα καὶ	τὰ	πεδία ἀπεγύμνωσεν: Ἐὰν δὲ δόξῃ
[35]	τῶν ψευδολόγων ἀνθρώπων ἔλεγχός ἐστι	τὰ	πράγματα. (Ἀλώπηξ καὶ κροκόδειλος. Ἀλώπηξ
[35]	ὅτι τῶν ψευδομένων ἀνδρῶν ἔλεγχος	τὰ	πράγματα γίνεται. ~Ἀλώπηξ καὶ κύων.
[6]	δὲ τις τοῦτον ὠνησάμενος καὶ	τὰ	πτερὰ ἀνασπάσας καὶ μύρῳ χρίσας
[6]	ποτε ἑάλω ὑπ' ἀνθρώπου, ὅστις	τὰ	πτερὰ αὐτοῦ εὐθέως τίλας εἴασεν
[6]	ἑάλω ὑπ' ἀνθρώπου. Τούτου δὲ	τὰ	πτερὰ ὁ ἄνθρωπος κόψας ἀφῆκε
[6]	αὐτός σε πάλιν κυνηγήσας αὖθις	τὰ	πτερὰ τὰ σὰ κατερημώσῃ. Ὁ
[6]	πονηροὺς δὲ φρονίμως τροποὺσθαι. (Ἀετὸς	τὰ	πτερὰ τιλθεὶς καὶ ἀλώπηξ. Ἀετός
[6]	ἐπὶ συμφοραῖς προσκτᾶται γέλωτα. ~(Ἀετὸς	τὰ	πτερὰ τιλθείς καὶ ἀλώπηξ. Ποτὲ
[11]	οἴκαδε, πάντα μὲν αὐτῷ προσῆγε	τὰ	ῥύμματα, πᾶσι δὲ λούτροις ἐπειρᾶτο
[6]	πάλιν κυνηγήσας αὖθις τὰ πτερὰ	τὰ	σὰ κατερημώσῃ. Ὁ μῦθος δηλοῖ
[12]	ὠφελείᾳ τοῦτο ποιεῖν, ὡς ἐπὶ	τὰ	συνήθη τῶν ἔργων ἐγείρεσθαι, πάλιν
[40]	ἀνθρώπων τοὺς φρονίμους δεῖ πρότερον	τὰ	τέλη τῶν πραγμάτων σκοπεῖν, εἶθ'
[40]	ἀνθρώπων τοὺς φρονίμους δεῖ πρῶτον	τὰ	τέλη τῶν πραγμάτων σκοπεῖν, εἶθ'
[14]	σχηματίσας ἑαυτὸν εἰς ἰατρὸν καὶ	τὰ	τῆς ἐπιστήμης πρόσφορα ἀναλαβῶν ἐργαλεῖα,
[42]	δηλοῖ ὅτι ἡ συνήθεια καὶ	τὰ	φοβερὰ τῶν πραγμάτων εὐπρόσιτα ποιεῖ.
[42]	δηλοῖ ὅτι ἡ συνήθεια καὶ	τὰ	φοβερὰ τῶν πραγμάτων καταπραΰνει. (Ἁλώπηξ
[4]	κόπρον βουλόμενος, ὡς διανέστη ἔλαθεν	τὰ	ὠὰ ἀπορρίψας. ἀπ' ἐκείνου τέ
[4]	ἐκεῖνος ἔτικτε, μετάρσιος αἰρόμενος ἐκύλιε	τὰ	ὠὰ καὶ κατέασσε, μέχρις οὗ
[23]	ὅτι οὐ δεῖ λυπεῖσθαι ἐπὶ	ταῖς	ἀποτυχίαις, γινώσκοντας τὰς τοῦ βίου
[17]	πρὸς μόνον τὸ μὴ λιμώττειν,	ταῖς	δὲ ὀθνείαις πλείονα παρασωρεύων πρὸς
[31]	Καὶ δὴ τοὺς πόδας ἐπὶ	ταῖς	ἐκείνης κέντροις αἱμάξασα καὶ ἀλγήσασα
[20]	ἐν σκότῳ κεκρυμμένος ἀδεῶς ἔκτοτε	ταῖς	θηλείαις ἐπέβαινε. Ὁ μῦθος δηλοῖ
[17]	νομὴν αὐτὰς παραγαγεῖν, ἔνδον ἐτημέλει,	ταῖς	μὲν ἰδίαις μετρίαν τροφὴν παραβάλλων
[25]	ἐν γῇ τῶν εὐτελῶν ἀπεστέρητο	ταῖς	τρυμαλιαῖς διαδράντων καὶ τῇ ὑγρᾷ
[13]	ἐνίων μοχθηρίας πειραθῶσιν, οὐκέτι αὐτῶν	ταῖς	ὑποκρίσεσιν {οὗτοι} ἐξαπατῶνται. ~Αἴλουρος καὶ
[43]	εὐφυῶς κατεσκευασμένην, ἣν καὶ ἀναλαβοῦσα	ταῖς	χερσὶν ἔφη· Ὢ οἵα κεφαλή,
[22]	εἰς ἄγραν, ἐπειδὴ πολὺν χρόνον	ταλαιπωρήσαντες	οὐδὲν εἷλον, σφόδρα τε ἠθύμουν
[35]	γεγυμνασιαρχηκότων, ἡ ἀλώπηξ ὑπολαβοῦσα· Ὦ	τᾶν,	εἶπεν, ἀλλὰ κἂν μὴ σὺ
[20]	δηλοῖ ὅτι Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται,	ταπεινοῖς	δὲ δίδωσι χάριν. ~(Ἀλεκτρυόνες καὶ
[27]	ἐὰν μὴ οὕτως ὁ ποταμὸς	ταράσσηται,	ἐμὲ δεήσει λιμώττοντα ἀποθανεῖν. Οὕτω
[27]	εἰ μὴ οὕτως ὁ ποταμὸς	ταράττεται,	ἐμὲ δεήσει λιμώττοντα ἀποθανεῖν. Ὁ
[15]	ὑποκρίνωνται. ~Αἴξ καὶ αἰγοβοσκός. Αἰγοβοσκὸς	τὰς	αἶγας ἀνεκαλεῖτο πρὸς τὴν μάνδραν.
[17]	~Αἰπόλος καὶ αἶγες ἄγριαι. Αἰπόλος	τὰς	αἶγας αὑτοῦ ἀπελάσας ἐπὶ νομήν,
[41]	βίον ἔχειν, ἔγνω δεῖν καὶ	τὰς	ἄλλας ἀλώπεκας εἰς τὸ αὐτὸ
[41]	τὸν βίον. Ἔγνω οὖν καὶ	τὰς	ἄλλας ἀλώπεκας τοῦτ' αὐτὸ νουθετῆσαι
[19]	κρείττονας χλευάζοντες λανθάνουσι μείζονας ἑαυτοῖς	τὰς	ἀνίας ἐξ αὐτῶν ἐπισπώμενοι. ~Ἀλέκτορες
[41]	δὴ ἁπάσας ἀθροίσασα παρῄνει αὐταῖς	τὰς	αὐρὰς ἀποκόπτειν, λέγουσα ὡς οὐκ
[9]	λύμην ἀναφέρω. Διὰ γὰρ τοῦτο	τὰς	ἐρήμους οἰκήσω. Ὅτι, ἐὰν λυπηθῇ
[9]	συμφορῶν μεμνῆσθαι, καὶ διὰ τοῦτο	τὰς	ἐρήμους οἰκῶ. {Ὅτι} τὸν λυπηθένθα
[4]	μνησικακῶν διετέλει παρατηρούμενος τοῦ ἀετοῦ	τὰς	καλιὰς καί, εἴ ποτε ἐκεῖνος
[29]	αὐτῶν διεξιούσης, ἐπὶ τῷ εὐτελίζειν	τὰς	λοιπὰς καὶ δειλίαν καταγελώσης, ἑαυτὴν
[48]	συμφορᾶς ἐπελθούσης, μᾶλλον δὲ σκοπείτω	τὰς	οἰκείας ἁμαρτίας. ~(Ἀνὴρ καὶ γυνὴ
[40]	δὲ τράγου μεμφομένου αὐτὴν ὡς	τὰς	ὁμολογίας ἀθετήσασαν, ἐπιστραφεῖσα εἶπε τῷ
[41]	Καὶ δὴ πάσας ἀθροίσασα παρῄνει	τὰς	οὐρὰς ἀποκόπτειν, ὡς οὐκ ἀπρεπὲς
[21]	ὅτι οἱ φρόνιμοι ῥᾳδίως φέρουσι	τὰς	παρὰ τῶν ἀλλοτρίων ὕβρεις, ὅταν
[27]	δημαγωγοὶ τότε μάλιστα ἐνεργάζονται, ὅταν	τὰς	πατρίδας εἰς στάσεις περιαγάγωσιν. (Ἁλιεὺς
[27]	δημαγωγοὶ τότε μάλιστα ἐργάζονται, ὅταν	τὰς	πατρίδας εἰς στάσιν περιάγωσιν. ~Ἁλκύων.
[49]	τούτοις ἀπήχθου οἱ ὄρθρου μὲν	τὰς	ποίμνας ἐξελαύνουσιν, ὀψὲ δὲ εἰσίασι,
[49]	τούτοις ἀπεχθάνῃ οἳ ὄρθρου μὲν	τὰς	ποίμνας ἐξελαύνουσιν, ὄψε δὲ εἰσίασι,
[41]	τῶν ἀνθρώπων οὐ δι' εὔνοιαν	τὰς	πρὸς τοὺς πέλας ποιοῦνται συμβουλίας,
[39]	Ἀλλ' οὐ μέλλω κλάειν, ὁρῶν	τὰς	στήλας τῶν πατρικῶν μου ἀπελευθέρων
[41]	λόγος ἁρμόττει πρὸς ἐκείνους οἳ	τὰς	συμβουλίας ποιοῦνται τοῖς πέλας οὐ
[23]	λυπεῖσθαι ἐπὶ ταῖς ἀποτυχίαις, γινώσκοντας	τὰς	τοῦ βίου τύχας. ~Ἁλιεὺς αὐλῶν.
[28]	ἐν θαλάττῃ διαιτώμενον. Ταύτην λέγεται	τὰς	τῶν ἀνθρόπων θήρας φυλαττομένην ἐν
[21]	λόγος δηλοῖ ὅτι ρᾴδιον φέρουσι	τὰς	τῶν πέλας ὕβρεις οἱ φρόνιμοι,
[17]	δηλοῖ μὴ δεῖν τούτων ἀσμενίζεσθαι	τὰς	φιλίας οἷ τῶν παλαιῶν φίλων
[17]	μᾶλλον φυλαττόμεθα· εἰ γὰρ ἡμᾶς	τὰς	χθές σοι προσεληλυθυίας τῶν πάλαι
[48]	γὰρ ἀσεβῆ συναπώλοντο καὶ ἀναίτιοι.	Ταῦτα	αὐτοῦ λέγοντος, μυρμήκων πολλῶν ὄντων
[46]	γυναικὸς αὐτοῦ πυνθανομένης· Πόθεν σοι	ταῦτα,	ἐὰν συμβῇ ὑγιᾶναί σε; πρὸς
[30]	κρέα ὑπό τινων ποιμένων καταλελεμμένα,	ταῦτα	εἰσελθοῦσα κατέφαγεν. Ἐξογκωθεῖσα δὲ τὴν
[46]	γάρ με ἐξαναστήσεσθαι, ἵνα καὶ	ταῦτά	με οἱ θεοὶ ἀπαιτήσωσιν; Ὁ
[46]	ἂν ἀναστῆναί με, ἵνα με	ταῦτα	οἱ θεοὶ ἀπαιτήσωσιν; Ὁ μῦθος
[21]	ἠθύμει σφόδρα, νομίζων ὡς ἀλλόφυλος	ταῦτα	πάσχειν ὑπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων. Ὡς
[17]	εἰ καὶ ἕτεραί σοι μετὰ	ταῦτα	προσπελάσουσιν, ἐκείνας ἡμῶν προκρινεῖς. Ὁ
[46]	ἀπαιτήσωσιν; Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	ταῦτα	ῥᾴδιον ἄνθρωποι κατεπαγγέλλονται ἃ τελέσειν
[22]	πολλάκις ἁ μὴ τέχνη παρέσχε,	ταῦτα	τύχη διεβράβευσεν. (Ἁλιεῖς καὶ θύννος.
[22]	πολλάκις ἃ μὴ τέχνη παρέσχε,	ταῦτα	τύχη ἐδωρήσατο. ~(Ἁλιεῖς λίθον ἀγρεύσαντες.
[9]	τις ὠμίλει ἀηδόνι ἵν' ὁμόροφος	ταύτῃ	γε συνυπάρχῃ. Ἡ δὲ πρὸς
[29]	ὕδωρ ἐπήδησεν. Τοῦ δὲ ρεύματος	ταύτην	εἰς μέσον κατασύραντος, καὶ τῶν
[29]	Ἀπόκρισιν ἔχω εἰς Μίλητον, καὶ	ταύτην	ἐκεῖσε ἀποκομίσαι βούλομαι: ἐν δὲ
[32]	ηὐπόρει φαγεῖν. Μῦς δὲ ἰδὼν	ταύτην	ἐμειδίασεν εἰπών· Οὐδὲν τρώγεις. Ἡ
[28]	ἐξαρθῆναι μέχρι τῆς καλιᾶς καὶ	ταύτην	ἐπικλύσασαν τοὺς νεοττοὺς διαφθεῖραι. Καὶ
[28]	γῆν ὡς ἐπίβουλον φυλαττομένη, ἐπὶ	ταύτην	κατέφυγον, ἣ πολλῷ μοι γέγονεν
[28]	διὰ παντὸς ἐν θαλάττῃ διαιτώμενον.	Ταύτην	λέγεται τὰς τῶν ἀνθρόπων θήρας
[39]	ἐρίζοντες. Ἀλώπηξ καὶ πίθηκος ἐν	ταὐτῷ	ὁδοιποροῦντες περὶ εὐγενείας ἤριζον. Πολλὰ
[2]	ἀπολαύειν; ἀπεκρίνατο ὅτι ἐγὼ μὲν	ταχείας	ὠφελείας τινὸς δέομαι, αὐτὸς δὲ
[1]	κατιόντα. Ὅτι ἀγαθῶν μὲν οὐδεὶς	ταχέως	ἐπιτυγχάνει, ὑπὸ δὲ τῶν κακῶν
[19]	εἰσῆλθε. Τῶν δὲ ναυπηγῶν σκωπτώντων	τε	αὐτὸν καὶ ἐκκαλουμένων εἰς ἀπόκρισιν,
[22]	χρόνον ταλαιπωρήσαντες οὐδὲν εἷλον, σφόδρα	τε	ἠθύμουν καὶ ἀναχωρῆσαι παρεσκευάζοντο. Εὐθὺς
[46]	αὐτοῖς λέγων· Ὦ θεοὶ λαμπροί	τε	καὶ μέγιστοι, ἐὰν τὴν ὑγείαν
[38]	ὑπὸ τῆς πάγης συλληφθέντος, αἰτιωμένου	τε	τὴν ἀλώπεκα ὡς ἐνεδρεύσασαν αὐτῷ,
[50]	τοῦτο τῇ ἔσθητι σκεπάσας, ἔστη	τε	τοῦ τρίποδος ἔγγιστα καὶ ἤρετο
[4]	τὰ ὠὰ ἀπορρίψας. ἀπ' ἐκείνου	τέ	φασι περὶ ὃν καιρὸν οἱ
[34]	καὶ τοῦ δρυτόμου πυνθανομένων εἰ	τεθέαται	ἀλώπεκα τῇδε παριοῦσαν, ἐκεῖνος τῇ
[46]	ταῦτα ῥᾴδιον ἄνθρωποι κατεπαγγέλλονται ἃ	τελέσειν	ἔργῳ οὐ προσδοκῶσιν. (Ἀνὴρ ἀδύνατα
[35]	τῶν προγόνων λαμπρότητος καὶ τὸ	τελευταῖον	λέγοντος ὡς γεγυμνασιαρχηκότων ἐστὶ πατέρων,
[40]	τοὺς φρονίμους δεῖ πρότερον τὰ	τέλη	τῶν πραγμάτων σκοπεῖν, εἶθ' οὕτως
[40]	τοὺς φρονίμους δεῖ πρῶτον τὰ	τέλη	τῶν πραγμάτων σκοπεῖν, εἶθ' οὕτως
[47]	καὶ φθεγγομένων πάλιν, ὑπέστη καὶ	τέλος	εἶπεν· Ὑμεῖς κεκράξεσθε μὲν ὡς
[10]	γάρ σοι καὶ Διονυσίοις ἐρίφους	τέξεται.	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ
[38]	γέρας δὲ αὐτῷ τῆς βασιλείας	τετήρηκε,	καὶ παρῄνει αὐτῷ λαμβάνειν. Τοῦ
[38]	γέρας δὲ αὐτῷ τῆς βασιλείας	τετήρηκε·	καὶ παρῄνει αὐτῷ ὡς ἂν
[19]	τὸ ὕδωρ, ἄχρηστος ὑμῶν ἡ	τέχνη	γενήσεται. Ὁ λόγος δεηλοῖ ὁτι
[22]	ἀπημπόλησαν. Οὕτω πολλάκις ἁ μὴ	τέχνη	παρέσχε, ταῦτα τύχη διεβράβευσεν. (Ἁλιεῖς
[22]	δηλοῖ ὅτι πολλάκις ἃ μὴ	τέχνη	παρέσχε, ταῦτα τύχη ἐδωρήσατο. ~(Ἁλιεῖς
[30]	ἔφη πρὸς αὐτήν· Ἀλλὰ μένε	τέως	σὺ ἐνταῦθα, ἕως ἂν τοιαύτη
[3]	νεοττῶν θανάτῳ ἐλυπήθη ὅσον ἐπὶ	τῇ	ἀμύνῃ· χερσαία γὰρ οὖσα πετεινὸν
[25]	ἐγκρατὴς γέγονε καὶ τούτους ἐν	τῇ	γῇ ἥπλωσεν· οἱ δὲ βραχύτεροι
[18]	τῇ ἰδίᾳ δεσποίνῃ μάχας συνῆπτε·	τῇ	δὲ Ἀφροδίτῃ ἔθυεν συνεχῶς καὶ
[17]	εἰς τὸ ἑαυτοῦ σπήλαιον εἰσήλασε.	Τῇ	δὲ ὑστεραίᾳ χειμῶνος πολλοῦ γενομένου,
[34]	τῇ μὲν φωνῇ ἠρνεῖτο ἑωρακέναι,	τῇ	δὲ χειρὶ νεύων ἐσήμαινεν ὅπου
[25]	τὸ εὐτελές· οἱ λαμπροὶ δὲ	τῇ	δόξῃ μόλις ἂν διαφύγοιεν τοὺς
[25]	εὐτυχοῦσιν, τὸν δὲ μέγαν ὄντα	τῇ	δόξῃ σπανίως ἴδοις ἂν ἐκφυγόντα
[18]	Ἡ δὲ καθ' ὕπνου φανεῖσα	τῇ	δούλῃ ἔφη μὴ ἔχειν αὐτῇ
[12]	τυγχάνειν. Τοῦ δ' ἀπολογουμένου ἐπὶ	τῇ	ἐκείνων ὠφελείᾳ τοῦτο ποιεῖν, ὡς
[50]	ἐν τῇ χειρὶ καὶ τοῦτο	τῇ	ἔσθητι σκεπάσας, ἔστη τε τοῦ
[26]	Ἁλιεὺς τὸ δίκτυον χαλάσας ἐν	τῇ	θαλάσσῃ ἀνήνεγκε σμαρίδα. Σμικρὰ δὲ
[25]	ἰχθύες μεγάλοι καὶ βραχεῖς. Ἁλιεὺς	τῇ	θαλάσσῃ δίκτυον ἐμβαλὼν ἰχθύων μεγίστων
[25]	διὰ τῶν τρυμαλιῶν διέδρασαν ἐν	τῇ	θαλάσσῃ. Ὅτι εὔκολον ἡ σωτηρία
[18]	σα λαμπρῶς ἑαυτὴν ἐκόσμει καὶ	τῇ	ἰδίᾳ δεσποίνῃ μάχας συνῆπτε· τῇ
[40]	ἐλάλει· Ὦ ἀνόητε καὶ βραδὺ	τῇ	καρδίᾳ, εἰ εἶχες φρένας ὡς
[34]	τεθέαται ἀλώπεκα τῇδε παριοῦσαν, ἐκεῖνος	τῇ	μὲν φωνῇ ἠρνεῖτο ἑωρακέναι, τῇ
[22]	οὐδὲν συνέλαβον: καθεζόμενοι δὲ ἐν	τῇ	νηῒ ἠθύμουν. Ἐν τοσοῦτῳ δὲ
[48]	Ἑρμῆς δὲ ἐπιστὰς αὐτῷ καὶ	τῇ	ῥάβδῳ παίων εἶπεν· Εἶτα οὐκ
[23]	ὀλίγους, λίθον δὲ μέγιστον ἐν	τῇ	σαγήνῃ ἀνήγαγον. Οἱ δὲ ἁλιεῖς
[23]	μετρίως ἐβαρυθύμουν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ	τῇ	τῶν ἰχθύων ὀλιγότητι ὅσον ὅτι
[25]	ἀπεστέρητο ταῖς τρυμαλιαῖς διαδράντων καὶ	τῇ	ὑγρᾷ προσφυγόντων· ἐφιλονείκει γὰρ οὗτος
[50]	Καὶ δὴ λαβὼν στρουθίον ἐν	τῇ	χειρὶ καὶ τοῦτο τῇ ἔσθητι
[30]	καὶ ὠδύρετο. Ἑτέρα δὲ ἀλώπηξ	τῇδε	παριοῦσα, ὡς ἤκουσεν αὐτῆς τὸν
[34]	δρυτόμου πυνθανομένων εἰ τεθέαται ἀλώπεκα	τῇδε	παριοῦσαν, ἐκεῖνος τῇ μὲν φωνῇ
[17]	αὐτῶν κατηγοροῦντος, εἴγε περιττοτέρας αὐταὶ	τημελείας	ἐπιτυχοῦσαι καταλείπουσιν αὐτὸν, ἔφασαν ἐπιστραφεῖσαι·
[23]	καὶ ὠρχοῦντο, πολλὴν εἶναι νομίζοντες	τὴν	ἄγραν. Ὡς δὲ ἀφελκύσαντες ἐπὶ
[23]	καὶ ὠρχοῦντο, πολλὴν εἶναι νομίζοντες	τὴν	ἄγραν. Ὡς δὲ εἷλκυσαν αὐτήν,
[16]	τῆς ὑγείας τυχεῖν. Θύσαντες τοίνυν	τὴν	ἀθλίαν καὶ αὐτεπίβουλον αἶγα, τὸν
[15]	αὐτῆς κατέαξεν εὐστοχήσας. Ἐδυσώπει δὲ	τὴν	αἴγα μὴ εἰπεῖν τοῦτο τῷ
[30]	αὐτῆς τὸν στεναγμόν, προσελθοῦσα ἐπυνθάνετο	τὴν	αἰτίαν. Μαθοῦσα δὲ τὰ γεγενημένα
[39]	πίθηκος. Τῆς δὲ ἀλώπεκος ἐρομένης	τὴν	αἰτίαν, ὁ πίθηκος ἐπιδείξας αὐτῇ
[38]	τῆς πάγης συλληφθέντος, αἰτιωμένου τε	τὴν	ἀλώπεκα ὡς ἐνεδρεύσασαν αὐτῷ, ἐκείνη
[40]	Χρήσιμον οἶδα, ἐὰν μόνον θελήσῃς	τὴν	ἀμφοτέρων σωτηρίαν. Θέλησον οὖν τοὺς
[40]	οὐ πρότερον ἂν κατεβηβήκεις πρὶν	τὴν	ἄνοδον ἐσκέψω. Οὕτως καὶ τῶν
[40]	σβέσαι μετὰ τῆς ἀλώπεκος ἐσκόπει	τὴν	ἄνοδον. Καὶ ἡ ἀλώπηξ ὑποτυχοῦσα
[11]	μένουσιν αἱ φύσεις ὡς προῆλθον	τὴν	ἀρχήν. ~Αἴλουρος καὶ ἀλεκτρυών. Αἴλουρος,
[38]	τὸν νόμον οὐκ ἐχρήσατο διὰ	τὴν	βασιλείαν, τὸ γέρας δὲ αὐτῷ
[30]	ἑαυτοῖς κίνδυνον ἐπιφέροντας. ~Ἀλώπηξ ἐξογκωθεῖσα	τὴν	γαστέρα. Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὥς ἐθεάσατο
[30]	ταῦτα εἰσελθοῦσα κατέφαγεν. Ἐξογκωθεῖσα δὲ	τὴν	γαστέρα, ἐπειδὴ οὐκ ἠδύνατο ἐξελθεῖν,
[3]	ἔτι ἀτελεῖς οἱ πτηνοί ἐπὶ	τὴν	γῆν κατέπεσον. Καὶ ἡ ἀλώπηξ
[28]	εἶπεν: Ἀλλ' ἔγωγε δειλαία, ἥτις	τὴν	γῆν ὡς ἐπίβουλον φυλαττομένη, ἐπὶ
[16]	αὐτῷ καὶ τῆς ὑγείας τυχεῖν.	Τὴν	δὲ αἶγα θύσαντες τὸν ὄνον
[37]	ὑπάρχω, ἥτις οὐ τὸ σῶμα,	τὴν	δὲ ψύχην πεποίκιλμαι. Ὁ λόγος
[40]	διὰ τὴν ἐπιθυμίαν, ἅμα τῷ	τὴν	δίψαν σβέσαι μετὰ τῆς ἀλώπεκος
[34]	Ὁ δὲ αὐτῇ παρῄνεσεν εἰς	τὴν	ἑαυτοῦ καλύβην εἰσελθοῦσαν κρυβῆναι. Μετ'
[29]	ἐάσῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ στραφεῖσα ὑπόδειξον	τὴν	εἴσοδον δι' ἧς ἀκινδύνως δυνησόμεθα
[3]	δι' ἀσθένειαν, ἀλλ' οὖν γε	τὴν	ἐκ θεοῦ τιμωρίαν οὐ διακρούονται.
[8]	ἔγωγε ἀπόπληκτος ἂν εἴην, εἰ	τὴν	ἐν χερσὶν ἑτοίμην βορὰν παρεὶς
[40]	Ἐπεὶ δὲ ἀμελετήτως κατῆλθε διὰ	τὴν	ἐπιθυμίαν, ἅμα τῷ τὴν δίψαν
[44]	δὲ θεοὶ ὀργισθέντες αὐτοῖς ἑκάτερος	τὴν	ἑτέρου χώραν ἠμύνατο. Ὅτι τῶν
[24]	πρῶτον ᾖδε, νομίζων αὐτομάτους πρὸς	τὴν	ἡδυφωνίαν τοὺς ἰχθύας ἐξαλεῖσθαι πρὸς
[23]	ἄγραν. Ὡς δὲ ἀφελκύσαντες ἐπὶ	τὴν	ἠιόνα τῶν μὲν ἰχθύων ὀλίγους
[24]	αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ δικτύου ἐπὶ	τὴν	ἠιόνα, ὡς ἐθεάσατο σπαίροντας, ἔφη·
[49]	περὶ τούτων οἷς πᾶσαν συνδιέτριβες	τὴν	ἡμέραν; Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[49]	προσδοκᾶν περὶ τούτων οἷς πᾶσαν	τὴν	ἡμέραν συνδιέτριβες; Οὕτω πολλάκις ἐκ
[24]	αὐλοὺς καὶτὰ δίκτυα, παρεγένετο εἰς	τὴν	θάλασσαν καὶ στὰς ἐπί τινος
[19]	αὐτῇ ὅπως ἐπὶ τρὶς ἐκροφήσῃ	τὴν	θάλασσαν. Κἀκείνη ἀρξαμένη τὸ μὲν
[28]	αὐτῆς ποτε ἐπὶ νομήν, συνέβη	τὴν	θάλασσαν ὑπὸ λαβροῦ πνεύματος κυματωθεῖσαν
[50]	προενεγκεῖν. Ὁ δέ γε θεὸς	τὴν	κακότεχνον αὐτοῦ γνοὺς ἐπίνοιαν, εἶπεν.
[50]	Καὶ ὁ θεὸς συνεὶς αὐτοῦ	τὴν	κακότεχνον γνώμην εἶπεν· Ἀλλ' ὦ
[3]	ἔμπυρον ἀνήνεγκεν· οὗ κομισθέντος ἐπὶ	τὴν	καλιάν, σφοδρὸς ἐμπεσὼν ἄνεμος ἐκ
[4]	καθῆκεν. ὁ δὲ Ζεὺς ἀποσείσασθαι	τὴν	κόπρον βουλόμενος, ὡς διανέστη ἔλαθεν
[9]	τοῦτο ποιῆσαι· τῶν γὰρ προγόνων	τὴν	λύμην ἀναφέρω. Διὰ γὰρ τοῦτο
[9]	Ἡ δὲ εἶπεν· Οὐ θέλω	τὴν	λύπην τῶν παλαιῶν μου συμφορῶν
[15]	Αἰγοβοσκὸς τὰς αἶγας ἀνεκαλεῖτο πρὸς	τὴν	μάνδραν. Μία δὲ ἐξ αὐτῶν
[4]	αὐτοῦ τον ἱκέτην. κἀκεῖνος ὑπεριδὼν	τὴν	μικρότητα ἐν ὄψει τοῦ κανθάρου
[41]	κολουρός. Ἀλώπηξ ὑπό τινος πάγης	τὴν	οὐρὰν ἀποκοπεῖσα, ἐπειδὴ δι' αἰσχύνην
[29]	κατασύραντος, καὶ τῶν λοιπῶν παρὰ	τὴν	ὄχθην τοῦ ποταμοῦ ἑστηκυιῶν, πρὸς
[40]	σὲ ἀνασπάσω. Τοῦ δὲ πρὸς	τὴν	παραίνεσιν αὐτῆς ἑτοίμως ἐπακούσαντος, ἡ
[22]	δὲ συλλαβόντες αὐτὸν καὶ εἰς	τὴν	πόλιν ἐλάσαντες ἀπημπόλησαν. Οὕτω πολλάκις
[23]	δὲ καὶ ἄλλης ὕλης μεστὴν	τὴν	σαγήνην, οὐ μετρίως ἐβαρυθύμουν, οὐ
[3]	ἑαυτῶυ οἰκεῖν διέγνωσαν, βεβάωσιν φιλίας	τὴν	συνήθειαν ποιούμευοι. Καὶ δὴ ὁ
[17]	πολλοῦ γενομένου, μὴ δυνάμενος ἐπὶ	τὴν	συνήθη νομὴν αὐτὰς παραγαγεῖν, ἔνδον
[40]	ἐστι τὸ ὕδωρ· ἡ δὲ	τὴν	συντυχίαν ἀσμενισαμένη εἰς ἔπαινον τοῦ
[37]	Τῆς δὲ παρδάλεως παρ' ἕκαστα	τὴν	τοῦ σώματος ποικιλίαν προβαλλομένης, ἡ
[3]	ὅτι οἱ φιλίαν παρασπονδοῦντες, κἂν	τὴν	τῶν ἠδικημένων ἐκφύγωσι κόλασιν δι'
[46]	λαμπροί τε καὶ μέγιστοι, ἐὰν	τὴν	ὑγείαν μοι παράσχητε, ἑκατὸν βόας
[3]	Συνέβη δ' αὐτῷ τῆς εἰς	τὴν	φιλίαν ἀσεβείας οὐκ εἰς μακρὰν
[12]	ἐπέφερεν ὡς ἀσεβὴς εἴη περὶ	τὴν	φύσιν, μητρὶ καὶ ἀδελφαῖς συμμιγνύμενος.
[50]	ἡ προθεσμία, λαβὼν στρουθίον εἰς	τὴν	χεῖρα καὶ τοῦτο τῷ ἱματίῳ
[40]	τῷ τὴν δίψαν σβέσαι μετὰ	τῆς	ἀλώπεκος ἐσκόπει τὴν ἄνοδον. Καὶ
[38]	οὐκ ἐχρήσατο, γέρας δὲ αὐτῷ	τῆς	βασιλείας τετήρηκε, καὶ παρῄνει αὐτῷ
[38]	βασιλείαν, τὸ γέρας δὲ αὐτῷ	τῆς	βασιλείας τετήρηκε· καὶ παρῄνει αὐτῷ
[19]	δὲ Δία βουλόμενον καὶ τὸ	τῆς	γῆς στοιχεῖον ἀναδεῖξαι παραινέσαι αὐτῇ
[39]	ἐνταῦθα ἀποβλέψας ἀνεστέναξεν ὁ πίθηκος.	Τῆς	δὲ ἀλώπεκος ἐρομένης τὴν αἰτίαν,
[46]	βόας προσάξω ὑμῖν εἰς θυσίαν.	Τῆς	δὲ γυναικὸς αὐτοῦ πυνθανομένης· Πόθεν
[46]	καὶ ἀναθήματα καθιερώσειν, ἐὰν ἐξαναστῄ.	Τῆς	δὲ γυναικὸς ἐτύγχανε γὰρ αὐτῷ
[49]	πῶς αὐτὴν οἱ οἰκεῖοι προσεδέξαντο.	Τῆς	δὲ εἰπούσης. Οἱ βουκόλοι καὶ
[26]	καθεὶς τὸ δίκτυον ἀνήνεγκε μαινίδα.	Τῆς	δὲ ἱκετευούσης αὐτὸν πρὸς τὸ
[37]	καὶ πάρδαλις περὶ κάλλους ἤριζον.	Τῆς	δὲ παρδάλεως παρ' ἕκαστα τὴν
[49]	πῶς πρὸς τοὺς ἐκεῖ διεγένετο.	Τῆς	δὲ φαμένης ὡς οἱ βουκόλοι
[37]	σωματικοῦ κάλλους ἀμείνων ἐστὶν ὁ	τῆς	διανοίας κόσμος. ~(Ἀλώπηξ καὶ πίθηκος
[3]	ἐχθρῷ κατηρᾶτο. Συνέβη δ' αὐτῷ	τῆς	εἰς τὴν φιλίαν ἀσεβείας οὐκ
[13]	οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων, ὅταν	τῆς	ἐνίων μοχθηρίας πειραθῶσιν, οὐκέτι αὐτῶν
[14]	ἐργαλεῖα, παραγένετο, καὶ στᾶς πρὸ	τῆς	ἐπαύλεως ἐπυνθάνετο αὐτῶν πῶς ἔχοιεν.
[14]	ἑαυτὸν εἰς ἰατρὸν καὶ τὰ	τῆς	ἐπιστήμης πρόσφορα ἀναλαβῶν ἐργαλεῖα, παραγένετο,
[25]	μεγάλοι καὶ βραχεῖς. Ἁλιεὺς ἐκ	τῆς	θαλάσσης τὸ πρὸς ἄγραν δίκτυον
[28]	λαβροῦ πνεύματος κυματωθεῖσαν ἐξαρθῆναι μέχρι	τῆς	καλιᾶς καὶ ταύτην ἐπικλύσασαν τοὺς
[21]	ἑώρακε μαχομένους καὶ ἀλλήλους κόπτοντας,	τῆς	λύπης ἀπολυθεὶς εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε
[7]	πτεροῖς ἀποθνῄσκειν. Ὅτι τὸ κέντρον	τῆς	λύπης δεινότερόν ἐστιν, ὅταν τις
[6]	κατηφὴς καὶ οὐδεν ἤσθιεν ἐκ	τῆς	λύπης. ὅμοιος δὲ ἦν βασιλεῖ
[6]	ὀρνίθοις. Ὁ δὲ κατηφὴς ἐκ	τῆς	λύπης ὑπῆρχεν. Ἕτερος δέ τις
[21]	καὶ πέρδιξ. Ἀλεκτρυόνας τις ἐπὶ	τῆς	οἰκίας ἔχων, ὡς περιέτυχε πέρδικι
[21]	πέρδιξ. Ἀλεκτρυόνας τις ἔχων ἐπὶ	τὴς	οἰκίας, πριάμενος καὶ πέρδικα, σὺν
[41]	ἐν παγίδι ληφθεῖσα καί ἀποκοπείσης	τῆς	οὐρᾶς διαδρᾶσα, ἀβίωτον ὑπ' αἰσχύνης
[38]	δὲ ἀτημελήτως ἐπελθόντος καὶ ὑπὸ	τῆς	πάγης συλληφθέντος, αἰτιωμένου τε τὴν
[38]	δὲ ἀμεταμελήτως ἐλθοντος καὶ ὑπὸ	τῆς	πάγης συλληφθέντος, ᾐτιᾶτο παρ' αὐτοῦ
[16]	τῷ ὄνῳ διὰ τὸ περιττὸν	τῆς	τροφῆς, εἰρωνικῶς συνεβούλευε λέγουσα· Ἄπειρα
[16]	τῷ ὄνῳ διὰ τὸ περισσὸν	τῆς	τροφῆς, ἔλεγεν ὡς ἄπειρα κολάζῃ,
[35]	δὲ τοῦ κροκοδείλου ὑπερήφανα περὶ	τῆς	τῶν προγόνων διεξιόντος λαμπρότητος, ὡς
[35]	δὲ τοῦ κροκοδείλου διεξιόντος περὶ	τῆς	τῶν προγόνων λαμπρότητος καὶ τὸ
[16]	κατασκευασθὲν κεράσαι ὠρίσατο καὶ οὕτω	τῆς	ὑγείας τυχεῖν. Θύσαντες τοίνυν τὴν
[16]	πνεύμονα ἐγχυματίσαι ἔλεγεν αὐτῷ καὶ	τῆς	ὑγείας τυχεῖν. Τὴν δὲ αἶγα
[34]	τοῖς λόγοις ὅμοια τὰ ἔργα	τῆς	χειρὸς καὶ τοὺς τρόπους εἶχες.
[28]	ποτε τίκτειν μέλλουσα παραγένετο εἴς	τι	ἀκρωτήριον καὶ θεασαμένη πέτραν ἐπὶ
[41]	μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ περισσόν	τι	αὐταῖς βάρος προσήρτηται. Τούτων δέ
[15]	δὲ ἐξ αὐτῶν ὑπελείφθη, ἡδύ	τι	βοσκομένη. Ῥίψας δ' ὁ ποιμὴν
[5]	παισὶν ἐκόμισε. Τῶν δὲ πυνθανομένων	τί	εἴη τὸ ὄρνεον, ἔφη· Ὡς
[50]	καὶ στὰς ἀντικρὺς ἐπηρώτα ποτερόν	τι	ἔμπνουν ἔχει μετὰ χεῖρας ἢ
[23]	ἔδει τοσαῦτα προησθέντας πάντως παθεῖν	τι	καὶ λυπηρόν. Ἀτὰρ οὖν καὶ
[23]	ἡμᾶς ἔδει τοσαῦτα προηδυνθέντας πάντως	τι	λυπηθῆναι. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[3]	δὴ ὁ μὲν ἀναβὰς ἐπί	τι	περίμηκες δένδρον ἐνεοττοποιήσατο· ἡ δὲ
[24]	πράττετε. Πρὸς τοὺς παρὰ καιρόν	τι	πράττοντας ὁ λόγος εὔκαιρος. ~(Ἁλιεὺς
[36]	καταφιλεῖν. Ἐρωτηθεῖσα δὲ ὑπὸ κυνὸς	τί	τοῦτο ποιεῖ· τιθηνοῦμαι αὐτό, ἔφη,
[2]	πρὸς αὐτόν: Ὦ οὗτος, καὶ	τί	τοῦτον τοιοῦτον ὄντα πωλεῖς, δέον
[49]	ποίμνας ἐξελαύνουσιν, ὀψὲ δὲ εἰσίασι,	τί	χρὴ προσδοκᾶν περὶ τούτων οἷς
[49]	ποίμνας ἐξελαύνουσιν, ὄψε δὲ εἰσίασι,	τί	χρὴ προσδοκᾶν περὶ τούτων οἷς
[21]	οἰκίας ἔχων, ὡς περιέτυχε πέρδικι	τιθασῷ	πωλουμένῳ, τοῦτον ἀγοράσας ἐκόμισεν οἴκαδε
[36]	ὑπὸ κυνὸς τί τοῦτο ποιεῖ·	τιθηνοῦμαι	αὐτό, ἔφη, καὶ προσπαίζω. Καὶ
[10]	ἐκεῖνος ἔφη μὴ μόνον αὐτὴν	τίκτειν,	ἀλλὰ καὶ παραδόξως. Τοῖς μὲν
[4]	Διὸς ἐν τοῖς ἐαυτοῦ κόλποις	τίκτειν	ἐπιτρέψαντος αὐτῷ, ὁ κάνθαρος τοῦτου
[28]	παραθαλαττίοις νεοττοποιεῖσθαι. Καὶ δή ποτε	τίκτειν	μέλλουσα παραγένετο εἴς τι ἀκρωτήριον
[12]	φήσαντος, πολλῶν αὐτοῖς ἐντεῦθεν ὠῶν	τικτομένων,	ὁ αἴλουρος εἰπών: Ἀλλ' εἰ
[6]	ὅστις τὰ πτερὰ αὐτοῦ εὐθέως	τίλας	εἴασεν αὐτὸν ἐκ οἴκῳ σὺν
[6]	φρονίμως τροποὺσθαι. (Ἀετὸς τὰ πτερὰ	τιλθεὶς	καὶ ἀλώπηξ. Ἀετός ποτε ἑάλω
[6]	προσκτᾶται γέλωτα. ~(Ἀετὸς τὰ πτερὰ	τιλθείς	καὶ ἀλώπηξ. Ποτὲ ἀετὸς ἑάλω
[3]	οὖν γε τὴν ἐκ θεοῦ	τιμωρίαν	οὐ διακρούονται. ~Ἀετὸς καὶ κάνθαρος.
[34]	Ἀλώπηξ κυνηγοὺς φεύγουσα, ὡς ἐθεάσατό	τινα	δρυτόμον, τοῦτον ἱκέτευσε κατακρύψαι αὐτήν.
[13]	αὐτοὺς ἐκκαλεῖσθαι. Διόπερ ἀναβὰς ἐπί	τινα	πάσσαλον καὶ ἑαυτὸν ἐνθένδε ἀποκρεμάσας
[42]	μηδέποτε θεασαμένη λέοντα, ἐπειδὴ κατά	τινα	συντυχίαν ὑπήντησε, τὸ μὲν πρῶτον
[39]	ἑκατέρου διεξιόντος, ἐπειδὴ ἐγένοντο κατά	τινα	τόπον, ἐνταῦθα ἀποβλέψας ἀνεστέναξεν ὁ
[42]	μήπω θεασαμένη λέοντα, ἐπειδὴ κατά	τινα	τύχην αὐτῷ συνήντησε, τὸ μὲν
[50]	κακοπράγμων. Ἀνὴρ κακοπράγμων συνορισάμενος πρός	τινα	ψευδὲς ἐπιδείξειν τὸ ἐν Δελφοῖς
[2]	μηδενὸς δὲ ὠνητοῦ προσιόντος, ἐκκαλέσασθαί	τινας	βουλόμενος, ἐβόα ὡς ἀγαθοποιὸν δαίμονα
[44]	θεῶν ἐρίζοντες. Ἄνδρες δύο ἐμάχοντο	τίνες	τῶν θεῶν μείζους, Θησεὺς ἢ
[16]	ἐπίληπτον ἑαυτὸν ποιήσαντα καταπεσεῖν ἔν	τινι	βόθρῳ καὶ ἀναπαύσεως τυχεῖν. Ὁ
[30]	Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὥς ἐθεάσατο ἔν	τινι	δρυὸς κοιλώματι ἄρτους καὶ κρέα
[14]	ὄρνιθες. Αἴλουρος ἀκούσας ὅτι ἔν	τινι	ἐπαύλει ὄρνεις νοσοῦσι, σχηματίσας ἑαυτὸν
[13]	πονηρεύεται. ~Αἴλουρος καὶ μύες. Ἔν	τινι	οἰκίᾳ πολλοὶ μύες ἦσαν. Αἴλουρος
[38]	αὐτῷ φθονήσασα, ὡς ἐθεάσατο ἔν	τινι	πάγῃ κρέας κείμενον, ἀγαγοῦσα αὐτὸν
[38]	δὲ αὐτῷ φθονήσασα ἐθεάσατο ἔν	τινι	πάγῃ κρέας κείμενον. Ἀγαγοῦσα οὖν
[27]	~(Ἁλιεὺς ὕδωρ τύπτων. Ἁλιεὺς ἔν	τινι	ποταμῷ ἡλίευε. Καὶ δὴ κατατείνας
[27]	(Ἁλιεὺς ὕδωρ τύπτων. Ἁλιεὺς ἔν	τινι	ποταμῷ ἡλίευεν. Διατείνας δὲ τὰ
[32]	Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο ἀπό	τινος	ἀναδενδράδος βότρυας κρεμαμένους, ἠβουλήθη αὐτῶν
[2]	ὅτι ἐγὼ μὲν ταχείας ὠφελείας	τινὸς	δέομαι, αὐτὸς δὲ βραδέως εἴωθε
[2]	δωρητικὸν πιπράσκει. Τῶν δὲ παρατυχόντων	τινὸς	εἰπόντος πρὸς αὐτόν: Ὦ οὗτος,
[41]	ἐπιχειρεῖν. ~(Ἀλώπηξ κολουρός. Ἀλώπηξ ὑπό	τινος	πάγης τὴν οὐρὰν ἀποκοπεῖσα, ἐπειδὴ
[24]	τὴν θάλασσαν καὶ στὰς ἐπί	τινος	προβλῆτος πέτρας, τὸ μὲν πρῶτον
[9]	Ὅτι, ἐὰν λυπηθῇ τις ἔκ	τινος	τύχης, καὶ τὸν τόπον ἐκφεύγει
[9]	οἰκῶ. {Ὅτι} τὸν λυπηθένθα ἔκ	τινος	τύχης καὶ τὸν τόπον φεύγειν
[8]	~Ἀηδὼν καὶ ἱέραξ. Ἀηδὼν ἐπί	τινος	ὑψηλῆς δρυὸς καθημένη κατὰ τὸ
[5]	καὶ ποιμήν. Ἀετὸς καταπὰς ἀπό	τινος	ὑψηλῆς πέτρας ἄρνα ἥρπασε· κολοιὸς
[3]	μακρὰν δίκην ὑποσχεῖν· θυόντων γάρ	τινων	αἶγα ἐπ' ἀγροῦ, καταπτὰς ἀπὸ
[30]	κοιλώματι ἄρτους καὶ κρέα ὑπό	τινων	ποιμένων καταλελεμμένα, ταῦτα εἰσελθοῦσα κατέφαγεν.
[48]	μετὰ τῶν ἀνδρῶν βυθισθεῖσαν ἰδών	τις	ἀδίκως ἔλεγε τοὺς θεοὺς κρίνειν·
[45]	κατὰ τῶν ὑπηκόων. ~(Ἀνδροφόνος. Ἄνθρωπόν	τις	ἀποκτείνας ὑπὸ τῶν ἐκείνου συγγενῶν
[41]	περιττὸν βάρος προσηρτημένον. Ὑπολαβοῦσα δὲ	τις	αὐτῶν εἶπεν· Ὠ αὕτη, ἀλλ'
[49]	~(Ἀνὴρ καὶ γυνὴ ἀργαλέα. Ἔχων	τις	γυναῖκα πρὸς πάντας τοὺς οἰκείους
[49]	(Ἀνὴρ καὶ γυνὴ ἀργαλέα. Ἔχων	τις	γυναῖκα πρὸς τοὺς κατ' οἶκον
[7]	λαγωοὺς θηρεῦσαι ζητῶν. Τοῦτον δέ	τις	ἔβαλε τοξεύσας, καὶ τὸ μὲν
[7]	τῆς λύπης δεινότερόν ἐστιν, ὅταν	τις	ἐκ τῶν οἰκείων κινδυνεύσῃ. ~Ἀηδὼν
[9]	ἐρήμους οἰκήσω. Ὅτι, ἐὰν λυπηθῇ	τις	ἔκ τινος τύχης, καὶ τὸν
[23]	τὰ ἐναντία προειλήφεισαν. Εἷς δέ	τις	ἐν αὐτοῖς γηραιὸς ὢν εἶπεν:
[23]	τὰ ἐναντία προειλήφασιν. Εἷς δέ	τις	ἐξ αὐτῶν γηραιὸς ἐξεῖπε· Μὴ
[21]	χάριν. ~(Ἀλεκτρυόνες καὶ πέρδιξ. Ἀλεκτρυόνας	τις	ἐπὶ τῆς οἰκίας ἔχων, ὡς
[2]	καθ' ἑκάστην πλήττεται. ~Ἀγαλματοπώλης. Ξύλινόν	τις	Ἑρμῆν κατασκευάσας καὶ προσενεγκών εἰς
[21]	ἀπεχομένους. (Ἀλεκτρυόνες καὶ πέρδιξ. Ἀλεκτρυόνας	τις	ἔχων ἐπὶ τὴς οἰκίας, πριάμενος
[16]	ὄνος. Αἶγα καὶ ὄνον ἔτρεφέ	τις.	Ἡ δὲ αἲξ, φθονήσασα τῷ
[16]	ὄνος. Αἶγα καὶ ὄνον ἔτρεφέ	τις.	Ἡ δὲ αἶξ, φθονήσασα τῷ
[27]	δὲ περὶ τὸν τόπον οἰκούντων	τις	θεασάμενος αὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα, ἐμέμφετο
[27]	δὲ περὶ τὸν τόπον οἰκούντων	τις	θεασάμενος τοῦτο ποιοῦντα ἐμέμφετο ὡς
[13]	τὸν νεκρόν. Τῶν δὲ μυῶν	τις	παρακύψας, ὡς ἐθεάσατο αὐτὸν, εἶπεν·
[46]	προσδοκῶσιν. (Ἀνὴρ ἀδύνατα ἐπαγγελλόμενος. Ἄνθρωπός	τις	πένης νοσῶν καὶ κακῶς διακείμενος,
[34]	Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν	τις	πρὸς ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους τοὺς
[45]	οὔτε ὕδατος στοιχεῖον, οὔτε ἄλλος	τις	τόπος φυλάσσει αὐτούς. ~(Ἀνὴρ ἀδύνατα
[6]	τῆς λύπης ὑπῆρχεν. Ἕτερος δέ	τις	τοῦτον ἐξαγοράσας ἀνεπτέρωσε τὸν ἀετὸν
[6]	ἦν βασιλεῖ δεσμώτῃ. Ἕτερος δὲ	τις	τοῦτον ὠνησάμενος καὶ τὰ πτερὰ
[41]	αὐταῖς βάρος προσήρτηται. Τούτων δέ	τις	ὑποτυχοῦσα ἔφη· Ὦ αὕτη, ἀλλ'
[45]	στοιχεῖον ἀσφαλές ἐστι. (Ἀνδροφόνος. Ἄνθρωπός	τις	φόνον ποιήσας καὶ διωκόμενος ὑπὸ
[9]	(Ἀηδὼν καὶ χελιδών. Χελιδὼν δέ	τις	ὠμίλει ἀηδόνι ἵν' ὁμόροφος ταύτῃ
[11]	τοῖς ἀδυνάτοις ψευδομαρτυρεῖν. ~Αἰθίοψ. Αἰθίοπά	τις	ὠνήσατο τοιοῦτον αὐτῷ τὸ χρῶμα
[31]	μάταιοι ὅσοι βοηθοῖς προστρέχουσιν οἷς	τὸ	ἀδικεῖν μᾶλλον ἔμφυτον. (Ἀλώπηξ καὶ
[31]	τούτοις ὡς βοηθοῖς προσφεύγουσιν οἷς	τὸ	ἀδικεῖν μᾶλλόν ἐστιν ἔμφυτον. ~(Ἀλώπηξ
[24]	ἠνύετο, ἀποθέμενος τοὺς αὐλοὺς ἀνείλετο	τὸ	ἀμφίβληστρον καὶ βαλὼν κατὰ τοῦ
[36]	Καὶ νῦν, ἐὰν μὴ ἀφῇς	τὸ	ἀρνίον ἀφ' ἑαυτῆς, τὰ κυνῶν
[41]	καὶ τὰς ἄλλας ἀλώπεκας εἰς	τὸ	αὐτὸ προαγαγεῖν, ἵνα τῷ κοινῷ
[40]	δὲ δίψει συνεχόμενος ἐγένετο κατὰ	τὸ	αὐτὸ φρέαρ· θεασάμενος δὲ αὐτὴν
[41]	πέλας ποιοῦνται συμβουλίας, διὰ δὲ	τὸ	αὐτοῖς συμφέρον. ~(Ἀλώπηξ μηδέποτε θεασαμένη
[5]	δυνάμενος ἐπτερύσσετο ἕως ὁ ποιμήν,	τὸ	γεγονὸς αἰσθόμενος, προσδραμὼν συνέλαβεν αὐτὸν
[28]	ἡ ἁλκύων ἐπανελθοῦσα, ὡς ἔγνω	τὸ	γεγονός, εἶπεν: Ἀλλ' ἔγωγε δειλαία,
[38]	οὐκ ἐχρήσατο διὰ τὴν βασιλείαν,	τὸ	γέρας δὲ αὐτῷ τῆς βασιλείας
[42]	ὡς μικροῦ καὶ ἀποθανεῖν. Ἔπειτα	τὸ	δεύτερον θεασαμένη, ἐφοβήθη μέν, οὐ
[26]	(Ἁλιεὺς καὶ μαινίς. Ἁλιεὺς καθεὶς	τὸ	δίκτυον ἀνήνεγκε μαινίδα. Τῆς δὲ
[25]	μεγίστων καὶ σμικροτάτων ἐγκρατὴς γέγονε.	Τὸ	δίκτυον οὖν οὗτος ὑφαπλώσας ἐν
[26]	κινδύνους. ~(Ἁλιεὺς καὶ σμαρίς. Ἁλιεὺς	τὸ	δίκτυον χαλάσας ἐν τῇ θαλάσσῃ
[41]	οὐ δι' εὔνοιαν, ἀλλὰ διὰ	τὸ	ἑαυτοῖς συμφέρον. (Ἀλώπηξ κολουρός. Ἀλώπηξ
[17]	ἀναμιγείσας, ἑσπέρας ἐπιλαβούσης, πάσας εἰς	τὸ	ἑαυτοῦ σπήλαιον εἰσήλασε. Τῇ δὲ
[50]	συνορισάμενος πρός τινα ψευδὲς ἐπιδείξειν	τὸ	ἐν Δελφοῖς μαντεῖον, ὡς ἐνέστη
[26]	ἐγὼ εὐηθέστατος ἂν εἴην, εἰ	τὸ	ἐν χειρὶ παρεὶς κέρδος, ἄδηλον
[26]	ἔγωγε ἄνους ἂν εἴην, εἰ	τὸ	ἐν χερσὶ παρεὶς κέρδος, κἂν
[23]	καὶ ἡμᾶς δεῖ τοῦ βίου	τὸ	εὐμετάβλητον ὁρῶντας μὴ τοῖς αὐτοῖς
[25]	ἐλαχίστων ὑπερφρονῶν. Εὔκολον εἰς σωτηρίαν	τὸ	εὐτελές· οἱ λαμπροὶ δὲ τῇ
[49]	πρὸς πάντας τοὺς οἰκείους λίαν	τὸ	ἦθος ἀργαλέαν ἠβουλήθη γνῶναι εἰ
[50]	ὑποδεῖξαι. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	τὸ	θεῖον ἀπαραλόγιστον καὶ ἀλάθητον.
[50]	ἔμψυχον. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	τὸ	θεῖον ἀπαρεγχείρητόν ἐστι. (Ἀνὴρ κακοπράγμων.
[41]	προαγαγεῖν, ἵνα τῷ κοινῷ πάθει	τὸ	ἴδιον ἐλάττωμα συγκρύψῃ. Καὶ δὴ
[10]	λόγος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ διὰ	τὸ	ἴδιον κέρδος οὐκ ὀκνοῦσιν οὐδὲ
[41]	ὡς ἂν τῷ κοινῷ πάθει	τὸ	ἴδιον συγκαλύψειεν αἶσχος. Καὶ δὴ
[50]	τῷ ἱματίῳ σκεπάσας, ἧκεν εἰς	τὸ	ἱερὸν καὶ στὰς ἀντικρὺς ἐπηρώτα
[17]	δὲ ὀθνείαις πλείονα παρασωρεύων πρὸς	τὸ	καὶ αὐτὰς ἰδιοποιήσασθαι. Παυσαμένου δὲ
[7]	τοῖς ἐμοῖς πτεροῖς ἀποθνῄσκειν. Ὅτι	τὸ	κέντρον τῆς λύπης δεινότερόν ἐστιν,
[15]	Ῥίψας δ' ὁ ποιμὴν πέτραν	τὸ	κέρας αὐτῆς κατέαξεν εὐστοχήσας. Ἐδυσώπει
[15]	κρύψω; πρόδηλον γάρ ἐστι πᾶσι	τὸ	κέρας μου κεκλασμένον. ~(Αἶξ καὶ
[41]	ὡς οὐκ ἀπρεπὲς μόνον τοῦτο	τὸ	μέλος ὄν, ἀλλὰ καὶ περιττὸν
[7]	δέ τις ἔβαλε τοξεύσας, καὶ	τὸ	μὲν βέλος ἰσω εἰσῆλθεν· ἡ
[24]	στὰς ἐπί τινος προβλῆτος πέτρας,	τὸ	μὲν πρῶτον ᾖδε, νομίζων αὐτομάτους
[42]	ἐπειδὴ κατά τινα συντυχίαν ὑπήντησε,	τὸ	μὲν πρῶτον ἰδοῦσα οὕτως διεταράχθη
[42]	κατά τινα τύχην αὐτῷ συνήντησε,	τὸ	μὲν πρῶτον οὕτως ἐφοβήθη ὡς
[10]	ὑπὸ τοῦ δανειστοῦ τὸ χρέος	τὸ	μὲν πρῶτον παρεκάλει ἀναβολὴν αὐτῷ
[19]	ἐκροφήσῃ τὴν θάλασσαν. Κἀκείνη ἀρξαμένη	τὸ	μὲν πρῶτον τὰ ὄρη ἐξέφηνεν,
[11]	δὲ λούτροις ἐπειρᾶτο καθαίρειν. Καὶ	τὸ	μὲν χρῶμα μεταβάλλειν οὐκ εἶχε,
[17]	μετρίαν τροφὴν παραβάλλων πρὸς μόνον	τὸ	μὴ λιμώττειν, ταῖς δὲ ὀθνείαις
[46]	ἀπηλπίσθη παρὰ τῶν ἰατρῶν, διὰ	τὸ	μηδὲν ἔχειν δοῦναι αὐτοῖς, τοὺς
[33]	θεασαμένη δράκοντα κοιμώμενον ἐζήλωσεν αὐτοῦ	τὸ	μῆκος· βουλομένη δὲ αὐτῷ ἐξισωθῆναι
[5]	Τῶν δὲ πυνθανομένων τί εἴη	τὸ	ὄρνεον, ἔφη· Ὡς μὲν ἐγὼ
[19]	εἰς ἀπόκρισιν, ὁ Αἴσωπος ἔλεγε	τὸ	παλαιὸν χάος καὶ ὕδωρ γενέσθαι,
[26]	λόγος δηλοῖ ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι	τὸ	παρὸν κέρδος, κἂν μικρὸν ᾖ,
[26]	Τῆς δὲ ἱκετευούσης αὐτὸν πρὸς	τὸ	παρὸν μεθεῖναι αὐτήν, ἐπειδὴ μικρὰ
[31]	ἔμελλε, βάτου ἐπελάβετο. Ξυσθεῖσα δὲ	τὸ	πέλμα καὶ δεινῶς διατεθεῖσα, ᾐτιᾶτο
[16]	αἶξ, φθονήσασα τῷ ὄνῳ διὰ	τὸ	περισσὸν τῆς τροφῆς, ἔλεγεν ὡς
[16]	αἲξ, φθονήσασα τῷ ὄνῳ διὰ	τὸ	περιττὸν τῆς τροφῆς, εἰρωνικῶς συνεβούλευε
[22]	τῶν μεγίστων διωκόμενος ἰχθύων, εἰς	τὸ	πλοῖον αὐτῶν εἰσήλατο. Οἱ δὲ
[3]	δὲ ἀλώπηξ ἐπανελθοῦσα, ὡς ἔγνω	τὸ	πραχθέν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῷ
[25]	βραχεῖς. Ἁλιεὺς ἐκ τῆς θαλάσσης	τὸ	πρὸς ἄγραν δίκτυον ἐκβαλὼν τῶν
[26]	κέρδος, κἂν μικρὸν ᾖ, ἢ	τὸ	προσδοκώμενον, κἂν μέγα ὑπάρχῃ. ~(Ἁλιεὺς
[26]	παρεὶς κέρδος, κἂν σμικρὸν ᾖ,	τὸ	προσδοκώμενον, κἂν μέγα ὑπάρχῃ, ἐλπίζοιμι.
[42]	μέν, ἀλλ' οὐχ οὕτως ὡς	τὸ	πρότερον. Ἐκ τρίτου δὲ θεασαμένη
[42]	ἐφοβήθη μέν, οὐ μὴν ὡς	τὸ	πρότερον. Ἐκ τρίτου δὲ τοῦτον
[27]	Διατείνας δὲ τὰ δίκτυα καὶ	τὸ	ῥεῦμα περιλαβὼν ἑκατέρωθεν, καλωδίῳ προσδήσας
[27]	τὰ δίκτυα, ὡς ἐμπεριέλαβεν ἑκατέρωθεν	τὸ	ῥεῦμα, προσδήσας κάλῳ λινῷ λίθον,
[29]	ἐξ αὐτοῦ ζέλουσαι. Διὰ δὲ	τὸ	ροιζηδὸν φέρεσθαι τὸ ὕδωρ, ἀλλήλας
[22]	τῷ ροίζῳ φερόμενος ἔλαθεν εἰς	τὸ	σκάφος ἐναλλόμενος. Οἱ δὲ συλλαβόντες
[26]	λαβεῖν αὐτήν, ἀλλ' ἐᾶσαι, διὰ	τὸ	σμικρὰν τυγχάνειν. Ἀλλ ὅταν αὐξυνθῶ
[40]	ὤμων καὶ τῶν κεράτων ἐπὶ	τὸ	στόμα τοῦ φρέατος εὑρέθη καὶ
[50]	μὲν ἄπνουν εἴποι, ζῶν ἀναδεῖξαι	τὸ	στρουθίον· εἰ δ' ἔμπνουν, εὐθὺς
[50]	ἐὰν μὲν ἄψυχον εἴπῃ, ζωὸν	τὸ	στρουθίον ἐπιδείξαι, ἐὰν δὲ ἔμπνουν,
[8]	τινος ὑψηλῆς δρυὸς καθημένη κατὰ	τὸ	σύνηθες ᾖδεν. Ἰέραξ δὲ αὐτὴν
[37]	σοῦ καλλίων ὑπάρχω, ἥτις οὐ	τὸ	σῶμα, τὴν δὲ ψύχην πεποίκιλμαι.
[35]	τῆς τῶν προγόνων λαμπρότητος καὶ	τὸ	τελευταῖον λέγοντος ὡς γεγυμνασιαρχηκότων ἐστὶ
[19]	τὸν δὲ Δία βουλόμενον καὶ	τὸ	τῆς γῆς στοιχεῖον ἀναδεῖξαι παραινέσαι
[7]	Καὶ τοῦτό μοι ἑτέρα λύπη,	τὸ	τοῖς ἐμοῖς πτεροῖς ἀποθνῄσκειν. Ὅτι
[19]	Ἐὰν δὲ δόξῃ αὐτῇ καὶ	τὸ	τρίτον ἐκπιεῖν τὸ ὕδωρ, ἄχρηστος
[29]	Διὰ δὲ τὸ ροιζηδὸν φέρεσθαι	τὸ	ὕδωρ, ἀλλήλας προτρεπόμεναι οὐκ ἐτόμων
[19]	αὐτῇ καὶ τὸ τρίτον ἐκπιεῖν	τὸ	ὕδωρ, ἄχρηστος ὑμῶν ἡ τέχνη
[29]	ὡς γενναιοτέραν προκρίνασα θαρσαλέως εἰς	τὸ	ὕδωρ ἐπήδησεν. Τοῦ δὲ ρεύματος
[27]	περιλαβὼν ἑκατέρωθεν, καλωδίῳ προσδήσας λίθον,	τὸ	ὕδωρ ἔτυπτεν, ὅπως οἱ ἰχθύες
[40]	αὐτὴν ἐπυνθάνετο εἰ καλόν ἐστι	τὸ	ὕδωρ· ἡ δὲ τὴν συντυχίαν
[40]	κατέτεινε, λέγουσα ὡς χρηστὸν εἴη	τὸ	ὕδωρ, καὶ καταβαίνειν αὐτὸν παρῄνει.
[27]	προσδήσας κάλῳ λινῷ λίθον, ἔτυπτε	τὸ	ὕδωρ, ὅπως οἱ ἰχθύες φεύγοντες
[10]	ἀνὴρ ἀπαιτούμενος ὑπὸ τοῦ δανειστοῦ	τὸ	χρέος τὸ μὲν πρῶτον παρεκάλει
[11]	Αἰθίοπά τις ὠνήσατο τοιοῦτον αὐτῷ	τὸ	χρῶμα εἶναι δοκῶν ἀμελείᾳ τοῦ
[30]	τέως σὺ ἐνταῦθα, ἕως ἂν	τοιαύτη	γένῃ ὁποία οὖσα εἰσῆλθες, καὶ
[38]	ἔφη· Ὦ πίθηκε, σὺ δὲ	τοιαύτην	μωρίαν ἔχων τῶν ἀλόγων ζώων
[38]	αὐτὸν ἔφη· Ὦ πίθηκε, σὺ	τοιαύτην	μωρίαν ἔχων, τῶν ἀλόγων ζώων
[16]	οὕτω τῆς ὑγείας τυχεῖν. Θύσαντες	τοίνυν	τὴν ἀθλίαν καὶ αὐτεπίβουλον αἶγα,
[11]	ψευδομαρτυρεῖν. ~Αἰθίοψ. Αἰθίοπά τις ὠνήσατο	τοιοῦτον	αὐτῷ τὸ χρῶμα εἶναι δοκῶν
[2]	Ὦ οὗτος, καὶ τί τοῦτον	τοιοῦτον	ὄντα πωλεῖς, δέον τῶν παρ'
[3]	Διόπερ πόρρωθεν στᾶσα, ὃ μόνον	τοῖς	ἀδυνάτοις καὶ ἀσθενέσιν ὑπολείπεται, τῷ
[10]	ἴδιον κέρδος οὐκ ὀκνοῦσιν οὐδὲ	τοῖς	ἀδυνάτοις ψευδομαρτυρεῖν. ~Αἰθίοψ. Αἰθίοπά τις
[9]	καὶ χελιδών. Ἀηδόνι συνεβούλευε χελιδὼν	τοῖς	ἀνθρώποις εἶναι ὁμόροφον καὶ σύνοικον
[1]	πάντα, ἓν δὲ καθ' ἓν	τοῖς	ἀνθρώποις ἐπέρχεσθαι. Διὰ τοῦτο τὰ
[12]	κατηγόρει αὐτοῦ ὡς ὀχληρὸς εἴη	τοῖς	ἀνθρώποις νύκτωρ κεκραγὼς καὶ μὴ
[1]	τοῦτο τὰ μὲν κακὰ συνεχῆ	τοῖς	ἀνθρώποις, ὡς πλησίον ὄντα, ἐπέρχεται,
[23]	βίου τὸ εὐμετάβλητον ὁρῶντας μὴ	τοῖς	αὐτοῖς πράγμασιν ἀεὶ ἐπαγάλλεσθαι, λογιζομένους
[27]	ὅπως οἱ ἰχθύες φεύγοντες ἀπαραφυλάκτως	τοῖς	βρόχοις ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ
[27]	ὅπως οἱ ἰχθύες φεύγοντες ἀπροφυλάκτως	τοῖς	βρόχοις ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ
[10]	μὲν γὰρ μυστηρίοις θήλεα ἀποκύειν,	τοῖς	δὲ Παναθηναίοις ἄρσενα. Τοῦ δὲ
[4]	παρασχεῖν. τοῦ δὲ Διὸς ἐν	τοῖς	ἐαυτοῦ κόλποις τίκτειν ἐπιτρέψαντος αὐτῷ,
[5]	τὰ ὀξυπτερά, ὡς ἑσπέρα κατέλαβε,	τοῖς	ἑαυτοῦ παισὶν ἐκόμισε. Τῶν δὲ
[7]	τοῦτό μοι ἑτέρα λύπη, τὸ	τοῖς	ἐμοῖς πτεροῖς ἀποθνῄσκειν. Ὅτι τὸ
[45]	κατεθοινήσατο. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	τοῖς	ἐναγέσι τῶν ἀνθρώπων οὔτε γῆς,
[6]	δηλοῖ ὅτι δεῖ χρηστὰς ἀμοιβὰς	τοῖς	εὐεργέταις παρέχειν, τοὺς δὲ κακοὺς
[6]	ἐρημώσῃ. Ὅτι δεῖ χρηστὰς ἀμοιβὰς	τοῖς	εὐεργέταις παρέχειν, τοὺς πονηροὺς δὲ
[46]	ἐπειδὴ ἀπὸ τῶν ἰατρῶν ἀπηλπίσθη,	τοῖς	θεοῖς ηὔχετο ἑκατόμβην ποιήσειν ἐπαγγελλόμενος
[33]	ἔλαβε ῥαγεῖσα. Τοῦτο πάσχουσιν οἱ	τοῖς	κρείττουσιν ἀνθαμιλλώμενοι· θᾶττον γὰρ αὐτοὶ
[34]	ἔγωγε ηὐχαρίστησα ἄν σοι, εἰ	τοῖς	λόγοις ὅμοια τὰ ἔργα τῆς
[5]	Ἐμπαρέντων δὲ αὐτοῦ τῶν ὀνύχων	τοῖς	μάλλοις, ἐξαρθῆναι μὴ δυνάμενος ἐπτερύσσετο
[10]	αὐτὴν τίκτειν, ἀλλὰ καὶ παραδόξως.	Τοῖς	μὲν γὰρ μυστηρίοις θήλεα ἀποκύειν,
[25]	θαλάσσῃ. Ὅτι εὔκολον ἡ σωτηρία	τοῖς	μὴ μεγάλως εὐτυχοῦσιν, τὸν δὲ
[6]	πτερῶσαι. Ὁ δὲ πετασθεὶς καὶ	τοῖς	ὄνυξι λαγωὸν ἁρπάσας ἤνεγκεν αὐτῷ
[41]	ἐκείνους οἳ τὰς συμβουλίας ποιοῦνται	τοῖς	πέλας οὐ δι' εὔνοιαν, ἀλλὰ
[38]	ἀλόγων ζώων βασιλεύεις; Οὕτως οἱ	τοῖς	πράγμασιν ἀπερισκέπτως ἐπιχειροῦντες ἐπὶ τῷ
[38]	δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ οἱ	τοῖς	πράγμασιν ἀπερισκέπτως ἐπιχειροῦντες ἐπὶ τῷ
[7]	εἰσῆλθεν· ἡ δὲ γλυφὶς σὺν	τοῖς	πτεροῖς πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν εἱστήκει.
[20]	ὕψος ἀρθεὶς καὶ ἐφ' ὑψηλοῦ	τοίχου	στὰς μεγαλοφώνως ἐβόησε. Καὶ παρευθὺς
[40]	τοὺς ἐμπροσθίους πόδας ἐρεῖσαι τῷ	τοίχῳ,	ὀρθῶσαι δὲ τὰ κέρατα, ἀναδραμοῦσα
[10]	δὲ προσελθόντος καὶ διερωτῶντος εἰ	τοκὰς	ἡ ὗς εἴη, ἐκεῖνος ἔφη
[6]	δέ τις τοῦτον ἐξαγοράσας ἀνεπτέρωσε	τὸν	ἀετὸν αὐτίκα. Ὁ δὲ πετασθεὶς
[4]	παραθαρσύνας αὐτόν, ὡς ἐγγὺς ἐλθόντα	τὸν	ἀετὸν ἐθεάσατο, παρεκάλει μὴ ἀπάγειν
[49]	καὶ μετ' εὐλόγου προφάσεως πρὸς	τὸν	αὐτῆς αὐτὴν ἀποστέλλει πατέρα. Μετὰ
[41]	διαδρᾶσα, ἀβίωτον ὑπ' αἰσχύνης ἡγεῖτο	τὸν	βίον. Ἔγνω οὖν καὶ τὰς
[41]	ἐπειδὴ δι' αἰσχύνην ἀβίωτον ἡγεῖτο	τὸν	βίον ἔχειν, ἔγνω δεῖν καὶ
[19]	παλαιὸν χάος καὶ ὕδωρ γενέσθαι,	τὸν	δὲ Δία βουλόμενον καὶ τὸ
[25]	σωτηρία τοῖς μὴ μεγάλως εὐτυχοῦσιν,	τὸν	δὲ μέγαν ὄντα τῇ δόξῃ
[4]	πανταχόθεν ἐλαυνόμενος ὁ ἀετὸς ἐπὶ	τὸν	Δία κατέφυγεν (ἔστι δὲ τοῦ
[1]	ἀνῆλθεν. Τὰ δὲ ἀγαθὰ ἠρώτησαν	τὸν	Δία πῶς εἶναι μετ' ἀνθρώπων.
[50]	(Ἀνὴρ κακοπράγμων. Ἀνὴρ κακοπράγμων εἰς	τὸν	ἐν Δελφοῖς ἧκεν Ἀπόλλωνα, πειρᾶσαι
[20]	περὶ θηλειῶν ὀρνίθων, ὁ εἷς	τὸν	ἕτερον κατετροπώσατο. Καὶ ὁ μὲν
[3]	ἀετός, ἀπορῶν τροφῆς, καταπτὰς εἰς	τὸν	θάμνον καὶ τὰ γενήματα ἀναρπάσας,
[50]	τοῦ τρίποδος ἔγγιστα καὶ ἤρετο	τὸν	θεὸν λέγων· Ἄπολλον, ὅ μετὰ
[16]	Ὁ δὲ δεσπότης ἀμφοτέρων καλέσας	τὸν	ἰατρὸν βοηθεῖν τῷ ὄνῳ ἢτεῖτο.
[16]	πεσὼν συνετρίβη. Ὁ δὲ δεσπότης	τὸν	ἰατρὸν καλέσας ᾔτει βοηθεῖν. Ὁ
[4]	ἐθεάσατο, παρεκάλει μὴ ἀπάγειν αὐτοῦ	τον	ἱκέτην. κἀκεῖνος ὑπεριδὼν τὴν μικρότητα
[4]	μικρότητα ἐν ὄψει τοῦ κανθάρου	τὸν	λαγωὸν κατεθοινήσατο. ὁ δὲ ἀπ'
[10]	ἄρσενα. Τοῦ δὲ ἐκπλαγέντος πρὸς	τὸν	λόγον, ὁ δανειστὴς εἶπεν" Ἀλλὰ
[9]	τοῦτο τὰς ἐρήμους οἰκῶ. {Ὅτι}	τὸν	λυπηθένθα ἔκ τινος τύχης καὶ
[29]	τῷ Μαιάνδρῳ. Ποτὲ ἀλώπεκες ἐπὶ	τὸν	Μαίανδρον ποταμὸν συνηθροίσθησαν, πιεῖν ἐξ
[45]	τῶν συγγενῶν τοῦ φονευθέντος κατὰ	τὸν	Νεῖλον ποταμὸν ἐγένετο καὶ λέοντα
[45]	συγγενῶν ἐδιώκετο· γενόμενος δὲ κατὰ	τὸν	Νεῖλον ποταμόν, λύκου αὐτῷ ἀπαντήσαντος,
[13]	καὶ ἑαυτὸν ἐνθένδε ἀποκρεμάσας προσεποιεῖτο	τὸν	νεκρόν. Τῶν δὲ μυῶν τις
[38]	ὡς εὑροῦσα θησαυρὸν αὐτὴ κατὰ	τὸν	νόμον οὐκ ἐχρήσατο διὰ τὴν
[16]	τὴν ἀθλίαν καὶ αὐτεπίβουλον αἶγα,	τὸν	ὄνον ἰάτρευον. Ὅστις καθ' ἑτέρου
[16]	τυχεῖν. Τὴν δὲ αἶγα θύσαντες	τὸν	ὄνον ἰάτρευον. Ὁτι ὅστις καθ'
[49]	ὅθεν μετὰ προφάσεως εὐλόγου πρὸς	τὸν	πατέρα αὐτὴν ἔπεμψε. Μετὰ δὲ
[45]	ἡμιθνὴς γενόμενος ἔρριψεν ἑαυτὸν εἰς	τὸν	ποταμόν. Ἐν δὲ τῷ ποταμῷ
[27]	τοῦτο ποιοῦντα, ἐμέμφετο ἐπὶ τῷ	τὸν	ποταμὸν θολοῦν καὶ μὴ ἐᾶν
[27]	θεασάμενος τοῦτο ποιοῦντα ἐμέμφετο ὡς	τὸν	ποταμὸν θολοῦντα καὶ διειδὲς ὕδωρ
[45]	κατ' αὐτοῦ διαιρόμενον, ἑαυτὸν εἰς	τὸν	ποταμὸν καθῆκεν· ἐν δὲ τῷ
[6]	Μὴ τοῦτον σὺ ξένιζε, ἀλλὰ	τὸν	πρῶτον, μήπως ὁ αὐτός σε
[30]	τῇδε παριοῦσα, ὡς ἤκουσεν αὐτῆς	τὸν	στεναγμόν, προσελθοῦσα ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν.
[9]	τις ἔκ τινος τύχης, καὶ	τὸν	τόπον ἐκφεύγει οὗ ἐλυπήθη. ~Ἀθηναῖος
[27]	βρόχοις ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ	τὸν	τόπον οἰκούντων τις θεασάμενος αὐτὸν
[27]	βρόχοις ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ	τὸν	τόπον οἰκούντων τις θεασάμενος τοῦτο
[9]	λυπηθένθα ἔκ τινος τύχης καὶ	τὸν	τόπον φεύγειν ἐθέλειν ἔνθα ἡ
[3]	ἐνεοττοποιήσατο· ἡ δὲ εἰσελθοῦσα εἰς	τὸν	ὑποκείμενον θάμνον ἔτεκεν. Ἐξελθούσης δὲ
[7]	τοὺς δὲ κακοὺς ἐκφεύγειν. ~Ἀετὸς	τοξευθείς.	Ὑπεράνωθεν πέτρας ἀετὸς ἐκαθέζετο λαγωοὺς
[7]	ζητῶν. Τοῦτον δέ τις ἔβαλε	τοξεύσας,	καὶ τὸ μὲν βέλος ἰσω
[4]	ὁ ὄρνις καὶ αὐτοῦ ἐδεήθη	τόπον	αὐτῷ πρὸς νεοττοποιίαν ἀσφαλῆ παρασχεῖν.
[9]	ἔκ τινος τύχης, καὶ τὸν	τόπον	ἐκφεύγει οὗ ἐλυπήθη. ~Ἀθηναῖος χρεωφειλέτης.
[39]	διεξιόντος, ἐπειδὴ ἐγένοντο κατά τινα	τόπον,	ἐνταῦθα ἀποβλέψας ἀνεστέναξεν ὁ πίθηκος.
[20]	Καὶ ὁ μὲν ἡττηθεὶς εἰς	τόπον	κατάσκιον ἀπιὼν ἐκρύβη· ὁ δὲ
[27]	ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ τὸν	τόπον	οἰκούντων τις θεασάμενος αὐτὸν τοῦτο
[27]	ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ τὸν	τόπον	οἰκούντων τις θεασάμενος τοῦτο ποιοῦντα
[9]	ἔκ τινος τύχης καὶ τὸν	τόπον	φεύγειν ἐθέλειν ἔνθα ἡ λύπη
[45]	ὕδατος στοιχεῖον, οὔτε ἄλλος τις	τόπος	φυλάσσει αὐτούς. ~(Ἀνὴρ ἀδύνατα ἐπαγγελλόμενος.
[48]	μυρμήκων πολλῶν ὄντων ἐν τῷ	τόπῳ	ἐν ᾧ ἔτυχεν ἱστάμενος, συνέβη
[23]	ἡ λύπη, καὶ ἡμᾶς ἔδει	τοσαῦτα	προηδυνθέντας πάντως τι λυπηθῆναι. Ὁ
[23]	ἡ λύπη, καὶ ἡμᾶς ἔδει	τοσαῦτα	προησθέντας πάντως παθεῖν τι καὶ
[40]	τῷ τράγῳ· Ὦ οὗτος, εἰ	τοσαύτας	φρένας εἶχες ὅσας ἐν τῷ
[23]	ἁλιεῖς οὐ μετρίως ἐβαρυθύμουν, οὐ	τοσοῦτον	ἐπὶ τῇ τῶν ἰχθύων ὀλιγότητι
[23]	σαγήνην, οὐ μετρίως ἐβαρυθύμουν, οὐ	τοσοῦτον	ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι δυσφοροῦντες ὅσον
[3]	ὡς ἔγνω τὸ πραχθέν, οὐ	τοσοῦτον	ἐπὶ τῷ τῶν νεοττῶν θανάτῳ
[22]	ἐν τῇ νηῒ ἠθύμουν. Ἐν	τοσοῦτῳ	δὲ θύννος διωκόμενος καὶ πολλῷ
[27]	καὶ τῶν πόλεων οἱ δημαγωγοὶ	τότε	μάλιστα ἐνεργάζονται, ὅταν τὰς πατρίδας
[27]	καὶ τῶν πόλεων οἱ δημαγωγοὶ	τότε	μάλιστα ἐργάζονται, ὅταν τὰς πατρίδας
[39]	καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ ψευδολόγοι	τότε	μάλιστα καταλαζονεύονται, ὅταν τοὺς ἐλέγχοντας
[3]	ἡ ἀλώπηξ προσδραμοῦσα ἐν ὄψει	τοῦ	ἀετοῦ πάντας αὐτοὺς κατέφαγεν. Ὁ
[4]	ἀπ' ἐκείνου μνησικακῶν διετέλει παρατηρούμενος	τοῦ	ἀετοῦ τὰς καλιὰς καί, εἴ
[40]	βοηθὸν ἐζήτει, ὅπως ἀνέλθῃ ἐκ	τοῦ	βάθους ὁ τράγος. Ἡ δὲ
[23]	Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς δεῖ	τοῦ	βίου τὸ εὐμετάβλητον ὁρῶντας μὴ
[23]	ἐπὶ ταῖς ἀποτυχίαις, γινώσκοντας τὰς	τοῦ	βίου τύχας. ~Ἁλιεὺς αὐλῶν. Ἁλιεὺς
[3]	αἶγα ἐπ' ἀγροῦ, καταπτὰς ἀπὸ	τοῦ	βωμοῦ σπλάγχνον ἔμπυρον ἀνήνεγκεν· οὗ
[12]	καὶ μὴ συγχωρῶν ὕπνου τυγχάνειν.	Τοῦ	δ' ἀπολογουμένου ἐπὶ τῇ ἐκείνων
[10]	Ἀθήνησι χρεωφειλέτης ἀνὴρ ἀπαιτούμενος ὑπὸ	τοῦ	δανειστοῦ τὸ χρέος τὸ μὲν
[38]	ὡς ἂν τοῦτο αὐτὸς λάβῃ.	Τοῦ	δὲ ἀμεταμελήτως ἐλθοντος καὶ ὑπὸ
[38]	τετήρηκε, καὶ παρῄνει αὐτῷ λαμβάνειν.	Τοῦ	δὲ ἀτημελήτως ἐπελθόντος καὶ ὑπὸ
[4]	αὐτῷ πρὸς νεοττοποιίαν ἀσφαλῆ παρασχεῖν.	τοῦ	δὲ Διὸς ἐν τοῖς ἐαυτοῦ
[10]	ἀποκύειν, τοῖς δὲ Παναθηναίοις ἄρσενα.	Τοῦ	δὲ ἐκπλαγέντος πρὸς τὸν λόγον,
[12]	φύσιν, μητρὶ καὶ ἀδελφαῖς συμμιγνύμενος.	Τοῦ	δὲ καὶ τοῦτο πρὸς ὠφέλειαν
[17]	ἄγριαι ἐπιλαβόμεναι τῶν ὀρῶν ἔφευγον.	Τοῦ	δὲ ποιμένος ἀχαριστίαν αὐτῶν κατηγοροῦντος,
[40]	δὲ ἐγὼ καὶ σὲ ἀνασπάσω.	Τοῦ	δὲ πρὸς τὴν παραίνεσιν αὐτῆς
[29]	θαρσαλέως εἰς τὸ ὕδωρ ἐπήδησεν.	Τοῦ	δὲ ρεύματος ταύτην εἰς μέσον
[40]	φρέατος εὑρέθη καὶ ἀνελθοῦσα ἀπηλλάττετο.	Τοῦ	δὲ τράγου μεμφομένου αὐτὴν ὡς
[35]	μὴ σὺ λέγῃς, ἀλλ ἀπὸ	τοῦ	δέρματός γε φαίνῃ ὡς ἐκ
[35]	κἂν σὺ μὴ εἴπῃς, ἀπὸ	τοῦ	δέρματος φαίνῃ ὅτι ἀπὸ πολλῶν
[24]	ἤγρευσεν. Ἐκβαλὼν δὲ αὐτοὺς ἀπὸ	τοῦ	δικτύου ἐπὶ τὴν ἠιόνα, ὡς
[4]	ἀνέπτη καὶ γενόμενος κατὰ τοὺς	τοῦ	Διὸς κόλπους ἐνταῦθα καθῆκεν. ὁ
[34]	ἀπροσφωνητὶ ἐπορεύετο. Μεμφομένου δὲ αὐτὴν	τοῦ	δρυτόμου, εἴγε διασωθεῖσα ὑπ' αὐτοῦ,
[34]	δὲ παραγενομένων τῶν κυνηγῶν καὶ	τοῦ	δρυτόμου πυνθανομένων εἰ τεθέαται ἀλώπεκα
[4]	τὸν Δία κατέφυγεν (ἔστι δὲ	τοῦ	θεοῦ ἱερὸς ὁ ὄρνις καὶ
[4]	ὑπεριδὼν τὴν μικρότητα ἐν ὄψει	τοῦ	κανθάρου τὸν λαγωὸν κατεθοινήσατο. ὁ
[35]	περὶ εὐγενείας ἤριζον. Πολλὰ δὲ	τοῦ	κροκοδείλου διεξιόντος περὶ τῆς τῶν
[35]	ἠμφισβήτουν περὶ εὐγενείας· πολλὰ δὲ	τοῦ	κροκοδείλου ὑπερήφανα περὶ τῆς τῶν
[32]	ἀλώπηξ μὴ θέλουσα ἡττηθῆναι παρὰ	τοῦ	μυὸς ἔφη· Ὄμφακές εἰσιν. Ὅτι
[21]	ἀπολυθεὶς εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε ἀπὸ	τοῦ	νῦν οὐ λυπήσομαι, ὁρῶν καὶ
[29]	τῶν λοιπῶν παρὰ τὴν ὄχθην	τοῦ	ποταμοῦ ἑστηκυιῶν, πρὸς αὐτὴν εἰπουσῶν:
[11]	τὸ χρῶμα εἶναι δοκῶν ἀμελείᾳ	τοῦ	πρότερον ἔχοντος. Καὶ παραλαβὼν οἴκαδε,
[37]	πεποίκιλμαι. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	τοῦ	σωματικοῦ κάλλους ἀμείνων ἐστὶν ὁ
[37]	δὲ παρδάλεως παρ' ἕκαστα τὴν	τοῦ	σώματος ποικιλίαν προβαλλομένης, ἡ ἀλώπηξ
[50]	τῇ ἔσθητι σκεπάσας, ἔστη τε	τοῦ	τρίποδος ἔγγιστα καὶ ἤρετο τὸν
[22]	παρεσκευάζοντο. Εὐθὺς δὲ θύννος ὑπό	του	τῶν μεγίστων διωκόμενος ἰχθύων, εἰς
[40]	τὴν συντυχίαν ἀσμενισαμένη εἰς ἔπαινον	τοῦ	ὕδατος κατέτεινε, λέγουσα ὡς χρηστὸν
[24]	τὸ ἀμφίβληστρον καὶ βαλὼν κατὰ	τοῦ	ὕδατος πολλοὺς ἰχθύας ἤγρευσεν. Ἐκβαλὼν
[45]	καὶ διωκόμενος ὑπὸ τῶν συγγενῶν	τοῦ	φονευθέντος κατὰ τὸν Νεῖλον ποταμὸν
[40]	τῶν κεράτων ἐπὶ τὸ στόμα	τοῦ	φρέατος εὑρέθη καὶ ἀνελθοῦσα ἀπηλλάττετο.
[17]	καὶ αὐτὰς ἰδιοποιήσασθαι. Παυσαμένου δὲ	τοῦ	χειμῶνος, ἐπειδὴ πάσας ἐπὶ νομὴν
[4]	οἱ κάνθαροι γίνονται μὴ νεοττεύειν	τοὺς	ἀετούς. Ὁ λόγος διδάσκει μηδενὸς
[21]	Μικρὸν δὲ διαλιπών, ὡς ἐθεάσατο	τοὺς	ἀλεκτρυόνας πρὸς ἑαυτοὺς μαχομένους καὶ
[34]	χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἐκείνους	τοὺς	ἀνθρώπους τοὺς χρηστὰ μὲν σαφῶς
[24]	διατεινομένου, οὐδὲν πέρας ἠνύετο, ἀποθέμενος	τοὺς	αὐλοὺς ἀνείλετο τὸ ἀμφίβληστρον καὶ
[6]	χρηστὰς ἀμοιβὰς τοῖς εὐεργέταις παρέχειν,	τοὺς	δὲ κακοὺς ἐκφεύγειν. ~Ἀετὸς τοξευθείς.
[44]	Ὅτι τῶν ὑπεξουσίων ἡ ἔρις	τοὺς	δεσπότας πείθει ὀργίλους εἶναι κατὰ
[18]	καλή. Ὅτι οὐ δεῖ τυφοῦσθαι	τοὺς	δι' αἰσχρὰ πλουτοῦντας καὶ μάλιστα,
[49]	ἐπανελθούσης αὐτῆς, ἐπυνθάνετο πῶς πρὸς	τοὺς	ἐκεῖ διεγένετο. Τῆς δὲ φαμένης
[39]	ψευδολόγοι τότε μάλιστα καταλαζονεύονται, ὅταν	τοὺς	ἐλέγχοντας μὴ ἔχωσιν. ~(Ἀλώπηξ καὶ
[40]	τὴν ἀμφοτέρων σωτηρίαν. Θέλησον οὖν	τοὺς	ἐμπροσθίους πόδας ἐρεῖσαι τῷ τοίχῳ,
[28]	Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώων ἔνιοι	τοὺς	ἐχθροὺς φυλαττόμενοι λανθάνουσιν πολλῷ χαλεπωτέροις
[48]	παίων εἶπεν· Εἶτα οὐκ ἀνέχῃσὺ	τοὺς	θεοὺς δικαστὰς εἶναι οἷος εἶ
[48]	βυθισθεῖσαν ἰδών τις ἀδίκως ἔλεγε	τοὺς	θεοὺς κρίνειν· δι' ἕνα γὰρ
[46]	τὸ μηδὲν ἔχειν δοῦναι αὐτοῖς,	τοὺς	θεοὺς παρεκάλει καὶ ὑπισχνεῖτο αὐτοῖς
[24]	νομίζων αὐτομάτους πρὸς τὴν ἡδυφωνίαν	τοὺς	ἰχθύας ἐξαλεῖσθαι πρὸς αὐτὸν. Ὡς
[32]	ἐφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι' ἀσθένειαν	τοὺς	καιροὺς αἰτιῶνται. (Ἀλώπηξ πρὸς ὄμφακας
[49]	ἀργαλέα. Ἔχων τις γυναῖκα πρὸς	τοὺς	κατ' οἶκον ἅπαντας ἀπεχθῶς ἔχουσαν,
[29]	ἐπανιέναι με ὑποδείξω ὑμῖν. Πρὸς	τοὺς	κατὰ ἀλαζονείαν ἑαυτοῖς κίνδυνον ἐπιφέροντας.
[25]	δόξῃ σπανίως ἴδοις ἂν ἐκφυγόντα	τοὺς	κινδύνους. (Ἁλιεὺς καὶ ἰχθύες μεγάλοι
[25]	τῇ δόξῃ μόλις ἂν διαφύγοιεν	τοὺς	κινδύνους. ~(Ἁλιεὺς καὶ σμαρίς. Ἁλιεὺς
[19]	Ὁ λόγος δεηλοῖ ὁτι οἱ	τοὺς	κρείττονας χλευάζοντες λανθάνουσι μείζονας ἑαυτοῖς
[28]	τῆς καλιᾶς καὶ ταύτην ἐπικλύσασαν	τοὺς	νεοττοὺς διαφθεῖραι. Καὶ ἡ ἁλκύων
[49]	Ἔχων τις γυναῖκα πρὸς πάντας	τοὺς	οἰκείους λίαν τὸ ἦθος ἀργαλέαν
[48]	δὲ ὑφ' ἑνὸς δηχθεὶς συνεπάτησε	τοὺς	πάντας. Ἑρμῆς δὲ ἐπιστὰς αὐτῷ
[24]	ὅτε πέπαυμαι, τοῦτο πράττετε. Πρὸς	τοὺς	παρὰ καιρόν τι πράττοντας ὁ
[49]	ἠβουλήθη γνῶναι εἰ καὶ πρὸς	τοὺς	πατρώους οἰκέτας ὁμοίως διάκειται· ὅθεν
[49]	ἠβουλήθη γνῶναι εἰ καὶ πρὸς	τοὺς	πατρώους οἰκέτας οὕτω διάκειται. Διὸ
[41]	οὐ δι' εὔνοιαν τὰς πρὸς	τοὺς	πέλας ποιοῦνται συμβουλίας, διὰ δὲ
[31]	πρὸς βοήθειαν βάτου. Καὶ δὴ	τοὺς	πόδας ἐπὶ ταῖς ἐκείνης κέντροις
[6]	χρηστὰς ἀμοιβὰς τοῖς εὐεργέταις παρέχειν,	τοὺς	πονηροὺς δὲ φρονίμως τροποὺσθαι. (Ἀετὸς
[32]	μυὸς ἔφη· Ὄμφακές εἰσιν. Ὅτι	τοὺς	πονηροὺς καὶ μὴ βουλομένους πείθεσθαι
[17]	οἷ τῶν παλαιῶν φίλων ἡμᾶς	τοὺς	προσφάτους προτιμῶσι, λογιζομένους ὅτι, κἂν
[4]	ποιήσας ἀνέπτη καὶ γενόμενος κατὰ	τοὺς	τοῦ Διὸς κόλπους ἐνταῦθα καθῆκεν.
[34]	τὰ ἔργα τῆς χειρὸς καὶ	τοὺς	τρόπους εἶχες. Τούτῳ τῷ λόγῳ
[45]	τοῦτον κατεθοινήσατο. Ὁ λόγος πρὸς	τοὺς	τῶν ἀνθρώπων φονεῖς ὡς οὔτε
[5]	βούλεται, ἀετός. Οὕτως ἡ πρὸς	τοὺς	ὑπερέχοντας ἅμιλλα, πρὸς τῷ μηδὲν
[40]	ἐσκέψω. Οὕτως καὶ τῶν ἀνθρώπων	τοὺς	φρονίμους δεῖ πρότερον τὰ τέλη
[40]	ἄνοδον ᾔδεις. Οὕτω τῶν ἀνθρώπων	τοὺς	φρονίμους δεῖ πρῶτον τὰ τέλη
[14]	καὶ τῶν ἀθρώπων οἱ πονηροὶ	τοὺς	φρονίμους οὐ λανθάνουσι, κἂν τὰ
[34]	τις πρὸς ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους	τοὺς	χρηστὰ μὲν σαφῶς ἐπαγγελλομένους, δι'
[41]	οὖν καὶ τὰς ἄλλας ἀλώπεκας	τοῦτ'	αὐτὸ νουθετῆσαι ὡς ἂν τῷ
[41]	λέγουσα ὡς οὐκ ἀπρεπὲς μόνον	τοῦτο,	ἀλλὰ καὶ περισσόν τι αὐταῖς
[6]	ἤνεγκεν εὐθὺς δῶρον τῷ εὐεργέτῃ.	Τοῦτο	ἀλώπηξ κατιδοῦσα ἐβόα· Μὴ τοῦτον
[21]	ὁ πέρδιξ ἐβαρυθύμει, νομίζων διὰ	τοῦτο	αὐτὸν καταφρονεῖσθαι ὅτι ἀλλόφυλός ἐστι.
[38]	καὶ παρῄνει αὐτῷ ὡς ἂν	τοῦτο	αὐτὸς λάβῃ. Τοῦ δὲ ἀμεταμελήτως
[13]	πολλοὶ μύες ἦσαν. Αἴλουρος δὲ	τοῦτο	γνοὺς ἦκεν ἐνταῦθα καὶ συλλαμβάνων
[43]	διερευνῶσα, ὡς περιέτυχε τραγῳδοῦ προσωπείῳ,	τοῦτο	ἐπάρασα εἶπεν· Οἵα κεφαλὴ ἐγκέφαλον
[5]	πέτρας ἄρνα ἥρπασε· κολοιὸς δὲ	τοῦτο	θεασάμενος διὰ ζῆλον τοῦτον μιμήσασθαι
[3]	λαμπρὰν φλόγα ἀνῆψε. Καὶ διὰ	τοῦτο	καταφλεχθέντες οἱ νεοττοὶ καὶ γὰρ
[17]	ἐπιστραφεῖσαι· Ἀλλὰ καὶ δι' αὐτὸ	τοῦτο	μᾶλλον φυλαττόμεθα· εἰ γὰρ ἡμᾶς
[7]	Ὁ δὲ ἰδὼν ἔφη· Καὶ	τοῦτό	μοι ἑτέρα λύπη, τὸ τοῖς
[50]	πέπαυσο· ἐν σοὶ γάρ ἐστι	τοῦτο	ὃ ἔχεις ἢ νεκρὸν εἶναι
[33]	μέχρις οὗ ὑπερβιαζομένη ἔλαβε ῥαγεῖσα.	Τοῦτο	πάσχουσιν οἱ τοῖς κρείττουσιν ἀνθαμιλλώμενοι·
[36]	Ἐρωτηθεῖσα δὲ ὑπὸ κυνὸς τί	τοῦτο	ποιεῖ· τιθηνοῦμαι αὐτό, ἔφη, καὶ
[12]	ἀπολογουμένου ἐπὶ τῇ ἐκείνων ὠφελείᾳ	τοῦτο	ποιεῖν, ὡς ἐπὶ τὰ συνήθη
[9]	δακρύουσα ἐβόα· Οὐ δυνήσομαι ἐγὼ	τοῦτο	ποιῆσαι· τῶν γὰρ προγόνων τὴν
[27]	τόπον οἰκούντων τις θεασάμενος αὐτὸν	τοῦτο	ποιοῦντα, ἐμέμφετο ἐπὶ τῷ τὸν
[27]	τὸν τόπον οἰκούντων τις θεασάμενος	τοῦτο	ποιοῦντα ἐμέμφετο ὡς τὸν ποταμὸν
[50]	ποίησον· παρὰ σοὶ γὰρ κεῖται	τοῦτο	πρᾶξαι ἤτοι ζῶν ὃ κατέχεις
[24]	ὠρχεῖσθε, νῦν δὲ, ὅτε πέπαυμαι,	τοῦτο	πράττετε. Πρὸς τοὺς παρὰ καιρόν
[12]	ἀδελφαῖς συμμιγνύμενος. Τοῦ δὲ καὶ	τοῦτο	πρὸς ὠφέλειαν τῶν δεσποτῶν πράττειν
[41]	τοῦτο συνέφερεν, οὐκ ἂν ἡμῖν	τοῦτο	συνεβούλευσας. Οὗτος ὁ λόγος ἁρμόττει
[41]	αὕτη, ἀλλ' εἰ οὔ σοι	τοῦτο	συνέφερεν, οὐκ ἂν ἡμῖν αὐτὸ
[41]	αὕτη, ἀλλ' εἰ μή σοι	τοῦτο	συνέφερεν, οὐκ ἂν ἡμῖν τοῦτο
[1]	ἓν τοῖς ἀνθρώποις ἐπέρχεσθαι. Διὰ	τοῦτο	τὰ μὲν κακὰ συνεχῆ τοῖς
[9]	τὴν λύμην ἀναφέρω. Διὰ γὰρ	τοῦτο	τὰς ἐρήμους οἰκήσω. Ὅτι, ἐὰν
[9]	μου συμφορῶν μεμνῆσθαι, καὶ διὰ	τοῦτο	τὰς ἐρήμους οἰκῶ. {Ὅτι} τὸν
[50]	στρουθίον ἐν τῇ χειρὶ καὶ	τοῦτο	τῇ ἔσθητι σκεπάσας, ἔστη τε
[41]	ἀποκόπτειν, ὡς οὐκ ἀπρεπὲς μόνον	τοῦτο	τὸ μέλος ὄν, ἀλλὰ καὶ
[15]	δὲ τὴν αἴγα μὴ εἰπεῖν	τοῦτο	τῷ δεσπότῃ. Ἡ δὲ εἶπεν·
[50]	στρουθίον εἰς τὴν χεῖρα καὶ	τοῦτο	τῷ ἱματίῳ σκεπάσας, ἧκεν εἰς
[49]	ἔφη· Ἀλλ' ὦ γύναι, εἰ	τούτοις	ἀπεχθάνῃ οἳ ὄρθρου μὲν τὰς
[49]	αὐτήν· Ἀλλ' ὦ γύναι, εἰ	τούτοις	ἀπήχθου οἱ ὄρθρου μὲν τὰς
[31]	τῶν ἀνθρώπων μάταιοί εἰσιν ὅσοι	τούτοις	ὡς βοηθοῖς προσφεύγουσιν οἷς τὸ
[21]	ὡς περιέτυχε πέρδικι τιθασῷ πωλουμένῳ,	τοῦτον	ἀγοράσας ἐκόμισεν οἴκαδε ὡς συντραφησόμενον.
[12]	Αἴλουρος, συλλαβὼν ἀλεκτρυόνα, μετ' εὐλόγου	τοῦτον	αἰτίας ἠβουλήθη καταφαγεῖν. Καὶ δὴ
[50]	ἐν Δελφοῖς ἧκεν Ἀπόλλωνα, πειρᾶσαι	τοῦτον	βουλόμενος. Καὶ δὴ λαβὼν στρουθίον
[7]	ἀετὸς ἐκαθέζετο λαγωοὺς θηρεῦσαι ζητῶν.	Τοῦτον	δέ τις ἔβαλε τοξεύσας, καὶ
[40]	ὁ τράγος. Ἡ δὲ ἀλώπηξ	τοῦτον	ἐκβλεψαμένη ἐμειδίασε καὶ πρὸς αὐτὸν
[6]	λύπης ὑπῆρχεν. Ἕτερος δέ τις	τοῦτον	ἐξαγοράσας ἀνεπτέρωσε τὸν ἀετὸν αὐτίκα.
[42]	τὸ πρότερον. Ἐκ τρίτου δὲ	τοῦτον	θεασαμένη οὕτως αὐτοῦ κατεθάρσησεν ὡς
[4]	ὁ καιρὸς παρέσχε, κάνθαρον ἰδών,	τοῦτον	ἱκέτευεν. ὁ δὲ παραθαρσύνας αὐτόν,
[34]	φεύγουσα, ὡς ἐθεάσατό τινα δρυτόμον,	τοῦτον	ἱκέτευσε κατακρύψαι αὐτήν. Ὁ δὲ
[45]	Ἐν δὲ τῷ ποταμῷ κροκόδειλος	τοῦτον	κατεθοινήσατο. Ὁ λόγος πρὸς τοὺς
[12]	ἔγωγε μέντοι ἄτροφος οὐ μενῶ	τοῦτον	κατεθοινήσατο. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[22]	πλοῖον αὐτῶν εἰσήλατο. Οἱ δὲ	τοῦτον	λαβόντες μεθ' ἡδονῆς ἀνεχώρησαν. Ὁ
[5]	δὲ τοῦτο θεασάμενος διὰ ζῆλον	τοῦτον	μιμήσασθαι ἠθέλησε· καὶ δὴ καθεὶς
[48]	ἱστάμενος, συνέβη ὑφ' ἑνὸς δηχθῆναι	τοῦτον.	Ὁ δὲ ὑφ' ἑνὸς δηχθεὶς
[6]	Τοῦτο ἀλώπηξ κατιδοῦσα ἐβόα· Μὴ	τοῦτον	σὺ ξένιζε, ἀλλὰ τὸν πρῶτον,
[2]	αὐτόν: Ὦ οὗτος, καὶ τί	τοῦτον	τοιοῦτον ὄντα πωλεῖς, δέον τῶν
[6]	βασιλεῖ δεσμώτῃ. Ἕτερος δὲ τις	τοῦτον	ὠνησάμενος καὶ τὰ πτερὰ ἀνασπάσας
[6]	Ποτὲ ἀετὸς ἑάλω ὑπ' ἀνθρώπου.	Τούτου	δὲ τὰ πτερὰ ὁ ἄνθρωπος
[4]	τίκτειν ἐπιτρέψαντος αὐτῷ, ὁ κάνθαρος	τοῦτου	ἑωρακώς, κόπρου σφαῖραν ποιήσας ἀνέπτη
[25]	μεγάλων ἰχθύων ἐγκρατὴς γέγονε καὶ	τούτους	ἐν τῇ γῇ ἥπλωσεν· οἱ
[16]	ὄνῳ ἢτεῖτο. Ὁ δὲ πόμα	τούτῳ	δι' αἰγὸς πνεύμονος κατασκευασθὲν κεράσαι
[6]	Ἀλώπηξ δὲ ἰδοῦσα εἶπεν Μὴ	τούτῳ	δίδου, ἀλλὰ τῷ πρώτῳ, ὅτι
[34]	χειρὸς καὶ τοὺς τρόπους εἶχες.	Τούτῳ	τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις
[39]	ψεύδου ὅσα βούλει· οὐδεὶς γὰρ	τούτων	ἀναστὰς ἐλέγξει σε. Οὕτω καὶ
[17]	Ὁ λόγος δηλοῖ μὴ δεῖν	τούτων	ἀσμενίζεσθαι τὰς φιλίας οἷ τῶν
[41]	περισσόν τι αὐταῖς βάρος προσήρτηται.	Τούτων	δέ τις ὑποτυχοῦσα ἔφη· Ὦ
[49]	εἰσίασι, τί χρὴ προσδοκᾶν περὶ	τούτων	οἷς πᾶσαν συνδιέτριβες τὴν ἡμέραν;
[49]	εἰσίασι, τί χρὴ προσδοκᾶν περὶ	τούτων	οἷς πᾶσαν τὴν ἡμέραν συνδιέτριβες;
[40]	ἐλέγχοντας μὴ ἔχωσιν. ~(Ἀλώπηξ καὶ	τράγος.	Ἀλώπηξ πεσοῦσα εἰς φρέαρ ὑπ'
[40]	εἰς φρέαρ ὑπ' ἀνάγκης ἔμεινε.	Τράγος	δὲ δίψει συνεχόμενος ἐγένετο κατὰ
[40]	αὐτοῖς ἐγχειρεῖν. (Ἀλώπηξ καὶ τράγος.	Τράγος	δὲ πάλαι διψήσας ἐν τῷ
[40]	ἀνέλθῃ ἐκ τοῦ βάθους ὁ	τράγος.	Ἡ δὲ ἀλώπηξ τοῦτον ἐκβλεψαμένη
[40]	οὕτως αὐτοῖς ἐγχειρεῖν. (Ἀλώπηξ καὶ	τράγος.	Τράγος δὲ πάλαι διψήσας ἐν
[40]	καὶ ἀνελθοῦσα ἀπηλλάττετο. Τοῦ δὲ	τράγου	μεμφομένου αὐτὴν ὡς τὰς ὁμολογίας
[40]	ὁμολογίας ἀθετήσασαν, ἐπιστραφεῖσα εἶπε τῷ	τράγῳ·	Ὦ οὗτος, εἰ τοσαύτας φρένας
[43]	τῶν ἐνόντων διερευνῶσα, ὡς περιέτυχε	τραγῳδοῦ	προσωπείῳ, τοῦτο ἐπάρασα εἶπεν· Οἵα
[8]	ἐπὶ τὰ μείζονα τῶν ὀρνέων	τρέπεσθαι.	Καὶ ὅς ὑποτυχὼν εἶπεν: Ἀλλ'
[50]	ἔσθητι σκεπάσας, ἔστη τε τοῦ	τρίποδος	ἔγγιστα καὶ ἤρετο τὸν θεὸν
[19]	ἀναδεῖξαι παραινέσαι αὐτῇ ὅπως ἐπὶ	τρὶς	ἐκροφήσῃ τὴν θάλασσαν. Κἀκείνη ἀρξαμένη
[19]	δὲ δόξῃ αὐτῇ καὶ τὸ	τρίτον	ἐκπιεῖν τὸ ὕδωρ, ἄχρηστος ὑμῶν
[42]	οὕτως ὡς τὸ πρότερον. Ἐκ	τρίτου	δὲ θεασαμένη οὕτω κατεθάρρησεν ὡς
[42]	μὴν ὡς τὸ πρότερον. Ἐκ	τρίτου	δὲ τοῦτον θεασαμένη οὕτως αὐτοῦ
[40]	ὅσας ἐν τῷ πώγωνί σου	τρίχας,	οὐ πρότερον ἂν κατεβηβήκεις πρὶν
[40]	εἶχες φρένας ὡς ἐν πώγωνι	τρίχας,	οὐκ ἂν κατῄεις, εἰ μὴ
[34]	ἔργα τῆς χειρὸς καὶ τοὺς	τρόπους	εἶχες. Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο
[6]	παρέχειν, τοὺς πονηροὺς δὲ φρονίμως	τροποὺσθαι.	(Ἀετὸς τὰ πτερὰ τιλθεὶς καὶ
[17]	ἐτημέλει, ταῖς μὲν ἰδίαις μετρίαν	τροφὴν	παραβάλλων πρὸς μόνον τὸ μὴ
[8]	πληρῶσαι: δεῖ δὲ αὐτόν, εἰ	τροφῆς	ἀπορεῖ, ἐπὶ τὰ μείζονα τῶν
[16]	ὄνῳ διὰ τὸ περιττὸν τῆς	τροφῆς,	εἰρωνικῶς συνεβούλευε λέγουσα· Ἄπειρα κολάζῃ,
[16]	ὄνῳ διὰ τὸ περισσὸν τῆς	τροφῆς,	ἔλεγεν ὡς ἄπειρα κολάζῃ, ποτὲ
[8]	δὲ αὐτὴν θεασάμενος, ὡς ἠπόρει	τροφῆς,	ἐπιπτὰς συνέλαβεν. Ἡ δὲ μέλλουσα
[3]	ἐπὶ νομήν, ὁ ἀετός, ἀπορῶν	τροφῆς,	καταπτὰς εἰς τὸν θάμνον καὶ
[25]	γῇ τῶν εὐτελῶν ἀπεστέρητο ταῖς	τρυμαλιαῖς	διαδράντων καὶ τῇ ὑγρᾷ προσφυγόντων·
[25]	βραχύτεροι τῶν ἰχθύων διὰ τῶν	τρυμαλιῶν	διέδρασαν ἐν τῇ θαλάσσῃ. Ὅτι
[32]	ἰδὼν ταύτην ἐμειδίασεν εἰπών· Οὐδὲν	τρώγεις.	Ἡ δὲ ἀλώπηξ μὴ θέλουσα
[26]	παρὸν μεθεῖναι αὐτήν, ἐπειδὴ μικρὰ	τυγχάνει,	ὕστερον δὲ αὐξηθεῖσαν συλλαμβάνειν εἰς
[26]	ἀλλ' ἐᾶσαι, διὰ τὸ σμικρὰν	τυγχάνειν.	Ἀλλ ὅταν αὐξυνθῶ καὶ μεγάλη,
[12]	κεκραγὼς καὶ μὴ συγχωρῶν ὕπνου	τυγχάνειν.	Τοῦ δ' ἀπολογουμένου ἐπὶ τῇ
[21]	ἔγωγε οὐκέτι ἄχθομαι ὑπ' αὐτῶν	τυπτόμενος:	ὁρῶ γὰρ αὐτοὺς οὐδὲ αὑτῶν
[21]	ἐκείνοις ἀφῆκε νέμεσθαι. Τῶν δὲ	τυπτόντων	αὐτὸν καὶ ἀπελαυνόντων, ἐκεῖνος ἠθύμει
[21]	οἴκαδε ὡς συντραφησόμενον. Τῶν δὲ	τυπτόντων	αὐτὸν καὶ ἐκδιωκόντων, ὁ πέρδιξ
[27]	κἂν μέγα ὑπάρχῃ. ~(Ἁλιεὺς ὕδωρ	τύπτων.	Ἁλιεὺς ἔν τινι ποταμῷ ἡλίευε.
[27]	εἰς στάσεις περιαγάγωσιν. (Ἁλιεὺς ὕδωρ	τύπτων.	Ἁλιεὺς ἔν τινι ποταμῷ ἡλίευεν.
[18]	φαίνῃ καλή. Ὅτι οὐ δεῖ	τυφοῦσθαι	τοὺς δι' αἰσχρὰ πλουτοῦντας καὶ
[23]	ἀποτυχίαις, γινώσκοντας τὰς τοῦ βίου	τύχας.	~Ἁλιεὺς αὐλῶν. Ἁλιεὺς αὐλητικῆς ἔμπειρος,
[16]	ὠρίσατο καὶ οὕτω τῆς ὑγείας	τυχεῖν.	Θύσαντες τοίνυν τὴν ἀθλίαν καὶ
[16]	ἔν τινι βόθρῳ καὶ ἀναπαύσεως	τυχεῖν.	Ὁ δὲ πιστεύσας καὶ πεσὼν
[16]	ἔλεγεν αὐτῷ καὶ τῆς ὑγείας	τυχεῖν.	Τὴν δὲ αἶγα θύσαντες τὸν
[22]	ἁ μὴ τέχνη παρέσχε, ταῦτα	τύχη	διεβράβευσεν. (Ἁλιεῖς καὶ θύννος. Ἁλιεῖς
[22]	ἃ μὴ τέχνη παρέσχε, ταῦτα	τύχη	ἐδωρήσατο. ~(Ἁλιεῖς λίθον ἀγρεύσαντες. Ἁλιεῖς
[42]	θεασαμένη λέοντα, ἐπειδὴ κατά τινα	τύχην	αὐτῷ συνήντησε, τὸ μὲν πρῶτον
[9]	ἐὰν λυπηθῇ τις ἔκ τινος	τύχης,	καὶ τὸν τόπον ἐκφεύγει οὗ
[9]	{Ὅτι} τὸν λυπηθένθα ἔκ τινος	τύχης	καὶ τὸν τόπον φεύγειν ἐθέλειν
[16]	ἀχθηφορῶν. Ἐπίληπτον οὖν ἑαυτὸν ποιήσας	τῷ	βόθρῳ κρημνίσθητι. Πεισθεὶς οὖν ὁ
[15]	τὴν αἴγα μὴ εἰπεῖν τοῦτο	τῷ	δεσπότῃ. Ἡ δὲ εἶπεν· Κἂν
[38]	τοῖς πράγμασιν ἀπερισκέπτως ἐπιχειροῦντες ἐπὶ	τῷ	δυστυχεῖν καὶ γέλωτα ὀφλισκάνουσιν. ~Ἀλώπηξ
[38]	τοῖς πράγμασιν ἀπερισκέπτως ἐπιχειροῦντες ἐπὶ	τῷ	δυστυχεῖν καὶ γέλωτα ὀφλισκάνουσιν. (Ἀλώπηξ
[29]	ἐκεῖσε ἀποκομίσαι βούλομαι: ἐν δὲ	τῷ	ἐπανιέναι με ὑποδείξω ὑμῖν. Πρὸς
[6]	λαγωὸν ἁρπάσας, ἤνεγκεν εὐθὺς δῶρον	τῷ	εὐεργέτῃ. Τοῦτο ἀλώπηξ κατιδοῦσα ἐβόα·
[29]	Μιᾶς δὲ αὐτῶν διεξιούσης, ἐπὶ	τῷ	εὐτελίζειν τὰς λοιπὰς καὶ δειλίαν
[3]	τοῖς ἀδυνάτοις καὶ ἀσθενέσιν ὑπολείπεται,	τῷ	ἐχθρῷ κατηρᾶτο. Συνέβη δ' αὐτῷ
[40]	Τράγος δὲ πάλαι διψήσας ἐν	τῷ	θέρει κάτω κατῆλθε πιεῖν εἰς
[50]	εἰς τὴν χεῖρα καὶ τοῦτο	τῷ	ἱματίῳ σκεπάσας, ἧκεν εἰς τὸ
[41]	εἰς τὸ αὐτὸ προαγαγεῖν, ἵνα	τῷ	κοινῷ πάθει τὸ ἴδιον ἐλάττωμα
[41]	τοῦτ' αὐτὸ νουθετῆσαι ὡς ἂν	τῷ	κοινῷ πάθει τὸ ἴδιον συγκαλύψειεν
[32]	πονηροὺς καὶ μὴ βουλομένους πείθεσθαι	τῷ	λόγῳ ὁ μῦθος ἐλέγχει. ~Ἀλώπηξ
[34]	καὶ τοὺς τρόπους εἶχες. Τούτῳ	τῷ	λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς
[29]	ἐχθρῶν φίλοις ἐμπίπτοντες. ~Ἀλώπεκες ἐπὶ	τῷ	Μαιάνδρῳ. Ποτὲ ἀλώπεκες ἐπὶ τὸν
[5]	πρὸς τοὺς ὑπερέχοντας ἅμιλλα, πρὸς	τῷ	μηδὲν ἀνύειν, καὶ ἐπὶ συμφοραῖς
[16]	τις. Ἡ δὲ αἶξ, φθονήσασα	τῷ	ὄνῳ διὰ τὸ περισσὸν τῆς
[16]	τις. Ἡ δὲ αἲξ, φθονήσασα	τῷ	ὄνῳ διὰ τὸ περιττὸν τῆς
[16]	ἀμφοτέρων καλέσας τὸν ἰατρὸν βοηθεῖν	τῷ	ὄνῳ ἢτεῖτο. Ὁ δὲ πόμα
[11]	μεταβάλλειν οὐκ εἶχε, νοσεῖν δὲ	τῷ	πονεῖνπαρεσκεύασεν. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[45]	τὸν ποταμὸν καθῆκεν· ἐν δὲ	τῷ	ποταμῷ κροκόδειλος αὐτὸν κατεθοινήσατο. Ὁ
[45]	εἰς τὸν ποταμόν. Ἐν δὲ	τῷ	ποταμῷ κροκόδειλος τοῦτον κατεθοινήσατο. Ὁ
[45]	ἀπαντήσαντος, φοβηθεὶς ἀνέβη ἐπὶ δένδρου	τῷ	ποταμῷ παρακειμένου καὶ ἐκεῖ ἐκρύπτετο.
[6]	εἶπεν Μὴ τούτῳ δίδου, ἀλλὰ	τῷ	πρώτῳ, ὅτι ὁ μὲν φύσει
[40]	τοσαύτας φρένας εἶχες ὅσας ἐν	τῷ	πώγωνί σου τρίχας, οὐ πρότερον
[22]	δὲ θύννος διωκόμενος καὶ πολλῷ	τῷ	ροίζῳ φερόμενος ἔλαθεν εἰς τὸ
[23]	μετρίως ἐβαρυθύμουν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ	τῷ	συμβεβηκότι δυσφοροῦντες ὅσον ὅτι καὶ
[43]	μῦθος πρὸς ἄνδρας μεγαλοπρεπεῖς μὲν	τῷ	σώματι, κατὰ ψυχὴν δὲ ἀλογίστους.
[40]	κατῆλθε διὰ τὴν ἐπιθυμίαν, ἅμα	τῷ	τὴν δίψαν σβέσαι μετὰ τῆς
[40]	οὖν τοὺς ἐμπροσθίους πόδας ἐρεῖσαι	τῷ	τοίχῳ, ὀρθῶσαι δὲ τὰ κέρατα,
[27]	αὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα, ἐμέμφετο ἐπὶ	τῷ	τὸν ποταμὸν θολοῦν καὶ μὴ
[48]	λέγοντος, μυρμήκων πολλῶν ὄντων ἐν	τῷ	τόπῳ ἐν ᾧ ἔτυχεν ἱστάμενος,
[40]	τὰς ὁμολογίας ἀθετήσασαν, ἐπιστραφεῖσα εἶπε	τῷ	τράγῳ· Ὦ οὗτος, εἰ τοσαύτας
[3]	τὸ πραχθέν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ	τῷ	τῶν νεοττῶν θανάτῳ ἐλυπήθη ὅσον
[36]	εἰς ἀγέλην προβάτον εἰσελθοῦσα, θηλαζόντων	τῶα	ἀρνίων ἓν ἀναλαβομέν η, προσεποιεῖτο
[14]	σὺ ἐντεῦθεν ἀπαλλαγῇς. Οὕτως καὶ	τῶν	ἀθρώπων οἱ πονηροὶ τοὺς φρονίμους
[21]	ὡς ἀλλόφυλος ταῦτα πάσχειν ὑπὸ	τῶν	ἀλεκτρυόνων. Ὡς δὲ μετὰ μικρὸν
[21]	φρόνιμοι ῥᾳδίως φέρουσι τὰς παρὰ	τῶν	ἀλλοτρίων ὕβρεις, ὅταν αὐτοὺς ἴδωσι
[38]	πίθηκε, σὺ τοιαύτην μωρίαν ἔχων,	τῶν	ἀλόγων ζώων βασιλεύεις; Ὁ μῦθος
[38]	σὺ δὲ τοιαύτην μωρίαν ἔχων	τῶν	ἀλόγων ζώων βασιλεύεις; Οὕτως οἱ
[38]	πίθηκος βασιλεὺς αἱρεθείς. Ἐν συνόδῳ	τῶν	ἀλόγων ζώων πίθηκος ὀρχησάμενος καὶ
[38]	πίθηκος βασιλεὺς αἱρεθείς. Ἐν συνόδῳ	τῶν	ἀλόγων ζώων ὠρχήσατο πίθηκος καὶ
[48]	καὶ Ἑρμῆς. Ναῦν ποτε μετὰ	τῶν	ἀνδρῶν βυθισθεῖσαν ἰδών τις ἀδίκως
[28]	θαλάττῃ διαιτώμενον. Ταύτην λέγεται τὰς	τῶν	ἀνθρόπων θήρας φυλαττομένην ἐν σκοπέλοις
[31]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρόπων μάταιοι ὅσοι βοηθοῖς προστρέχουσιν
[8]	μηδέπω φαινόμενα διώκοιμι. Οὕτος καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ἀλόγιστοί εἰσιν οἷ δι'
[32]	εἶπεν· Ὄμφακές εἰσιν. Οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ἔνιοι τῶν πραγμάτων ἐφικέσθαι
[31]	πάντων ἐπιλαμβάνεσθαι εἴωθα. Οὕτως καὶ	τῶν	ἀνθρώπων μάταιοί εἰσιν ὅσοι τούτοις
[39]	ἀναστὰς ἐλέγξει σε. Οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώπων οἱ ψευδολόγοι τότε μάλιστα
[13]	λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ φρόνιμοι	τῶν	ἀνθρώπων, ὅταν τῆς ἐνίων μοχθηρίας
[41]	μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ πονηροὶ	τῶν	ἀνθρώπων οὐ δι' εὔνοιαν τὰς
[45]	λόγος δηλοῖ ὅτι τοῖς ἐναγέσι	τῶν	ἀνθρώπων οὔτε γῆς, οὔτε ἀέρος,
[40]	τὴν ἄνοδον ἐσκέψω. Οὕτως καὶ	τῶν	ἀνθρώπων τοὺς φρονίμους δεῖ πρότερον
[40]	εἰ μὴ ἄνοδον ᾔδεις. Οὕτω	τῶν	ἀνθρώπων τοὺς φρονίμους δεῖ πρῶτον
[45]	κατεθοινήσατο. Ὁ λόγος πρὸς τοὺς	τῶν	ἀνθρώπων φονεῖς ὡς οὔτε γῆ,
[28]	μοι γέγονεν ἀπιστοτέρα. Οὕτω καὶ	τῶν	ἀνθρώων ἔνιοι τοὺς ἐχθροὺς φυλαττόμενοι
[43]	οἰκίαν ἐλθοῦσα ὑποκριτοῦ καὶ ἕκαστα	τῶν	αὐτοῦ σκευῶν διερευνωμένη, εὗρε καὶ
[4]	ἐδίωκεν. ὁ δὲ ἐν ἐρημίᾳ	τῶν	βοηθησόντων ὑπάρχων, ὅν μόνον ὁ
[9]	Οὐ δυνήσομαι ἐγὼ τοῦτο ποιῆσαι·	τῶν	γὰρ προγόνων τὴν λύμην ἀναφέρω.
[13]	ἐνθένδε ἀποκρεμάσας προσεποιεῖτο τὸν νεκρόν.	Τῶν	δὲ μυῶν τις παρακύψας, ὡς
[19]	σχολὴν ἄγων εἰς ναυπήγιον εἰσῆλθε.	Τῶν	δὲ ναυπηγῶν σκωπτώντων τε αὐτὸν
[34]	χειρὶ νεύων ἐσήμαινεν ὅπου κατεκρύπτετο.	Τῶν	δὲ οὐχ οἷς ἔνευε προσσχόντων,
[2]	δαίμονα καὶ κέρδους δωρητικὸν πιπράσκει.	Τῶν	δὲ παρατυχόντων τινὸς εἰπόντος πρὸς
[27]	φεύγοντες ἀπροφυλάκτως τοῖς βρόχοις ἐμπέσωσι.	Τῶν	δὲ περὶ τὸν τόπον οἰκούντων
[27]	φεύγοντες ἀπαραφυλάκτως τοῖς βρόχοις ἐμπέσωσι.	Τῶν	δὲ περὶ τὸν τόπον οἰκούντων
[5]	κατέλαβε, τοῖς ἑαυτοῦ παισὶν ἐκόμισε.	Τῶν	δὲ πυνθανομένων τί εἴη τὸ
[21]	πέρδικα, σὺν ἐκείνοις ἀφῆκε νέμεσθαι.	Τῶν	δὲ τυπτόντων αὐτὸν καὶ ἀπελαυνόντων,
[21]	ἀγοράσας ἐκόμισεν οἴκαδε ὡς συντραφησόμενον.	Τῶν	δὲ τυπτόντων αὐτὸν καὶ ἐκδιωκόντων,
[12]	δὲ καὶ τοῦτο πρὸς ὠφέλειαν	τῶν	δεσποτῶν πράττειν φήσαντος, πολλῶν αὐτοῖς
[3]	καὶ τὰ γενήματα ἀναρπάσας, μετὰ	τῶν	ἑαυτοῦ νεοττῶν κατεθοινήσατο. Ἡ δὲ
[45]	~(Ἀνδροφόνος. Ἄνθρωπόν τις ἀποκτείνας ὑπὸ	τῶν	ἐκείνου συγγενῶν ἐδιώκετο· γενόμενος δὲ
[25]	γὰρ οὗτος ἐπισυνάξαι τὰ μέγιστα,	τῶν	ἐλαχίστων ὑπερφρονῶν. Εὔκολον εἰς σωτηρίαν
[43]	εἰς πλάστου ἐργαστήριον καὶ ἕκαστον	τῶν	ἐνόντων διερευνῶσα, ὡς περιέτυχε τραγῳδοῦ
[12]	ποιεῖν, ὡς ἐπὶ τὰ συνήθη	τῶν	ἔργων ἐγείρεσθαι, πάλιν ὁ αἴλουρος
[25]	οὖν οὗτος ὑφαπλώσας ἐν γῇ	τῶν	εὐτελῶν ἀπεστέρητο ταῖς τρυμαλιαῖς διαδράντων
[28]	ἐχθροὺς φυλαττόμενοι λανθάνουσιν πολλῷ χαλεπωτέροις	τῶν	ἐχθρῶν φίλοις ἐμπίπτοντες. ~Ἀλώπεκες ἐπὶ
[3]	οἱ φιλίαν παρασπονδοῦντες, κἂν τὴν	τῶν	ἠδικημένων ἐκφύγωσι κόλασιν δι' ἀσθένειαν,
[44]	ἐρίζοντες. Ἄνδρες δύο ἐμάχοντο τίνες	τῶν	θεῶν μείζους, Θησεὺς ἢ Ἡρακλῆς.
[46]	καὶ κακῶς διακείμενος, ἐπειδὴ ἀπὸ	τῶν	ἰατρῶν ἀπηλπίσθη, τοῖς θεοῖς ηὔχετο
[46]	κακῶς διακείμενος, ἐπειδὴ ἀπηλπίσθη παρὰ	τῶν	ἰατρῶν, διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν
[25]	γῇ ἥπλωσεν· οἱ δὲ βραχύτεροι	τῶν	ἰχθύων διὰ τῶν τρυμαλιῶν διέδρασαν
[23]	ἐβαρυθύμουν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῇ	τῶν	ἰχθύων ὀλιγότητι ὅσον ὅτι καὶ
[16]	ἑτέρου δόλια μηχανᾶται ἑαυτοῦ γίνεται	τῶν	κακῶν ἀρχηγός. (Αἲξ καὶ ὄνος.
[16]	ἑτέρου δόλον μηχανᾶται ἑαυτοῦ ἐστι	τῶν	κακῶν αὐτουργός. ~Αἰπόλος καὶ αἶγες
[1]	οὐδεὶς ταχέως ἐπιτυγχάνει, ὑπὸ δὲ	τῶν	κακῶν ἕκαστος καθ' ἑκάστην πλήττεται.
[1]	~Ἀγαθὰ καὶ κακά. Ὑπὸ	τῶν	κακῶν τὰ ἀγαθὰ ἐδιώχθη ὡς
[40]	αὐτοῦ καὶ τῶν ὤμων καὶ	τῶν	κεράτων ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ
[34]	Μετ' οὐ πολὺ δὲ παραγενομένων	τῶν	κυνηγῶν καὶ τοῦ δρυτόμου πυνθανομένων
[29]	ταύτην εἰς μέσον κατασύραντος, καὶ	τῶν	λοιπῶν παρὰ τὴν ὄχθην τοῦ
[22]	Εὐθὺς δὲ θύννος ὑπό του	τῶν	μεγίστων διωκόμενος ἰχθύων, εἰς τὸ
[23]	δὲ ἀφελκύσαντες ἐπὶ τὴν ἠιόνα	τῶν	μὲν ἰχθύων ὀλίγους εὗρον, λίθων
[25]	τὸ πρὸς ἄγραν δίκτυον ἐκβαλὼν	τῶν	μὲν μεγάλων ἰχθύων ἐγκρατὴς γέγονε
[49]	ἡμέραν συνδιέτριβες; Οὕτω πολλάκις ἐκ	τῶν	μικρῶν τὰ μεγάλα καὶ ἐκ
[49]	δηλοῖ ὅτι οὕτω πολλάκις ἐκ	τῶν	μικρῶν τὰ μεγάλα κἀκ τῶν
[48]	δικαστὰς εἶναι οἷος εἶ σὺ	τῶν	μυρμήκων; Ὅτι μηδεὶς θεοῦ βλασφημείτω,
[3]	πραχθέν, οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῷ	τῶν	νεοττῶν θανάτῳ ἐλυπήθη ὅσον ἐπὶ
[21]	φρόνιμοι, ὅταν ἴδωσιν αὐτοὺς μηδὲ	τῶν	οἰκείων ἀπεχομένους. (Ἀλεκτρυόνες καὶ πέρδιξ.
[21]	ὕβρεις, ὅταν αὐτοὺς ἴδωσι μηδὲ	τῶν	οἰκείων ἀπεχομένους. ~(Ἁλιεῖς καὶ θύννος.
[7]	δεινότερόν ἐστιν, ὅταν τις ἐκ	τῶν	οἰκείων κινδυνεύσῃ. ~Ἀηδὼν καὶ ἱέραξ.
[5]	κριὸν ἠνέχθῃ. Ἐμπαρέντων δὲ αὐτοῦ	τῶν	ὀνύχων τοῖς μάλλοις, ἐξαρθῆναι μὴ
[13]	δὲ μύες συνεχῶς ἀναλισκόμενοι κατὰ	τῶν	ὀπῶν ἔδυνον, καὶ ὁ αἴλουρος
[8]	τροφῆς ἀπορεῖ, ἐπὶ τὰ μείζονα	τῶν	ὀρνέων τρέπεσθαι. Καὶ ὅς ὑποτυχὼν
[6]	ὁ ἄνθρωπος κόψας ἀφῆκε μετὰ	τῶν	ὀρνίθων ἐν οἴκῳ εἶναι. Ὀ
[17]	νομὴν ἐξήγαγεν, αἱ ἄγριαι ἐπιλαβόμεναι	τῶν	ὀρῶν ἔφευγον. Τοῦ δὲ ποιμένος
[7]	γλυφὶς σὺν τοῖς πτεροῖς πρὸ	τῶν	ὀφθαλμῶν εἱστήκει. Ὁ δὲ ἰδὼν
[17]	ἡμᾶς τὰς χθές σοι προσεληλυθυίας	τῶν	πάλαι σὺν σοὶ προετίμησας, δῆλον
[9]	εἶπεν· Οὐ θέλω τὴν λύπην	τῶν	παλαιῶν μου συμφορῶν μεμνῆσθαι, καὶ
[17]	τούτων ἀσμενίζεσθαι τὰς φιλίας οἷ	τῶν	παλαιῶν φίλων ἡμᾶς τοὺς προσφάτους
[2]	τοῦτον τοιοῦτον ὄντα πωλεῖς, δέον	τῶν	παρ' αὐτοῦ ὠφελειῶν ἀπολαύειν; ἀπεκρίνατο
[39]	μέλλω κλάειν, ὁρῶν τὰς στήλας	τῶν	πατρικῶν μου ἀπελευθέρων καὶ δούλων;
[21]	δηλοῖ ὅτι ρᾴδιον φέρουσι τὰς	τῶν	πέλας ὕβρεις οἱ φρόνιμοι, ὅταν
[27]	δεήσει λιμώττοντα ἀποθανεῖν. Οὕτω καὶ	τῶν	πόλεων οἱ δημαγωγοὶ τότε μάλιστα
[27]	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ	τῶν	πόλεων οἱ δημαγωγοὶ τότε μάλιστα
[42]	ἡ συνήθεια καὶ τὰ φοβερὰ	τῶν	πραγμάτων εὐπρόσιτα ποιεῖ. ~(Ἀλώπηξ πρὸς
[32]	Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι	τῶν	πραγμάτων ἐφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι'
[42]	ἡ συνήθεια καὶ τὰ φοβερὰ	τῶν	πραγμάτων καταπραΰνει. (Ἁλώπηξ μηδέποτε θεασαμένη
[40]	φρονίμους δεῖ πρῶτον τὰ τέλη	τῶν	πραγμάτων σκοπεῖν, εἶθ' οὕτως αὐτοῖς
[40]	φρονίμους δεῖ πρότερον τὰ τέλη	τῶν	πραγμάτων σκοπεῖν, εἶθ' οὕτως αὐτοῖς
[35]	τοῦ κροκοδείλου ὑπερήφανα περὶ τῆς	τῶν	προγόνων διεξιόντος λαμπρότητος, ὡς γεγυμνασιαρχηκότων,
[35]	τοῦ κροκοδείλου διεξιόντος περὶ τῆς	τῶν	προγόνων λαμπρότητος καὶ τὸ τελευταῖον
[49]	τῶν μικρῶν τὰ μεγάλα κἀκ	τῶν	προδήλων τὰ ἄδηλα γνωρίζεται. ~(Ἀνὴρ
[49]	μικρῶν τὰ μεγάλα καὶ ἐκ	τῶν	προδήλων τὰ ἄδηλα γνωρίζονται. (Ἀνὴρ
[6]	μή πως πάλιν λαβών σε	τῶν	πτερῶν ἐρημώσῃ. Ὅτι δεῖ χρηστὰς
[40]	ἐπακούσαντος, ἡ ἀλώπηξ ἀναλομένη διὰ	τῶν	σκελῶν αὐτοῦ καὶ τῶν ὤμων
[45]	φόνον ποιήσας καὶ διωκόμενος ὑπὸ	τῶν	συγγενῶν τοῦ φονευθέντος κατὰ τὸν
[47]	οὐ γεύσεσθε. Ὁ μῦθος περὶ	τῶν	σφόδρα δειλῶν. ~Ἀνὴρ δηχθεὶς ὑπὸ
[25]	δὲ βραχύτεροι τῶν ἰχθύων διὰ	τῶν	τρυμαλιῶν διέδρασαν ἐν τῇ θαλάσσῃ.
[44]	τὴν ἑτέρου χώραν ἠμύνατο. Ὅτι	τῶν	ὑπεξουσίων ἡ ἔρις τοὺς δεσπότας
[44]	δεσπότας πείθει ὀργίλους εἶναι κατὰ	τῶν	ὑπηκόων. ~(Ἀνδροφόνος. Ἄνθρωπόν τις ἀποκτείνας
[31]	βάτος ὑποτυχοῦσα εἶπεν· Ἀλλ' ἐσφάλης	τῶν	φρενῶν, ὦ αὕτη, ἐμοῦ ἐπιλαβέσθαι
[35]	ἐτῶν εἰ γεγυμνασμένος. Οὕτως καὶ	τῶν	ψευδολόγων ἀνθρώπων ἔλεγχός ἐστι τὰ
[35]	γεγυμνασμένος. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	τῶν	ψευδομένων ἀνδρῶν ἔλεγχος τὰ πράγματα
[40]	διὰ τῶν σκελῶν αὐτοῦ καὶ	τῶν	ὤμων καὶ τῶν κεράτων ἐπὶ