[78,15] ἐκεῖνά τε οὖν τινες αὐτοῦ οὐκ ἀπεικότως ἐμέμφοντο, καὶ ὅτι ἐπάρχους τόν τε Ἰουλιανὸν τὸν Οὔλπιον καὶ Ἰουλιανὸν Νέστορα ἀπέδειξε, μήτ´ ἄλλην τινὰ ἀρετὴν ἔχοντας μήτ´ ἐν πολλαῖς πράξεσιν ἐξητασμένους, ἀλλὰ καὶ πάνυ περιβοήτους ἐπὶ πονηρίᾳ ἐν τῇ τοῦ Καρακάλλου ἀρχῇ γενομένους διὰ τὸ πολλὰ αὐτῷ τῶν ἀγγελιαφόρων σφᾶς ἡγουμένους πρὸς τὰς ἀνοσίους πολυπραγμοσύνας ὑπηρετῆσαι. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὀλίγοι ἐλογίζοντο καὶ ἀπ´ αὐτῶν οὐ καθαρῶς ἐθάρσουν· οἱ δὲ δὴ πλείους τῶν ἰδιωτῶν πρός τε τὴν διὰ βραχέος παρ´ ἐλπίδα τοῦ Ταραύτου ἀπαλλαγὴν καὶ πρὸς τὴν ἐκείνου παραπλησίαν, ἐξ ὧν ὑπεδεδείχει σφίσιν, πρὸς πάντα καὶ τὰ λοιπὰ προσδοκίαν οὐκ ἔσχον καιρὸν δι´ ὀλίγου οὕτως αὐτοῦ καταγνῶναι, καὶ διὰ τοῦτ´ ἰσχυρῶς ἀποθανόντα ἐπόθησαν ὃν πάντως ἄν, εἴπερ ἐπὶ πλεῖον ἐβεβιώκει, διὰ μίσους ἐσχήκεσαν. καὶ γὰρ τρυφερώτερόν πως ζῆν ἤρξατο, καὶ τῶν διαμεμφομένων τι αὐτοῦ ἐπεστρέφετο. τὸν μὲν γὰρ Ματερνιανὸν τόν τε Δάτον οὐκ εὐλόγως μέν (τί γὰρ ἠδικήκεσαν τὸν αὐτοκράτορά σφων περιέποντες;) οὐ μέντοι καὶ ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπίνου τρόπου, ἐπεὶ ἐν κινδύνῳ μεγάλῳ ἐγεγόνει, διεχρήσατο· τοῖς δ´ ἄλλοις τοῖς τὴν δυσγένειαν αὐτοῦ καὶ τὴν παράλογον τῆς μοναρχίας ἔφεσιν δυσχεραίνειν ὑποπτευομένοις οὐκ ὀρθῶς ἐπεξῄει. πάντα γάρ που τἀναντία αὐτὸν ἐχρῆν, εἰδότα ὅστις τε ἀρχὴν ἐπεφύκει καὶ ὅστις τότε ἦν, μήθ´ ὑπερφρονεῖν .... μετρίως ........... | μονα τὸν ὁ .......... | θεραπεύοντα τοὺς ἀνθρώπους τῇ τε εὐεργεσίᾳ καὶ τῇ τῆς ἀρετῆς διὰ πάντων ὁμοίως ἐπιδείξει παραμυθεῖσθαι.

[78,15] 15. Voila ce dont on l'accusait avec raison, et aussi d'avoir nommé préfets du prétoire Julianus Ulpius et Julianus Nestor, hommes dépourvus de tout mérite, ne s'étant signalés par aucune action, amis s'étant acquis une grande réputation pour leur scélératesse sous le règne de Caracallus, en lui prêtant souvent, lorsqu'ils étaient à la tête des messagers, leur ministère pour ses curiosités impies. Peu, cependant, faisaient ces réflexions et n'avaient pas une confiance sans réserve ; la plupart des particuliers, promptement délivrés de Tarautas contre leur attente, et espérant que Macrin se conduirait dans tout le reste d'après les exemples qu'il avait montrés, n'eurent pas le temps, dans un si court délai, de le condamner ; aussi regrettèrent-ils vivement après sa mort, un prince qu'ils n'auraient pas manqué de haïr s'il avait vécu davantage. Macrin, en effet, se mit à vivre dans la mollesse, {et prit en aversion ceux qui lui adressaient des remontrances. Maternianus et Datus furent sans motif (quel crime, en effet, avaient-ils commis en défendant leur empereur ?) ......