Livre, Par.
[2, 21]	ὅττι τοι ἐν μεγάροισι κακόν	τ´	ἀγαθόν τε τέτυκται. πολλάκις δὲ
[2, 27]	λίαν, οὔτ´ ἀρίστων ἐπιθυμεῖς, οἴνου	τ´	ἀπέχει κἀδηφαγίας καὶ τῶν ἄλλων
[2, 28]	Ἀριστοφάνης λέγων οὕτως· ὅτι βρενθύει	τ´	ἐν ταῖσιν ὁδοῖς, καὶ τὠφθαλμὼ
[2, 32]	αὐτὸ τοῦτο {εἰδέναι} τούς τε	τὰ	ἀώρια πολλοῦ ἐωνημένους ἀπογινώσκειν ἔλεγεν
[2, 25]	συνεχὲς ἐκεῖνα ἀνεφθέγγετο τὰ ἰαμβεῖα·	τὰ	δ´ ἀργυρώματ´ ἐστὶν ἥ τε
[2, 21]	θεωρίαν μηδὲν εἶναι πρὸς ἡμᾶς,	τὰ	ἠθικὰ φιλοσοφεῖν ἐπί τε τῶν
[2, 25]	ἔχω. καὶ συνεχὲς ἐκεῖνα ἀνεφθέγγετο	τὰ	ἰαμβεῖα· τὰ δ´ ἀργυρώματ´ ἐστὶν
[2, 34]	ἆρ´ οὖν, εἶπεν, οὐκ αἰσθάνῃ	τὰ	μέγιστά μοι διδούς; πρὸς τὸν
[2, 32]	δὲ καὶ προσημαίνειν τὸ δαιμόνιον	τὰ	μέλλοντα αὐτῷ· τό τε εὖ
[2, 25]	λαβών. πολλάκις δ´ ἀφορῶν εἰς	τὰ	πλήθη τῶν πιπρασκομένων ἔλεγε πρὸς
[2, 45]	ἐλθόντα ἐκ Συρίας εἰς Ἀθήνας	τά	τε ἄλλα καταγνῶναι τοῦ Σωκράτους
[2, 18]	τοῦτ´ Εὐριπίδου, ᾧ καὶ Σωκράτης	τὰ	φρύγαν´ ὑποτίθησι. καὶ πάλιν, Εὐριπίδας
[2, 40]	φησὶ Φαβωρῖνος, ἐν τῷ Μητρῴῳ·	τάδε	ἐγράψατο καὶ ἀντωμόσατο Μέλητος Μελήτου
[2, 44]	οὐδὲν ἀλγύνουσαν ἀηδόνα μουσᾶν. καὶ	τάδε	μὲν ὧδε. Φιλόχορος δέ φησι
[2, 21]	τέτυκται. πολλάκις δὲ βιαιότερον ἐν	ταῖς	ζητήσεσι διαλεγόμενον κονδυλίζεσθαι καὶ παρατίλλεσθαι,
[2, 39]	ὁ δημαγωγός. ~Ἀντισθένης δ´ ἐν	ταῖς	τῶν Φιλοσόφων Διαδοχαῖς καὶ Πλάτων
[2, 28]	οὕτως· ὅτι βρενθύει τ´ ἐν	ταῖσιν	ὁδοῖς, καὶ τὠφθαλμὼ παραβάλλεις, κἀνυπόδητος
[2, 27]	μνήμων καὶ φροντιστής, καὶ τὸ	ταλαίπωρον	ἔνεστιν ἐν τῇ γνώμῃ, κοὔτε
[2, 44]	ἐκάνετε τὰν πάνσοφον, ὦ Δαναοί,	τὰν	οὐδὲν ἀλγύνουσαν ἀηδόνα μουσᾶν. καὶ
[2, 44]	τῷ Παλαμήδει λέγων, ἐκάνετ´ ἐκάνετε	τὰν	πάνσοφον, ὦ Δαναοί, τὰν οὐδὲν
[2, 19]	λίθους· εἶναί τε αὐτοῦ καὶ	τὰς	ἐν ἀκροπόλει Χάριτας ἔνιοί φασιν,
[2, 33]	μεταγνώσῃ. ἔλεγέ τε θαυμάζειν τῶν	τὰς	λιθίνας εἰκόνας κατασκευαζομένων τοῦ μὲν
[2, 18]	δ´ ὁ τὰς τραγῳδίας ποιῶν	τὰς	περιλαλούσας οὗτός ἐστι, τὰς σοφάς.
[2, 18]	ποιῶν τὰς περιλαλούσας οὗτός ἐστι,	τὰς	σοφάς. ~Ἀκούσας δὲ Ἀναξαγόρου κατά
[2, 18]	Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· Εὐριπίδῃ δ´ ὁ	τὰς	τραγῳδίας ποιῶν τὰς περιλαλούσας οὗτός
[2, 32]	πολλοῦ ἐωνημένους ἀπογινώσκειν ἔλεγεν εἰς	τὰς	ὥρας ἐλθεῖν. καί ποτε ἐρωτηθείς,
[2, 33]	εἰπόντος περὶ ἀρετῆς, κράτιστον εἰκῆ	ταῦτ´	ἐᾶν ἀφειμένα, ἀναστὰς ἐξῆλθε, φήσας
[2, 30]	γὰρ ᾤετο εἶναι τὴν περὶ	ταῦτα	γλισχρολογίαν, ὡς καὶ Πλάτων ἐν
[2, 37]	χρώμενος τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις συμπεριενεχθήσομαι.	Ταῦτα	δὴ καὶ τοιαῦτα λέγων καὶ
[2, 36]	ἔφη· ἐμοὶ γὰρ οὐ πρόσεστι	ταῦτα.	ἔλεγε δὲ τοῖς κωμικοῖς δεῖν
[2, 21]	δίκην ἂν αὐτῷ ἐλάγχανον; καὶ	ταῦτα	μὲν ὁ Δημήτριος. ~Ἀποδημίας δὲ
[2, 21]	τε γελᾶσθαι καταφρονούμενον· καὶ πάντα	ταῦτα	φέρειν ἀνεξικάκως. ὅθεν καὶ λακτισθέντα,
[2, 44]	πέμπτης Ὀλυμπιάδος, γεγονὼς ἐτῶν ἑβδομήκοντα.	ταὐτά	φησι καὶ Δημήτριος ὁ Φαληρεύς.
[2, 43]	ἔθεσαν ἐν τῷ Πομπείῳ, Λυσίππου	ταύτην	ἐργασαμένου. Ἄνυτόν τε ἐπιδημήσαντα αὐθημερὸν
[2, 30]	περιποιεῖν καθάπερ φασιανὸν ὄρνιν ἢ	ταώ.	Ἔλεγε δὲ ὡς θαῦμα τὸ
[2, 45]	ἐκ Συρίας εἰς Ἀθήνας τά	τε	ἄλλα καταγνῶναι τοῦ Σωκράτους καὶ
[2, 19]	αὐτὸν καὶ ἐργάσασθαι λίθους· εἶναί	τε	αὐτοῦ καὶ τὰς ἐν ἀκροπόλει
[2, 35]	ἔφη, εἰς τρίτην ἀποθανοῦμαι. μέλλοντί	τε	αὐτῷ τὸ κώνειον πίεσθαι Ἀπολλόδωρος
[2, 21]	κονδυλίζεσθαι καὶ παρατίλλεσθαι, τὸ πλέον	τε	γελᾶσθαι καταφρονούμενον· καὶ πάντα ταῦτα
[2, 32]	τὸ μηδὲν ἄγαν, εἶπεν. ἔφασκέ	τε	δεῖν γεωμετρεῖν μέχρι ἄν τις
[2, 43]	Πομπείῳ, Λυσίππου ταύτην ἐργασαμένου. Ἄνυτόν	τε	ἐπιδημήσαντα αὐθημερὸν ἐξεκήρυξαν Ἡρακλεῶται. οὐ
[2, 32]	δαιμόνιον τὰ μέλλοντα αὐτῷ· τό	τε	εὖ ἄρχεσθαι μικρὸν μὲν μὴ
[2, 24]	λόγους ἐκείνους δεδεμένον διαθέσθαι. Αὐτάρκης	τε	ἦν καὶ σεμνός. καί ποτε
[2, 25]	μήτε παρ´ αὐτοὺς ἀπελθών. εὔτακτός	τε	ἦν τὴν δίαιταν οὕτως ὥστε
[2, 33]	ἂν αὐτῶν ποιήσῃς, μεταγνώσῃ. ἔλεγέ	τε	θαυμάζειν τῶν τὰς λιθίνας εἰκόνας
[2, 26]	ἔχειν ὁμοῦ, ὧν ἐστι Σάτυρός	τε	καὶ Ἱερώνυμος ὁ Ῥόδιος. φασὶ
[2, 24]	τῆς εἱρκτῆς μὴ ἐθελῆσαι· τοῖς	τε	κλαίουσιν αὐτὸν ἐπιπλῆξαι καὶ τοὺς
[2, 31]	Πλάτων ἐν Εὐθυδήμῳ φησίν. ~Χαρμίδου	τε	οἰκέτας αὐτῷ διδόντος, ἵν´ ἀπ´
[2, 27]	ἐσεμνύνετο ἐπὶ τῇ εὐτελείᾳ, μισθόν	τε	οὐδένα εἰσεπράξατο. καὶ ἔλεγεν ἥδιστα
[2, 25]	τὰ δ´ ἀργυρώματ´ ἐστὶν ἥ	τε	πορφύρα εἰς τοὺς τραγῳδοὺς χρήσιμ´,
[2, 32]	πλὴν αὐτὸ τοῦτο {εἰδέναι} τούς	τε	τὰ ἀώρια πολλοῦ ἐωνημένους ἀπογινώσκειν
[2, 21]	ἐν μεγάροισι κακόν τ´ ἀγαθόν	τε	τέτυκται. πολλάκις δὲ βιαιότερον ἐν
[2, 24]	καὶ δημοκρατικός, ὡς δῆλον ἔκ	τε	τοῦ μὴ εἶξαι τοῖς περὶ
[2, 34]	ἡμῖν αὐτῶν οὐδὲν μελήσει. ἔλεγέ	τε	τοὺς μὲν ἄλλους ἀνθρώπους ζῆν
[2, 21]	ἡμᾶς, τὰ ἠθικὰ φιλοσοφεῖν ἐπί	τε	τῶν ἐργαστηρίων καὶ ἐν τῇ
[2, 32]	τις μὴ οἶδεν ἐκμανθάνειν. ἔτι	τε	ὠρχεῖτο συνεχές, τῇ τοῦ σώματος
[2, 39]	φησί, μνημονεύει τῶν ὑπὸ Κόνωνος	τειχῶν	ἀνασταθέντων, ἃ γέγονεν ἔτεσιν ἓξ
[2, 45]	δὴ καὶ βίαιον ἔσεσθαι τὴν	τελευτὴν	αὐτῷ. ~Ἔστι δὲ καὶ ἡμῶν
[2, 39]	ἔτεσιν ἓξ τῆς τοῦ Σωκράτους	τελευτῆς	ὕστερον. καὶ ἔστιν οὕτως ἔχον.
[2, 44]	Φαληρεύς. ἔνιοι γὰρ ἑξήκοντα ἐτῶν	τελευτῆσαι	αὐτόν φασιν. ~ἀμφότεροι δ´ ἤκουσαν
[2, 46]	Κολοφώνιος· καὶ Κέρκωψ Ἡσιόδῳ ζῶντι,	τελευτήσαντι	δὲ ὁ προειρημένος Ξενοφάνης· καὶ
[2, 46]	Ἀντίλοχος Λήμνιος καὶ Ἀντιφῶν ὁ	τερατοσκόπος,	ὡς Πυθαγόρᾳ Κύλων Κροτωνιάτης· καὶ
[2, 47]	δὲ φερομένων δέκα οἱ διασημότατοι	τέσσαρες,	Αἰσχίνης, Φαίδων, Εὐκλείδης, Ἀρίστιππος. λεκτέον
[2, 44]	τοῖς Χρονικοῖς, ἐπὶ Ἀφεψίωνος τῷ	τετάρτῳ	ἔτει τῆς ἑβδομηκοστῆς ἑβδόμης Ὀλυμπιάδος,
[2, 23]	ἐρασθῆναί φησιν αὐτὸν Ἀρίστιππος ἐν	τετάρτῳ	Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς. Ἴων δὲ
[2, 34]	πλῆθος ἔφασκεν ὅμοιον εἴ τις	τετράδραχμον	ἓν ἀποδοκιμάζων τὸν ἐκ τῶν
[2, 21]	μεγάροισι κακόν τ´ ἀγαθόν τε	τέτυκται.	πολλάκις δὲ βιαιότερον ἐν ταῖς
[2, 19]	καὶ οἱ τριάκοντα αὐτὸν ἐκώλυσαν	τέχνας	~διδάσκειν λόγων, ὥς φησι Ξενοφῶν
[2, 46]	ἐδέξω· αὐτοὶ δ´ ἐξέπιον τοῦτο	τεῷ	στόματι. Τούτῳ τις, καθά φησιν
[2, 21]	τε τῶν ἐργαστηρίων καὶ ἐν	τῇ	ἀγορᾷ· κἀκεῖνα δὲ φάσκειν ζητεῖν,
[2, 45]	εἰπών. ἀλλὰ καὶ Πλάτων ἐν	τῇ	Ἀπολογίᾳ μνησθεὶς Ἀναξαγόρου καὶ ἄλλων
[2, 33]	καὶ παραδοῦναι. ~Εὐριπίδου δ´ ἐν	τῇ	αὐτοῦ εἰπόντος περὶ ἀρετῆς, κράτιστον
[2, 27]	καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν	τῇ	γνώμῃ, κοὔτε τι κάμνεις οὔθ´
[2, 27]	αὐτὸν ὑπερορᾶν. καὶ ἐσεμνύνετο ἐπὶ	τῇ	εὐτελείᾳ, μισθόν τε οὐδένα εἰσεπράξατο.
[2, 22]	Ξενοφῶντα ἀφ´ ἵππου πεσόντα ἐν	τῇ	~κατὰ Δήλιον μάχῃ διέσωσεν ὑπολαβών.
[2, 29]	δὲ καὶ Λαμπροκλέα τὸν υἱὸν	τῇ	μητρὶ ἀγριαινόμενον, ὥς που καὶ
[2, 30]	πτερυξαμένους. καὶ αὐτὸν Γλαυκωνίδης ἠξίου	τῇ	πόλει περιποιεῖν καθάπερ φασιανὸν ὄρνιν
[2, 32]	ἐκμανθάνειν. ἔτι τε ὠρχεῖτο συνεχές,	τῇ	τοῦ σώματος εὐεξίᾳ λυσιτελεῖν ἡγούμενος
[2, 31]	ἐπιστήμην, καὶ ἓν μόνον κακόν,	τὴν	ἀμαθίαν· πλοῦτον δὲ καὶ εὐγένειαν
[2, 26]	γενέσθαι Λαμπροκλέα· δευτέραν δὲ Μυρτώ,	τὴν	Ἀριστείδου τοῦ δικαίου θυγατέρα, ἣν
[2, 44]	καθαίρουσιν Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν καὶ	τὴν	Ἄρτεμιν Δήλιοι γενέσθαι φασίν. ἐτελεύτησε
[2, 38]	νέων διαφθορᾶς. Ἀπηνέγκατο μὲν οὖν	τὴν	γραφὴν ὁ Μέλητος, εἶπε δὲ
[2, 25]	αὐτοὺς ἀπελθών. εὔτακτός τε ἦν	τὴν	δίαιταν οὕτως ὥστε πολλάκις Ἀθήνησι
[2, 38]	γραφὴν ὁ Μέλητος, εἶπε δὲ	τὴν	δίκην Πολύευκτος, ὥς φησι Φαβωρῖνος
[2, 42]	εἶπε, τῶν ἐμοὶ διαπεπραγμένων τιμῶμαι	τὴν	δίκην τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως.
[2, 22]	τοῖς προσδιαλεγομένοις, οὐχ ὥστε ἀφελέσθαι	τὴν	δόξαν αὐτούς, ἀλλ´ ὥστε τὸ
[2, 33]	γίγνοιντο· εἰ δ´ αἰσχροί, παιδείᾳ	τὴν	δυσείδειαν ἐπικαλύπτοιεν. ~Καλέσας ἐπὶ δεῖπνον
[2, 19]	ὡς Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, μετὰ	τὴν	ἐκείνου καταδίκην διήκουσεν Ἀρχελάου τοῦ
[2, 31]	καὶ ἓν μόνον ἀγαθὸν εἶναι,	τὴν	ἐπιστήμην, καὶ ἓν μόνον κακόν,
[2, 36]	σου, ἔφη, διὰ τοῦ τρίβωνος	τὴν	κενοδοξίαν. πρὸς τὸν εἰπόντα, οὐ
[2, 26]	Μενέξενον. οἱ δὲ προτέραν γῆμαι	τὴν	Μυρτώ φασιν· ἔνιοι δὲ καὶ
[2, 30]	οὐδαμῶς. ἄχρηστον γὰρ ᾤετο εἶναι	τὴν	περὶ ταῦτα γλισχρολογίαν, ὡς καὶ
[2, 44]	Θαργηλιῶνος ἕκτῃ, ὅτε καθαίρουσιν Ἀθηναῖοι	τὴν	πόλιν καὶ τὴν Ἄρτεμιν Δήλιοι
[2, 47]	κατάρχει τῶν δέκα αἱρέσεων καὶ	τὴν	πρώτην Ἀκαδήμειαν αὐτὸς συνεστήσατο. ἡ
[2, 45]	καὶ δὴ καὶ βίαιον ἔσεσθαι	τὴν	τελευτὴν αὐτῷ. ~Ἔστι δὲ καὶ
[2, 32]	τοῦ σώματος εὐεξίᾳ λυσιτελεῖν ἡγούμενος	τὴν	τοιαύτην γυμνασίαν, ὡς καὶ Ξενοφῶν
[2, 21]	φησιν ὁ Βυζάντιος. ~γνόντα δὲ	τὴν	φυσικὴν θεωρίαν μηδὲν εἶναι πρὸς
[2, 23]	ἠρέμα ἀνεχώρει, παρεπιστρεφόμενος ἡσυχῇ καὶ	τηρῶν	ἀμύνασθαι εἴ τις οἱ ἐπέλθοι.
[2, 35]	οἱ δὲ τοῦτ´ Ἀναξαγόραν φασίν.	τῆς	γυναικὸς εἰπούσης, ἀδίκως ἀποθνήσκεις, σὺ
[2, 40]	οὕτως ἔχον. ~Ἡ δ´ ἀντωμοσία	τῆς	δίκης τοῦτον εἶχε τὸν τρόπον·
[2, 44]	ἐπὶ Ἀφεψίωνος τῷ τετάρτῳ ἔτει	τῆς	ἑβδομηκοστῆς ἑβδόμης Ὀλυμπιάδος, Θαργηλιῶνος ἕκτῃ,
[2, 45]	ὃς καὶ τῷ πρώτῳ ἔτει	τῆς	ἑβδομηκοστῆς πέμπτης Ὀλυμπιάδος ἐγεννήθη ἐπὶ
[2, 24]	στρατηγῶν. καὶ ἐνὸν αὐτῷ ἀποδρᾶναι	τῆς	εἱρκτῆς μὴ ἐθελῆσαι· τοῖς τε
[2, 42]	ἐμοὶ διαπεπραγμένων τιμῶμαι τὴν δίκην	τῆς	ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως. Καὶ οἳ
[2, 44]	ἐτελεύτησε δὲ τῷ πρώτῳ ἔτει	τῆς	ἐνενηκοστῆς πέμπτης Ὀλυμπιάδος, γεγονὼς ἐτῶν
[2, 20]	ἀπὸ τοῦ ἐργαστηρίου καὶ παιδεῦσαι	τῆς	κατὰ ψυχὴν χάριτος ἐρασθέντα Δημήτριός
[2, 27]	αὐτόν. Ἀριστοφάνης μὲν οὕτως. ὦ	τῆς	μεγάλης ἐπιθυμήσας σοφίας ἄνθρωπε δικαίως
[2, 34]	~Καλέσας ἐπὶ δεῖπνον πλουσίους, καὶ	τῆς	Ξανθίππης αἰδουμένης ἔφη, θάρρει· εἰ
[2, 37]	τοιαῦτα λέγων καὶ πράττων πρὸς	τῆς	Πυθίας ἐμαρτυρήθη, Χαιρεφῶντι ἀνελούσης ἐκεῖνο
[2, 39]	ἀνασταθέντων, ἃ γέγονεν ἔτεσιν ἓξ	τῆς	τοῦ Σωκράτους τελευτῆς ὕστερον. καὶ
[2, 35]	ἐν ἐκείνῳ ἀποθάνῃ. καὶ ὅς,	τί	δέ, ἔφη, τὸ ἐμὸν ἱμάτιον
[2, 18]	σωκρατογόμφους. καὶ Καλλίας Πεδήταις· {Α}	Τί	δὴ σὺ σεμνὴ καὶ φρονεῖς
[2, 22]	δόντα τὸ Ἡρακλείτου σύγγραμμα ἐρέσθαι,	τί	δοκεῖ; τὸν δὲ φάναι, ἃ
[2, 27]	ἔνεστιν ἐν τῇ γνώμῃ, κοὔτε	τι	κάμνεις οὔθ´ ἑστὼς οὔτε βαδίζων,
[2, 36]	ἑαυτὸν διδόναι· εἰ μὲν γάρ	τι	τῶν προσόντων λέξειαν, διορθώσονται· εἰ
[2, 41]	ἀπολυουσῶν· καὶ τιμωμένων τῶν δικαστῶν	τί	χρὴ παθεῖν αὐτὸν ἢ ἀποτῖσαι,
[2, 41]	δ´ αὐτοῦ φησιν Ἰοῦστος ὁ	Τιβεριεὺς	ἐν τῷ Στέμματι Πλάτωνα ἀναβῆναι
[2, 20]	κέρμα ἀθροίζειν· εἶτ´ ἀναλώσαντα πάλιν	τιθέναι.	Κρίτωνα δ´ ἀναστῆσαι αὐτὸν ἀπὸ
[2, 20]	Ἀριστόξενος ὁ Σπινθάρου καὶ χρηματίσασθαι.	τιθέντα	γοῦν τὸ βαλλόμενον κέρμα ἀθροίζειν·
[2, 37]	ἀλλά μοι ᾠὰ καὶ νεοττοὺς	τίκτουσι,	κἀμοί, φησί, Ξανθίππη παιδία γεννᾷ.
[2, 40]	δὲ καὶ τοὺς νέους διαφθείρων.	τίμημα	θάνατος. ὁ δ´ οὖν φιλόσοφος,
[2, 46]	Ἀλκαῖος, Ἀναξαγόρᾳ Σωσίβιος, καὶ Σιμωνίδῃ	Τιμοκρέων.	~Τῶν δὲ διαδεξαμένων αὐτὸν τῶν
[2, 42]	μέν, εἶπε, τῶν ἐμοὶ διαπεπραγμένων	τιμῶμαι	τὴν δίκην τῆς ἐν πρυτανείῳ
[2, 41]	πλείοσι ψήφοις τῶν ἀπολυουσῶν· καὶ	τιμωμένων	τῶν δικαστῶν τί χρὴ παθεῖν
[2, 19]	φασιν, ἐνδεδυμένας οὔσας. ὅθεν καὶ	Τίμωνα	ἐν τοῖς Σίλλοις εἰπεῖν· ἐκ
[2, 35]	ἔφη, δικαίως ἐβούλου; ὄναρ δόξας	τινὰ	αὐτῷ λέγειν, ἤματί κεν τριτάτῳ
[2, 45]	ὅπου γε καὶ περὶ προνοίας	τινὰ	διαλέγεται, καθά φησι καὶ Ξενοφῶν,
[2, 29]	γραψάμενον ξενοκτονίας δίκην περὶ ὁσίου	τινὰ	διαλεχθεὶς ἀπήγαγε. καὶ τὸν Λύσιν
[2, 45]	Σωκράτει. Φησὶ δ´ Ἀριστοτέλης μάγον	τινὰ	ἐλθόντα ἐκ Συρίας εἰς Ἀθήνας
[2, 19]	σοφάς. ~Ἀκούσας δὲ Ἀναξαγόρου κατά	τινας,	ἀλλὰ καὶ Δάμωνος, ὡς Ἀλέξανδρος
[2, 42]	φησιν. ἀλλὰ καὶ παιᾶνα κατά	τινας	ἐποίησεν, οὗ ἡ ἀρχή· Δήλι´
[2, 31]	τὸ κάλλος ὑπερεῖδεν Ἀλκιβιάδου κατά	τινας.	καὶ ἐπῄνει σχολὴν ὡς κάλλιστον
[2, 38]	φησιν Ἕρμιππος, ἢ Ἄνυτος, ὥς	τινες·	προητοίμασε δὲ πάντα Λύκων ὁ
[2, 31]	δὲ τοὐναντίον κακόν. εἰπόντος γοῦν	τινος	αὐτῷ ὡς εἴη Ἀντισθένης μητρὸς
[2, 22]	μὴ συνῆκα· πλὴν Δηλίου γέ	τινος	δεῖται κολυμβητοῦ. Ἐπεμελεῖτο δὲ καὶ
[2, 21]	ὅθεν καὶ λακτισθέντα, ἐπειδὴ ἠνέσχετο,	τινὸς	θαυμάσαντος, εἰπεῖν, εἰ δέ με
[2, 45]	Ἀπολογίᾳ μνησθεὶς Ἀναξαγόρου καὶ ἄλλων	τινῶν	φυσικῶν, ἃ Σωκράτης ἀρνεῖται, περὶ
[2, 32]	ὥρας ἐλθεῖν. καί ποτε ἐρωτηθείς,	τίς	ἀρετὴ νέου, τὸ μηδὲν ἄγαν,
[2, 46]	ἐξέπιον τοῦτο τεῷ στόματι. Τούτῳ	τις,	καθά φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τρίτῳ
[2, 32]	τε δεῖν γεωμετρεῖν μέχρι ἄν	τις	μέτρῳ δύνηται γῆν παραλαβεῖν καὶ
[2, 32]	μηδὲν λέγων ἄτοπον εἶναι ἅ	τις	μὴ οἶδεν ἐκμανθάνειν. ἔτι τε
[2, 23]	ἡσυχῇ καὶ τηρῶν ἀμύνασθαι εἴ	τις	οἱ ἐπέλθοι. ἐστρατεύσατο δὲ καὶ
[2, 34]	ἀξιόλογον πλῆθος ἔφασκεν ὅμοιον εἴ	τις	τετράδραχμον ἓν ἀποδοκιμάζων τὸν ἐκ
[2, 22]	τὴν δόξαν αὐτούς, ἀλλ´ ὥστε	τὸ	ἀληθὲς ἐκμαθεῖν πειρᾶσθαι. φασὶ δ´
[2, 29]	ἀδελφὸν θέλοντα πολιτεύεσθαι ἀπέστησε διὰ	τὸ	ἀπείρως ἔχειν, ὥς φησι Ξενοφῶν·
[2, 20]	Σπινθάρου καὶ χρηματίσασθαι. τιθέντα γοῦν	τὸ	βαλλόμενον κέρμα ἀθροίζειν· εἶτ´ ἀναλώσαντα
[2, 41]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῶν ἐπὶ	τὸ	βῆμα ἀναβάντων· τοὺς δὲ δικαστὰς
[2, 41]	τῷ Στέμματι Πλάτωνα ἀναβῆναι ἐπὶ	τὸ	βῆμα καὶ εἰπεῖν, νεώτατος ὤν,
[2, 32]	φησίν. ἔλεγε δὲ καὶ προσημαίνειν	τὸ	δαιμόνιον τὰ μέλλοντα αὐτῷ· τό
[2, 22]	πλὴν εἰ μὴ στρατεύεσθαι ἔδει.	τὸ	δὲ λοιπὸν αὐτόθι μένων φιλονεικότερον
[2, 36]	οὐκ ἔμαθε. ~στρέψαντος δὲ Ἀντισθένους	τὸ	διερρωγὸς τοῦ τρίβωνος εἰς τοὐμφανές,
[2, 35]	καὶ ὅς, τί δέ, ἔφη,	τὸ	ἐμὸν ἱμάτιον ἐμβιῶναι μὲν ἐπιτήδειον,
[2, 22]	φασὶ δ´ Εὐριπίδην αὐτῷ δόντα	τὸ	Ἡρακλείτου σύγγραμμα ἐρέσθαι, τί δοκεῖ;
[2, 28]	σοι χλαῖνα γένοιτο; {Β. τουτὶ	τὸ	κακὸν τῶν σκυτοτόμων κατ´ ἐπήρειαν
[2, 31]	αὐτῶν προσοδεύοιτο, οὐχ εἵλετο· καὶ	τὸ	κάλλος ὑπερεῖδεν Ἀλκιβιάδου κατά τινας.
[2, 35]	τρίτην ἀποθανοῦμαι. μέλλοντί τε αὐτῷ	τὸ	κώνειον πίεσθαι Ἀπολλόδωρος ἱμάτιον ἐδίδου
[2, 42]	μετ´ οὐ πολλὰς ἡμέρας ἔπιε	τὸ	κώνειον, πολλὰ καλὰ κἀγαθὰ διαλεχθείς,
[2, 26]	φασὶ γὰρ βουληθέντας Ἀθηναίους διὰ	τὸ	λειπανδρεῖν συναυξῆσαι τὸ πλῆθος, ψηφίσασθαι
[2, 30]	ταώ. Ἔλεγε δὲ ὡς θαῦμα	τὸ	μὲν ἕκαστον εἰπεῖν ἂν ῥᾳδίως
[2, 27]	προσδεῖσθαι· καὶ ἥδιστα πίνων ἥκιστα	τὸ	μὴ παρὸν ποτὸν ἀναμένειν· καὶ
[2, 32]	ποτε ἐρωτηθείς, τίς ἀρετὴ νέου,	τὸ	μηδὲν ἄγαν, εἶπεν. ἔφασκέ τε
[2, 34]	δὲ ἐσθίειν ἵνα ζῴη. πρὸς	τὸ	οὐκ ἀξιόλογον πλῆθος ἔφασκεν ὅμοιον
[2, 37]	ἐμαρτυρήθη, Χαιρεφῶντι ἀνελούσης ἐκεῖνο δὴ	τὸ	περιφερόμενον. ἀνδρῶν ἁπάντων Σωκράτης σοφώτατος.
[2, 40]	γ´ ἐμοί. δηλαδὴ γὰρ ἦν	τὸ	πλέον δικανικὸς ἢ ἐμφιλόσοφος. ~εἰπόντος
[2, 21]	ζητήσεσι διαλεγόμενον κονδυλίζεσθαι καὶ παρατίλλεσθαι,	τὸ	πλέον τε γελᾶσθαι καταφρονούμενον· καὶ
[2, 26]	Ἀθηναίους διὰ τὸ λειπανδρεῖν συναυξῆσαι	τὸ	πλῆθος, ψηφίσασθαι γαμεῖν μὲν ἀστὴν
[2, 27]	γὰρ μνήμων καὶ φροντιστής, καὶ	τὸ	ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ γνώμῃ,
[2, 32]	τὸ δαιμόνιον τὰ μέλλοντα αὐτῷ·	τό	τε εὖ ἄρχεσθαι μικρὸν μὲν
[2, 28]	ἔτλη κολακεῦσαι. τοῦτο δ´ αὐτοῦ	τὸ	ὑπεροπτικὸν καὶ μεγαλόφρον ἐμφαίνει καὶ
[2, 21]	κἀκεῖνα δὲ φάσκειν ζητεῖν, ὅττι	τοι	ἐν μεγάροισι κακόν τ´ ἀγαθόν
[2, 37]	ἀνθρώποις συμπεριενεχθήσομαι. Ταῦτα δὴ καὶ	τοιαῦτα	λέγων καὶ πράττων πρὸς τῆς
[2, 32]	σώματος εὐεξίᾳ λυσιτελεῖν ἡγούμενος τὴν	τοιαύτην	γυμνασίαν, ὡς καὶ Ξενοφῶν ἐν
[2, 34]	ἓν ἀποδοκιμάζων τὸν ἐκ τῶν	τοιούτων	σωρὸν ὡς δόκιμον ἀποδέχοιτο. Αἰσχίνου
[2, 37]	περιγίνονται, οὕτω κἀγὼ Ξανθίππῃ χρώμενος	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις συμπεριενεχθήσομαι. Ταῦτα δὴ
[2, 27]	ὡς εὐδαίμων παρ´ Ἀθηναίοις καὶ	τοῖς	Ἕλλησι διάξεις. εἶ γὰρ μνήμων
[2, 47]	Ξενοφῶντος, εἶτα περὶ Ἀντισθένους ἐν	τοῖς	κυνικοῖς, ἔπειτα περὶ τῶν Σωκρατικῶν,
[2, 36]	οὐ πρόσεστι ταῦτα. ἔλεγε δὲ	τοῖς	κωμικοῖς δεῖν ἐπίτηδες ἑαυτὸν διδόναι·
[2, 24]	ἔκ τε τοῦ μὴ εἶξαι	τοῖς	περὶ Κριτίαν κελεύουσι Λέοντα τὸν
[2, 22]	λοιπὸν αὐτόθι μένων φιλονεικότερον συνεζήτει	τοῖς	προσδιαλεγομένοις, οὐχ ὥστε ἀφελέσθαι τὴν
[2, 19]	εἰρωνευτής. ἦν γὰρ καὶ ἐν	τοῖς	ῥητορικοῖς δεινός, ὥς φησι καὶ
[2, 19]	οὔσας. ὅθεν καὶ Τίμωνα ἐν	τοῖς	Σίλλοις εἰπεῖν· ἐκ δ´ ἄρα
[2, 24]	ἀποδρᾶναι τῆς εἱρκτῆς μὴ ἐθελῆσαι·	τοῖς	τε κλαίουσιν αὐτὸν ἐπιπλῆξαι καὶ
[2, 44]	δέ, καθά φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν	τοῖς	Χρονικοῖς, ἐπὶ Ἀφεψίωνος τῷ τετάρτῳ
[2, 34]	τὰ μέγιστά μοι διδούς; πρὸς	τὸν	ἀποδυσπετοῦντα ἐπὶ τῷ παρορᾶσθαι ὁπότε
[2, 25]	τοὺς τραγῳδοὺς χρήσιμ´, οὐκ εἰς	τὸν	βίον. ὑπερεφρόνησε δὲ καὶ Ἀρχελάου
[2, 39]	δημιουργῶν καὶ τῶν πολιτικῶν ὀργιζόμενον·	τὸν	δὲ Λύκωνα ὑπὲρ τῶν ῥητόρων·
[2, 22]	Ἡρακλείτου σύγγραμμα ἐρέσθαι, τί δοκεῖ;	τὸν	δὲ φάναι, ἃ μὲν συνῆκα,
[2, 35]	ἔφη, μήτι σοι μεταμέλει; ~πρὸς	τὸν	εἰπόντα, θάνατόν σου κατέγνωσαν Ἀθηναῖοι,
[2, 35]	ἐπιτήδειον, ἐναποθανεῖν δὲ οὐχί; πρὸς	τὸν	εἰπόντα, κακῶς ὁ δεῖνά σε
[2, 36]	τοῦ τρίβωνος τὴν κενοδοξίαν. πρὸς	τὸν	εἰπόντα, οὐ σοὶ λοιδορεῖται ὁ
[2, 34]	εἴ τις τετράδραχμον ἓν ἀποδοκιμάζων	τὸν	ἐκ τῶν τοιούτων σωρὸν ὡς
[2, 44]	ὧδε. Φιλόχορος δέ φησι προτελευτῆσαι	τὸν	Εὐριπίδην τοῦ Σωκράτους. Ἐγεννήθη δέ,
[2, 20]	καὶ Ἀριστοφάνης αὐτὸν κωμῳδεῖ ὡς	τὸν	ἥττω λόγον κρείττω ποιοῦντα. καὶ
[2, 29]	καὶ προτρέψαι καὶ ἀποτρέψαι. ὥσπερ	τὸν	Θεαίτητον περὶ ἐπιστήμης διαλεχθεὶς ἔνθεον
[2, 38]	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ συνέγραψε δὲ	τὸν	λόγον Πολυκράτης ὁ σοφιστής, ὥς
[2, 39]	τῶν Ἀπομνημονευμάτων μὴ εἶναι ἀληθῆ	τὸν	λόγον τὸν Πολυκράτους κατὰ Σωκράτους·
[2, 29]	ὁσίου τινὰ διαλεχθεὶς ἀπήγαγε. καὶ	τὸν	Λύσιν δὲ ἠθικώτατον ἐποίησε προτρέψας.
[2, 39]	Λύκωνα ὑπὲρ τῶν ῥητόρων· καὶ	τὸν	Μέλητον ὑπὲρ τῶν ποιητῶν, οὓς
[2, 39]	Ἄνυτον καὶ Λύκωνα καὶ Μέλητον·	τὸν	μὲν Ἄνυτον ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν
[2, 42]	δέ φησι μὴ εἶναι αὐτοῦ	τὸν	παιᾶνα. ἐποίησε δὲ καὶ μῦθον
[2, 29]	Ξενοφῶν εἴρηκε. καὶ Γλαύκωνα μὲν	τὸν	Πλάτωνος ἀδελφὸν θέλοντα πολιτεύεσθαι ἀπέστησε
[2, 39]	μὴ εἶναι ἀληθῆ τὸν λόγον	τὸν	Πολυκράτους κατὰ Σωκράτους· ἐν αὐτῷ
[2, 24]	τοῖς περὶ Κριτίαν κελεύουσι Λέοντα	τὸν	Σαλαμίνιον, ἄνδρα πλούσιον, ἀγαγεῖν πρὸς
[2, 30]	δὲ καὶ εἰς φρόνημα Ἰφικράτην	τὸν	στρατηγόν, δείξας αὐτῷ τοῦ κουρέως
[2, 40]	ἀντωμοσία τῆς δίκης τοῦτον εἶχε	τὸν	τρόπον· ἀνακεῖται γὰρ ἔτι καὶ
[2, 47]	μὲν οὖν ἀκολουθία τοῦτον ἐχέτω	τὸν	τρόπον. Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος
[2, 29]	εὑρίσκειν. ἐνέτρεψε δὲ καὶ Λαμπροκλέα	τὸν	υἱὸν τῇ μητρὶ ἀγριαινόμενον, ὥς
[2, 38]	Μένωνι. οὗτος γὰρ οὐ φέρων	τὸν	ὑπὸ Σωκράτους χλευασμὸν πρῶτον μὲν
[2, 23]	καὶ ἀριστεύσαντα αὐτόθι παραχωρῆσαι Ἀλκιβιάδῃ	τοῦ	ἀριστείου· οὗ καὶ ἐρασθῆναί φησιν
[2, 37]	μέν, εἶπε, χηνῶν βοώντων ἀνέχῃ;	τοῦ	δὲ εἰπόντος, ἀλλά μοι ᾠὰ
[2, 26]	δευτέραν δὲ Μυρτώ, τὴν Ἀριστείδου	τοῦ	δικαίου θυγατέρα, ἣν καὶ ἄπροικον
[2, 20]	Κρίτωνα δ´ ἀναστῆσαι αὐτὸν ἀπὸ	τοῦ	ἐργαστηρίου καὶ παιδεῦσαι τῆς κατὰ
[2, 30]	Ἰφικράτην τὸν στρατηγόν, δείξας αὐτῷ	τοῦ	κουρέως Μειδίου ἀλεκτρυόνας ἀντίον τῶν
[2, 25]	Ἀρχελάου τοῦ Μακεδόνος καὶ Σκόπα	τοῦ	Κρανωνίου καὶ Εὐρυλόχου τοῦ Λαρισσαίου,
[2, 25]	Σκόπα τοῦ Κρανωνίου καὶ Εὐρυλόχου	τοῦ	Λαρισσαίου, μήτε χρήματα προσέμενος παρ´
[2, 41]	δικανικὸς ἢ ἐμφιλόσοφος. ~εἰπόντος δὲ	τοῦ	Λυσίου, πῶς, εἰ καλός ἐστιν
[2, 20]	Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, μετὰ	τοῦ	μαθητοῦ Αἰσχίνου ῥητορεύειν ἐδίδαξε· λέγει
[2, 25]	βίον. ὑπερεφρόνησε δὲ καὶ Ἀρχελάου	τοῦ	Μακεδόνος καὶ Σκόπα τοῦ Κρανωνίου
[2, 33]	τῶν τὰς λιθίνας εἰκόνας κατασκευαζομένων	τοῦ	μὲν λίθου προνοεῖν ὅπως ὁμοιότατος
[2, 24]	δημοκρατικός, ὡς δῆλον ἔκ τε	τοῦ	μὴ εἶξαι τοῖς περὶ Κριτίαν
[2, 23]	θαλάττης· πεζῇ γὰρ οὐκ ἐνῆν	τοῦ	πολέμου κωλύοντος. ὅτε καὶ μεῖναι
[2, 44]	δέ φησι προτελευτῆσαι τὸν Εὐριπίδην	τοῦ	Σωκράτους. Ἐγεννήθη δέ, καθά φησιν
[2, 45]	Ἀθήνας τά τε ἄλλα καταγνῶναι	τοῦ	Σωκράτους καὶ δὴ καὶ βίαιον
[2, 39]	ἃ γέγονεν ἔτεσιν ἓξ τῆς	τοῦ	Σωκράτους τελευτῆς ὕστερον. καὶ ἔστιν
[2, 32]	ἔτι τε ὠρχεῖτο συνεχές, τῇ	τοῦ	σώματος εὐεξίᾳ λυσιτελεῖν ἡγούμενος τὴν
[2, 36]	~στρέψαντος δὲ Ἀντισθένους τὸ διερρωγὸς	τοῦ	τρίβωνος εἰς τοὐμφανές, ὁρῶ σου,
[2, 36]	τοὐμφανές, ὁρῶ σου, ἔφη, διὰ	τοῦ	τρίβωνος τὴν κενοδοξίαν. πρὸς τὸν
[2, 19]	τὴν ἐκείνου καταδίκην διήκουσεν Ἀρχελάου	τοῦ	φυσικοῦ· οὗ καὶ παιδικὰ γενέσθαι
[2, 36]	τὸ διερρωγὸς τοῦ τρίβωνος εἰς	τοὐμφανές,	ὁρῶ σου, ἔφη, διὰ τοῦ
[2, 29]	ὥς φησι Ξενοφῶν· Χαρμίδην δὲ	τοὐναντίον	ἔχοντα οἰκείως ἐπέστησεν. ~Ἐπῆρε δὲ
[2, 31]	οὐδὲν σεμνὸν ἔχειν, πᾶν δὲ	τοὐναντίον	κακόν. εἰπόντος γοῦν τινος αὐτῷ
[2, 41]	τῶν ἐπὶ τὸ βῆμα ἀναβάντων·	τοὺς	δὲ δικαστὰς ἐκβοῆσαι, Κατάβα, κατάβα"
[2, 30]	ὁρῶν δ´ Εὐκλείδην ἐσπουδακότα περὶ	τοὺς	ἐριστικοὺς λόγους, ὦ Εὐκλείδη, ἔφη,
[2, 28]	ἡμῖν σεμνοπροσωπεῖς. καίτοι ἐνίοτε πρὸς	τοὺς	καιροὺς ἁρμοττόμενος καὶ λαμπρὰ ἠμπίσχετο·
[2, 24]	τε κλαίουσιν αὐτὸν ἐπιπλῆξαι καὶ	τοὺς	καλλίστους λόγους ἐκείνους δεδεμένον διαθέσθαι.
[2, 45]	περὶ μόνων τῶν ἠθικῶν ποιεῖσθαι	τοὺς	λόγους αὐτὸν εἰπών. ἀλλὰ καὶ
[2, 29]	γὰρ ἱκανὸς ἀπὸ τῶν πραγμάτων	τοὺς	λόγους εὑρίσκειν. ἐνέτρεψε δὲ καὶ
[2, 38]	καὶ δὴ καὶ ὅτι διήλεγχε	τοὺς	μέγα φρονοῦντας ἐφ´ ἑαυτοῖς ὡς
[2, 34]	αὐτῶν οὐδὲν μελήσει. ἔλεγέ τε	τοὺς	μὲν ἄλλους ἀνθρώπους ζῆν ἵν´
[2, 43]	καὶ παλαίστρας καὶ γυμνάσια. καὶ	τοὺς	μὲν ἐφυγάδευσαν, Μελήτου δὲ θάνατον
[2, 40]	δαιμόνια εἰσηγούμενος· ἀδικεῖ δὲ καὶ	τοὺς	νέους διαφθείρων. τίμημα θάνατος. ὁ
[2, 33]	λίθῳ φαίνεσθαι. ἠξίου δὲ καὶ	τοὺς	νέους συνεχὲς κατοπτρίζεσθαι, ἵν´ εἰ
[2, 38]	χλευασμὸν πρῶτον μὲν ἐπήλειψεν αὐτῷ	τοὺς	περὶ Ἀριστοφάνην, ἔπειτα καὶ Μέλητον
[2, 32]	μηδὲν πλὴν αὐτὸ τοῦτο {εἰδέναι}	τούς	τε τὰ ἀώρια πολλοῦ ἐωνημένους
[2, 25]	ἐστὶν ἥ τε πορφύρα εἰς	τοὺς	τραγῳδοὺς χρήσιμ´, οὐκ εἰς τὸν
[2, 35]	εἶπεν, ἡ φύσις. οἱ δὲ	τοῦτ´	Ἀναξαγόραν φασίν. τῆς γυναικὸς εἰπούσης,
[2, 18]	φησί· Φρύγες ἐστὶ καινὸν δρᾶμα	τοῦτ´	Εὐριπίδου, ᾧ καὶ Σωκράτης τὰ
[2, 41]	δὲ δικαστὰς ἐκβοῆσαι, Κατάβα, κατάβα"	τουτέστι	κατάβηθι. ὁ δ´ οὖν κατεδικάσθη
[2, 28]	ἄν σοι χλαῖνα γένοιτο; {Β.	τουτὶ	τὸ κακὸν τῶν σκυτοτόμων κατ´
[2, 43]	δ´ ἐπὶ Σωκράτους Ἀθηναῖοι πεπόνθασι	τοῦτο,	ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλείστων ὅσων.
[2, 28]	πεινῶν οὕτως οὐπώποτ´ ἔτλη κολακεῦσαι.	τοῦτο	δ´ αὐτοῦ τὸ ὑπεροπτικὸν καὶ
[2, 27]	ἐλαχίστων δεόμενος ἔγγιστα εἶναι θεῶν.	τοῦτο	δ´ ἐνέσται καὶ παρὰ τῶν
[2, 32]	εἰδέναι μὲν μηδὲν πλὴν αὐτὸ	τοῦτο	{εἰδέναι} τούς τε τὰ ἀώρια
[2, 20]	Αἰσχίνου ῥητορεύειν ἐδίδαξε· λέγει δὲ	τοῦτο	καὶ Ἰδομενεὺς ἐν τῷ Περὶ
[2, 26]	δὲ καὶ ἐξ ἑτέρας· ὅθεν	τοῦτο	ποιῆσαι καὶ Σωκράτην. ~Ἦν δ´
[2, 46]	σὺ ἐδέξω· αὐτοὶ δ´ ἐξέπιον	τοῦτο	τεῷ στόματι. Τούτῳ τις, καθά
[2, 40]	~Ἡ δ´ ἀντωμοσία τῆς δίκης	τοῦτον	εἶχε τὸν τρόπον· ἀνακεῖται γὰρ
[2, 47]	συνεστήσατο. ἡ μὲν οὖν ἀκολουθία	τοῦτον	ἐχέτω τὸν τρόπον. Γέγονε δὲ
[2, 46]	δ´ ἐξέπιον τοῦτο τεῷ στόματι.	Τούτῳ	τις, καθά φησιν Ἀριστοτέλης ἐν
[2, 45]	φυσικῶν, ἃ Σωκράτης ἀρνεῖται, περὶ	τούτων	αὐτὸς λέγει, καίπερ ἀνατιθεὶς πάντα
[2, 37]	ἵπποις. ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνοι, φησί,	τούτων	κρατήσαντες ῥᾳδίως τῶν ἄλλων περιγίνονται,
[2, 18]	Νεφέλαις· Εὐριπίδῃ δ´ ὁ τὰς	τραγῳδίας	ποιῶν τὰς περιλαλούσας οὗτός ἐστι,
[2, 25]	ἥ τε πορφύρα εἰς τοὺς	τραγῳδοὺς	χρήσιμ´, οὐκ εἰς τὸν βίον.
[2, 37]	Σώκρατες, εὖ Ξανθίππη; ἔλεγε συνεῖναι	τραχείᾳ	γυναικὶ καθάπερ οἱ ἱππικοὶ θυμοειδέσιν
[2, 39]	Διαδοχαῖς καὶ Πλάτων ἐν Ἀπολογίᾳ	τρεῖς	αὐτοῦ κατηγορῆσαί φασιν, Ἄνυτον καὶ
[2, 34]	τῷ παρορᾶσθαι ὁπότε ἐπανέστησαν οἱ	τριάκοντα,	ἆρα, ἔφη, μήτι σοι μεταμέλει;
[2, 19]	καὶ Ἰδομενεύς· ἀλλὰ καὶ οἱ	τριάκοντα	αὐτὸν ἐκώλυσαν τέχνας ~διδάσκειν λόγων,
[2, 28]	ἄλλων ἀνοήτων. ~Ἀμειψίας δ´ ἐν	τρίβωνι	παράγων αὐτὸν φησὶν οὕτως· Σώκρατες
[2, 36]	δὲ Ἀντισθένους τὸ διερρωγὸς τοῦ	τρίβωνος	εἰς τοὐμφανές, ὁρῶ σου, ἔφη,
[2, 36]	ὁρῶ σου, ἔφη, διὰ τοῦ	τρίβωνος	τὴν κενοδοξίαν. πρὸς τὸν εἰπόντα,
[2, 35]	τινὰ αὐτῷ λέγειν, ἤματί κεν	τριτάτῳ	Φθίην ἐρίβωλον ἵκοιο, πρὸς Αἰσχίνην
[2, 35]	ἵκοιο, πρὸς Αἰσχίνην ἔφη, εἰς	τρίτην	ἀποθανοῦμαι. μέλλοντί τε αὐτῷ τὸ
[2, 46]	τις, καθά φησιν Ἀριστοτέλης ἐν	τρίτῳ	Περὶ ποιητικῆς, ἐφιλονείκει Ἀντίλοχος Λήμνιος
[2, 40]	τῆς δίκης τοῦτον εἶχε τὸν	τρόπον·	ἀνακεῖται γὰρ ἔτι καὶ νῦν,
[2, 47]	οὖν ἀκολουθία τοῦτον ἐχέτω τὸν	τρόπον.	Γέγονε δὲ καὶ ἕτερος Σωκράτης,
[2, 36]	ἔγωγ´, ἔφη, συνείθισμαι, καθαπερεὶ καὶ	τροχιλίας	ἀκούων συνεχές. ~καὶ σὺ μέν,
[2, 23]	Ἀρίστιππος ἐν τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς	τρυφῆς.	Ἴων δὲ ὁ Χῖος καὶ
[2, 43]	δραχμαῖς ὡς μαινόμενον ἐζημίωσαν, καὶ	Τυρταῖον	παρακόπτειν ἔλεγον, καὶ Ἀστυδάμαντα πρότερον
[2, 24]	Ἀλκιβιάδου, καθά φησι Παμφίλη ἐν	τῷ	ἑβδόμῳ τῶν Ὑπομνημάτων, διδόντος αὐτῷ
[2, 33]	δ´ ἀμελεῖν, ὡς μὴ ὁμοίους	τῷ	λίθῳ φαίνεσθαι. ἠξίου δὲ καὶ
[2, 40]	καὶ νῦν, φησὶ Φαβωρῖνος, ἐν	τῷ	Μητρῴῳ· τάδε ἐγράψατο καὶ ἀντωμόσατο
[2, 44]	δὲ καὶ ὀνειδίζει αὐτοῖς ἐν	τῷ	Παλαμήδει λέγων, ἐκάνετ´ ἐκάνετε τὰν
[2, 34]	διδούς; πρὸς τὸν ἀποδυσπετοῦντα ἐπὶ	τῷ	παρορᾶσθαι ὁπότε ἐπανέστησαν οἱ τριάκοντα,
[2, 29]	καὶ Πλάτων φησίν. Εὐθύφρονα δὲ	τῷ	πατρὶ γραψάμενον ξενοκτονίας δίκην περὶ
[2, 20]	δὲ τοῦτο καὶ Ἰδομενεὺς ἐν	τῷ	Περὶ τῶν Σωκρατικῶν. καὶ πρῶτος
[2, 38]	καὶ Ἄνυτον, ὡς καὶ ἐν	τῷ	Πλάτωνός ἐστι Μένωνι. οὗτος γὰρ
[2, 28]	καὶ λαμπρὰ ἠμπίσχετο· καθάπερ ἐν	τῷ	Πλάτωνος Συμποσίῳ παρ´ Ἀγάθωνα βαδίζων.
[2, 43]	εἰκόνι ἐτίμησαν, ἣν ἔθεσαν ἐν	τῷ	Πομπείῳ, Λυσίππου ταύτην ἐργασαμένου. Ἄνυτόν
[2, 45]	οὗτος καὶ Εὐριπίδης, ὃς καὶ	τῷ	πρώτῳ ἔτει τῆς ἑβδομηκοστῆς πέμπτης
[2, 44]	Δήλιοι γενέσθαι φασίν. ἐτελεύτησε δὲ	τῷ	πρώτῳ ἔτει τῆς ἐνενηκοστῆς πέμπτης
[2, 23]	εἰς Ἰσθμόν, ὡς Φαβωρῖνος ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Ἀπομνημευμάτων. ~Ἦν δὲ
[2, 39]	διέσυρε. Φαβωρῖνος δέ φησιν ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Ἀπομνημονευμάτων μὴ εἶναι
[2, 41]	φησιν Ἰοῦστος ὁ Τιβεριεὺς ἐν	τῷ	Στέμματι Πλάτωνα ἀναβῆναι ἐπὶ τὸ
[2, 44]	ἐν τοῖς Χρονικοῖς, ἐπὶ Ἀφεψίωνος	τῷ	τετάρτῳ ἔτει τῆς ἑβδομηκοστῆς ἑβδόμης
[2, 42]	κἀγαθὰ διαλεχθείς, ἃ Πλάτων ἐν	τῷ	Φαίδωνί φησιν. ἀλλὰ καὶ παιᾶνα
[2, 27]	οἴνου τ´ ἀπέχει κἀδηφαγίας καὶ	τῶν	ἄλλων ἀνοήτων. ~Ἀμειψίας δ´ ἐν
[2, 37]	ἐκεῖνοι, φησί, τούτων κρατήσαντες ῥᾳδίως	τῶν	ἄλλων περιγίνονται, οὕτω κἀγὼ Ξανθίππῃ
[2, 19]	Σίλλοις εἰπεῖν· ἐκ δ´ ἄρα	τῶν	ἀπέκλινεν ὁ λαξόος, ἐννομολέσχης, Ἑλλήνων
[2, 41]	διακοσίαις ὀγδοήκοντα μιᾷ πλείοσι ψήφοις	τῶν	ἀπολυουσῶν· καὶ τιμωμένων τῶν δικαστῶν
[2, 23]	ὡς Φαβωρῖνος ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ἀπομνημευμάτων. ~Ἦν δὲ καὶ ἰσχυρογνώμων
[2, 39]	δέ φησιν ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ἀπομνημονευμάτων μὴ εἶναι ἀληθῆ τὸν
[2, 47]	Ἀναξαγόρᾳ Σωσίβιος, καὶ Σιμωνίδῃ Τιμοκρέων.	~Τῶν	δὲ διαδεξαμένων αὐτὸν τῶν λεγομένων
[2, 47]	κορυφαιότατοι μὲν Πλάτων, Ξενοφῶν, Ἀντισθένης·	τῶν	δὲ φερομένων δέκα οἱ διασημότατοι
[2, 47]	οὕτω περὶ Πλάτωνος, ἐπεὶ κατάρχει	τῶν	δέκα αἱρέσεων καὶ τὴν πρώτην
[2, 24]	ἀπολέσθαι· ἀλλὰ καὶ μόνος ἀποψηφίσασθαι	τῶν	δέκα στρατηγῶν. καὶ ἐνὸν αὐτῷ
[2, 39]	Μέλητον· τὸν μὲν Ἄνυτον ὑπὲρ	τῶν	δημιουργῶν καὶ τῶν πολιτικῶν ὀργιζόμενον·
[2, 18]	Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ φησίν, Ἀθηναῖος,	τῶν	δήμων Ἀλωπεκῆθεν. ἐδόκει δὲ συμποιεῖν
[2, 42]	ἑκατόν φησιν ὁμολογῆσαι· θορυβησάντων δὲ	τῶν	δικαστῶν, ἕνεκα μέν, εἶπε, τῶν
[2, 41]	ψήφοις τῶν ἀπολυουσῶν· καὶ τιμωμένων	τῶν	δικαστῶν τί χρὴ παθεῖν αὐτὸν
[2, 42]	τῶν δικαστῶν, ἕνεκα μέν, εἶπε,	τῶν	ἐμοὶ διαπεπραγμένων τιμῶμαι τὴν δίκην
[2, 41]	νεώτατος ὤν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	τῶν	ἐπὶ τὸ βῆμα ἀναβάντων· τοὺς
[2, 21]	τὰ ἠθικὰ φιλοσοφεῖν ἐπί τε	τῶν	ἐργαστηρίων καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ·
[2, 45]	καὶ Ξενοφῶν, καίτοι περὶ μόνων	τῶν	ἠθικῶν ποιεῖσθαι τοὺς λόγους αὐτὸν
[2, 30]	τοῦ κουρέως Μειδίου ἀλεκτρυόνας ἀντίον	τῶν	Καλλίου πτερυξαμένους. καὶ αὐτὸν Γλαυκωνίδης
[2, 27]	τοῦτο δ´ ἐνέσται καὶ παρὰ	τῶν	κωμῳδοποιῶν λαβεῖν, οἳ λανθάνουσιν ἑαυτοὺς
[2, 47]	Τιμοκρέων. ~Τῶν δὲ διαδεξαμένων αὐτὸν	τῶν	λεγομένων Σωκρατικῶν οἱ κορυφαιότατοι μὲν
[2, 38]	κατ´ αὐτοῦ γραφὴν ἀσεβείας καὶ	τῶν	νέων διαφθορᾶς. Ἀπηνέγκατο μὲν οὖν
[2, 43]	παρακόπτειν ἔλεγον, καὶ Ἀστυδάμαντα πρότερον	τῶν	περὶ Αἰσχύλον ἐτίμησαν εἰκόνι χαλκῇ.
[2, 25]	δ´ ἀφορῶν εἰς τὰ πλήθη	τῶν	πιπρασκομένων ἔλεγε πρὸς αὑτόν, πόσων
[2, 39]	ῥητόρων· καὶ τὸν Μέλητον ὑπὲρ	τῶν	ποιητῶν, οὓς ἅπαντας ὁ Σωκράτης
[2, 39]	Ἄνυτον ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν καὶ	τῶν	πολιτικῶν ὀργιζόμενον· τὸν δὲ Λύκωνα
[2, 29]	προτρέψας. ἦν γὰρ ἱκανὸς ἀπὸ	τῶν	πραγμάτων τοὺς λόγους εὑρίσκειν. ἐνέτρεψε
[2, 36]	διδόναι· εἰ μὲν γάρ τι	τῶν	προσόντων λέξειαν, διορθώσονται· εἰ δ´
[2, 39]	ὀργιζόμενον· τὸν δὲ Λύκωνα ὑπὲρ	τῶν	ῥητόρων· καὶ τὸν Μέλητον ὑπὲρ
[2, 28]	γένοιτο; {Β. τουτὶ τὸ κακὸν	τῶν	σκυτοτόμων κατ´ ἐπήρειαν γεγένηται. {Α.
[2, 27]	Σωκράτην. ~Ἦν δ´ ἱκανὸς καὶ	τῶν	σκωπτόντων αὐτὸν ὑπερορᾶν. καὶ ἐσεμνύνετο
[2, 47]	ἐν τοῖς κυνικοῖς, ἔπειτα περὶ	τῶν	Σωκρατικῶν, εἶθ´ οὕτω περὶ Πλάτωνος,
[2, 20]	καὶ Ἰδομενεὺς ἐν τῷ Περὶ	τῶν	Σωκρατικῶν. καὶ πρῶτος περὶ βίου
[2, 33]	ποιήσῃς, μεταγνώσῃ. ἔλεγέ τε θαυμάζειν	τῶν	τὰς λιθίνας εἰκόνας κατασκευαζομένων τοῦ
[2, 34]	τετράδραχμον ἓν ἀποδοκιμάζων τὸν ἐκ	τῶν	τοιούτων σωρὸν ὡς δόκιμον ἀποδέχοιτο.
[2, 39]	ἐν αὐτῷ γάρ, φησί, μνημονεύει	τῶν	ὑπὸ Κόνωνος τειχῶν ἀνασταθέντων, ἃ
[2, 24]	φησι Παμφίλη ἐν τῷ ἑβδόμῳ	τῶν	Ὑπομνημάτων, διδόντος αὐτῷ χώραν μεγάλην
[2, 39]	δημαγωγός. ~Ἀντισθένης δ´ ἐν ταῖς	τῶν	Φιλοσόφων Διαδοχαῖς καὶ Πλάτων ἐν
[2, 45]	Δοκεῖ δέ μοι καὶ περὶ	τῶν	φυσικῶν ὁ Σωκράτης διειλέχθαι· ὅπου
[2, 28]	τ´ ἐν ταῖσιν ὁδοῖς, καὶ	τὠφθαλμὼ	παραβάλλεις, κἀνυπόδητος κακὰ πόλλ´ ἀνέχει,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2006