[18,6] τῶν δὲ πρὸς μεσημβρίαν ἐστραμμένων πρώτη μὲν παρὰ τὸν Καύκασόν ἐστιν Ἰνδική, βασιλεία μεγάλη καὶ πολυάνθρωπος, οἰκουμένη δ´ ὑπὸ πλειόνων Ἰνδικῶν ἐθνῶν, ὧν ἐστι μέγιστον τὸ τῶν Γανδαριδῶν ἔθνος, ἐφ´ οὓς διὰ τὸ πλῆθος τῶν παρ´ αὐτοῖς ἐλεφάντων οὐκ ἐπεστράτευσεν ὁ Ἀλέξανδρος. ὁρίζει δὲ τὴν χώραν ταύτην καὶ τὴν ἑξῆς Ἰνδικὴν ποταμὸς ὁ ὀνομαζόμενος Γάγγης, μέγιστος ὢν τῶν περὶ τοὺς τόπους καὶ τὸ πλάτος ἔχων σταδίων τριάκοντα. ἐχομένη δὲ ταύτης ἡ λοιπὴ τῆς Ἰνδικῆς, ἣν κατεπολέμησεν ὁ Ἀλέξανδρος, {παρα}ποταμίοις ὕδασι κατάρρυτος καὶ κατὰ τὴν εὐδαιμονίαν ἐπιφανεστάτη, καθ´ ἣν ὑπῆρχε σὺν ἄλλαις πλείοσι βασιλείαις ἥ τε τοῦ Πώρου καὶ Ταξίλου δυναστεία, δι´ ἧς συμβαίνει ῥεῖν τὸν Ἰνδὸν ποταμόν, ἀφ´ οὗ τὴν προσηγορίαν ἔσχεν ἡ χώρα. ἐχομένη δὲ τῆς Ἰνδικῆς ἀφώριστο σατραπείας Ἀραχωσία καὶ Κεδρωσία καὶ Καρμανία, πρὸς δὲ ταύταις Περσίς, ἐν ᾗ τὴν Σουσιανὴν καὶ Σιττακινὴν κεῖσθαι συμβέβηκεν· ἑξῆς δὲ Βαβυλωνία μέχρι τῆς κατὰ τὴν Ἀραβίαν ἀοικήτου· ἐκ δὲ θατέρου μέρους, ἀφ´ οὗ ποιούμεθα τὴν ἀνάβασιν, Μεσοποταμία περιειλημμένη δυσὶ ποταμοῖς, τῷ τε Εὐφράτῃ καὶ Τίγριδι, δι´ οὓς τέτευχε ταύτης τῆς προσηγορίας· ἐχομένη δὲ τῆς Βαβυλωνίας Συρία ἡ ἄνω καλουμένη καὶ αἱ συνεχεῖς ταύτῃ παραθαλάττιοι Κιλικία καὶ Παμφυλία καὶ ἡ Κοίλη Συρία, καθ´ ἣν ἡ Φοινίκη περιείληπται. παρὰ δὲ τὰ πέρατα τῆς Κοίλης Συρίας καὶ τὴν συνεχῶς κειμένην ἔρημον, καθ´ ἣν ὁ Νεῖλος φερόμενος ὁρίζει Συρίαν τε καὶ τὴν Αἴγυπτον, ἀπεδέδεικτο σατραπεία πασῶν ἀρίστη καὶ προσόδους ἔχουσα μεγάλας Αἴγυπτος. πᾶσαι δ´ αὗται καυματώδεις εἰσίν, ὡς ἀντιπνέοντος τοῦ κατὰ μεσημβρίαν ἀέρος τῷ πρὸς ἄρκτους καθήκοντι. αἱ μὲν οὖν ὑπ´ Ἀλεξάνδρου καταπολεμηθεῖσαι σατραπεῖαι τὸν εἰρημένον τρόπον κείμεναι διεμερίσθησαν τοῖς ἀξιολογωτάτοις τῶν ἀνδρῶν.

[18,6] Quant à la division des satrapies méridionales, la première au delà du Caucase est l'Inde, royaume immense et populeux habité par plusieurs nations indiennes dont la plus considérable est celle des Gandarides, contre laquelle Alexandre n'a pas marché, redoutant la multitude d'éléphants qu'elle nourrit. Cette région avec la partie de l'Inde à laquelle elle touche, est limitée par le plus grand fleuve de ce pays : il a trente stades de large. A cette région est confiné le reste de l'Inde qu'Alexandre avait soumis, pays arrosé de beaux fleuves et éminemment prospère. Là se trouvaient, entre plusieurs autres royaumes, ceux de Porus et de Taxile, traversés par l'Indus, fleuve qui donne son nom à toute la contrée. Contiguës à l'Inde sont les satrapies de l'Arachosie, de la Gédrosie, de la Carmanie; vient ensuite la Perse proprement dite, qui comprend la Susiane et la Sittacène; puis la Babylonie qui s'étend jusqu'à l'Arabie déserte. En remontant davantage, on trouve la Mésopotamie, circonscrite par deux fleuves, l'Euphrate et le Tigre, ce qui lui a valu la dénomination qu'elle porte. A la Babylonie touche la Syrie supérieure, à laquelle sont attenantes les provinces maritimes, la Cilicie, la Pamphylie, la Coelé-Syrie qui comprend la Phénicie. Au delà des frontières de la Coelé-Syrie et du désert limitrophe se trouve le Nil, dont le cours sépare la Syrie de l'Égypte qui est la plus belle et la plus productive de toutes les satrapies. Toutes ces provinces méridionales ont un climat chaud par opposition au climat froid des provinces septentrionales. Telles sont les satrapies soumises par Alexandre, et que ses principaux lieutenants se partagèrent entre eux.