Pages
[1]	οὗτοί εἰσιν. ὁ δὲ γέρων	ὁ	ἄνω ἑστηκὼς ἔχων χάρτην τινὰ
[31]	τοῦ ζῆν. Ἔστι ταῦτα. Οὐκοῦν	ὁ	αὐτὸς λόγος καὶ περὶ τοῦ
[21]	στεφανοῦν αὐτόν; Εὐδαιμονική, ὦ νεανίσκε.	ὁ	γὰρ στεφανωθεὶς ταύτῃ τῇ δυνάμει
[1]	τὰς τρίχας τίλλουσα ἑαυτῆς Ὀδύνη.	Ὁ	δὲ ἄλλος οὗτος ὁ παρεστηκὼς
[1]	εἰς τὸν Βίον οὗτοί εἰσιν.	ὁ	δὲ γέρων ὁ ἄνω ἑστηκὼς
[1]	γίνονται, ὅταν τις αὐτῇ πιστεύσῃ.	(Ὁ	δὲ {τῶν ἀνθρώπων} πολὺς ὄχλος
[31]	μὲν δὴ μῦθος, ὦ ξένοι,	ὁ	ἐν τῷ πίνακι τοιοῦτος ἡμῖν
[11]	τὰ νοσοποιοῦντα, εἶτα οὕτως ἂν	ὁ	ἰατρὸς αὐτὸν εἰς ἀνάληψιν καὶ
[11]	Ψευδοδοξίας. (Ὦ Ἡράκλεις, ὡς μέγας	ὁ	κίνδυνος ἄλλος οὗτος. ἡ δὲ
[31]	ἢ παρακούει, ἀπόλλυται κακὸς κακῶς.	(Ὁ	μὲν δὴ μῦθος, ὦ ξένοι,
[1]	αἰσχρὰ καὶ λεπτή, τίς ἐστιν;	Ὁ	μὲν Ὀδυρμὸς καλεῖται, ἔφη, ἡ
[1]	ἐπιθυμοῦμεν ἀκοῦσαι, τί ποτέ ἐστιν	ὁ	μῦθος. Οὐδεὶς φθόνος, ὦ ξένοι,
[1]	Ἡδοναὶ καλοῦνται. ὅταν οὖν εἰσπορεύηται	ὁ	ὄχλος, ἀναπηδῶσιν αὗται καὶ πλέκονται
[1]	τὸν τόπον, καθ´ ὃν εἰσπορεύεται	ὁ	ὄχλος, ἐφ´ οὗ κάθηται γυνὴ
[1]	οὗτος ὁ τόπος Βίος. καὶ	ὁ	ὄχλος ὁ πολὺς ὁ παρὰ
[1]	καὶ ὁ ὄχλος ὁ πολὺς	ὁ	παρὰ τὴν πύλην ἐφεστὼς οἱ
[1]	Ὀδύνη. Ὁ δὲ ἄλλος οὗτος	ὁ	παρεστηκὼς αὐταῖς δυσειδής τις καὶ
[1]	{τῶν ἀνθρώπων} πολὺς ὄχλος οὗτος	ὁ	περὶ αὐτὴν ἑστηκὼς τί βούλεται
[31]	τούτου ἄρα τοῦ λόγου οὐδὲ	ὁ	πλοῦτος ἀγαθόν ἐστιν, εἴπερ οὐ
[31]	πολλούς γε. Οὐκοῦν οὐδὲν τούτοις	ὁ	πλοῦτος βοηθεῖ εἰς τὸ ζῆν
[31]	Οὐκοῦν τὸ σπουδαίους εἶναι οὐχ	ὁ	πλοῦτος ποιεῖ, ἀλλὰ ἡ Παιδεία.
[1]	τόπος Βίος. καὶ ὁ ὄχλος	ὁ	πολὺς ὁ παρὰ τὴν πύλην
[1]	εἰδέναι ὑμᾶς, ὅτι καλεῖται οὗτος	ὁ	τόπος Βίος. καὶ ὁ ὄχλος
[11]	Ἔστιν οὕτως. ἀλλὰ τίς καλεῖται	ὁ	τόπος οὗτος; Εὐδαιμόνων οἰκητήριον, ἔφη·
[1]	ὑπ´ αὐτῆς, οὐκ εἰσάπαξ, ὥσπερ	ὁ	ὑπὸ τῆς Σφιγγὸς καταβρωθεὶς ἀπέθνησκεν,
[21]	φέρουσαν ἐπὶ τὸ ὑψηλὸν ἐκεῖνο,	ὅ	ἐστιν ἀκρόπολις τῶν περιβόλων πάντων;
[31]	χρόνον τινὰ ἐνδιατρῖψαι καὶ λαβεῖν	ὅ	τι ἂν βούλωνται παρ´ αὐτῆς
[31]	μηδὲν νομίζειν μηδὲ ἀσφαλὲς εἶναι,	ὅ	τι ἂν παρ´ αὐτῆς τις
[31]	τὸ Δαιμόνιον κελεύει μὴ θαυμάζειν,	ὅ	τι ἂν πράττῃ αὕτη, μηδὲ
[1]	ἐοικυῖα τῷ τῆς Σφιγγὸς αἰνίγματι,	ὃ	ἐκείνη προεβάλλετο τοῖς ἀνθρώποις. εἰ
[11]	καὶ ἐν τούτοις τὸ πόμα,	ὃ	ἔπιον παρὰ τῆς Ἀπάτης, καὶ
[31]	ἄν τις κρίνοι ἀγαθὸν εἶναι,	ὃ	πολλάκις οὐ συμφέρει ὑπάρχειν; Οὐδαμῶς.
[31]	δευτέρῳ περιβόλῳ, εἰ μηδὲν ἄλλο,	ὃ	προσποιοῦνταί γε ἐπίστασθαι οὐκ οἴδασιν.
[21]	τὰ μὴ ὄντα κακὰ κακά.	διὸ	καὶ ἔζη κακῶς, ὥσπερ οἱ
[1]	ὑπ´ αὐτῆς κατησθίετο καὶ ὑβρίζετο.	διὸ	καὶ ὅταν ἀναλώσῃ πάντα ὅσα
[1]	ἄλλοις δίδωσιν εἰκῆ καὶ ἀβεβαίως.	διὸ	καὶ τὸ σημεῖον καλῶς μηνύει
[21]	τὸν Βίον ποιεῖν. Θαρρεῖν, ἔφη.	διὸ	καὶ ὑμεῖς θαρρεῖτε· πάντα γὰρ
[31]	οὕτως ἔχει, θεώρησον, πότερον ἂν	βούλοιο	ζῆν κακῶς ἢ ἀποθανεῖν καλῶς
[31]	τῷ δευτέρῳ περιβόλῳ, εἰ μηδὲν	ἄλλο,	ὃ προσποιοῦνταί γε ἐπίστασθαι οὐκ
[21]	ἐγώ, καὶ καλλίστης νίκης. ἀλλ´	ἐκεῖνο	ἔτι μοι εἰπέ· τίς ἡ
[21]	τὴν φέρουσαν ἐπὶ τὸ ὑψηλὸν	ἐκεῖνο,	ὅ ἐστιν ἀκρόπολις τῶν περιβόλων
[21]	μοι δοκεῖς, ἔφην, ἐξηγεῖσθαι. ἀλλ´	ἐκεῖνο	οὐδέπω ἡμῖν δεδήλωκας, τί προστάττει
[31]	παραγινομένους ἐκ τοῦ πρώτου περιβόλου	ἀπὸ	τῆς Ἀκρασίας καὶ τῆς ἄλλης
[21]	εἰσὶν οὗτοι οἱ δοκοῦντες ἐκεῖθεν	ἀπὸ	τοῦ βουνοῦ παραγίνεσθαι; καὶ οἱ
[11]	φέρουσαν οὐδεμίαν ἐπ´ αὐτάς. Αὗται	ἀπὸ	τοῦ κρημνοῦ προσκαταβαίνουσι καὶ ἕλκουσιν
[21]	Φιλαργυρίας οὔτε ὑπὸ Πενίας οὔτε	ὑπὸ	ἄλλου Κακοῦ οὐδενός. ἁπάντων γὰρ
[21]	κεφαλὰς δοκοῦσι τετρῖφθαι, κατέχονται δὲ	ὑπὸ	γυναικῶν τινων. Οἱ μὲν ἐστεφανωμένοι
[21]	δὲ ὑπὸ Φιλαργυρίας, ἕτεροι δὲ	ὑπὸ	Κενοδοξίας, οἱ δὲ ὑφ´ ἑτέρων
[21]	οὐδὲν οὔτε ὑπὸ Ὀδύνης οὔτε	ὑπὸ	Λύπης οὔτε ὑπ´ Ἀκρασίας οὔτε
[21]	Οὐ μὴ διοχληθήσεται οὐδὲν οὔτε	ὑπὸ	Ὀδύνης οὔτε ὑπὸ Λύπης οὔτε
[31]	οἱ ἄλλοι καὶ ἔτι κατεχόμενοι	ὑπὸ	πάσης κακίας; οὐδὲν γὰρ κωλύει
[21]	Ἀκρασίας οὔτε ὑπὸ Φιλαργυρίας οὔτε	ὑπὸ	Πενίας οὔτε ὑπὸ ἄλλου Κακοῦ
[21]	πλανῶνται καὶ ἄγονται κατακεκρατημένοι ὥσπερ	ὑπὸ	πολεμίων, οἱ μὲν ὑπ´ Ἀκρασίας,
[11]	εὐλόγως ἂν δήπου ἀπωσθεὶς ἐξώλετο	ὑπὸ	τῆς νόσου— Ταῦτα μὲν συνίημι,
[21]	δὲ ἀστεφάνωτοι οἱ μὲν ἀπεγνωσμένοι	ὑπὸ	τῆς Παιδείας ἀνακάμπτουσι κακῶς καὶ
[1]	αὐτῆς, οὐκ εἰσάπαξ, ὥσπερ ὁ	ὑπὸ	τῆς Σφιγγὸς καταβρωθεὶς ἀπέθνησκεν, ἀλλὰ
[1]	εἰ δὲ μὴ συνίει, ἀπώλετο	ὑπὸ	τῆς Σφιγγός. ὡσαύτως δὲ καὶ
[11]	εἰ δὲ μή, πάλιν πλανᾶται	ὑπὸ	τῆς Ψευδοδοξίας. (Ὦ Ἡράκλεις, ὡς
[21]	δὲ ὑπ´ Ἀλαζονείας, οἱ δὲ	ὑπὸ	Φιλαργυρίας, ἕτεροι δὲ ὑπὸ Κενοδοξίας,
[21]	Λύπης οὔτε ὑπ´ Ἀκρασίας οὔτε	ὑπὸ	Φιλαργυρίας οὔτε ὑπὸ Πενίας οὔτε
[11]	τινὰ μικρὰν καὶ ὁδόν τινα	πρὸ	τῆς θύρας, ἥτις οὐ πολὺ
[1]	ξένος τις πάλαι ποτὲ ἀφίκετο	δεῦρο,	ἀνὴρ ἔμφρων καὶ δεινὸς περὶ
[31]	κακῶν ἔργων, ὡσαύτως δὲ οὐδὲ	τὸ	ἀδικεῖν καὶ ἀφρονεῖν ἐκ καλῶν
[31]	ἀλλὰ τί ἐστιν, ἔφην ἐγώ,	τὸ	αἴτιον, ὅτι ἐν τῷ δευτέρῳ
[31]	Ἀποθανεῖν ἔγωγε καλῶς. Οὐκοῦν οὐδὲ	τὸ	ἀποθανεῖν κακόν ἐστιν, εἴπερ αἱρετώτερόν
[31]	ἐστιν, εἴπερ αἱρετώτερόν ἐστι πολλάκις	τὸ	ἀποθανεῖν τοῦ ζῆν. Ἔστι ταῦτα.
[1]	σώζεσθαι, ἔφη, αἱ δὲ εἰς	τὸ	ἀπόλλυσθαι διὰ τὴν ἀπάτην. Ὦ
[31]	γὰρ ἐκεῖνοι ὅταν μὲν λάβωσι	τὸ	ἀργύριον παρὰ τῶν ἀνθρώπων, χαίρουσι
[31]	εἴη καὶ αἱρετὸν καὶ φευκτὸν	τὸ	αὐτὸ πρᾶγμα ἀεί. Ἀπίθανον μέν.
[31]	(Μὴ οὖν ἀπιθάνως λέγε. ἀδύνατον	τὸ	αὐτὸ πρᾶγμα κακὸν καὶ ἀγαθὸν
[31]	βοηθεῖ τοῖς ἔχουσιν αὐτὸν εἰς	τὸ	βελ– τίους εἶναι. Φαίνεται οὕτως.
[31]	οὖν οὗτοι προέχουσιν, ἔφη, εἰς	τὸ	βελτίους ἄνδρας γενέσθαι ἕνεκα τούτων
[31]	λέγεις ταῦτα χρήσιμα εἶναι πρὸς	τὸ	βελτίους γενέσθαι ἄνδρας; Ἔστι γὰρ
[31]	τὸ συντομωτέρως ἐλθεῖν. πρὸς δὲ	τὸ	βελτίους γενέσθαι οὐδὲν συμβάλλεται ταῦτα.
[31]	προέχουσιν οὗτοι οἱ μαθηματικοὶ πρὸς	τὸ	βελτίους γενέσθαι τῶν ἄλλων ἀνθρώπων;
[21]	εἴποι ἄν τις ἐπὶ κεφαλαίου.	τὸ	γὰρ εὐωχεῖσθαι βοσκημάτων τρόπον ἀπόλαυσιν
[1]	γὰρ πόλις ἐδόκει ἡμῖν εἶναι	τὸ	γεγραμμένον οὔτε στρατόπεδον, ἀλλὰ περίβολος
[31]	κομίσασθαι. ὡσαύτως τοίνυν κελεύει ἔχειν	τὸ	Δαιμόνιον καὶ πρὸς τὴν παρ´
[31]	ὑμῖν ἔλεξα. διὰ τοῦτο οὖν	τὸ	Δαιμόνιον κελεύει μὴ θαυμάζειν, ὅ
[31]	ἐγώ. ἀλλὰ τί κελεύει αὐτοὺς	τὸ	Δαιμόνιον λαβεῖν παρὰ τῆς Ψευδοπαιδείας;
[31]	συντόμως. ταῦτά ἐστιν ἃ προστάττει	τὸ	Δαιμόνιον. ὅστις τοίνυν παρ´ αὐτά
[21]	οὐδέπω ἡμῖν δεδήλωκας, τί προστάττει	τὸ	Δαιμόνιον τοῖς εἰσπορευομένοις εἰς τὸν
[31]	ἀλλὰ τὸ φρονεῖν μόνον ἀγαθόν,	τὸ	δὲ ἀφρονεῖν κακόν. Ἱκανῶς μοι
[31]	κακῶς τοίνυν ζῆν κακόν ἐστι,	τὸ	δὲ ζῆν οὐ κακόν. ἐπεὶ
[1]	προσεξόντων οὐ παρέργως, ἐπείπερ καὶ	τὸ	ἐπιτίμιον τοιοῦτόν ἐστιν. Ἀναλαβὼν οὖν
[31]	πρὸς τὴν ἀληθινὴν Παιδείαν. εἶτα	τὸ	ἕτερον οὐχ ὁρᾷς, ὅτι καὶ
[31]	οἴωνται διὰ τούτων μόνων εἶναι	τὸ	εὐδαιμονεῖν, {καὶ} πάνθ´ ὑπομένουσι πράττειν
[31]	ζῆν, τὸ ὑγιαίνειν, τὸ πλουτεῖν,	τὸ	εὐδοκιμεῖν, τὸ τέκνα ἔχειν, τὸ
[21]	θανάτου ἐκείνους οὐ λυπεῖ διὰ	τὸ	ἔχειν ἀντιφάρμακον αὐτούς. οὕτω καὶ
[21]	τοῦτον οὐκέτι οὐδὲν λυπεῖ διὰ	τὸ	ἔχειν ἀντιφάρμακον. (Καλῶς ἐμοὶ δοκεῖς
[31]	ζῆν οὐκ ἔστι κακὸν αὐτὸ	τὸ	ζῆν ἀλλὰ τὸ κακῶς ζῆν.
[31]	καλῶς κακὸν ἂν ὑπῆρχεν, ἐπεὶ	τὸ	ζῆν αὐτοῖς ὑπῆρχεν, ὅπερ ἐστὶ
[31]	τι ὑπάρχει αὐτῷ, κακὸν αὐτὸ	τὸ	ζῆν ἐστιν. Ἀλλ´ οὐ ταὐτό,
[31]	ἐγώ. Πῶς οὖν ἀγαθόν ἐστι	τὸ	ζῆν, ἔφη, εἴπερ τούτῳ ἐστὶ
[31]	ἀγαθόν. Καὶ κακὸν ἄρα λέγεις	τὸ	ζῆν καὶ ἀγαθὸν εἶναι; Ἔγωγε.
[31]	Ἀλλ´ οὐ ταὐτό, ἔφη, ὑπάρχει	τὸ	ζῆν καὶ τὸ κακῶς ζῆν.
[31]	λέγειν. (Ἐπεὶ τοίνυν ἀμφοτέροις συμβαίνει	τὸ	ζῆν, καὶ τοῖς καλῶς ζῶσι
[31]	τούτοις ὁ πλοῦτος βοηθεῖ εἰς	τὸ	ζῆν καλῶς; Οὐ φαίνεται· αὐτοὶ
[31]	κακῶς τις ζῇ, ἀγαθὸν ἐκείνῳ	τὸ	ζῆν; Οὔ μοι δοκεῖ, ἀλλὰ
[31]	ἂν εἴη οὔτε ἀγαθὸν εἶναι	τὸ	ζῆν οὔτε κακόν· ὥσπερ οὐδὲ
[31]	ἄνθρωποι παρὰ τῆς Τύχης, οἷον	τὸ	ζῆν, τὸ ὑγιαίνειν, τὸ πλουτεῖν,
[31]	κακὸν αὐτὸ τὸ ζῆν ἀλλὰ	τὸ	κακῶς ζῆν. Ἔστι ταῦτα. Εἰ
[31]	ἔφη, ὑπάρχει τὸ ζῆν καὶ	τὸ	κακῶς ζῆν. ἢ οὔ σοι
[31]	Ἀπίθανον μέν. ἀλλὰ πῶς οὐχὶ	τὸ	κακῶς ζῆν, ᾧ ἂν ὑπάρχῃ,
[31]	οὐδ´ ἐμοὶ δοκεῖ ταὐτὸ εἶναι.	Τὸ	κακῶς τοίνυν ζῆν κακόν ἐστι,
[31]	παράδοξον ἡμῖν καὶ ἄπιστον δοκεῖ	τὸ	λεγόμενον. Ἄγε τοίνυν, ἔφη, πειρῶ
[21]	βίου. τοῦτο δὲ πάσχουσι διὰ	τὸ	μὴ δύνασθαι τὴν ἐνθάδε ὁδὸν
[31]	τὸ εὐδοκιμεῖν, τὸ τέκνα ἔχειν,	τὸ	νικᾶν καὶ ὅσα τούτοις παραπλήσια;
[31]	πλοῦτον δὲ καὶ δόξαν καὶ	τὸ	νικᾶν καὶ τὰ λοιπὰ ὅσα
[21]	ἀλλ´ ἐν αὑτῷ. (Ὡς καλὸν	τὸ	νίκημα λέγεις. ὅταν δὲ στεφανωθῇ,
[31]	ἀκινήτους αὐτοὺς ἀνάγκη εἶναι πρὸς	τὸ	ὁρμᾶν πρὸς τὴν ἀληθινὴν Παιδείαν.
[21]	ἐνθάδε ὁδὸν εὑρεῖν· ἐπελάθοντο γὰρ	τὸ	παρὰ τοῦ Δαιμονίου πρόσταγμα. (Ὀρθῶς
[31]	καὶ ἄδικον καὶ προδότην καὶ	τὸ	πέρας ἄφρονα. Ἀμέλει πολλοὺς τοιούτους
[31]	οἷον τὸ ζῆν, τὸ ὑγιαίνειν,	τὸ	πλουτεῖν, τὸ εὐδοκιμεῖν, τὸ τέκνα
[1]	ἀπάτην. Ὦ δαιμόνιε, ὡς χαλεπὸν	τὸ	πόμα λέγεις. Καὶ πᾶσαί γε,
[11]	Μένει γὰρ καὶ ἐν τούτοις	τὸ	πόμα, ὃ ἔπιον παρὰ τῆς
[1]	δυνάμει. Τοῦτο δὲ τί ἐστι	τὸ	ποτόν; Πλάνος, ἔφη, καὶ ἄγνοια.
[11]	τις ἐστὶ καλὴ καὶ καθεστηκυῖα	τὸ	πρόσωπον, μέσῃ δὲ καὶ κεκριμένῃ
[21]	ἐκεῖνον αἱ Ἀρεταί, ὅθεν ἥκει	τὸ	πρότερον. Οὐκ ἀκριβῶς ᾔδει οὐδὲ
[31]	ἐστι νοσερὸν καὶ ὑγιεινόν, ἀλλὰ	τὸ	πῶς τέμνειν, οὐκοῦν οὕτω καὶ
[1]	εἰκῆ καὶ ἀβεβαίως. διὸ καὶ	τὸ	σημεῖον καλῶς μηνύει τὴν φύσιν
[31]	αὐτοὶ γὰρ φαῦλοί εἰσιν. Οὐκοῦν	τὸ	σπουδαίους εἶναι οὐχ ὁ πλοῦτος
[31]	μοι δοκεῖς τοῦτο λέγειν. (Καὶ	τὸ	σύνολον δέ, ἔστι τὸ τιμᾶν
[31]	ἔφη, χρήσιμα μέντοι ἐστὶ πρὸς	τὸ	συντομωτέρως ἐλθεῖν. πρὸς δὲ τὸ
[1]	ἀπάγουσιν αὐτούς; Αἱ μὲν εἰς	τὸ	σώζεσθαι, ἔφη, αἱ δὲ εἰς
[31]	ὡς κακά, τοῦτο δέ ἐστι	τὸ	ταράττον τοὺς ἀνθρώπους καὶ βλάπτον,
[1]	καὶ Παρμενίδειον ἐζηλωκὼς βίον, ὃς	τό	τε ἱερὸν τοῦτο καὶ τὴν
[31]	ὑγιαίνειν, τὸ πλουτεῖν, τὸ εὐδοκιμεῖν,	τὸ	τέκνα ἔχειν, τὸ νικᾶν καὶ
[31]	ζῆν οὔτε κακόν· ὥσπερ οὐδὲ	τὸ	τέμνειν καὶ καίειν ἐν τοῖς
[31]	(Καὶ τὸ σύνολον δέ, ἔστι	τὸ	τιμᾶν ταῦτα ὡς ἀγαθὰ ὄντα
[31]	τῆς Τύχης, οἷον τὸ ζῆν,	τὸ	ὑγιαίνειν, τὸ πλουτεῖν, τὸ εὐδοκιμεῖν,
[21]	ὁδὸν ἐκείνην τὴν φέρουσαν ἐπὶ	τὸ	ὑψηλὸν ἐκεῖνο, ὅ ἐστιν ἀκρόπολις
[31]	Ἄγε τοίνυν, ἔφη, πειρῶ ἀποκρίνασθαι	τὸ	φαινόμενον περὶ ὧν ἄν σε
[31]	τούτου τοῦ λόγου. Ἀλλ´ οὐδὲ	τὸ	φρονεῖν γε οὐδὲ δικαιοπραγεῖν οὐκ
[31]	ταῦτα ἀγαθὰ οὔτε κακά, ἀλλὰ	τὸ	φρονεῖν μόνον ἀγαθόν, τὸ δὲ
[1]	τῷ περιβόλῳ πλῆθός τι γυναικῶν	ἑωρᾶτο.	ἐπὶ δὲ {τῆς εἰσόδου} τοῦ
[21]	πρότερον. Οὐκ ἀκριβῶς ᾔδει οὐδὲ	ἠπίστατο,	ἔφη, οὐδὲν τῶν ἐκεῖ, ἀλλ´
[1]	ὤν. πολλὰ γὰρ καὶ σπουδαῖα	διελέγετο.	τότε δὴ καὶ περὶ ταύτης
[1]	ἀλλ´ ὑπ´ αὐτῆς κατησθίετο καὶ	ὑβρίζετο.	διὸ καὶ ὅταν ἀναλώσῃ πάντα
[1]	μὲν οὖν αὐτὸ συνίει τις,	ἐσώζετο,	εἰ δὲ μὴ συνίει, ἀπώλετο
[11]	ὑγείαν κατέστησεν, εἰ δὲ μὴ	ἐπείθετο	οἷς ἐπέταττεν, εὐλόγως ἂν δήπου
[1]	οὐκ ἤσθιεν, ἀλλ´ ὑπ´ αὐτῆς	κατησθίετο	καὶ ὑβρίζετο. διὸ καὶ ὅταν
[1]	ἀλλὰ ξένος τις πάλαι ποτὲ	ἀφίκετο	δεῦρο, ἀνὴρ ἔμφρων καὶ δεινὸς
[1]	{καὶ ἐκτετακότες} εἰσὶ παρ´ ὧν	ἀφείλετο	ἃ δέδωκε πρότερον αὐτοῖς. οὗτοι
[1]	τῆς Σφιγγὸς αἰνίγματι, ὃ ἐκείνη	προεβάλλετο	τοῖς ἀνθρώποις. εἰ μὲν οὖν
[11]	ἐπέταττεν, εὐλόγως ἂν δήπου ἀπωσθεὶς	ἐξώλετο	ὑπὸ τῆς νόσου— Ταῦτα μὲν
[1]	ἐσώζετο, εἰ δὲ μὴ συνίει,	ἀπώλετο	ὑπὸ τῆς Σφιγγός. ὡσαύτως δὲ
[1]	μὲν καὶ ἄλλα ἀναθήματα ἐθεωροῦμεν·	ἀνέκειτο	δὲ καὶ πίναξ τις ἔμπροσθεν
[21]	δύνασθαι τὴν ἐνθάδε ὁδὸν εὑρεῖν·	ἐπελάθοντο	γὰρ τὸ παρὰ τοῦ Δαιμονίου
[31]	καὶ αἱρετὸν καὶ φευκτὸν τὸ	αὐτὸ	πρᾶγμα ἀεί. Ἀπίθανον μέν. ἀλλὰ
[31]	οὖν ἀπιθάνως λέγε. ἀδύνατον τὸ	αὐτὸ	πρᾶγμα κακὸν καὶ ἀγαθὸν εἶναι.
[1]	τοῖς ἀνθρώποις. εἰ μὲν οὖν	αὐτὸ	συνίει τις, ἐσώζετο, εἰ δὲ
[31]	τοῦ ζῆν οὐκ ἔστι κακὸν	αὐτὸ	τὸ ζῆν ἀλλὰ τὸ κακῶς
[31]	κακόν τι ὑπάρχει αὐτῷ, κακὸν	αὐτὸ	τὸ ζῆν ἐστιν. Ἀλλ´ οὐ
[31]	φαίνεται; Ἀμέλει οὐδ´ ἐμοὶ δοκεῖ	ταὐτὸ	εἶναι. Τὸ κακῶς τοίνυν ζῆν
[31]	τὸ ζῆν ἐστιν. Ἀλλ´ οὐ	ταὐτό,	ἔφη, ὑπάρχει τὸ ζῆν καὶ
[31]	χρῆσθαι. Δοκεῖ μοι. Πῶς οὖν	τοῦτο	ἄν τις κρίνοι ἀγαθὸν εἶναι,
[31]	ἔσται ὧν νῦν ἀκούετε. (Ποιήσομεν.	τοῦτο	δὲ ἐξήγησαι, πῶς οὐκ ἔστιν
[31]	ὄντα ἢ ἀτιμάζειν ὡς κακά,	τοῦτο	δέ ἐστι τὸ ταράττον τοὺς
[21]	ταράττονται διὰ παντὸς τοῦ βίου.	τοῦτο	δὲ πάσχουσι διὰ τὸ μὴ
[1]	Βίον ποτίζει τῇ ἑαυτῆς δυνάμει.	Τοῦτο	δὲ τί ἐστι τὸ ποτόν;
[1]	μηνύει τὴν φύσιν αὐτῆς. Ποῖον	τοῦτο;	ἔφην ἐγώ. Ὅτι ἐπὶ λίθου
[31]	ἀκινητότεροι ἢ δυσμαθέστεροί εἰσι; Πῶς	τοῦτο;	ἔφην ἐγώ. Ὅτι οἱ μὲν
[11]	τούτους πρὸς τὰς Ἀρετάς. Πῶς	τοῦτο;	ἔφην ἐγώ, οὐ γὰρ συνίημι.
[31]	ἄν σε ἐρωτῶ. Ἀλλὰ ποιήσω	τοῦτο,	ἔφην ἐγώ. Πότερον οὖν, ἐὰν
[1]	βίον, ὃς τό τε ἱερὸν	τοῦτο	καὶ τὴν γραφὴν ἀνέθηκε τῷ
[31]	μή, κακῶς. Ἀληθέστατά μοι δοκεῖς	τοῦτο	λέγειν. (Καὶ τὸ σύνολον δέ,
[31]	πρᾶγμα κακὸν καὶ ἀγαθὸν εἶναι.	τοῦτο	μὲν γὰρ καὶ ὠφέλιμον καὶ
[21]	ἐμοὶ δοκεῖς λέγειν. ἀλλ´ ἔτι	τοῦτό	μοι εἰπέ. τίνες εἰσὶν οὗτοι
[31]	ὥσπερ πρότερον ὑμῖν ἔλεξα. διὰ	τοῦτο	οὖν τὸ Δαιμόνιον κελεύει μὴ
[21]	μοι δοκεῖς λέγειν. ἀλλὰ καὶ	τοῦτο	πάλιν ἀπορῶ, διὰ τί δεικνύουσιν
[31]	ἑτέρῳ δοῦναι. πολλάκις γὰρ εἴωθε	τοῦτο	ποιεῖν. καὶ διὰ ταύτην οὖν
[1]	καὶ ἄγνοια. Εἶτα τί; Πιόντες	τοῦτο	πορεύονται εἰς τὸν Βίον. Πότερον
[1]	ἔφη, τὸν περίβολον τοῦτον; Ὁρῶμεν.	Τοῦτο	πρῶτον δεῖ εἰδέναι ὑμᾶς, ὅτι
[1]	λίθου στρογγύλου ἕστηκεν. Εἶτα τί	τοῦτο	σημαίνει; Οὐκ ἀσφαλὴς οὐδὲ βεβαία
[31]	τὴν ἀληθινὴν Παιδείαν; Καὶ τί	τοῦτο	ὠφελεῖ αὐτούς, ἔφη, ὅτε πολλάκις
[11]	κειμένου. καὶ μετὰ ταύτης ἄλλαι	δύο	εἰσὶ θυγατέρες τινὲς δοκοῦσαι εἶναι.
[11]	ἔφην. (Ὁρᾷς οὖν καὶ γυναῖκας	δύο	ἑστηκυίας ἐπὶ τῆς πέτρας λιπαρὰς
[1]	ἐν αὑτῷ ἔχων ἑτέρους περιβόλους	δύο,	τὸν μὲν μείζω, τὸν δὲ
[21]	ἔστιν αὐτῷ ἀσφάλεια ὥσπερ τῷ	τὸ	Κωρύκιον ἄντρον ἔχοντι, καὶ πανταχοῦ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/06/2008