Livre, Chap. |
[7, 32] |
οἷς
χρησόμεθα
οὐκ
ὀνειδίσαι
βουλόμενοι
|
ὑμᾶς, |
ἀλλ´
ἐπιεικεστέρους
ποιῆσαι,
χωρὶς
τῶν |
[7, 25] |
ἀπόρους,
οὐκέτι
λόγῳ
διοίσομαι
πρὸς
|
ὑμᾶς, |
ἀλλ´
ἔργῳ.
~Ἠγριωμένης
δὲ
τῆς |
[7, 43] |
ὅ
τι
οὐ
πρὸς
εἰδότας
|
ὑμᾶς
|
ἅπαντας
ἐρῶ·
καὶ
ἅμα
γνώμῃ |
[7, 38] |
χρήματος·
μάλιστα
δ´
ὅταν
ὁρῶμεν
|
ὑμᾶς |
ἀπὸ
τῶν
βιαίων
ἐπὶ
τὰ |
[7, 17] |
εἰ
τὴν
ἐξουσίαν
τοῦ
συνάγειν
|
ὑμᾶς |
ἀφαιρεθείημεν;
ἄρχουσι
γὰρ
δήπου
παντὸς |
[7, 40] |
παρὰ
τῷ
δήμῳ
τῆς
εἰς
|
ὑμᾶς |
ἀφίξεως
ἕνεκα,
καὶ
κατήγορον
ἕξομεν |
[7, 48] |
ἐπειδὴ
οἱ
λοιποὶ
ἀπέστησαν,
ἠναντιούμην·
|
ὑμᾶς |
δ´,
ὦ
βουλή,
τοὺς
ἐπὶ |
[7, 28] |
τῆς
χώρας
οὐ
παρ´
ἑτέρων
|
ὑμᾶς
|
δεῖ
μαθεῖν,
ἀφ´
ἧς
αἰτίας |
[7, 48] |
τοῖς
ἡμαρτημένοις
ὑμῖν
καὶ
λυπεῖν
|
ὑμᾶς |
διὰ
κενῆς,
ὃ
ῥᾷστόν
ἐστι |
[7, 51] |
εἰ
μὴ
τὸ
κωλῦσον
παρ´
|
ὑμᾶς |
ἐγένετο.
ἄγε
δὴ
νῦν
κἀκεῖνα |
[7, 29] |
ἢ
πειραθῆναι
ἀγανακτεῖτε.
χρῆν
γὰρ
|
ὑμᾶς, |
εἰ
τὰ
μέλλοντα
ἐφοβεῖσθε
ἀδικήματα, |
[7, 63] |
νόμους·
ὧν
οὐδέτερον
ἕξει
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εἰπεῖν.
αὐτοὶ
γὰρ
ἀμφότερα
ἴστε, |
[7, 40] |
ἐπιστάμενοι
ταῦτα,
ὅμως
ὑπεμείναμεν
εἰς
|
ὑμᾶς |
ἐλθεῖν
τῷ
τε
δικαίῳ
πεποιθότες |
[7, 52] |
οὐχ,
οἷον
ὁ
δήμαρχος
ἐξαπατῶν
|
ὑμᾶς |
ἐπειρᾶτο
ἀποφαίνειν,
δίκαιον
καὶ
μέτριον, |
[7, 29] |
εἰς
μακρὰν
οὔτε
κακὸν
οὐθὲν
|
ὑμᾶς |
ἐργασάμενοι
τήν
τ´
ἐξουσίαν
τῶν |
[7, 42] |
γε
σωφρονῆτε.
ἡδέως
δ´
ἂν
|
ὑμᾶς |
ἐροίμην,
τίνα
γνώμην
λαβόντες
τότε |
[7, 42] |
μου.
φέρε
γάρ,
εἴ
τις
|
ὑμᾶς |
ἔροιτο,
τί
μέγιστον
οἴεσθε
εἶναι |
[7, 55] |
πολέμους·
περὶ
δὲ
τῶν
μεθ´
|
ὑμᾶς |
ἐσομένων
ἐνθυμούμενος
ὅσας
ὁ
μακρὸς |
[7, 57] |
καὶ
ὡς
διὰ
τὴν
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εὔνοιαν
εἰς
τοῦτον
τὸν
κίνδυνον |
[7, 16] |
τὴν
ὑπερηφανίαν.
ἐὰν
δὲ
φενακίζων
|
ὑμᾶς |
εὑρεθῶ,
χρήσασθ´
ὅ
τι
βούλεσθέ |
[7, 49] |
λέγειν.
~Πρῶτον
μὲν
οὖν
τοῦθ´
|
ὑμᾶς |
ἤδη
ποτὲ
ἀξιῶ
βεβαίως
μαθεῖν, |
[7, 22] |
κοινῶν
κύριος,
σχεδὸν
οἶμαι
πάντας
|
ὑμᾶς |
ᾐσθῆσθαι
τὰ
περὶ
τὰς
διαλλαγὰς |
[7, 30] |
τούτου
τὰ
δίκαια
εἰπεῖν
πρὸς
|
ὑμᾶς· |
καὶ
σκοπεῖτε,
εἰ
μετρίους
καὶ |
[7, 31] |
εἰ
τὴν
παρρησίαν
ἀφαιρήσεταί
τις
|
ὑμᾶς |
καὶ
τὴν
ἐλευθερίαν,
τὸν
ὑπὲρ |
[7, 52] |
χρὴ
γὰρ
καὶ
περὶ
τούτων
|
ὑμᾶς |
μαθεῖν,
ἐπειδὴ
πονηρὸς
ἐξηγητὴς
ὁ |
[7, 28] |
παρεξόμεθα
ὧν
ἂν
λέγωμεν
ἢ
|
ὑμᾶς |
μάρτυρας.
τήν
τε
γὰρ
ἀφορίαν |
[7, 32] |
μὲν
δὴ
ταῦτα
προεχόμενοι
πρὸς
|
ὑμᾶς |
μεγάλα,
ὥς
γ´
οὖν
οἰόμεθα, |
[7, 43] |
ἃ
καὶ
πολλὴ
ἀνάγκη
ποιεῖν
|
ὑμᾶς |
μεμνημένους
τῶν
ὅρκων,
ὡς
πρὸς |
[7, 31] |
τοῖς
δ´
ἀπεχθῶς
διακειμένοις
πρὸς
|
ὑμᾶς
|
μετανοεῖν.
~Δίκαια
μὲν
δὴ
ταῦτα |
[7, 32] |
ὥς
γ´
οὖν
οἰόμεθα,
πείθομεν
|
ὑμᾶς |
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν·
χρηστὰ
δὲ
καὶ |
[7, 51] |
οὖν
ἐστιν,
ἃ
κοινῇ
πάντας
|
ὑμᾶς |
οἴομαι
δεῖν
ἐγνωκότας
εἶναι,
καὶ |
[7, 22] |
τῷ
νεωστὶ
κυρωθέντι
νόμῳ
λέληθεν
|
ὑμᾶς. |
ὅταν
γὰρ
ἐπ´
ἐξουσίας
πολλῆς |
[7, 51] |
προσφέρεσθαι.
ἐκεῖνος
τοίνυν
ὡς
ἔμαθεν
|
ὑμᾶς |
οὐκέτι
φέροντας
αὐτοῦ
τὴν
ὕβριν, |
[7, 53] |
καὶ
ταῦτ´
ἐτόλμησεν
εἰπεῖν
εἰδὼς
|
ὑμᾶς |
πλείστην
αἰδῶ
ποιουμένους
ἱκετῶν,
καὶ |
[7, 38] |
ταύτης
μέντοιγε
τῆς
γνώμης
ἐπαινοῦντες
|
ὑμᾶς
|
τὴν
βουλὴν
οἰόμεθα
δεῖν
ἄρξαι |
[7, 32] |
καλῶν.
ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος
|
ὑμᾶς |
τοῦ
ἀνδρὸς
οὐδὲν
ἔβλαψεν,
αἱ |
[7, 52] |
ἀξιῶ
ταῦτα
περὶ
τῆς
βουλῆς
|
ὑμᾶς, |
ὦ
δημόται,
σκοπεῖν,
ᾗ
τιμὰς |
[7, 52] |
τοῦτο·
καὶ
γὰρ
τοῦτο
Δέκιος
|
ὑμᾶς |
ᾤετο
δεῖν
σκοπεῖν·
τοῖς
μὲν |
[7, 53] |
πόλιν.
ἔπειτ´
εἰ
πείσειν
ὑπέλαβεν
|
ὑμᾶς, |
ὡς
χρὴ
παραδοῦναί
τινα
ἔκδοτον |
[7, 44] |
καὶ
θεοβλαβὴς
ἦν
ταῦτα
πείθων
|
ὑμᾶς, |
ὥστ´
οὐδ´
ἐκεῖνο
ἠδυνήθη
καταμαθεῖν, |