[20,108] Ἀντίγονος δὲ προκεχειρισμένος ἀγῶνα μέγαν καὶ πανήγυριν ἐν Ἀντιγονίᾳ συντελεῖν πάντοθεν ἀθλητάς τε καὶ τεχνίτας τοὺς ἐπιφανεστάτους ἐπὶ μεγάλοις ἄθλοις καὶ μισθοῖς ἠθροίκει. ὡς δ´ ἤκουσε τὴν Λυσιμάχου διάβασιν καὶ τῶν στρατηγῶν τὴν ἀπόστασιν, τὸν μὲν ἀγῶνα διέλυσε, τοῖς δ´ ἀθληταῖς καὶ τοῖς τεχνίταις ἀπέδωκε μισθοὺς οὐκ ἐλάττους διακοσίων ταλάντων. αὐτὸς δὲ τὴν δύναμιν ἀναλαβὼν ὥρμησεν ἐκ τῆς Συρίας σύντομον τὴν πορείαν ποιούμενος ἐπὶ τοὺς πολεμίους. εἰς δὲ Ταρσὸν τῆς Κιλικίας ἀφικόμενος ἐξ ὧν κατεκόμισε χρημάτων ἐκ τῶν Κουΐνδων τὸ στρατόπεδον εἰς τρεῖς μῆνας ἐμισθοδότησεν. χωρὶς δὲ τούτων τρισχίλια τάλαντα μετὰ τῆς δυνάμεως ἐκόμιζεν, ὅπως τοιαύτην ἔχῃ τὴν χορηγίαν, ὅταν αὐτῷ χρεία γένηται χρημάτων. ἔπειτα τὸν Ταῦρον ὑπερβαλὼν προῆγεν ἐπὶ Καππαδοκίας καὶ τοὺς ἀφεστηκότας περὶ τὴν ἄνω Φρυγίαν καὶ Λυκαονίαν ἐπιπορευόμενος πάλιν εἰς τὴν προϋπάρχουσαν συμμαχίαν ἀποκατέστησεν. καθ´ ὃν δὴ χρόνον οἱ περὶ τὸν Λυσίμαχον πυθόμενοι τὴν τῶν πολεμίων παρουσίαν συνήδρευον, βουλευόμενοι πῶς χρηστέον εἴη τοῖς ἐπιφερομένοις κινδύνοις. ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς εἰς μὲν μάχην μὴ συγκαταβαίνειν, ἕως ἂν οἱ περὶ Σέλευκον ἐκ τῶν ἄνω σατραπειῶν καταβῶσι, τόπους δὲ ὀχυροὺς καταλαβέσθαι καὶ χάρακι καὶ τάφρῳ τὴν στρατοπεδείαν ἀσφαλισαμένους ὑπομένειν τῶν πολεμίων τὴν ἔφοδον. οὗτοι μὲν οὖν τὸ δοχθὲν αὐτοῖς ἐπετέλουν κατὰ σπουδήν. ὁ δ´ Ἀντίγονος ἐπεὶ πλησίον ἐγένετο τῶν πολεμίων, ἐκτάξας τὴν δύναμιν προεκαλεῖτο εἰς μάχην. οὐδενὸς δ´ ἐπεξιέναι τολμῶντος αὐτὸς μὲν κατελάβετο τόπους τινάς, δι´ ὧν ἀναγκαῖον ἦν τὰς τροφὰς τοῖς ἐναντίοις παρακομίζεσθαι· οἱ δὲ περὶ τὸν Λυσίμαχον φοβηθέντες μήποτε τῆς ἀγορᾶς ἀποκοπείσης ὑποχείριοι γένωνται τοῖς πολεμίοις, νυκτὸς ἀνέζευξαν καὶ διατείναντες σταδίους τετρακοσίους κατεστρατοπέδευσαν περὶ Δορύλαιον· εἶχε γὰρ τὸ χωρίον σίτου τε καὶ τῆς ἄλλης χορηγίας πλῆθος καὶ ποταμὸν παραρρέοντα δυνάμενον ἀσφάλειαν παρέχεσθαι τοῖς παρ´ αὐτὸν στρατοπεδεύουσι. βαλόμενοι δὲ στρατοπεδείαν ὠχύρωσαν τὴν παρεμβολὴν βαθείᾳ τάφρῳ καὶ τριπλῷ χάρακι.

[20,108] Pendant que ces choses se passaient, Antigone célébra des jeux et des panégyriques à Antigonia où il avait réuni à grands frais les artistes et les athlètes les plus célèbres. Lorsqu'il apprit l'invasion de Lysimaque et la défection de ses lieutenants, il fit cesser les fêtes, et renvoya les athlètes et les artistes en leur donnant au moins deux cents talents. Il se mit ensuite à la tête de son armée, sortit de la Syrie, et hâta sa marche pour atteindre l'ennemi. Arrivé à Tarse, en Cilicie, il tira de Cuyndes une somme assez considérable pour payer aux troupes trois mois de solde; en outre il emporta lui-même trois mille talents, afin de ne pas manquer de ressources. Il franchit le Taurus, envahit la Cappadoce, et fit rentrer dans son ancienne alliance les rebelles de la haute Phrygie et de la Lycaonie. En ce moment, Lysimaque apprit l'arrivée de l'ennemi, et délibéra avec ses amis sur le meilleur parti à prendre dans ces graves circonstances. Il fut arrêté qu'on ne risquerait un combat que lorsqu'on aurait reçu les secours de Seleucus; que l'on se bornerait à occuper les places fortes, à se renfermer dans un camp retranché, et à attendre de pied ferme l'attaque de l'ennemi : c'est ce qui fut fait. Antigone, arrivé en présence de l'ennemi, rangea ses troupes en bataille, et provoqua l'ennemi au combat. Mais personne n'ayant accepté ce défi, il alla occuper quelques positions par où devaient passer les convois de vivres destinés aux ennemis. Lysimaque, craignant d'être pris par la famine, partit pendant la nuit, et, après quatre cents stades de marche, vint camper près de Doryléum. Cette place abondant en blé et en provisions de toutes sortes, est entourée d'une rivière qui contribuait à la sécurité du camp, qu'il fit en outre entourer d'un fossé profond et d'un triple retranchement palissadé.