[32,8] Ὅτι Σκιπίων ὁ Ἀφρικανὸς κληθεὶς ὕστερον, τότε δὲ
χιλίαρχος ὤν, τῶν ἄλλων τοὺς εἰς ὁμολογίαν καὶ ὅρκους
καταντήσαντας παρασπονδούντων καὶ τὴν δοθεῖσαν πίστιν
ἀθετούντων, οὗτος τοὐναντίον μάλιστα τὰς δοθείσας πίστεις
τοῖς πολιορκουμένοις ἐτήρει καὶ τοῖς ἑαυτοὺς ἐγχειρίζουσιν
ἐπιεικῶς προσεφέρετο. Διὸ καὶ τῆς περὶ αὐτοῦ φήμης δικαίας
διαδιδομένης κατὰ τὴν Λιβύην, οὐθεὶς τῶν πολιορκουμένων
ἐνεπίστευεν αὑτόν, εἰ μὴ Σκιπίωνι συντίθοιτο τὰς ὁμολογίας.
| [32,8] {Excerpt. de Virt. et Vit., p. 590-591}. — Scipion, plus tard surnommé
l'Africain, n'était alors que tribun militaire. Pendant que les autres violaient
leur serment et la foi promise aux ennemis, Scipion conservait fidèlement
les garanties accordées aux assiégés, et traitait avec douceur ceux qui se
remettaient à sa discrétion. Le bruit de cette équité se répandit dans la
Libye ; aucun des assiégés ne voulut se rendre que sur la foi de Scipion.
|