Pages |
[31] |
αὐτοὺς
τὴν
φωνὴν
εἰδέναι,
ἀκριβέστερον
|
γὰρ |
ἄν
τι
συνήκαμεν,
οὕτω
καὶ |
[1] |
τὸν
ἄνθρωπον,
εἶτ´
οὐκέτι.
ὅταν
|
γὰρ |
ἀνανήψῃ,
αἰσθάνεται
ὅτι
οὐκ
ἤσθιεν, |
[21] |
βιώσεται
μετὰ
πάσης
ἀσφαλείας.
ὑποδέξονται
|
γὰρ |
αὐτὸν
ἀσμένως
πάντες
καθάπερ
τὸν |
[1] |
τῆς
ἐξηγήσεως
ἔχει
ταύτης.
ἡ
|
γὰρ |
ἀφροσύνη
τοῖς
ἀνθρώποις
Σφίγξ
ἐστιν. |
[31] |
οὐκ
ἄχρηστα
κἀκεῖνά
ἐστιν.
ὡς
|
γὰρ |
δι´
ἑρμηνέως
συμβάλλομεν
τὰ
λεγόμενά |
[11] |
οὗτος;
Εὐδαιμόνων
οἰκητήριον,
ἔφη·
ὧδε
|
γὰρ |
διατρίβουσιν
αἱ
Ἀρεταὶ
πᾶσαι
καὶ |
[31] |
ἀφελέσθαι
καὶ
ἑτέρῳ
δοῦναι.
πολλάκις
|
γὰρ |
εἴωθε
τοῦτο
ποιεῖν.
καὶ
διὰ |
[31] |
ὁμοίους
τοῖς
κακοῖς
τραπεζίταις.
καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνοι
ὅταν
μὲν
λάβωσι
τὸ |
[21] |
διὸ
καὶ
ὑμεῖς
θαρρεῖτε·
πάντα
|
γὰρ
|
ἐξηγήσομαι
καὶ
οὐδὲν
παραλείψω.
Καλῶς |
[1] |
τυγχάνει
οὖσα,
διήγησαι
ἡμῖν·
πάνυ
|
γὰρ |
ἐπιθυμοῦμεν
ἀκοῦσαι,
τί
ποτέ
ἐστιν |
[21] |
(Ποῖα
ταῦτα
λέγεις
θηρία;
πάνυ
|
γὰρ |
ἐπιποθῶ
ἀκοῦσαι.
Πρῶτον
μέν,
ἔφη, |
[1] |
αὕτη
ἡ
μυθολογία
δύναται·
οὐδὲ
|
γάρ
|
ἐστι
πολιτικὸν
ἀνάθημα·
ἀλλὰ
ξένος |
[21] |
Ὅπου
ἂν
βούληται,
ἔφη.
πανταχοῦ
|
γὰρ |
ἔστιν
αὐτῷ
ἀσφάλεια
ὥσπερ
τῷ |
[21] |
ἄν
τις
ἐπὶ
κεφαλαίου.
τὸ
|
γὰρ |
εὐωχεῖσθαι
βοσκημάτων
τρόπον
ἀπόλαυσιν
μεγίστων |
[1] |
ἀμαθεῖς
γενόμενοι
κακῶς
βιώσεσθε.
ἔστι
|
γὰρ |
ἡ
ἐξήγησις
ἐοικυῖα
τῷ
τῆς
|
[21] |
οὐκ
εἰσπορεύονται;
{Ἔφη
οὔ.
Οὐ
|
γὰρ |
θέμις
Δόξαν
εἰσπορεύεσθαι
πρὸς
τὴν |
[21] |
λυπούντων
καθάπερ
οἱ
ἐχιοδεῖκται.
τὰ
|
γὰρ |
θηρία
δήπου
τὰ
πάντας
τοὺς |
[31] |
τὸ
βελτίους
γενέσθαι
ἄνδρας;
Ἔστι
|
γὰρ |
καὶ
ἄνευ
τούτων
βελτίους
γενέσθαι, |
[11] |
καὶ
αἱ
Δόξαι;
ἔφην.
Μένει
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
τούτοις
τὸ
πόμα, |
[1] |
αὐτὸν
πολυχρονιώτατον
νεώτερος
ὤν.
πολλὰ
|
γὰρ |
καὶ
σπουδαῖα
διελέγετο.
τότε
δὴ |
[31] |
καὶ
ἀγαθὸν
εἶναι.
τοῦτο
μὲν
|
γὰρ
|
καὶ
ὠφέλιμον
καὶ
βλαβερὸν
ἂν |
[21] |
ὑπὸ
ἄλλου
Κακοῦ
οὐδενός.
ἁπάντων
|
γὰρ |
κυριεύει
καὶ
ἐπάνω
πάντων
ἐστὶ |
[31] |
κατεχόμενοι
ὑπὸ
πάσης
κακίας;
οὐδὲν
|
γὰρ |
κωλύει
εἰδέναι
μὲν
γράμματα
καὶ |
[31] |
μηδὲ
ὡς
ἴδια
ἡγεῖσθαι.
οὐδὲν
|
γὰρ
|
κωλύει
πάλιν
ταῦτα
ἀφελέσθαι
καὶ |
[1] |
ἡ
παρ´
αὐτῆς
δόσις.
ἐκπτώσεις
|
γὰρ |
μεγάλαι
καὶ
σκληραὶ
γίνονται,
ὅταν |
[31] |
γενέσθαι
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων;
Πῶς
|
γὰρ |
μέλλουσι
προέχειν,
ἐπειδὰν
φαίνωνται
ἠπατημένοι |
[11] |
τὴν
πέτραν,
πῶς
ἀναβαίνουσιν;
ὁρῶ
|
γὰρ |
ὁδὸν
φέρουσαν
οὐδεμίαν
ἐπ´
αὐτάς. |
[31] |
τὴν
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἄγνοιαν.
ἀγνοοῦσι
|
γὰρ |
ὅτι
οὐ
γίνεται
ἐκ
κακῶν |
[31] |
τοῦ
ὑγιαίνειν
καὶ
νοσεῖν.
πολλάκις
|
γὰρ |
οὐ
συμφέρει
ὑγιαίνειν,
ἀλλὰ
τοὐναντίον, |
[31] |
πῶς
οὐκ
ἔστι
κακά;
πάνυ
|
γὰρ |
παράδοξον
ἡμῖν
καὶ
ἄπιστον
δοκεῖ |
[31] |
ψέγειν
αὐτὴν
μήτε
ἐπαινεῖν.
οὐδὲν
|
γὰρ |
ποιεῖ
μετὰ
λογισμοῦ,
ἀλλ´
εἰκῆ |
[1] |
τίνες
καί
ποτε
ἦσαν.
οὔτε
|
γὰρ |
πόλις
ἐδόκει
ἡμῖν
εἶναι
τὸ |
[21] |
αὐτόν;
Εὐδαιμονική,
ὦ
νεανίσκε.
ὁ
|
γὰρ |
στεφανωθεὶς
ταύτῃ
τῇ
δυνάμει
εὐδαίμων |
[11] |
Πῶς
τοῦτο;
ἔφην
ἐγώ,
οὐ
|
γὰρ |
συνίημι.
Ἀλλὰ
συνήσεις,
ἔφη.
ὡς |
[21] |
τὴν
ἐνθάδε
ὁδὸν
εὑρεῖν·
ἐπελάθοντο
|
γὰρ |
τὸ
παρὰ
τοῦ
Δαιμονίου
πρόσταγμα. |
[1] |
περὶ
τῆς
γραφῆς
ταύτης.
οὐδὲ
|
γὰρ |
τῶν
ἐπιχωρίων
πολλοὶ
οἴδασι,
τί |
[31] |
ἑκάστου
τούτων,
οὐδεὶς
φθόνος·
ἐγὼ
|
γὰρ |
ὑμῖν
φράσω.
Καλῶς
λέγεις,
ἔφην |
[31] |
ζῆν
καλῶς;
Οὐ
φαίνεται·
αὐτοὶ
|
γὰρ |
φαῦλοί
εἰσιν.
Οὐκοῦν
τὸ
σπουδαίους |
[11] |
ἄπλαστοί
εἰσι
καὶ
οὐδαμῶς
κεκαλλωπισμέναι
|
καθάπερ |
αἱ
ἄλλαι;
Ὁρῶ,
ἔφην.
ἀλλὰ |
[1] |
ἐν
ὅλῳ
τῷ
βίῳ
καταφθείρεται
|
καθάπερ |
οἱ
ἐπὶ
τιμωρίᾳ
παραδιδόμενοι.
ἐὰν |
[21] |
ἐστὶ
τῶν
πρότερον
αὐτὸν
λυπούντων
|
καθάπερ |
οἱ
ἐχιοδεῖκται.
τὰ
γὰρ
θηρία |
[21] |
ὥστε
ἐκεῖνα
νῦν
τούτῳ
δουλεύουσι,
|
καθάπερ |
οὗτος
ἐκείνοις
πρότερον.
(Ποῖα
ταῦτα |
[21] |
ὑποδέξονται
γὰρ
αὐτὸν
ἀσμένως
πάντες
|
καθάπερ |
τὸν
ἰατρὸν
οἱ
πάσχοντες.
Πότερον |
[31] |
οὐδὲ
τὸ
ἀποθανεῖν
κακόν
ἐστιν,
|
εἴπερ
|
αἱρετώτερόν
ἐστι
πολλάκις
τὸ
ἀποθανεῖν |
[31] |
οὐδὲ
ὁ
πλοῦτος
ἀγαθόν
ἐστιν,
|
εἴπερ |
οὐ
βοηθεῖ
τοῖς
ἔχουσιν
αὐτὸν |
[31] |
ἀγαθόν
ἐστι
τὸ
ζῆν,
ἔφη,
|
εἴπερ |
τούτῳ
ἐστὶ
κακόν;
Ὅτι
τοῖς |
[1] |
ὡς
ἡμῶν
προσεξόντων
οὐ
παρέργως,
|
ἐπείπερ |
καὶ
τὸ
ἐπιτίμιον
τοιοῦτόν
ἐστιν. |
[31] |
ἐπεὶ
τὸ
ζῆν
αὐτοῖς
ὑπῆρχεν,
|
ὅπερ |
ἐστὶ
κακόν.
Ἀληθῆ
μοι
δοκεῖς |
[21] |
ἀνακάμπτουσιν
αὗται
πάλιν
ἄλλους
ἄξουσαι,
|
ὥσπερ |
αἱ
νῆες
τὰ
φορτία
ἐξελόμεναι |
[1] |
τῇ
χειρὶ
καὶ
τῇ
ἑτέρᾳ
|
ὥσπερ |
δεικνύων
τι,
οὗτος
Δαίμων
καλεῖται· |
[11] |
ὀχλεῖται,
ἀλλ´
ὀλίγοι
πάνυ
πορεύονται
|
ὥσπερ |
δι´
ἀνοδίας
τινὸς
καὶ
τραχείας |
[31] |
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
περιβόλῳ
διατρίβουσιν
|
ὥσπερ |
ἐγγίζοντες
πρὸς
τὴν
ἀληθινὴν
Παιδείαν; |
[31] |
γίνεται
ἐκ
κακοῦ
ἀγαθὸν
μηδέν,
|
ὥσπερ |
εἰκός,
πλοῦτος
δὲ
γίνεται
ἐκ |
[11] |
ὧδε,
σπανίως
δὲ
καὶ
οὐχὶ
|
ὥσπερ |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
περιβόλῳ.
Πότερον |
[1] |
ἔξω
τοῦ
περιβόλου
ἑστηκυίας
κεκοσμημένας
|
ὥσπερ |
ἑταῖραι
εἰώθασι;
Καὶ
μάλα.
Αὗται |
[31] |
τι
ἂν
βούλωνται
παρ´
αὐτῆς
|
ὥσπερ |
ἐφόδιον,
εἶτα
ἐντεῦθεν
ἀπιέναι
πρὸς |
[1] |
ὀπίσω
τι,
ἔφη,
αὐτῶν
ἄνω
|
ὥσπερ |
θυρίον
μικρὸν
καὶ
τόπον
στενόν |
[31] |
ἠπατημένοι
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν
|
ὥσπερ |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
καὶ
ἔτι |
[1] |
ἀπόλλυται
ὑπ´
αὐτῆς,
οὐκ
εἰσάπαξ,
|
ὥσπερ |
ὁ
ὑπὸ
τῆς
Σφιγγὸς
καταβρωθεὶς |
[21] |
κακά.
διὸ
καὶ
ἔζη
κακῶς,
|
ὥσπερ |
οἱ
ἄλλοι
οἱ
ἐκεῖ
διατρίβοντες. |
[11] |
εὐπόρευτος
καὶ
καθαρὰ
παντὸς
κακοῦ,
|
ὥσπερ |
ὁρᾷς.
Ἐμφαίνει
νὴ
Δία.
(Ὁρᾷς |
[1] |
τῷ
Βίῳ,
ἀλλὰ
πλανῶνται
εἰκῆ,
|
ὥσπερ
|
ὁρᾷς
καὶ
τοὺς
πρότερον
εἰσπορευομένους |
[31] |
εἶναι
τὸ
ζῆν
οὔτε
κακόν·
|
ὥσπερ |
οὐδὲ
τὸ
τέμνειν
καὶ
καίειν |
[31] |
εἰκῆ
καὶ
ὡς
ἔτυχε
πάντα,
|
ὥσπερ |
πρότερον
ὑμῖν
ἔλεξα.
διὰ
τοῦτο
|
[21] |
τούτων
κρατεῖ
καὶ
οὐ
κρατεῖται
|
ὥσπερ |
πρότερον.
Ὢ
καλῶν
ἔργων,
ἔφην |
[21] |
καὶ
αἱ
ἄλλαι
Ἀρεταὶ
πᾶσαι
|
ὥσπερ |
τοὺς
νενικηκότας
τοὺς
μεγίστους
ἀγῶνας. |
[1] |
γυνὴ
ἐκείνη
τίς
ἐστιν
ἡ
|
ὥσπερ |
τυφλὴ
καὶ
μαινομένη
τις
εἶναι |
[21] |
πανταχοῦ
γὰρ
ἔστιν
αὐτῷ
ἀσφάλεια
|
ὥσπερ |
τῷ
τὸ
Κωρύκιον
ἄντρον
ἔχοντι, |
[21] |
καὶ
πλανῶνται
καὶ
ἄγονται
κατακεκρατημένοι
|
ὥσπερ |
ὑπὸ
πολεμίων,
οἱ
μὲν
ὑπ´ |
[1] |
τις
πάλαι
ποτὲ
ἀφίκετο
δεῦρο,
|
ἀνὴρ |
ἔμφρων
καὶ
δεινὸς
περὶ
σοφίαν, |