Discours, Par.
[53, 0]	καὶ φυτὰ καὶ θηρία κηλεῖν	καὶ	ἄγειν τί ἔστιν ἕτερον ἢ
[53, 10]	προφῆται τῶν θεῶν ἐξ ἀφανοῦς	καὶ	ἀδύτου ποθὲν φθεγγόμενος. (ὅτι δὲ
[53, 0]	σοφὰ ἔπη ἐργάσασθαι. πολλοὶ δὲ	καὶ	ἄλλοι γεγράφασιν οἱ μὲν ἄντικρυς
[53, 0]	κατὰ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν γέγραφε	καὶ	ἄλλοι πλείους. ὁ δὲ Πλάτων
[53, 0]	τὸ γὰρ ἐν πενίᾳ διαγενέσθαι	καὶ	ἀλώμενον καὶ τοσοῦτον ἀπὸ τῶν
[53, 0]	ἀτεχνῶς ἀφιέντα φωνάς, ποταμῶν τε	καὶ	ἀνέμων καὶ κυμάτων· καὶ κελεύει
[53, 0]	τύχης οὐδ´ ἄνευ Μουσῶν τε	καὶ	Ἀπόλλωνος ἐπιπνοίας δυνατὸν οὕτως ὑψηλὴν
[53, 0]	ποίημα ὑπὸ Ὁμήρου γεγονέναι νεωτέρου	καὶ	ἀποπειρωμένου τῆς αὑτοῦ φύσεως πρὸς
[53, 10]	ἄλλως προσῆκον ἀνθρώπων προΐστασθαί τε	καὶ	ἄρχειν ἢ ἀγαπῶντα καὶ προνοοῦντα,
[53, 0]	πρότερον δὲ κριτικῶν. καὶ δὴ	καὶ	αὐτὸς Ἀριστοτέλης, ἀφ´ οὗ φασι
[53, 0]	τῶν χελιδόνων ποιοῦσιν. ἔτι δὲ	καὶ	αὐτὸς τῆς χάριτος ἐπιὼν τὴν
[53, 0]	οὗ φασι τὴν κριτικήν τε	καὶ	γραμματικὴν ἀρχὴν λαβεῖν, ἐν πολλοῖς
[53, 0]	ὡς οὐκ ἐνὸν ἄνευ θείας	καὶ	δαιμονίας φύσεως οὕτως καλὰ καὶ
[53, 0]	γραμματικῶν κληθέντων, πρότερον δὲ κριτικῶν.	καὶ	δὴ καὶ αὐτὸς Ἀριστοτέλης, ἀφ´
[53, 0]	ἄντικρυς ἐγκωμιάζοντες τὸν ποιητὴν ἅμα	καὶ	δηλοῦντες ἔνια τῶν ὑπ´ αὐτοῦ
[53, 0]	{τοῦ} Ὁμήρου ψέγει, ἅμα διηγούμενος	καὶ	διδάσκων ὅτι τὰ μὲν κατὰ
[53, 10]	Διὶ μῆτιν ἀτάλαντόν φησιν εἶναι	καὶ	διοτρεφέας ἅπαντας τοὺς ἀγαθοὺς βασιλεῖς
[53, 0]	τοσοῦτον ἴσχυσεν ἑνὸς ἀνδρὸς μουσική·	καὶ	δοκεῖ ἔμοιγε τῇ δυνάμει ταύτῃ
[53, 0]	Πριάμου παθημάτων καὶ τῶν Ἀνδρομάχης	καὶ	Ἑκάβης θρήνων καὶ ὀδυρμῶν καὶ
[53, 0]	ὀδυρμῶν καὶ τῆς Ἀχιλλέως τε	καὶ	Ἕκτορος ἀνδρείας οὐκ ἀπείρως ἔχουσιν.
[53, 0]	ἑαυτῶν ὄνομα γραφόντων, πολλῶν δὲ	καὶ	ἐν αὐτοῖς τοῖς λόγοις τε
[53, 0]	ἀνθρώποις οὐδαμῶς αὐτὸν εἰρηκότα, πλεονεξίας	καὶ	ἐπιβουλὰς κατ´ ἀλλήλων καὶ μοιχείας
[53, 0]	ἐπιβουλὰς κατ´ ἀλλήλων καὶ μοιχείας	καὶ	ἔριδας καὶ φιλονικίας περὶ θεῶν
[53, 0]	οὐ μόνον Ἀρίσταρχος καὶ Κράτης	καὶ	ἕτεροι πλείους τῶν ὕστερον γραμματικῶν
[53, 0]	ἑνὸς αὐτῶν καταγνῶναι. (γέγραφε δὲ	καὶ	Ζήνων ὁ φιλόσοφος εἴς τε
[53, 0]	οὓς ἐκεῖνος ἀποφαίνει φύλακάς τε	καὶ	ἡγεμόνας τῆς πόλεως, μηδ´ αὖ
[53, 10]	καὶ ποιήμασιν, ~ὥσπερ Ἑκαταῖός τε	καὶ	Ἡρόδοτος καὶ Θουκυδίδης, οὗτος μὲν
[53, 10]	πολλάκις διαμαρτυρόμενος καθ´ ἕκαστον χειμῶνα	καὶ	θέρος ὅτι ταῦτα ξυνέγραψε Θουκυδίδης.
[53, 0]	γὰρ λίθους τε καὶ φυτὰ	καὶ	θηρία κηλεῖν καὶ ἄγειν τί
[53, 10]	~ὥσπερ Ἑκαταῖός τε καὶ Ἡρόδοτος	καὶ	Θουκυδίδης, οὗτος μὲν {οὖν} οὐχ
[53, 0]	διάλεκτόν τε καὶ φωνήν. (ὥστε	καὶ	Ἰνδοὶ τῶν μὲν ἄστρων τῶν
[53, 10]	εἴη, ὅσα πεποίηκε περὶ ἀρετῆς	καὶ	κακίας· περὶ δὲ τῶν βασιλέων
[53, 0]	τε καὶ ἀνέμων καὶ κυμάτων·	καὶ	κελεύει μάλα εἰρωνικῶς στέψαντας αὐτὸν
[53, 10]	τὴν τῶν βασιλέων ἐπιμέλειαν πατρικὴν	καὶ	κηδεμονικὴν εἶναι μετ´ εὐνοίας καὶ
[53, 0]	διάνοιαν ἐξηγούμενοι, οὐ μόνον Ἀρίσταρχος	καὶ	Κράτης καὶ ἕτεροι πλείους τῶν
[53, 0]	φωνάς, ποταμῶν τε καὶ ἀνέμων	καὶ	κυμάτων· καὶ κελεύει μάλα εἰρωνικῶς
[53, 0]	τοῖς περὶ θεῶν μύθοις τε	καὶ	λόγοις, ὡς οὐ συμφέροντα τοῖς
[53, 10]	Ἕλλησι, τοῦ Διὸς ὁμιλητήν τε	καὶ	μαθητὴν εἶναί φησιν, ὡς πρῶτον
[53, 0]	δὴ τούτων ἕτερος λόγος πλείων	καὶ	μακρότερος καὶ οὐ ῥᾴδιος, πότερον
[53, 0]	Ἀπόλλωνος ἐπιπνοίας δυνατὸν οὕτως ὑψηλὴν	καὶ	μεγαλοπρεπῆ καὶ προσέτι ἡδεῖαν γενέσθαι
[53, 0]	πορίζοντα ὅσον ἀποζῆν θαυμαστῆς ἀνδρείας	καὶ	μεγαλοφροσύνης· ἔτι δὲ τὸ μηδαμοῦ
[53, 10]	δὲ οὕτως ἄρα ἐλευθέριος ἦν	καὶ	μεγαλόφρων ὥστε οὐδαμοῦ φανήσεται τῆς
[53, 10]	εἶναί φησιν, ὡς πρῶτον δὴ	καὶ	μέγιστον ἁπάντων ἐκεῖνον βασιλέα καὶ
[53, 10]	εἶναι μετ´ εὐνοίας καὶ φιλίας	καὶ	μηδέποτε ἄλλως προσῆκον ἀνθρώπων προΐστασθαί
[53, 0]	πολλούς· καὶ τοὺς μὲν διγλώττους	καὶ	μιγάδας σφόδρα ἐμπείρους εἶναι τῶν
[53, 0]	πλεονεξίας καὶ ἐπιβουλὰς κατ´ ἀλλήλων	καὶ	μοιχείας καὶ ἔριδας καὶ φιλονικίας
[53, 10]	καὶ μέγιστον ἁπάντων ἐκεῖνον βασιλέα	καὶ	μόνον αὐτὸν ἐπιστάμενον καὶ παραδιδόντα
[53, 0]	μάλα εἰρωνικῶς στέψαντας αὐτὸν ἐρίῳ	καὶ	μύρον καταχέαντας ἀφιέναι παρ´ ἄλλους.
[53, 0]	τῶν Ἀνδρομάχης καὶ Ἑκάβης θρήνων	καὶ	ὀδυρμῶν καὶ τῆς Ἀχιλλέως τε
[53, 0]	ὥστε μὴ μόνον τοὺς ὁμογλώττους	καὶ	ὁμοφώνους τοσοῦτον ἤδη κατέχειν χρόνον,
[53, 0]	ἕτερος λόγος πλείων καὶ μακρότερος	καὶ	οὐ ῥᾴδιος, πότερον Ὅμηρος ἥμαρτε
[53, 0]	τῶν σφόδρα μακρὰν διῳκισμένων· ὁπότε	καὶ	παρ´ Ἰνδοῖς φασιν ᾄδεσθαι τὴν
[53, 10]	βασιλέα καὶ μόνον αὐτὸν ἐπιστάμενον	καὶ	παραδιδόντα τὴν βασιλικὴν τέχνην, καὶ
[53, 0]	ὡς εἰκόνα ὄντα παντὸς χρήματος	καὶ	πάσας ἀτεχνῶς ἀφιέντα φωνάς, ποταμῶν
[53, 0]	τὴν Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν,	καὶ	περὶ τοῦ Μαργίτου δέ· δοκεῖ
[53, 0]	ἐπὶ μέρους ἐδήλωσεν. ἔτι δὲ	καὶ	Περσαῖος ὁ τοῦ Ζήνωνος κατὰ
[53, 0]	ἐν αὐτοῖς τοῖς λόγοις τε	καὶ	ποιήμασιν, ~ὥσπερ Ἑκαταῖός τε καὶ
[53, 0]	αὐτῷ τῆς αὑτοῦ πόλεώς τε	καὶ	πολιτείας σοφῆς ὡς αὐτὸς ἐνόμιζεν
[53, 10]	τε καὶ ἄρχειν ἢ ἀγαπῶντα	καὶ	προνοοῦντα, ὁπότε ὁ Ζεὺς οὐχ
[53, 0]	δυνατὸν οὕτως ὑψηλὴν καὶ μεγαλοπρεπῆ	καὶ	προσέτι ἡδεῖαν γενέσθαι ποίησιν, ὥστε
[53, 0]	περὶ ποίησιν ἢ καταλογάδην συγγράφοντες,	καὶ	πρῶτον καὶ τελευταῖον τὸ ἑαυτῶν
[53, 0]	καὶ δαιμονίας φύσεως οὕτως καλὰ	καὶ	σοφὰ ἔπη ἐργάσασθαι. πολλοὶ δὲ
[53, 0]	ἢ καταλογάδην συγγράφοντες, καὶ πρῶτον	καὶ	τελευταῖον τὸ ἑαυτῶν ὄνομα γραφόντων,
[53, 10]	(τὸ δὲ τοῦ Διὸς ἦθος	καὶ	τὴν βασιλείαν ὁποία τις {ἦν}
[53, 10]	περιλαβόντα εἰπεῖν τὴν δύναμιν αὐτοῦ	καὶ	τὴν διάνοιαν δηλοῖ πολλάκις, ἀεί
[53, 0]	ἅμα αἰτιώμενος αὐτόν, ὡς εἶπον,	καὶ	τὴν δύναμιν αὐτοῦ θαυμαστήν τινα
[53, 0]	φιλόσοφος εἴς τε τὴν Ἰλιάδα	καὶ	τὴν Ὀδύσσειαν, καὶ περὶ τοῦ
[53, 0]	καὶ Ἑκάβης θρήνων καὶ ὀδυρμῶν	καὶ	τῆς Ἀχιλλέως τε καὶ Ἕκτορος
[53, 0]	θαυμάζων αὐτὸν ὡς τὸ πολὺ	καὶ	τιμῶν, ἔτι δὲ Ἡρακλείδης ὁ
[53, 0]	αὐτοὺς πρός τε τὸ μάχεσθαι	καὶ	τὸ ἀποθνῄσκειν ποιῇ μηδὲ ὥσπερ
[53, 0]	πρᾶγμα ἕτερον. (οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τὸν βίον ἐπαινέσαι τις ἂν
[53, 10]	διοτρεφέας ἅπαντας τοὺς ἀγαθοὺς βασιλεῖς	καὶ	τὸν Μίνω, μεγίστην ἐπὶ δικαιοσύνῃ
[53, 0]	ταύτῃ τάς τε Σειρῆνας ὑπερβαλέσθαι	καὶ	τὸν Ὀρφέα. (τὸ γὰρ λίθους
[53, 0]	ἐν πενίᾳ διαγενέσθαι καὶ ἀλώμενον	καὶ	τοσοῦτον ἀπὸ τῶν ποιημάτων πορίζοντα
[53, 10]	καὶ παραδιδόντα τὴν βασιλικὴν τέχνην,	καὶ	τοὺς ἀγαθοὺς βασιλεῖς δέον πρὸς
[53, 0]	ἀλλὰ καὶ τῶν βαρβάρων πολλούς·	καὶ	τοὺς μὲν διγλώττους καὶ μιγάδας
[53, 0]	τοῦ Μαργίτου δέ· δοκεῖ γὰρ	καὶ	τοῦτο τὸ ποίημα ὑπὸ Ὁμήρου
[53, 0]	κηλουμένους; ἡγοῦμαι δὲ ἔγωγε πολλοὺς	καὶ	τῶν ἀμαθεστέρων ἔτι βαρβάρων τό
[53, 0]	αὐτοῖς· τῶν δὲ Πριάμου παθημάτων	καὶ	τῶν Ἀνδρομάχης καὶ Ἑκάβης θρήνων
[53, 0]	τοσοῦτον ἤδη κατέχειν χρόνον, ἀλλὰ	καὶ	τῶν βαρβάρων πολλούς· καὶ τοὺς
[53, 0]	ἀγνοοῦντας τῶν Ἑλληνικῶν, ἐνίους δὲ	καὶ	τῶν σφόδρα μακρὰν διῳκισμένων· ὁπότε
[53, 10]	καὶ κηδεμονικὴν εἶναι μετ´ εὐνοίας	καὶ	φιλίας καὶ μηδέποτε ἄλλως προσῆκον
[53, 0]	ἀλλήλων καὶ μοιχείας καὶ ἔριδας	καὶ	φιλονικίας περὶ θεῶν ἐπεξιόντα· μετὰ
[53, 0]	Ὀρφέα. (τὸ γὰρ λίθους τε	καὶ	φυτὰ καὶ θηρία κηλεῖν καὶ
[53, 0]	εἰς τὴν σφετέραν διάλεκτόν τε	καὶ	φωνήν. (ὥστε καὶ Ἰνδοὶ τῶν
[53, 0]	πανταχοῦ μέμνηται, τὴν μὲν ἡδονὴν	καὶ	χάριν τὴν τῶν ἐπῶν ἐκπληττόμενος,
[53, 10]	(ὅτι δὲ καὶ ὠφέλιμα πάντα	καὶ	χρήσιμα ἔγραψε, τὰ μὲν ἄλλα
[53, 10]	ἀδύτου ποθὲν φθεγγόμενος. (ὅτι δὲ	καὶ	ὠφέλιμα πάντα καὶ χρήσιμα ἔγραψε,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/01/2009