Discours, Par.
[53, 10]	τοῦ Διὸς ὁμιλητήν τε καὶ	μαθητὴν	εἶναί φησιν, ὡς πρῶτον δὴ
[53, 0]	ἐνίους δὲ καὶ τῶν σφόδρα	μακρὰν	διῳκισμένων· ὁπότε καὶ παρ´ Ἰνδοῖς
[53, 0]	τούτων ἕτερος λόγος πλείων καὶ	μακρότερος	καὶ οὐ ῥᾴδιος, πότερον Ὅμηρος
[53, 0]	ἀνέμων καὶ κυμάτων· καὶ κελεύει	μάλα	εἰρωνικῶς στέψαντας αὐτὸν ἐρίῳ καὶ
[53, 0]	ἐν ᾅδου μηδὲν σκυθρωπὸν λεγόμενον	μαλακωτέρους	αὐτοὺς πρός τε τὸ μάχεσθαι
[53, 0]	τις ἂν τοῦ ἀνδρὸς πολὺ	μᾶλλον	τῆς ποιήσεως. τὸ γὰρ ἐν
[53, 0]	τὴν Ὀδύσσειαν, καὶ περὶ τοῦ	Μαργίτου	δέ· δοκεῖ γὰρ καὶ τοῦτο
[53, 0]	μαλακωτέρους αὐτοὺς πρός τε τὸ	μάχεσθαι	καὶ τὸ ἀποθνῄσκειν ποιῇ μηδὲ
[53, 0]	ὅπως μὴ φαίνηται αὐτὸς αὑτῷ	μαχόμενος	ἔν τισι δοκοῦσιν ἐναντίως εἰρῆσθαι.
[53, 0]	ἐπιπνοίας δυνατὸν οὕτως ὑψηλὴν καὶ	μεγαλοπρεπῆ	καὶ προσέτι ἡδεῖαν γενέσθαι ποίησιν,
[53, 0]	ὅσον ἀποζῆν θαυμαστῆς ἀνδρείας καὶ	μεγαλοφροσύνης·	ἔτι δὲ τὸ μηδαμοῦ γεγραφέναι
[53, 10]	οὕτως ἄρα ἐλευθέριος ἦν καὶ	μεγαλόφρων	ὥστε οὐδαμοῦ φανήσεται τῆς ποιήσεως
[53, 10]	ἀγαθοὺς βασιλεῖς καὶ τὸν Μίνω,	μεγίστην	ἐπὶ δικαιοσύνῃ δόξαν ἔχοντα παρὰ
[53, 10]	φησιν, ὡς πρῶτον δὴ καὶ	μέγιστον	ἁπάντων ἐκεῖνον βασιλέα καὶ μόνον
[53, 10]	οὐδαμοῦ φανήσεται τῆς ποιήσεως αὑτοῦ	μεμνημένος,	ἀλλὰ τῷ ὄντι ὥσπερ οἱ
[53, 0]	(τούτων δὲ πρότερος Πλάτων πανταχοῦ	μέμνηται,	τὴν μὲν ἡδονὴν καὶ χάριν
[53, 10]	πάντα καὶ χρήσιμα ἔγραψε, τὰ	μὲν	ἄλλα εἰ διεξίοι τις, πολὺ
[53, 10]	ὁποία τις {ἦν} ἐν πολλοῖς	μὲν	ἄλλοις ποιεῖ φανεράν, ὡς δ´
[53, 0]	δὲ καὶ ἄλλοι γεγράφασιν οἱ	μὲν	ἄντικρυς ἐγκωμιάζοντες τὸν ποιητὴν ἅμα
[53, 0]	φωνήν. (ὥστε καὶ Ἰνδοὶ τῶν	μὲν	ἄστρων τῶν παρ´ ἡμῖν πολλῶν
[53, 0]	πρὸς τὰ μὴ φοβερά. (περὶ	μὲν	δὴ τούτων ἕτερος λόγος πλείων
[53, 0]	~ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ. (Ὁ	μὲν	Δημόκριτος περὶ Ὁμήρου φησὶν οὕτως·
[53, 0]	τῶν βαρβάρων πολλούς· καὶ τοὺς	μὲν	διγλώττους καὶ μιγάδας σφόδρα ἐμπείρους
[53, 0]	Ἀντισθένους ἐστὶ πρότερον, ὅτι τὰ	μὲν	δόξῃ, τὰ δὲ ἀληθείᾳ εἴρηται
[53, 0]	πρότερος Πλάτων πανταχοῦ μέμνηται, τὴν	μὲν	ἡδονὴν καὶ χάριν τὴν τῶν
[53, 0]	διηγούμενος καὶ διδάσκων ὅτι τὰ	μὲν	κατὰ δόξαν, τὰ δὲ κατὰ
[53, 0]	εἴρηται τῷ ποιητῇ· ἀλλ´ ὁ	μὲν	οὐκ ἐξειργάσατο αὐτόν, ὁ δὲ
[53, 10]	καὶ Ἡρόδοτος καὶ Θουκυδίδης, οὗτος	μὲν	{οὖν} οὐχ ἅπαξ μόνον ἐν
[53, 0]	δὲ καθ´ ἕκαστον τῶν ἐπὶ	μέρους	ἐδήλωσεν. ἔτι δὲ καὶ Περσαῖος
[53, 10]	ἐπιμέλειαν πατρικὴν καὶ κηδεμονικὴν εἶναι	μετ´	εὐνοίας καὶ φιλίας καὶ μηδέποτε
[53, 0]	καὶ φιλονικίας περὶ θεῶν ἐπεξιόντα·	μετὰ	ταῦτα δὲ οὐ μεταδιδοὺς αὐτῷ
[53, 0]	ἐπεξιόντα· μετὰ ταῦτα δὲ οὐ	μεταδιδοὺς	αὐτῷ τῆς αὑτοῦ πόλεώς τε
[53, 0]	φασιν ᾄδεσθαι τὴν Ὁμήρου ποίησιν,	μεταλαβόντων	αὐτὴν εἰς τὴν σφετέραν διάλεκτόν
[53, 0]	ὅ, τι δὲ δηλοῖ, τοῦτο	μὴ	εἰδέναι σαφῶς, εἴτε ζῷον εἴτε
[53, 0]	προσέτι ἡδεῖαν γενέσθαι ποίησιν, ὥστε	μὴ	μόνον τοὺς ὁμογλώττους καὶ ὁμοφώνους
[53, 0]	δὲ κατὰ ἀλήθειαν γέγραφεν, ὅπως	μὴ	φαίνηται αὐτὸς αὑτῷ μαχόμενος ἔν
[53, 0]	ἐξ ἀρχῆς ὑπόπτους πρὸς τὰ	μὴ	φοβερά. (περὶ μὲν δὴ τούτων
[53, 0]	τε καὶ ἡγεμόνας τῆς πόλεως,	μηδ´	αὖ περὶ τῶν ἐν ᾅδου
[53, 0]	καὶ μεγαλοφροσύνης· ἔτι δὲ τὸ	μηδαμοῦ	γεγραφέναι τὸ αὑτοῦ ὄνομα, ἀλλὰ
[53, 0]	γεγραφέναι τὸ αὑτοῦ ὄνομα, ἀλλὰ	μηδὲ	ἐν τῇ ποιήσει αὑτοῦ μνησθῆναι,
[53, 0]	μάχεσθαι καὶ τὸ ἀποθνῄσκειν ποιῇ	μηδὲ	ὥσπερ πώλους κακῶς πωλευθέντας ἐξ
[53, 0]	αὖ περὶ τῶν ἐν ᾅδου	μηδὲν	σκυθρωπὸν λεγόμενον μαλακωτέρους αὐτοὺς πρός
[53, 10]	μετ´ εὐνοίας καὶ φιλίας καὶ	μηδέποτε	ἄλλως προσῆκον ἀνθρώπων προΐστασθαί τε
[53, 0]	φυτὸν εἴτε πρᾶγμα ἕτερον. (οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τὸν βίον ἐπαινέσαι
[53, 0]	τῶν ἐπῶν ἐκπληττόμενος, πολλάκις γε	μὴν	ἐπιμεμφόμενος ἐν τοῖς περὶ θεῶν
[53, 0]	ὡς αὐτὸς ἐνόμιζεν ἐσομένης, ἵνα	μήτε	ταῦτα ἀκούωσι περὶ θεῶν νέοι
[53, 0]	Ἑλληνικῆς φωνῆς οὕτως ἄγαν χειρώσασθαι,	μήτε	τῆς γλώττης μήτε τῶν πραγμάτων
[53, 0]	ἄγαν χειρώσασθαι, μήτε τῆς γλώττης	μήτε	τῶν πραγμάτων ἐμπείρους ὄντας, ὑπὲρ
[53, 10]	ἂν ἐπαινῇ τῶν βασιλέων, Διὶ	μῆτιν	ἀτάλαντόν φησιν εἶναι καὶ διοτρεφέας
[53, 0]	καὶ τοὺς μὲν διγλώττους καὶ	μιγάδας	σφόδρα ἐμπείρους εἶναι τῶν ἐπῶν
[53, 10]	τοὺς ἀγαθοὺς βασιλεῖς καὶ τὸν	Μίνω,	μεγίστην ἐπὶ δικαιοσύνῃ δόξαν ἔχοντα
[53, 0]	μηδὲ ἐν τῇ ποιήσει αὑτοῦ	μνησθῆναι,	καίτοι τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὁπόσοι
[53, 0]	καὶ ἐπιβουλὰς κατ´ ἀλλήλων καὶ	μοιχείας	καὶ ἔριδας καὶ φιλονικίας περὶ
[53, 0]	τοῦτο τὴν διάνοιαν ἐξηγούμενοι, οὐ	μόνον	Ἀρίσταρχος καὶ Κράτης καὶ ἕτεροι
[53, 10]	μέγιστον ἁπάντων ἐκεῖνον βασιλέα καὶ	μόνον	αὐτὸν ἐπιστάμενον καὶ παραδιδόντα τὴν
[53, 10]	οὗτος μὲν {οὖν} οὐχ ἅπαξ	μόνον	ἐν ἀρχῇ τῆς ἱστορίας, ἀλλὰ
[53, 0]	ἡδεῖαν γενέσθαι ποίησιν, ὥστε μὴ	μόνον	τοὺς ὁμογλώττους καὶ ὁμοφώνους τοσοῦτον
[53, 0]	ἔχουσιν. τοσοῦτον ἴσχυσεν ἑνὸς ἀνδρὸς	μουσική·	καὶ δοκεῖ ἔμοιγε τῇ δυνάμει
[53, 0]	ἄνευ θείας τύχης οὐδ´ ἄνευ	Μουσῶν	τε καὶ Ἀπόλλωνος ἐπιπνοίας δυνατὸν
[53, 0]	φυσικούς τινας ἐνόντας ἐν τοῖς	μύθοις	λόγους κατὰ τὴν τότε συνήθειαν
[53, 0]	ἐπιμεμφόμενος ἐν τοῖς περὶ θεῶν	μύθοις	τε καὶ λόγοις, ὡς οὐ
[53, 0]	εἰρωνικῶς στέψαντας αὐτὸν ἐρίῳ καὶ	μύρον	καταχέαντας ἀφιέναι παρ´ ἄλλους. (τοῦτο

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/01/2009