[20,90] τὴν δὲ ἀντιτεταγμένην δύναμιν οὕτω διαφθείρας προσεδέξατο τοὺς ὑπολελειμμένους τῶν φυγάδων καὶ πρὸς Δεινοκράτην διαλυθεὶς στρατηγὸν αὐτὸν μέρους τῆς δυνάμεως ἀπέδειξε καὶ διετέλεσε πιστεύων τὰ μέγιστα. θαυμάσειε δ´ ἄν τις ἐν τούτοις τὸν Ἀγαθοκλέα, πῶς πρὸς ἅπαντας ὑπόπτως ἔχων καὶ μηδέποτε μηδενὶ βεβαίως πιστεύσας πρὸς μόνον Δεινοκράτην διετήρησε τὴν φιλίαν μέχρι τελευτῆς. ὁ δὲ Δεινοκράτης προδοὺς τοὺς συμμάχους τὸν μὲν Πασίφιλον ἐν τῇ Γέλᾳ συναρπάσας ἀπέκτεινεν, τὰ δὲ φρούρια καὶ τὰς πόλεις ἐνεχείρισεν Ἀγαθοκλεῖ, διετῆ χρόνον ἀναλώσας εἰς τὴν τῶν πολεμίων παράθεσιν. Κατὰ δὲ τὴν Ἰταλίαν Ῥωμαῖοι μὲν Παλιγνοὺς καταπολεμήσαντες τὴν χώραν ἀφείλοντο καί τισι τῶν δοξάντων τὰ Ῥωμαίων πεφρονηκέναι μετέδωκαν τῆς πολιτείας. μετὰ δὲ ταῦτα Σαμνιτῶν τὴν Φαλερνῖτιν πορθούντων ἀνέζευξαν ἐπ´ αὐτοὺς οἱ ὕπατοι καὶ γενομένης παρατάξεως προετέρησαν οἱ Ῥωμαῖοι. σημείας μὲν οὖν εἷλον εἴκοσι, στρατιώτας δ´ ἐζώγρησαν ὑπὲρ τοὺς δισχιλίους. τῶν δ´ ὑπάτων εὐθὺς ἑλόντων πόλιν Βῶλαν Γέλλιος Γάιος ὁ τῶν Σαμνιτῶν ἡγεμὼν ἐφάνη μετὰ στρατιωτῶν ἑξακισχιλίων. γενομένης δὲ μάχης ἰσχυρᾶς αὐτός τε ὁ Γέλλιος ἑάλω καὶ τῶν ἄλλων Σαμνιτῶν οἱ πλεῖστοι μὲν κατεκόπησαν, τινὲς δὲ καὶ ζῶντες συνελήφθησαν. οἱ δ´ ὕπατοι τοιούτοις προ τερήμασι χρησάμενοι τῶν συμμαχίδων πόλεων τὰς ἁλούσας ἀνεκτήσαντο, Σώραν, Ἁρπίναν καὶ Σερεννίαν.

[20,90] Ayant ainsi détruit l'armée des bannis, Agathocle en recueillit les débris. Puis, il fit la paix avec Dinocrate lui donna même un commandement dans son armée, et lui témoigna une confiance qui ne se démentit jamais. On s'étonnera sans doute qu'Agathocle, ce tyran si défiant et si ombrageux, ait conservé jusqu'à sa mort une amitié inaltérable pour Dinocrate. Ce dernier trahit ses anciens alliés arrêta Pasiphilus à Géla et le mit à mort. Enfin, dans l'espace de deux ans, il rangea sous l'autorité d'Agathocle les forteresses et les villes qui s'étaient déclarées contre lui. En Italie, les Romains battirent les Paliniens, leur enlevèrent leur territoire, tandis qu'ils accordèrent le droit de cité à ceux qui s'étaient montrés favorables aux Romains. Les consuls marchèrent ensuite contre les Samnites, qui ravageaient le territoire de Falerne. Il s'engagea un combat d'où les Romains sortirent victorieux; ils prirent vingt enseignes et firent plus de vingt-deux mille prisonniers. Les consuls venaient de s'emparer de la ville de Vola, lorsque Caïus Gellius, chef des Samnites, apparut à la tête de six mille hommes. Après un combat acharné Gellius fut pris, et la plus grande partie des Samnites resta sur le champ de bataille. Quelques-uns seulement furent faits prisonniers. A la suite de cette victoire, les consuls recouvrèrent les villes alliées de Sora, d'Harpinum et de Serennia, dont les Samnites s'étaient rendus maîtres.